ՄԱՐԿՈՍ 4
1 Նորից նա սկսեց ուսուցանել ծովեզերքի մօտ, եւ նրա շուրջը խռնուեց բազում ժողովուրդ, այնպէս որ նա մտաւ ու նստեց մի նաւակի մէջ, ծովի վրայ, մինչ ամբողջ ժողովուրդը ծովեզերքին շուրջանակի բռնել էր ցամաքը:
And he began again to teach by the sea-side: and great assemblies were gathered to him; so that, ascending, he sat in a bark on the sea, and the whole multitude stood on the land, by the edge of the water.
2 Եւ նա առակներով նրանց շատ բան էր ուսուցանում եւ նրանց ասում իր քարոզութեան մէջ.
And he instructed them by many parables, and said in his teaching,
3 «Լսեցէ՛ք, ահաւասիկ մի սերմանող սերմանելու ելաւ:
Listen: Behold, a sower went forth to sow;
4 Եւ պատահեց, որ սերմանելու ժամանակ սերմի մի մասն ընկաւ ճանապարհի եզերքը, եւ թռչունները եկան ու կերան այն:
and as he sowed, some fell by the way-side, and the fowl came and devoured it.
5 Ուրիշ մի մաս ընկաւ ապառաժի վրայ, որտեղ շատ հող չկար. եւ շուտով բուսաւ, որովհետեւ հողը խորը չէր.
And other fell upon the rock, so that it had not much earth; and it soon came up, because it had not depth of earth:
6 բայց երբ արեւը ծագեց, խանձուեց. եւ քանի որ արմատներ չունէր, չորացաւ:
but when the sun arose, it became hot; and inasmuch as it had no root, it dried up.
7 Մի ուրիշ մաս ընկաւ փշերի մէջ. փշերը բարձրացան եւ խեղդեցին այն, եւ պտուղ չտուեց:
And other fell in a place of thorns; and the thorns sprang up, and choked it, and it gave no fruits.
8 Իսկ մի ուրիշ մաս էլ ընկաւ լաւ հողի վրայ, բուսնելով աճեց ու պտուղ տուեց. մէկի դիմաց՝ երեսուն, մէկի դիմաց՝ վաթսուն եւ մէկի դիմաց՝ հարիւր»:
But other fell upon good ground; and it came up, and grew, and gave fruits, some thirty, some sixty, and some a hundred.
9 Եւ ասում էր. «Ով որ լսելու ականջ ունի, թող լսի»:
And he said, Whoever hath ears to hear, let him hear.
10 Եւ երբ առանձին մնաց, նրա շուրջը եղողները, աշակերտների հետ միասին, հարցրին նրան այս առակի մասին:
And when he was alone, they who were with him along with his twelve inquired of him that parable.
11 Եւ նրանց ասաց. «Ձեզ է տրուած իմանալ Աստծու արքայութեան խորհուրդները, բայց նրանց համար, որ ձեզնից դուրս են, ամէն ինչ առակներով կը լինի,
And Jeshu said to them, To you it is given to know the mystery of the kingdom of Aloha; but to those without every thing is in parables:
12 որպէսզի նայելով հանդերձ չտեսնեն եւ լսելով հանդերձ չիմանան, որ մի գուցէ երբեւէ դարձի գան, եւ իրենց ներուի»:
that while seeing they may see, and not see; and while hearing they may hear, and not understand; lest they should be converted, and their sins be forgiven them.
13 Եւ ասաց նրանց. «Այս առակը չէ՞ք հասկանում, ապա ինչպէ՞ս պիտի հասկանաք բոլոր առակները:
And he said to them, Do you not know this parable? how will you know all parables?
14 Նա, որ սերմանում է, Աստծու խօսքն է սերմանում:
The sower who sowed, the word sowed.
