< ՀՌՈՎՄԱՅԵՑԻՍ 11 >

1 Ուրեմն կ՚ըսեմ. «Միթէ Աստուած վանե՞ց իր ժողովուրդը»: Ամե՛նեւին. որովհետեւ ե՛ս ալ Իսրայելացի եմ, Աբրահամի զարմէն, Բենիամինի տոհմէն:
اِیشْوَرینَ سْوِیکِییَلوکا اَپَسارِتا اَہَں کِمْ اِیدرِشَں واکْیَں بْرَوِیمِ؟ تَنَّ بھَوَتُ یَتوہَمَپِ بِنْیامِینَگوتْرِییَ اِبْراہِیمَوَںشِییَ اِسْراییلِییَلوکوسْمِ۔
2 Աստուած չվանեց իր ժողովուրդը, որ նախապէս ճանչցած էր: Միթէ չէ՞ք գիտեր թէ Գիրքը ի՛նչ կ՚ըսէ Եղիայի մասին, թէ ի՛նչպէս ան կը գանգատէր Աստուծոյ՝ Իսրայէլի դէմ, ըսելով.
اِیشْوَرینَ پُورْوَّں یے پْرَدرِشْٹاسْتے سْوَکِییَلوکا اَپَسارِتا اِتِ نَہِ۔ اَپَرَمْ ایلِیوپاکھْیانے شاسْتْرے یَلِّکھِتَمْ آسْتے تَدْ یُویَں کِں نَ جانِیتھَ؟
3 «Տէ՛ր, քու մարգարէներդ սպաննեցին ու քու զոհասեղաններդ փլցուցին. ես մինակ մնացած եմ, եւ իմ անձս ալ կը փնտռեն»:
ہے پَرَمیشْوَرَ لوکاسْتْوَدِییاح سَرْوّا یَجْنَویدِیرَبھَنْجَنْ تَتھا تَوَ بھَوِشْیَدْوادِنَح سَرْوّانْ اَگھْنَنْ کیوَلَ ایکوہَمْ اَوَشِشْٹَ آسے تے مَماپِ پْرانانْ ناشَیِتُں چیشْٹَنَتے، ایتاں کَتھامْ اِسْراییلِییَلوکاناں وِرُدّھَمْ ایلِیَ اِیشْوَرایَ نِویدَیاماسَ۔
4 Բայց ի՞նչ կ՚ըսէ անոր Աստուծոյ պատգամը. «Ինծի պահեցի եօթը հազար մարդ, որոնք Բահաղի չծնրադրեցին»:
تَتَسْتَں پْرَتِیشْوَرَسْیوتَّرَں کِں جاتَں؟ بالْنامْنو دیوَسْیَ ساکْشاتْ یَے رْجانُونِ نَ پاتِتانِ تادرِشاح سَپْتَ سَہَسْرانِ لوکا اَوَشیشِتا مَیا۔
5 Նոյնպէս ալ այս ներկայ ատենը մնացորդ մը կայ՝ շնորհքի ընտրութեան համաձայն:
تَدْوَدْ ایتَسْمِنْ وَرْتَّمانَکالےپِ اَنُگْرَہینابھِرُچِتاسْتیشامْ اَوَشِشْٹاح کَتِپَیا لوکاح سَنْتِ۔
6 Եւ եթէ շնորհքով է, ուրեմն ա՛լ գործերէն չէ. այլապէս՝ շնորհքը ա՛լ շնորհք չ՚ըլլար: Իսկ եթէ գործերէն է, ա՛լ շնորհք չէ. այլապէս՝ գործը ա՛լ գործ չ՚ըլլար: ՝՝
اَتَایوَ تَدْ یَدْیَنُگْرَہینَ بھَوَتِ تَرْہِ کْرِیَیا نَ بھَوَتِ نو چیدْ اَنُگْرَہونَنُگْرَہَ ایوَ، یَدِ وا کْرِیَیا بھَوَتِ تَرْہْیَنُگْرَہینَ نَ بھَوَتِ نو چیتْ کْرِیا کْرِیَیوَ نَ بھَوَتِ۔
