< যোহন 6 >
1 ১ ইয়াৰ পাছত যীচু গালীল সাগৰৰ সিপাৰলৈ গ’ল। এই সাগৰক তিবিৰিয়া সাগৰো কোৱা হয়।
ତତଃ ପରଂ ଯୀଶୁ ର୍ଗାଲୀଲ୍ ପ୍ରଦେଶୀଯସ୍ୟ ତିୱିରିଯାନାମ୍ନଃ ସିନ୍ଧୋଃ ପାରଂ ଗତୱାନ୍|
2 ২ তেতিয়া বহু মানুহৰ এটা দল যীচুৰ পাছে পাছে গ’ল, কাৰণ যীচুৱে ৰোগী সকললৈ যি যি কৰিছিল, সেই সকলো আচৰিত কার্যৰ চিনবোৰ তেওঁলোকে দেখা পাইছিল।
ତତୋ ୱ୍ୟାଧିମଲ୍ଲୋକସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟକରଣରୂପାଣି ତସ୍ୟାଶ୍ଚର୍ୟ୍ୟାଣି କର୍ମ୍ମାଣି ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ବହୱୋ ଜନାସ୍ତତ୍ପଶ୍ଚାଦ୍ ଅଗଚ୍ଛନ୍|
3 ৩ পাছত যীচু আৰু তেওঁৰ শিষ্য সকল পাহাৰৰ ওপৰলৈ উঠি গৈ বহিল।
ତତୋ ଯୀଶୁଃ ପର୍ୱ୍ୱତମାରୁହ୍ୟ ତତ୍ର ଶିଷ୍ୟୈଃ ସାକମ୍|
4 ৪ সেই সময়ত ইহুদী সকলৰ নিস্তাৰ-পৰ্বৰ দিন ওচৰ চাপি আহিছিল।
ତସ୍ମିନ୍ ସମଯ ନିସ୍ତାରୋତ୍ସୱନାମ୍ନି ଯିହୂଦୀଯାନାମ ଉତ୍ସୱ ଉପସ୍ଥିତେ
5 ৫ যীচুৱে ওপৰৰ ফালে চাই দেখিলে যে এক বৃহৎ মানুহৰ দল তেওঁৰ ওচৰলৈ আহি আছে। তেতিয়া তেওঁ ফিলিপক সুধিলে, “এওঁলোকক খোৱাবৰ কাৰণে আমি ক’ৰ পৰা পিঠা কিনিবলৈ পাম?”
ଯୀଶୁ ର୍ନେତ୍ରେ ଉତ୍ତୋଲ୍ୟ ବହୁଲୋକାନ୍ ସ୍ୱସମୀପାଗତାନ୍ ୱିଲୋକ୍ୟ ଫିଲିପଂ ପୃଷ୍ଟୱାନ୍ ଏତେଷାଂ ଭୋଜନାଯ ଭୋଜଦ୍ରୱ୍ୟାଣି ୱଯଂ କୁତ୍ର କ୍ରେତୁଂ ଶକ୍ରୁମଃ?
6 ৬ ফিলিপক পৰীক্ষা কৰিবলৈকে যীচুৱে এই কথা ক’লে, কাৰণ যীচুৱে কি কৰিব তাক তেওঁ নিজে জানিছিল।
ୱାକ୍ୟମିଦଂ ତସ୍ୟ ପରୀକ୍ଷାର୍ଥମ୍ ଅୱାଦୀତ୍ କିନ୍ତୁ ଯତ୍ କରିଷ୍ୟତି ତତ୍ ସ୍ୱଯମ୍ ଅଜାନାତ୍|
7 ৭ ফিলিপে উত্তৰ দিলে, “এওঁলোক প্রত্যেকে যদি অলপকৈয়ো পায়, তথাপি দুশ আধলিৰ পিঠা কিনিলেও যথেষ্ট নহ’ব।”
ଫିଲିପଃ ପ୍ରତ୍ୟୱୋଚତ୍ ଏତେଷାମ୍ ଏକୈକୋ ଯଦ୍ୟଲ୍ପମ୍ ଅଲ୍ପଂ ପ୍ରାପ୍ନୋତି ତର୍ହି ମୁଦ୍ରାପାଦଦ୍ୱିଶତେନ କ୍ରୀତପୂପା ଅପି ନ୍ୟୂନା ଭୱିଷ୍ୟନ୍ତି|
8 ৮ যীচুৰ শিষ্য সকলৰ মাজত এজনৰ নাম আছিল আন্দ্রিয়। তেওঁ চিমোন পিতৰৰ ভায়েক। তেওঁ যীচুক ক’লে,
ଶିମୋନ୍ ପିତରସ୍ୟ ଭ୍ରାତା ଆନ୍ଦ୍ରିଯାଖ୍ୟଃ ଶିଷ୍ୟାଣାମେକୋ ୱ୍ୟାହୃତୱାନ୍
9 ৯ “ইয়াত এজন সৰু ল’ৰা আছে আৰু তেওঁৰ ওচৰত পাঁচোটা যৱৰ পিঠা আৰু দুটা সৰু মাছ আছে; কিন্তু ইমান মানুহৰ মাজত তাৰে কি হ’ব?”
ଅତ୍ର କସ୍ୟଚିଦ୍ ବାଲକସ୍ୟ ସମୀପେ ପଞ୍ଚ ଯାୱପୂପାଃ କ୍ଷୁଦ୍ରମତ୍ସ୍ୟଦ୍ୱଯଞ୍ଚ ସନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଲୋକାନାଂ ଏତାୱାତାଂ ମଧ୍ୟେ ତୈଃ କିଂ ଭୱିଷ୍ୟତି?
