< পাঁচনি 16 >

1 তাৰ পাছত পৌল দর্বী আৰু লুস্ত্ৰা চহৰলৈ গ’ল। তাতে তীমথিয় নামৰ এজন খ্রীষ্টৰ শিষ্য আছিল। তীমথিয়ৰ মাতৃ আছিল এগৰাকী যিহুদী খ্রীষ্টীয় বিশ্বাসীনী মহিলা আৰু পিতৃ গ্রীক লোক আছিল।
ପୌଲୋ ଦର୍ବ୍ବୀଲୁସ୍ତ୍ରାନଗରଯୋରୁପସ୍ଥିତୋଭୱତ୍ ତତ୍ର ତୀମଥିଯନାମା ଶିଷ୍ୟ ଏକ ଆସୀତ୍; ସ ୱିଶ୍ୱାସିନ୍ୟା ଯିହୂଦୀଯାଯା ଯୋଷିତୋ ଗର୍ବ୍ଭଜାତଃ କିନ୍ତୁ ତସ୍ୟ ପିତାନ୍ୟଦେଶୀଯଲୋକଃ|
2 লুস্ত্ৰা আৰু ইকনিয় চহৰৰ ভাই সকলে তীমথিয়ক অতি প্রশংসা কৰিছিল।
ସ ଜନୋ ଲୁସ୍ତ୍ରା-ଇକନିଯନଗରସ୍ଥାନାଂ ଭ୍ରାତୃଣାଂ ସମୀପେପି ସୁଖ୍ୟାତିମାନ୍ ଆସୀତ୍|
3 পৌলে যাত্রাত তীমথিয়কো নিজৰ লগত লৈ যাবলৈ বিচাৰিলে আৰু সেয়ে তেওঁক চুন্নৎ কৰালে; কাৰণ সেই অঞ্চলবোৰত ইহুদী লোক আছিল আৰু তেওঁলোকে তীমথিয়ৰ পিতৃ গ্রীক জাতিৰ বুলি জানিছিল।
ପୌଲସ୍ତଂ ସ୍ୱସଙ୍ଗିନଂ କର୍ତ୍ତୁଂ ମତିଂ କୃତ୍ୱା ତଂ ଗୃହୀତ୍ୱା ତଦ୍ଦେଶନିୱାସିନାଂ ଯିହୂଦୀଯାନାମ୍ ଅନୁରୋଧାତ୍ ତସ୍ୟ ତ୍ୱକ୍ଛେଦଂ କୃତୱାନ୍ ଯତସ୍ତସ୍ୟ ପିତା ଭିନ୍ନଦେଶୀଯଲୋକ ଇତି ସର୍ୱ୍ୱୈରଜ୍ଞାଯତ|
4 পাছত তেওঁলোক নগৰবোৰৰ মাজেদি যাওঁতে যিৰূচালেমত পাঁচনি আৰু পৰিচাৰক সকলে লিখি দিয়া নিৰ্দেশনাবোৰ পালন কৰিবলৈ মণ্ডলীবোৰক জনালে।
ତତଃ ପରଂ ତେ ନଗରେ ନଗରେ ଭ୍ରମିତ୍ୱା ଯିରୂଶାଲମସ୍ଥୈଃ ପ୍ରେରିତୈ ର୍ଲୋକପ୍ରାଚୀନୈଶ୍ଚ ନିରୂପିତଂ ଯଦ୍ ୱ୍ୟୱସ୍ଥାପତ୍ରଂ ତଦନୁସାରେଣାଚରିତୁଂ ଲୋକେଭ୍ୟସ୍ତଦ୍ ଦତ୍ତୱନ୍ତଃ|
5 এইদৰে মণ্ডলীবোৰ বিশ্বাসত দৃঢ় হৈ দিনে দিনে লেখত বৃদ্ধি পাবলৈ ধৰিলে।
ତେନୈୱ ସର୍ୱ୍ୱେ ଧର୍ମ୍ମସମାଜାଃ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଧର୍ମ୍ମେ ସୁସ୍ଥିରାଃ ସନ୍ତଃ ପ୍ରତିଦିନଂ ୱର୍ଦ୍ଧିତା ଅଭୱନ୍|
