ԳՈՐԾՔ ԱՌԱՔԵԼՈՑ 9
1 Բայց Սօղոս տակաւին սպառնալիք եւ սպանութիւն կը փչէր Տէրոջ աշակերտներուն դէմ: Քահանայապետին քով գնաց
tatkAlaparyyanataM zaulaH prabhoH ziSyANAM prAtikUlyena tADanAbadhayoH kathAM niHsArayan mahAyAjakasya sannidhiM gatvA
2 ու նամակներ ուզեց անկէ՝ Դամասկոսի ժողովարանները տանելու, որպէսզի՝ եթէ գտնէ այդ ճամբային հետեւողներ՝ այր մարդիկ կամ կիներ, կապած բերէ Երուսաղէմ:
striyaM puruSaJca tanmatagrAhiNaM yaM kaJcit pazyati tAn dhRtvA baddhvA yirUzAlamam AnayatItyAzayena dammeSaknagarIyaM dharmmasamAjAn prati patraM yAcitavAn|
3 Երբ կ՚երթար ու մօտեցաւ Դամասկոսի, յանկարծ երկինքէն լոյս մը փայլատակեց իր շուրջը,
gacchan tu dammeSaknagaranikaTa upasthitavAn; tato'kasmAd AkAzAt tasya caturdikSu tejasaH prakAzanAt sa bhUmAvapatat|
4 եւ ինք գետին իյնալով՝ լսեց ձայն մը որ կ՚ըսէր իրեն. «Սաւո՛ւղ, Սաւո՛ւղ, ինչո՞ւ կը հալածես զիս»:
pazcAt he zaula he zaula kuto mAM tADayasi? svaM prati proktam etaM zabdaM zrutvA
5 Ան ալ ըսաւ. «Դուն ո՞վ ես, Տէ՛ր»: Ու Տէրը ըսաւ. «Ես Յիսուսն եմ, որ դուն կը հալածես. տաժանելի է քեզի՝ աքացել խթանի դէմ»:
sa pRSTavAn, he prabho bhavAn kaH? tadA prabhurakathayat yaM yIzuM tvaM tADayasi sa evAhaM; kaNTakasya mukhe padAghAtakaraNaM tava kaSTam|
6 Ան ալ՝ դողալով եւ այլայլած՝ ըսաւ. «Տէ՛ր, ի՞նչ կ՚ուզես որ ընեմ»:
tadA kampamAno vismayApannazca sovadat he prabho mayA kiM karttavyaM? bhavata icchA kA? tataH prabhurAjJApayad utthAya nagaraM gaccha tatra tvayA yat karttavyaM tad vadiSyate|
7 Տէրը ըսաւ անոր՝՝. «Կանգնէ՛ ու մտի՛ր քաղաքը, եւ պիտի ըսուի քեզի թէ ի՛նչ պէտք է ընես»: Այն մարդիկը՝ որ իրեն կ՚ուղեկցէին՝ անխօս կեցած էին. միայն ձա՛յնը կը լսէին, բայց ո՛չ մէկը կը տեսնէին:
tasya saGgino lokA api taM zabdaM zrutavantaH kintu kamapi na dRSTvA stabdhAH santaH sthitavantaH|
8 Սօղոս գետինէն ոտքի ելաւ, սակայն ո՛չ մէկը կը տեսնէր բաց աչքերով. ուստի բռնեցին անոր ձեռքէն ու մտցուցին Դամասկոս:
anantaraM zaulo bhUmita utthAya cakSuSI unmIlya kamapi na dRSTavAn| tadA lokAstasya hastau dhRtvA dammeSaknagaram Anayan|
9 Երեք օր կեցաւ՝ առանց տեսնելու. ո՛չ կերաւ, ո՛չ ալ խմեց:
tataH sa dinatrayaM yAvad andho bhUtvA na bhuktavAn pItavAMzca|
10 Աշակերտ մը կար Դամասկոսի մէջ՝ Անանիա անունով: Տէրը ըսաւ անոր տեսիլքի մէջ. «Անանիա՛»: Ան ալ ըսաւ. «Տէ՛ր, ահա՛ հոս եմ»:
tadanantaraM prabhustaddammeSaknagaravAsina ekasmai ziSyAya darzanaM datvA AhUtavAn he ananiya| tataH sa pratyavAdIt, he prabho pazya zRNomi|
11 Տէրը ըսաւ անոր. «Կանգնէ՛ ու գնա՛ այն փողոցը՝ որ Ուղիղ կը կոչուի, եւ հոն՝ Յուդայի տան մէջ փնտռէ՛ Սօղոս անունով Տարսոնցի մը. որովհետեւ ահա՛ ան կ՚աղօթէ,
tadA prabhustamAjJApayat tvamutthAya saralanAmAnaM mArgaM gatvA yihUdAnivezane tArSanagarIyaM zaulanAmAnaM janaM gaveSayan pRccha;
12 ու տեսիլքի մէջ տեսաւ մարդ մը՝ Անանիա անունով, քովը մտած եւ ձեռքը դրած իր վրայ՝ որպէսզի վերստին տեսնէ»:
pazya sa prArthayate, tathA ananiyanAmaka eko janastasya samIpam Agatya tasya gAtre hastArpaNaM kRtvA dRSTiM dadAtItthaM svapne dRSTavAn|
13 Անանիա ալ պատասխանեց. «Տէ՛ր, շատերէ լսեցի այդ մարդուն մասին թէ ո՛րչափ չարիք ըրաւ քու սուրբերուդ՝ Երուսաղէմի մէջ.
