رُؤيا 2
| اكْتُبْ إِلَى مَلاكِ الْكَنِيسَةِ فِي أَفَسُسَ: إِلَيْكَ مَا يَقُولُهُ الَّذِي يُمْسِكُ النُّجُومَ السَّبْعَ بِيَمِينِهِ وَيَمْشِي بَيْنَ مَنَائِرِ الذَّهَبِ السَّبْعِ: | ١ 1 |
ഇഫിഷസ്ഥസമിതേ ർദൂതം പ്രതി ത്വമ് ഇദം ലിഖ; യോ ദക്ഷിണകരേണ സപ്ത താരാ ധാരയതി സപ്താനാം സുവർണദീപവൃക്ഷാണാം മധ്യേ ഗമനാഗമനേ കരോതി ച തേനേദമ് ഉച്യതേ|
| إِنِّي عَالِمٌ بِأَعْمَالِكَ، وَجَهْدِكَ، وَصَبْرِكَ، وَأَعْلَمُ أَنَّكَ لَا تَسْتَطِيعُ احْتِمَالَ الأَشْرَارِ، وَأَنَّكَ دَقَّقْتَ فِي فَحْصِ ادِّعَاءَاتِ أُولئِكَ الَّذِينَ يَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ رُسُلٌ، وَمَا هُمْ بِرُسُلٍ، فَتَبَيَّنَ لَكَ أَنَّهُمْ دَجَّالُونَ! | ٢ 2 |
തവ ക്രിയാഃ ശ്രമഃ സഹിഷ്ണുതാ ച മമ ഗോചരാഃ, ത്വം ദുഷ്ടാൻ സോഢും ന ശക്നോഷി യേ ച പ്രേരിതാ ന സന്തഃ സ്വാൻ പ്രേരിതാൻ വദന്തി ത്വം താൻ പരീക്ഷ്യ മൃഷാഭാഷിണോ വിജ്ഞാതവാൻ,
| وَقَدْ تَأَلَّمْتَ مِنْ أَجْلِ اسْمِي بِصَبْرٍ وَبِغَيْرِ كَلَلٍ. | ٣ 3 |
അപരം ത്വം തിതിക്ഷാം വിദധാസി മമ നാമാർഥം ബഹു സോഢവാനസി തഥാപി ന പര്യ്യക്ലാമ്യസ്തദപി ജാനാമി|
| وَلِي عَلَيْكَ أَنَّكَ تَرَكْتَ مَحَبَّتَكَ الأُولَى! | ٤ 4 |
കിഞ്ച തവ വിരുദ്ധം മയൈതത് വക്തവ്യം യത് തവ പ്രഥമം പ്രേമ ത്വയാ വ്യഹീയത|
| فَاذْكُرْ مِنْ أَيْنَ سَقَطْتَ، وَتُبْ رَاجِعاً إِلَى أَعْمَالِكَ السَّابِقَةِ، وَإلَّا أَتَيْتُ وَزَحْزَحْتُ مَنَارَتَكَ مِنْ مَوْضِعِهَا إِنْ كُنْتَ لَا تَتُوبُ! | ٥ 5 |
അതഃ കുതഃ പതിതോ ഽസി തത് സ്മൃത്വാ മനഃ പരാവർത്ത്യ പൂർവ്വീയക്രിയാഃ കുരു ന ചേത് ത്വയാ മനസി ന പരിവർത്തിതേ ഽഹം തൂർണമ് ആഗത്യ തവ ദീപവൃക്ഷം സ്വസ്ഥാനാദ് അപസാരയിഷ്യാമി|
| أَمَّا مَا يَسُرُّنِي فِيكَ فَهُوَ أَنَّكَ تَكْرَهُ أَعْمَالَ النِّيقُولاوِيِّينَ الَّتِي أَكْرَهُهَا أَنَا أَيْضاً. | ٦ 6 |
തഥാപി തവേഷ ഗുണോ വിദ്യതേ യത് നീകലായതീയലോകാനാം യാഃ ക്രിയാ അഹമ് ഋതീയേ താസ്ത്വമപി ഋതീയമേ|
