ԳՈՐԾՔ ԱՌԱՔԵԼՈՑ 22
1 «Մարդի՛կ եղբայրներ եւ հայրե՛ր, լսեցէ՛ք հիմա իմ ջատագովականս՝ ուղղուած ձեզի»:
— Пхралалэ тай дада! Дэн манди тэ пхэнэ, со мэ надошало.
2 (Երբ լսեցին թէ եբրայական բարբառով կը խօսէր իրենց, ա՛լ աւելի հանդարտ կեցան: )
Кала вонэ ушундэ, со вов дэдумэл пав еврейско чиб, тунчи заачиле мулком. Тай вов пхэнда:
3 Եւ ան ըսաւ. «Ես հրեայ մարդ մըն եմ՝ ծնած Կիլիկիայի Տարսոնին մէջ, բայց մեծցած հոս՝ այս քաղաքին մէջ՝ Գամաղիէլի ոտքը, եւ ճշգրտապէս կրթուած մեր հայրերու Օրէնքին համաձայն: Նախանձախնդիր էի Աստուծոյ, ինչպէս այսօր դուք բոլորդ:
— Мэ иудеи, саво бэняпэ дэ Тарсо дэ Киликия, выбарярдо дэ кадэва форо паша пурэн Гамалиилостэ и сиклярдо пав чячима Упхэнимасти амарэ дадэнгоро. Мэ отдэнём еджино пэ Дэвлэхкэрэ рындости, сар и кожно тумэндар авдивэ.
4 Այր մարդիկ ու կիներ կապելով եւ բանտերու մատնելով՝ այս ճամբան հալածեցի մինչեւ մահ,
Мэ традавас ды мэрима кодэлэн, ко джянас Исусохкэрэ Дромэґа, пхандавас муршэн тай джювлен и чувавас лэн дэ барунэ.
5 ինչպէս քահանայապետն ալ կը վկայէ իմ մասիս, եւ ամբողջ երէցներու ժողովը. նաեւ անոնցմէ նամակներ ընդունելով՝ Դամասկոս կ՚երթայի, որպէսզի հոն եղածներն ալ կապուած բերեմ Երուսաղէմ՝ որ պատժուին»:
Допхэнимаря кадэлэсти — англуно рашай тай всавэрэ пхурэдэра. Мэ лилём лэндар лила пхралэндэ дэ Дамаско тай лаглём пордэ, соб тэ пхандэ кодэлэн, ко котэ сля, тай тэ анэ лэн дэ Ерусалимо и тэ мулярэ.
6 «Մինչ կ՚երթայի ու մօտեցայ Դամասկոսի, կէսօրուան ատենները յանկարծ երկինքէն մեծ լոյս մը փայլատակեց իմ շուրջս,
Пав дром, кала мэ слём пашэ Дамаско, дэ епашдиво, болыбнастар паша ман запхабиляпэ душлимо, пэ саво нащи сля тэ дыкхэ.
7 եւ գետին ինկայ ու լսեցի ձայն մը՝ որ կ՚ըսէր ինծի. «Սաւո՛ւղ, Սաւո՛ւղ, ինչո՞ւ կը հալածես զիս»:
Мэ тэлэдэнём пэ пхув тай ушундом ґласо, саво дэдумэлас манди: «Савло, Савло! Сости ту традэх Ман?»
8 Ես ալ պատասխանեցի. «Դուն ո՞վ ես, Տէ՛ր»: Ան ալ ըսաւ ինծի. «Ես Յիսուս Նազովրեցին եմ, որ դուն կը հալածես»:
Мэ пхучлём: «Ко Ту, Рае?» Вов пхэнда: «Мэ Исусо Назаретостар, Савэ ту традэх».
9 Անոնք որ ինծի հետ էին՝ արդարեւ տեսան լոյսը ու վախցան, սակայն չլսեցին ինծի խօսողին ձայնը:
Кодэла, ко сле манца, дыкхле душлимо, нэ ґласо, саво манца дэдуманя, вонэ на шундэ.
10 Իսկ ես ըսի. «Ի՞նչ ընեմ, Տէ՛ր»: Տէրը ըսաւ ինծի. «Կանգնէ՛, գնա՛ Դամասկոս, ու հոն պիտի խօսուի քեզի այն բոլոր բաներուն մասին, որոնք որոշուած են քեզի համար՝ որպէսզի ընես»:
Мэ пхучлём: «Рае, со манди тэ терэ?» Рай пхэнда: «Вщи тай джя дэ Дамаско. Котэ тути пхэнэна вса, со тути трэбуни тэ терэ».
