< যোহন 4 >

1 যোহনতকৈ যীচুৱে যে বেছি শিষ্য কৰি বাপ্তিস্ম দি আছে, এই কথা ফৰীচী সকলে শুনিছে বুলি যীচুৱে জানিব পাৰিলে;
ପାରୁସିୟାଁ ୱେଚେରି, ଜୀସୁ ଜହନ କିହାଁ ଗାଡି ସୀସୁୟାଁ କିହିମାନେସି ଅ଼ଡ଼େ ବାପ୍ତିସ୍ମ ହୀହିମାନେସି ।
2 যদিও যীচুৱে নিজে বাপ্তিস্ম দিয়া নাছিল, কিন্তু তেওঁৰ শিষ্য সকলেহে দিছিল।
ଜୀସୁ ତା଼ନୁ ବାପ୍ତିସ୍ମ ହୀହିହିଲାଆତେସି, ସାମା ତାନି ସୀସୁୟାଁ ବାପ୍ତିସ୍ମ ହୀହିମାଚେରି, ଈ କାତା ପାରୁସିୟାଁ ୱେଞ୍ଜାମାନେରି ଇଞ୍ଜିଁ ପ୍ରବୁ ଏଚେ଼ତା ପୁଚେସି,
3 তেতিয়া তেওঁ যিহুদীয়া প্রদেশ এৰি পুনৰ গালীল প্ৰদেশলৈ গ’ল।
ଏଚେ଼ତା ଜୀହୁଦା ଦେ଼ସା ପିସାନା ଅ଼ଡ଼େ ୱେଣ୍ତେ ଗାଲିଲିତା ହାଚେରି ।
4 গালীললৈ যোৱাৰ সময়ত তেওঁ চমৰীয়া প্রদেশৰ মাজেদি যাব লগা হ’ল।
ସାମା ତାଙ୍ଗେ ସମିରଣ ଜିରୁଟି ହାଜାଲି ଲା଼ଗିତେ ।
5 তেওঁ চমৰীয়াৰ চুখৰ নামৰ এখন নগৰলৈ আহিল। এই নগৰ খন যাকোবে তেওঁৰ পুতেক যোচেফক যি ডোখৰ মাটি দিছিল, তাৰ ওচৰতে আছিল।
ଅ଼ଡ଼େ ଏ଼ୱାସି ହାଜାନା ଜାକୁବ ତାନି ମୀର୍‌ଏସି ଜସେପକି ଏମିନି ବୂମି ହୀହାମାଚେସି ଏ଼ ଡାଗେ ସମିରଣତି ସୁକାର ଦ଼ରୁଗାଟି ର଼ ନା଼ୟୁଁତା ଏଗାହାଚେସି ।
6 সেই ঠাইতে যাকোবৰ নাদ আছিল। যাত্রা কৰি শ্রান্ত হৈ পৰাত যীচুৱে গৈ সেই নাদৰ দাঁতিত বহিল। তেতিয়া সময় প্রায় ভৰ-দুপৰীয়া আছিল।
ଏ଼ ଟା଼ୟୁତା ଜାକୁବତି କୁହି ମାଚେ, ଇଞ୍ଜାଁ ଜୀସୁ ୱା଼ହାହାଜାମାଚାକି ଏ଼ କୁହି ଡାଗେ କୁଗିତେସି । ଏଚେ଼ତା ମାଦେନା ଆ଼ହାମାଚେ ।
7 এনে সময়তে চমৰীয়াৰ এগৰাকী মহিলাই পানী তুলিবলৈ আহিল। যীচুৱে তেওঁক ক’লে, “মোক অলপ পানী খাবলৈ দিয়াছোন।”
ଅ଼ଡ଼େ ର଼ ସମିରଣ ଇୟା ଏ଼ୟୁ ଅ଼ହାଲି ୱା଼ତେ । ଜୀସୁ ଏ଼ଦାନି ଏଲେଇଚେସି “ନାଙ୍ଗେ ଏ଼ୟୁ ଗସାଲି ହିୟାମୁ ।”
8 সেই সময়ত যীচুৰ শিষ্য সকলে নগৰলৈ খোৱা বস্তু কিনিবলৈ গৈছিল।
ତାନି ସୀସୁୟାଁ କା଼ଦି କଡାଲି ଗା଼ଡ଼ାତା ହାଜାମାଚେରି ।
