ՂՈԻԿԱՍ 9
1 Իր տասներկու աշակերտները հաւաքելով՝ զօրութիւն ու իշխանութիւն տուաւ անոնց բոլոր դեւերուն վրայ, եւ ախտերը բժշկելու:
തതഃ പരം സ ദ്വാദശശിഷ്യാനാഹൂയ ഭൂതാൻ ത്യാജയിതും രോഗാൻ പ്രതികർത്തുഞ്ച തേഭ്യഃ ശക്തിമാധിപത്യഞ്ച ദദൗ|
2 Ու ղրկեց զանոնք՝ որ քարոզեն Աստուծոյ թագաւորութիւնը եւ բժշկեն հիւանդները:
അപരഞ്ച ഈശ്വരീയരാജ്യസ്യ സുസംവാദം പ്രകാശയിതുമ് രോഗിണാമാരോഗ്യം കർത്തുഞ്ച പ്രേരണകാലേ താൻ ജഗാദ|
3 Ըսաւ անոնց. «Ճամբորդութեան համար ոչի՛նչ առէք, ո՛չ գաւազան եւ ո՛չ պարկ, ո՛չ հաց եւ ո՛չ դրամ. ո՛չ ալ կրկին բաճկոն ունեցէք՝՝:
യാത്രാർഥം യഷ്ടി ർവസ്ത്രപുടകം ഭക്ഷ്യം മുദ്രാ ദ്വിതീയവസ്ത്രമ്, ഏഷാം കിമപി മാ ഗൃഹ്ലീത|
4 Որո՛ւ տուն որ մտնէք՝ հո՛ն մնացէք, ապա անկէ մեկնեցէք:
യൂയഞ്ച യന്നിവേശനം പ്രവിശഥ നഗരത്യാഗപര്യ്യനതം തന്നിവേശനേ തിഷ്ഠത|
5 Իսկ անոնք որ չեն ընդունիր ձեզ, երբ դուրս ելլէք այդ քաղաքէն՝ թօթուեցէ՛ք ձեր ոտքերուն փոշին անգամ, իբր վկայութիւն անոնց դէմ»:
തത്ര യദി കസ്യചിത് പുരസ്യ ലോകാ യുഷ്മാകമാതിഥ്യം ന കുർവ്വന്തി തർഹി തസ്മാന്നഗരാദ് ഗമനകാലേ തേഷാം വിരുദ്ധം സാക്ഷ്യാർഥം യുഷ്മാകം പദധൂലീഃ സമ്പാതയത|
6 Անոնք ալ մեկնեցան եւ գիւղէ գիւղ կը շրջէին, ամէնուրեք աւետարանելով ու բուժելով:
അഥ തേ പ്രസ്ഥായ സർവ്വത്ര സുസംവാദം പ്രചാരയിതും പീഡിതാൻ സ്വസ്ഥാൻ കർത്തുഞ്ച ഗ്രാമേഷു ഭ്രമിതും പ്രാരേഭിരേ|
7 Հերովդէս չորրորդապետը՝ անոր բոլոր կատարածներուն մասին լսելով՝ տարակոյսի մէջ էր, որովհետեւ ոմանք ըսած էին.
