رُوما 2

١ 1 إِذَنْ، لَا عُذْرَ لَكَ أَيُّهَا الإِنْسَانُ الَّذِي يَدِينُ الآخَرِينَ، كَائِناً مَنْ كُنْتَ. فَإِنَّكَ بِمَا تَدِينُ غَيْرَكَ، تَدِينُ نَفْسَكَ: لأَنَّكَ أَنْتَ الَّذِي تَدِينُ تَفْعَلُ تِلْكَ الأُمُورَ نَفْسَهَا.

ഹേ പരദൂഷക മനുഷ്യ യഃ കശ്ചന ത്വം ഭവസി തവോത്തരദാനായ പന്ഥാ നാസ്തി യതോ യസ്മാത് കർമ്മണഃ പരസ്ത്വയാ ദൂഷ്യതേ തസ്മാത് ത്വമപി ദൂഷ്യസേ, യതസ്തം ദൂഷയന്നപി ത്വം തദ്വദ് ആചരസി|

٢ 2 وَلَكِنَّنَا نَعْلَمُ أَنَّ دَيْنُونَةَ اللهِ عَلَى الَّذِينَ يَفْعَلُونَ مِثْلَ هذِهِ الأُمُورِ، هِيَ بِحَسَبِ الْحَقِّ.

കിന്ത്വേതാദൃഗാചാരിഭ്യോ യം ദണ്ഡമ് ഈശ്വരോ നിശ്ചിനോതി സ യഥാർഥ ഇതി വയം ജാനീമഃ|

٣ 3 فَهَلْ تَظُنُّ، أَيُّهَا الإِنْسَانُ الَّذِي تَدِينُ مَنْ يَفْعَلُونَ مِثْلَ هذِهِ الأُمُورِ بَيْنَمَا تُمَارِسُهَا أَنْتَ، أَنَّكَ سَتُفْلِتُ مِنْ دَيْنُونَةِ اللهِ؟

അതഏവ ഹേ മാനുഷ ത്വം യാദൃഗാചാരിണോ ദൂഷയസി സ്വയം യദി താദൃഗാചരസി തർഹി ത്വമ് ഈശ്വരദണ്ഡാത് പലായിതും ശക്ഷ്യസീതി കിം ബുധ്യസേ?

٤ 4 أَمْ أَنَّكَ تَحْتَقِرُ غِنَى لُطْفِهِ وَصَبْرَهُ وَطُولَ أَنَاتِهِ وَأَنْتَ لَا تَعْرِفُ أَنَّ لُطْفَ اللهِ يَدْفَعُكَ إِلَى التَّوْبَةِ؟

അപരം തവ മനസഃ പരിവർത്തനം കർത്തുമ് ഇശ്വരസ്യാനുഗ്രഹോ ഭവതി തന്ന ബുദ്ധ്വാ ത്വം കിം തദീയാനുഗ്രഹക്ഷമാചിരസഹിഷ്ണുത്വനിധിം തുച്ഛീകരോഷി?

٥ 5 وَلكِنَّكَ بِسَبَبِ قَسَاوَتِكَ وَقَلْبِكَ غَيْرِ التَّائِبِ، تَخْزِنُ لِنَفْسِكَ غَضَباً لِيَوْمِ الْغَضَبِ، يَوْمَ تُعْلَنُ دَيْنُونَةُ اللهِ الْعَادِلَةُ.

തഥാ സ്വാന്തഃകരണസ്യ കഠോരത്വാത് ഖേദരാഹിത്യാച്ചേശ്വരസ്യ ന്യായ്യവിചാരപ്രകാശനസ്യ ക്രോധസ്യ ച ദിനം യാവത് കിം സ്വാർഥം കോപം സഞ്ചിനോഷി?

٦ 6 فَإِنَّهُ سَيُجَازِي كُلَّ إِنْسَانٍ بِحَسَبِ أَعْمَالِهِ.

കിന്തു സ ഏകൈകമനുജായ തത്കർമ്മാനുസാരേണ പ്രതിഫലം ദാസ്യതി;

٧ 7 فَتَكُونُ الْحَيَاةُ الأَبَدِيَّةُ لِلَّذِينَ يَسْعَوْنَ إِلَى الْمَجْدِ وَالْكَرَامَةِ وَالْخُلُودِ مُثَابِرِينَ عَلَى الْعَمَلِ الصَّالِحِ؛ (aiōnios g166)

വസ്തുതസ്തു യേ ജനാ ധൈര്യ്യം ധൃത്വാ സത്കർമ്മ കുർവ്വന്തോ മഹിമാ സത്കാരോഽമരത്വഞ്ചൈതാനി മൃഗയന്തേ തേഭ്യോഽനന്തായു ർദാസ്യതി| (aiōnios g166)

٨ 8 وَيَكُونُ الْغَضَبُ وَالسُّخْطُ لِلْمُخَاصِمِينَ الَّذِينَ يَرْفُضُونَ الطَّاعَةَ لِلْحَقِّ وَلكِنَّهُمْ يَخْضَعُونَ لِلإِثْمِ.