9 সেই চমৰীয়া মহিলা গৰাকীয়ে যীচুক ক’লে, “আপুনি এজন ইহুদী মানুহ হৈয়ো মোৰ পৰা কেনেকৈ পানী খাব খুজিছে? মইতো চমৰীয়া মহিলা!” কিয়নো সেই সময়ত ইহুদী সকলে চমৰীয়া সকলৰ লগত কোনো ধৰণৰ মিলা প্রীতি নাছিল।
ଏମ୍ବାଟିଏ ସମିରଣ ଇୟା ଜୀସୁଇଁ ଏଲେଇଚେ, “ନୀନୁ ର଼ ଜୀହୁଦି ଲ଼କୁ ଆ଼ହାଁ, ନା଼ନୁ ସମିରଣ ଆୟାତେଏଁ, ଏ଼ନିକିଁ ନା଼ କେୟୁଟି ଏ଼ୟୁ ଗସାଲି ରୀସି ମାଞ୍ଜାଦି?” ଏ଼ନିଇଚିହିଁ ଜୀହୁଦିୟାଁ ତଲେ ସମିରଣ ଲ଼କୁତି ଲେ଼ମ୍ବିନାୟି ହିଲେଏ ।
10 ১০ যীচুৱে উত্তৰ দি তেওঁক ক’লে, “তুমি যদি জানিলাহেঁতেন যে ঈশ্বৰৰ দান কি আৰু কোনে তোমাক ‘মোক পানী খাবলৈ দিয়া’ বুলি কৈছে, তেনেহলে তুমিয়েই তেওঁক খুজিলাহেঁতেন আৰু তেৱোঁ তোমাক জীৱনময় পানী দিলেহেঁতেন।”
୧୦ଜୀସୁ ଏ଼ଦାନି ଏଲେଇଚେସି, “ମାହାପୂରୁତି ଦା଼ନା ଅ଼ଡ଼େ ନାଙ୍ଗେ ଗସାଲି ହିୟାମୁ ଇଞ୍ଜିଁ ଆମ୍ବାଆସି ନିଙ୍ଗେ ଏଲେଇଞ୍ଜିମାଞ୍ଜାନେସି, ଏ଼ୱାସି ଆମ୍ବାଆସି, ଈଦାଆଁ ନୀନୁ ପୁଚିହିଁମା, ନୀନୁ ଏ଼ୱାଣାଇଁ ରୀସ୍ତିମା, ଅ଼ଡ଼େ ଏ଼ୱାସି ନିଙ୍ଗେ ଜୀୱୁତି ଏ଼ୟୁ ହିୟାତେସିମା ।”
11 ১১ সেই মহিলাই তেতিয়া উত্তৰ দিলে, “মহাশয়, আপোনাৰ ওচৰত পানী তুলিবলৈ পাত্ৰ নাই আৰু নাদটোও গভীৰ; তেনেহলে আপুনি ক’ৰ পৰা সেই জীৱনময় পানী পাব?
୧୧ଏ଼ ଆୟାଟି ଏଲେଇଚେ, “ଗୂରୁ ନୀ ତା଼ଣା ଏ଼ୟୁ କଡାଲି ତାକି ନକି ହିଲେଏ, ଅ଼ଡ଼େ ଈ କୁହି କୂଡ଼୍‌ହାମାନେ; ଆତିହିଁ ନୀନୁ ଏମ୍ବିଟି ଏ଼ ଜୀୱୁଗାଟି ଏ଼ୟୁ ବେଟାଆ଼ହାମାଞ୍ଜି?
12 ১২ আপুনি জানো আমাৰ পিতৃপুৰুষ যাকোবতকৈ মহান? তেওঁ আমাক এই নাদটো দি গ’ল। তেওঁ নিজে এই নাদৰ পানী খাইছিল। তেওঁৰ সন্তান আৰু পশুবোৰেও ইয়াৰ পানী খাইছিল।”
୧୨ମା଼ ଆକୁୟାଁତି ଆ଼ବା ଜାକୁବ ଈ କୁହି ମାଙ୍ଗେ ହୀହାମାଞ୍ଜାତେସି, ଅ଼ଡ଼େ, ତାନି ମୀର୍‌କା ଅ଼ଡ଼େ ତାମି କ଼ଡି ଗରି ଇମ୍ବାତି ଏ଼ୟୁ ଗସିମାଚୁ, ଏ଼ୱାଣି କିହାଁ ନୀନୁ କି କାଜାତି?”
