ԵԲՐԱՅԵՑԻՍ 12
1 Ուստի մե՛նք ալ, քանի որ շրջապատուած ենք ա՛յսչափ շատ վկաներու բազմութեամբ, թօթափե՛նք ամէն ծանրաբեռնում, եւ մեղքը՝ որ դիւրաւ կը պաշարէ մեզ, ու համբերութեա՛մբ վազենք մեզի առաջարկուած մրցարշաւը՝
Ши ной дар, фииндкэ сунтем ынконжураць ку ун нор аша де маре де марторь, сэ дэм ла о парте орьче педикэ ши пэкатул каре не ынфэшоарэ аша де лесне ши сэ алергэм ку стэруинцэ ын алергаря каре не стэ ынаинте.
2 նայելով Յիսուսի, մեր հաւատքի ռահվիրային եւ իրագործողին. իրեն առաջարկուած ուրախութեան համար՝ ան տոկաց խաչին, արհամարհեց ամօթը, ու բազմեցաւ Աստուծոյ գահին աջ կողմը:
Сэ не уйтэм цинтэ ла Кэпетения ши Десэвырширя крединцей ноастре, адикэ ла Исус, каре, пентру букурия каре-Й ера пусэ ынаинте, а суферит кручя, а диспрецуит рушиня ши шаде ла дряпта скаунулуй де домние ал луй Думнезеу.
3 Արդարեւ մտածեցէ՛ք անոր մասին, որ տոկաց մեղաւորներուն իրեն դէմ ա՛յսպէս հակաճառելուն, որպէսզի ձեր անձերը չթուլնան ու չպարտասին:
Уйтаци-вэ дар ку луаре аминте ла Чел че а суферит дин партя пэкэтошилор о ымпотривире аша де маре фацэ де Сине, пентру ка ну кумва сэ вэ пердець инима ши сэ кэдець де обосялэ ын суфлетеле воастре.
4 Տակաւին արիւն թափելու չափ չդիմադրեցիք՝ պայքարելով մեղքին դէմ,
Вой ну в-аць ымпотривит ынкэ пынэ ла сынӂе ын лупта ымпотрива пэкатулуй.
5 եւ մոռցաք այն յորդորը որ կը խօսի ձեզի հետ՝ որպէս թէ որդիներու հետ. «Որդեա՛կս, մի՛ անտեսեր Տէրոջ պատիժը, ու մի՛ պարտասիր՝ երբ կշտամբուիս իրմէ:
Ши аць уйтат сфатул пе каре ви-л дэ ка унор фий: „Фиуле, ну диспрецуи педяпса Домнулуй ши ну-ць перде инима кынд ешть мустрат де Ел.
6 Որովհետեւ Տէրը կը պատժէ իր սիրածը, եւ կը խարազանէ ամէն որդի՝ որ կ՚ընդունի»:
Кэч Домнул педепсеште пе чине-л юбеште ши бате ку нуяуа пе орьче фиу пе каре-л примеште.”
7 Եթէ տոկաք պատիժի, Աստուած կը վերաբերի ձեզի հետ՝ իբր որդիներ. քանի որ ո՞վ է այն որդին՝ որուն հայրը չի պատժեր զինք:
Суфериць педяпса: Думнезеу Се поартэ ку вой ка ши ку ниште фий. Кэч каре есте фиул пе каре ну-л педепсеште татэл?
8 Իսկ եթէ ըլլաք առանց պատիժի՝ որուն բոլորը բաժնեկից են, ուրեմն ապօրինի զաւակ էք, եւ ո՛չ թէ հարազատ որդի:
Дар, дакэ сунтець скутиць де педяпсэ, де каре тоць ау парте, сунтець ниште фечорь дин курвие, яр ну фий.
9 Յետոյ՝ երբ մեր մարմնաւոր հայրերը կը պատժէին մեզ, կը պատկառէինք անոնցմէ. շա՛տ աւելի պիտի չհպատակի՞նք հոգիներուն Հօր՝ որ ապրինք:
Ши апой, дакэ пэринций ноштри трупешть не-ау педепсит ши тот ле-ам дат чинстя кувенитэ, ну требуе оаре ку атыт май мулт сэ не супунем Татэлуй духурилор ши сэ трэим?