6 পবিত্ৰ আত্মাই পৌল আৰু তেওঁৰ সংগী সকলক এচিয়া দেশত বাক্য প্রচাৰ কৰিবলৈ বাধা দিলে, তেতিয়া তেওঁলোক ফিৰুগিয়া আৰু গালাতীয়াৰ অঞ্চলবোৰৰ মাজেদি গ’ল।
ତେଷୁ ଫ୍ରୁଗିଯାଗାଲାତିଯାଦେଶମଧ୍ୟେନ ଗତେଷୁ ସତ୍ସୁ ପୱିତ୍ର ଆତ୍ମା ତାନ୍ ଆଶିଯାଦେଶେ କଥାଂ ପ୍ରକାଶଯିତୁଂ ପ୍ରତିଷିଦ୍ଧୱାନ୍|
7 আৰু মূচিয়াৰ সীমান্ত অঞ্চলত আহি তেওঁলোকে বিথুনিয়া গাওঁলৈ যাবৰ বাবে চেষ্টা কৰিলে, কিন্তু প্রভু যীচুৰ আত্মাই তেওঁলোকক যাবলৈ নিদিলে।
ତଥା ମୁସିଯାଦେଶ ଉପସ୍ଥାଯ ବିଥୁନିଯାଂ ଗନ୍ତୁଂ ତୈରୁଦ୍ୟୋଗେ କୃତେ ଆତ୍ମା ତାନ୍ ନାନ୍ୱମନ୍ୟତ|
8 সেয়েহে, তেওঁলোকে মূচিয়া পাৰ হৈ ত্রোৱা নগৰলৈ গুচি গ’ল।
ତସ୍ମାତ୍ ତେ ମୁସିଯାଦେଶଂ ପରିତ୍ୟଜ୍ୟ ତ୍ରୋଯାନଗରଂ ଗତ୍ୱା ସମୁପସ୍ଥିତାଃ|
9 নিশা পৌলে এটা দর্শন দেখিলে যে, এজন মাকিদনিয়া মানুহে থিয় হৈ তেওঁক মিনতি কৰি কৈছে “মাকিদনিয়ালৈ আহি আমাক সহায় কৰা।”
ରାତ୍ରୌ ପୌଲଃ ସ୍ୱପ୍ନେ ଦୃଷ୍ଟୱାନ୍ ଏକୋ ମାକିଦନିଯଲୋକସ୍ତିଷ୍ଠନ୍ ୱିନଯଂ କୃତ୍ୱା ତସ୍ମୈ କଥଯତି, ମାକିଦନିଯାଦେଶମ୍ ଆଗତ୍ୟାସ୍ମାନ୍ ଉପକୁର୍ୱ୍ୱିତି|
10 ১০ পৌলে এই দর্শন পোৱাৰ পাছত আমি শীঘ্রেই মাকিদনিয়ালৈ যাবৰ কাৰণে প্রস্তুত হ’লো। কাৰণ, আমি বুজি পালোঁ যে মাকিদনিয়াৰ লোক সকলৰ আগত শুভবার্তা প্রচাৰ কৰিবৰ বাবে ঈশ্বৰে আমাক মাতিছে।
ତସ୍ୟେତ୍ଥଂ ସ୍ୱପ୍ନଦର୍ଶନାତ୍ ପ୍ରଭୁସ୍ତଦ୍ଦେଶୀଯଲୋକାନ୍ ପ୍ରତି ସୁସଂୱାଦଂ ପ୍ରଚାରଯିତୁମ୍ ଅସ୍ମାନ୍ ଆହୂଯତୀତି ନିଶ୍ଚିତଂ ବୁଦ୍ଧ୍ୱା ୱଯଂ ତୂର୍ଣଂ ମାକିଦନିଯାଦେଶଂ ଗନ୍ତୁମ୍ ଉଦ୍ୟୋଗମ୍ ଅକୁର୍ମ୍ମ|
11 ১১ পাছত ত্রোৱা এৰি আমি জাহাজেৰে পোনে পোনে চামথাকীলৈ গলো আৰু পিছদিনা নিয়াপলি নগৰলৈ আহিলোঁ।
ତତଃ ପରଂ ୱଯଂ ତ୍ରୋଯାନଗରାଦ୍ ପ୍ରସ୍ଥାଯ ଋଜୁମାର୍ଗେଣ ସାମଥ୍ରାକିଯୋପଦ୍ୱୀପେନ ଗତ୍ୱା ପରେଽହନି ନିଯାପଲିନଗର ଉପସ୍ଥିତାଃ|
