পাঁচনি 16
1 ১ তাৰ পাছত পৌল দর্বী আৰু লুস্ত্ৰা চহৰলৈ গ’ল। তাতে তীমথিয় নামৰ এজন খ্রীষ্টৰ শিষ্য আছিল। তীমথিয়ৰ মাতৃ আছিল এগৰাকী যিহুদী খ্রীষ্টীয় বিশ্বাসীনী মহিলা আৰু পিতৃ গ্রীক লোক আছিল।
| پَولو دَرْبِّیلُسْتْرانَگَرَیورُپَسْتھِتوبھَوَتْ تَتْرَ تِیمَتھِیَناما شِشْیَ ایکَ آسِیتْ؛ سَ وِشْواسِنْیا یِہُودِییایا یوشِتو گَرْبّھَجاتَح کِنْتُ تَسْیَ پِتانْیَدیشِییَلوکَح۔ |
| سَ جَنو لُسْتْرا-اِکَنِیَنَگَرَسْتھاناں بھْراترِناں سَمِیپیپِ سُکھْیاتِمانْ آسِیتْ۔ |
3 ৩ পৌলে যাত্রাত তীমথিয়কো নিজৰ লগত লৈ যাবলৈ বিচাৰিলে আৰু সেয়ে তেওঁক চুন্নৎ কৰালে; কাৰণ সেই অঞ্চলবোৰত ইহুদী লোক আছিল আৰু তেওঁলোকে তীমথিয়ৰ পিতৃ গ্রীক জাতিৰ বুলি জানিছিল।
| پَولَسْتَں سْوَسَنْگِنَں کَرْتُّں مَتِں کرِتْوا تَں گرِہِیتْوا تَدّیشَنِواسِناں یِہُودِییانامْ اَنُرودھاتْ تَسْیَ تْوَکْچھیدَں کرِتَوانْ یَتَسْتَسْیَ پِتا بھِنَّدیشِییَلوکَ اِتِ سَرْوَّیرَجْنایَتَ۔ |
4 ৪ পাছত তেওঁলোক নগৰবোৰৰ মাজেদি যাওঁতে যিৰূচালেমত পাঁচনি আৰু পৰিচাৰক সকলে লিখি দিয়া নিৰ্দেশনাবোৰ পালন কৰিবলৈ মণ্ডলীবোৰক জনালে।
| تَتَح پَرَں تے نَگَرے نَگَرے بھْرَمِتْوا یِرُوشالَمَسْتھَیح پْریرِتَے رْلوکَپْراچِینَیشْچَ نِرُوپِتَں یَدْ وْیَوَسْتھاپَتْرَں تَدَنُساریناچَرِتُں لوکیبھْیَسْتَدْ دَتَّوَنْتَح۔ |
| تینَیوَ سَرْوّے دھَرْمَّسَماجاح کھْرِیشْٹَدھَرْمّے سُسْتھِراح سَنْتَح پْرَتِدِنَں وَرْدّھِتا اَبھَوَنْ۔ |
6 ৬ পবিত্ৰ আত্মাই পৌল আৰু তেওঁৰ সংগী সকলক এচিয়া দেশত বাক্য প্রচাৰ কৰিবলৈ বাধা দিলে, তেতিয়া তেওঁলোক ফিৰুগিয়া আৰু গালাতীয়াৰ অঞ্চলবোৰৰ মাজেদি গ’ল।
| تیشُ پھْرُگِیاگالاتِیادیشَمَدھْیینَ گَتیشُ سَتْسُ پَوِتْرَ آتْما تانْ آشِیادیشے کَتھاں پْرَکاشَیِتُں پْرَتِشِدّھَوانْ۔ |
7 ৭ আৰু মূচিয়াৰ সীমান্ত অঞ্চলত আহি তেওঁলোকে বিথুনিয়া গাওঁলৈ যাবৰ বাবে চেষ্টা কৰিলে, কিন্তু প্রভু যীচুৰ আত্মাই তেওঁলোকক যাবলৈ নিদিলে।
| تَتھا مُسِیادیشَ اُپَسْتھایَ بِتھُنِیاں گَنْتُں تَیرُدْیوگے کرِتے آتْما تانْ نانْوَمَنْیَتَ۔ |
| تَسْماتْ تے مُسِیادیشَں پَرِتْیَجْیَ تْرویانَگَرَں گَتْوا سَمُپَسْتھِتاح۔ |