15 Ճանապարհի եզերքին սերմանուածները այն մարդիկ են, որոնք լսում են խօսքը, եւ սատանան գալիս է եւ դուրս է հանում նրանց սրտերի մէջ սերմանուած խօսքը:
These which were by the way-side, these are they in whom the word is sown; and when they have heard, immediately cometh Satana, and taketh up the word which was sowed in their heart.
16 Ապառաժի վրայ սերմանուածները այն մարդիկ են, որ, երբ լսում են խօսքը, իսկոյն ուրախութեամբ ընդունում են այն,
And these who upon the rock are sowed, these are they who, when they have heard the word, at once with joy receive it:
17 եւ որովհետեւ իրենց մէջ արմատներ չունեն, այլ մի որոշ ժամանակի համար են, երբ խօսքի պատճառով նեղութիւն կամ հալածանք է վրայ հասնում, իսկոյն գայթակղւում են:
but they have no root in themselves, but are (only) for a time; and when there is affliction or persecution on account of the word, they are soon offended.
18 Իսկ նրանք, որ սերմանուեցին փշերի մէջ, այն մարդիկ են, որ լսում են խօսքը,
And these who in the place of thorns are sown, these are they who hear the word;
19 սակայն այս աշխարհի հոգսերը եւ հարստութեան պատրանքները ներխուժում եւ խեղդում են խօսքը, եւ այն անպտուղ է լինում: (aiōn g165)
and the care of this world, and the deceptiveness of wealth, and the remainder of other lusts, entering, choke the word, and it is without fruits. (aiōn g165)
20 Եւ լաւ հողի մէջ սերմանուածները այն մարդիկ են, որ լսում են խօսքը եւ ընդունում ու պտուղ են տալիս. մէկի դիմաց՝ երեսուն, մէկի դիմաց՝ վաթսուն եւ մէկի դիմաց՝ հարիւր»:
And these who in good ground are sowed, these are they who hear the word, and receive, and give fruits, thirty, and sixty, and a hundred.
21 Եւ նրանց ասաց. «Միթէ ճրագը բերւում է, որ կաթսայի կամ մահճի տա՞կ դրուի: Չէ՞ որ աշտանակի վրայ է դրւում:
And he said to them, A lamp never cometh to be put under a measure, or under a bed: is it not set upon a candlestick?
22 Արդ, ծածուկ բան չկայ, որ չյայտնուի, եւ գաղտնի բան չի եղել, որ ի յայտ չգայ:
For nothing is hid which shall not be revealed; nor is there any thing in secret which is not to be manifested.
23 Թէ մէկը լսելու ականջ ունի, թող լսի»:
If any man hath ears to hear, let him hear.
24 Եւ նրանց ասաց. «Զգո՛յշ եղէք, թէ ինչ էք լսում, եւ ինչ որ լսում էք, աւելին կը տրուի ձեզ. ինչ չափով, որ չափում էք, նոյնով Աստուած պիտի չափի ձեզ համար:
AND he said to them, Consider what you hear. With that measure which you mete, you shall have measured to you; and there shall be, added to you those which you hear.
25 Ով որ ունի, նրան պիտի տրուի. իսկ ով որ չունի, նրանից պիտի վերցուի, ինչ էլ որ նա ունի»:
For whosoever hath, unto him shall be given; and whosoever hath not, that also which he hath shall be taken from him.
26 Եւ ասում էր. «Այսպէ՛ս է Աստծու արքայութիւնը. որպէս թէ մի մարդ հողի մէջ սերմեր ցանի.
And he said, So is the kingdom of God, as a man who shall cast seed into the earth;
27 եւ նա ննջի թէ վեր կենայ, գիշեր եւ ցերեկ, սերմերը կը բուսնեն ու կ՚աճեն,
and shall sleep, and rise up by night and day, and the seed shall increase, and become long, while he knoweth not,
28 եւ նա չի իմանայ, թէ հողը ինքն իրենից բերք է տալիս. նախ՝ խոտը, ապա՝ հասկը եւ ապա՝ ատոք ցորենը հասկի մէջ:
For the earth yieldeth him fruit; and first is there the plant, and after it the ear, but lastly the completed corn in the ear.
