رُؤيا 5

١ 1 وَرَأَيْتُ إِلَى يَمِينِ الْجَالِسِ عَلَى الْعَرْشِ دَرْجَ كِتَابٍ مَخْطُوطاً مِنَ الدَّاخِلِ وَالْخَارِجِ، مَخْتُوماً بِسَبْعَةِ خُتُومٍ.

അനന്തരം തസ്യ സിഹാസനോപവിഷ്ടജനസ്യ ദക്ഷിണസ്തേ ഽന്ത ർബഹിശ്ച ലിഖിതം പത്രമേകം മയാ ദൃഷ്ടം തത് സപ്തമുദ്രാഭിരങ്കിതം|

٢ 2 وَرَأَيْتُ مَلاكاً قَوِيًّا يُنَادِي بِأَعْلَى صَوْتِهِ: «مَنْ هُوَ الْمُسْتَحِقُّ أَنْ يَفُكَّ خُتُومَ الْكِتَابِ وَيَفْتَحَهُ؟»

തത്പശ്ചാദ് ഏകോ ബലവാൻ ദൂതോ ദൃഷ്ടഃ സ ഉച്ചൈഃ സ്വരേണ വാചമിമാം ഘോഷയതി കഃ പത്രമേതദ് വിവരീതും തമ്മുദ്രാ മോചയിതുഞ്ചാർഹതി?

٣ 3 فَلَمْ يَسْتَطِعْ أَحَدٌ فِي السَّمَاءِ وَلا عَلَى الأَرْضِ وَلا تَحْتَ الأَرْضِ أَنْ يَفْتَحَ الْكِتَابَ أَوْ يَنْظُرَ إِلَيْهِ!

കിന്തു സ്വർഗമർത്ത്യപാതാലേഷു തത് പത്രം വിവരീതും നിരീക്ഷിതുഞ്ച കസ്യാപി സാമർഥ്യം നാഭവത്|

٤ 4 فَأَخَذْتُ أَبْكِي بُكَاءً شَدِيداً لأَنَّهُ لَمْ يَكُنْ هُنَاكَ مَنْ يَسْتَحِقُّ أَنْ يَفْتَحَ الْكِتَابَ أَوْ يَنْظُرَ إِلَيْهِ.

അതോ യസ്തത് പത്രം വിവരീതും നിരീക്ഷിതുഞ്ചാർഹതി താദൃശജനസ്യാഭാവാദ് അഹം ബഹു രോദിതവാൻ|

٥ 5 وَلَكِنَّ شَيْخاً مِنَ الشُّيُوخِ قَالَ لِي: «لا تَبْكِ! قَدِ انْتَصَرَ الأَسَدُ الَّذِي مِنْ سِبْطِ يَهُوذَا، الَّذِي هُوَ أَصْلُ دَاوُدَ، وَهُوَ الْمُسْتَحِقُّ أَنْ يَفْتَحَ الْكِتَابَ وَيَفُكَّ خُتُومَهُ السَّبْعَةَ».

കിന്തു തേഷാം പ്രാചീനാനാമ് ഏകോ ജനോ മാമവദത് മാ രോദീഃ പശ്യ യോ യിഹൂദാവംശീയഃ സിംഹോ ദായൂദോ മൂലസ്വരൂപശ്ചാസ്തി സ പത്രസ്യ തസ്യ സപ്തമുദ്രാണാഞ്ച മോചനായ പ്രമൂതവാൻ|

٦ 6 وَنَظَرْتُ فَرَأَيْتُ فِي الْوَسَطِ بَيْنَ الْعَرْشِ وَالْكَائِنَاتِ الْحَيَّةِ الأَرْبَعَةِ وَالشُّيُوخِ حَمَلاً يَظْهَرُ كَأَنَّهُ كَانَ قَدْ ذُبِحَ. وَكَانَتْ لَهُ سَبْعَةُ قُرُونٍ، وَسَبْعُ أَعْيُنٍ تُمَثِّلُ أَرْوَاحَ اللهِ السَّبْعَةَ الَّتِي أُرْسِلَتْ إِلَى الأَرْضِ كُلِّهَا.

അപരം സിംഹാസനസ്യ ചതുർണാം പ്രാണിനാം പ്രാചീനവർഗസ്യ ച മധ്യ ഏകോ മേഷശാവകോ മയാ ദൃഷ്ടഃ സ ഛേദിത ഇവ തസ്യ സപ്തശൃങ്ഗാണി സപ്തലോചനാനി ച സന്തി താനി കൃത്സ്നാം പൃഥിവീം പ്രേഷിതാ ഈശ്വരസ്യ സപ്താത്മാനഃ|

٧ 7 فَتَقَدَّمَ وَأَخَذَ الْكِتَابَ مِنْ يَمِينِ الْجَالِسِ عَلَى الْعَرْشِ.

സ ഉപാഗത്യ തസ്യ സിംഹാസനോപവിഷ്ടജനസ്യ ദക്ഷിണകരാത് തത് പത്രം ഗൃഹീതവാൻ|

٨ 8 فَسَجَدَ الشُّيُوخُ الأَرْبَعَةُ وَالْعِشْرُونَ وَالْكَائِنَاتُ الْحَيَّةُ الأَرْبَعَةُ أَمَامَ الْحَمَلِ، وَكَانَ بِيَدِ كُلٍّ مِنْهُمْ قِيثَارَةٌ وَكُؤُوسُ ذَهَبٍ مَمْلُوءَةٌ بِالْبَخُورِ، الَّذِي هُوَ صَلَوَاتُ الْقِدِّيسِينَ.

