ՄԱՐԿՈՍ 4
1 Դարձեալ սկսաւ սորվեցնել ծովեզերքը, եւ մեծ բազմութիւն մը անոր քով հաւաքուեցաւ, այնպէս որ ինք նաւ մտաւ ու նստաւ՝ ծովուն վրայ. իսկ ամբողջ բազմութիւնը ցամաքն էր՝ ծովեզերքը:
ಅನನ್ತರಂ ಸ ಸಮುದ್ರತಟೇ ಪುನರುಪದೇಷ್ಟುಂ ಪ್ರಾರೇಭೇ, ತತಸ್ತತ್ರ ಬಹುಜನಾನಾಂ ಸಮಾಗಮಾತ್ ಸ ಸಾಗರೋಪರಿ ನೌಕಾಮಾರುಹ್ಯ ಸಮುಪವಿಷ್ಟಃ; ಸರ್ವ್ವೇ ಲೋಕಾಃ ಸಮುದ್ರಕೂಲೇ ತಸ್ಥುಃ|
2 Շատ բաներ կը սորվեցնէր անոնց՝ առակներով, եւ կ՚ըսէր անոնց իր ուսուցումին մէջ.
ತದಾ ಸ ದೃಷ್ಟಾನ್ತಕಥಾಭಿ ರ್ಬಹೂಪದಿಷ್ಟವಾನ್ ಉಪದಿಶಂಶ್ಚ ಕಥಿತವಾನ್,
3 «Լսեցէ՛ք, ահա՛ սերմնացան մը գնաց սերմ ցանելու:
ಅವಧಾನಂ ಕುರುತ, ಏಕೋ ಬೀಜವಪ್ತಾ ಬೀಜಾನಿ ವಪ್ತುಂ ಗತಃ;
4 Մինչ կը ցանէր, քանի մը սերմեր ինկան ճամբային եզերքը, եւ թռչունները եկան ու լափեցին զանոնք:
ವಪನಕಾಲೇ ಕಿಯನ್ತಿ ಬೀಜಾನಿ ಮಾರ್ಗಪಾಶ್ವೇ ಪತಿತಾನಿ, ತತ ಆಕಾಶೀಯಪಕ್ಷಿಣ ಏತ್ಯ ತಾನಿ ಚಖಾದುಃ|
5 Ուրիշներ ինկան ժայռոտ տեղ մը, ուր շատ հող չկար, եւ իսկոյն բուսան՝ հողին խորունկ չըլլալուն համար.
ಕಿಯನ್ತಿ ಬೀಜಾನಿ ಸ್ವಲ್ಪಮೃತ್ತಿಕಾವತ್ಪಾಷಾಣಭೂಮೌ ಪತಿತಾನಿ ತಾನಿ ಮೃದೋಲ್ಪತ್ವಾತ್ ಶೀಘ್ರಮಙ್ಕುರಿತಾನಿ;
6 սակայն տօթակէզ եղան երբ արեւը ելաւ, ու չորցան՝ քանի որ արմատ չունէին:
ಕಿನ್ತೂದಿತೇ ಸೂರ್ಯ್ಯೇ ದಗ್ಧಾನಿ ತಥಾ ಮೂಲಾನೋ ನಾಧೋಗತತ್ವಾತ್ ಶುಷ್ಕಾಣಿ ಚ|
7 Ուրիշներ ալ ինկան փուշերու մէջ. փուշերը բարձրացան եւ խեղդեցին զանոնք, ու պտուղ չտուին:
ಕಿಯನ್ತಿ ಬೀಜಾನಿ ಕಣ್ಟಕಿವನಮಧ್ಯೇ ಪತಿತಾನಿ ತತಃ ಕಣ್ಟಕಾನಿ ಸಂವೃದ್ವ್ಯ ತಾನಿ ಜಗ್ರಸುಸ್ತಾನಿ ನ ಚ ಫಲಿತಾನಿ|