13 ১৩ যীচুৱে উত্তৰ দি তেওঁক ক’লে, “এই পানী খোৱা প্ৰতিজনৰ আকৌ পিয়াহ লাগিব;
୧୩ଜୀସୁ ଏଲେଇଚେସି, “ଆମ୍ବାଆସି ଈ ଏ଼ୟୁ ଗହ୍‌ନେସି, ଅ଼ଡ଼େ ୱେଣ୍ତେ ଏ଼ସ୍‌କି ଆ଼ନେସି;
14 ১৪ কিন্তু মই যি পানী দিম, তাক যি কোনোৱে পান কৰে, তেওঁৰ কোনো কালে পিয়াহ নালাগিব। বৰং মই যি পানী তেওঁক দিম, সেই পানী তেওঁৰ ভিতৰত অনন্ত জীৱনলৈকে বুৰবুৰাই ওলাই থকা পানীৰ ভুমুক হ’ব।” (aiōn g165, aiōnios g166)
୧୪ସାମା ନା଼ନୁ ଏମିନି ଏ଼ୟୁ ହିୟାଇଁ, ଏ଼ୱାଆଁ ଆମ୍ବାଆସି ଗହ୍‌ନେସି, ଏ଼ୱାସି ଏଚେଲାୱା ଏ଼ସ୍‌କି ଆ଼ଅସି, ଇଚିହିଁ ନା଼ନୁ ଏମିନି ଏ଼ୟୁ ହୀଇଁ, ଏ଼ଦି କା଼ଲାକା଼ଲାତି ଜୀୱୁତି ଊସା ଲେହେଁ ଏ଼ୱାଣି ତା଼ଣାଟି ତେ଼ଲାବୟା ହାନୁ ।” (aiōn g165, aiōnios g166)
15 ১৫ সেই মহিলাই তেওঁক ক’লে, “হে মহাশয়, মোৰ পিয়াহ যেন নালাগে আৰু পানী তুলিবলৈ যেন ইয়ালৈ আহিব নালাগে, এই কাৰণে সেই পানী মোক দিয়ক।”
୧୫ଆୟାଟି ଏଲେଇଚେ, “ଗୂରୁ, ନାଙ୍ଗେ ଏ଼ନିକିଁ ଏ଼ସ୍‌କି ଆୟେଏ, ଅ଼ଡ଼େ ଏ଼ୟୁତାକି ଇଚେକା ହେକ ଈ କୁହିତା ୱାୟାଲି ଆ଼ଏ, ଏ଼ଦାଆଁତାକି ଏ଼ ଏ଼ୟୁ ନାଙ୍ଗେ ହିୟାମୁ ।”
16 ১৬ যীচুৱে তেওঁক ক’লে, “যোৱা, তোমাৰ স্বামীক ইয়ালৈ মাতি আনাগৈ।”
୧୬ଜୀସୁ ଏ଼ଦାନି ଏଲେଇଚେସି, “ହାଲାମୁ, ନୀ ଡକ୍ରାଇଁ ହା଼ଟାତାମୁ ।”
17 ১৭ সেই মহিলাই উত্তৰ দি তেওঁক ক’লে, “মোৰ স্বামী নাই।” যীচুৱে তেওঁক ক’লে, “তুমি ঠিকেই কৈছা যে তোমাৰ স্বামী নাই।
୧୭ଏ଼ ଆୟାଟି ଏଲେଇଚେ, “ନା଼ ଡକ୍ରା ହିଲଅସି ।” ଜୀସୁ ଏ଼ଦାନି ଏଲେଇଚେସି “ନୀ ଡକ୍ରା ହିଲଅସି ଇଞ୍ଜିଁ ସାତା ୱେସାମାଞ୍ଜି ।
18 ১৮ কিয়নো তোমাৰ স্বামী পাঁচ জন হৈ গ’ল আৰু এতিয়া যি জন আছে, তেৱোঁ তোমাৰ স্বামী নহয়; সেয়ে তুমি যি কৈছা ই সঠিক!”
୧୮ନିଙ୍ଗେ ପା଼ସାଜା଼ଣା ଡକ୍ରାୟାଁ ମାଚେରି, ଅ଼ଡ଼େ ନୀଏଁ ନୀ ତଲେ ଆମ୍ବାଆସି ମାନେସି ଏ଼ୱାସି ନୀ ଡକ୍ରା ଆ଼ଏ ଈଦାଆଁ ସାତା ୱେସାମାଞ୍ଜି ।”
19 ১৯ সেই তিৰোতাই যীচুক ক’লে, “মহাশয়, মই দেখিছোঁ, আপুনি এজন ভাৱবাদী।
୧୯ଆୟାଟି ଏଲେଇଚେ, “ଗୂରୁ, ନା଼ନୁ ପୁଞ୍ଜିମାଇଁ ନୀନୁ ର଼ ମାହାପୂରୁ ଅଣ୍‌ପୁତି ବ଼ଲୁ ୱେହ୍‌ନାତି, ଈଦାଆଁ ନା଼ନୁ ପୁଞ୍ଜିମାଇଁ ।
20 ২০ আমাৰ পিতৃপুৰুষ সকলে এই পৰ্বতৰ ওপৰত ভজনা কৰিছিল; কিন্তু আপোনালোক ইহুদী সকলে কয় যে যিৰূচালেমেই সেই ঠাই য’ত লোক সকলে ভজনা কৰা উচিত।”
୨୦ମା଼ ଆକୁ ଆ଼ବାୟାଁ ଈ ହ଼ରୁ ଲାକ ପ୍ରା଼ତାନା କିହିମାଚେରି; ଅ଼ଡ଼େ ମୀ ଜୀହୁଦି ଲ଼କୁ ଏଲେଇନେରି, ପ୍ରା଼ତାନା କିନି ଟା଼ୟୁ ଆ଼ହିମାନେ ଜିରୁସାଲମ ।”