10 ১০ যীচুৱে ক’লে, “লোক সকলক বহিবলৈ দিয়া।” সেই ঠাইতে ভালেমান বন আছিল। তেতিয়া সকলো লোক তাৰ ওপৰতে বহিল। তাত পুৰুষৰ সংখ্যাই প্রায় পাঁচ হাজাৰ আছিল।
ପଶ୍ଚାଦ୍ ଯୀଶୁରୱଦତ୍ ଲୋକାନୁପୱେଶଯତ ତତ୍ର ବହୁଯୱସସତ୍ତ୍ୱାତ୍ ପଞ୍ଚସହସ୍ତ୍ରେଭ୍ୟୋ ନ୍ୟୂନା ଅଧିକା ୱା ପୁରୁଷା ଭୂମ୍ୟାମ୍ ଉପାୱିଶନ୍|
11 ১১ তাৰ পাছত যীচুৱে সেই পিঠাকেইখন লৈ ঈশ্বৰক ধন্যবাদ দি বহি থকা সকলৰ মাজত ভগাই দিলে। তেনেদৰে তেওঁ পাছত মাছো ভগাই দিলে। যেয়ে যিমান বিচাৰিলে সিমানকৈ পালে।
ତତୋ ଯୀଶୁସ୍ତାନ୍ ପୂପାନାଦାଯ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ଗୁଣାନ୍ କୀର୍ତ୍ତଯିତ୍ୱା ଶିଷ୍ୟେଷୁ ସମାର୍ପଯତ୍ ତତସ୍ତେ ତେଭ୍ୟ ଉପୱିଷ୍ଟଲୋକେଭ୍ୟଃ ପୂପାନ୍ ଯଥେଷ୍ଟମତ୍ସ୍ୟଞ୍ଚ ପ୍ରାଦୁଃ|
12 ১২ তেনেকৈ তেওঁলোক পৰিতৃপ্ত হোৱাৰ পাছত যীচুৱে শিষ্য সকলক ক’লে, “যি টুকুৰাবোৰ বাকী থাকিল, তাৰ একোৱেই যেন নষ্ট নহয়; সেইবোৰ একেলগে গোটাই লোৱা।”
ତେଷୁ ତୃପ୍ତେଷୁ ସ ତାନୱୋଚଦ୍ ଏତେଷାଂ କିଞ୍ଚିଦପି ଯଥା ନାପଚୀଯତେ ତଥା ସର୍ୱ୍ୱାଣ୍ୟୱଶିଷ୍ଟାନି ସଂଗୃହ୍ଲୀତ|
13 ১৩ তেতিয়া শিষ্য সকলে সেইবোৰ গোটালে আৰু লোক সকলে খোৱাৰ পাছত সেই পাঁচোটা যৱৰ পিঠাৰ যি টুকুৰাবোৰ বাকী থাকিল, সেইবোৰ গোটাই তেওঁলোকে বাৰটা পাচি পূৰ কৰিলে।
ତତଃ ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ଭୋଜନାତ୍ ପରଂ ତେ ତେଷାଂ ପଞ୍ଚାନାଂ ଯାୱପୂପାନାଂ ଅୱଶିଷ୍ଟାନ୍ୟଖିଲାନି ସଂଗୃହ୍ୟ ଦ୍ୱାଦଶଡଲ୍ଲକାନ୍ ଅପୂରଯନ୍|
14 ১৪ যীচুৰ এই আচৰিত কার্য দেখি লোক সকলে কবলৈ ধৰিলে, “জগতলৈ যি জন ভাৱবাদী অহাৰ কথা আছে, এওঁ নিশ্চয়ে সেই ভাৱবাদী।”
ଅପରଂ ଯୀଶୋରେତାଦୃଶୀମ୍ ଆଶ୍ଚର୍ୟ୍ୟକ୍ରିଯାଂ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ଲୋକା ମିଥୋ ୱକ୍ତୁମାରେଭିରେ ଜଗତି ଯସ୍ୟାଗମନଂ ଭୱିଷ୍ୟତି ସ ଏୱାଯମ୍ ଅୱଶ୍ୟଂ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱକ୍ତ୍ତା|
15 ১৫ যেতিয়া যীচুৱে বুজিলে যে লোক সকলে তেওঁক জোৰ কৰি তেওঁলোকৰ ৰজা পাতিবৰ কাৰণে ধৰি নিবলৈ উদ্যত হৈছে; তেতিয়া তেওঁ আতৰি অকলে সেই পাহাৰলৈ পুণৰ উঠি গ’ল।
ଅତଏୱ ଲୋକା ଆଗତ୍ୟ ତମାକ୍ରମ୍ୟ ରାଜାନଂ କରିଷ୍ୟନ୍ତି ଯୀଶୁସ୍ତେଷାମ୍ ଈଦୃଶଂ ମାନସଂ ୱିଜ୍ଞାଯ ପୁନଶ୍ଚ ପର୍ୱ୍ୱତମ୍ ଏକାକୀ ଗତୱାନ୍|
16 ১৬ যেতিয়া সন্ধিয়া নামি আহিল, যীচুৰ শিষ্য সকল সাগৰৰ তীৰলৈ নামি গ’ল।
ସାଯଂକାଲ ଉପସ୍ଥିତେ ଶିଷ୍ୟା ଜଲଧିତଟଂ ୱ୍ରଜିତ୍ୱା ନାୱମାରୁହ୍ୟ ନଗରଦିଶି ସିନ୍ଧୌ ୱାହଯିତ୍ୱାଗମନ୍|
17 ১৭ তেওঁলোকে গৈ এখন নাৱত উঠিল আৰু কফৰনাহূম নগৰৰ ফালে সাগৰ পাৰ হৈ যাবলৈ ধৰিলে। ইতিমধ্যে আন্ধাৰ হৈ গৈছিল, কিন্তু যীচু তেতিয়াও তেওঁলোকৰ ওচৰ আহি নাপালে।
ତସ୍ମିନ୍ ସମଯେ ତିମିର ଉପାତିଷ୍ଠତ୍ କିନ୍ତୁ ଯୀଷୁସ୍ତେଷାଂ ସମୀପଂ ନାଗଚ୍ଛତ୍|
18 ১৮ বৰ জোৰেৰে বতাহ বলাত সাগৰত ঢৌ উঠিছিল।
ତଦା ପ୍ରବଲପୱନୱହନାତ୍ ସାଗରେ ମହାତରଙ୍ଗୋ ଭୱିତୁମ୍ ଆରେଭେ|
19 ১৯ শিষ্য সকলে নাও বাই প্রায় পাঁচ ছয় কিলোমিটাৰমান যোৱাৰ পাছত দেখিলে, যীচু সাগৰৰ ওপৰেদি খোজকাঢ়ি নাৱঁৰ ওচৰলৈ আহি আছে। তাকে দেখি তেওঁলোকে অতিশয় ভয় খালে।