7 Ուրեմն ի՞նչ. Իսրայէլ չհասաւ այն բանին՝ որ կը փնտռէր. սակայն ընտրուածնե՛րը հասան անոր, իսկ միւսները կուրցան
تَرْہِ کِں؟ اِسْراییلِییَلوکا یَدْ اَمرِگَیَنْتَ تَنَّ پْراپُح۔ کِنْتْوَبھِرُچِتَلوکاسْتَتْ پْراپُسْتَدَنْیے سَرْوَّ اَنْدھِیبھُوتاح۔
8 (ինչպէս գրուած է. «Աստուած անոնց տուաւ թմրութեան ոգի. աչքեր՝ որ չտեսնեն, եւ ականջներ՝ որ չլսեն».) մինչեւ այսօր:
یَتھا لِکھِتَمْ آسْتے، گھورَنِدْرالُتابھاوَں درِشْٹِہِینے چَ لوچَنے۔ کَرْنَو شْرُتِوِہِینَو چَ پْرَدَدَو تیبھْیَ اِیشْوَرَح۔۔
9 Ու Դաւիթ կ՚ըսէ. «Անոնց սեղանը վարմ, որոգայթ, գայթակղութիւն եւ հատուցում թող ըլլայ իրենց:
ایتیسْمِنْ دایُودَپِ لِکھِتَوانْ یَتھا، اَتو بھُکْتْیاسَنَں تیشامْ اُنْماتھَوَدْ بھَوِشْیَتِ۔ وا وَںشَیَنْتْرَوَدْ بادھا دَنْڈَوَدْ وا بھَوِشْیَتِ۔۔
10 Անոնց աչքերը թող խաւարին՝ որպէսզի չտեսնեն, եւ անոնց կռնակը ամէ՛ն ատեն վար ծռէ»:
بھَوِشْیَنْتِ تَتھانْدھاسْتے نیتْرَیح پَشْیَنْتِ نو یَتھا۔ ویپَتھُح کَٹِدیشَسْیَ تیشاں نِتْیَں بھَوِشْیَتِ۔۔
11 Ուրեմն կ՚ըսեմ. «Միթէ անոնք սայթաքեցան՝ որպէսզի իյնա՞ն»: Ամե՛նեւին: Հապա՝ փրկութիւնը հասաւ հեթանոսներուն անոնց անկումով, որպէսզի գրգռէ անոնց նախանձը:
پَتَنارْتھَں تے سْکھَلِتَوَنْتَ اِتِ واچَں کِمَہَں وَدامِ؟ تَنَّ بھَوَتُ کِنْتُ تانْ اُدْیوگِنَح کَرْتُّں تیشاں پَتَنادْ اِتَرَدیشِییَلوکَیح پَرِتْرانَں پْراپْتَں۔
12 Ուստի եթէ անոնց անկումը աշխարհի հարստութիւն եղաւ, եւ անոնց նուաստացումը՝ հեթանոսներուն հարստութիւն, ա՛լ ո՜րչափ աւելի՝ անոնց լիութիւնը:
تیشاں پَتَنَں یَدِ جَگَتو لوکاناں لابھَجَنَکَمْ اَبھَوَتْ تیشاں ہْراسوپِ یَدِ بھِنَّدیشِناں لابھَجَنَکوبھَوَتْ تَرْہِ تیشاں ورِدّھِح کَتِ لابھَجَنِکا بھَوِشْیَتِ؟
13 Բայց ձեզի՝ հեթանոսներուդ կ՚ըսեմ. «Քանի որ հեթանոսներուն առաքեալն եմ՝ կը փառաւորեմ իմ սպասարկութիւնս,