12 ১২ তাৰ পৰা আমি মাকিদনিয়াৰ ফিলিপী নগৰলৈ গলো। ফিলিপী নগৰ খন সেই এলেকাৰ এখন উল্লেখনীয় নগৰ আৰু ই এক ৰোমান উপনিৱেশ। আমি এই নগৰত বহু দিন থাকিলো।
ତସ୍ମାଦ୍ ଗତ୍ୱା ମାକିଦନିଯାନ୍ତର୍ୱ୍ୱର୍ତ୍ତି ରୋମୀଯୱସତିସ୍ଥାନଂ ଯତ୍ ଫିଲିପୀନାମପ୍ରଧାନନଗରଂ ତତ୍ରୋପସ୍ଥାଯ କତିପଯଦିନାନି ତତ୍ର ସ୍ଥିତୱନ୍ତଃ|
13 ১৩ বিশ্রামবাৰে আমি নগৰৰ দুৱাৰৰ বাহিৰেদি নদীৰ কাষলৈ গলো; ভাৱিছিলো, তাত নিশ্চয় প্ৰাৰ্থনা কৰিবৰ বাবে ঠাই আছে৷ তাতে যি মহিলা সকল আহি একেলগে মিলিত হৈছিল, পাছত আমি তেওঁলোকৰ কাষত বহি কথা কবলৈ ধৰিলো।
ୱିଶ୍ରାମୱାରେ ନଗରାଦ୍ ବହି ର୍ଗତ୍ୱା ନଦୀତଟେ ଯତ୍ର ପ୍ରାର୍ଥନାଚାର ଆସୀତ୍ ତତ୍ରୋପୱିଶ୍ୟ ସମାଗତା ନାରୀଃ ପ୍ରତି କଥାଂ ପ୍ରାଚାରଯାମ|
14 ১৪ সেই মহিলা সকলৰ মাজত থুয়াতীৰা চহৰৰ ঈশ্বৰৰ উপাসনা কৰা লুদীয়া নামৰ এগৰাকী মহিলাও আছিল আৰু তেওঁ বেঙুনীয়া কাপোৰৰ ব্যৱসায় কৰিছিল। তেওঁ আমাৰ কথা শুনি আছিল। তাতে পৌলে যি কথা কৈ আছিল, সেই কথা মন দি শুনিবলৈ প্রভুৱে লুদীয়াৰ হৃদয় মুকলি কৰিলে।
ତତଃ ଥୁଯାତୀରାନଗରୀଯା ଧୂଷରାମ୍ବରୱିକ୍ରାଯିଣୀ ଲୁଦିଯାନାମିକା ଯା ଈଶ୍ୱରସେୱିକା ଯୋଷିତ୍ ଶ୍ରୋତ୍ରୀଣାଂ ମଧ୍ୟ ଆସୀତ୍ ତଯା ପୌଲୋକ୍ତୱାକ୍ୟାନି ଯଦ୍ ଗୃହ୍ୟନ୍ତେ ତଦର୍ଥଂ ପ୍ରଭୁସ୍ତସ୍ୟା ମନୋଦ୍ୱାରଂ ମୁକ୍ତୱାନ୍|
15 ১৫ তাতে লুদীয়া আৰু পৰিয়ালৰ সকলোৱে বাপ্তিস্ম ললে আৰু আমাক অনুৰোধ কৰি ক’লে, “যদিহে মোক আপোনালোকে প্রভুৰ বিশ্বাসকাৰিণী বুলি বিবেচনা কৰে তেনেহলে মোৰ ঘৰত আহি থাককহি।” এইদৰে তেওঁ আমাক বৰকৈ জোৰ কৰিলে।
ଅତଃ ସା ଯୋଷିତ୍ ସପରିୱାରା ମଜ୍ଜିତା ସତୀ ୱିନଯଂ କୃତ୍ୱା କଥିତୱତୀ, ଯୁଷ୍ମାକଂ ୱିଚାରାଦ୍ ଯଦି ପ୍ରଭୌ ୱିଶ୍ୱାସିନୀ ଜାତାହଂ ତର୍ହି ମମ ଗୃହମ୍ ଆଗତ୍ୟ ତିଷ୍ଠତ| ଇତ୍ଥଂ ସା ଯତ୍ନେନାସ୍ମାନ୍ ଅସ୍ଥାପଯତ୍|