9 ৯ নিশা পৌলে এটা দর্শন দেখিলে যে, এজন মাকিদনিয়া মানুহে থিয় হৈ তেওঁক মিনতি কৰি কৈছে “মাকিদনিয়ালৈ আহি আমাক সহায় কৰা।”
| راتْرَو پَولَح سْوَپْنے درِشْٹَوانْ ایکو ماکِدَنِیَلوکَسْتِشْٹھَنْ وِنَیَں کرِتْوا تَسْمَے کَتھَیَتِ، ماکِدَنِیادیشَمْ آگَتْیاسْمانْ اُپَکُرْوِّتِ۔ |
10 ১০ পৌলে এই দর্শন পোৱাৰ পাছত আমি শীঘ্রেই মাকিদনিয়ালৈ যাবৰ কাৰণে প্রস্তুত হ’লো। কাৰণ, আমি বুজি পালোঁ যে মাকিদনিয়াৰ লোক সকলৰ আগত শুভবার্তা প্রচাৰ কৰিবৰ বাবে ঈশ্বৰে আমাক মাতিছে।
| تَسْییتّھَں سْوَپْنَدَرْشَناتْ پْرَبھُسْتَدّیشِییَلوکانْ پْرَتِ سُسَںوادَں پْرَچارَیِتُمْ اَسْمانْ آہُویَتِیتِ نِشْچِتَں بُدّھوا وَیَں تُورْنَں ماکِدَنِیادیشَں گَنْتُمْ اُدْیوگَمْ اَکُرْمَّ۔ |
| تَتَح پَرَں وَیَں تْرویانَگَرادْ پْرَسْتھایَ رِجُمارْگینَ سامَتھْراکِیوپَدْوِیپینَ گَتْوا پَرےہَنِ نِیاپَلِنَگَرَ اُپَسْتھِتاح۔ |
12 ১২ তাৰ পৰা আমি মাকিদনিয়াৰ ফিলিপী নগৰলৈ গলো। ফিলিপী নগৰ খন সেই এলেকাৰ এখন উল্লেখনীয় নগৰ আৰু ই এক ৰোমান উপনিৱেশ। আমি এই নগৰত বহু দিন থাকিলো।
| تَسْمادْ گَتْوا ماکِدَنِیانْتَرْوَّرْتِّ رومِییَوَسَتِسْتھانَں یَتْ پھِلِپِینامَپْرَدھانَنَگَرَں تَتْروپَسْتھایَ کَتِپَیَدِنانِ تَتْرَ سْتھِتَوَنْتَح۔ |
13 ১৩ বিশ্রামবাৰে আমি নগৰৰ দুৱাৰৰ বাহিৰেদি নদীৰ কাষলৈ গলো; ভাৱিছিলো, তাত নিশ্চয় প্ৰাৰ্থনা কৰিবৰ বাবে ঠাই আছে৷ তাতে যি মহিলা সকল আহি একেলগে মিলিত হৈছিল, পাছত আমি তেওঁলোকৰ কাষত বহি কথা কবলৈ ধৰিলো।
| وِشْرامَوارے نَگَرادْ بَہِ رْگَتْوا نَدِیتَٹے یَتْرَ پْرارْتھَناچارَ آسِیتْ تَتْروپَوِشْیَ سَماگَتا نارِیح پْرَتِ کَتھاں پْراچارَیامَ۔ |
14 ১৪ সেই মহিলা সকলৰ মাজত থুয়াতীৰা চহৰৰ ঈশ্বৰৰ উপাসনা কৰা লুদীয়া নামৰ এগৰাকী মহিলাও আছিল আৰু তেওঁ বেঙুনীয়া কাপোৰৰ ব্যৱসায় কৰিছিল। তেওঁ আমাৰ কথা শুনি আছিল। তাতে পৌলে যি কথা কৈ আছিল, সেই কথা মন দি শুনিবলৈ প্রভুৱে লুদীয়াৰ হৃদয় মুকলি কৰিলে।
| تَتَح تھُیاتِیرانَگَرِییا دھُوشَرامْبَرَوِکْرایِنِی لُدِیانامِکا یا اِیشْوَرَسیوِکا یوشِتْ شْروتْرِیناں مَدھْیَ آسِیتْ تَیا پَولوکْتَواکْیانِ یَدْ گرِہْیَنْتے تَدَرْتھَں پْرَبھُسْتَسْیا مَنودْوارَں مُکْتَوانْ۔ |