21 ২১ যীচুৱে তেওঁক ক’লে, “হে নাৰী, মোৰ কথা বিশ্বাস কৰা! এনে কাল আহিছে যেতিয়া তোমালোকে পিতৃ ঈশ্বৰৰ ভজনা এই পর্বতত নাইবা যিৰূচালেমত নকৰিবা।
୨୧ଜୀସୁ ଏ଼ଦାନି ଏଲେଇଚେସି, “ଇୟା ନା଼ ହା଼ଡାତି ନାମାମୁ, ଏମିନି ବେ଼ଲାତା ମୀରୁ ଈ ହ଼ରୁତା କି ଜିରୁସାଲମତା ଆ଼ବା ତା଼ଣା ପ୍ରା଼ତାନା କିଅତେରି ଇଲେତି କା଼ଲମି ୱା଼ନେ ।
22 ২২ তোমালোকে যিহক নাজানা, তাৰ ভজনা কৰা; আমি যিহক জানো তাৰ ভজনা কৰোঁ; কিয়নো পৰিত্রাণ ইহুদী লোকৰ মাজৰ পৰাই আহিছে।
୨୨ଆମ୍ବାଆରାଇଁ ମୀରୁ ପୁଞ୍ଜାହିଲଅତେରି, ଏ଼ୱାଣାଇଁ ପ୍ରା଼ତାନା କିହିମାଞ୍ଜେରି; ଆମ୍ବାଆରାଇଁ ମା଼ର ପୁଞ୍ଜାମାନାୟି, ଏ଼ୱାଣାଇଁ ପ୍ରା଼ତାନା କିହିମାନାୟି, ଇଚିହିଁ ଗେଲ୍‌ପିନାୟି ଜୀହୁଦି ଲ଼କୁ ତା଼ଣାଟି ୱା଼ନେ ।
23 ২৩ কিন্তু যি কালত স্বৰূপ ভকত সকলে আত্মাৰে আৰু সত্যেৰে পিতৃৰ ভজনা কৰিব, এনে কাল আহিছে, এনে কি এতিয়াই সেই সময় হৈছে; কিয়নো পিতৃয়ে এনেকুৱা ভকত সকলকহে বিচাৰে।
୨୩ସାମା ଏମିନି କା଼ଲମିତା ସାତା ତଲେ ପ୍ରା଼ତାନା କିନି ଲ଼କୁ ଜୀୱୁତଲେ ଅ଼ଡ଼େ ସାତା ତଲେ ଆ଼ବାଇଁ ପ୍ରା଼ତାନା କିନେରି, ଇଲେତି କା଼ଲମି ୱା଼ହିମାନେ; ଅ଼ଡ଼େ, ନୀଏଁ ଜିକେଏ ମାନେ; ଇଚିହିଁ ଆ଼ବା ଇଲେତି ପ୍ରା଼ତାନା କିନାରାଇଁ ପାରିମାନେସି ।
24 ২৪ ঈশ্বৰেই আত্মা আৰু তেওঁৰ ভজনা কৰা সকলে আত্মাৰে আৰু সত্যেৰে তেওঁক ভজনা কৰিব লাগে।”
୨୪ମାହାପୂରୁ ସୁଦୁଜୀୱୁ ଗାଟାସି, ଅ଼ଡ଼େ ଆମ୍ବାଆରି ତାନି ପ୍ରା଼ତାନା କିନେରି, ଏ଼ୱାରି ଜୀୱୁ ଇଞ୍ଜାଁ ସାତା ତଲେ ତାନି ପ୍ରା଼ତାନା କିନାୟିମାନେ ।”
25 ২৫ সেই মহিলাই তেওঁক ক’লে, “মচীহ, যি জনক খ্ৰীষ্ট বোলা হয়, তেওঁ যে আহি আছে সেই বিষয়ে মই জানো। তেওঁ যেতিয়া আহিব, তেতিয়া আমাক সকলো কথা জনাব।”
୨୫ଏ଼ ଆୟାଟି ଜୀସୁଇଁ ଏଲେଇଚେ, “ନା଼ନୁ ପୁଞ୍ଜାମାଇଁ, ମସିହା, ଆମ୍ବାଆରାଇଁ କ୍ରୀସ୍ତ ଇନେରି, ଏ଼ୱାସି ୱା଼ନେସି; ଏଚେ଼ତା ଏ଼ୱାସି ୱା଼ନେସି ମାଙ୍ଗେ ବାରେ କାତା ପୁଣ୍‌ମ୍ବି କିୟାନେସି ।”
26 ২৬ যীচুৱে তেওঁক ক’লে, “তোমাৰে সৈতে কথা-বাৰ্ত্তা হোৱা ময়েই সেই মচীহ।”
୨୬ଜୀସୁ ଏ଼ଦାନି ଏଲେଇଚେସି, “ନୀଏଁ ନୀ ତଲେ ହା଼ଡା ଆ଼ହିମାନାତେଏଁ ନା଼ନୁ, ନା଼ନୁ ଏ଼ୱାତେଏଁ ।”
27 ২৭ তেনে সময়তে তেওঁৰ শিষ্য সকল ঘূৰি আহিল আৰু এগৰাকী মহিলাৰ সৈতে যীচুক কথা পাতি থকা দেখি আচৰিত হ’ল। তথাপি কোনেও তেওঁক এই কথা নুসুধিলে “আপুনি কি বিচাৰিছে?” বা “কি কাৰণে আপুনি তেওঁৰ লগত কথা পাতিছে?”