11 Քանի չէի տեսներ՝ այդ լոյսին փառաւորութեան պատճառով, ինծի հետ եղողներուն ձեռքէն բռնելով՝ մտայ Դամասկոս:
Кодэла, ко сле манца, пала васт андэ ман дэ Дамаско, колэсти со мэ корылём душлимахкэрэ пхабаримастар.
12 Անանիա անունով մարդ մը, Օրէնքին համեմատ բարեպաշտ, եւ բարի վկայուած Դամասկոս բնակող բոլոր Հրեաներէն,
Котэ мандэ авиля мануш пав лавэ Анания, саво джювда пав Упхэнима и сля дэ патива всавэрэ катутнэ иудеендэ.
13 եկաւ ինծի ու կայնելով քովս՝ ըսաւ ինծի. «Սաւո՛ւղ եղբայր, վերստացի՛ր տեսողութիւնդ»:
Вов поджиля мандэ, ачиля пашэ тай пхэнда: «Пхрал Савло! Мэк оттерэнпэ тирэ якха!» Дэ кодыя вряма мэ ачилём тэ дыкхэ и удыкхлём кадэлэ манушэ.
14 Նոյն ժամուն վերստացայ տեսողութիւնս եւ նայեցայ իրեն. ինք ալ ըսաւ. «Մեր հայրերուն Աստուածը նախապէս սահմանեց քեզ որ գիտնաս իր կամքը, տեսնես այն Արդարը եւ լսես անոր ձայնը՝ իր բերանէն.
Вов пхэнда: «Дэвэл амарэ дадэнгоро вытидэня тут, соб ту тэ уджянэх Лэхкири воля, тэ удыкхэх Чячюнэ и тэ шунэх лава Лэхкэрэ уштэндар.
15 քանի որ բոլոր մարդոց առջեւ պիտի ըլլաս իր վկան այն բաներուն մասին՝ որ տեսար ու լսեցիր:
Ту авэґа важ всавэрэн манушэн допхэнимари пала кода, со дыкхлян и шундан.
16 Եւ հիմա ա՛լ ինչո՞ւ կը յամենաս. կանգնէ՛, մկրտուէ՛ ու լուա՛ մեղքերդ՝ կանչելով իր անունը»:
Со ту цырдэх вряма? Вщи, прыакхар Лэхкоро Лав, болдэпэ и схалав пэхкоро бэзимо».
17 Երբ վերադարձայ Երուսաղէմ, մինչ կ՚աղօթէի տաճարին մէջ՝ վերացում ունեցայ
Тунчи мэ рисилём дэ Ерусалимо. И кала мэ манглёмпэ дэ храмо, манди сля дыкхлимо.
18 ու տեսայ զինք՝ որ կ՚ըսէր ինծի. «Աճապարէ՛, շուտո՛վ դուրս ելիր Երուսաղէմէն, որովհետեւ պիտի չընդունին քու վկայութիւնդ՝ իմ մասիս»:
Мэ удыкхлём Рае, Саво пхэнда манди: «Сиго выджя Ерусалимостар, колэсти со катэ на прылэна тиро допхэнимо пала Ман».
19 Ես ալ ըսի. «Տէ՛ր, իրենք լաւ գիտեն թէ ե՛ս էի՝ որ կը բանտարկէի քեզի հաւատացողները եւ կը ծեծէի ժողովարաններուն մէջ.
Мэ пхэндом: «Рае! Кадэла мануша джянэн, со мэ чувавас дэ барунэ и маравас дэ синагоги кодэлэн, ко патян дэ Тут.
20 երբ քու Ստեփանոս վկայիդ արիւնը կը թափուէր՝ ես ինքս ալ ներկայ էի, կամակից ըլլալով անոր սպաննուելուն՝՝, ու ե՛ս կը պահէի զայն սպաննողներուն հանդերձները»:
Кала чюлиля рат Стефаностар, саво сля Тиро допхэнимари, мэ ачявас котэ и подавас ґласо пала кодэлэн, ко умарэнас лэ, и дыкхлём пала лэнгири їда».