ତତସ୍ତେ ୱାହଯିତ୍ୱା ଦ୍ୱିତ୍ରାନ୍ କ୍ରୋଶାନ୍ ଗତାଃ ପଶ୍ଚାଦ୍ ଯୀଶୁଂ ଜଲଧେରୁପରି ପଦ୍ଭ୍ୟାଂ ୱ୍ରଜନ୍ତଂ ନୌକାନ୍ତିକମ୍ ଆଗଚ୍ଛନ୍ତଂ ୱିଲୋକ୍ୟ ତ୍ରାସଯୁକ୍ତା ଅଭୱନ୍
20 ২০ তেতিয়া যীচুৱে তেওঁলোকক ক’লে, “এয়া মইহে! ভয় নকৰিবা।”
କିନ୍ତୁ ସ ତାନୁକ୍ତ୍ତୱାନ୍ ଅଯମହଂ ମା ଭୈଷ୍ଟ|
21 ২১ শিষ্য সকলে যীচুক নাৱত তুলি লবলৈ বিচাৰিলে আৰু তেওঁলোক যি ঠাইলৈ গৈ আছিল, নাও খন তেতিয়াই সেই ঠাই পালেগৈ।
ତଦା ତେ ତଂ ସ୍ୱୈରଂ ନାୱି ଗୃହୀତୱନ୍ତଃ ତଦା ତତ୍କ୍ଷଣାଦ୍ ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟସ୍ଥାନେ ନୌରୁପାସ୍ଥାତ୍|
22 ২২ পিছদিনা খনৰ কথা। যি সকল লোক সাগৰৰ আন পাৰত থিয় হৈ আছিল, তেওঁলোকে দেখিছিল যে কেৱল মাত্র এখন নাৱৰ বাহিৰে সেই ঠাইত আন এখনো নাও নাছিল আৰু যীচু তেওঁৰ শিষ্য সকলৰ সৈতে তাত নুঠিল, অকল শিষ্য সকলহে আতৰি গৈছিল।
ଯଯା ନାୱା ଶିଷ୍ୟା ଅଗଚ୍ଛନ୍ ତଦନ୍ୟା କାପି ନୌକା ତସ୍ମିନ୍ ସ୍ଥାନେ ନାସୀତ୍ ତତୋ ଯୀଶୁଃ ଶିଷ୍ୟୈଃ ସାକଂ ନାଗମତ୍ କେୱଲାଃ ଶିଷ୍ୟା ଅଗମନ୍ ଏତତ୍ ପାରସ୍ଥା ଲୋକା ଜ୍ଞାତୱନ୍ତଃ|
23 ২৩ কিন্তু, প্রভুৱে ধন্যবাদ দিয়াৰ পাছত লোক সকলে যি ঠাইত পিঠা খাইছিল, সেই ঠাইৰ ওচৰতে তিবিৰিয়াৰ পৰা অহা কিছুমান নাও আছিল।
କିନ୍ତୁ ତତଃ ପରଂ ପ୍ରଭୁ ର୍ୟତ୍ର ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ଗୁଣାନ୍ ଅନୁକୀର୍ତ୍ତ୍ୟ ଲୋକାନ୍ ପୂପାନ୍ ଅଭୋଜଯତ୍ ତତ୍ସ୍ଥାନସ୍ୟ ସମୀପସ୍ଥତିୱିରିଯାଯା ଅପରାସ୍ତରଣଯ ଆଗମନ୍|
24 ২৪ সেয়ে, লোক সকলে যেতিয়া জানিলে যে যীচু আৰু তেওঁৰ শিষ্য সকল সেই ঠাইত নাই, তেতিয়া তেওঁলোকে সেই নাওবোৰত উঠি যীচুক বিচাৰি কফৰনাহূমলৈ গ’ল।
ଯୀଶୁସ୍ତତ୍ର ନାସ୍ତି ଶିଷ୍ୟା ଅପି ତତ୍ର ନା ସନ୍ତି ଲୋକା ଇତି ୱିଜ୍ଞାଯ ଯୀଶୁଂ ଗୱେଷଯିତୁଂ ତରଣିଭିଃ କଫର୍ନାହୂମ୍ ପୁରଂ ଗତାଃ|
25 ২৫ সাগৰৰ সিটো পাৰত তেওঁলোকে যীচুক দেখা পাই ক’লে, “ৰব্বি, আপুনি ইয়ালৈ কেতিয়া আহিল?”
ତତସ୍ତେ ସରିତ୍ପତେଃ ପାରେ ତଂ ସାକ୍ଷାତ୍ ପ୍ରାପ୍ୟ ପ୍ରାୱୋଚନ୍ ହେ ଗୁରୋ ଭୱାନ୍ ଅତ୍ର ସ୍ଥାନେ କଦାଗମତ୍?
26 ২৬ যীচুৱে তেওঁলোকক উত্তৰ দি ক’লে, “মই আপোনালোকক অতি সত্যৰূপে কওঁ, আপোনালোকে আচৰিত চিন দেখিছে কাৰণে নহয়, বৰং পিঠা খাই তৃপ্ত হোৱাৰ কাৰণেহে মোক বিচাৰিছে।
ତଦା ଯୀଶୁସ୍ତାନ୍ ପ୍ରତ୍ୟୱାଦୀଦ୍ ଯୁଷ୍ମାନହଂ ଯଥାର୍ଥତରଂ ୱଦାମି ଆଶ୍ଚର୍ୟ୍ୟକର୍ମ୍ମଦର୍ଶନାଦ୍ଧେତୋ ର୍ନ କିନ୍ତୁ ପୂପଭୋଜନାତ୍ ତେନ ତୃପ୍ତତ୍ୱାଞ୍ଚ ମାଂ ଗୱେଷଯଥ|
27 ২৭ ক্ষয়ণীয় আহাৰৰকাৰণে শ্ৰম কৰিবলৈ এৰক; কিন্তু অনন্ত জীৱনলৈকে যি আহাৰ থাকে তাৰ কাৰণে শ্ৰম কৰক। সেই আহাৰ মানুহৰ পুত্ৰই আপোনালোকক দিব; কিয়নো পিতৃ ঈশ্বৰে তেওঁৰ ওপৰত নিজৰ মোহৰমাৰিলে।” (aiōnios )
କ୍ଷଯଣୀଯଭକ୍ଷ୍ୟାର୍ଥଂ ମା ଶ୍ରାମିଷ୍ଟ କିନ୍ତ୍ୱନ୍ତାଯୁର୍ଭକ୍ଷ୍ୟାର୍ଥଂ ଶ୍ରାମ୍ୟତ, ତସ୍ମାତ୍ ତାଦୃଶଂ ଭକ୍ଷ୍ୟଂ ମନୁଜପୁତ୍ରୋ ଯୁଷ୍ମାଭ୍ୟଂ ଦାସ୍ୟତି; ତସ୍ମିନ୍ ତାତ ଈଶ୍ୱରଃ ପ୍ରମାଣଂ ପ୍ରାଦାତ୍| (aiōnios )
28 ২৮ লোক সকলে তেওঁক সুধিলে, “তেনেহলে ঈশ্বৰৰ কৰ্ম কৰিবলৈ আমি কি কৰিব লাগে?”