8 Իսկ ուրիշներ ինկան լաւ հողի մէջ, պտուղ տուին՝ բարձրանալով եւ աճելով, ու բերին՝ մէկը երեսուն, մէկը՝ վաթսուն, մէկը՝ հարիւր»:
ತಥಾ ಕಿಯನ್ತಿ ಬೀಜಾನ್ಯುತ್ತಮಭೂಮೌ ಪತಿತಾನಿ ತಾನಿ ಸಂವೃದ್ವ್ಯ ಫಲಾನ್ಯುತ್ಪಾದಿತಾನಿ ಕಿಯನ್ತಿ ಬೀಜಾನಿ ತ್ರಿಂಶದ್ಗುಣಾನಿ ಕಿಯನ್ತಿ ಷಷ್ಟಿಗುಣಾನಿ ಕಿಯನ್ತಿ ಶತಗುಣಾನಿ ಫಲಾನಿ ಫಲಿತವನ್ತಿ|
9 Եւ ըսաւ անոնց. «Ա՛ն որ ականջ ունի լսելու՝ թող լսէ»:
ಅಥ ಸ ತಾನವದತ್ ಯಸ್ಯ ಶ್ರೋತುಂ ಕರ್ಣೌ ಸ್ತಃ ಸ ಶೃಣೋತು|
10 Երբ առանձին էր, իր շուրջը եղողները՝ տասներկուքին հետ հարցուցին իրեն այս առակին մասին:
ತದನನ್ತರಂ ನಿರ್ಜನಸಮಯೇ ತತ್ಸಙ್ಗಿನೋ ದ್ವಾದಶಶಿಷ್ಯಾಶ್ಚ ತಂ ತದ್ದೃಷ್ಟಾನ್ತವಾಕ್ಯಸ್ಯಾರ್ಥಂ ಪಪ್ರಚ್ಛುಃ|
11 Եւ ըսաւ անոնց. «Ձեզի տրուած է գիտնալ Աստուծոյ թագաւորութեան խորհուրդը, բայց անոնց որ դուրսէն են՝ ամէն ինչ առեղծուած կ՚ըլլայ.
ತದಾ ಸ ತಾನುದಿತವಾನ್ ಈಶ್ವರರಾಜ್ಯಸ್ಯ ನಿಗೂಢವಾಕ್ಯಂ ಬೋದ್ಧುಂ ಯುಷ್ಮಾಕಮಧಿಕಾರೋಽಸ್ತಿ;
12 որպէսզի շատ տեսնեն՝ բայց չըմբռնեն, շատ լսեն՝ բայց չհասկնան, ու դարձի չգան եւ իրենց մեղքերը չներուին»:
ಕಿನ್ತು ಯೇ ವಹಿರ್ಭೂತಾಃ "ತೇ ಪಶ್ಯನ್ತಃ ಪಶ್ಯನ್ತಿ ಕಿನ್ತು ನ ಜಾನನ್ತಿ, ಶೃಣ್ವನ್ತಃ ಶೃಣ್ವನ್ತಿ ಕಿನ್ತು ನ ಬುಧ್ಯನ್ತೇ, ಚೇತ್ತೈ ರ್ಮನಃಸು ಕದಾಪಿ ಪರಿವರ್ತ್ತಿತೇಷು ತೇಷಾಂ ಪಾಪಾನ್ಯಮೋಚಯಿಷ್ಯನ್ತ," ಅತೋಹೇತೋಸ್ತಾನ್ ಪ್ರತಿ ದೃಷ್ಟಾನ್ತೈರೇವ ತಾನಿ ಮಯಾ ಕಥಿತಾನಿ|
13 Ապա ըսաւ անոնց. «Այս առակը չէ՞ք ըմբռներ. ուրեմն ի՞նչպէս պիտի հասկնաք բոլոր առակները:
ಅಥ ಸ ಕಥಿತವಾನ್ ಯೂಯಂ ಕಿಮೇತದ್ ದೃಷ್ಟಾನ್ತವಾಕ್ಯಂ ನ ಬುಧ್ಯಧ್ವೇ? ತರ್ಹಿ ಕಥಂ ಸರ್ವ್ವಾನ್ ದೃಷ್ಟಾನ್ತಾನ ಭೋತ್ಸ್ಯಧ್ವೇ?