10 Արդարեւ անոնք քիչ օրեր կը պատժէին մեզ՝ իրենց դատումին համաձայն. բայց Աստուած՝ մեր օգուտին համար, որպէսզի բաժին ստանանք իր սրբութենէն:
Кэч ей, ын адевэр, не педепсяу пентру пуцине зиле, кум кредяу ей кэ е бине, дар Думнезеу не педепсеште пентру бинеле ностру, ка сэ не факэ пэрташь сфинценией Луй.
11 Ո՛չ մէկ պատիժ նոյն պահուն կը թուի ուրախարար, հապա՝ տրտմարար. բայց յետոյ կու տայ արդարութեան խաղաղարար պտուղը՝ անով կրթուածներուն:
Есте адевэрат кэ орьче педяпсэ, деокамдатэ, паре о причинэ де ынтристаре, ши ну де букурие, дар май пе урмэ адуче челор че ау трекут прин шкоала ей роада дэтэтоаре де паче а неприхэнирий.
12 Ուստի հաստատեցէ՛ք թուլցած ձեռքերն ու կթոտ ծունկերը,
Ынтэрици-вэ дар мыниле обосите ши ӂенункий слэбэноӂиць;
13 եւ պատրաստեցէ՛ք ուղիղ արահետներ՝ ձեր ոտքերուն համար, որպէսզի ո՛վ որ կաղ է՝ չխոտորի, այլ փոխարէնը բժշկուի:
кроиць кэрэрь дрепте ку пичоареле воастре, пентру ка чел че шкьопэтязэ сэ ну се абатэ дин кале, чи май деграбэ сэ фие виндекат.
14 Հետամո՛ւտ եղէք խաղաղութեան՝ բոլորին հետ, եւ սրբութեան՝ առանց որուն ո՛չ մէկը պիտի տեսնէ Տէրը:
Урмэриць пачя ку тоць ши сфинциря, фэрэ каре нимень ну ва ведя пе Домнул.
15 Ուշադի՛ր եղէք՝ որ ո՛չ մէկը զրկուի Աստուծոյ շնորհքէն. դառնութեան արմատ մը բուսնելով՝ թող չվրդովէ ձեզ, եւ շատեր չպղծուին անով:
Луаць сяма бине ка нимень сэ ну се абатэ де ла харул луй Думнезеу, пентру ка ну кумва сэ дя лэстарь врео рэдэчинэ де амэрэчуне, сэ вэ адукэ тулбураре ши мулць сэ фие ынтинаць де еа.
16 Ո՛չ մէկը թող ըլլայ պոռնկող, կամ սրբապիղծ՝ Եսաւի պէս, որ մէկ կերակուրի համար ծախեց իր անդրանկութեան իրաւունքը:
Вегяць сэ ну фие ынтре вой нимень курвар сау лумеск ка Есау, каре пентру о мынкаре шь-а вындут дрептул де ынтый нэскут.
17 Քանի որ գիտէք թէ յետոյ՝ երբ ուզեց ժառանգել օրհնութիւնը՝ մերժուեցաւ, թէպէտ փնտռեց զայն արցունքով, որովհետեւ իր ապաշխարութիւնը անօգուտ եղաւ՝՝:
Штиць кэ май пе урмэ, кынд а врут сэ капете бинекувынтаря, н-а фост примит, пентру кэ, мэкар кэ о черя ку лакримь, н-а путут с-о скимбе.
18 Արդարեւ դուք մօտեցած չէք շօշափելի լերան՝ որ կը վառէր կրակով, ո՛չ ալ մթութեան, խաւարին ու մրրիկին,
Вой ну в-аць апропият де ун мунте каре се путя атинӂе ши каре ера купринс де фок, нич де негурэ, нич де ынтунерик, нич де фуртунэ,
19 եւ փողին շառաչին ու խօսքերուն ձայնին. զայն լսողները խնդրեցին որ այդ խօսքը այլեւս չըսուի իրենց:
нич де сунетул де трымбицэ, нич де гласул каре ворбя ын аша фел кэ чей че л-ау аузит ау черут сэ ну ли се май ворбяскэ
20 (Արդարեւ չէին կրնար տոկալ այդ պատուէրին. «Եթէ նոյնիսկ անասուն մը դպչի լերան՝ պիտի քարկոծուի»:
(пентру кэ ну путяу суфери порунка ачаста: „Кяр ун добиток, дакэ се ва атинӂе де мунте, сэ фие учис ку петре сау стрэпунс ку сэӂята.”