ତଦା ତେଽପୃଚ୍ଛନ୍ ଈଶ୍ୱରାଭିମତଂ କର୍ମ୍ମ କର୍ତ୍ତୁମ୍ ଅସ୍ମାଭିଃ କିଂ କର୍ତ୍ତୱ୍ୟଂ?
29 ২৯ যীচুৱে উত্তৰ দিলে, “ঈশ্বৰে যি জনক পঠালে, আপোনালোকে তেওঁত বিশ্বাস কৰাই হৈছে ঈশ্বৰৰ মনোনীত কৰ্ম।”
ତତୋ ଯୀଶୁରୱଦଦ୍ ଈଶ୍ୱରୋ ଯଂ ପ୍ରୈରଯତ୍ ତସ୍ମିନ୍ ୱିଶ୍ୱସନମ୍ ଈଶ୍ୱରାଭିମତଂ କର୍ମ୍ମ|
30 ৩০ তেতিয়া তেওঁলোকে তেওঁক সুধিলে, “আমি দেখি বিশ্বাস কৰিবলৈ আপুনি কি এনে কার্য কৰি আচৰিত চিন দেখুৱাব? আপুনি কি কৰ্ম কৰিব?
ତଦା ତେ ୱ୍ୟାହରନ୍ ଭୱତା କିଂ ଲକ୍ଷଣଂ ଦର୍ଶିତଂ ଯଦ୍ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ଭୱତି ୱିଶ୍ୱସିଷ୍ୟାମଃ? ତ୍ୱଯା କିଂ କର୍ମ୍ମ କୃତଂ?
31 ৩১ আমাৰ পূর্বপুৰুষ সকলে মৰুপ্রান্তত মান্না খাইছিল; যেনেকৈ শাস্ত্রত লিখা আছে, ‘তেওঁ তেওঁলোকক খাবলৈ স্বৰ্গৰ পৰা পিঠা দিলে’।”
ଅସ୍ମାକଂ ପୂର୍ୱ୍ୱପୁରୁଷା ମହାପ୍ରାନ୍ତରେ ମାନ୍ନାଂ ଭୋକ୍ତ୍ତୁଂ ପ୍ରାପୁଃ ଯଥା ଲିପିରାସ୍ତେ| ସ୍ୱର୍ଗୀଯାଣି ତୁ ଭକ୍ଷ୍ୟାଣି ପ୍ରଦଦୌ ପରମେଶ୍ୱରଃ|
32 ৩২ যীচুৱে তেওঁলোকক ক’লে, “মই আপোনালোকক সঁচাকৈয়ে কওঁ, স্বর্গৰ পৰা সেই পিঠা মোচিয়ে আপোনালোকক দিয়া নাছিল, কিন্তু মোৰ পিতৃয়েহে আপোনালোকক স্বৰ্গৰ পৰা প্রকৃত পিঠা দিয়ে
ତଦା ଯୀଶୁରୱଦଦ୍ ଅହଂ ଯୁଷ୍ମାନତିଯଥାର୍ଥଂ ୱଦାମି ମୂସା ଯୁଷ୍ମାଭ୍ୟଂ ସ୍ୱର୍ଗୀଯଂ ଭକ୍ଷ୍ୟଂ ନାଦାତ୍ କିନ୍ତୁ ମମ ପିତା ଯୁଷ୍ମାଭ୍ୟଂ ସ୍ୱର୍ଗୀଯଂ ପରମଂ ଭକ୍ଷ୍ୟଂ ଦଦାତି|
33 ৩৩ কিয়নো স্বৰ্গৰ পৰা নামি আহি যিহে জগতক জীৱন দান কৰে, সেয়ে ঈশ্বৰে দিয়া পিঠা।”
ଯଃ ସ୍ୱର୍ଗାଦୱରୁହ୍ୟ ଜଗତେ ଜୀୱନଂ ଦଦାତି ସ ଈଶ୍ୱରଦତ୍ତଭକ୍ଷ୍ୟରୂପଃ|
34 ৩৪ লোক সকলে ক’লে, “তেনেহলে প্ৰভু, সেই পিঠা আমাক সকলো সময়তে দিয়ক।”
ତଦା ତେ ପ୍ରାୱୋଚନ୍ ହେ ପ୍ରଭୋ ଭକ୍ଷ୍ୟମିଦଂ ନିତ୍ୟମସ୍ମଭ୍ୟଂ ଦଦାତୁ|
35 ৩৫ যীচুৱে তেওঁ তেওঁলোকক ক’লে, “জীৱন দিওঁতা আহাৰ ময়েই; যি জন মোৰ ওচৰলৈ আহে, তেওঁৰ কেতিয়াও ভোক নালাগিব; আৰু যি জনে মোত বিশ্বাস কৰে, তেওঁৰ কেতিয়াও পিয়াহ নালাগিব।
ଯୀଶୁରୱଦଦ୍ ଅହମେୱ ଜୀୱନରୂପଂ ଭକ୍ଷ୍ୟଂ ଯୋ ଜନୋ ମମ ସନ୍ନିଧିମ୍ ଆଗଚ୍ଛତି ସ ଜାତୁ କ୍ଷୁଧାର୍ତ୍ତୋ ନ ଭୱିଷ୍ୟତି, ତଥା ଯୋ ଜନୋ ମାଂ ପ୍ରତ୍ୟେତି ସ ଜାତୁ ତୃଷାର୍ତ୍ତୋ ନ ଭୱିଷ୍ୟତି|
