المَزامِير 124

١ 1 لَوْ لَمْ يَكُنِ الرَّبُّ مَعَنَا لِيَقُلْ إِسْرَائِيلُ،

Hefði það ekki verið Drottinn sem með okkur var þetta skulu allir í Ísrael játa – hefði það ekki verið Drottinn,

٢ 2 لَوْ لَمْ يَكُنِ الرَّبُّ مَعَنَا، عِنْدَمَا قَامَ النَّاسُ عَلَيْنَا.

þá hefðu óvinirnir gleypt okkur lifandi,

٣ 3 لابْتَلَعُونَا وَنَحْنُ أَحْيَاءٌ، عِنْدَمَا احْتَدَمَ غَضَبُهُمْ عَلَيْنَا،

útrýmt okkur í heiftarreiði sinni.

٤ 4 وَلَجَرَفَتْنَا الْمِيَاهُ، وَلَطَمَا السَّيْلُ عَلَيْنَا،

Við hefðum skolast burt á augabragði,

٥ 5 وَلَطَغَتِ الْمِيَاهُ العَاتِيَةُ عَلَى أَنْفُسِنَا.

horfið í strauminn.

٦ 6 مُبَارَكٌ الرَّبُّ الَّذِي لَمْ يَجْعَلْنَا فَرِيسَةً لأَسْنَانِ أَعْدَائِنَا.

Lofaður sé Drottinn, hann bjargaði okkur úr klóm þeirra.

٧ 7 نَجَتْ نُفُوسُنَا كَالْعُصْفُورِ مِنْ فَخِّ الصَّيَّادِينَ: انْكَسَرَ الْفَخُّ وَنَجَوْنَا.

Við sluppum eins og fugl úr snöru veiðimanns. Snaran gaf sig og við flugum burt!

٨ 8 عَوْنُنَا بِاسْمِ الرَّبِّ صَانِعِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ.

Hjálp okkar kemur frá Drottni sem skapaði himin og jörð.