15 ১৫ তাতে লুদীয়া আৰু পৰিয়ালৰ সকলোৱে বাপ্তিস্ম ললে আৰু আমাক অনুৰোধ কৰি ক’লে, “যদিহে মোক আপোনালোকে প্রভুৰ বিশ্বাসকাৰিণী বুলি বিবেচনা কৰে তেনেহলে মোৰ ঘৰত আহি থাককহি।” এইদৰে তেওঁ আমাক বৰকৈ জোৰ কৰিলে।
| اَتَح سا یوشِتْ سَپَرِوارا مَجِّتا سَتِی وِنَیَں کرِتْوا کَتھِتَوَتِی، یُشْماکَں وِچارادْ یَدِ پْرَبھَو وِشْواسِنِی جاتاہَں تَرْہِ مَمَ گرِہَمْ آگَتْیَ تِشْٹھَتَ۔ اِتّھَں سا یَتْنیناسْمانْ اَسْتھاپَیَتْ۔ |
16 ১৬ এদিন আমি যেতিয়া প্ৰাৰ্থনাৰ ঠাইলৈ গৈ আছিলোঁ, তেতিয়া এক অশুচি আত্মাই লম্ভা এজনী অল্পবয়সীয়া ছোৱলী আমাৰ আগত আহি উপস্থিত হ’ল। অশুচি আত্মাৰ প্রভাৱত তাই ভৱিষ্যতৰ কথা কব পাৰিছিল আৰু এনেদৰে তাই মালিকবোৰক বহু লাভৱান কৰিছিল।
| یَسْیا گَنَنَیا تَدَدھِپَتِیناں بَہُدھَنوپارْجَنَں جاتَں تادرِشِی گَنَکَبھُوتَگْرَسْتا کاچَنَ داسِی پْرارْتھَناسْتھانَگَمَنَکالَ آگَتْیاسْمانْ ساکْشاتْ کرِتَوَتِی۔ |
17 ১৭ এই ছোৱালী জনীয়ে পৌল আৰু আমাৰ পিছে পিছে আহিল আৰু উচ্চস্বৰে ক’লে “এই মানুহবোৰ সর্বোপৰি ঈশ্বৰৰ দাস। তেওঁলোকে পৰিত্রাণৰ পথৰ বিষয়ে আপোনালোকৰ আগত ঘোষণা কৰিছে।”
| ساسْماکَں پَولَسْیَ چَ پَشْچادْ ایتْیَ پْروچَّیح کَتھامِماں کَتھِتَوَتِی، مَنُشْیا ایتے سَرْوّوپَرِسْتھَسْییشْوَرَسْیَ سیوَکاح سَنْتوسْمانْ پْرَتِ پَرِتْرانَسْیَ مارْگَں پْرَکاشَیَنْتِ۔ |
18 ১৮ এইদৰে তাই ভালেমান দিনলৈকে কৈ আছিল। শেষত পৌলে বিৰক্ত হৈ, পিছলৈ ঘূৰি সেই আত্মাক ক’লে, “মই তোক যীচু খ্রীষ্টৰ নামত আজ্ঞা দিছোঁ, তাইৰ পৰা বাহিৰ ওলা।” তেতিয়া লগে লগে সেই ভূতৰ আত্মা বাহিৰ ওলাই গ’ল।
| سا کَنْیا بَہُدِنانِ تادرِشَمْ اَکَروتْ تَسْماتْ پَولو دُحکھِتَح سَنْ مُکھَں پَراوَرْتْیَ تَں بھُوتَمَوَدَدْ، اَہَں یِیشُکھْرِیشْٹَسْیَ نامْنا تْواماجْناپَیامِ تْوَمَسْیا بَہِرْگَچّھَ؛ تینَیوَ تَتْکْشَناتْ سَ بھُوتَسْتَسْیا بَہِرْگَتَح۔ |
19 ১৯ তাৰ পাছত তাইৰ মালিকবোৰে যেতিয়া দেখিলে যে, তেওঁলোকৰ লাভৰ আশা নোহোৱা হ’ল, তেতিয়া তেওঁলোকে পৌল আৰু চীলক ধৰি চোঁচৰাই বজাৰলৈকে আনি শাসনকৰ্তা জনৰ ওচৰলৈ লৈ গ’ল।