36 ৩৬ মই আপোনালোকক কৈছোঁ যে, আপোনালোকে মোক দেখিছে, কিন্তু আপোনালোকে বিশ্বাস নকৰে।
ମାଂ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱାପି ଯୂଯଂ ନ ୱିଶ୍ୱସିଥ ଯୁଷ୍ମାନହମ୍ ଇତ୍ୟୱୋଚଂ|
37 ৩৭ পিতৃয়ে মোক যি সকলক দিছে, তেওঁলোক সকলোৱেই মোৰ ওচৰলৈ আহিব; আৰু মোৰ ওচৰলৈ অহা জনক মই কেতিয়াও বাহিৰ কৰি নিদিম।
ପିତା ମହ୍ୟଂ ଯାୱତୋ ଲୋକାନଦଦାତ୍ ତେ ସର୍ୱ୍ୱ ଏୱ ମମାନ୍ତିକମ୍ ଆଗମିଷ୍ୟନ୍ତି ଯଃ କଶ୍ଚିଚ୍ଚ ମମ ସନ୍ନିଧିମ୍ ଆଯାସ୍ୟତି ତଂ କେନାପି ପ୍ରକାରେଣ ନ ଦୂରୀକରିଷ୍ୟାମି|
38 ৩৮ কিয়নো মই মোৰ নিজৰ ইচ্ছা পূৰ কৰিবলৈ স্বৰ্গৰ পৰা নামি অহা নাই, কিন্তু মোক পঠোৱা জনৰ ইচ্ছা পূৰ কৰিবলৈহে নামি আহিছোঁ।
ନିଜାଭିମତଂ ସାଧଯିତୁଂ ନ ହି କିନ୍ତୁ ପ୍ରେରଯିତୁରଭିମତଂ ସାଧଯିତୁଂ ସ୍ୱର୍ଗାଦ୍ ଆଗତୋସ୍ମି|
39 ৩৯ মোক পঠোৱা জনৰ ইচ্ছা এই যে, তেওঁ মোক যি সকলক দিলে, তেওঁলোকৰ এজনকো যেন মই নেহেৰুৱাও, কিন্তু শেষৰ দিনা তেওঁলোক সকলোকে যেন মই উঠাও।
ସ ଯାନ୍ ଯାନ୍ ଲୋକାନ୍ ମହ୍ୟମଦଦାତ୍ ତେଷାମେକମପି ନ ହାରଯିତ୍ୱା ଶେଷଦିନେ ସର୍ୱ୍ୱାନହମ୍ ଉତ୍ଥାପଯାମି ଇଦଂ ମତ୍ପ୍ରେରଯିତୁଃ ପିତୁରଭିମତଂ|
40 ৪০ মোৰ পিতৃৰ ইচ্ছা এই- যি কোনোৱে পুত্ৰক দেখি তেওঁত বিশ্বাস কৰে, তেওঁ যেন অনন্ত জীৱন পায়; আৰু শেষৰ দিনা মই তেওঁক তুলিম।” (aiōnios )
ଯଃ କଶ୍ଚିନ୍ ମାନୱସୁତଂ ୱିଲୋକ୍ୟ ୱିଶ୍ୱସିତି ସ ଶେଷଦିନେ ମଯୋତ୍ଥାପିତଃ ସନ୍ ଅନନ୍ତାଯୁଃ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟତି ଇତି ମତ୍ପ୍ରେରକସ୍ୟାଭିମତଂ| (aiōnios )
41 ৪১ পাছত ইহুদী নেতা সকলে যীচুৰ বিষয়ে ভোৰভোৰনি আৰম্ভ কৰিলে; যিহেতু তেওঁ কৈছিল, “স্বৰ্গৰ পৰা নমা আহাৰ ময়েই;”
ତଦା ସ୍ୱର୍ଗାଦ୍ ଯଦ୍ ଭକ୍ଷ୍ୟମ୍ ଅୱାରୋହତ୍ ତଦ୍ ଭକ୍ଷ୍ୟମ୍ ଅହମେୱ ଯିହୂଦୀଯଲୋକାସ୍ତସ୍ୟୈତଦ୍ ୱାକ୍ୟେ ୱିୱଦମାନା ୱକ୍ତ୍ତୁମାରେଭିରେ
42 ৪২ সেই নেতা সকলে কৈছিল, “এওঁ যোচেফৰ পুতেক যীচু, যাৰ বাপেক-মাকক আমি জানো, সেই জনেই নহয় নে? তেনেহলে ‘মই স্বৰ্গৰ পৰা নামি আহিছোঁ’ এই কথা এতিয়া তেওঁ কেনেকৈ কৈছে?”
ଯୂଷଫଃ ପୁତ୍ରୋ ଯୀଶୁ ର୍ୟସ୍ୟ ମାତାପିତରୌ ୱଯଂ ଜାନୀମ ଏଷ କିଂ ସଏୱ ନ? ତର୍ହି ସ୍ୱର୍ଗାଦ୍ ଅୱାରୋହମ୍ ଇତି ୱାକ୍ୟଂ କଥଂ ୱକ୍ତ୍ତି?