16 ১৬ এদিন আমি যেতিয়া প্ৰাৰ্থনাৰ ঠাইলৈ গৈ আছিলোঁ, তেতিয়া এক অশুচি আত্মাই লম্ভা এজনী অল্পবয়সীয়া ছোৱলী আমাৰ আগত আহি উপস্থিত হ’ল। অশুচি আত্মাৰ প্রভাৱত তাই ভৱিষ্যতৰ কথা কব পাৰিছিল আৰু এনেদৰে তাই মালিকবোৰক বহু লাভৱান কৰিছিল।
ଯସ୍ୟା ଗଣନଯା ତଦଧିପତୀନାଂ ବହୁଧନୋପାର୍ଜନଂ ଜାତଂ ତାଦୃଶୀ ଗଣକଭୂତଗ୍ରସ୍ତା କାଚନ ଦାସୀ ପ୍ରାର୍ଥନାସ୍ଥାନଗମନକାଲ ଆଗତ୍ୟାସ୍ମାନ୍ ସାକ୍ଷାତ୍ କୃତୱତୀ|
17 ১৭ এই ছোৱালী জনীয়ে পৌল আৰু আমাৰ পিছে পিছে আহিল আৰু উচ্চস্বৰে ক’লে “এই মানুহবোৰ সর্বোপৰি ঈশ্বৰৰ দাস। তেওঁলোকে পৰিত্রাণৰ পথৰ বিষয়ে আপোনালোকৰ আগত ঘোষণা কৰিছে।”
ସାସ୍ମାକଂ ପୌଲସ୍ୟ ଚ ପଶ୍ଚାଦ୍ ଏତ୍ୟ ପ୍ରୋଚ୍ଚୈଃ କଥାମିମାଂ କଥିତୱତୀ, ମନୁଷ୍ୟା ଏତେ ସର୍ୱ୍ୱୋପରିସ୍ଥସ୍ୟେଶ୍ୱରସ୍ୟ ସେୱକାଃ ସନ୍ତୋଽସ୍ମାନ୍ ପ୍ରତି ପରିତ୍ରାଣସ୍ୟ ମାର୍ଗଂ ପ୍ରକାଶଯନ୍ତି|
18 ১৮ এইদৰে তাই ভালেমান দিনলৈকে কৈ আছিল। শেষত পৌলে বিৰক্ত হৈ, পিছলৈ ঘূৰি সেই আত্মাক ক’লে, “মই তোক যীচু খ্রীষ্টৰ নামত আজ্ঞা দিছোঁ, তাইৰ পৰা বাহিৰ ওলা।” তেতিয়া লগে লগে সেই ভূতৰ আত্মা বাহিৰ ওলাই গ’ল।
ସା କନ୍ୟା ବହୁଦିନାନି ତାଦୃଶମ୍ ଅକରୋତ୍ ତସ୍ମାତ୍ ପୌଲୋ ଦୁଃଖିତଃ ସନ୍ ମୁଖଂ ପରାୱର୍ତ୍ୟ ତଂ ଭୂତମୱଦଦ୍, ଅହଂ ଯୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟସ୍ୟ ନାମ୍ନା ତ୍ୱାମାଜ୍ଞାପଯାମି ତ୍ୱମସ୍ୟା ବହିର୍ଗଚ୍ଛ; ତେନୈୱ ତତ୍କ୍ଷଣାତ୍ ସ ଭୂତସ୍ତସ୍ୟା ବହିର୍ଗତଃ|
19 ১৯ তাৰ পাছত তাইৰ মালিকবোৰে যেতিয়া দেখিলে যে, তেওঁলোকৰ লাভৰ আশা নোহোৱা হ’ল, তেতিয়া তেওঁলোকে পৌল আৰু চীলক ধৰি চোঁচৰাই বজাৰলৈকে আনি শাসনকৰ্তা জনৰ ওচৰলৈ লৈ গ’ল।