14 Սերմնացանը՝ խօ՛սքը կը ցանէ:
ಬೀಜವಪ್ತಾ ವಾಕ್ಯರೂಪಾಣಿ ಬೀಜಾನಿ ವಪತಿ;
15 Ճամբային եզերքը եղողները՝ ուր խօսքը կը ցանուի՝ անո՛նք են, որ երբ կը լսեն՝ իսկոյն Սատանան կու գայ եւ կը վերցնէ անոնց սիրտերուն մէջ ցանուած խօսքը:
ತತ್ರ ಯೇ ಯೇ ಲೋಕಾ ವಾಕ್ಯಂ ಶೃಣ್ವನ್ತಿ, ಕಿನ್ತು ಶ್ರುತಮಾತ್ರಾತ್ ಶೈತಾನ್ ಶೀಘ್ರಮಾಗತ್ಯ ತೇಷಾಂ ಮನಃಸೂಪ್ತಾನಿ ತಾನಿ ವಾಕ್ಯರೂಪಾಣಿ ಬೀಜಾನ್ಯಪನಯತಿ ತಏವ ಉಪ್ತಬೀಜಮಾರ್ಗಪಾರ್ಶ್ವೇಸ್ವರೂಪಾಃ|
16 Նմանապէս՝ ժայռոտ տեղերու վրայ ցանուածները անո՛նք են, որ երբ կը լսեն խօսքը՝ իսկոյն կ՚ընդունին զայն ուրախութեամբ:
ಯೇ ಜನಾ ವಾಕ್ಯಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ಸಹಸಾ ಪರಮಾನನ್ದೇನ ಗೃಹ್ಲನ್ತಿ, ಕಿನ್ತು ಹೃದಿ ಸ್ಥೈರ್ಯ್ಯಾಭಾವಾತ್ ಕಿಞ್ಚಿತ್ ಕಾಲಮಾತ್ರಂ ತಿಷ್ಠನ್ತಿ ತತ್ಪಶ್ಚಾತ್ ತದ್ವಾಕ್ಯಹೇತೋಃ
17 Բայց իրենց մէջ արմատ չունենալով՝ քիչ ժամանակ կը տոկան. յետոյ, երբ տառապանք կամ հալածանք ըլլայ խօսքին պատճառով, իսկոյն կը գայթակղին:
ಕುತ್ರಚಿತ್ ಕ್ಲೇಶೇ ಉಪದ್ರವೇ ವಾ ಸಮುಪಸ್ಥಿತೇ ತದೈವ ವಿಘ್ನಂ ಪ್ರಾಪ್ನುವನ್ತಿ ತಏವ ಉಪ್ತಬೀಜಪಾಷಾಣಭೂಮಿಸ್ವರೂಪಾಃ|
18 Փուշերու մէջ ցանուածները անո՛նք են՝ որ խօսքը կը լսեն,
ಯೇ ಜನಾಃ ಕಥಾಂ ಶೃಣ್ವನ್ತಿ ಕಿನ್ತು ಸಾಂಸಾರಿಕೀ ಚಿನ್ತಾ ಧನಭ್ರಾನ್ತಿ ರ್ವಿಷಯಲೋಭಶ್ಚ ಏತೇ ಸರ್ವ್ವೇ ಉಪಸ್ಥಾಯ ತಾಂ ಕಥಾಂ ಗ್ರಸನ್ತಿ ತತಃ ಮಾ ವಿಫಲಾ ಭವತಿ (aiōn g165)
19 բայց այս աշխարհի հոգերը, հարստութեան խաբէութիւնը եւ ուրիշ բաներու ցանկութիւնները ներս մտնելով՝ կը խեղդեն խօսքը, ու ան կ՚ըլլայ անպտուղ: (aiōn g165)
ತಏವ ಉಪ್ತಬೀಜಸಕಣ್ಟಕಭೂಮಿಸ್ವರೂಪಾಃ|
20 Իսկ լաւ հողի մէջ ցանուածները անո՛նք են՝ որ խօսքը կը լսեն, կ՚ընդունին եւ պտուղ կ՚արտադրեն՝ մէկը երեսուն, մէկը՝ վաթսուն, մէկը՝ հարիւր»:
ಯೇ ಜನಾ ವಾಕ್ಯಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ಗೃಹ್ಲನ್ತಿ ತೇಷಾಂ ಕಸ್ಯ ವಾ ತ್ರಿಂಶದ್ಗುಣಾನಿ ಕಸ್ಯ ವಾ ಷಷ್ಟಿಗುಣಾನಿ ಕಸ್ಯ ವಾ ಶತಗುಣಾನಿ ಫಲಾನಿ ಭವನ್ತಿ ತಏವ ಉಪ್ತಬೀಜೋರ್ವ್ವರಭೂಮಿಸ್ವರೂಪಾಃ|
21 Յետոյ ըսաւ անոնց. «Միթէ ճրագը գրուանին կամ մահիճին տա՞կ դրուելու համար կու գայ. արդեօք աշտանակին վրայ դրուելու համար չէ՞:
ತದಾ ಸೋಽಪರಮಪಿ ಕಥಿತವಾನ್ ಕೋಪಿ ಜನೋ ದೀಪಾಧಾರಂ ಪರಿತ್ಯಜ್ಯ ದ್ರೋಣಸ್ಯಾಧಃ ಖಟ್ವಾಯಾ ಅಧೇ ವಾ ಸ್ಥಾಪಯಿತುಂ ದೀಪಮಾನಯತಿ ಕಿಂ?