21 Ա՛յնպէս ահարկու էր երեւոյթը՝ որ Մովսէս ըսաւ. «Սաստիկ կը զարհուրիմ ու կը դողամ»: )
Ши привелиштя ачея ера аша де ынфрикошэтоаре ынкыт Мойсе а зис: „Сунт ынгрозит ши тремур!”).
22 Բայց դուք մօտեցած էք Սիոն լերան, ապրող Աստուծոյ քաղաքին՝ երկնային Երուսաղէմին, բիւրաւոր հրեշտակներու համաժողովին,
Чи в-аць апропият де мунтеле Сионулуй, де четатя Думнезеулуй челуй виу, Иерусалимул череск, де зечиле де мий, де адунаря ын сэрбэтоаре а ынӂерилор,
23 երկինքը արձանագրուած անդրանիկներու համախմբումին, Աստուծոյ՝ որ բոլորին Դատաւորն է, արդարներուն հոգիներուն՝ որոնք կատարելութեան հասած՝՝ են,
де Бисерика челор ынтый нэскуць, каре сунт скришь ын черурь, де Думнезеу, Жудекэторул тутурор, де духуриле челор неприхэниць, фэкуць десэвыршиць,
24 Յիսուսի՝ որ նոր ուխտի միջնորդն է, եւ սրսկումի արիւնին՝ որ կը խօսի Աբէլի արիւնէն աւելի լաւ:
де Исус, Мижлочиторул легэмынтулуй челуй ноу, ши де сынӂеле стропирий, каре ворбеште май бине декыт сынӂеле луй Абел.
25 Զգուշացէ՛ք որ չմերժէք ա՛ն՝ որ կը խօսի ձեզի. որովհետեւ եթէ պատիժէ չխուսափեցան անոնք՝ որ մերժեցին երկրի վրայ Աստուծոյ պատգամները տուողը, ո՜րչափ աւելի մենք՝ եթէ երես դարձնենք երկինքէն խօսողէն:
Луаць сяма ка ну кумва сэ ну воиць сэ аскултаць пе Чел че вэ ворбеште! Кэч дакэ н-ау скэпат чей че н-ау врут сэ аскулте пе Чел че ворбя пе пэмынт, ку атыт май мулт ну вом скэпа ной дакэ не ынтоарчем де ла Чел че ворбеште дин черурь,
26 Այն ատեն անոր ձայնը շարժեց երկիրը, իսկ հիմա խոստացած է՝ ըսելով. «Անգա՛մ մըն ալ պիտի շարժեմ. ո՛չ միայն երկիրը, այլ նաեւ երկինքը»:
ал кэруй глас а клэтинат атунч пэмынтул ши каре акум а фэкут фэгэдуинца ачаста: „Вой май клэтина ынкэ о датэ ну нумай пэмынтул, чи ши черул.”
27 Այս «անգա՛մ մըն ալ» խօսքը կը բացայայտէ շարժուած բաներուն փոփոխութիւնը՝ իբր շինուած բաներ, որպէսզի անշարժ բաները մնան հաստատուն:
Кувинтеле ачестя, „ынкэ о датэ”, аратэ кэ скимбаря лукрурилор клэтинате, адикэ а лукрурилор фэкуте, есте фэкутэ токмай ка сэ рэмынэ лукруриле каре ну се клатинэ.
28 Ուստի՝ ընդունած ըլլալով անշարժ թագաւորութիւն մը՝ շնորհակա՛լ ըլլանք, եւ պաշտե՛նք Աստուած իրեն հաճելի կերպով, ակնածանքով ու բարեպաշտութեամբ.
Фииндкэ ам примит дар о ымпэрэцие каре ну се поате клэтина, сэ не арэтэм мулцумиторь ши сэ адучем астфел луй Думнезеу о ынкинаре плэкутэ, ку евлавие ши ку фрикэ,
29 որովհետեւ մեր Աստուածը սպառող կրակ է:
фииндкэ Думнезеул ностру есте „ун фок мистуитор”.