୨୭ଏଚିବେ଼ଲାତା ତାନି ସୀସୁୟାଁ ୱା଼ହାନା ତା଼ନୁ ର଼ ଆୟାଟି ତଲେ ହା଼ଡା ଆ଼ହିମାନାଣି ମେସାନା କାବା ଆ଼ତେରି, ଆ଼ତିଜିକେଏ ନୀନୁ ଏ଼ନାଆଁ ମ଼ନ କିହିମାଞ୍ଜି, ଆ଼ଆତିଁ ଏ଼ନାଆଁତାକି ଏ଼ଦାନିତଲେ ହା଼ଡା ଆ଼ହିମାଞ୍ଜି ଇଞ୍ଜିଁ? ଆମ୍ବାଆରି ୱେନାଆତେରି ।
28 ২৮ সেই মহিলা গৰাকীয়ে তেতিয়া নিজৰ পানী লোৱা পাত্ৰ তাতে এৰি থৈ নগৰলৈ গৈ লোক সকলক মাতি ক’লে,
୨୮ଏମ୍ବାଟିଏ ଆୟାଟି ଏମ୍ବାଆଁ ତାନି ଏ଼ୟୁ ଡ଼଼କା ପିସାନା ଗା଼ଡ଼ାତା ହାଜାନା ଲ଼କୁଣି ୱେସ୍ତେ, “ୱା଼ଦୁ, ରଅଣାଇଁ ମେହ୍‌ଦେରି,
29 ২৯ “আহাঁছোন, এজন মানুহক চোৱাঁহি; মই যি সকলো কৰিলোঁ, তেওঁ সেই সকলোকে মোক ক’লে। এই জনেই সেই খ্ৰীষ্ট নেকি?”
୨୯ନା଼ନୁ ଏ଼ନା ଏ଼ନାଆଁ ନା଼ ଜୀୱୁତା କିହାମାଇଁ, ଏ଼ୱାସି ନାଙ୍ଗେ ବାରେ ୱେସ୍ତାତେସି; ଏ଼ୱାସି ମସିହା ଆ଼ହାଡ଼ୟିନେସି?”
30 ৩০ তেতিয়া লোক সকলে নগৰৰ পৰা ওলাই যীচুৰ ওচৰলৈ আহিব ধৰিলে।।
୩୦ଏମ୍ବାଟିଏ ଏମ୍ବାତି ଲ଼କୁ ଗା଼ଡ଼ାଟି ହ଼ଚାନା ଜୀସୁ ତା଼ଣା ହାଚେରି ।
31 ৩১ ইয়াৰ মাজতে শিষ্য সকলে তেওঁক অনুৰোধ কৰি ক’লে, “ৰব্বি, আপুনি অলপ মান কিবা খাই লওঁক।”
୩୧ଏଚିବେ଼ଲାତା ସୀସୁୟାଁ ବାତିମା଼ଲିହିଁ ଏଲେଇଚେରି, “ଏ଼ ଗୂରୁ, ତିନାମୁ ।”
32 ৩২ কিন্তু তেওঁ তেওঁলোকক ক’লে, “মোৰ এনে আহাৰ খাবলগীয়া আছে, যিহৰ বিষয়ে তোমালোকে নাজানা।”
୩୨ସାମା ଜୀସୁ ଏ଼ୱାରାଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ତିଞ୍ଜାଲି ତାକି ଏମିନି କା଼ଦି ନା଼ ତା଼ଣା ମାନେ, ମୀରୁ ଏ଼ କା଼ଦିତି କାତା ପୁଞ୍ଜାହିଲଅତେରି ।”
33 ৩৩ শিষ্য সকলে পৰস্পৰে কোৱা-কুই কৰিবলৈ ধৰিলে, “তেনেহলে কি কোনোবাই তেওঁলৈ খোৱা বস্তু আনি দিলে নেকি?”
୩୩ସୀସୁୟାଁ ତା଼ମ୍ବୁ ତା଼ମ୍ବୁ ହା଼ଡାକାତା ଆ଼ତେରି, “ଆମ୍ବାଆୟି ତାଙ୍ଗେତାକି କା଼ଦି ତାଚା ହୀହାମାନେ ହାବୁଲା?”