പത്രേ ഗൃഹീതേ ചത്വാരഃ പ്രാണിനശ്ചതുർവിംംശതിപ്രാചീനാശ്ച തസ്യ മേഷശാവകസ്യാന്തികേ പ്രണിപതന്തി തേഷാമ് ഏകൈകസ്യ കരയോ ർവീണാം സുഗന്ധിദ്രവ്യൈഃ പരിപൂർണം സ്വർണമയപാത്രഞ്ച തിഷ്ഠതി താനി പവിത്രലോകാനാം പ്രാർഥനാസ്വരൂപാണി|

٩ 9 وَأَخَذُوا يُرَتِّلُونَ تَرْتِيلَةً جَدِيدَةً يَقُولُونَ فِيهَا: «مُسْتَحِقٌّ أَنْتَ أَنْ تَأْخُذَ الْكِتَابَ وَتَفُكَّ خُتُومَهُ، لأَنَّكَ ذُبِحْتَ، وَبِدَمِكَ اشْتَرَيْتَ لِلهِ أُنَاساً مِنْ كُلِّ قَبِيلَةٍ وَلُغَةٍ وَشَعْبٍ وَأُمَّةٍ،

അപരം തേ നൂതനമേകം ഗീതമഗായൻ, യഥാ, ഗ്രഹീതും പത്രികാം തസ്യ മുദ്രാ മോചയിതും തഥാ| ത്വമേവാർഹസി യസ്മാത് ത്വം ബലിവത് ഛേദനം ഗതഃ| സർവ്വാഭ്യോ ജാതിഭാഷാഭ്യഃ സർവ്വസ്മാദ് വംശദേശതഃ| ഈശ്വരസ്യ കൃതേ ഽസ്മാൻ ത്വം സ്വീയരക്തേന ക്രീതവാൻ|

١٠ 10 وَجَعَلْتَهُمْ مَمْلَكَةً لإِلَهِنَا وَكَهَنَةً لَهُ، وَسَيَمْلِكُونَ عَلَى الأَرْضِ».

അസ്മദീശ്വരപക്ഷേ ഽസ്മാൻ നൃപതീൻ യാജകാനപി| കൃതവാംസ്തേന രാജത്വം കരിഷ്യാമോ മഹീതലേ||

١١ 11 ثُمَّ نَظَرْتُ، فَسَمِعْتُ تَرْتِيلَ الْمَلايِينِ مِنَ الْمَلائِكَةِ وَهِيَ تُحِيطُ بِالْعَرْشِ وَبِالْكَائِنَاتِ الْحَيَّةِ وَالشُّيُوخِ،

അപരം നിരീക്ഷമാണേന മയാ സിംഹാസനസ്യ പ്രാണിചതുഷ്ടയസ്യ പ്രാചീനവർഗസ്യ ച പരിതോ ബഹൂനാം ദൂതാനാം രവഃ ശ്രുതഃ, തേഷാം സംഖ്യാ അയുതായുതാനി സഹസ്രസഹസ്ത്രാണി ച|

١٢ 12 وَهُمْ يَهْتِفُونَ بِصَوْتٍ عَالٍ: «مُسْتَحِقٌّ الْحَمَلُ الْمَذْبُوحُ أَنْ يَنَالَ الْقُدْرَةَ وَالْغِنَى وَالْحِكْمَةَ وَالْقُوَّةَ وَالإِجْلالَ وَالْمَجْدَ وَالْبَرَكَةَ».

തൈരുച്ചൈരിദമ് ഉക്തം, പരാക്രമം ധനം ജ്ഞാനം ശക്തിം ഗൗരവമാദരം| പ്രശംസാഞ്ചാർഹതി പ്രാപ്തും ഛേദിതോ മേഷശാവകഃ||

١٣ 13 ثُمَّ سَمِعْتُ كُلَّ خَلِيقَةٍ فِي السَّمَاءِ وَعَلَى الأَرْضِ، وَتَحْتَ الأَرْضِ، وَعَلَى الْبَحْرِ، هَاتِفَةً مَعَ كُلِّ مَا فِيهَا: «الْبَرَكَةُ وَالإِجْلالُ وَالْمَجْدُ وَالسُّلْطَةُ لِلْجَالِسِ عَلَى الْعَرْشِ وَلِلْحَمَلِ، إِلَى أَبَدِ الآبِدِينَ». (aiōn g165)

അപരം സ്വർഗമർത്ത്യപാതാലസാഗരേഷു യാനി വിദ്യന്തേ തേഷാം സർവ്വേഷാം സൃഷ്ടവസ്തൂനാം വാഗിയം മയാ ശ്രുതാ, പ്രശംസാം ഗൗരവം ശൗര്യ്യമ് ആധിപത്യം സനാതനം| സിംഹസനോപവിഷ്ടശ്ച മേഷവത്സശ്ച ഗച്ഛതാം| (aiōn g165)

١٤ 14 فَرَدَّتِ الْكَائِنَاتُ الْحَيَّةُ الأَرْبَعَةُ: «آمِينَ!» وَجَثَا الشُّيُوخُ سَاجِدِينَ.

അപരം തേ ചത്വാരഃ പ്രാണിനഃ കഥിതവന്തസ്തഥാസ്തു, തതശ്ചതുർവിംശതിപ്രാചീനാ അപി പ്രണിപത്യ തമ് അനന്തകാലജീവിനം പ്രാണമൻ|