| تَتَح سْویشاں لابھَسْیَ پْرَتْیاشا وِپھَلا جاتیتِ وِلوکْیَ تَسْیاح پْرَبھَوَح پَولَں سِیلَنْچَ دھرِتْواکرِشْیَ وِچارَسْتھانےدھِپَتِیناں سَمِیپَمْ آنَیَنْ۔ |
20 ২০ তাৰ পাছত তেওঁলোকক শাসনকর্তা সকলৰ ওচৰলৈ নি ক’লে, “এওঁলোক ইহুদী মানুহ আৰু আমাৰ নগৰত এওঁলোকে গণ্ডগোল আৰম্ভ কৰিছে।
| تَتَح شاسَکاناں نِکَٹَں نِیتْوا رومِلوکا وَیَمْ اَسْماکَں یَدْ وْیَوَہَرَنَں گْرَہِیتُمْ آچَرِتُنْچَ نِشِدّھَں، |
21 ২১ এওঁলোকে এনেবোৰ শিক্ষা দিছে, যিবোৰ ৰোমান নাগৰিক হিচাপে গ্রহণ কৰা বা পালন কৰা আমাৰ কাৰণে নীতি বিৰুদ্ধ।”
| اِمے یِہُودِییَلوکاح سَنْتوپِ تَدیوَ شِکْشَیِتْوا نَگَرےسْماکَمْ اَتِیوَ کَلَہَں کُرْوَّنْتِ، |
22 ২২ তেতিয়া আন জনতাও একেলগে পৌল আৰু চীলৰ বিৰুদ্ধে থিয় হ’ল। শাসনকর্তা সকলে পৌল আৰু চীলৰ কাপোৰ ফালি সিহঁতক বেতেৰে কোবাবলৈ আদেশ দিলে।
| اِتِ کَتھِتے سَتِ لوکَنِوَہَسْتَیوح پْراتِکُولْیینودَتِشْٹھَتْ تَتھا شاسَکاسْتَیو رْوَسْتْرانِ چھِتْوا ویتْراگھاتَں کَرْتُّمْ آجْناپَیَنْ۔ |
23 ২৩ অতিকৈ মাৰধৰ কৰাৰ পাছত তেওঁলোকক বন্দীশালত সুমুৱাই থলে আৰু কাৰাগাৰৰ অধ্যক্ষক কঢ়া পহৰা দিবলৈ আদেশ দিলে।
| اَپَرَں تے تَو بَہُ پْرَہارْیَّ تْوَمیتَو کاراں نِیتْوا ساوَدھانَں رَکْشَییتِ کارارَکْشَکَمْ آدِشَنْ۔ |
24 ২৪ কাৰাগাৰৰ অধ্যক্ষই এই আদেশ পাই পৌল আৰু চীলক জেলৰ ভিতৰ কক্ষলৈ নি কাঠৰ বেৰিত তেওঁলোকৰ ভৰি আৱদ্ধ কৰি বান্ধি থলে।
| اِتّھَمْ آجْناں پْراپْیَ سَ تاوَبھْیَنْتَرَسْتھَکاراں نِیتْوا پادیشُ پادَپاشِیبھِ رْبَدّھوا سْتھاپِتاوانْ۔ |
25 ২৫ তেতিয়া প্রায় মাজনিশা। পৌল আৰু চীলে ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে প্ৰাৰ্থনা কৰি স্তুতি-গীত গাই আছিল। আন কয়দী সকলেও তেওঁলোকে গোৱা স্তুতি-গীত শুনি আছিল।
| اَتھَ نِشِیتھَسَمَیے پَولَسِیلاوِیشْوَرَمُدِّشْیَ پْراتھَناں گانَنْچَ کرِتَوَنْتَو، کاراسْتھِتا لوکاشْچَ تَدَشرِنْوَنْ |
26 ২৬ এই সময়তে হঠাৎ এক বৰ ভূমিকম্প হ’ল আৰু বন্দীশালৰ ভেঁটি পর্যন্ত কঁপি উঠিল। তেতিয়া বন্দীশালৰ সকলো দুৱাৰ আৰু কয়দী সকলৰ শিকলিৰ বান্ধবোৰ খোল খাই গ’ল।
