رُؤيا 6
| وَرَأَيْتُ الْحَمَلَ وَهُوَ يَفُكُّ أَوَّلَ الْخُتُومِ السَّبْعَةِ، وَسَمِعْتُ وَاحِداً مِنَ الْكَائِنَاتِ الْحَيَّةِ الأَرْبَعَةِ يُنَادِي بِصَوْتٍ كَالرَّعْدِ: «تَعَالَ!» | ١ 1 |
അനന്തരം മയി നിരീക്ഷമാണേ മേഷശാവകേന താസാം സപ്തമുദ്രാണാമ് ഏകാ മുദ്രാ മുക്താ തതസ്തേഷാം ചതുർണാമ് ഏകസ്യ പ്രാണിന ആഗത്യ പശ്യേതിവാചകോ മേഘഗർജനതുല്യോ രവോ മയാ ശ്രുതഃ|
| فَنَظَرْتُ وَإذَا أَمَامِي حِصَانٌ أَبْيَضُ، يَحْمِلُ رَاكِبُهُ قَوْساً، وَعَلَى رَأْسِهِ إِكْلِيلٌ، وَقَدْ خَرَجَ مُنْتَصِراً وَلِكَيْ يَنْتَصِرَ. | ٢ 2 |
തതഃ പരമ് ഏകഃ ശുക്ലാശ്ചോ ദൃഷ്ടഃ, തദാരൂഢോ ജനോ ധനു ർധാരയതി തസ്മൈ ച കിരീടമേകമ് അദായി തതഃ സ പ്രഭവൻ പ്രഭവിഷ്യംശ്ച നിർഗതവാൻ|
| ثُمَّ فَكَّ الْحَمَلُ الْخَتْمَ الثَّانِي، فَسَمِعْتُ الْكَائِنَ الثَّانِي يُنَادِي: «تَعَالَ!» | ٣ 3 |
അപരം ദ്വിതീയമുദ്രായാം തേന മോചിതായാം ദ്വിതീയസ്യ പ്രാണിന ആഗത്യ പശ്യേതി വാക് മയാ ശ്രുതാ|
| فَخَرَجَ حِصَانٌ أَحْمَرُ، أُعْطِيَ رَاكِبُهُ سَيْفاً عَظِيماً، وَمُنِحَ سُلْطَةَ نَزْعِ السَّلامِ مِنَ الأَرْضِ وَجَعْلِ النَّاسِ يَقْتُلُونَ بَعْضُهُمْ بَعْضاً. | ٤ 4 |
തതോ ഽരുണവർണോ ഽപര ഏകോ ഽശ്വോ നിർഗതവാൻ തദാരോഹിണി പൃഥിവീതഃ ശാന്ത്യപഹരണസ്യ ലോകാനാം മധ്യേ പരസ്പരം പ്രതിഘാതോത്പാദനസ്യ ച സാമർഥ്യം സമർപിതമ്, ഏകോ ബൃഹത്ഖങ്ഗോ ഽപി തസ്മാ അദായി|
| وَعِنْدَمَا فَكَّ الْحَمَلُ الْخَتْمَ الثَّالِثَ سَمِعْتُ الْكَائِنَ الثَّالِثَ يُنَادِي: «تَعَالَ!» فَرَأَيْتُ حِصَاناً أَسْوَدَ، يَحْمِلُ رَاكِبُهُ مِيزَاناً بِيَدِهِ. | ٥ 5 |
അപരം തൃതീയമുദ്രായാം തന മോചിതായാം തൃതീയസ്യ പ്രാണിന ആഗത്യ പശ്യേതി വാക് മയാ ശ്രുതാ, തതഃ കാലവർണ ഏകോ ഽശ്വോ മയാ ദൃഷ്ടഃ, തദാരോഹിണോ ഹസ്തേ തുലാ തിഷ്ഠതി
| وَسَمِعْتُ صَوْتاً مِنْ بَيْنِ الْكَائِنَاتِ الْحَيَّةِ الأَرْبَعَةِ يَقُولُ: «كَيْلَةُ قَمْحٍ بِدِينَارٍ، وَثَلاثُ كَيْلاتِ شَعِيرٍ بِدِينَارٍ. أَمَّا الزَّيْتُ وَالْخَمْرُ فَلا تَمَسَّهُمَا». | ٦ 6 |
