ՄԱՐԿՈՍ 14
1 Երկու օր ետք՝ Զատիկ ու Բաղարջակերք էր. եւ քահանայապետներն ու դպիրները կը փնտռէին թէ ի՛նչպէս վարպետութեամբ բռնեն զայն եւ սպաննեն:
തദാ നിസ്താരോത്സവകിണ്വഹീനപൂപോത്സവയോരാരമ്ഭസ്യ ദിനദ്വയേ ഽവശിഷ്ടേ പ്രധാനയാജകാ അധ്യാപകാശ്ച കേനാപി ഛലേന യീശും ധർത്താം ഹന്തുഞ്ച മൃഗയാഞ്ചക്രിരേ;
2 Բայց կ՚ըսէին. «Ո՛չ տօնին ատենը, որպէսզի ժողովուրդին մէջ աղմուկ չըլլայ»:
കിന്തു ലോകാനാം കലഹഭയാദൂചിരേ, നചോത്സവകാല ഉചിതമേതദിതി|
3 Երբ ինք Բեթանիա էր, սեղան նստած՝ բորոտ Սիմոնի տունը, կին մը եկաւ՝ որ ունէր ալապաստրէ շիշ մը, լեցուած մեծածախս նարդոսի օծանելիքով. կոտրեց այդ շիշը ու թափեց օծանելիքը անոր գլուխին վրայ:
അനന്തരം ബൈഥനിയാപുരേ ശിമോനകുഷ്ഠിനോ ഗൃഹേ യോശൗ ഭോത്കുമുപവിഷ്ടേ സതി കാചിദ് യോഷിത് പാണ്ഡരപാഷാണസ്യ സമ്പുടകേന മഹാർഘ്യോത്തമതൈലമ് ആനീയ സമ്പുടകം ഭംക്ത്വാ തസ്യോത്തമാങ്ഗേ തൈലധാരാം പാതയാഞ്ചക്രേ|
4 Ոմանք ընդվզեցան իրենք իրենց մէջ եւ ըսին. «Ինչո՞ւ այդ օծանելիքը վատնուեցաւ.
തസ്മാത് കേചിത് സ്വാന്തേ കുപ്യന്തഃ കഥിതവംന്തഃ കുതോയം തൈലാപവ്യയഃ?
5 քանի որ ատիկա կրնար ծախուիլ երեք հարիւր դահեկանէն աւելի, ու տրուիլ աղքատներուն». եւ սաստիկ կը սրդողէին իրեն դէմ:
യദ്യേതത് തൈല വ്യക്രേഷ്യത തർഹി മുദ്രാപാദശതത്രയാദപ്യധികം തസ്യ പ്രാപ്തമൂല്യം ദരിദ്രലോകേഭ്യോ ദാതുമശക്ഷ്യത, കഥാമേതാം കഥയിത്വാ തയാ യോഷിതാ സാകം വാചായുഹ്യൻ|
6 Բայց Յիսուս ըսաւ. «Թողուցէ՛ք զայն, ինչո՞ւ կ՚անհանգստացնէք զինք. ան լաւ գործ մը ըրաւ ինծի:
കിന്തു യീശുരുവാച, കുത ഏതസ്യൈ കൃച്ഛ്രം ദദാസി? മഹ്യമിയം കർമ്മോത്തമം കൃതവതീ|
7 Որովհետեւ ամէ՛ն ատեն ունիք աղքատները ձեզի հետ, ու ե՛րբ ուզէք՝ կրնաք բարիք ընել անոնց. բայց ամէն ատեն չունիք զիս:
ദരിദ്രാഃ സർവ്വദാ യുഷ്മാഭിഃ സഹ തിഷ്ഠന്തി, തസ്മാദ് യൂയം യദേച്ഛഥ തദൈവ താനുപകർത്താം ശക്നുഥ, കിന്ത്വഹം യുഭാഭിഃ സഹ നിരന്തരം ന തിഷ്ഠാമി|
8 Ան ըրաւ ի՛նչ որ կրնար. մարմինս նախապէս օծեց՝ իմ թաղումիս համար:
അസ്യാ യഥാസാധ്യം തഥൈവാകരോദിയം, ശ്മശാനയാപനാത് പൂർവ്വം സമേത്യ മദ്വപുഷി തൈലമ് അമർദ്ദയത്|
9 Ճշմա՛րտապէս կը յայտարարեմ ձեզի. “Ամբողջ աշխարհի մէջ՝ ո՛ւր որ այս աւետարանը քարոզուի, անոր ըրածն ալ պիտի պատմուի՝ իր յիշատակին համար”»:
അഹം യുഷ്മഭ്യം യഥാർഥം കഥയാമി, ജഗതാം മധ്യേ യത്ര യത്ര സുസംവാദോയം പ്രചാരയിഷ്യതേ തത്ര തത്ര യോഷിത ഏതസ്യാഃ സ്മരണാർഥം തത്കൃതകർമ്മൈതത് പ്രചാരയിഷ്യതേ|
10 Յուդա Իսկարիովտացին, տասներկուքէն մէկը, գնաց քահանայապետներուն՝ որ զայն մատնէ անոնց:
തതഃ പരം ദ്വാദശാനാം ശിഷ്യാണാമേക ഈഷ്കരിയോതീയയിഹൂദാഖ്യോ യീശും പരകരേഷു സമർപയിതും പ്രധാനയാജകാനാം സമീപമിയായ|
11 Անոնք ալ լսելով՝ ուրախացան, եւ իրեն դրամ ալ խոստացան: Ուստի կը փնտռէր պատեհութիւն մը՝ որ մատնէր զայն:
തേ തസ്യ വാക്യം സമാകർണ്യ സന്തുഷ്ടാഃ സന്തസ്തസ്മൈ മുദ്രാ ദാതും പ്രത്യജാനത; തസ്മാത് സ തം തേഷാം കരേഷു സമർപണായോപായം മൃഗയാമാസ|
12 Բաղարջակերքի առաջին օրը, երբ կը մորթէին զատիկը, անոր աշակերտները ըսին իրեն. «Ո՞ւր կ՚ուզես որ երթանք պատրաստենք, որպէսզի ուտես զատիկը»:
അനന്തരം കിണ്വശൂന്യപൂപോത്സവസ്യ പ്രഥമേഽഹനി നിസ്താരോത്മവാർഥം മേഷമാരണാസമയേ ശിഷ്യാസ്തം പപ്രച്ഛഃ കുത്ര ഗത്വാ വയം നിസ്താരോത്സവസ്യ ഭോജ്യമാസാദയിഷ്യാമഃ? കിമിച്ഛതി ഭവാൻ?
13 Իր աշակերտներէն երկուքը ղրկեց եւ ըսաւ անոնց. «Գացէ՛ք քաղաքը, ու ձեզի պիտի հանդիպի մարդ մը՝ որ ուսին վրայ կը տանի ջուրի սափոր մը. հետեւեցէ՛ք անոր,
തദാനീം സ തേഷാം ദ്വയം പ്രേരയൻ ബഭാഷേ യുവയോഃ പുരമധ്യം ഗതയോഃ സതോ ര്യോ ജനഃ സജലകുമ്ഭം വഹൻ യുവാം സാക്ഷാത് കരിഷ്യതി തസ്യൈവ പശ്ചാദ് യാതം;
14 եւ ո՛ւր որ մտնէ՝ տանտիրոջ ըսէ՛ք. “Վարդապետը կ՚ըսէ. "Ո՞ւր է իջեւանը, ուր պիտի ուտեմ զատիկը՝ աշակերտներուս հետ"”:
സ യത് സദനം പ്രവേക്ഷ്യതി തദ്ഭവനപതിം വദതം, ഗുരുരാഹ യത്ര സശിഷ്യോഹം നിസ്താരോത്സവീയം ഭോജനം കരിഷ്യാമി, സാ ഭോജനശാലാ കുത്രാസ്തി?