22 Որովհետեւ չկայ գաղտնիք մը՝ որ բացայայտ պիտի չըլլայ, եւ չէ եղած պահուած բան մը՝ որ երեւան չելլէ:
ಅತೋಹೇತೋ ರ್ಯನ್ನ ಪ್ರಕಾಶಯಿಷ್ಯತೇ ತಾದೃಗ್ ಲುಕ್ಕಾಯಿತಂ ಕಿಮಪಿ ವಸ್ತು ನಾಸ್ತಿ; ಯದ್ ವ್ಯಕ್ತಂ ನ ಭವಿಷ್ಯತಿ ತಾದೃಶಂ ಗುಪ್ತಂ ಕಿಮಪಿ ವಸ್ತು ನಾಸ್ತಿ|
23 Եթէ մէկը ականջ ունի լսելու՝ թող լսէ»:
ಯಸ್ಯ ಶ್ರೋತುಂ ಕರ್ಣೌ ಸ್ತಃ ಸ ಶೃಣೋತು|
24 Ապա ըսաւ անոնց. «Զգուշացէ՛ք թէ ի՛նչ կը լսէք. ա՛յն չափով որ դուք կը չափէք, նոյն չափով պիտի չափուի ձեզի. ու ձեզի՛ որ կը լսէք՝ պիտի աւելնայ:
ಅಪರಮಪಿ ಕಥಿತವಾನ್ ಯೂಯಂ ಯದ್ ಯದ್ ವಾಕ್ಯಂ ಶೃಣುಥ ತತ್ರ ಸಾವಧಾನಾ ಭವತ, ಯತೋ ಯೂಯಂ ಯೇನ ಪರಿಮಾಣೇನ ಪರಿಮಾಥ ತೇನೈವ ಪರಿಮಾಣೇನ ಯುಷ್ಮದರ್ಥಮಪಿ ಪರಿಮಾಸ್ಯತೇ; ಶ್ರೋತಾರೋ ಯೂಯಂ ಯುಷ್ಮಭ್ಯಮಧಿಕಂ ದಾಸ್ಯತೇ|
25 Որովհետեւ ո՛վ որ ունի՝ անոր պիտի տրուի. իսկ ո՛վ որ չունի՝ ունեցածն ալ անկէ պիտի առնուի»:
ಯಸ್ಯಾಶ್ರಯೇ ವರ್ದ್ಧತೇ ತಸ್ಮೈ ಅಪರಮಪಿ ದಾಸ್ಯತೇ, ಕಿನ್ತು ಯಸ್ಯಾಶ್ರಯೇ ನ ವರ್ದ್ಧತೇ ತಸ್ಯ ಯತ್ ಕಿಞ್ಚಿದಸ್ತಿ ತದಪಿ ತಸ್ಮಾನ್ ನೇಷ್ಯತೇ|
26 Նաեւ կ՚ըսէր. «Աստուծոյ թագաւորութիւնը այնպէս է, որպէս թէ մարդ մը հողին մէջ հունտ ցանէ.