tasmAd ananiyaH pratyavadat he prabho yirUzAlami pavitralokAn prati so'nekahiMsAM kRtavAn;
14 եւ հո՛ս ալ քահանայապետներէն իրաւասութիւն ունի կապելու բոլոր անոնք՝ որ կը կանչեն քու անունդ»:
atra sthAne ca ye lokAstava nAmni prArthayanti tAnapi baddhuM sa pradhAnayAjakebhyaH zaktiM prAptavAn, imAM kathAm aham anekeSAM mukhebhyaH zrutavAn|
15 Տէրը ըսաւ անոր. «Դուն գնա՛, որովհետեւ ան ինձմէ ընտրուած անօթ մըն է՝ իմ անունս կրելու հեթանոսներուն, թագաւորներուն եւ Իսրայէլի որդիներուն առջեւ,
kintu prabhurakathayat, yAhi bhinnadezIyalokAnAM bhUpatInAm isrAyellokAnAJca nikaTe mama nAma pracArayituM sa jano mama manonItapAtramAste|
16 ու ես ցոյց պիտի տամ անոր թէ ո՜րչափ պէտք է չարչարուի իմ անունիս համար»:
mama nAmanimittaJca tena kiyAn mahAn klezo bhoktavya etat taM darzayiSyAmi|
17 Ուստի Անանիա գնաց, մտաւ այդ տունը, եւ դնելով ձեռքերը անոր վրայ՝ ըսաւ. «Սաւո՛ւղ եղբայր, Տէ՛րը ղրկեց զիս, այն Յիսո՛ւսը՝ որ ճամբան երեւցաւ քեզի երբ կու գայիր, որպէսզի վերստին տեսնես ու Սուրբ Հոգիով լեցուիս»:
tato 'naniyo gatvA gRhaM pravizya tasya gAtre hastArpraNaM kRtvA kathitavAn, he bhrAtaH zaula tvaM yathA dRSTiM prApnoSi pavitreNAtmanA paripUrNo bhavasi ca, tadarthaM tavAgamanakAle yaH prabhuyIzustubhyaM darzanam adadAt sa mAM preSitavAn|
18 Իսկոյն թեփերու պէս բաներ ինկան անոր աչքերէն, եւ անմի՛ջապէս տեսողութիւնը վերստացաւ. կանգնեցաւ, մկրտուեցաւ,
ityuktamAtre tasya cakSurbhyAm mInazalkavad vastuni nirgate tatkSaNAt sa prasannacakSu rbhUtvA protthAya majjito'bhavat bhuktvA pItvA sabalobhavacca|
19 ու կերակուր ուտելով՝ զօրացաւ, եւ քանի մը օր կեցաւ Դամասկոսի մէջ եղող աշակերտներուն հետ:
tataH paraM zaulaH ziSyaiH saha katipayadivasAn tasmin dammeSakanagare sthitvA'vilambaM
20 Իսկոյն ժողովարաններուն մէջ կը քարոզէր Յիսուսը, թէ ա՛ն է Աստուծոյ Որդին:
sarvvabhajanabhavanAni gatvA yIzurIzvarasya putra imAM kathAM prAcArayat|
21 Բոլոր լսողները մեծապէս զմայլած էին ու կ՚ըսէին. «Ասիկա չէ՞ ան՝ որ Երուսաղէմի մէջ կը տապալէր այս անունը կանչողները. հոս ալ եկած էր ասոր համար, որպէսզի զանոնք կապած՝ քահանայապետներուն տանի»:
tasmAt sarvve zrotArazcamatkRtya kathitavanto yo yirUzAlamnagara etannAmnA prArthayitRlokAn vinAzitavAn evam etAdRzalokAn baddhvA pradhAnayAjakanikaTaM nayatItyAzayA etatsthAnamapyAgacchat saeva kimayaM na bhavati?