15 Ան ալ պիտի ցուցնէ ձեզի մեծ վերնայարկ մը՝ կահաւորուած ու պատրաստ. հո՛ն պատրաստեցէք մեզի»:
തതഃ സ പരിഷ്കൃതാം സുസജ്ജിതാം ബൃഹതീചഞ്ച യാം ശാലാം ദർശയിഷ്യതി തസ്യാമസ്മദർഥം ഭോജ്യദ്രവ്യാണ്യാസാദയതം|
16 Իր աշակերտները գացին, մտան քաղաքը, եւ ինչպէս իրենց ըսաւ՝ այնպէս գտան, ու պատրաստեցին զատիկը:
തതഃ ശിഷ്യൗ പ്രസ്ഥായ പുരം പ്രവിശ്യ സ യഥോക്തവാൻ തഥൈവ പ്രാപ്യ നിസ്താരോത്സവസ്യ ഭോജ്യദ്രവ്യാണി സമാസാദയേതാമ്|
17 Երբ իրիկուն եղաւ՝ եկաւ տասներկուքին հետ:
അനന്തരം യീശുഃ സായംകാലേ ദ്വാദശഭിഃ ശിഷ്യൈഃ സാർദ്ധം ജഗാമ;
18 Երբ սեղան նստան եւ կ՚ուտէին, Յիսուս ըսաւ. «Ճշմա՛րտապէս կը յայտարարեմ ձեզի թէ ձեզմէ մէկը՝ որ հիմա ինծի հետ կ՚ուտէ, պիտի մատնէ զիս»:
സർവ്വേഷു ഭോജനായ പ്രോപവിഷ്ടേഷു സ താനുദിതവാൻ യുഷ്മാനഹം യഥാർഥം വ്യാഹരാമി, അത്ര യുഷ്മാകമേകോ ജനോ യോ മയാ സഹ ഭുംക്തേ മാം പരകേരേഷു സമർപയിഷ്യതേ|
19 Անոնք սկսան տրտմիլ ու մէկ առ մէկ ըսել անոր. «Միթէ ե՞ս եմ», եւ ուրիշ մը. «Միթէ ե՞ս եմ»:
തദാനീം തേ ദുഃഖിതാഃ സന്ത ഏകൈകശസ്തം പ്രഷ്ടുമാരബ്ധവന്തഃ സ കിമഹം? പശ്ചാദ് അന്യ ഏകോഭിദധേ സ കിമഹം?
20 Ան ալ պատասխանեց անոնց. «Տասներկուքէն ա՛ն՝ որ ինծի հետ թաթխեց իր ձեռքը պնակին մէջ:
തതഃ സ പ്രത്യവദദ് ഏതേഷാം ദ്വാദശാനാം യോ ജനോ മയാ സമം ഭോജനാപാത്രേ പാണിം മജ്ജയിഷ്യതി സ ഏവ|
21 Արդարեւ մարդու Որդին կ՚երթայ՝ ինչպէս գրուած է իրեն համար. բայց վա՜յ այն մարդուն, որուն միջոցով կը մատնուի մարդու Որդին: Այդ մարդուն լաւ պիտի ըլլար՝ որ ծնած չըլլար»:
മനുജതനയമധി യാദൃശം ലിഖിതമാസ്തേ തദനുരൂപാ ഗതിസ്തസ്യ ഭവിഷ്യതി, കിന്തു യോ ജനോ മാനവസുതം സമർപയിഷ്യതേ ഹന്ത തസ്യ ജന്മാഭാവേ സതി ഭദ്രമഭവിഷ്യത്|
22 Երբ անոնք կ՚ուտէին՝ Յիսուս հաց առաւ, օրհնեց, կտրեց, տուաւ անոնց եւ ըսաւ. «Առէ՛ք, ա՛յս է իմ մարմինս»:
അപരഞ്ച തേഷാം ഭോജനസമയേ യീശുഃ പൂപം ഗൃഹീത്വേശ്വരഗുണാൻ അനുകീർത്യ ഭങ്ക്ത്വാ തേഭ്യോ ദത്ത്വാ ബഭാഷേ, ഏതദ് ഗൃഹീത്വാ ഭുഞ്ജീധ്വമ് ഏതന്മമ വിഗ്രഹരൂപം|
23 Նաեւ բաժակը առաւ, շնորհակալ եղաւ ու տուաւ անոնց. բոլորն ալ խմեցին անկէ:
അനന്തരം സ കംസം ഗൃഹീത്വേശ്വരസ്യ ഗുണാൻ കീർത്തയിത്വാ തേഭ്യോ ദദൗ, തതസ്തേ സർവ്വേ പപുഃ|
24 Ըսաւ անոնց. «Ա՛յս է իմ արիւնս, նո՛ր ուխտին արիւնը, որ կը թափուի շատերո՜ւ համար:
അപരം സ താനവാദീദ് ബഹൂനാം നിമിത്തം പാതിതം മമ നവീനനിയമരൂപം ശോണിതമേതത്|