ഏതർഹി ഹേരോദ് രാജാ യീശോഃ സർവ്വകർമ്മണാം വാർത്താം ശ്രുത്വാ ഭൃശമുദ്വിവിജേ
8 «Յովհաննէս մեռելներէն յարութիւն առաւ», եւ ոմանք. «Եղիա յայտնուեցաւ», իսկ ուրիշներ ալ. «Նախկին մարգարէներէն մէկը յարութիւն առաւ»:
യതഃ കേചിദൂചുര്യോഹൻ ശ്മശാനാദുദതിഷ്ഠത്| കേചിദൂചുഃ, ഏലിയോ ദർശനം ദത്തവാൻ; ഏവമന്യലോകാ ഊചുഃ പൂർവ്വീയഃ കശ്ചിദ് ഭവിഷ്യദ്വാദീ സമുത്ഥിതഃ|
9 Հերովդէս ըսաւ. «Յովհաննէսը ե՛ս գլխատեցի, իսկ ո՞վ պիտի ըլլայ ասիկա՝ որուն մասին այսպիսի բաներ կը լսեմ»: Ու կը ջանար տեսնել զայն:
കിന്തു ഹേരോദുവാച യോഹനഃ ശിരോഽഹമഛിനദമ് ഇദാനീം യസ്യേദൃക്കർമ്മണാം വാർത്താം പ്രാപ്നോമി സ കഃ? അഥ സ തം ദ്രഷ്ടുമ് ഐച്ഛത്|
10 Առաքեալները վերադարձան, ու պատմեցին անոր՝ ինչ որ ըրին. եւ առնելով զանոնք՝ մէկդի քաշուեցաւ ամայի տեղ մը, քաղաքի մը քով՝ որուն անունը Բեթսայիդա էր:
അനന്തരം പ്രേരിതാഃ പ്രത്യാഗത്യ യാനി യാനി കർമ്മാണി ചക്രുസ്താനി യീശവേ കഥയാമാസുഃ തതഃ സ താൻ ബൈത്സൈദാനാമകനഗരസ്യ വിജനം സ്ഥാനം നീത്വാ ഗുപ്തം ജഗാമ|
11 Երբ բազմութիւնները գիտցան՝ անոր հետեւեցան: Ինք ալ զանոնք ընդունելով՝ կը խօսէր անոնց Աստուծոյ թագաւորութեան մասին, եւ կը բժշկէր անո՛նք՝ որ բուժումի պէտք ունէին:
പശ്ചാൽ ലോകാസ്തദ് വിദിത്വാ തസ്യ പശ്ചാദ് യയുഃ; തതഃ സ താൻ നയൻ ഈശ്വരീയരാജ്യസ്യ പ്രസങ്ഗമുക്തവാൻ, യേഷാം ചികിത്സയാ പ്രയോജനമ് ആസീത് താൻ സ്വസ്ഥാൻ ചകാര ച|
12 Երբ օրը սկսաւ մթննալ՝ տասներկուքը մօտեցան եւ ըսին անոր. «Արձակէ՛ բազմութիւնը, որպէսզի երթան շրջակայ գիւղերն ու արտերը, իջեւանին եւ ուտելիք գտնեն, որովհետեւ հոս ամայի տեղ մըն ենք»:
അപരഞ്ച ദിവാവസന്നേ സതി ദ്വാദശശിഷ്യാ യീശോരന്തികമ് ഏത്യ കഥയാമാസുഃ, വയമത്ര പ്രാന്തരസ്ഥാനേ തിഷ്ഠാമഃ, തതോ നഗരാണി ഗ്രാമാണി ഗത്വാ വാസസ്ഥാനാനി പ്രാപ്യ ഭക്ഷ്യദ്രവ്യാണി ക്രേതും ജനനിവഹം ഭവാൻ വിസൃജതു|
13 Ըսաւ անոնց. «Դո՛ւք անոնց կերակուր տուէք»: Անոնք ալ ըսին. «Մենք հինգ նկանակէն ու երկու ձուկէն աւելի բան չունինք, եթէ չերթանք այդ ամբողջ ժողովուրդին համար կերակուր չգնենք»:
തദാ സ ഉവാച, യൂയമേവ താൻ ഭേജയധ്വം; തതസ്തേ പ്രോചുരസ്മാകം നികടേ കേവലം പഞ്ച പൂപാ ദ്വൗ മത്സ്യൗ ച വിദ്യന്തേ, അതഏവ സ്ഥാനാന്തരമ് ഇത്വാ നിമിത്തമേതേഷാം ഭക്ഷ്യദ്രവ്യേഷു ന ക്രീതേഷു ന ഭവതി|