21 Բայց ըսաւ ինծի. «Գնա՛, որովհետեւ ես պիտի ղրկեմ քեզ հեռաւոր հեթանոսներուն»:
Тунчи Рай пхэнда манди: «Джя! Мэ бичалав тут народонэндэ, савэ джювэн дурал».
22 Անոնք մտիկ ըրին իրեն մինչեւ այս խօսքը, յետոյ բարձրացուցին իրենց ձայները եւ ըսին. «Վերցո՛ւր աշխարհէն այդպիսի մարդ մը, քանի որ չի պատշաճիր անոր ապրիլ»:
Ды кадэлэн лавэн мануша шунэнас Павло, нэ катэ ачиле тэ типисявэ: — Мэк вов мэрэл! Лэсти нащи тэ джювэ!
23 Մինչ կը պոռային, իրենց հանդերձները կը նետէին ու փոշի կը ցանէին օդին մէջ,
Вонэ типисиле тай розчинэнас пэхкири їда и чувэнас прахо пхуякоро упрал.
24 հազարապետը հրամայեց որ բերդը մտցնեն զայն, եւ ըսաւ որ խարազանելով հարցաքննեն զայն, որպէսզի գիտնայ թէ ինչո՛ւ ա՛յդպէս կը գոչէին անոր դէմ:
Тунчи пханглякоро пхурэдэр прыпхэнда тэ улиджя Павло дэ халавдэнгоро цэр. Вов прыпхэнда тэ марэ лэ чукненца тай тэ допхуче, соб тэ уджянэ, сости мануша кади мижон пэ лэстэ.
25 Երբ կապեցին զինք փոկերով, Պօղոս ըսաւ վերակացու հարիւրապետին. «Արտօնուա՞ծ է ձեզի՝ խարազանել մարդ մը, որ Հռոմայեցի է ու դատապարտուած ալ չէ»:
Нэ кала Павло прыпхангле, соб тэ марэ, вов пхэнда шэлякэрэ пхурэдэрэсти, саво ачелас пашэ: — Чи мишто авэла тэ марэ римсконэ манушэ, ай тэ на пролиджя пав лэ сындо?
26 Երբ հարիւրապետը լսեց ասիկա, մօտեցաւ ու պատմեց հազարապետին՝ ըսելով. «Ի՞նչ պիտի ընես, որովհետեւ այս մարդը Հռոմայեցի է»:
Кала шэлякоро пхурэдэр шунда када, вов джиля тай пхэнда пханглякэрэ пхурэдэрэсти: — Со ту терэх? Када римско мануш!
27 Ուստի հազարապետը գնաց անոր քով եւ ըսաւ. «Ըսէ՛ ինծի, դուն Հռոմայեցի՞ ես»: Ան ալ ըսաւ. «Այո՛»:
Пханглякоро пхурэдэр выджиля Павлостэ тай пхучля: — Ту римско мануш? — Нэ, — пхэнда кодэва.
28 Հազարապետը պատասխանեց. «Ես մեծ գումարով տիրացայ այս քաղաքացիութեան»: Պօղոս ըսաւ. «Իսկ ես ծնունդո՛վ եմ»:
Тунчи пхурэдэр пхэнда: — Мэ потиндом бут ловэ пала кода, соб тэ аче римсконэ манушэґа. — Ай мэ бэнимастар римско мануш, — пхэнда Павло.
29 Ուստի անոնք որ պիտի հարցաքննէին զինք՝ իսկոյն հեռացան իրմէ. հազարապետն ալ վախցաւ՝ երբ գիտցաւ թէ Հռոմայեցի է, որովհետեւ կապած էր զայն:
Кодэла, савэ камле тэ допхуче лэ, екхатар отджиле лэстар. Кала пхурэдэр уджянгля, со пхангля ланчукоґа римсконэ манушэ, вов фартэ пэрэдаравдапэ.
30 Հետեւեալ օրը, ուզելով գիտնալ ստոյգը՝ թէ ինչո՛ւ ան ամբաստանուած էր Հրեաներէն, արձակեց զայն եւ հրամայեց որ քահանայապետներն ու ամբողջ ատեանը գան. եւ իջեցնելով Պօղոսը՝ ներկայացուց անոնց:
Пэ авэр диво пхурэдэр закамля тэ уджянэ ды лавэ, дэ со иудея дошарэн Павло. Тунчи розпхангля лэ и прыпхэнда, соб тэ стидэнпэ англунэ рашая и всаворо Синедрионо. Тунчи анда Павло и тховда англа лэн.