25 Ճշմա՛րտապէս կը յայտարարեմ ձեզի. “Ասկէ ետք որթատունկին բերքէն բնա՛ւ պիտի չխմեմ մինչեւ այն օրը՝ երբ նո՛ր խմեմ զայն Աստուծոյ թագաւորութեան մէջ”»:
യുഷ്മാനഹം യഥാർഥം വദാമി, ഈശ്വരസ്യ രാജ്യേ യാവത് സദ്യോജാതം ദ്രാക്ഷാരസം ന പാസ്യാമി, താവദഹം ദ്രാക്ഷാഫലരസം പുന ർന പാസ്യാമി|
26 Օրհներգելէ ետք՝ գացին Ձիթենիներու լեռը:
തദനന്തരം തേ ഗീതമേകം സംഗീയ ബഹി ർജൈതുനം ശിഖരിണം യയുഃ
27 Յիսուս ըսաւ անոնց. «Այս գիշեր բոլորդ ալ պիտի գայթակղիք իմ պատճառովս. որովհետեւ գրուած է. “Հովիւը պիտի զարնեմ, ու ոչխարները պիտի ցրուին”:
അഥ യീശുസ്താനുവാച നിശായാമസ്യാം മയി യുഷ്മാകം സർവ്വേഷാം പ്രത്യൂഹോ ഭവിഷ്യതി യതോ ലിഖിതമാസ്തേ യഥാ, മേഷാണാം രക്ഷകഞ്ചാഹം പ്രഹരിഷ്യാമി വൈ തതഃ| മേഷാണാം നിവഹോ നൂനം പ്രവികീർണോ ഭവിഷ്യതി|
28 Բայց յարութիւն առնելէս ետք՝ ձեզմէ առաջ պիտի երթամ Գալիլեա»:
കന്തു മദുത്ഥാനേ ജാതേ യുഷ്മാകമഗ്രേഽഹം ഗാലീലം വ്രജിഷ്യാമി|
29 Պետրոս ըսաւ անոր. «Թէեւ բոլորն ալ գայթակղին, ես՝ բնա՛ւ՝՝»:
തദാ പിതരഃ പ്രതിബഭാഷേ, യദ്യപി സർവ്വേഷാം പ്രത്യൂഹോ ഭവതി തഥാപി മമ നൈവ ഭവിഷ്യതി|
30 Յիսուս ըսաւ անոր. «Ճշմա՛րտապէս կը յայտարարեմ քեզի. “Դուն ա՛յսօր, այս գիշեր իսկ, դեռ աքաղաղը երկու անգամ չկանչած՝ երե՛ք անգամ պիտի ուրանաս զիս”»:
തതോ യീശുരുക്താവാൻ അഹം തുഭ്യം തഥ്യം കഥയാമി, ക്ഷണാദായാമദ്യ കുക്കുടസ്യ ദ്വിതീയവാരരവണാത് പൂർവ്വം ത്വം വാരത്രയം മാമപഹ്നോഷ്യസേ|
31 Պետրոս աւելի կը պնդէր ու կ՚ըսէր. «Նոյնիսկ եթէ պէտք ըլլայ որ քեզի հետ մեռնիմ, բնա՛ւ պիտի չուրանամ քեզ»: Նո՛յնպէս կ՚ըսէին բոլորն ալ:
കിന്തു സ ഗാഢം വ്യാഹരദ് യദ്യപി ത്വയാ സാർദ്ധം മമ പ്രാണോ യാതി തഥാപി കഥമപി ത്വാം നാപഹ്നോഷ്യേ; സർവ്വേഽപീതരേ തഥൈവ ബഭാഷിരേ|
32 Եկան վայր մը՝ որուն անունը Գեթսեմանի էր, եւ ըսաւ իր աշակերտներուն. «Հո՛ս նստեցէք՝ մինչեւ որ ես աղօթեմ»:
അപരഞ്ച തേഷു ഗേത്ശിമാനീനാമകം സ്ഥാന ഗതേഷു സ ശിഷ്യാൻ ജഗാദ, യാവദഹം പ്രാർഥയേ താവദത്ര സ്ഥാനേ യൂയം സമുപവിശത|
33 Իրեն հետ առնելով Պետրոսը, Յակոբոսն ու Յովհաննէսը, սկսաւ սաստիկ այլայլիլ եւ շատ վշտանալ:
അഥ സ പിതരം യാകൂബം യോഹനഞ്ച ഗൃഹീത്വാ വവ്രാജ; അത്യന്തം ത്രാസിതോ വ്യാകുലിതശ്ച തേഭ്യഃ കഥയാമാസ,
34 Հետեւաբար ըսաւ անոնց. «Իմ անձս չափազանց տրտում է՝ մեռնելու աստիճան. հո՛ս մնացէք եւ արթո՛ւն կեցէք»:
നിധനകാലവത് പ്രാണോ മേഽതീവ ദഃഖമേതി, യൂയം ജാഗ്രതോത്ര സ്ഥാനേ തിഷ്ഠത|