അപരം യേ ജനാഃ സത്യധർമ്മമ് അഗൃഹീത്വാ വിപരീതധർമ്മമ് ഗൃഹ്ലന്തി താദൃശാ വിരോധിജനാഃ കോപം ക്രോധഞ്ച ഭോക്ഷ്യന്തേ|

٩ 9 فَالشِّدَّةُ وَالضِّيقُ عَلَى نَفْسِ كُلِّ إِنْسَانٍ يَعْمَلُ الشَّرَّ، اليَهُودِيِّ أَوَّلاً ثُمَّ الْيُونَانِيِّ؛

ആ യിഹൂദിനോഽന്യദേശിനഃ പര്യ്യന്തം യാവന്തഃ കുകർമ്മകാരിണഃ പ്രാണിനഃ സന്തി തേ സർവ്വേ ദുഃഖം യാതനാഞ്ച ഗമിഷ്യന്തി;

١٠ 10 وَالْمَجْدُ وَالْكَرَامَةُ وَالسَّلامُ لِكُلِّ مَنْ يَعْمَلُ الصَّلاحَ الْيَهُودِيِّ أَوَّلاً، ثُمَّ الْيُونَانِيِّ.

കിന്തു ആ യിഹൂദിനോ ഭിന്നദേശിപര്യ്യന്താ യാവന്തഃ സത്കർമ്മകാരിണോ ലോകാഃ സന്തി താൻ പ്രതി മഹിമാ സത്കാരഃ ശാന്തിശ്ച ഭവിഷ്യന്തി|

١١ 11 فَلَيْسَ عِنْدَ اللهِ تَحَيُّزٌ.

ഈശ്വരസ്യ വിചാരേ പക്ഷപാതോ നാസ്തി|

١٢ 12 فَإِنَّ جَمِيعَ الَّذِينَ أَخْطَأُوا وَهُمْ بِلا شَرِيعَةٍ، فَبِلا شَرِيعَةٍ يَهْلِكُونَ؛ وَجَمِيعُ الَّذِينَ أَخْطَأُوا وَهُمْ تَحْتَ الشَّرِيعَةِ، فَبِالشَّرِيعَةِ يُدَانُونَ.

അലബ്ധവ്യവസ്ഥാശാസ്ത്രൈ ര്യൈഃ പാപാനി കൃതാനി വ്യവസ്ഥാശാസ്ത്രാലബ്ധത്വാനുരൂപസ്തേഷാം വിനാശോ ഭവിഷ്യതി; കിന്തു ലബ്ധവ്യവസ്ഥാശാസ്ത്രാ യേ പാപാന്യകുർവ്വൻ വ്യവസ്ഥാനുസാരാദേവ തേഷാം വിചാരോ ഭവിഷ്യതി|

١٣ 13 فَلَيْسَ سَامِعُو الشَّرِيعَةِ هُمُ الأَبْرَارُ أَمَامَ اللهِ؛ بَلِ الْعَامِلُونَ بِالشَّرِيعَةِ يُبَرَّرُونَ.

വ്യവസ്ഥാശ്രോതാര ഈശ്വരസ്യ സമീപേ നിഷ്പാപാ ഭവിഷ്യന്തീതി നഹി കിന്തു വ്യവസ്ഥാചാരിണ ഏവ സപുണ്യാ ഭവിഷ്യന്തി|

١٤ 14 إِذَنِ الأُمَمُ الَّذِينَ بِلا شَرِيعَةٍ، عِنْدَمَا يُمَارِسُونَ بِالطَّبِيعَةِ مَا فِي الشَّرِيعَةِ، يَكُونُونَ شَرِيعَةً لأَنْفُسِهِمْ، مَعَ أَنَّ الشَّرِيعَةَ لَيْسَتْ لَهُمْ.

യതോ ഽലബ്ധവ്യവസ്ഥാശാസ്ത്രാ ഭിന്നദേശീയലോകാ യദി സ്വഭാവതോ വ്യവസ്ഥാനുരൂപാൻ ആചാരാൻ കുർവ്വന്തി തർഹ്യലബ്ധശാസ്ത്രാഃ സന്തോഽപി തേ സ്വേഷാം വ്യവസ്ഥാശാസ്ത്രമിവ സ്വയമേവ ഭവന്തി|

١٥ 15 فَهُمْ يُظْهِرُونَ جَوْهَرَ الشَّرِيعَةِ مَكْتُوباً فِي قُلُوبِهِمْ، وَتَشْهَدُ لِذلِكَ ضَمَائِرُهُمْ وَأَفْكَارُهُمْ فِي دَاخِلِهِمْ، إِذْ تَتَّهِمُهُمْ تَارَةً، وَتَارَةً تُبْرِئُهُمْ.