ତତଃ ସ୍ୱେଷାଂ ଲାଭସ୍ୟ ପ୍ରତ୍ୟାଶା ୱିଫଲା ଜାତେତି ୱିଲୋକ୍ୟ ତସ୍ୟାଃ ପ୍ରଭୱଃ ପୌଲଂ ସୀଲଞ୍ଚ ଧୃତ୍ୱାକୃଷ୍ୟ ୱିଚାରସ୍ଥାନେଽଧିପତୀନାଂ ସମୀପମ୍ ଆନଯନ୍|
20 ২০ তাৰ পাছত তেওঁলোকক শাসনকর্তা সকলৰ ওচৰলৈ নি ক’লে, “এওঁলোক ইহুদী মানুহ আৰু আমাৰ নগৰত এওঁলোকে গণ্ডগোল আৰম্ভ কৰিছে।
ତତଃ ଶାସକାନାଂ ନିକଟଂ ନୀତ୍ୱା ରୋମିଲୋକା ୱଯମ୍ ଅସ୍ମାକଂ ଯଦ୍ ୱ୍ୟୱହରଣଂ ଗ୍ରହୀତୁମ୍ ଆଚରିତୁଞ୍ଚ ନିଷିଦ୍ଧଂ,
21 ২১ এওঁলোকে এনেবোৰ শিক্ষা দিছে, যিবোৰ ৰোমান নাগৰিক হিচাপে গ্রহণ কৰা বা পালন কৰা আমাৰ কাৰণে নীতি বিৰুদ্ধ।”
ଇମେ ଯିହୂଦୀଯଲୋକାଃ ସନ୍ତୋପି ତଦେୱ ଶିକ୍ଷଯିତ୍ୱା ନଗରେଽସ୍ମାକମ୍ ଅତୀୱ କଲହଂ କୁର୍ୱ୍ୱନ୍ତି,
22 ২২ তেতিয়া আন জনতাও একেলগে পৌল আৰু চীলৰ বিৰুদ্ধে থিয় হ’ল। শাসনকর্তা সকলে পৌল আৰু চীলৰ কাপোৰ ফালি সিহঁতক বেতেৰে কোবাবলৈ আদেশ দিলে।
ଇତି କଥିତେ ସତି ଲୋକନିୱହସ୍ତଯୋଃ ପ୍ରାତିକୂଲ୍ୟେନୋଦତିଷ୍ଠତ୍ ତଥା ଶାସକାସ୍ତଯୋ ର୍ୱସ୍ତ୍ରାଣି ଛିତ୍ୱା ୱେତ୍ରାଘାତଂ କର୍ତ୍ତୁମ୍ ଆଜ୍ଞାପଯନ୍|
23 ২৩ অতিকৈ মাৰধৰ কৰাৰ পাছত তেওঁলোকক বন্দীশালত সুমুৱাই থলে আৰু কাৰাগাৰৰ অধ্যক্ষক কঢ়া পহৰা দিবলৈ আদেশ দিলে।
ଅପରଂ ତେ ତୌ ବହୁ ପ୍ରହାର୍ୟ୍ୟ ତ୍ୱମେତୌ କାରାଂ ନୀତ୍ୱା ସାୱଧାନଂ ରକ୍ଷଯେତି କାରାରକ୍ଷକମ୍ ଆଦିଶନ୍|
24 ২৪ কাৰাগাৰৰ অধ্যক্ষই এই আদেশ পাই পৌল আৰু চীলক জেলৰ ভিতৰ কক্ষলৈ নি কাঠৰ বেৰিত তেওঁলোকৰ ভৰি আৱদ্ধ কৰি বান্ধি থলে।
ଇତ୍ଥମ୍ ଆଜ୍ଞାଂ ପ୍ରାପ୍ୟ ସ ତାୱଭ୍ୟନ୍ତରସ୍ଥକାରାଂ ନୀତ୍ୱା ପାଦେଷୁ ପାଦପାଶୀଭି ର୍ବଦ୍ଧ୍ୱା ସ୍ଥାପିତାୱାନ୍|
25 ২৫ তেতিয়া প্রায় মাজনিশা। পৌল আৰু চীলে ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে প্ৰাৰ্থনা কৰি স্তুতি-গীত গাই আছিল। আন কয়দী সকলেও তেওঁলোকে গোৱা স্তুতি-গীত শুনি আছিল।