35 Քիչ մը առջեւ երթալով՝ ինկաւ գետին, իր երեսին վրայ, եւ աղօթեց, որ եթէ կարելի է՝ այդ ժամը անցնի իրմէ:
തതഃ സ കിഞ്ചിദ്ദൂരം ഗത്വാ ഭൂമാവധോമുഖഃ പതിത്വാ പ്രാർഥിതവാനേതത്, യദി ഭവിതും ശക്യം തർഹി ദുഃഖസമയോയം മത്തോ ദൂരീഭവതു|
36 Ան ըսաւ. «Աբբա՛, Հա՛յր, ամէն բան կարելի է քեզի. հեռացո՛ւր այս բաժակը ինձմէ: Բայց ո՛չ թէ ինչպէս ե՛ս կ՚ուզեմ, հապա՝ ինչպէս դո՛ւն կ՚ուզես»:
അപരമുദിതവാൻ ഹേ പിത ർഹേ പിതഃ സർവ്വേം ത്വയാ സാധ്യം, തതോ ഹേതോരിമം കംസം മത്തോ ദൂരീകുരു, കിന്തു തൻ മമേച്ഛാതോ ന തവേച്ഛാതോ ഭവതു|
37 Երբ եկաւ ու քնացած գտաւ զանոնք՝ ըսաւ Պետրոսի. «Սիմո՛ն, կը քնանա՞ս. չկրցա՞ր ժա՛մ մը արթուն մնալ:
തതഃ പരം സ ഏത്യ താൻ നിദ്രിതാൻ നിരീക്ഷ്യ പിതരം പ്രോവാച, ശിമോൻ ത്വം കിം നിദ്രാസി? ഘടികാമേകാമ് അപി ജാഗരിതും ന ശക്നോഷി?
38 Արթո՛ւն մնացէք եւ աղօթեցէ՛ք, որպէսզի չմտնէք փորձութեան մէջ. իրաւ է թէ հոգին յօժար է, բայց մարմինը՝ տկար»:
പരീക്ഷായാം യഥാ ന പതഥ തദർഥം സചേതനാഃ സന്തഃ പ്രാർഥയധ്വം; മന ഉദ്യുക്തമിതി സത്യം കിന്തു വപുരശക്തികം|
39 Դարձեալ գնաց աղօթեց՝ նոյն խօսքը ըսելով:
അഥ സ പുനർവ്രജിത്വാ പൂർവ്വവത് പ്രാർഥയാഞ്ചക്രേ|
40 Ապա վերադարձաւ եւ դարձեալ քնացած գտաւ զանոնք. որովհետեւ անոնց աչքերը ծանրացած էին, ու չէին գիտեր ի՛նչ պատասխանել անոր:
പരാവൃത്യാഗത്യ പുനരപി താൻ നിദ്രിതാൻ ദദർശ തദാ തേഷാം ലോചനാനി നിദ്രയാ പൂർണാനി, തസ്മാത്തസ്മൈ കാ കഥാ കഥയിതവ്യാ ത ഏതദ് ബോദ്ധും ന ശേകുഃ|
41 Երրորդ անգամ ալ եկաւ եւ ըսաւ անոնց. «Ասկէ ետք քնացէ՛ք ու հանգստացէ՛ք. բաւական է, ժամը հասաւ, ահա՛ մարդու Որդին պիտի մատնուի մեղաւորներուն ձեռքը:
തതഃപരം തൃതീയവാരം ആഗത്യ തേഭ്യോ ഽകഥയദ് ഇദാനീമപി ശയിത്വാ വിശ്രാമ്യഥ? യഥേഷ്ടം ജാതം, സമയശ്ചോപസ്ഥിതഃ പശ്യത മാനവതനയഃ പാപിലോകാനാം പാണിഷു സമർപ്യതേ|
42 Ոտքի՛ ելէք՝ երթա՛նք: Ահա՛ մօտեցաւ ա՛ն՝ որ պիտի մատնէ զիս»:
ഉത്തിഷ്ഠത, വയം വ്രജാമോ യോ ജനോ മാം പരപാണിഷു സമർപയിഷ്യതേ പശ്യത സ സമീപമായാതഃ|
43 Մինչ ան դեռ կը խօսէր, իսկոյն Յուդա՝ տասներկուքէն մէկը՝ եկաւ, եւ իրեն հետ՝ քահանայապետներէն, դպիրներէն ու երէցներէն ղրկուած մեծ բազմութիւն մը, սուրերով եւ բիրերով:
ഇമാം കഥാം കഥയതി സ, ഏതർഹിദ്വാദശാനാമേകോ യിഹൂദാ നാമാ ശിഷ്യഃ പ്രധാനയാജകാനാമ് ഉപാധ്യായാനാം പ്രാചീനലോകാനാഞ്ച സന്നിധേഃ ഖങ്ഗലഗുഡധാരിണോ ബഹുലോകാൻ ഗൃഹീത്വാ തസ്യ സമീപ ഉപസ്ഥിതവാൻ|