اَتو ہے اَنْیَدیشِنو یُشْمانْ سَمْبودھْیَ کَتھَیامِ نِجاناں جْناتِبَنْدھُوناں مَنَحسُودْیوگَں جَنَیَنْ تیشاں مَدھْیے کِیَتاں لوکاناں یَتھا پَرِتْرانَں سادھَیامِ
14 յուսալով բարի նախանձը գրգռել իմ մարմինէս եղողներուն, եւ փրկել անոնցմէ ոմանք»:
تَنِّمِتَّمْ اَنْیَدیشِناں نِکَٹے پْریرِتَح سَنْ اَہَں سْوَپَدَسْیَ مَہِمانَں پْرَکاشَیامِ۔
15 Որովհետեւ եթէ անոնց մեկուսացուիլը աշխարհի հաշտութիւն եղաւ, հապա ի՞նչ պիտի ըլլայ անոնց վերստին ընդունուիլը, եթէ ոչ՝ կեանք մեռելներէն:
تیشاں نِگْرَہینَ یَدِیشْوَرینَ سَہَ جَگَتو جَناناں میلَنَں جاتَں تَرْہِ تیشامْ اَنُگرِہِیتَتْوَں مرِتَدیہے یَتھا جِیوَنَلابھَسْتَدْوَتْ کِں نَ بھَوِشْیَتِ؟
16 Ուրեմն՝ եթէ երախայրիքը սուրբ է, նոյնն է նաեւ զանգուածը. ու եթէ արմատը սուրբ է, ուրեմն ճիւղերն ալ:
اَپَرَں پْرَتھَمَجاتَں پھَلَں یَدِ پَوِتْرَں بھَوَتِ تَرْہِ سَرْوَّمیوَ پھَلَں پَوِتْرَں بھَوِشْیَتِ؛ تَتھا مُولَں یَدِ پَوِتْرَں بھَوَتِ تَرْہِ شاکھا اَپِ تَتھَیوَ بھَوِشْیَنْتِ۔
17 Եթէ այդ ճիւղերէն ոմանք կտրուեցան, ու դո՛ւն՝ որ վայրի ձիթենի էիր, պատուաստուեցար անոնց մէջտեղ եւ հաղորդակից եղար անոնց հետ ձիթենիին արմատին ու պարարտութեան,
کِیَتِیناں شاکھاناں چھیدَنے کرِتے تْوَں وَنْیَجِتَورِکْشَسْیَ شاکھا بھُوتْوا یَدِ تَچّھاکھاناں سْتھانے روپِتا سَتِ جِتَورِکْشِییَمُولَسْیَ رَسَں بھُںکْشے،
18 մի՛ պարծենար ճիւղերուն դէմ: Իսկ եթէ պարծենաս, գիտցի՛ր թէ դո՛ւն չես որ կը կրես արմատը, հապա արմա՛տը՝ քեզ:
تَرْہِ تاساں بھِنَّشاکھاناں وِرُدّھَں ماں گَرْوِّیح؛ یَدِ گَرْوَّسِ تَرْہِ تْوَں مُولَں یَنَّ دھارَیَسِ کِنْتُ مُولَں تْواں دھارَیَتِیتِ سَںسْمَرَ۔
19 Ուրեմն պիտի ըսես. «Ճիւղերը կտրուեցան՝ որպէսզի ես պատուաստուիմ»:
اَپَرَنْچَ یَدِ وَدَسِ ماں روپَیِتُں تاح شاکھا وِبھَنّا اَبھَوَنْ؛
20 Լա՛ւ. անոնք կտրուեցան անհաւատութեան պատճառով, ու դուն հաստատ մնացած ես հաւատքով: Մեծամիտ մի՛ ըլլար, հապա վախցի՛ր.