29 Սակայն երբ սերմը իր պտուղը տայ, իսկոյն մանգաղ է ուղարկում, որովհետեւ հնձի ժամանակը հասել է»:
But when the fruit is mature, immediately cometh the sickle, because the harvest is come.
30 Եւ ասում էր. «Ինչի՞ նմանեցնենք Աստծու արքայութիւնը կամ ի՞նչ օրինակով ներկայացնենք այն.
And he said, To what may we compare the kingdom of Aloha? and with what comparison shall we compare it?
31 նման է մանանեխի հատիկին, որը, երբ սերմանւում է հողի մէջ, աւելի մանր է լինում, քան երկրի վրայ եղող բոլոր սերմերը.
It is like a grain of mustard, which, when sown in the earth, is smaller than all seeds which are in the earth:
32 իսկ երբ սերմանուի, բուսնում եւ լինում է աւելի մեծ, քան ամէն տունկ, եւ արձակում է մեծ ճիւղեր, այնքան, որ երկնքի թռչունները նրա հովանու տակ կարող են բնակուել»:
and when it is sown, it springeth up, and becometh greater than all herbs, and maketh great branches; so that in its shadow the fowl can dwell.
33 Եւ այնպիսի առակներով էր նրանց ասում խօսքը, որ կարողանային հասկանալ:
In parables such as these spake Jeshu with them, in parables such as they could hear.
34 Եւ առանց առակի նրանց հետ ոչինչ չէր խօսում, բայց իր աշակերտների համար առանձին ամէն ինչ մեկնում էր:
And without parable did he not speak with them: but to his disciples, between him and them, he explained all.
35 Այդ նոյն օրը, երեկոյեան դէմ, աշակերտներին ասաց. «Եկէ՛ք անցնենք ծովի միւս կողմը»:
AND he said to them that day, in the evening, Let us pass to the opposite shore.
36 Թողնելով ժողովրդին՝ նրան իրենց հետ տարան նաւակով, ինչպէս նաեւ՝ միւս նաւակները, որ նրա հետ էին:
And they sent away the assembles, and took him into the vessel; and other vessels were with him.
37 Եւ մեծ հողմամրրիկ բարձրացաւ ու ալիքները նաւակի մէջ էր թափում, այնպէս որ նաւակը գրեթէ լցւում էր:
And there was a great commotion and wind, and the waves fell upon the vessel, which was nigh being filled.
38 Իսկ ինքը նաւախելի կողմը բարձի վրայ ննջում էր. նրան արթնացրին եւ ասացին. «Վարդապե՛տ, քեզ համար բնաւ հոգ չէ՞, որ ահա մենք կորչում ենք»:
But Jeshu upon a pillow slept in the after-part of the vessel, and they came and raised him, saying to him, Raban, hast thou no care that we are perishing?
39 Եւ նա, արթնանալով, սաստեց հողմին եւ ասաց ծովին. «Դադարի՛ր, լռի՛ր»: Եւ հողմը դադարեց, ու մեծ խաղաղութիւն եղաւ:
And he arose, and restrained the wind, and said to the sea, Peace, be silent. And the wind ceased, and there was a great stillness.
40 Եւ նրանց ասաց. «Ինչո՞ւ այդպէս վախկոտ էք. դեռեւս հաւատ չունէ՞ք»:
And he said to them, Why feared ye? how is it ye have no faith?
41 Եւ նրանք սաստիկ վախեցան եւ միմեանց ասում էին. «Ո՞վ է արդեօք սա, որ թէ՛ հողմը, թէ՛ ծովը հնազանդւում են սրան»:
And they feared with great fear, and said among themselves, Who is this, to whom the winds and the sea are obedient?