44 Զայն մատնողը նշան մը տուեր էր անոնց՝ ըսելով. «Ո՛վ որ համբուրեմ՝ ա՛ն է, բռնեցէ՛ք զայն ու տարէ՛ք ապահովութեամբ»:
അപരഞ്ചാസൗ പരപാണിഷു സമർപയിതാ പൂർവ്വമിതി സങ്കേതം കൃതവാൻ യമഹം ചുമ്ബിഷ്യാമി സ ഏവാസൗ തമേവ ധൃത്വാ സാവധാനം നയത|
45 Երբ ինք եկաւ՝ իսկոյն մօտեցաւ անոր եւ ըսաւ. «Ռաբբի՛, Ռաբբի՛», ու համբուրեց զայն:
അതോ ഹേതോഃ സ ആഗത്യൈവ യോശോഃ സവിധം ഗത്വാ ഹേ ഗുരോ ഹേ ഗുരോ, ഇത്യുക്ത്വാ തം ചുചുമ്ബ|
46 Եւ անոնք ձեռք բարձրացուցին անոր վրայ ու բռնեցին զայն:
തദാ തേ തദുപരി പാണീനർപയിത്വാ തം ദധ്നുഃ|
47 Քովը կայնողներէն մէկը՝ քաշեց սուրը, զարկաւ քահանայապետին ծառային եւ խլեց անոր ականջը:
തതസ്തസ്യ പാർശ്വസ്ഥാനാം ലോകാനാമേകഃ ഖങ്ഗം നിഷ്കോഷയൻ മഹായാജകസ്യ ദാസമേകം പ്രഹൃത്യ തസ്യ കർണം ചിച്ഛേദ|
48 Յիսուս ըսաւ անոնց. «Իբր թէ աւազակի՞ դէմ եկաք՝ սուրերով ու բիրերով բռնելու զիս:
പശ്ചാദ് യീശുസ്താൻ വ്യാജഹാര ഖങ്ഗാൻ ലഗുഡാംശ്ച ഗൃഹീത്വാ മാം കിം ചൗരം ധർത്താം സമായാതാഃ?
49 Ամէ՛ն օր ձեր քով էի եւ տաճարին մէջ կը սորվեցնէի, ու չբռնեցիք զիս. բայց այս բոլոր բաները եղան՝ որպէսզի գրուածները իրագործուին»:
മധ്യേമന്ദിരം സമുപദിശൻ പ്രത്യഹം യുഷ്മാഭിഃ സഹ സ്ഥിതവാനതഹം, തസ്മിൻ കാലേ യൂയം മാം നാദീധരത, കിന്ത്വനേന ശാസ്ത്രീയം വചനം സേധനീയം|
50 Բոլոր աշակերտներն ալ թողուցին զայն եւ փախան:
തദാ സർവ്വേ ശിഷ്യാസ്തം പരിത്യജ്യ പലായാഞ്ചക്രിരേ|
51 Երիտասարդ մը անոր կը հետեւէր՝ մերկ մարմինին վրայ կտաւ մը առած, սակայն երիտասարդները բռնեցին զայն:
അഥൈകോ യുവാ മാനവോ നഗ്നകായേ വസ്ത്രമേകം നിധായ തസ്യ പശ്ചാദ് വ്രജൻ യുവലോകൈ ർധൃതോ
52 Ան ալ ձգեց կտաւը, եւ մերկ փախաւ անոնցմէ:
വസ്ത്രം വിഹായ നഗ്നഃ പലായാഞ്ചക്രേ|
53 Տարին Յիսուսը քահանայապետին, եւ անոր քով համախմբուեցան բոլոր քահանայապետները, երէցներն ու դպիրները:
അപരഞ്ച യസ്മിൻ സ്ഥാനേ പ്രധാനയാജകാ ഉപാധ്യായാഃ പ്രാചീനലോകാശ്ച മഹായാജകേന സഹ സദസി സ്ഥിതാസ്തസ്മിൻ സ്ഥാനേ മഹായാജകസ്യ സമീപം യീശും നിന്യുഃ|
54 Պետրոս հեռուէն հետեւեցաւ անոր մինչեւ ներսը՝ քահանայապետին գաւիթը. նստաւ սպասաւորներուն հետ, ու կը տաքնար կրակին քով:
പിതരോ ദൂരേ തത്പശ്ചാദ് ഇത്വാ മഹായാജകസ്യാട്ടാലികാം പ്രവിശ്യ കിങ്കരൈഃ സഹോപവിശ്യ വഹ്നിതാപം ജഗ്രാഹ|
55 Քահանայապետները եւ ամբողջ ատեանը վկայութիւն կը փնտռէին Յիսուսի դէմ՝ որպէսզի մեռցնեն զայն, ու չէին գտներ.