തേഷാം മനസി സാക്ഷിസ്വരൂപേ സതി തേഷാം വിതർകേഷു ച കദാ താൻ ദോഷിണഃ കദാ വാ നിർദോഷാൻ കൃതവത്സു തേ സ്വാന്തർലിഖിതസ്യ വ്യവസ്ഥാശാസ്ത്രസ്യ പ്രമാണം സ്വയമേവ ദദതി|

١٦ 16 وَيَكُونُ الحُكْمُ يَوْمَ يَدِينُ اللهُ خَفَايَا النَّاسِ، وَفْقاً لإِنْجِيلِي، عَلَى يَدِ يَسُوعَ الْمَسِيحِ.

യസ്മിൻ ദിനേ മയാ പ്രകാശിതസ്യ സുസംവാദസ്യാനുസാരാദ് ഈശ്വരോ യീശുഖ്രീഷ്ടേന മാനുഷാണാമ് അന്തഃകരണാനാം ഗൂഢാഭിപ്രായാൻ ധൃത്വാ വിചാരയിഷ്യതി തസ്മിൻ വിചാരദിനേ തത് പ്രകാശിഷ്യതേ|

١٧ 17 وَلكِنْ، إِنْ كُنْتَ تُدْعَى يَهُودِيًّا؛ وَتَتَّكِلُ عَلَى الشَّرِيعَةِ؛ وَتَفْتَخِرُ بِاللهِ؛

പശ്യ ത്വം സ്വയം യിഹൂദീതി വിഖ്യാതോ വ്യവസ്ഥോപരി വിശ്വാസം കരോഷി,

١٨ 18 وَتُمَيِّزُ مَا هُوَ الأَفْضَلُ بِسَبَبِ مَا تَعَلَّمْتَهُ مِنَ الشَّرِيعَةِ؛

ഈശ്വരമുദ്ദിശ്യ സ്വം ശ്ലാഘസേ, തഥാ വ്യവസ്ഥയാ ശിക്ഷിതോ ഭൂത്വാ തസ്യാഭിമതം ജാനാസി, സർവ്വാസാം കഥാനാം സാരം വിവിംക്ഷേ,

١٩ 19 وَلَكَ ثِقَةٌ فِي نَفْسِكَ بِأَنَّكَ قَائِدٌ لِلْعُمْيَانِ، وَنُورٌ لِلَّذِينَ فِي الظَّلامِ،

അപരം ജ്ഞാനസ്യ സത്യതായാശ്ചാകരസ്വരൂപം ശാസ്ത്രം മമ സമീപേ വിദ്യത അതോ ഽന്ധലോകാനാം മാർഗദർശയിതാ

٢٠ 20 وَمُؤَدِّبٌ لِلْجُهَّالِ، وَمُعَلِّمٌ لِلأَطْفَالِ؛ وَلَكَ فِي الشَّرِيعَةِ صُورَةُ الْمَعْرِفَةِ وَالْحَقِّ؛

തിമിരസ്ഥിതലോകാനാം മധ്യേ ദീപ്തിസ്വരൂപോഽജ്ഞാനലോകേഭ്യോ ജ്ഞാനദാതാ ശിശൂനാം ശിക്ഷയിതാഹമേവേതി മന്യസേ|

٢١ 21 فَأَنْتَ إِذَنْ، يَا مَنْ تُعَلِّمُ غَيْرَكَ، أَمَا تُعَلِّمُ نَفْسَكَ؟ أَنْتَ يَا مَنْ تَعِظُ أَنْ لَا يُسْرَقَ، أَتَسْرِقُ؟

പരാൻ ശിക്ഷയൻ സ്വയം സ്വം കിം ന ശിക്ഷയസി? വസ്തുതശ്ചൗര്യ്യനിഷേധവ്യവസ്ഥാം പ്രചാരയൻ ത്വം കിം സ്വയമേവ ചോരയസി?

٢٢ 22 أَنْتَ يَا مَنْ تَنْهَى عَنِ الزِّنَى، أَتَزْنِي؟ أَنْتَ يَا مَنْ تَسْتَنْكِرُ الأَصْنَامَ، أَتَسْرِقُ الْهَيَاكِلَ

തഥാ പരദാരഗമനം പ്രതിഷേധൻ സ്വയം കിം പരദാരാൻ ഗച്ഛസി? തഥാ ത്വം സ്വയം പ്രതിമാദ്വേഷീ സൻ കിം മന്ദിരസ്യ ദ്രവ്യാണി ഹരസി?