| مَنْ لَهُ أُذُنَانِ فَلْيَسْمَعْ مَا يَقُولُهُ الرُّوحُ لِلْكَنَائِسِ! كُلُّ مَنْ يَنْتَصِرُ سَأُطْعِمُهُ مِنْ ثَمَرِ شَجَرَةِ الْحَيَاةِ فِي فِرْدَوْسِ اللهِ. | ٧ 7 |
യസ്യ ശ്രോത്രം വിദ്യതേ സ സമിതീഃ പ്രത്യുച്യമാനാമ് ആത്മനഃ കഥാം ശൃണോതു| യോ ജനോ ജയതി തസ്മാ അഹമ് ഈശ്വരസ്യാരാമസ്ഥജീവനതരോഃ ഫലം ഭോക്തും ദാസ്യാമി|
| وَاكْتُبْ إِلَى مَلاكِ الْكَنِيسَةِ فِي سِمِيرْنَا: إِلَيْكَ مَا يَقُولُهُ الأَوَّلُ وَالآخِرُ، الَّذِي كَانَ مَيْتاً وَعَادَ حَيًّا: | ٨ 8 |
അപരം സ്മുർണാസ്ഥസമിതേ ർദൂതം പ്രതീദം ലിഖ; യ ആദിരന്തശ്ച യോ മൃതവാൻ പുനർജീവിതവാംശ്ച തേനേദമ് ഉച്യതേ,
| إِنِّي أَعْلَمُ كَمْ تُقَاسِي مِنْ ضِيقٍ وَفَقْرٍ، رَغْمَ أَنَّكَ غَنِيٌّ. وَأَعْلَمُ تَجْرِيحَ الَّذِينَ يَدَّعُونَ أَنَّهُمْ يَهُودٌ وَلكِنَّهُمْ لَيْسُوا يَهُوداً، بَلْ هُمْ مَجْمَعٌ لِلشَّيْطَانِ! | ٩ 9 |
തവ ക്രിയാഃ ക്ലേശോ ദൈന്യഞ്ച മമ ഗോചരാഃ കിന്തു ത്വം ധനവാനസി യേ ച യിഹൂദീയാ ന സന്തഃ ശയതാനസ്യ സമാജാഃ സന്തി തഥാപി സ്വാൻ യിഹൂദീയാൻ വദന്തി തേഷാം നിന്ദാമപ്യഹം ജാനാമി|
| دَعْ عَنْكَ الْخَوْفَ مِمَّا يَنْتَظِرُكَ مِنْ آلامٍ، فَإِنَّ إِبْلِيسَ سَيَزُجُّ بِبَعْضِكُمْ فِي السِّجْنِ لِكَيْ تُمْتَحَنُوا، فَتُقَاسُونَ الاضْطِهَادَ عَشَرَةَ أَيَّامٍ. فَابْقَ أَمِيناً حَتَّى الْمَوْتِ، فَأَمْنَحَكَ إِكْلِيلَ الْحَيَاةِ. | ١٠ 10 |
ത്വയാ യോ യഃ ക്ലേശഃ സോഢവ്യസ്തസ്മാത് മാ ഭൈഷീഃ പശ്യ ശയതാനോ യുഷ്മാകം പരീക്ഷാർഥം കാംശ്ചിത് കാരായാം നിക്ഷേപ്സ്യതി ദശ ദിനാനി യാവത് ക്ലേശോ യുഷ്മാസു വർത്തിഷ്യതേ ച| ത്വം മൃത്യുപര്യ്യന്തം വിശ്വാസ്യോ ഭവ തേനാഹം ജീവനകിരീടം തുഭ്യം ദാസ്യാമി|
| مَنْ لَهُ أُذُنٌ فَلْيَسْمَعْ مَا يَقُولُهُ الرُّوحُ لِلْكَنَائِسِ! كُلُّ مَنْ يَنْتَصِرُ لَنْ يَلْحَقَ بِهِ أَذَى الْمَوْتِ الثَّانِي! | ١١ 11 |
യസ്യ ശ്രോത്രം വിദ്യതേ സ സമിതീഃ പ്രത്യുച്യമാനാമ് ആത്മനഃ കഥാം ശൃണോതു| യോ ജയതി സ ദ്വിതീയമൃത്യുനാ ന ഹിംസിഷ്യതേ|
| وَاكْتُبْ إِلَى مَلاكِ الْكَنِيسَةِ فِي بَرْغَامُسَ: إِلَيْكَ مَا يَقُولُهُ صَاحِبُ السَّيْفِ الْقَاطِعِ ذِي الْحَدَّيْنِ. | ١٢ 12 |