14 (Արդարեւ հինգ հազարի չափ այր մարդիկ կային: ) Ըսաւ իր աշակերտներուն. «Նստեցուցէ՛ք ատոնք՝ յիսունական շարքերով»:
തത്ര പ്രായേണ പഞ്ചസഹസ്രാണി പുരുഷാ ആസൻ|
15 Այդպէս ըրին, ու բոլորն ալ նստեցուցին:
തദാ സ ശിഷ്യാൻ ജഗാദ പഞ്ചാശത് പഞ്ചാശജ്ജനൈഃ പംക്തീകൃത്യ താനുപവേശയത, തസ്മാത് തേ തദനുസാരേണ സർവ്വലോകാനുപവേശയാപാസുഃ|
16 Ինք ալ առաւ այդ հինգ նկանակներն ու երկու ձուկերը, դէպի երկինք նայելով՝ օրհնեց զանոնք, կտրեց ու տուաւ աշակերտներուն, որպէսզի հրամցնեն բազմութեան:
തതഃ സ താൻ പഞ്ച പൂപാൻ മീനദ്വയഞ്ച ഗൃഹീത്വാ സ്വർഗം വിലോക്യേശ്വരഗുണാൻ കീർത്തയാഞ്ചക്രേ ഭങ്ക്താ ച ലോകേഭ്യഃ പരിവേഷണാർഥം ശിഷ്യേഷു സമർപയാമ്ബഭൂവ|
17 Կերան, բոլորն ալ կշտացան, եւ վերցնելով աւելցած բեկորները՝ տասներկու կողով լեցուցին:
തതഃ സർവ്വേ ഭുക്ത്വാ തൃപ്തിം ഗതാ അവശിഷ്ടാനാഞ്ച ദ്വാദശ ഡല്ലകാൻ സംജഗൃഹുഃ|
18 Երբ ինք առանձին կ՚աղօթէր, աշակերտները իրեն հետ էին, եւ հարցուց անոնց. «Բազմութիւնները ինծի համար ի՞նչ կ՚ըսեն, ո՞վ եմ»:
അഥൈകദാ നിർജനേ ശിഷ്യൈഃ സഹ പ്രാർഥനാകാലേ താൻ പപ്രച്ഛ, ലോകാ മാം കം വദന്തി?
19 Անոնք ալ պատասխանեցին. «Ոմանք՝ Յովհաննէս Մկրտիչը, ուրիշներ՝ Եղիան, ուրիշներ ալ՝ նախկին մարգարէներէն մէկը, որ յարութիւն առած է»:
തതസ്തേ പ്രാചുഃ, ത്വാം യോഹന്മജ്ജകം വദന്തി; കേചിത് ത്വാമ് ഏലിയം വദന്തി, പൂർവ്വകാലികഃ കശ്ചിദ് ഭവിഷ്യദ്വാദീ ശ്മശാനാദ് ഉദതിഷ്ഠദ് ഇത്യപി കേചിദ് വദന്തി|
20 Ինք ըսաւ անոնց. «Իսկ դո՛ւք ի՞նչ կ՚ըսէք, ո՞վ եմ»: Պետրոս պատասխանեց. «Աստուծոյ Քրիստո՛սը»:
തദാ സ ഉവാച, യൂയം മാം കം വദഥ? തതഃ പിതര ഉക്തവാൻ ത്വമ് ഈശ്വരാഭിഷിക്തഃ പുരുഷഃ|
21 Յիսուս ազդարարեց անոնց, ու պատուիրեց որ ո՛չ մէկուն ըսեն այս բանը:
തദാ സ താൻ ദൃഢമാദിദേശ, കഥാമേതാം കസ്മൈചിദപി മാ കഥയത|
22 Եւ ըսաւ. «Պէտք է որ մարդու Որդին շատ չարչարանքներ կրէ, մերժուի երէցներէն, քահանայապետներէն եւ դպիրներէն, սպաննուի ու յարութիւն առնէ երրորդ օրը»:
സ പുനരുവാച, മനുഷ്യപുത്രേണ വഹുയാതനാ ഭോക്തവ്യാഃ പ്രാചീനലോകൈഃ പ്രധാനയാജകൈരധ്യാപകൈശ്ച സോവജ്ഞായ ഹന്തവ്യഃ കിന്തു തൃതീയദിവസേ ശ്മശാനാത് തേനോത്ഥാതവ്യമ്|
23 Եւ կ՚ըսէր բոլորին. «Եթէ մէկը ուզէ գալ իմ ետեւէս՝ թող ուրանայ ինքզինք, ամէն օր վերցնէ իր խաչը ու հետեւի ինծի.