43 ৪৩ যীচুৱে তেওঁলোকক উত্তৰ দি ক’লে, “আপোনালোকে নিজৰ মাজত সেই ভোৰভোৰনি বন্ধ কৰক।
ତଦା ଯୀଶୁସ୍ତାନ୍ ପ୍ରତ୍ୟୱଦତ୍ ପରସ୍ପରଂ ମା ୱିୱଦଧ୍ୱଂ
44 ৪৪ যি জনে মোক পঠাইছে, সেই পিতৃয়ে চপাই নললে, কোনেও মোৰ ওচৰলৈ আহিব নোৱাৰে; আৰু মই শেষৰ দিনা তেওঁক তুলিম।
ମତ୍ପ୍ରେରକେଣ ପିତ୍ରା ନାକୃଷ୍ଟଃ କୋପି ଜନୋ ମମାନ୍ତିକମ୍ ଆଯାତୁଂ ନ ଶକ୍ନୋତି କିନ୍ତ୍ୱାଗତଂ ଜନଂ ଚରମେଽହ୍ନି ପ୍ରୋତ୍ଥାପଯିଷ୍ୟାମି|
45 ৪৫ ভাববাদী সকলৰ পুস্তকত এই বুলি লিখা আছে, ‘তেওঁলোক সকলোৱে ঈশ্বৰৰ পৰা শিক্ষা লাভ কৰিব।’যি জনে পিতৃৰ পৰা শুনি শিক্ষা পাইছে, তেৱেঁই মোৰ ওচৰলৈ আহে।
ତେ ସର୍ୱ୍ୱ ଈଶ୍ୱରେଣ ଶିକ୍ଷିତା ଭୱିଷ୍ୟନ୍ତି ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନାଂ ଗ୍ରନ୍ଥେଷୁ ଲିପିରିତ୍ଥମାସ୍ତେ ଅତୋ ଯଃ କଶ୍ଚିତ୍ ପିତୁଃ ସକାଶାତ୍ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ଶିକ୍ଷତେ ସ ଏୱ ମମ ସମୀପମ୍ ଆଗମିଷ୍ୟତି|
46 ৪৬ কোনোৱে যে পিতৃক দেখিলে, এনে নহয়, কেৱল যি জন ঈশ্বৰৰ পৰা হয়, তেৱেঁই পিতৃক দেখিলে।
ଯ ଈଶ୍ୱରାଦ୍ ଅଜାଯତ ତଂ ୱିନା କୋପି ମନୁଷ୍ୟୋ ଜନକଂ ନାଦର୍ଶତ୍ କେୱଲଃ ସଏୱ ତାତମ୍ ଅଦ୍ରାକ୍ଷୀତ୍|
47 ৪৭ মই সঁচাকৈয়ে কৈছোঁ, যি জনে বিশ্বাস কৰে, সেই জনৰ অনন্ত জীৱন আছে। (aiōnios )
ଅହଂ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ଯଥାର୍ଥତରଂ ୱଦାମି ଯୋ ଜନୋ ମଯି ୱିଶ୍ୱାସଂ କରୋତି ସୋନନ୍ତାଯୁଃ ପ୍ରାପ୍ନୋତି| (aiōnios )
48 ৪৮ জীৱন দিওঁতা আহাৰ (পিঠা) ময়েই।
ଅହମେୱ ତଜ୍ଜୀୱନଭକ୍ଷ୍ୟଂ|
49 ৪৯ আপোনালোকৰ পিতৃপুৰুষ সকলে মৰুপ্রান্তত মান্না খাইছিল আৰু তেওঁলোক মৰিল৷
ଯୁଷ୍ମାକଂ ପୂର୍ୱ୍ୱପୁରୁଷା ମହାପ୍ରାନ୍ତରେ ମନ୍ନାଭକ୍ଷ୍ୟଂ ଭୂକ୍ତ୍ତାପି ମୃତାଃ
50 ৫০ স্বৰ্গৰ পৰা নামি অহা আহাৰ এয়ে; যি মানুহে ইয়াক খায়, তেওঁ পুনৰ নমৰে।
କିନ୍ତୁ ଯଦ୍ଭକ୍ଷ୍ୟଂ ସ୍ୱର୍ଗାଦାଗଚ୍ଛତ୍ ତଦ୍ ଯଦି କଶ୍ଚିଦ୍ ଭୁଙ୍କ୍ତ୍ତେ ତର୍ହି ସ ନ ମ୍ରିଯତେ|
51 ৫১ স্বৰ্গৰ পৰা নমা জীৱনময় আহাৰ ময়েই। যদি কোনোৱে এই আহাৰ খায়, তেনেহলে তেওঁ চিৰকাল জীৱ; আৰু জগতৰ জীৱনৰ কাৰণে মই যি আহাৰ দিম, সেয়ে মোৰ মাংস।” (aiōn )
ଯଜ୍ଜୀୱନଭକ୍ଷ୍ୟଂ ସ୍ୱର୍ଗାଦାଗଚ୍ଛତ୍ ସୋହମେୱ ଇଦଂ ଭକ୍ଷ୍ୟଂ ଯୋ ଜନୋ ଭୁଙ୍କ୍ତ୍ତେ ସ ନିତ୍ୟଜୀୱୀ ଭୱିଷ୍ୟତି| ପୁନଶ୍ଚ ଜଗତୋ ଜୀୱନାର୍ଥମହଂ ଯତ୍ ସ୍ୱକୀଯପିଶିତଂ ଦାସ୍ୟାମି ତଦେୱ ମଯା ୱିତରିତଂ ଭକ୍ଷ୍ୟମ୍| (aiōn )
52 ৫২ এই কথাত ইহুদী সকল খঙত জ্বলি উঠি পৰস্পৰে বাকযুদ্ধত লিপ্ত হৈ ক’লে, “কেনেকৈ এই মানুহ জনে তেওঁৰ দেহৰ মাংস আমাক খাবলৈ দিব পাৰে?”
ତସ୍ମାଦ୍ ଯିହୂଦୀଯାଃ ପରସ୍ପରଂ ୱିୱଦମାନା ୱକ୍ତ୍ତୁମାରେଭିରେ ଏଷ ଭୋଜନାର୍ଥଂ ସ୍ୱୀଯଂ ପଲଲଂ କଥମ୍ ଅସ୍ମଭ୍ୟଂ ଦାସ୍ୟତି?