ಅನನ್ತರಂ ಸ ಕಥಿತವಾನ್ ಏಕೋ ಲೋಕಃ ಕ್ಷೇತ್ರೇ ಬೀಜಾನ್ಯುಪ್ತ್ವಾ
27 քնանայ թէ արթննայ, գիշեր ու ցերեկ, հունտը կը ծաղկի եւ կը մեծնայ, ու ինք չի գիտեր թէ ի՛նչպէս:
ಜಾಗರಣನಿದ್ರಾಭ್ಯಾಂ ದಿವಾನಿಶಂ ಗಮಯತಿ, ಪರನ್ತು ತದ್ವೀಜಂ ತಸ್ಯಾಜ್ಞಾತರೂಪೇಣಾಙ್ಕುರಯತಿ ವರ್ದ್ಧತೇ ಚ;
28 Քանի որ հողը ինքնիրմէ պտուղ կ՚արտադրէ. նախ՝ խոտը, յետոյ՝ հասկը, անկէ ետք՝ լեցուն ցորենը հասկին մէջ:
ಯತೋಹೇತೋಃ ಪ್ರಥಮತಃ ಪತ್ರಾಣಿ ತತಃ ಪರಂ ಕಣಿಶಾನಿ ತತ್ಪಶ್ಚಾತ್ ಕಣಿಶಪೂರ್ಣಾನಿ ಶಸ್ಯಾನಿ ಭೂಮಿಃ ಸ್ವಯಮುತ್ಪಾದಯತಿ;
29 Երբ պտուղը հասուննայ՝ իսկոյն մանգաղը կը ղրկէ, որովհետեւ հունձքի ատենը հասած է»:
ಕಿನ್ತು ಫಲೇಷು ಪಕ್ಕೇಷು ಶಸ್ಯಚ್ಛೇದನಕಾಲಂ ಜ್ಞಾತ್ವಾ ಸ ತತ್ಕ್ಷಣಂ ಶಸ್ಯಾನಿ ಛಿನತ್ತಿ, ಅನೇನ ತುಲ್ಯಮೀಶ್ವರರಾಜ್ಯಂ|
30 Ապա կ՚ըսէր. «Աստուծոյ թագաւորութիւնը ի՞նչ բանի նմանցնենք, կամ ի՞նչ առակով բացատրենք զայն:
ಪುನಃ ಸೋಽಕಥಯದ್ ಈಶ್ವರರಾಜ್ಯಂ ಕೇನ ಸಮಂ? ಕೇನ ವಸ್ತುನಾ ಸಹ ವಾ ತದುಪಮಾಸ್ಯಾಮಿ?
31 Մանանեխի հատիկին նման է, որ հողին մէջ ցանուած ատենը՝ երկրի վրայ եղած սերմերուն ամենէն պզտիկն է.
ತತ್ ಸರ್ಷಪೈಕೇನ ತುಲ್ಯಂ ಯತೋ ಮೃದಿ ವಪನಕಾಲೇ ಸರ್ಷಪಬೀಜಂ ಸರ್ವ್ವಪೃಥಿವೀಸ್ಥಬೀಜಾತ್ ಕ್ಷುದ್ರಂ
32 բայց երբ ցանուի՝ կը բուսնի, բոլոր տունկերէն ալ մեծ կ՚ըլլայ ու մեծ ճիւղեր կ՚արձակէ, այնպէս որ երկինքի թռչունները կրնան անոր շուքին տակ բնակիլ»:
ಕಿನ್ತು ವಪನಾತ್ ಪರಮ್ ಅಙ್ಕುರಯಿತ್ವಾ ಸರ್ವ್ವಶಾಕಾದ್ ಬೃಹದ್ ಭವತಿ, ತಸ್ಯ ಬೃಹತ್ಯಃ ಶಾಖಾಶ್ಚ ಜಾಯನ್ತೇ ತತಸ್ತಚ್ಛಾಯಾಂ ಪಕ್ಷಿಣ ಆಶ್ರಯನ್ತೇ|
33 Շատ այսպիսի առակներով կը քարոզէր խօսքը անոնց, այնքան՝ որքան կրնային մտիկ ընել:
ಇತ್ಥಂ ತೇಷಾಂ ಬೋಧಾನುರೂಪಂ ಸೋಽನೇಕದೃಷ್ಟಾನ್ತೈಸ್ತಾನುಪದಿಷ್ಟವಾನ್,
34 Առանց առակի չէր խօսեր անոնց, բայց առանձին՝ իր աշակերտներուն կը մեկնէր բոլորը:
ದೃಷ್ಟಾನ್ತಂ ವಿನಾ ಕಾಮಪಿ ಕಥಾಂ ತೇಭ್ಯೋ ನ ಕಥಿತವಾನ್ ಪಶ್ಚಾನ್ ನಿರ್ಜನೇ ಸ ಶಿಷ್ಯಾನ್ ಸರ್ವ್ವದೃಷ್ಟಾನ್ತಾರ್ಥಂ ಬೋಧಿತವಾನ್|
35 Նոյն օրը՝ երբ իրիկուն կ՚ըլլար, ըսաւ անոնց. «Եկէ՛ք ծովուն միւս եզերքը անցնինք»:
ತದ್ದಿನಸ್ಯ ಸನ್ಧ್ಯಾಯಾಂ ಸ ತೇಭ್ಯೋಽಕಥಯದ್ ಆಗಚ್ಛತ ವಯಂ ಪಾರಂ ಯಾಮ|
36 Անոնք ալ բազմութիւնը արձակելով՝ առին զինք, քանի նաւուն մէջ էր. ուրիշ նաւակներ ալ կային անոր հետ:
ತದಾ ತೇ ಲೋಕಾನ್ ವಿಸೃಜ್ಯ ತಮವಿಲಮ್ಬಂ ಗೃಹೀತ್ವಾ ನೌಕಯಾ ಪ್ರತಸ್ಥಿರೇ; ಅಪರಾ ಅಪಿ ನಾವಸ್ತಯಾ ಸಹ ಸ್ಥಿತಾಃ|
37 Ու հզօր փոթորիկ մը եղաւ եւ ալիքները նաւուն վրայ կը խուժէին, այնպէս որ արդէն կը լեցուէր.