22 Բայց Սօղոս ա՛լ աւելի կը զօրանար եւ կը շփոթեցնէր Դամասկոս բնակող Հրեաները, ապացուցանելով թէ ա՛յս է Քրիստոսը:
kintu zaulaH kramaza utsAhavAn bhUtvA yIzurIzvareNAbhiSikto jana etasmin pramANaM datvA dammeSak-nivAsiyihUdIyalokAn niruttarAn akarot|
23 Շատ օրեր անցնելէն ետք՝ Հրեաները խորհրդակցեցան որ սպաննեն զայն.
itthaM bahutithe kAle gate yihUdIyalokAstaM hantuM mantrayAmAsuH
24 բայց Սօղոսի յայտնուեցաւ անոնց դաւադրութիւնը: Ցերեկ ու գիշեր կը հսկէին դռները, որպէսզի սպաննեն զայն:
kintu zaulasteSAmetasyA mantraNAyA vArttAM prAptavAn| te taM hantuM tu divAnizaM guptAH santo nagarasya dvAre'tiSThan;
25 Իսկ աշակերտները գիշերուան մէջ առին զայն եւ պարիսպէն վար իջեցուցին՝ զամբիւղի մը մէջ:
tasmAt ziSyAstaM nItvA rAtrau piTake nidhAya prAcIreNAvArohayan|
26 Երբ Սօղոս եկաւ Երուսաղէմ՝ կը ձգտէր միանալ աշակերտներուն. բայց բոլորն ալ կը վախնային իրմէ, չհաւատալով թէ ան աշակերտ էր:
tataH paraM zaulo yirUzAlamaM gatvA ziSyagaNena sArddhaM sthAtum aihat, kintu sarvve tasmAdabibhayuH sa ziSya iti ca na pratyayan|
27 Բայց Բառնաբաս՝ առնելով զայն՝ տարաւ առաքեալներուն ու պատմեց անոնց թէ ի՛նչպէս ճամբան տեսաւ Տէրը՝ որ խօսեցաւ իրեն հետ, եւ թէ ի՛նչպէս համարձակութեամբ քարոզեց Յիսուսի անունով՝ Դամասկոսի մէջ:
etasmAd barNabbAstaM gRhItvA preritAnAM samIpamAnIya mArgamadhye prabhuH kathaM tasmai darzanaM dattavAn yAH kathAzca kathitavAn sa ca yathAkSobhaH san dammeSaknagare yIzo rnAma prAcArayat etAn sarvvavRttAntAn tAn jJApitavAn|
28 Ուստի կը մտնէր ու կ՚ելլէր անոնց հետ Երուսաղէմի մէջ, համարձակութեամբ քարոզելով Տէր Յիսուսի անունով:
tataH zaulastaiH saha yirUzAlami kAlaM yApayan nirbhayaM prabho ryIzo rnAma prAcArayat|
29 Նաեւ կը խօսէր եւ կը վիճաբանէր Հելլենացիներուն հետ. անոնք ալ կը ձգտէին սպաննել զինք:
tasmAd anyadezIyalokaiH sArddhaM vivAdasyopasthitatvAt te taM hantum aceSTanta|
30 Իսկ եղբայրները՝ ասիկա գիտնալով՝ զինք իջեցուցին Կեսարիա, եւ անկէ ճամբեցին Տարսոն:
kintu bhrAtRgaNastajjJAtvA taM kaisariyAnagaraM nItvA tArSanagaraM preSitavAn|
31 Ուրեմն եկեղեցիները խաղաղութիւն ունեցան ամբողջ Հրէաստանի, Գալիլեայի ու Սամարիայի մէջ, եւ կը շինուէին ու կը բազմանային՝ ընթանալով Տէրոջ վախով եւ Սուրբ Հոգիին մխիթարութեամբ:
itthaM sati yihUdiyAgAlIlzomiroNadezIyAH sarvvA maNDalyo vizrAmaM prAptAstatastAsAM niSThAbhavat prabho rbhiyA pavitrasyAtmanaH sAntvanayA ca kAlaM kSepayitvA bahusaMkhyA abhavan|
32 Քանի Պետրոս ամէն կողմ կը շրջէր, Լիւդդեա բնակող սուրբերուն քով ալ իջաւ:
tataH paraM pitaraH sthAne sthAne bhramitvA zeSe lodnagaranivAsipavitralokAnAM samIpe sthitavAn|
33 Հոն գտաւ մարդ մը՝ Ենեա անունով, որ մահիճը պառկած էր ութ տարիէ ի վեր՝ անդամալոյծ ըլլալով:
tadA tatra pakSAghAtavyAdhinASTau vatsarAn zayyAgatam aineyanAmAnaM manuSyaM sAkSat prApya tamavadat,
34 Պետրոս ըսաւ անոր. «Ենեա՛, Յիսուս Քրիստոս կը բժշկէ քեզ. կանգնէ՛ եւ շտկէ՛ անկողինդ»: Ան ալ իսկոյն կանգնեցաւ:
he aineya yIzukhrISTastvAM svastham akArSIt, tvamutthAya svazayyAM nikSipa, ityuktamAtre sa udatiSThat|
35 Լիւդդեայի ու Սարոնի բոլոր բնակիչները տեսան զայն, եւ դարձան Տէրոջ:
etAdRzaM dRSTvA lodzAroNanivAsino lokAH prabhuM prati parAvarttanta|
36 Աշակերտ եղած կին մը կար Յոպպէի մէջ՝ Տաբիթա անունով, որ թարգմանութեամբ Այծեմնիկ կը կոչուի. ասիկա լեցուած էր իր ըրած բարի գործերով եւ ողորմութիւններով:
aparaJca bhikSAdAnAdiSu nAnakriyAsu nityaM pravRttA yA yAphonagaranivAsinI TAbithAnAmA ziSyA yAM darkkAM arthAd hariNImayuktvA Ahvayan sA nArI
37 Այդ օրերը հիւանդացաւ ու մեռաւ: Լուացին զինք, եւ դրին վերնատուն մը:
tasmin samaye rugnA satI prANAn atyajat, tato lokAstAM prakSAlyoparisthaprakoSThe zAyayitvAsthApayan|
38 Լիւդդեա մօտ էր Յոպպէի. ուստի աշակերտները՝ լսելով թէ Պետրոս հո՛ն է՝ ղրկեցին անոր երկու մարդ, աղաչելով որ չյամենայ եւ գայ իրենց քով:
lodnagaraM yAphonagarasya samIpasthaM tasmAttatra pitara Aste, iti vArttAM zrutvA tUrNaM tasyAgamanArthaM tasmin vinayamuktvA ziSyagaNo dvau manujau preSitavAn|
39 Պետրոս ալ կանգնեցաւ ու գնաց անոնց հետ: Երբ հասաւ, հանեցին զինք վերնատունը: Բոլոր այրիները կայնեցան անոր շուրջ, կու լային եւ կը ցուցնէին այն բաճկոններն ու հանդերձները, որ Այծեմնիկ կը շինէր՝ երբ իրենց հետ էր:
tasmAt pitara utthAya tAbhyAM sArddham Agacchat, tatra tasmin upasthita uparisthaprakoSThaM samAnIte ca vidhavAH svAbhiH saha sthitikAle darkkayA kRtAni yAnyuttarIyANi paridheyAni ca tAni sarvvANi taM darzayitvA rudatyazcatasRSu dikSvatiSThan|
40 Պետրոս ալ՝ դուրս հանելով բոլորը՝ ծնրադրեց, աղօթեց, եւ դառնալով դէպի մարմինը՝ ըսաւ. «Տաբիթա՛, կանգնէ՛»: Ան ալ բացաւ իր աչքերը, ու տեսնելով Պետրոսը՝ ուղիղ նստաւ:
kintu pitarastAH sarvvA bahiH kRtvA jAnunI pAtayitvA prArthitavAn; pazcAt zavaM prati dRSTiM kRtvA kathitavAn, he TAbIthe tvamuttiSTha, iti vAkya ukte sA strI cakSuSI pronmIlya pitaram avalokyotthAyopAvizat|
41 Ինք ալ ձեռքը տուաւ անոր, կանգնեցուց զայն, եւ կանչելով սուրբերն ու այրիները՝ ողջ ներկայացուց զայն անոնց առջեւ:
tataH pitarastasyAH karau dhRtvA uttolya pavitralokAn vidhavAzcAhUya teSAM nikaTe sajIvAM tAM samArpayat|
42 Այս բանը գիտցուեցաւ ամբողջ Յոպպէի մէջ, ու շատեր հաւատացին Տէրոջ:
eSA kathA samastayAphonagaraM vyAptA tasmAd aneke lokAH prabhau vyazvasan|
43 Եւ ինք շատ օրեր մնաց Յոպպէ՝ Սիմոն անունով կաշեգործի մը քով:
aparaJca pitarastadyAphonagarIyasya kasyacit zimonnAmnazcarmmakArasya gRhe bahudinAni nyavasat|
