المَزامِير 34

١ 1 أُبَارِكُ الرَّبَّ فِي كُلِّ حِينٍ. تَسْبِيحُهُ دَائِماً فِي فَمِي.

Av David, då han gjorde seg galen hjå Abimelek, so han jaga honom av, og han gjekk burt. Eg vil lova Herren alle tider, hans pris skal stendigt vera i min munn.

٢ 2 تَفْتَخِرُ نَفْسِي بِالرَّبِّ، فَيَسْمَعُنِي الْوُدَعَاءُ وَيَفْرَحُونَ.

Mi sjæl skal rosa seg av Herren; dei spaklyndte skal høyra det og gleda seg.

٣ 3 مَجِّدُوا الرَّبَّ مَعِي، وَلْنُعَظِّمِ اسْمَهُ مَعاً.

Lova Herren storleg med meg, og lat oss saman upphøgja hans namn!

٤ 4 الْتَمَسْتُ الرَّبَّ فَأَجَابَنِي، وأَنْقَذَنِي مِنْ كُلِّ مَخَاوِفِي.

Eg søkte Herren, og han svara meg og fria meg frå alle mine rædslor.

٥ 5 الَّذِينَ تَطَلَّعُوا إِلَيْهِ اسْتَنَارُوا، وَلَمْ تَخْجَلْ وُجُوهُهُمْ قَطُّ.

Dei som skoda upp til honom, lyste av gleda, og deira andlit turvte aldri blygjast.

٦ 6 هَذَا الْمِسْكِينُ اسْتَغَاثَ، فَسَمِعَهُ الرَّبُّ وَأَنْقَذَهُ مِنْ جَمِيعِ ضِيقَاتِهِ.

Her er ein arming som ropa, og Herren høyrde og frelste honom frå alle hans trengslor.

٧ 7 مَلاَكُ الرَّبِّ يُخَيِّمُ حَوْلَ خَائِفِيهِ، وَيُنَجِّيهِمْ.

Herrens englar lægrar seg rundt ikring deim som ottast honom, og han friar deim ut.

٨ 8 ذُوقُوا وَانْظُرُوا مَا أَطْيَبَ الرَّبَّ. طُوبَى لِلرَّجُلِ الْمُتَوَكِّلِ عَلَيْهِ.

Smaka og sjå at Herren er god! Sæl er den mann som flyr til honom.

٩ 9 اتَّقُوا الرَّبَّ يَاقِدِّيسِيهِ، لأَنَّهُ لَيْسَ عَوَزٌ لِمُتَّقِيهِ.

Ottast Herren, de hans heilage, for inkje vantar dei som ottast honom.

١٠ 10 تَحْتَاجُ الأَشْبَالُ وَتَجُوعُ، وَأَمَّا طَالِبُو الرَّبِّ فَلاَ يُعْوِزُهُمْ شَيْءٌ مِنَ الْخَيْرِ.

Unge løvor lid naud og svelt, men dei som søkjer Herren, deim vantar det inkje godt.

١١ 11 تَعَالَوْا أَيُّهَا الْبَنُونَ وَأَصْغُوا إِلَيَّ، فَأُعَلِّمَكُمْ مَخَافَةَ الرَّبِّ.

Kom born, høyr meg! Eg vil læra dykk otte for Herren.

١٢ 12 فَمَنْ أَرَادَ أَنْ يَتَمَتَّعَ بِحَيَاةٍ سَعِيدَةٍ وَأَيَّامٍ طَيِّبَةٍ،

Kven er den mann som hev lyst til liv, som ynskjer seg dagar til å sjå lukka?

١٣ 13 فَلْيَمْنَعْ لِسَانَهُ عَنِ الشَّرِّ وَشَفَتَيْهِ عَنْ كَلاَمِ الْغِشِّ

Vakta di tunga frå det som vondt er, og lippor for svikfull tale!

١٤ 14 لِيَتَحَوَّلْ عَنِ الشَّرِّ وَيَفْعَلِ الْخَيْرَ. لِيَطْلُبِ السَّلاَمَ وَيَسْعَ لِلْوُصُولِ إِلَيْهِ

Vik burt frå det vonde og gjer det gode, søk fred og far etter honom!

١٥ 15 لأَنَّ الرَّبَّ يَرْعَى الأَبْرَارَ بِعِنَايَتِهِ وَيَسْتَجِيبُ إِلَى دُعَائِهِمْ.

Herrens augo er vende til dei rettferdige, og hans øyro til deira rop.

١٦ 16 وَلَكِنْ يَقِفُ ضِدَّ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الشَّرَّ لِيَسْتَأْصِلَ مِنَ الأَرْضِ ذِكْرَهُمْ.

Herrens åsyn er imot deim som gjer vondt, til å rydja ut deira minne frå jordi.

١٧ 17 يَسْتَغِيثُ الأَبْرَارُ، فَيَسْمَعُ لَهُمُ الرَّبُّ وَيُنْقِذُهُمْ مِنْ جَمِيعِ ضِيقَاتِهِمْ.

Hine ropar, og Herren høyrer og friar deim ut or alle deira trengslor.

١٨ 18 الرَّبُّ قَرِيبٌ مِنْ مُنْكَسِرِي الْقَلْبِ، وَيُخَلِّصُ مُنْسَحِقِي الرُّوحِ.

Herren er nær hjå deim som hev eit sundbrote hjarta, og frelser deim som hev ei hugsprengd ånd.

١٩ 19 مَا أَكْثَرَ مَصَائِبَ الصِّدِّيقِ، وَلَكِنْ مِنْ جَمِيعِهَا يُنْقِذُهُ الرَّبُّ.

Mange ulukkor kjem yver den rettferdige, men Herren friar honom ut or deim alle.

٢٠ 20 يَحْفَظُ عِظَامَهُ كُلَّهَا، فَلاَ تُكْسَرُ وَاحِدَةٌ مِنْهَا.

Herren tek vare på alle hans bein, ikkje eitt av deim vert brote.

٢١ 21 الشَّرُّ يُمِيتُ الشِّرِّيرَ، وَالَّذِينَ يُبْغِضُونَ الصِّدِّيقَ يُعَاقَبُونَ.

Ulukka drep den ugudlege, og dei som hatar den rettferdige, vert saka.

٢٢ 22 الرَّبُّ يَفْدِي نُفُوسَ عَبِيدِهِ، وَكُلُّ مَنِ اعْتَصَمَ بِهِ يَنْجُو.

Herren løyser ut deira sjæl som tener honom, og av dei som flyr til honom, vert ingen saka.