ತತಃ ಪರಂ ಮಹಾಝಞ್ಭ್ಶಗಮಾತ್ ನೌ ರ್ದೋಲಾಯಮಾನಾ ತರಙ್ಗೇಣ ಜಲೈಃ ಪೂರ್ಣಾಭವಚ್ಚ|
38 իսկ ինք՝ նաւուն ետեւի կողմը՝ բարձի վրայ կը քնանար: Արթնցուցին զինք եւ ըսին իրեն. «Վարդապե՛տ, հոգ չե՞ս ըներ՝ որ կը կորսուինք»:
ತದಾ ಸ ನೌಕಾಚಶ್ಚಾದ್ಭಾಗೇ ಉಪಧಾನೇ ಶಿರೋ ನಿಧಾಯ ನಿದ್ರಿತ ಆಸೀತ್ ತತಸ್ತೇ ತಂ ಜಾಗರಯಿತ್ವಾ ಜಗದುಃ, ಹೇ ಪ್ರಭೋ, ಅಸ್ಮಾಕಂ ಪ್ರಾಣಾ ಯಾನ್ತಿ ಕಿಮತ್ರ ಭವತಶ್ಚಿನ್ತಾ ನಾಸ್ತಿ?
39 Ուստի ելլելով՝ սաստեց հովը եւ ըսաւ ծովուն. «Դադրէ՛, լո՛ւռ կեցիր»: Հովը դադրեցաւ, ու մեծ խաղաղութիւն եղաւ:
ತದಾ ಸ ಉತ್ಥಾಯ ವಾಯುಂ ತರ್ಜಿತವಾನ್ ಸಮುದ್ರಞ್ಚೋಕ್ತವಾನ್ ಶಾನ್ತಃ ಸುಸ್ಥಿರಶ್ಚ ಭವ; ತತೋ ವಾಯೌ ನಿವೃತ್ತೇಽಬ್ಧಿರ್ನಿಸ್ತರಙ್ಗೋಭೂತ್|
40 Ըսաւ անոնց. «Ինչո՞ւ այդպէս երկչոտ էք. ի՞նչպէս կ՚ըլլայ՝ որ հաւատք չունիք»:
ತದಾ ಸ ತಾನುವಾಚ ಯೂಯಂ ಕುತ ಏತಾದೃಕ್ಶಙ್ಕಾಕುಲಾ ಭವತ? ಕಿಂ ವೋ ವಿಶ್ವಾಸೋ ನಾಸ್ತಿ?
41 Անոնք չափազանց վախցան, եւ կ՚ըսէին իրարու. «Արդեօք ո՞վ է ասիկա, որ նոյնիսկ հովն ու ծովը կը հնազանդին իրեն»:
ತಸ್ಮಾತ್ತೇಽತೀವಭೀತಾಃ ಪರಸ್ಪರಂ ವಕ್ತುಮಾರೇಭಿರೇ, ಅಹೋ ವಾಯುಃ ಸಿನ್ಧುಶ್ಚಾಸ್ಯ ನಿದೇಶಗ್ರಾಹಿಣೌ ಕೀದೃಗಯಂ ಮನುಜಃ|