٢٣ 23 الَّذِي تَفْتَخِرُ بِالشَّرِيعَةِ، أَتُهِينُ اللهَ بِمُخَالَفَةِ الشَّرِيعَةِ؟

യസ്ത്വം വ്യവസ്ഥാം ശ്ലാഘസേ സ ത്വം കിം വ്യവസ്ഥാമ് അവമത്യ നേശ്വരം സമ്മന്യസേ?

٢٤ 24 فَإِنَّ «اسْمَ اللهِ يُجَدَّفُ عَلَيْهِ بَيْنَ الأُمَمِ بِسَبَبِكُمْ»، كَمَا هُوَ مَكْتُوبٌ.

ശാസ്ത്രേ യഥാ ലിഖതി "ഭിന്നദേശിനാം സമീപേ യുഷ്മാകം ദോഷാദ് ഈശ്വരസ്യ നാമ്നോ നിന്ദാ ഭവതി| "

٢٥ 25 فَإِنَّ الْخِتَانَ يَنْفَعُ إِنْ كُنْتَ تَعْمَلُ بِالشَّرِيعَةِ. وَلكِنْ إِنْ كُنْتَ مُخَالِفاً لِلشَّرِيعَةِ، فَقَدْ صَارَ خِتَانُكَ كَأَنَّهُ عَدَمُ خِتَانٍ.

യദി വ്യവസ്ഥാം പാലയസി തർഹി തവ ത്വക്ഛേദക്രിയാ സഫലാ ഭവതി; യതി വ്യവസ്ഥാം ലങ്ഘസേ തർഹി തവ ത്വക്ഛേദോഽത്വക്ഛേദോ ഭവിഷ്യതി|

٢٦ 26 إِذَنْ، إِنْ عَمِلَ غَيْرُ الْمَخْتُونِ بِأَحْكَامِ الشَّرِيعَةِ، أَفَلا يُحْسَبُ عَدَمُ خِتَانِهِ كَأَنَّهُ خِتَانٌ؟

യതോ വ്യവസ്ഥാശാസ്ത്രാദിഷ്ടധർമ്മകർമ്മാചാരീ പുമാൻ അത്വക്ഛേദീ സന്നപി കിം ത്വക്ഛേദിനാം മധ്യേ ന ഗണയിഷ്യതേ?

٢٧ 27 وَغَيْرُ الْمَخْتُونِ بِالطَّبِيعَةِ، إِذْ يُتَمِّمُ الشَّرِيعَةَ، يَدِينُكَ أَنْتَ يَا مَنْ تُخَالِفُ الشَّرِيعَةَ وَلَدَيْكَ الْكِتَابُ وَالْخِتَانُ.

കിന്തു ലബ്ധശാസ്ത്രശ്ഛിന്നത്വക് ച ത്വം യദി വ്യവസ്ഥാലങ്ഘനം കരോഷി തർഹി വ്യവസ്ഥാപാലകാഃ സ്വാഭാവികാച്ഛിന്നത്വചോ ലോകാസ്ത്വാം കിം ന ദൂഷയിഷ്യന്തി?

٢٨ 28 فَلَيْسَ بِيَهُودِيٍّ مَنْ كَانَ يَهُودِيًّا فِي الظَّاهِرِ، وَلا بِخِتَانٍ مَا كَانَ ظَاهِراً فِي اللَّحْمِ.

തസ്മാദ് യോ ബാഹ്യേ യിഹൂദീ സ യിഹൂദീ നഹി തഥാങ്ഗസ്യ യസ്ത്വക്ഛേദഃ സ ത്വക്ഛേദോ നഹി;

٢٩ 29 وَإِنَّمَا الْيَهُودِيُّ هُوَ مَنْ كَانَ يَهُودِيًّا فِي الْبَاطِنِ، وَالْخِتَانُ هُوَ مَا كَانَ خِتَاناً لِلْقَلْبِ بِالرُّوحِ لَا بِالْحَرْفِ. وَهَذَا يَأْتِيهِ الْمَدْحُ لَا مِنَ النَّاسِ بَلْ مِنَ اللهِ!

കിന്തു യോ ജന ആന്തരികോ യിഹൂദീ സ ഏവ യിഹൂദീ അപരഞ്ച കേവലലിഖിതയാ വ്യവസ്ഥയാ ന കിന്തു മാനസികോ യസ്ത്വക്ഛേദോ യസ്യ ച പ്രശംസാ മനുഷ്യേഭ്യോ ന ഭൂത്വാ ഈശ്വരാദ് ഭവതി സ ഏവ ത്വക്ഛേദഃ|