ଅଥ ନିଶୀଥସମଯେ ପୌଲସୀଲାୱୀଶ୍ୱରମୁଦ୍ଦିଶ୍ୟ ପ୍ରାଥନାଂ ଗାନଞ୍ଚ କୃତୱନ୍ତୌ, କାରାସ୍ଥିତା ଲୋକାଶ୍ଚ ତଦଶୃଣ୍ୱନ୍
26 ২৬ এই সময়তে হঠাৎ এক বৰ ভূমিকম্প হ’ল আৰু বন্দীশালৰ ভেঁটি পর্যন্ত কঁপি উঠিল। তেতিয়া বন্দীশালৰ সকলো দুৱাৰ আৰু কয়দী সকলৰ শিকলিৰ বান্ধবোৰ খোল খাই গ’ল।
ତଦାକସ୍ମାତ୍ ମହାନ୍ ଭୂମିକମ୍ପୋଽଭୱତ୍ ତେନ ଭିତ୍ତିମୂଲେନ ସହ କାରା କମ୍ପିତାଭୂତ୍ ତତ୍କ୍ଷଣାତ୍ ସର୍ୱ୍ୱାଣି ଦ୍ୱାରାଣି ମୁକ୍ତାନି ଜାତାନି ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ବନ୍ଧନାନି ଚ ମୁକ୍ତାନି|
27 ২৭ কাৰাগাৰৰ অধ্যক্ষই টোপনিৰ পৰা সাৰ পাই কাৰাগাৰৰ দুৱাৰবোৰ মুকলি দেখি, নিজৰ তৰোৱাল উলিয়াই আত্মঘাতী হবলৈ বিচাৰিলে। কিয়নো তেওঁ ভাৱিলে যে, কয়দীবোৰ পলাই গ’ল।
ଅତଏୱ କାରାରକ୍ଷକୋ ନିଦ୍ରାତୋ ଜାଗରିତ୍ୱା କାରାଯା ଦ୍ୱାରାଣି ମୁକ୍ତାନି ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ବନ୍ଦିଲୋକାଃ ପଲାଯିତା ଇତ୍ୟନୁମାଯ କୋଷାତ୍ ଖଙ୍ଗଂ ବହିଃ କୃତ୍ୱାତ୍ମଘାତଂ କର୍ତ୍ତୁମ୍ ଉଦ୍ୟତଃ|
28 ২৮ কিন্তু পৌলে চিঞৰি বৰ মাতেৰে ক’লে, “নিজৰ ক্ষতি নকৰিব৷ আমি সকলো ইয়াতে আছোঁ।”
କିନ୍ତୁ ପୌଲଃ ପ୍ରୋଚ୍ଚୈସ୍ତମାହୂଯ କଥିତୱାନ୍ ପଶ୍ୟ ୱଯଂ ସର୍ୱ୍ୱେଽତ୍ରାସ୍ମହେ, ତ୍ୱଂ ନିଜପ୍ରାଣହିଂସାଂ ମାକାର୍ଷୀଃ|
29 ২৯ তেতিয়া কাৰাগাৰৰ অধ্যক্ষই কাৰোবাক চাকি আনিবলৈ কৈ ভিতৰলৈ দৌৰি গ’ল আৰু ভয়তে কঁপি কঁপি পৌল আৰু চীলৰ আগত উবুৰি খাই পৰিল।
ତଦା ପ୍ରଦୀପମ୍ ଆନେତୁମ୍ ଉକ୍ତ୍ୱା ସ କମ୍ପମାନଃ ସନ୍ ଉଲ୍ଲମ୍ପ୍ୟାଭ୍ୟନ୍ତରମ୍ ଆଗତ୍ୟ ପୌଲସୀଲଯୋଃ ପାଦେଷୁ ପତିତୱାନ୍|
30 ৩০ তেওঁলোকক বাহিৰলৈ আনি সুধিলে, “মহাশয় সকল, পৰিত্ৰাণ পাবলৈ হ’লে মই কি কৰিব লাগিব?”
ପଶ୍ଚାତ୍ ସ ତୌ ବହିରାନୀଯ ପୃଷ୍ଟୱାନ୍ ହେ ମହେଚ୍ଛୌ ପରିତ୍ରାଣଂ ପ୍ରାପ୍ତୁଂ ମଯା କିଂ କର୍ତ୍ତୱ୍ୟଂ?