53 ৫৩ যীচুৱে তেওঁলোকক ক’লে, “সঁচাকৈয়ে মই আপোনালোকক কওঁ, মানুহৰ পুত্ৰৰ মাংস নাখালে আৰু তেওঁৰ তেজ পান নকৰিলে, আপোনালোকৰ ভিতৰত জীৱন নাই।
ତଦା ଯୀଶୁସ୍ତାନ୍ ଆୱୋଚଦ୍ ଯୁଷ୍ମାନହଂ ଯଥାର୍ଥତରଂ ୱଦାମି ମନୁଷ୍ୟପୁତ୍ରସ୍ୟାମିଷେ ଯୁଷ୍ମାଭି ର୍ନ ଭୁକ୍ତ୍ତେ ତସ୍ୟ ରୁଧିରେ ଚ ନ ପୀତେ ଜୀୱନେନ ସାର୍ଦ୍ଧଂ ଯୁଷ୍ମାକଂ ସମ୍ବନ୍ଧୋ ନାସ୍ତି|
54 ৫৪ যি কোনোৱে মোৰ মাংস খায়, আৰু মোৰ তেজ পান কৰে, তেওঁৰ অনন্ত জীৱন আছে; আৰু শেষৰ দিনা মই তেওঁক তুলিম। (aiōnios )
ଯୋ ମମାମିଷଂ ସ୍ୱାଦତି ମମ ସୁଧିରଞ୍ଚ ପିୱତି ସୋନନ୍ତାଯୁଃ ପ୍ରାପ୍ନୋତି ତତଃ ଶେଷେଽହ୍ନି ତମହମ୍ ଉତ୍ଥାପଯିଷ୍ୟାମି| (aiōnios )
55 ৫৫ কিয়নো মোৰ মাংসই প্রকৃত ভক্ষ্য আৰু মোৰ তেজেই প্রকৃত পানীয়।
ଯତୋ ମଦୀଯମାମିଷଂ ପରମଂ ଭକ୍ଷ୍ୟଂ ତଥା ମଦୀଯଂ ଶୋଣିତଂ ପରମଂ ପେଯଂ|
56 ৫৬ যি জনে মোৰ মাংস খায় আৰু মোৰ তেজ পান কৰে, সেই জন মোত থাকে, ময়ো তেওঁত থাকোঁ।
ଯୋ ଜନୋ ମଦୀଯଂ ପଲଲଂ ସ୍ୱାଦତି ମଦୀଯଂ ରୁଧିରଞ୍ଚ ପିୱତି ସ ମଯି ୱସତି ତସ୍ମିନ୍ନହଞ୍ଚ ୱସାମି|
57 ৫৭ যেনেকৈ জীৱিত পিতৃয়ে মোক পঠালে আৰু পিতৃৰ কাৰণে মই জীৱিত আছোঁ, তেনেকৈ যি কোনোৱে মোক ভোজন কৰে, তেৱোঁ মোৰ দ্বাৰাই জীয়াই থাকিব।
ମତ୍ପ୍ରେରଯିତ୍ରା ଜୀୱତା ତାତେନ ଯଥାହଂ ଜୀୱାମି ତଦ୍ୱଦ୍ ଯଃ କଶ୍ଚିନ୍ ମାମତ୍ତି ସୋପି ମଯା ଜୀୱିଷ୍ୟତି|
58 ৫৮ স্বৰ্গৰ পৰা নমা আহাৰ এয়েই। পিতৃপুৰুষ সকলে যেনেকৈ খায়ো মৰিল, তাৰ নিচিনা নহয়; যি জনে এই আহাৰ খায়, সেই জন চিৰকাল জীৱ।” (aiōn )
ଯଦ୍ଭକ୍ଷ୍ୟଂ ସ୍ୱର୍ଗାଦାଗଚ୍ଛତ୍ ତଦିଦଂ ଯନ୍ମାନ୍ନାଂ ସ୍ୱାଦିତ୍ୱା ଯୁଷ୍ମାକଂ ପିତରୋଽମ୍ରିଯନ୍ତ ତାଦୃଶମ୍ ଇଦଂ ଭକ୍ଷ୍ୟଂ ନ ଭୱତି ଇଦଂ ଭକ୍ଷ୍ୟଂ ଯୋ ଭକ୍ଷତି ସ ନିତ୍ୟଂ ଜୀୱିଷ୍ୟତି| (aiōn )
59 ৫৯ এই সকলো কথা যীচুৱে কফৰনাহূমত উপদেশ দিয়াৰ সময়ত নাম-ঘৰত ক’লে।
ଯଦା କଫର୍ନାହୂମ୍ ପୁର୍ୟ୍ୟାଂ ଭଜନଗେହେ ଉପାଦିଶତ୍ ତଦା କଥା ଏତା ଅକଥଯତ୍|
60 ৬০ যীচুৰ শিষ্য সকলৰ মাজৰ অনেকে এই কথা শুনি ক’লে, “ই বৰ কঠিন শিক্ষা; কোনে ইয়াক গ্রহণ কৰিব পাৰে?”
ତଦେତ୍ଥଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ତସ୍ୟ ଶିଷ୍ୟାଣାମ୍ ଅନେକେ ପରସ୍ପରମ୍ ଅକଥଯନ୍ ଇଦଂ ଗାଢଂ ୱାକ୍ୟଂ ୱାକ୍ୟମୀଦୃଶଂ କଃ ଶ୍ରୋତୁଂ ଶକ୍ରୁଯାତ୍?
61 ৬১ যীচুৱে নিজৰ মনতে জানিব পাৰিছিল যে তেওঁৰ শিষ্য সকলে এই বিষয়ত বু বু বা বা কৰি আছে; সেয়ে তেওঁ শিষ্য সকলক সুধিলে, “এই কথাত তোমালোকে মনত বিঘিনি পাইছা নেকি?
କିନ୍ତୁ ଯୀଶୁଃ ଶିଷ୍ୟାଣାମ୍ ଇତ୍ଥଂ ୱିୱାଦଂ ସ୍ୱଚିତ୍ତେ ୱିଜ୍ଞାଯ କଥିତୱାନ୍ ଇଦଂ ୱାକ୍ୟଂ କିଂ ଯୁଷ୍ମାକଂ ୱିଘ୍ନଂ ଜନଯତି?
62 ৬২ মানুহৰ পুত্ৰক যেতিয়া উর্দ্ধত তেওঁৰ আগৰ থকা ঠাইলৈ উঠা দেখিবা, তেতিয়া তোমালোকে কি ভাবিবা?