بھَدْرَمْ، اَپْرَتْیَیَکارَناتْ تے وِبھِنّا جاتاسْتَتھا وِشْواسَکارَناتْ تْوَں روپِتو جاتَسْتَسْمادْ اَہَنْکارَمْ اَکرِتْوا سَسادھْوَسو بھَوَ۔
21 որովհետեւ եթէ Աստուած չխնայեց բնական ճիւղերուն, գուցէ չխնայէ նաեւ քեզի:
یَتَ اِیشْوَرو یَدِ سْوابھاوِکِیح شاکھا نَ رَکْشَتِ تَرْہِ ساوَدھانو بھَوَ چیتْ تْوامَپِ نَ سْتھاپَیَتِ۔
22 Ուրեմն տե՛ս Աստուծոյ քաղցրութիւնն ու խստութիւնը. խստութիւն՝ ինկածներուն հանդէպ, իսկ բարութիւն՝ քեզի հանդէպ, եթէ յարատեւես անոր քաղցրութեան մէջ. այլապէս՝ դո՛ւն ալ պիտի կտրուիս:
اِتْیَتْریشْوَرَسْیَ یادرِشِی کرِپا تادرِشَں بھَیانَکَتْوَمَپِ تْوَیا درِشْیَتاں؛ یے پَتِتاسْتانْ پْرَتِ تَسْیَ بھَیانَکَتْوَں درِشْیَتاں، تْوَنْچَ یَدِ تَتْکرِپاشْرِتَسْتِشْٹھَسِ تَرْہِ تْواں پْرَتِ کرِپا دْرَکْشْیَتے؛ نو چیتْ تْوَمَپِ تَدْوَتْ چھِنّو بھَوِشْیَسِ۔
23 Իսկ անոնք ալ պիտի պատուաստուին՝ եթէ չմնան իրենց անհաւատութեան մէջ, որովհետեւ Աստուած կարող է դարձեալ պատուաստել զանոնք:
اَپَرَنْچَ تے یَدْیَپْرَتْیَیے نَ تِشْٹھَنْتِ تَرْہِ پُنَرَپِ روپَیِشْیَنْتے یَسْماتْ تانْ پُنَرَپِ روپَیِتُمْ اِشْوَرَسْیَ شَکْتِراسْتے۔
24 Քանի որ եթէ դուն կտրուեցար այն ձիթենիէն՝ որ բնութեամբ վայրի էր, եւ հակառակ բնութեան՝ պատուաստուեցար լաւ ձիթենիի մը վրայ, ա՛լ ո՜րչափ աւելի ասոնք՝ որ բնական ճիւղերն են, պիտի պատուաստուին իրենց սեփական ձիթենիին վրայ:
وَنْیَجِتَورِکْشَسْیَ شاکھا سَنْ تْوَں یَدِ تَتَشْچھِنّو رِیتِوْیَتْیَیینوتَّمَجِتَورِکْشے روپِتوبھَوَسْتَرْہِ تَسْیَ ورِکْشَسْیَ سْوِییا یاح شاکھاسْتاح کِں پُنَح سْوَورِکْشے سَںلَگِتُں نَ شَکْنُوَنْتِ؟
25 Որովհետեւ չեմ ուզեր, եղբայրնե՛ր, որ անգիտանաք սա՛ խորհուրդին, (որպէսզի դուք ձեզ իմաստուն չսեպէք, ) թէ մասնակի կուրութիւն պատահեցաւ Իսրայէլի, մինչեւ որ ներս մտնէ հեթանոսներուն լիութիւնը:
ہے بھْراتَرو یُشْماکَمْ آتْمابھِمانو یَنَّ جایَتے تَدَرْتھَں مَمیدرِشِی وانْچھا بھَوَتِ یُویَں ایتَنِّگُوڈھَتَتّوَمْ اَجانَنْتو یَنَّ تِشْٹھَتھَ؛ وَسْتُتو یاوَتْکالَں سَمْپُورْنَرُوپینَ بھِنَّدیشِناں سَںگْرَہو نَ بھَوِشْیَتِ تاوَتْکالَمْ اَںشَتْوینَ اِسْراییلِییَلوکانامْ اَنْدھَتا سْتھاسْیَتِ؛
26 Եւ այսպէս՝ ամբողջ Իսրայէլը պիտի փրկուի, ինչպէս գրուած է. «Ազատարարը Սիոնէն պիտի գայ, ու Յակոբէն պիտի հեռացնէ ամբարշտութիւնը:
پَشْچاتْ تے سَرْوّے پَرِتْراسْیَنْتے؛ ایتادرِشَں لِکھِتَمَپْیاسْتے، آگَمِشْیَتِ سِییونادْ ایکو یَسْتْرانَدایَکَح۔ اَدھَرْمَّں یاکُبو وَںشاتْ سَ تُ دُورِیکَرِشْیَتِ۔
27 Եւ ա՛յս է իմ ուխտս անոնց հետ, երբ քաւեմ անոնց մեղքերը»:
تَتھا دُورِیکَرِشْیامِ تیشاں پاپانْیَہَں یَدا۔ تَدا تَیریوَ سارْدّھَں مے نِیَمویَں بھَوِشْیَتِ۔
28 Աւետարանին համաձայն՝ անոնք թշնամիներ են ձեր պատճառով. բայց ընտրութեան համաձայն՝ սիրելի են իրենց հայրերուն պատճառով,
سُسَںواداتْ تے یُشْماکَں وِپَکْشا اَبھَوَنْ کِنْتْوَبھِرُچِتَتْواتْ تے پِترِلوکاناں کرِتے پْرِیَپاتْرانِ بھَوَنْتِ۔
29 քանի որ Աստուծոյ շնորհներն ու կոչումը անդառնալի են:
یَتَ اِیشْوَرَسْیَ دانادْ آہْوانانْچَ پَشْچاتّاپو نَ بھَوَتِ۔
30 Որովհետեւ ինչպէս ժամանակին դուք ալ չէիք հնազանդեր Աստուծոյ, բայց հիմա ողորմութիւն գտաք անոնց անհնազանդութեամբ,
اَتَایوَ پُورْوَّمْ اِیشْوَرےوِشْواسِنَح سَنْتوپِ یُویَں یَدْوَتْ سَمْپْرَتِ تیشامْ اَوِشْواسَکارَنادْ اِیشْوَرَسْیَ کرِپاپاتْرانِ جاتاسْتَدْوَدْ
31 նոյնպէս անոնք ալ հիմա չհնազանդեցան, որպէսզի անոնք ալ ողորմութիւն գտնեն ձեր գտած ողորմութեամբ՝՝:
اِدانِیں تےوِشْواسِنَح سَنْتِ کِنْتُ یُشْمابھِ رْلَبْدھَکرِپاکارَناتْ تَیرَپِ کرِپا لَپْسْیَتے۔
32 Որովհետեւ Աստուած ներփակեց բոլորը անհնազանդութեան մէջ, որպէսզի ողորմի բոլորին: (eleēsē g1653)
اِیشْوَرَح سَرْوّانْ پْرَتِ کرِپاں پْرَکاشَیِتُں سَرْوّانْ اَوِشْواسِتْوینَ گَنَیَتِ۔ (eleēsē g1653)
33 «Ո՛վ Աստուծոյ ճոխութեան, իմաստութեան ու գիտութեան խորութիւնը. ի՜նչպէս անքննելի են իր դատաստանները, եւ անզննելի՝ իր ճամբաները:
اَہو اِیشْوَرَسْیَ جْنانَبُدّھِرُوپَیو رْدھَنَیوح کِیدرِکْ پْراچُرْیَّں۔ تَسْیَ راجَشاسَنَسْیَ تَتّوَں کِیدرِگْ اَپْراپْیَں۔ تَسْیَ مارْگاشْچَ کِیدرِگْ اَنُپَلَکْشْیاح۔
34 Որովհետեւ ո՞վ գիտցաւ Տէրոջ միտքը, կամ ո՞վ անոր խորհրդատու եղաւ:
پَرَمیشْوَرَسْیَ سَنْکَلْپَں کو جْناتَوانْ؟ تَسْیَ مَنْتْرِی وا کوبھَوَتْ؟
35 Կամ ո՞վ նախապէս անոր տուաւ բան մը, որ հատուցանուի իրեն»:
کو وا تَسْیوپَکارِی بھرِتْوا تَتْکرِتے تینَ پْرَتْیُپَکَرْتَّوْیَح؟
36 Որովհետեւ անկէ, անով եւ անորն են բոլոր բաները, որուն փա՜ռք յաւիտեան: Ամէն: (aiōn g165)
یَتو وَسْتُماتْرَمیوَ تَسْماتْ تینَ تَسْمَے چابھَوَتْ تَدِییو مَہِما سَرْوَّدا پْرَکاشِتو بھَوَتُ۔ اِتِ۔ (aiōn g165)

< ՀՌՈՎՄԱՅԵՑԻՍ 11 >