31 ৩১ তেওঁলোকে ক’লে, “প্রভু যীচুত বিশ্বাস কৰক, তেতিয়া আপুনি আৰু আপোনাৰ ঘৰৰ সকলোৱে পৰিত্ৰাণ লাভ কৰিব।”
ପଶ୍ଚାତ୍ ତୌ ସ୍ୱଗୃହମାନୀଯ ତଯୋଃ ସମ୍ମୁଖେ ଖାଦ୍ୟଦ୍ରୱ୍ୟାଣି ସ୍ଥାପିତୱାନ୍ ତଥା ସ ସ୍ୱଯଂ ତଦୀଯାଃ ସର୍ୱ୍ୱେ ପରିୱାରାଶ୍ଚେଶ୍ୱରେ ୱିଶ୍ୱସନ୍ତଃ ସାନନ୍ଦିତା ଅଭୱନ୍|
32 ৩২ তেওঁলোকে তাৰ পাছত কাৰাগাৰৰ অধ্যক্ষৰ লগতে তেওঁৰ ঘৰৰ সকলোকে প্রভুৰ বাক্য ক’লে।
ତସ୍ମୈ ତସ୍ୟ ଗୃହସ୍ଥିତସର୍ୱ୍ୱଲୋକେଭ୍ୟଶ୍ଚ ପ୍ରଭୋଃ କଥାଂ କଥିତୱନ୍ତୌ|
33 ৩৩ কাৰাগাৰৰ অধ্যক্ষই সেই নিশাই পৌল আৰু চীলক লৈ গৈ তেওঁলোকৰ আঘাতৰ ঠাইবোৰ ধুই দিলে আৰু তেওঁ সপৰিয়ালে তেতিয়াই বাপ্তিস্ম গ্রহণ কৰিলে।
ତଥା ରାତ୍ରେସ୍ତସ୍ମିନ୍ନେୱ ଦଣ୍ଡେ ସ ତୌ ଗୃହୀତ୍ୱା ତଯୋଃ ପ୍ରହାରାଣାଂ କ୍ଷତାନି ପ୍ରକ୍ଷାଲିତୱାନ୍ ତତଃ ସ ସ୍ୱଯଂ ତସ୍ୟ ସର୍ୱ୍ୱେ ପରିଜନାଶ୍ଚ ମଜ୍ଜିତା ଅଭୱନ୍|
34 ৩৪ তেওঁ পৌল আৰু চীলক নিজৰ ঘৰলৈ আনি খাবলৈ দিলে আৰু পৰিয়ালৰ আটায়ে ঈশ্বৰত বিশ্বাস কৰাত, তেওঁ সমস্ত পৰিয়ালে সৈতে অতিশয় আনন্দ কৰিলে।
ପଶ୍ଚାତ୍ ତୌ ସ୍ୱଗୃହମାନୀଯ ତଯୋଃ ସମ୍ମୁଖେ ଖାଦ୍ୟଦ୍ରୱ୍ୟାଣି ସ୍ଥାପିତୱାନ୍ ତଥା ସ ସ୍ୱଯଂ ତଦୀଯାଃ ସର୍ୱ୍ୱେ ପରିୱାରାଶ୍ଚେଶ୍ୱରେ ୱିଶ୍ୱସନ୍ତଃ ସାନନ୍ଦିତା ଅଭୱନ୍|
35 ৩৫ পিছদিনা পুৱা শাসনকর্তা সকলে পৰীয়া সকললৈ এই বার্তা দি পঠালে, “সেই মানুহকেইজনক এৰি দিয়া।”
ଦିନ ଉପସ୍ଥିତେ ତୌ ଲୋକୌ ମୋଚଯେତି କଥାଂ କଥଯିତୁଂ ଶାସକାଃ ପଦାତିଗଣଂ ପ୍ରେଷିତୱନ୍ତଃ|
36 ৩৬ কাৰাগাৰৰ অধ্যক্ষই সেই কথা পৌলক জনাই ক’লে, “শাসনকর্তা সকলে আপোনালোকক এৰি দিবৰ কাৰণে আমাৰ ওচৰলৈ বার্তা পঠাইছে; গতিকে আপোনালোক এতিয়া ওলাই আহক আৰু শান্তিৰে গুছি যাওঁক।”
ତତଃ କାରାରକ୍ଷକଃ ପୌଲାଯ ତାଂ ୱାର୍ତ୍ତାଂ କଥିତୱାନ୍ ଯୁୱାଂ ତ୍ୟାଜଯିତୁଂ ଶାସକା ଲୋକାନ ପ୍ରେଷିତୱନ୍ତ ଇଦାନୀଂ ଯୁୱାଂ ବହି ର୍ଭୂତ୍ୱା କୁଶଲେନ ପ୍ରତିଷ୍ଠେତାଂ|