തദാനീം പ്രധാനയാജകാ മന്ത്രിണശ്ച യീശും ഘാതയിതും തത്പ്രാതികൂല്യേന സാക്ഷിണോ മൃഗയാഞ്ചക്രിരേ, കിന്തു ന പ്രാപ്താഃ|
56 որովհետեւ շատեր սուտ վկայութիւն կու տային անոր դէմ, բայց վկայութիւնները համանման չէին:
അനേകൈസ്തദ്വിരുദ്ധം മൃഷാസാക്ഷ്യേ ദത്തേപി തേഷാം വാക്യാനി ന സമഗച്ഛന്ത|
57 Ոմանք ալ կանգնեցան եւ սուտ վկայութիւն տուին անոր դէմ՝ ըսելով.
സർവ്വശേഷേ കിയന്ത ഉത്ഥായ തസ്യ പ്രാതികൂല്യേന മൃഷാസാക്ഷ്യം ദത്ത്വാ കഥയാമാസുഃ,
58 «Մենք լսեցինք ատկէ՝ որ կ՚ըսէր. “Ես պիտի քակեմ այդ ձեռակերտ տաճարը, եւ պիտի կառուցանեմ ուրիշ մը՝ անձեռակերտ՝ երեք օրուան մէջ”»:
ഇദം കരകൃതമന്ദിരം വിനാശ്യ ദിനത്രയമധ്യേ പുനരപരമ് അകരകൃതം മന്ദിരം നിർമ്മാസ്യാമി, ഇതി വാക്യമ് അസ്യ മുഖാത് ശ്രുതമസ്മാഭിരിതി|
59 Բայց ա՛յդպէս ալ իրենց վկայութիւնը համանման չէր:
കിന്തു തത്രാപി തേഷാം സാക്ഷ്യകഥാ ന സങ്ഗാതാഃ|
60 Քահանայապետը՝ մէջտեղ կանգնելով՝ հարցուց Յիսուսի. «Ոչի՞նչ կը պատասխանես. ի՞նչ կը վկայեն ասոնք քեզի դէմ»:
അഥ മഹായാജകോ മധ്യേസഭമ് ഉത്ഥായ യീശും വ്യാജഹാര, ഏതേ ജനാസ്ത്വയി യത് സാക്ഷ്യമദുഃ ത്വമേതസ്യ കിമപ്യുത്തരം കിം ന ദാസ്യസി?
61 Բայց ան լուռ կը կենար ու ոչինչ կը պատասխանէր: Քահանայապետը դարձեալ հարցուց անոր. «Դո՞ւն ես Քրիստոսը, օրհնեա՜լ Աստուծոյ Որդին»:
കിന്തു സ കിമപ്യുത്തരം ന ദത്വാ മൗനീഭൂയ തസ്യൗ; തതോ മഹായാജകഃ പുനരപി തം പൃഷ്ടാവാൻ ത്വം സച്ചിദാനന്ദസ്യ തനയോ ഽഭിഷിക്തസ്ത്രതാ?