അനന്തരം പ്രാണിചതുഷ്ടയസ്യ മധ്യാദ് വാഗിയം ശ്രുതാ ഗോധൂമാനാമേകഃ സേടകോ മുദ്രാപാദൈകമൂല്യഃ, യവാനാഞ്ച സേടകത്രയം മുദ്രാപാദൈകമൂല്യം തൈലദ്രാക്ഷാരസാശ്ച ത്വയാ മാ ഹിംസിതവ്യാഃ|
| ثُمَّ فَكَّ الْحَمَلُ الْخَتْمَ الرَّابِعَ فَسَمِعْتُ الْكَائِنَ الرَّابِعَ يُنَادِي: «تَعَالَ!» | ٧ 7 |
അനന്തരം ചതുർഥമുദ്രായാം തേന മോചിതായാം ചതുർഥസ്യ പ്രാണിന ആഗത്യ പശ്യേതി വാക് മയാ ശ്രുതാ|
| فَرَأَيْتُ حِصَاناً لَوْنُهُ أَخْضَرُ «بَاهِتُ اللَّوْنِ»، اسْمُ رَاكِبِهِ «الْمَوْتُ» يَتْبَعُهُ حِصَانٌ آخَرُ اسْمُ رَاكِبِهِ «الْهَاوِيَةُ»، وَأُعْطِيَا سُلْطَةَ إِبَادَةِ رُبْعِ الأَرْضِ بِالسَّيْفِ وَالْجُوعِ وَالْوَبَاءِ وَوُحُوشِ الأَرْضِ الضَّارِيَةِ! (Hadēs g86) | ٨ 8 |
തതഃ പാണ്ഡുരവർണ ഏകോ ഽശ്വോ മയാ ദൃഷ്ടഃ, തദാരോഹിണോ നാമ മൃത്യുരിതി പരലോകശ്ച തമ് അനുചരതി ഖങ്ഗേന ദുർഭിക്ഷേണ മഹാമാര്യ്യാ വന്യപശുഭിശ്ച ലോകാനാം ബധായ പൃഥിവ്യാശ്ചതുർഥാംശസ്യാധിപത്യം തസ്മാ അദായി| (Hadēs g86)
| ثُمَّ فَكَّ الْحَمَلُ الْخَتْمَ الْخَامِسَ، فَرَأَيْتُ مَذْبَحاً تَحْتَهُ أَرْوَاحُ الَّذِينَ سُفِكَتْ دِمَاؤُهُمْ مِنْ أَجْلِ كَلِمَةِ اللهِ، وَمِنْ أَجْلِ الشَّهَادَةِ الَّتِي أَدَّوْهَا، | ٩ 9 |
അനന്തരം പഞ്ചമമുദ്രായാം തേന മോചിതായാമ് ഈശ്വരവാക്യഹേതോസ്തത്ര സാക്ഷ്യദാനാച്ച ഛേദിതാനാം ലോകാനാം ദേഹിനോ വേദ്യാ അധോ മയാദൃശ്യന്ത|
| وَهُمْ يَصْرُخُونَ لِلرَّبِّ بِأَعْلَى صَوْتِهِمْ: «حَتَّى مَتَى، أَيُّهَا السَّيِّدُ الْقُدُّوسُ وَالْحَقُّ، تُؤَخِّرُ مُعَاقَبَةَ أَهْلِ الأَرْضِ عَلَى مَا فَعَلُوهُ بِنَا؟ مَتَى تَنْتَقِمُ مِنْهُمْ لِدِمَائِنَا؟» | ١٠ 10 |
ത ഉച്ചൈരിദം ഗദന്തി, ഹേ പവിത്ര സത്യമയ പ്രഭോ അസ്മാകം രക്തപാതേ പൃഥിവീനിവാസിഭി ർവിവദിതും തസ്യ ഫല ദാതുഞ്ച കതി കാലം വിലമ്ബസേ?