| تَداکَسْماتْ مَہانْ بھُومِکَمْپوبھَوَتْ تینَ بھِتِّمُولینَ سَہَ کارا کَمْپِتابھُوتْ تَتْکْشَناتْ سَرْوّانِ دْوارانِ مُکْتانِ جاتانِ سَرْوّیشاں بَنْدھَنانِ چَ مُکْتانِ۔ |
27 ২৭ কাৰাগাৰৰ অধ্যক্ষই টোপনিৰ পৰা সাৰ পাই কাৰাগাৰৰ দুৱাৰবোৰ মুকলি দেখি, নিজৰ তৰোৱাল উলিয়াই আত্মঘাতী হবলৈ বিচাৰিলে। কিয়নো তেওঁ ভাৱিলে যে, কয়দীবোৰ পলাই গ’ল।
| اَتَایوَ کارارَکْشَکو نِدْراتو جاگَرِتْوا کارایا دْوارانِ مُکْتانِ درِشْٹْوا بَنْدِلوکاح پَلایِتا اِتْیَنُمایَ کوشاتْ کھَنْگَں بَہِح کرِتْواتْمَگھاتَں کَرْتُّمْ اُدْیَتَح۔ |
| کِنْتُ پَولَح پْروچَّیسْتَماہُویَ کَتھِتَوانْ پَشْیَ وَیَں سَرْوّےتْراسْمَہے، تْوَں نِجَپْرانَہِںساں ماکارْشِیح۔ |
29 ২৯ তেতিয়া কাৰাগাৰৰ অধ্যক্ষই কাৰোবাক চাকি আনিবলৈ কৈ ভিতৰলৈ দৌৰি গ’ল আৰু ভয়তে কঁপি কঁপি পৌল আৰু চীলৰ আগত উবুৰি খাই পৰিল।
| تَدا پْرَدِیپَمْ آنیتُمْ اُکْتْوا سَ کَمْپَمانَح سَنْ اُلَّمْپْیابھْیَنْتَرَمْ آگَتْیَ پَولَسِیلَیوح پادیشُ پَتِتَوانْ۔ |
| پَشْچاتْ سَ تَو بَہِرانِییَ پرِشْٹَوانْ ہے مَہیچّھَو پَرِتْرانَں پْراپْتُں مَیا کِں کَرْتَّوْیَں؟ |
31 ৩১ তেওঁলোকে ক’লে, “প্রভু যীচুত বিশ্বাস কৰক, তেতিয়া আপুনি আৰু আপোনাৰ ঘৰৰ সকলোৱে পৰিত্ৰাণ লাভ কৰিব।”
| پَشْچاتْ تَو سْوَگرِہَمانِییَ تَیوح سَمُّکھے کھادْیَدْرَوْیانِ سْتھاپِتَوانْ تَتھا سَ سْوَیَں تَدِییاح سَرْوّے پَرِواراشْچیشْوَرے وِشْوَسَنْتَح سانَنْدِتا اَبھَوَنْ۔ |
| تَسْمَے تَسْیَ گرِہَسْتھِتَسَرْوَّلوکیبھْیَشْچَ پْرَبھوح کَتھاں کَتھِتَوَنْتَو۔ |
33 ৩৩ কাৰাগাৰৰ অধ্যক্ষই সেই নিশাই পৌল আৰু চীলক লৈ গৈ তেওঁলোকৰ আঘাতৰ ঠাইবোৰ ধুই দিলে আৰু তেওঁ সপৰিয়ালে তেতিয়াই বাপ্তিস্ম গ্রহণ কৰিলে।
| تَتھا راتْریسْتَسْمِنّیوَ دَنْڈے سَ تَو گرِہِیتْوا تَیوح پْرَہاراناں کْشَتانِ پْرَکْشالِتَوانْ تَتَح سَ سْوَیَں تَسْیَ سَرْوّے پَرِجَناشْچَ مَجِّتا اَبھَوَنْ۔ |
34 ৩৪ তেওঁ পৌল আৰু চীলক নিজৰ ঘৰলৈ আনি খাবলৈ দিলে আৰু পৰিয়ালৰ আটায়ে ঈশ্বৰত বিশ্বাস কৰাত, তেওঁ সমস্ত পৰিয়ালে সৈতে অতিশয় আনন্দ কৰিলে।