62 Յիսուս ըսաւ. «Ե՛ս եմ. եւ պիտի տեսնէք մարդու Որդին՝ բազմած Զօրութեան աջ կողմը, ու եկած երկինքի ամպերով»:
തദാ യീശുസ്തം പ്രോവാച ഭവാമ്യഹമ് യൂയഞ്ച സർവ്വശക്തിമതോ ദക്ഷീണപാർശ്വേ സമുപവിശന്തം മേഘ മാരുഹ്യ സമായാന്തഞ്ച മനുഷ്യപുത്രം സന്ദ്രക്ഷ്യഥ|
63 Քահանայապետը պատռեց իր հանդերձները եւ ըսաւ. «Ա՛լ ի՞նչ պէտք ունինք վկաներու:
തദാ മഹായാജകഃ സ്വം വമനം ഛിത്വാ വ്യാവഹരത്
64 Լսեցի՛ք ատոր հայհոյութիւնը. ի՞նչ կը թուի ձեզի»: Բոլորը դատապարտեցին զայն՝ թէ մահապարտ է:
കിമസ്മാകം സാക്ഷിഭിഃ പ്രയോജനമ്? ഈശ്വരനിന്ദാവാക്യം യുഷ്മാഭിരശ്രാവി കിം വിചാരയഥ? തദാനീം സർവ്വേ ജഗദുരയം നിധനദണ്ഡമർഹതി|
65 Ոմանք սկսան թքնել անոր վրայ, ծածկել անոր երեսը, կռփահարել զայն եւ ըսել անոր. «Մարգարէացի՛ր»: Իսկ սպասաւորները ապտակ կը զարնէին անոր:
തതഃ കശ്ചിത് കശ്ചിത് തദ്വപുഷി നിഷ്ഠീവം നിചിക്ഷേപ തഥാ തന്മുഖമാച്ഛാദ്യ ചപേടേന ഹത്വാ ഗദിതവാൻ ഗണയിത്വാ വദ, അനുചരാശ്ച ചപേടൈസ്തമാജഘ്നുഃ
66 Պետրոս վարը՝ գաւիթն էր: Քահանայապետին աղախիններէն մէկը եկաւ,
തതഃ പരം പിതരേഽട്ടാലികാധഃകോഷ്ഠേ തിഷ്ഠതി മഹായാജകസ്യൈകാ ദാസീ സമേത്യ
67 ու տեսնելով Պետրոսը՝ որ կը տաքնար, նայեցաւ անոր եւ ըսաւ. «Դո՛ւն ալ Յիսուս Նազովրեցիին հետ էիր»:
തം വിഹ്നിതാപം ഗൃഹ്ലന്തം വിലോക്യ തം സുനിരീക്ഷ്യ ബഭാഷേ ത്വമപി നാസരതീയയീശോഃ സങ്ഗിനാമ് ഏകോ ജന ആസീഃ|
68 Բայց ան ուրացաւ՝ ըսելով. «Չեմ գիտեր, ու չեմ հասկնար թէ ի՛նչ կը խօսիս»: Երբ դուրս ելաւ՝ նախագաւիթը, աքաղաղը կանչեց:
കിന്തു സോപഹ്നുത്യ ജഗാദ തമഹം ന വദ്മി ത്വം യത് കഥയമി തദപ്യഹം ന ബുദ്ധ്യേ| തദാനീം പിതരേ ചത്വരം ഗതവതി കുക്കുടോ രുരാവ|
69 Աղախինը դարձեալ տեսաւ զայն, եւ սկսաւ ըսել շուրջը կայնողներուն. «Ասիկա՛ ալ անոնցմէ է»:
അഥാന്യാ ദാസീ പിതരം ദൃഷ്ട്വാ സമീപസ്ഥാൻ ജനാൻ ജഗാദ അയം തേഷാമേകോ ജനഃ|
70 Ան ալ դարձեալ ուրացաւ: Քիչ մը ատենէն ետք՝ դարձեալ շուրջը կայնողները ըսին Պետրոսի. «Ճշմա՛րտապէս դուն անոնցմէ՛ ես, որովհետեւ Գալիլեացի ես, եւ խօսուածքդ ալ կը նմանի»:
തതഃ സ ദ്വിതീയവാരമ് അപഹ്നുതവാൻ പശ്ചാത് തത്രസ്ഥാ ലോകാഃ പിതരം പ്രോചുസ്ത്വമവശ്യം തേഷാമേകോ ജനഃ യതസ്ത്വം ഗാലീലീയോ നര ഇതി തവോച്ചാരണം പ്രകാശയതി|
71 Բայց ան սկսաւ նզովել ու երդում ընել՝ ըսելով. «Չեմ ճանչնար այդ մարդը՝ որուն մասին կը խօսիք»:
തദാ സ ശപഥാഭിശാപൗ കൃത്വാ പ്രോവാച യൂയം കഥാം കഥയഥ തം നരം ന ജാനേഽഹം|
72 Իսկոյն երկրորդ անգամ աքաղաղը կանչեց: Պետրոս յիշեց այն խօսքը՝ որ Յիսուս ըսեր էր իրեն. «Դեռ աքաղաղը երկու անգամ չկանչած՝ դուն երե՛ք անգամ պիտի ուրանաս զիս». եւ սկսաւ լալ:
തദാനീം ദ്വിതീയവാരം കുക്കുടോ ഽരാവീത്| കുക്കുടസ്യ ദ്വിതീയരവാത് പൂർവ്വം ത്വം മാം വാരത്രയമ് അപഹ്നോഷ്യസി, ഇതി യദ്വാക്യം യീശുനാ സമുദിതം തത് തദാ സംസ്മൃത്യ പിതരോ രോദിതുമ് ആരഭത|