34 ৩৪ যীচুৱে তেওঁলোকক ক’লে, “মোক পঠোৱা জনৰ ইচ্ছা পালন কৰা, আৰু তেওঁৰ কাৰ্য সিদ্ধ কৰাই মোৰ আহাৰ।
୩୪ଜୀସୁ ଏ଼ୱାରାଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ନାଙ୍ଗେ ପାଣ୍ତାମାଞ୍ଜାନାଣା ଅଣ୍‌ପୁ ଅ଼ଡ଼େ ତାନି କାମା ରା଼ପ୍‌ନାୟି ଏ଼ଦିଏ ନା଼ କା଼ଦି ।
35 ৩৫ তোমালোকে প্রায়েই নোকোৱা নে ‘আৰু চাৰিমাহ বাকী আছে, তাৰ পাছতে ধান দাবৰ সময় হ’ব?’ কিন্তু, মই হ’লে তোমালোকক কওঁ, তোমালোকে চকু তুলি পথাৰলৈ চোৱা, এতিয়াও দাবলৈ ধান পকি আছে।
୩୫ଆର୍ନା ଦା଼ଚାଲି ଅ଼ଡ଼େ ସା଼ରି ଲେ଼ଞ୍ଜୁ ମାନେ, ଈ କାତା ମୀରୁ ୱେସିହିଲଅତେରି ସାମା ନା଼ନୁ ମିଙ୍ଗେ ୱେସିମାଞ୍ଜାଇଁ, ଗୁଡିୟାକା ବାରେ ସିନିକିଦୁ ଏ଼ ବାରେ ଦା଼ଚାଲି ତାକି କାମ୍ବାହାଚେୟିଏ ।
36 ৩৬ যি জনে দায়, তেওঁ বেচ পায় আৰু অনন্ত জীৱনলৈ শস্য চপায়; তাতে যি জনে ধান ৰোৱে আৰু ধান দায়, দুয়োৱে একেলগে আনন্দ কৰে। (aiōnios g166)
୩୬ନୀଏଁ ଜିକେଏ ଦା଼ଃଆନାରାକି କୂଲି ହୀପ୍‌କି ଆ଼ହିମାନେ ଅ଼ଡ଼େ କା଼ଲାକା଼ଲାତି ଜୀୱୁତାକି ପା଼ଡ଼େୟି କୂଡ଼ି କିହିମାନେରି, ଏ଼ନିକିହିଁ ଦା଼ଃଆନାସି ଅ଼ଡ଼େ କୂଡ଼ିକିନାସି ରହେଁଏ ରା଼ହାଁ କିନେରି । (aiōnios g166)
37 ৩৭ ইয়াত এই কথাটো সত্য যে, ‘এজনে ৰোৱে আৰু আন জনে দায়’।
୩୭ଏ଼ନାଆଁତାକି ଇଚିହିଁ ରଅସି ମାଟିନେସି ଅ଼ଡ଼େ ଅ଼ର ରଅସି ଦା଼ଃଆନେସି ଈ କାତା ସାତା ।
38 ৩৮ মই তোমালোকক এনে শস্য দাবলৈ পঠালোঁ, যিহৰ কাৰণে তোমালোকে শ্ৰম কৰা নাই; তাৰ কাৰণে আন লোকে পৰিশ্ৰম কৰিলে আৰু তোমালোকে তেওঁলোকৰেই শ্ৰমৰ শস্য গোটাইছা।”
୩୮ମୀରୁ ଏ଼ନାଆଁତାକି କାମା କିହାହିଲଅତେରି, ଏ଼ଦାଆଁ ଦା଼ଚାଲି ତାକି ନା଼ନୁ ପାଣ୍ତାତେଏଁ; ଏଟ୍‌କାତାରି କାମା କିହାମାନେରି, ଅ଼ଡ଼େ ମୀରୁ ଏ଼ୱାରି କାମାତି ଲା଼ବା ବେଟାଆ଼ହିମାଞ୍ଜେରି ।”
39 ৩৯ যি মহিলা গৰাকীয়ে সাক্ষ্য দিছিল যে “মই যি সকলো কৰিলোঁ, তেওঁ মোক সেই সকলোকে ক’লে,” তেওঁৰ কথাত সেই নগৰৰ অনেক চমৰীয়া মানুহে যীচুত বিশ্বাস কৰিলে।
୩୯“ନା଼ନୁ ଏ଼ନା ଏ଼ନାଆଁ କିହାମାଇଁ, ଏ଼ କାତା ଏ଼ୱାସି ନାଙ୍ଗେ ବାରେ ୱେସ୍ତାତେସି” ଇଞ୍ଜିଁ ଏମିନି ଆୟାଟି ସା଼କି ହୀହାମାଚେ, ଏ଼ଦାନି କାତାତାକି ଏ଼ ଗା଼ଡ଼ାତି ସମିରଣ ଲ଼କୁ ବିତ୍ରାଟି ହା଼ରେକା ଜୀସୁଇଁ ନାମିତେରି ।
40 ৪০ লোক সকলে যীচুৰ ওচৰলৈ আহি তেওঁক তেওঁলোকৰ লগত কিছুদিন থাকিবলৈ অনুৰোধ কৰিলে। তেওঁ তাত দুদিন থাকিল।
୪୦ଅ଼ଡ଼େ ସମିରଣ ଲ଼କୁ ଜୀସୁ ତା଼ଣା ୱା଼ହାନା ତାମିତଲେ ଡ଼ୟାଲି ତାକି ତାଙ୍ଗେ ବାତିମା଼ଲିତେରି ଜୀସୁ ଏ଼ୱାରିତଲେ ଅ଼ଡ଼େ ରୀ ଦିନା ଡ଼ୟିତେସି ।
41 ৪১ তেওঁৰ কথা শুনি অনেকে বিশ্বাস কৰিলে।
୪୧ଜୀସୁତି ବ଼ଲୁ ୱେଞ୍ଜାନା ହା଼ରେକା ଲ଼କୁ ନାମିତେରି ।
42 ৪২ তেওঁলোকে সেই মহিলা গৰাকীক ক’লে, “এতিয়া যে আমি বিশ্বাস কৰিছোঁ, কেৱল তোমাৰ কথাতে নহয়, কিন্তু আমি নিজেই তেওঁৰ কথা শুনি বুজি পালোঁ যে, এওঁ সঁচাকৈয়ে জগতৰ ত্ৰাণকৰ্তা।”