| پَشْچاتْ تَو سْوَگرِہَمانِییَ تَیوح سَمُّکھے کھادْیَدْرَوْیانِ سْتھاپِتَوانْ تَتھا سَ سْوَیَں تَدِییاح سَرْوّے پَرِواراشْچیشْوَرے وِشْوَسَنْتَح سانَنْدِتا اَبھَوَنْ۔ |
| دِنَ اُپَسْتھِتے تَو لوکَو موچَییتِ کَتھاں کَتھَیِتُں شاسَکاح پَداتِگَنَں پْریشِتَوَنْتَح۔ |
36 ৩৬ কাৰাগাৰৰ অধ্যক্ষই সেই কথা পৌলক জনাই ক’লে, “শাসনকর্তা সকলে আপোনালোকক এৰি দিবৰ কাৰণে আমাৰ ওচৰলৈ বার্তা পঠাইছে; গতিকে আপোনালোক এতিয়া ওলাই আহক আৰু শান্তিৰে গুছি যাওঁক।”
| تَتَح کارارَکْشَکَح پَولایَ تاں وارْتّاں کَتھِتَوانْ یُواں تْیاجَیِتُں شاسَکا لوکانَ پْریشِتَوَنْتَ اِدانِیں یُواں بَہِ رْبھُوتْوا کُشَلینَ پْرَتِشْٹھیتاں۔ |
37 ৩৭ কিন্তু পৌলে তেওঁলোকক ক’লে, “আমি ৰোমান নাগৰিক; আমাক বিনা বিচাৰেৰে ৰাইজৰ আগত কোবাই কাৰাবন্দী কৰি থলে। এতিয়া তেওঁলোকে আমাক গোপনে এৰি দিব বিচাৰিছে নেকি? এইটো হ’ব নোৱাৰে। তেওঁলোক নিজে ইয়ালৈ আহি আমাক বাহিৰলৈ উলিয়াই নিব লাগিব।”
| کِنْتُ پَولَسْتانْ اَوَدَتْ رومِلوکَیوراوَیوح کَمَپِ دوشَمْ نَ نِشْچِتْیَ سَرْوّیشاں سَمَکْشَمْ آواں کَشَیا تاڈَیِتْوا کارایاں بَدّھَوَنْتَ اِدانِیں کِماواں گُپْتَں وِسْتْرَکْشْیَنْتِ؟ تَنَّ بھَوِشْیَتِ، سْوَیَماگَتْیاواں بَہِح کرِتْوا نَیَنْتُ۔ |
38 ৩৮ পৰীয়া সকলে শাসনকর্তা সকলৰ ওচৰলৈ গৈ এই সম্বাদ দিলে। তেতিয়া এই সম্বাদ পাই তেওঁলোকে পৌল আৰু চীলক ৰোমান লোক বুলি জানিলে আৰু তেওঁলোকে ভয় খালে।
| تَدا پَداتِبھِح شاسَکیبھْیَ ایتَدْوارْتّایاں کَتھِتایاں تَو رومِلوکاوِتِ کَتھاں شْرُتْوا تے بھِیتاح |
39 ৩৯ পাছত শাসনকর্তা সকলে আহি তেওঁলোকৰ ওচৰত ক্ষমা বিচাৰিলে আৰু বন্দীশালৰ পৰা বাহিৰলৈ আনি নগৰ এৰি যাবলৈ তেওঁলোকক অনুৰোধ কৰিলে।
| سَنْتَسْتَیوح سَنِّدھِماگَتْیَ وِنَیَمْ اَکُرْوَّنْ اَپَرَں بَہِح کرِتْوا نَگَراتْ پْرَسْتھاتُں پْرارْتھِتَوَنْتَح۔ |
40 ৪০ পৌল আৰু চীল কাৰাগাৰৰ পৰা ওলাই লুদীয়াৰ ঘৰলৈ গ’ল। তাতে তেওঁলোক গৈ ভাই সকলৰ লগত দেখা হ’ল আৰু তেওঁলোকক উৎসাহ উদ্দীপনা দিলে। তাৰ পাছত পৌল আৰু চীলে নগৰ এৰি গুছি গ’ল।
| تَتَسْتَو کارایا نِرْگَتْیَ لُدِیایا گرِہَں گَتَوَنْتَو تَتْرَ بھْراترِگَنَں ساکْشاتْکرِتْیَ تانْ سانْتْوَیِتْوا تَسْماتْ سْتھاناتْ پْرَسْتھِتَو۔ |