അപരം സ സർവ്വാനുവാച, കശ്ചിദ് യദി മമ പശ്ചാദ് ഗന്തും വാഞ്ഛതി തർഹി സ സ്വം ദാമ്യതു, ദിനേ ദിനേ ക്രുശം ഗൃഹീത്വാ ച മമ പശ്ചാദാഗച്ഛതു|
24 որովհետեւ ո՛վ որ ուզէ փրկել իր անձը՝ պիտի կորսնցնէ զայն, իսկ ո՛վ որ կորսնցնէ իր անձը՝ ինծի համար, պիտի փրկէ զայն:
യതോ യഃ കശ്ചിത് സ്വപ്രാണാൻ രിരക്ഷിഷതി സ താൻ ഹാരയിഷ്യതി, യഃ കശ്ചിൻ മദർഥം പ്രാണാൻ ഹാരയിഷ്യതി സ താൻ രക്ഷിഷ്യതി|
25 Քանի որ մարդ ի՞նչ օգուտ կ՚ունենայ, եթէ շահի ամբողջ աշխարհը բայց կորսնցնէ ինքզինք, կամ տուժէ:
കശ്ചിദ് യദി സർവ്വം ജഗത് പ്രാപ്നോതി കിന്തു സ്വപ്രാണാൻ ഹാരയതി സ്വയം വിനശ്യതി ച തർഹി തസ്യ കോ ലാഭഃ?
26 Որովհետեւ ո՛վ որ ամօթ սեպէ զիս եւ իմ խօսքերս դաւանիլը, մարդու Որդին ալ ամօթ պիտի սեպէ զայն դաւանիլը՝ երբ գայ իր ու Հօր եւ սուրբ հրեշտակներուն փառքով:
പുന ര്യഃ കശ്ചിൻ മാം മമ വാക്യം വാ ലജ്ജാസ്പദം ജാനാതി മനുഷ്യപുത്രോ യദാ സ്വസ്യ പിതുശ്ച പവിത്രാണാം ദൂതാനാഞ്ച തേജോഭിഃ പരിവേഷ്ടിത ആഗമിഷ്യതി തദാ സോപി തം ലജ്ജാസ്പദം ജ്ഞാസ്യതി|
27 Բայց ճշմա՛րտապէս կը յայտարարեմ ձեզի. “Հոս կայնողներէն կան ոմանք՝ որ մահ պիտի չհամտեսեն, մինչեւ որ տեսնեն Աստուծոյ թագաւորութիւնը”»:
കിന്തു യുഷ്മാനഹം യഥാർഥം വദാമി, ഈശ്വരീയരാജത്വം ന ദൃഷ്ടവാ മൃത്യും നാസ്വാദിഷ്യന്തേ, ഏതാദൃശാഃ കിയന്തോ ലോകാ അത്ര സ്ഥനേഽപി ദണ്ഡായമാനാഃ സന്തി|
28 Այս խօսքերէն գրեթէ ութ օր ետք՝ առնելով Պետրոսը, Յովհաննէսն ու Յակոբոսը՝ լեռը ելաւ աղօթելու:
ഏതദാഖ്യാനകഥനാത് പരം പ്രായേണാഷ്ടസു ദിനേഷു ഗതേഷു സ പിതരം യോഹനം യാകൂബഞ്ച ഗൃഹീത്വാ പ്രാർഥയിതും പർവ്വതമേകം സമാരുരോഹ|
29 Մինչ կ՚աղօթէր, իր երեսին տեսքը փոխուեցաւ, եւ իր պատմուճանը ճերմակ ու փայլուն եղաւ:
അഥ തസ്യ പ്രാർഥനകാലേ തസ്യ മുഖാകൃതിരന്യരൂപാ ജാതാ, തദീയം വസ്ത്രമുജ്ജ്വലശുക്ലം ജാതം|
30 Եւ ահա՛ երկու մարդիկ կը խօսակցէին իրեն հետ. անոնք֊ Մովսէսն ու Եղիան,
അപരഞ്ച മൂസാ ഏലിയശ്ചോഭൗ തേജസ്വിനൗ ദൃഷ്ടൗ
31 փառքով երեւցած, եւ կը խօսէին անոր այս կեանքէն մեկնումին մասին, որ պիտի իրագործուէր Երուսաղէմի մէջ:
തൗ തേന യിരൂശാലമ്പുരേ യോ മൃത്യുഃ സാധിഷ്യതേ തദീയാം കഥാം തേന സാർദ്ധം കഥയിതുമ് ആരേഭാതേ|
32 Պետրոս ու անոր հետ եղողները քունով ծանրացած էին. երբ արթնցան, տեսան անոր փառքը եւ այդ երկու մարդիկը՝ որ անոր քով կեցած էին:
തദാ പിതരാദയഃ സ്വസ്യ സങ്ഗിനോ നിദ്രയാകൃഷ്ടാ ആസൻ കിന്തു ജാഗരിത്വാ തസ്യ തേജസ്തേന സാർദ്ധമ് ഉത്തിഷ്ഠന്തൗ ജനൗ ച ദദൃശുഃ|
33 Երբ անոնք զատուեցան անոր քովէն, Պետրոս ըսաւ Յիսուսի. «Վարդապե՛տ, լաւ է որ կենանք հոս եւ շինենք երեք վրան, մէկը՝ քեզի, մէկը՝ Մովսէսի ու մէկը՝ Եղիայի». որովհետեւ չէր գիտեր թէ ի՛նչ կը խօսէր:
അഥ തയോരുഭയോ ർഗമനകാലേ പിതരോ യീശും ബഭാഷേ, ഹേ ഗുരോഽസ്മാകം സ്ഥാനേഽസ്മിൻ സ്ഥിതിഃ ശുഭാ, തത ഏകാ ത്വദർഥാ, ഏകാ മൂസാർഥാ, ഏകാ ഏലിയാർഥാ, ഇതി തിസ്രഃ കുട്യോസ്മാഭി ർനിർമ്മീയന്താം, ഇമാം കഥാം സ ന വിവിച്യ കഥയാമാസ|
34 Մինչ այսպէս կը խօսէր, ամպ մը եկաւ եւ հովանի եղաւ անոնց վրայ. ու երբ անոնք ամպին տակ մտան՝ վախցան:
അപരഞ്ച തദ്വാക്യവദനകാലേ പയോദ ഏക ആഗത്യ തേഷാമുപരി ഛായാം ചകാര, തതസ്തന്മധ്യേ തയോഃ പ്രവേശാത് തേ ശശങ്കിരേ|
35 Ձայն մը եկաւ ամպէն՝ ըսելով. «Ա՛յս է իմ սիրելի Որդիս, անո՛ր մտիկ ըրէք»:
തദാ തസ്മാത് പയോദാദ് ഇയമാകാശീയാ വാണീ നിർജഗാമ, മമായം പ്രിയഃ പുത്ര ഏതസ്യ കഥായാം മനോ നിധത്ത|
36 Երբ լսեցին այդ ձայնը՝ Յիսուս մինակ մնաց: Իրենք ալ լուռ կեցան, եւ այդ օրերը ո՛չ մէկուն բան մը պատմեցին իրենց տեսածներէն:
ഇതി ശബ്ദേ ജാതേ തേ യീശുമേകാകിനം ദദൃശുഃ കിന്തു തേ തദാനീം തസ്യ ദർശനസ്യ വാചമേകാമപി നോക്ത്വാ മനഃസു സ്ഥാപയാമാസുഃ|
37 Հետեւեալ օրը, երբ անոնք լեռնէն վար իջան, մեծ բազմութիւն մը դիմաւորեց զայն:
പരേഽഹനി തേഷു തസ്മാച്ഛൈലാദ് അവരൂഢേഷു തം സാക്ഷാത് കർത്തും ബഹവോ ലോകാ ആജഗ്മുഃ|
38 Բազմութենէն մարդ մը գոչեց. «Վարդապե՛տ, կ՚աղերսե՜մ քեզի, նայէ՛ որդիիս, քանի որ իմ մէկ հատիկս է:
തേഷാം മധ്യാദ് ഏകോ ജന ഉച്ചൈരുവാച, ഹേ ഗുരോ അഹം വിനയം കരോമി മമ പുത്രം പ്രതി കൃപാദൃഷ്ടിം കരോതു, മമ സ ഏവൈകഃ പുത്രഃ|
39 Ահա՛ ոգի մը կը բռնէ զինք, ինք ալ յանկարծ կ՚աղաղակէ. ոգին զինք ցնցելով կը փրփրցնէ, ու հազիւ կը հեռանայ իրմէ՝ ջախջախելով զինք:
ഭൂതേന ധൃതഃ സൻ സം പ്രസഭം ചീച്ഛബ്ദം കരോതി തന്മുഖാത് ഫേണാ നിർഗച്ഛന്തി ച, ഭൂത ഇത്ഥം വിദാര്യ്യ ക്ലിഷ്ട്വാ പ്രായശസ്തം ന ത്യജതി|
40 Աղերսեցի քու աշակերտներուդ՝ որ դուրս հանեն զայն, բայց չկրցան»:
തസ്മാത് തം ഭൂതം ത്യാജയിതും തവ ശിഷ്യസമീപേ ന്യവേദയം കിന്തു തേ ന ശേകുഃ|
41 Յիսուս պատասխանեց. «Ո՛վ անհաւատ ու խոտորեալ սերունդ, մինչեւ ե՞րբ ձեզի հետ պիտի ըլլամ եւ ձեզի հանդուրժեմ: Հո՛ս բեր որդիդ»:
തദാ യീശുരവാദീത്, രേ ആവിശ്വാസിൻ വിപഥഗാമിൻ വംശ കതികാലാൻ യുഷ്മാഭിഃ സഹ സ്ഥാസ്യാമ്യഹം യുഷ്മാകമ് ആചരണാനി ച സഹിഷ്യേ? തവ പുത്രമിഹാനയ|
42 Երբ կը մօտենար, դեւը գետին զարկաւ զայն ու սաստիկ ցնցեց:
തതസ്തസ്മിന്നാഗതമാത്രേ ഭൂതസ്തം ഭൂമൗ പാതയിത്വാ വിദദാര; തദാ യീശുസ്തമമേധ്യം ഭൂതം തർജയിത്വാ ബാലകം സ്വസ്ഥം കൃത്വാ തസ്യ പിതരി സമർപയാമാസ|
43 Իսկ Յիսուս սաստեց անմաքուր ոգին, բժշկեց պատանին եւ տուաւ զայն իր հօր:
ഈശ്വരസ്യ മഹാശക്തിമ് ഇമാം വിലോക്യ സർവ്വേ ചമച്ചക്രുഃ; ഇത്ഥം യീശോഃ സർവ്വാഭിഃ ക്രിയാഭിഃ സർവ്വൈർലോകൈരാശ്ചര്യ്യേ മന്യമാനേ സതി സ ശിഷ്യാൻ ബഭാഷേ,
44 Բոլորը կ՚ապշէին Աստուծոյ մեծամեծ գործերուն վրայ: Մինչ բոլորն ալ կը սքանչանային Յիսուսի բոլոր ըրածներուն վրայ, ան ըսաւ իր աշակերտներուն. «Դուք այս խօսքերը ձեր մի՛տքը պահեցէք՝՝, որովհետեւ մարդու Որդին պիտի մատնուի մարդոց ձեռքը»:
കഥേയം യുഷ്മാകം കർണേഷു പ്രവിശതു, മനുഷ്യപുത്രോ മനുഷ്യാണാം കരേഷു സമർപയിഷ്യതേ|
45 Բայց անոնք չէին հասկնար այս խօսքը, եւ անոնցմէ ծածկուած էր՝ որպէսզի չըմբռնեն. ու կը վախնային հարցնել իրեն այդ խօսքին մասին:
കിന്തു തേ താം കഥാം ന ബുബുധിരേ, സ്പഷ്ടത്വാഭാവാത് തസ്യാ അഭിപ്രായസ്തേഷാം ബോധഗമ്യോ ന ബഭൂവ; തസ്യാ ആശയഃ ക ഇത്യപി തേ ഭയാത് പ്രഷ്ടും ന ശേകുഃ|
46 Մտածում մըն ալ ծագեցաւ անոնց մէջ, թէ արդեօք ո՛վ է մեծագոյնը իրենց մէջ:
തദനന്തരം തേഷാം മധ്യേ കഃ ശ്രേഷ്ഠഃ കഥാമേതാം ഗൃഹീത്വാ തേ മിഥോ വിവാദം ചക്രുഃ|
47 Յիսուս ըմբռնելով անոնց սիրտին մտածումը՝ առաւ մանուկ մը, կայնեցուց զայն իր քով,