ଯଦି ମନୁଜସୁତଂ ପୂର୍ୱ୍ୱୱାସସ୍ଥାନମ୍ ଊର୍ଦ୍ୱ୍ୱଂ ଗଚ୍ଛନ୍ତଂ ପଶ୍ୟଥ ତର୍ହି କିଂ ଭୱିଷ୍ୟତି?
63 ৬৩ আত্মাইহে জীৱন দিয়ে। মাংস একো উপকাৰত নাহে; মই তোমালোকক যিবোৰ কথা কৈছোঁ, সেই কথাই আত্মা আৰু জীৱন।
ଆତ୍ମୈୱ ଜୀୱନଦାଯକଃ ୱପୁ ର୍ନିଷ୍ଫଲଂ ଯୁଷ୍ମଭ୍ୟମହଂ ଯାନି ୱଚାଂସି କଥଯାମି ତାନ୍ୟାତ୍ମା ଜୀୱନଞ୍ଚ|
64 ৬৪ কিন্তু তোমালোকৰ মাজত এনে কিছুমান আছে, যি সকলে বিশ্বাস নকৰে।” কিয়নো যীচুৱে আদিৰে পৰা জানিছিল, কোনে কোনে বিশ্বাস নকৰে আৰু কোনে তেওঁক শত্ৰুৰ হাতত শোধাই দিব।
କିନ୍ତୁ ଯୁଷ୍ମାକଂ ମଧ୍ୟେ କେଚନ ଅୱିଶ୍ୱାସିନଃ ସନ୍ତି କେ କେ ନ ୱିଶ୍ୱସନ୍ତି କୋ ୱା ତଂ ପରକରେଷୁ ସମର୍ପଯିଷ୍ୟତି ତାନ୍ ଯୀଶୁରାପ୍ରଥମାଦ୍ ୱେତ୍ତି|
65 ৬৫ তেওঁ পুনৰ ক’লে, “এই কাৰণে মই তোমালোকক কৈছিলোঁ যে, পিতৃয়ে ইচ্ছা নকৰিলে কোনেও মোৰ ওচৰলৈ আহিব নোৱাৰে।”
ଅପରମପି କଥିତୱାନ୍ ଅସ୍ମାତ୍ କାରଣାଦ୍ ଅକଥଯଂ ପିତୁଃ ସକାଶାତ୍ ଶକ୍ତ୍ତିମପ୍ରାପ୍ୟ କୋପି ମମାନ୍ତିକମ୍ ଆଗନ୍ତୁଂ ନ ଶକ୍ନୋତି|
66 ৬৬ ইয়াৰ পাছতে তেওঁৰ শিষ্য সকলৰ মাজৰ অনেক উলটি গ’ল; তেওঁৰ লগত পুনৰ অহা-যোৱা নকৰিলে।
ତତ୍କାଲେଽନେକେ ଶିଷ୍ୟା ୱ୍ୟାଘୁଟ୍ୟ ତେନ ସାର୍ଦ୍ଧଂ ପୁନ ର୍ନାଗଚ୍ଛନ୍|
67 ৬৭ যীচুৱে তেতিয়া সেই বাৰ জন পাঁচনিক ক’লে, “তোমালোকেও যাবলৈ ইচ্ছা কৰা নে?”
ତଦା ଯୀଶୁ ର୍ଦ୍ୱାଦଶଶିଷ୍ୟାନ୍ ଉକ୍ତ୍ତୱାନ୍ ଯୂଯମପି କିଂ ଯାସ୍ୟଥ?
68 ৬৮ চিমোন পিতৰে তেওঁক উত্তৰ দিলে, “প্ৰভু, আমি কাৰ ওচৰলৈ যাম? অনন্ত জীৱনৰ কথা আপোনাৰ ওচৰতহে আছে। (aiōnios )
ତତଃ ଶିମୋନ୍ ପିତରଃ ପ୍ରତ୍ୟୱୋଚତ୍ ହେ ପ୍ରଭୋ କସ୍ୟାଭ୍ୟର୍ଣଂ ଗମିଷ୍ୟାମଃ? (aiōnios )
69 ৬৯ আমি বিশ্বাস কৰিছোঁ আৰু জানিছোঁ যে আপুনিয়েই ঈশ্বৰৰ পবিত্ৰ জন।”
ଅନନ୍ତଜୀୱନଦାଯିନ୍ୟୋ ଯାଃ କଥାସ୍ତାସ୍ତୱୈୱ| ଭୱାନ୍ ଅମରେଶ୍ୱରସ୍ୟାଭିଷିକ୍ତ୍ତପୁତ୍ର ଇତି ୱିଶ୍ୱସ୍ୟ ନିଶ୍ଚିତଂ ଜାନୀମଃ|
70 ৭০ যীচুৱে তেওঁলোকক ক’লে, “মই তোমালোক বাৰ জনক মনোনীত কৰা নাই নে? কিন্তু তোমালোকৰ মাজতো এজন দিয়াবলআছে।”
ତଦା ଯୀଶୁରୱଦତ୍ କିମହଂ ଯୁଷ୍ମାକଂ ଦ୍ୱାଦଶଜନାନ୍ ମନୋନୀତାନ୍ ନ କୃତୱାନ୍? କିନ୍ତୁ ଯୁଷ୍ମାକଂ ମଧ୍ୟେପି କଶ୍ଚିଦେକୋ ୱିଘ୍ନକାରୀ ୱିଦ୍ୟତେ|
71 ৭১ ইয়াত ঈষ্কৰিয়োতীয়া চিমোনৰ পুত্ৰ যিহূদাৰ বিষয়ে কৈছিল; কিয়নো যদিও তেওঁ বাৰ জনৰ মাজৰ এজন আছিল, তথাপি তেৱেঁ পাছত যীচুক শত্ৰুৰ হাতত শোধাই দিছিল।
ଇମାଂ କଥଂ ସ ଶିମୋନଃ ପୁତ୍ରମ୍ ଈଷ୍କରୀଯୋତୀଯଂ ଯିହୂଦାମ୍ ଉଦ୍ଦିଶ୍ୟ କଥିତୱାନ୍ ଯତୋ ଦ୍ୱାଦଶାନାଂ ମଧ୍ୟେ ଗଣିତଃ ସ ତଂ ପରକରେଷୁ ସମର୍ପଯିଷ୍ୟତି|