അപരം പർഗാമസ്ഥസമിതേ ർദൂതം പ്രതീദം ലിഖ, യസ്തീക്ഷ്ണം ദ്വിധാരം ഖങ്ഗം ധാരയതി സ ഏവ ഭാഷതേ|
| إِنِّي أَعْلَمُ أَيْنَ تَسْكُنُ، حَيْثُ عَرْشُ الشَّيْطَانِ! وَرَغْمَ ذَلِكَ تَمَسَّكْتَ بِاسْمِي، وَرَفَضْتَ أَنْ تُنْكِرَ الإِيمَانَ بِي، حَتَّى فِي أَيَّامِ أَنْتِيبَاسَ شَهِيدِي الأَمِينِ، الَّذِي قُتِلَ عِنْدَكُمْ حَيْثُ يَسْكُنُ الشَّيْطَانُ! | ١٣ 13 |
തവ ക്രിയാ മമ ഗോചരാഃ, യത്ര ശയതാനസ്യ സിംഹാസനം തത്രൈവ ത്വം വസസി തദപി ജാനാമി| ത്വം മമ നാമ ധാരയസി മദ്ഭക്തേരസ്വീകാരസ്ത്വയാ ന കൃതോ മമ വിശ്വാസ്യസാക്ഷിണ ആന്തിപാഃ സമയേ ഽപി ന കൃതഃ| സ തു യുഷ്മന്മധ്യേ ഽഘാനി യതഃ ശയതാനസ്തത്രൈവ നിവസതി|
| وَلَكِنِّي عَاتِبٌ عَلَيْكَ قَلِيلاً لأَنَّكَ تَتَسَامَحُ مَعَ الْقَوْمِ الَّذِينَ يَتَمَسَّكُونَ بِتَعْلِيمِ بَلْعَامَ عِنْدَمَا عَلَّمَ الْمَلِكَ بَالاقَ أَنْ يُدَمِّرَ بَنِي إِسْرَائِيلَ بِتَوْرِيطِهِمْ فِي ارْتِكَابِ الزِّنَى وَالأَكْلِ مِنَ الذَّبَائِحِ الْمُقَدَّمَةِ لِلأَصْنَامِ، | ١٤ 14 |
തഥാപി തവ വിരുദ്ധം മമ കിഞ്ചിദ് വക്തവ്യം യതോ ദേവപ്രസാദാദനായ പരദാരഗമനായ ചേസ്രായേലഃ സന്താനാനാം സമ്മുഖ ഉന്മാഥം സ്ഥാപയിതും ബാലാക് യേനാശിക്ഷ്യത തസ്യ ബിലിയമഃ ശിക്ഷാവലമ്ബിനസ്തവ കേചിത് ജനാസ്തത്ര സന്തി|
| هَكَذَا عِنْدَكَ أَنْتَ أَيْضاً قَوْمٌ يَتَمَسَّكُونَ بِتَعَالِيمِ النِّيقُولاوِيِّينَ! | ١٥ 15 |
തഥാ നീകലായതീയാനാം ശിക്ഷാവലമ്ബിനസ്തവ കേചിത് ജനാ അപി സന്തി തദേവാഹമ് ഋതീയേ|
| عَلَيْكَ أَنْ تَتُوبَ، وَإلَّا جِئْتُكَ سَرِيعاً لأُحَارِبَ هَؤُلاءِ الضَّالِّينَ بِالسَّيْفِ الَّذِي فِي فَمِي. | ١٦ 16 |
അതോ ഹേതോസ്ത്വം മനഃ പരിവർത്തയ ന ചേദഹം ത്വരയാ തവ സമീപമുപസ്ഥായ മദ്വക്തസ്ഥഖങ്ഗേന തൈഃ സഹ യോത്സ്യാമി|
| مَنْ لَهُ أُذُنٌ فَلْيَسْمَعْ مَا يَقُولُهُ الرُّوحُ لِلْكَنَائِسِ! كُلُّ مَنْ سَيَنْتَصِرُ سَأُطْعِمُهُ مِنَ المَنِّ الْخَفِيِّ، وَأُعْطِيهِ حَجَراً صَغِيراً أَبْيَضَ حُفِرَ عَلَيْهِ اسْمٌ جَدِيدٌ لَا يَعْرِفُهُ إِلّا الَّذِي يَأْخُذُهُ! | ١٧ 17 |