തതോ യീശുസ്തേഷാം മനോഭിപ്രായം വിദിത്വാ ബാലകമേകം ഗൃഹീത്വാ സ്വസ്യ നികടേ സ്ഥാപയിത്വാ താൻ ജഗാദ,
48 ու ըսաւ անոնց. «Ո՛վ որ կ՚ընդունի այս մանուկը իմ անունովս՝ զի՛ս կ՚ընդունի, եւ ո՛վ որ զիս կ՚ընդունի՝ զիս ղրկո՛ղը կ՚ընդունի. որովհետեւ ա՛ն որ ամենէն պզտիկն է ձեր բոլորին մէջ, անիկա՛ պիտի ըլլայ մեծը»:
യോ ജനോ മമ നാമ്നാസ്യ ബാലാസ്യാതിഥ്യം വിദധാതി സ മമാതിഥ്യം വിദധാതി, യശ്ച മമാതിഥ്യം വിദധാതി സ മമ പ്രേരകസ്യാതിഥ്യം വിദധാതി, യുഷ്മാകം മധ്യേയഃ സ്വം സർവ്വസ്മാത് ക്ഷുദ്രം ജാനീതേ സ ഏവ ശ്രേഷ്ഠോ ഭവിഷ്യതി|
49 Յովհաննէս ըսաւ. «Վարդապե՛տ, մէկը տեսանք որ դեւեր կը հանէր քու անունովդ, եւ արգիլեցինք զայն՝ քանի որ մեզի չի հետեւիր»:
അപരഞ്ച യോഹൻ വ്യാജഹാര ഹേ പ്രഭേ തവ നാമ്നാ ഭൂതാൻ ത്യാജയന്തം മാനുഷമ് ഏകം ദൃഷ്ടവന്തോ വയം, കിന്ത്വസ്മാകമ് അപശ്ചാദ് ഗാമിത്വാത് തം ന്യഷേധാമ്| തദാനീം യീശുരുവാച,
50 Յիսուս ըսաւ անոր. «Մի՛ արգիլէք, որովհետեւ ա՛ն որ մեզի հակառակ չէ, մեր՝՝ կողմէն է»:
തം മാ നിഷേധത, യതോ യോ ജനോസ്മാകം ന വിപക്ഷഃ സ ഏവാസ്മാകം സപക്ഷോ ഭവതി|
51 Երբ իր աշխարհէն վերանալու ժամանակը հասաւ՝՝, հաստատապէս որոշեց՝՝ Երուսաղէմ երթալ:
അനന്തരം തസ്യാരോഹണസമയ ഉപസ്ഥിതേ സ സ്ഥിരചേതാ യിരൂശാലമം പ്രതി യാത്രാം കർത്തും നിശ്ചിത്യാഗ്രേ ദൂതാൻ പ്രേഷയാമാസ|
52 Եւ իր առջեւէն ղրկեց պատգամաւորներ, որոնք երբ գացին՝ մտան Սամարացիներուն մէկ գիւղը, որպէսզի պատրաստութիւն տեսնեն իրեն համար:
തസ്മാത് തേ ഗത്വാ തസ്യ പ്രയോജനീയദ്രവ്യാണി സംഗ്രഹീതും ശോമിരോണീയാനാം ഗ്രാമം പ്രവിവിശുഃ|
53 Բայց չընդունեցին զայն, որովհետեւ անոր երեսը դէպի Երուսաղէմ ուղղուած էր:
കിന്തു സ യിരൂശാലമം നഗരം യാതി തതോ ഹേതോ ർലോകാസ്തസ്യാതിഥ്യം ന ചക്രുഃ|
54 Երբ իր աշակերտները՝ Յակոբոս ու Յովհաննէս՝ տեսան ասիկա, ըսին անոր. «Տէ՛ր, կ՚ուզե՞ս որ ըսենք, որպէսզի երկինքէն կրակ իջնէ եւ սպառէ զանոնք, ինչպէս Եղիա ալ ըրաւ»:
അതഏവ യാകൂബ്യോഹനൗ തസ്യ ശിഷ്യൗ തദ് ദൃഷ്ട്വാ ജഗദതുഃ, ഹേ പ്രഭോ ഏലിയോ യഥാ ചകാര തഥാ വയമപി കിം ഗഗണാദ് ആഗന്തുമ് ഏതാൻ ഭസ്മീകർത്തുഞ്ച വഹ്നിമാജ്ഞാപയാമഃ? ഭവാൻ കിമിച്ഛതി?