୪୨ଏ଼ୱାରି ଏ଼ ଆୟାଟିଇଁ ଏଲେଇଚେରି, “ୱାର୍‌ଇ ନୀନୁ ଏଲେଇଞ୍ଜାତାକି ମା଼ମ୍ବୁ ନାମାହିଲଅମି, ସାମା ମା଼ମ୍ବୁ ୱେଞ୍ଜାମାନମି, ଅ଼ଡ଼େ, ଈୱାସି ସାତେଏ ଦାର୍‌ତିତି ଗେଲ୍‌ପିନାସି, ଈଦାଆଁ ମା଼ମ୍ବୁ ପୁଞ୍ଜାମାନମି ।”
43 ৪৩ দুদিনৰ পাছত তেওঁ তাৰ পৰা গালীল প্ৰদেশলৈ গ’ল।
୪୩ରୀ ଦିନା ଡା଼ୟୁ ଜୀସୁ ଏମ୍ବାଟି ହ଼ଚାନା ଗାଲିଲିତା ହାଚେସି ।
44 ৪৪ কাৰণ যীচুৱে নিজে কৈছিল যে, কোনো ভাববাদীয়ে নিজৰ দেশত মৰ্যদা নাপায়;
୪୪ଇଚିହିଁ ଜୀସୁ ତାଙ୍ଗେତାକି ସା଼କି ହୀହିଁ ଏଲେଇଚେସି, “ମାହାପୂରୁ ଅଣ୍‌ପୁତି ବ଼ଲୁ ୱେହ୍‌ନାରି ଜାହାରା ଦେ଼ସାତା ମା଼ନି ବେଟାଆ଼ଅରି ।”
45 ৪৫ তেওঁ যেতিয়া গালীল প্ৰদেশলৈ আহিল, তেতিয়া গালীলীয়া লোক সকলে তেওঁক সাদৰেৰে গ্ৰহণ কৰিলে; কাৰণ তেওঁলোকো সেই নিস্তাৰ পৰ্বৰ সময়ত যিৰূচালেমলৈ গৈছিল আৰু তাতে নিস্তাৰ পৰ্বৰ সময়ত তেওঁ যি যি কৰিছিল, সেই সকলো তেওঁলোকে দেখিছিল।
୪୫ଅ଼ଡ଼େ ଏ଼ୱାସି ଗାଲିଲିତା ଏଜାଲିଏ ଏ଼ ଗାଲିଲିତାରି ଏ଼ୱାଣାଇଁ ଆବିତେରି, ଇଚିହିଁ ପିସ୍‌ପିଆ଼ନି ପାର୍ବୁ ବେ଼ଲାତା ଜୀସୁ ଜିରୁସାଲମତା ଏ଼ନା ଏ଼ନାଆଁ କିହାମାଚେସି ବାରେ ମେସାମାଚେରି ଏ଼ୱାରି ଜିକେଏ ପାର୍ବୁତା ହାଜାମାଚେରି ।
46 ৪৬ পাছত তেওঁ গালীল প্ৰদেশৰ কান্না নগৰলৈ পুনৰ আহিল। ইয়াতে তেওঁ পানীক দ্ৰাক্ষাৰসলৈ পৰিণত কৰিছিল। তেতিয়া কফৰনাহূম নগৰত কোনো এজন ৰাজ-কর্মচাৰীৰ পুত্র অসুস্থ হৈ আছিল।
୪୬ଏମ୍ବାଟିଏ ଜୀସୁ ଗାଲିଲିତି କାନା ଗା଼ଡ଼ାତା ୱେଣ୍ତେ ହାଚେସି, ଏମ୍ବିୟା ଜୀସୁ ଏ଼ୟୁଣି ଅଙ୍ଗୁରି ରାସା କିହାମାଚେସି, ଏମ୍ବାଆଁ ପା଼ସାକ଼ଡ଼ି କ଼ସ୍‌କା ମୁହେଁ କାଜାସି ରଅସି ମାଚେସି, ତାନି ମୀର୍‌ଏସି କପର୍‌ନାହୁମତା ଆ଼ଡିହିଲାଆତେସି ।
47 ৪৭ তেওঁ যেতিয়া শুনিলে যে যীচু যিহুদীয়াৰ পৰা গালীল প্ৰদেশলৈ ঘূৰি আহিছে, তেতিয়া তেওঁ যীচুৰ ওচৰলৈ গৈ অনুৰোধ কৰি ক’লে, যীচুৱে যেন আহি তেওঁৰ ল’ৰাক সুস্থ কৰি দিয়ে; কিয়নো তেওঁৰ ল’ৰা জন তেতিয়া মৰোঁ মৰোঁ অৱস্থাত আছিল।
୪୭ଜୀସୁ ଜୀହୁଦା ଗା଼ଡ଼ାଟି ଗାଲିଲିତା ୱା଼ହାମାନେସି ଇଞ୍ଜିଁ ୱେଞ୍ଜାନା, ତାନି ତା଼ଣା ହାଜାନା ଏ଼ୱାସି ୱା଼ହାନା ଏ଼ନିକିଁ ତାନି ମୀର୍‌ଏଣାଇଁ ନେହିଁ କିନେସି ଏ଼ଦାଆଁତାକି ବାତିମା଼ଲିତେସି, ଇଚିହିଁ ଏ଼ୱାସି ହା଼ନିହ଼ଗେ ଆ଼ହାମାଚେସି
48 ৪৮ যীচুৱে তেতিয়া তেওঁক ক’লে, “আপোনালোকে কোনো অদ্ভুত চিন আৰু আচৰিত কার্য নেদেখিলে, মোৰ ওপৰত বিশ্বাস নকৰিব।”
୪୮ଜୀସୁ ଏ଼ୱାଣାଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ସିନା ଅ଼ଡ଼େ କାବାଆ଼ନି କାମାୟାଁ ମେହ୍‌ଆତିହିଁ ମୀରୁ ଏ଼ନିଜିକେଏ ନାମଅତେରି ।”
49 ৪৯ সেই ৰাজকর্মচাৰী জনে তেওঁক ক’লে, “মহাশয়, দয়া কৰি মোৰ ল’ৰাটিৰ মৃত্যু নহওতেই আহক!”