37 ৩৭ কিন্তু পৌলে তেওঁলোকক ক’লে, “আমি ৰোমান নাগৰিক; আমাক বিনা বিচাৰেৰে ৰাইজৰ আগত কোবাই কাৰাবন্দী কৰি থলে। এতিয়া তেওঁলোকে আমাক গোপনে এৰি দিব বিচাৰিছে নেকি? এইটো হ’ব নোৱাৰে। তেওঁলোক নিজে ইয়ালৈ আহি আমাক বাহিৰলৈ উলিয়াই নিব লাগিব।”
କିନ୍ତୁ ପୌଲସ୍ତାନ୍ ଅୱଦତ୍ ରୋମିଲୋକଯୋରାୱଯୋଃ କମପି ଦୋଷମ୍ ନ ନିଶ୍ଚିତ୍ୟ ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ସମକ୍ଷମ୍ ଆୱାଂ କଶଯା ତାଡଯିତ୍ୱା କାରାଯାଂ ବଦ୍ଧୱନ୍ତ ଇଦାନୀଂ କିମାୱାଂ ଗୁପ୍ତଂ ୱିସ୍ତ୍ରକ୍ଷ୍ୟନ୍ତି? ତନ୍ନ ଭୱିଷ୍ୟତି, ସ୍ୱଯମାଗତ୍ୟାୱାଂ ବହିଃ କୃତ୍ୱା ନଯନ୍ତୁ|
38 ৩৮ পৰীয়া সকলে শাসনকর্তা সকলৰ ওচৰলৈ গৈ এই সম্বাদ দিলে। তেতিয়া এই সম্বাদ পাই তেওঁলোকে পৌল আৰু চীলক ৰোমান লোক বুলি জানিলে আৰু তেওঁলোকে ভয় খালে।
ତଦା ପଦାତିଭିଃ ଶାସକେଭ୍ୟ ଏତଦ୍ୱାର୍ତ୍ତାଯାଂ କଥିତାଯାଂ ତୌ ରୋମିଲୋକାୱିତି କଥାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ତେ ଭୀତାଃ
39 ৩৯ পাছত শাসনকর্তা সকলে আহি তেওঁলোকৰ ওচৰত ক্ষমা বিচাৰিলে আৰু বন্দীশালৰ পৰা বাহিৰলৈ আনি নগৰ এৰি যাবলৈ তেওঁলোকক অনুৰোধ কৰিলে।
ସନ୍ତସ୍ତଯୋଃ ସନ୍ନିଧିମାଗତ୍ୟ ୱିନଯମ୍ ଅକୁର୍ୱ୍ୱନ୍ ଅପରଂ ବହିଃ କୃତ୍ୱା ନଗରାତ୍ ପ୍ରସ୍ଥାତୁଂ ପ୍ରାର୍ଥିତୱନ୍ତଃ|
40 ৪০ পৌল আৰু চীল কাৰাগাৰৰ পৰা ওলাই লুদীয়াৰ ঘৰলৈ গ’ল। তাতে তেওঁলোক গৈ ভাই সকলৰ লগত দেখা হ’ল আৰু তেওঁলোকক উৎসাহ উদ্দীপনা দিলে। তাৰ পাছত পৌল আৰু চীলে নগৰ এৰি গুছি গ’ল।
ତତସ୍ତୌ କାରାଯା ନିର୍ଗତ୍ୟ ଲୁଦିଯାଯା ଗୃହଂ ଗତୱନ୍ତୌ ତତ୍ର ଭ୍ରାତୃଗଣଂ ସାକ୍ଷାତ୍କୃତ୍ୟ ତାନ୍ ସାନ୍ତ୍ୱଯିତ୍ୱା ତସ୍ମାତ୍ ସ୍ଥାନାତ୍ ପ୍ରସ୍ଥିତୌ|

< পাঁচনি 16 >