യസ്യ ശ്രോത്രം വിദ്യതേ സ സമിതീഃ പ്രത്യുച്യമാനാമ് ആത്മനഃ കഥാം ശൃണോതു| യോ ജനോ ജയതി തസ്മാ അഹം ഗുപ്തമാന്നാം ഭോക്തും ദാസ്യാമി ശുഭ്രപ്രസ്തരമപി തസ്മൈ ദാസ്യാമി തത്ര പ്രസ്തരേ നൂതനം നാമ ലിഖിതം തച്ച ഗ്രഹീതാരം വിനാ നാന്യേന കേനാപ്യവഗമ്യതേ|
| وَاكْتُبْ إِلَى مَلاكِ الْكَنِيسَةِ فِي ثِيَاتِيرَا: إِلَيْكَ مَا يَقُولُهُ ابْنُ اللهِ الَّذِي عَيْنَاهُ كَلَهِيبِ نَارٍ وَرِجْلاهُ كَالنُّحَاسِ النَّقِيِّ: | ١٨ 18 |
അപരം ഥുയാതീരാസ്ഥസമിതേ ർദൂതം പ്രതീദം ലിഖ| യസ്യ ലോചനേ വഹ്നിശിഖാസദൃശേ ചരണൗ ച സുപിത്തലസങ്കാശൗ സ ഈശ്വരപുത്രോ ഭാഷതേ,
| إِنِّي عَالِمٌ بِأَعْمَالِكَ، وَمَحَبَّتِكَ، وَإِيمَانِكَ، وَتَضْحِيَتِكَ، وَصَبْرِكَ؛ وَأَعْلَمُ أَنَّ أَعْمَالَكَ الأَخِيرَةَ زَادَتْ عَمَّا كَانَتْ عَلَيْهِ قَبْلاً! | ١٩ 19 |
തവ ക്രിയാഃ പ്രേമ വിശ്വാസഃ പരിചര്യ്യാ സഹിഷ്ണുതാ ച മമ ഗോചരാഃ, തവ പ്രഥമക്രിയാഭ്യഃ ശേഷക്രിയാഃ ശ്രേഷ്ഠാസ്തദപി ജാനാമി|
| وَلَكِنَّ لِي عَلَيْكَ أَنَّكَ تَتَسَاهَلُ مَعَ هَذِهِ الْمَرْأَةِ إِيزَابِلَ، الَّتِي تَدَّعِي أَنَّهَا نَبِيَّةٌ، فَتُعَلِّمُ عَبِيدِي وَتُغْوِيهِمْ أَنْ يَزْنُوا وَيَأْكُلُوا مِنَ الذَّبَائِحِ الْمُقَدَّمَةِ لِلأَصْنَامِ. | ٢٠ 20 |
തഥാപി തവ വിരുദ്ധം മയാ കിഞ്ചിദ് വക്തവ്യം യതോ യാ ഈഷേബൽനാമികാ യോഷിത് സ്വാം ഭവിഷ്യദ്വാദിനീം മന്യതേ വേശ്യാഗമനായ ദേവപ്രസാദാശനായ ച മമ ദാസാൻ ശിക്ഷയതി ഭ്രാമയതി ച സാ ത്വയാ ന നിവാര്യ്യതേ|
| وَقَدْ أَمْهَلْتُهَا مُدَّةً لِتَتُوبَ تَارِكَةً زِنَاهَا، وَلَكِنَّهَا لَمْ تَتُبْ. | ٢١ 21 |
അഹം മനഃപരിവർത്തനായ തസ്യൈ സമയം ദത്തവാൻ കിന്തു സാ സ്വീയവേശ്യാക്രിയാതോ മനഃപരിവർത്തയിതും നാഭിലഷതി|
| فَإِنِّي سَأُلْقِيهَا عَلَى فِرَاشٍ، وَأَبْتَلِي الزَّانِينَ مَعَهَا بِمِحْنَةٍ شَدِيدَةٍ، إِنْ كَانُوا لَا يَتُوبُونَ عَنْ أَعْمَالِهِمْ. | ٢٢ 22 |
പശ്യാഹം താം ശയ്യായാം നിക്ഷേപ്സ്യാമി, യേ തയാ സാർദ്ധം വ്യഭിചാരം കുർവ്വന്തി തേ യദി സ്വക്രിയാഭ്യോ മനാംസി ന പരാവർത്തയന്തി തർഹി താനപി മഹാക്ലേശേ നിക്ഷേപ്സ്യാമി