55 Դարձաւ ու յանդիմանեց զանոնք՝ ըսելով. «Չէք գիտեր թէ ի՛նչ հոգիի տէր էք.
കിന്തു സ മുഖം പരാവർത്യ താൻ തർജയിത്വാ ഗദിതവാൻ യുഷ്മാകം മനോഭാവഃ കഃ, ഇതി യൂയം ന ജാനീഥ|
56 որովհետեւ մարդու Որդին եկաւ ո՛չ թէ մարդոց անձերը կորսնցնելու, հապա՝ փրկելու՝՝»: Եւ ուրիշ գիւղ մը գացին:
മനുജസുതോ മനുജാനാം പ്രാണാൻ നാശയിതും നാഗച്ഛത്, കിന്തു രക്ഷിതുമ് ആഗച്ഛത്| പശ്ചാദ് ഇതരഗ്രാമം തേ യയുഃ|
57 Երբ անոնք ճամբան կ՚երթային, մէկը ըսաւ անոր. «Տէ՛ր, պիտի հետեւիմ քեզի՝ ո՛ւր որ երթաս»:
തദനന്തരം പഥി ഗമനകാലേ ജന ഏകസ്തം ബഭാഷേ, ഹേ പ്രഭോ ഭവാൻ യത്ര യാതി ഭവതാ സഹാഹമപി തത്ര യാസ്യാമി|
58 Յիսուս ըսաւ անոր. «Աղուէսները որջեր ունին, ու երկինքի թռչունները՝ բոյներ, բայց մարդու Որդին տե՛ղ մը չունի՝ ուր հանգչեցնէ իր գլուխը»:
തദാനീം യീശുസ്തമുവാച, ഗോമായൂനാം ഗർത്താ ആസതേ, വിഹായസീയവിഹഗാനാം നീഡാനി ച സന്തി, കിന്തു മാനവതനയസ്യ ശിരഃ സ്ഥാപയിതും സ്ഥാനം നാസ്തി|
59 Ուրիշի մըն ալ ըսաւ. «Հետեւէ՛ ինծի»: Իսկ ան ըսաւ. «Տէ՛ր, արտօնէ՛ ինծի, որ նախ երթամ՝ թաղեմ հայրս»:
തതഃ പരം സ ഇതരജനം ജഗാദ, ത്വം മമ പശ്ചാദ് ഏഹി; തതഃ സ ഉവാച, ഹേ പ്രഭോ പൂർവ്വം പിതരം ശ്മശാനേ സ്ഥാപയിതും മാമാദിശതു|
60 Յիսուս ըսաւ անոր. «Թո՛ղ մեռելներուն՝ թաղել իրենց մեռելները, իսկ դուն գնա՛ ու քարոզէ՛ Աստուծոյ թագաւորութիւնը»:
തദാ യീശുരുവാച, മൃതാ മൃതാൻ ശ്മശാനേ സ്ഥാപയന്തു കിന്തു ത്വം ഗത്വേശ്വരീയരാജ്യസ്യ കഥാം പ്രചാരയ|
61 Ուրիշ մըն ալ ըսաւ. «Տէ՛ր, պիտի հետեւիմ քեզի. բայց արտօնէ՛ որ նախ հրաժեշտ առնեմ տանս մէջ եղողներէն»:
തതോന്യഃ കഥയാമാസ, ഹേ പ്രഭോ മയാപി ഭവതഃ പശ്ചാദ് ഗംസ്യതേ, കിന്തു പൂർവ്വം മമ നിവേശനസ്യ പരിജനാനാമ് അനുമതിം ഗ്രഹീതുമ് അഹമാദിശ്യൈ ഭവതാ|
62 Յիսուս ըսաւ անոր. «Ո՛չ մէկը՝ որ կը դնէ ձեռքը մաճին վրայ ու ետեւ կը նայի՝ յարմար է Աստուծոյ թագաւորութեան»:
തദാനീം യീശുസ്തം പ്രോക്തവാൻ, യോ ജനോ ലാങ്ഗലേ കരമർപയിത്വാ പശ്ചാത് പശ്യതി സ ഈശ്വരീയരാജ്യം നാർഹതി|