| فَأُعْطِيَ كُلٌّ مِنْهُمْ ثَوْباً أَبْيَضَ، وَقِيلَ لَهُمْ أَنْ يَصْبِرُوا قَلِيلاً إِلَى أَنْ يَكْمُلَ عَدَدُ شُرَكَائِهِمِ الْعَبِيدِ وَإِخْوَتِهِمِ الَّذِينَ سَيُقْتَلُونَ مِثْلَهُمْ. | ١١ 11 |
തതസ്തേഷാമ് ഏകൈകസ്മൈ ശുഭ്രഃ പരിച്ഛദോ ഽദായി വാഗിയഞ്ചാകഥ്യത യൂയമൽപകാലമ് അർഥതോ യുഷ്മാകം യേ സഹാദാസാ ഭ്രാതരോ യൂയമിവ ഘാനിഷ്യന്തേ തേഷാം സംഖ്യാ യാവത് സമ്പൂർണതാം ന ഗച്ഛതി താവദ് വിരമത|
| ثُمَّ نَظَرْتُ، فَرَأَيْتُ الْحَمَلَ يَفُكُّ الْخَتْمَ السَّادِسَ، وَإذَا الأَرْضُ قَدْ زُلْزِلَتْ زِلْزَالاً عَظِيماً، وَالشَّمْسُ اسْوَدَّتْ فَصَارَتْ كَخِرْقَةٍ مِنْ شَعْرٍ، وَصَارَ الْقَمَرُ أَحْمَرَ كَالدَّمِ، | ١٢ 12 |
അനന്തരം യദാ സ ഷഷ്ഠമുദ്രാമമോചയത് തദാ മയി നിരീക്ഷമാണേ മഹാൻ ഭൂകമ്പോ ഽഭവത് സൂര്യ്യശ്ച ഉഷ്ട്രലോമജവസ്ത്രവത് കൃഷ്ണവർണശ്ചന്ദ്രമാശ്ച രക്തസങ്കാശോ ഽഭവത്
| وَسَقَطَتْ نُجُومُ السَّمَاءِ عَلَى الأَرْضِ كَمَا تَطْرَحُ شَجَرَةُ التِّينِ ثِمَارَهَا الْفَجَّةَ، إِذَا هَزَّتْهَا رِيحٌ عَاصِفَةٌ. | ١٣ 13 |
ഗഗനസ്ഥതാരാശ്ച പ്രബലവായുനാ ചാലിതാദ് ഉഡുമ്ബരവൃക്ഷാത് നിപാതിതാന്യപക്കഫലാനീവ ഭൂതലേ ന്യപതൻ|
| وَطُوِيَتِ السَّمَاءُ كَمَا تُطْوَى لِفَافَةٌ مِنْ وَرَقٍ، فَتَزَحْزَحَتِ الْجِبَالُ وَالْجُزُرُ كُلُّهَا مِنْ مَوَاضِعِهَا. | ١٤ 14 |
ആകാശമണ്ഡലഞ്ച സങ്കുച്യമാനഗ്രന്ഥഇവാന്തർധാനമ് അഗമത് ഗിരയ ഉപദ്വീപാശ്ച സർവ്വേ സ്ഥാനാന്തരം ചാലിതാഃ
| وَمُلُوكُ الأَرْضِ وَالْعُظَمَاءُ وَالْقُوَّادُ وَالأَغْنِيَاءُ وَالأَقْوِيَاءُ وَالْعَبِيدُ وَالأَحْرَارُ كُلُّهُمُ اخْتَبَأُوا فِي الْمَغَاوِرِ وَصُخُورِ الْجِبَالِ، | ١٥ 15 |
പൃഥിവീസ്ഥാ ഭൂപാലാ മഹാല്ലോകാഃ സഹസ്ത്രപതയോ ധനിനഃ പരാക്രമിണശ്ച ലോകാ ദാസാ മുക്താശ്ച സർവ്വേ ഽപി ഗുഹാസു ഗിരിസ്ഥശൈലേഷു ച സ്വാൻ പ്രാച്ഛാദയൻ|
| وَهُمْ يَقُولُونَ لِلْجِبَالِ وَالصُّخُورِ: «اُسْقُطِي عَلَيْنَا، وَأَخْفِينَا مِنْ وَجْهِ الْجَالِسِ عَلَى الْعَرْشِ وَمِنْ غَضَبِ الْحَمَلِ!» | ١٦ 16 |
തേ ച ഗിരീൻ ശൈലാംശ്ച വദന്തി യൂയമ് അസ്മദുപരി പതിത്വാ സിംഹാസനോപവിഷ്ടജനസ്യ ദൃഷ്ടിതോ മേഷശാവകസ്യ കോപാച്ചാസ്മാൻ ഗോപായത;
| فَإِنَّ يَوْمَ الْغَضَبِ الْعَظِيمَ قَدْ جَاءَهُمْ، وَمَنْ يَقْوَى عَلَى الْوُقُوفِ أَمَامَهُ؟ | ١٧ 17 |
യതസ്തസ്യ ക്രോധസ്യ മഹാദിനമ് ഉപസ്ഥിതം കഃ സ്ഥാതും ശക്നോതി?
