ԵԲՐԱՅԵՑԻՍ 4

1 Ուրեմն վախնա՛նք, որպէսզի ձեզմէ ո՛չ մէկը զրկուած թուի անոր հանգստավայրը մտնելու խոստումէն, որ մնացած է մեզի:

aparaM tadvizrAmaprApteH pratijJA yadi tiSThati tarhyasmAkaM kazcit cet tasyAH phalena vaJcito bhavet vayam etasmAd bibhImaH|

2 Որովհետեւ մեզի՛ ալ աւետուած էր՝ ինչպէս անոնց. բայց անոնց օգտակար չեղաւ այդ խօսքը լսելը, քանի որ հաւատքի միացած չէր լսողներուն մէջ:

yato 'smAkaM samIpe yadvat tadvat teSAM samIpe'pi susaMvAdaH pracArito 'bhavat kintu taiH zrutaM vAkyaM tAn prati niSphalam abhavat, yataste zrotAro vizvAsena sArddhaM tannAmizrayan|

3 Իսկ մենք՝ որ հաւատացինք, պիտի մտնենք հանգիստը, ինչպէս ըսաւ. «Հետեւաբար երդում ըրի իմ բարկութեանս մէջ. “Անոնք պիտի չմտնեն իմ հանգստավայրս”», թէպէտ իր գործերը աշխարհի հիմնադրութենէն ի վեր եղած էին:

tad vizrAmasthAnaM vizvAsibhirasmAbhiH pravizyate yatastenoktaM, "ahaM kopAt zapathaM kRtavAn imaM, pravekSyate janairetai rna vizrAmasthalaM mama|" kintu tasya karmmANi jagataH sRSTikAlAt samAptAni santi|

4 Որովհետեւ Գիրքը սա՛ կ՚ըսէ տեղ մը՝ եօթներորդ օրուան համար. «Եւ Աստուած եօթներորդ օրը հանգստացաւ իր բոլոր գործերէն»:

yataH kasmiMzcit sthAne saptamaM dinamadhi tenedam uktaM, yathA, "IzvaraH saptame dine svakRtebhyaH sarvvakarmmabhyo vizazrAma|"

5 Ու հոս դարձեալ կ՚ըսէ. «Անոնք պիտի չմտնեն իմ հանգստավայրս»:

kintvetasmin sthAne punastenocyate, yathA, "pravekSyate janairetai rna vizrAmasthalaM mama|"

6 Ուրեմն, քանի որ ոմանց կը մնայ հոն մտնել, իսկ անոնք որ նախապէս ստացած էին աւետիսը՝ անհնազանդութեան պատճառով չմտան,

phalatastat sthAnaM kaizcit praveSTavyaM kintu ye purA susaMvAdaM zrutavantastairavizvAsAt tanna praviSTam,

7 դարձեալ օր մը կը սահմանէ՝ ա՛յնքան ժամանակէ ետք, եւ Դաւիթի բերանով կ՚ըսէ՝ «այսօր», ինչպէս ըսուեցաւ. «Այսօր, եթէ պիտի լսէք անոր ձայնը, մի՛ խստացնէք ձեր սիրտերը»:

iti hetoH sa punaradyanAmakaM dinaM nirUpya dIrghakAle gate'pi pUrvvoktAM vAcaM dAyUdA kathayati, yathA, "adya yUyaM kathAM tasya yadi saMzrotumicchatha, tarhi mA kurutedAnIM kaThinAni manAMsi vaH|"

8 Որովհետեւ եթէ Յեսու հանգստացուցած ըլլար զանոնք, ա՛լ անկէ ետք պիտի չխօսէր ուրիշ օրուան մասին:

aparaM yihozUyo yadi tAn vyazrAmayiSyat tarhi tataH param aparasya dinasya vAg IzvareNa nAkathayiSyata|

9 Ուրեմն դեռ հանգիստի Շաբաթ մը կը մնայ Աստուծոյ ժողովուրդին.

ata Izvarasya prajAbhiH karttavya eko vizrAmastiSThati|

10 որովհետեւ ա՛ն որ մտաւ անոր հանգստավայրը, ի՛նք ալ հանգստացաւ իր գործերէն, ինչպէս Աստուած՝ իրեններէն:

aparam Izvaro yadvat svakRtakarmmabhyo vizazrAma tadvat tasya vizrAmasthAnaM praviSTo jano'pi svakRtakarmmabhyo vizrAmyati|

11 Ուրեմն ջանա՛նք մտնել այդ հանգստավայրը, որպէսզի ո՛չ մէկը իյնայ՝ նոյն անհնազանդութեան օրինակին պէս:

ato vayaM tad vizrAmasthAnaM praveSTuM yatAmahai, tadavizvAsodAharaNena ko'pi na patatu|

12 Որովհետեւ Աստուծոյ խօսքը կենարար է, ազդու, եւ ամէն երկսայրի սուրէ կտրուկ: Ան թափանցելով կը բաժնէ անձն ու հոգին, յօդերը եւ ծուծը. կը քննարկէ սիրտին մտածումներն ու մտադրութիւնները:

Izvarasya vAdo'maraH prabhAvaviziSTazca sarvvasmAd dvidhArakhaGgAdapi tIkSNaH, aparaM prANAtmano rgranthimajjayozca paribhedAya vicchedakArI manasazca saGkalpAnAm abhipretAnAJca vicArakaH|

13 Չկայ արարած մը՝ որ աներեւոյթ ըլլայ անոր առջեւ, հապա ամէն բան մերկ ու բաց է անոր աչքերուն առջեւ՝ որուն պիտի տանք մեր հաշիւը:

aparaM yasya samIpe svIyA svIyA kathAsmAbhiH kathayitavyA tasyAgocaraH ko'pi prANI nAsti tasya dRSTau sarvvamevAnAvRtaM prakAzitaJcAste|

14 Ուրեմն, քանի որ ունինք երկինքը անցած մեծ Քահանայապետ մը, Յիսուսը՝ Աստուծոյ Որդին, ամո՛ւր բռնենք մեր դաւանութիւնը:

aparaM ya uccatamaM svargaM praviSTa etAdRza eko vyaktirarthata Izvarasya putro yIzurasmAkaM mahAyAjako'sti, ato heto rvayaM dharmmapratijJAM dRDham AlambAmahai|

15 Արդարեւ մենք չունինք քահանայապետ մը՝ որ անկարող ըլլայ կարեկցիլ մեր տկարութիւններուն, հապա ինք ամէն բանի մէջ փորձուած է մեզի նման, սակայն առանց մեղքի:

asmAkaM yo mahAyAjako 'sti so'smAkaM duHkhai rduHkhito bhavitum azakto nahi kintu pApaM vinA sarvvaviSaye vayamiva parIkSitaH|

16 Ուրեմն համարձակութեա՛մբ մօտենանք շնորհքի գահին, որպէսզի ողորմութիւն ստանանք եւ շնորհք գտնենք՝ պատեհ ատեն օգնելու մեզի:

ataeva kRpAM grahItuM prayojanIyopakArArtham anugrahaM prAptuJca vayam utsAhenAnugrahasiMhAsanasya samIpaM yAmaH|