୪୯ଏ଼ ସା଼ଲୱି କିନାସି ଏଲେଇଚେସି, “ଏ଼ ପ୍ରବୁ, ନା଼ ମୀର୍‌ଏସି ହା଼ନି ନ଼କେଏ ନା଼ ତଲେ ୱା଼ମୁ ।”
50 ৫০ যীচুৱে তেওঁক ক’লে, “ঘৰলৈ যাওক, আপোনাৰ ল’ৰা জনে জীৱন পালে।” মানুহ জনে যীচুৱে কোৱা কথাত বিশ্বাস কৰিলে আৰু ঘৰলৈ গুছি গ’ল।
୫୦ଜୀସୁ ଏ଼ୱାଣାଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ହାଲାମୁ, ନୀ ମୀର୍‌ଏସି ନୀଡିନେସି ।” ଏ଼ ମାଣ୍‌ସିଇଁ ଜୀସୁ ଏମିନି ହା଼ଡା ୱେସ୍ତେସି, ଏ଼ୱାସି ଏ଼ଦାଆଁ ନାମାନା ହାଚେସି ।
51 ৫১ তেওঁ যেতিয়া ঘৰলৈ উলটি গৈ আছিল, তেতিয়া বাটত তেওঁৰ দাসবোৰে লগ পাই ক’লে, “আপোনাৰ ল’ৰা জন জীয়াই উঠিল।”
୫୧ଅ଼ଡ଼େ, ଏ଼ୱାସି ହାଲ୍‌ୱନିଏ ତାନି ହ଼ଲିୟାଙ୍ଗା ଜିରୁତେଏ ନୀ ମୀର୍‌ଏସି ନୀଡିତେସି ଇଞ୍ଜିଁ ୱେସ୍ତେରି ।
52 ৫২ তেতিয়া তেওঁ সিহঁতক সুধিলে, “সি কেতিয়াৰ পৰা ভাল হ’বলৈ ধৰিলে?” সিহঁতে তেওঁক ক’লে, “কালি দুপৰীয়া সময়ত তাৰ জ্বৰ এৰিলে।”
୫୨ଏଚିବେ଼ଲାତା କକାସି ନେହିଁଆ଼ତେସି, ଏ଼ଦାଆଁ ଏ଼ୱାସି ୱେଚେସି । ଏମ୍ବାଟିଏ ଏ଼ୱାରି ଏଲେଇଚେରି, “ରେଃଏନି ସା଼ତା ଗଂଟା ବେ଼ଲାତା ନ଼ମେରି ପିସ୍ତେ ।”
53 ৫৩ ল’ৰাটোৰ বাপেকে বুজিব পাৰিলে যে ঠিক সেই সময়তে যীচুৱে তেওঁক কৈছিল, “আপোনাৰ ল’ৰা জনে জীৱন পালে।” তেতিয়া সেই ৰাজকর্মচাৰী আৰু তেওঁৰ ঘৰৰ সকলোৱে যীচুত বিশ্বাস কৰিলে।
୫୩ଏମ୍ବାଟି ତାମି ଆ଼ବା ପୁଚେସି ଜୀସୁ ଆମିନି ବେ଼ଲାତା “ନୀ ମୀର୍‌ଏସି ନୀଡିତେସି” ଇଞ୍ଜିଁ ୱେସାମାଚେସି, ଏଚିବେ଼ଲାତେଏ ଏ଼ଦି ଗଟୱି ଆ଼ତେ । ଏମ୍ବାଟିଏ, ଏ଼ୱାସି ଅ଼ଡ଼େ ତାମି ଇଜତି ବାରେ ଇଲୁ କୁଟମି ଜୀସୁ ତା଼ଣା ନାମିତେରି ।
54 ৫৪ যীচুৱে পুণৰ যিহুদীয়াৰ পৰা গালীল প্ৰদেশলৈ গৈ এইটো দ্বিতীয় আচৰিত চিন দেখুৱালে।
୫୪ଜୀହୁଦାଟିଏ ଗାଲିଲିତା ୱେଣ୍ତା ୱା଼ହାଁ, ଜୀସୁ ରୀ ପା଼ଲି ତାକି ଈ କାବାଆ଼ନି କାମା କିତେସି ।

< যোহন 4 >