| سَأُبِيدُ أَوْلادَهَا بِالْمَوْتِ، فَتَعْرِفُ الْكَنَائِسُ كُلُّهَا أَنَّنِي أَنَا الَّذِي أَفْحَصُ الأَفْكَارَ وَالْقُلُوبَ، وَأُجَازِي كُلَّ وَاحِدٍ مِنْكُمْ بِحَسَبِ أَعْمَالِهِ. | ٢٣ 23 |
തസ്യാഃ സന്താനാംശ്ച മൃത്യുനാ ഹനിഷ്യാമി| തേനാഹമ് അന്തഃകരണാനാം മനസാഞ്ചാനുസന്ധാനകാരീ യുഷ്മാകമേകൈകസ്മൈ ച സ്വക്രിയാണാം ഫലം മയാ ദാതവ്യമിതി സർവ്വാഃ സമിതയോ ജ്ഞാസ്യന്തി|
| أَمَّا أَنْتُمُ، الْبَاقِينَ مِنْ أَهْلِ ثِيَاتِيرَا، الَّذِينَ لَمْ يَتَقَبَّلُوا هَذَا التَّعْلِيمَ الْفَاسِدَ، وَلَمْ يَعْرِفُوا مَا يَدْعُونَهُ أَسْرَارَ الشَّيْطَانِ الْعَمِيقَةَ، فَلَنْ أُحَمِّلَكُمْ أَيَّ عِبْءٍ جَدِيدٍ. | ٢٤ 24 |
അപരമ് അവശിഷ്ടാൻ ഥുയാതീരസ്ഥലോകാൻ അർഥതോ യാവന്തസ്താം ശിക്ഷാം ന ധാരയന്തി യേ ച കൈശ്ചിത് ശയതാനസ്യ ഗമ്ഭീരാർഥാ ഉച്യന്തേ താൻ യേ നാവഗതവന്തസ്താനഹം വദാമി യുഷ്മാസു കമപ്യപരം ഭാരം നാരോപയിഷ്യാമി;
| فَقَطْ تَمَسَّكُوا بِمَا لَدَيْكُمْ إِلَى أَنْ أَجِيءَ. | ٢٥ 25 |
കിന്തു യദ് യുഷ്മാകം വിദ്യതേ തത് മമാഗമനം യാവദ് ധാരയത|
| كُلُّ مَنْ يَنْتَصِرُ، وَيَسْتَمِرُّ حَتَّى النِّهَايَةِ فِي فِعْلِ مَا يُرْضِينِي، فَسَوْفَ أُعْطِيهِ سُلْطَاناً عَلَى الأُمَمِ، | ٢٦ 26 |
യോ ജനോ ജയതി ശേഷപര്യ്യന്തം മമ ക്രിയാഃ പാലയതി ച തസ്മാ അഹമ് അന്യജാതീയാനാമ് ആധിപത്യം ദാസ്യാമി;
| فَيَحْكُمُهُمْ بِعَصاً مِنْ حَدِيدٍ، مِثْلَمَا أَخَذْتُ أَنَا مِنْ أَبِي سُلْطَاناً أَحْكُمُهُمْ بِهِ، فَيَتَحَطَّمُونَ كَمَا تَتَحَطَّمُ أَوَانِي الْخَزَفِ، | ٢٧ 27 |
പിതൃതോ മയാ യദ്വത് കർതൃത്വം ലബ്ധം തദ്വത് സോ ഽപി ലൗഹദണ്ഡേന താൻ ചാരയിഷ്യതി തേന മൃദ്ഭാജനാനീവ തേ ചൂർണാ ഭവിഷ്യന്തി|
| وَأَمْنَحُهُ كَوْكَبَ الصُّبْحِ! | ٢٨ 28 |
അപരമ് അഹം തസ്മൈ പ്രഭാതീയതാരാമ് അപി ദാസ്യാമി|
| مَنْ لَهُ أُذُنٌ فَلْيَسْمَعْ مَا يَقُولُهُ الرُّوحُ لِلْكَنَائِسِ! | ٢٩ 29 |
യസ്യ ശ്രോത്രം വിദ്യതേ സ സമിതീഃ പ്രത്യുച്യമാനാമ് ആത്മനഃ കഥാം ശൃണോതു|
