المَزامِير 123

١ 1 إِلَيْكَ رَفَعْتُ عَيْنَيَّ يَاسَاكِناً فِي السَّمَاوَاتِ.

Ein song til høgtidsferderne. Til deg lyfter eg augo mine, du som sit i himmelen.

٢ 2 كَمَا تَتَعَلَّقُ عُيُونُ الْعَبِيدِ بِأَيْدِي سَادَتِهِمْ، وَعَيْنَا الْجَارِيَةِ بِيَدِ سَيِّدَتِهَا، هَكَذَا تَتَعَلَّقُ أَنْظَارُنَا بِالرَّبِّ إِلَهِنَا حَتَّى يَتَحَنَّنَ عَلَيْنَا.

Sjå, som augo til tenarar skodar på handi åt herrarne sine, som augo til tenestgjenta på handi åt frua si, soleis skodar våre augo upp til Herren, vår Gud, til dess han vert oss nådig.

٣ 3 ارْحَمْنَا يَارَبُّ، ارْحَمْنَا، فَقَدْ شَبِعْنَا احْتِقَاراً.

Ver oss nådig, Herre, ver oss nådig! for me er ovleg metta med vanvyrdnad.

٤ 4 شَبِعَتْ نُفُوسُنَا كَثِيراً مِنْ هُزْءِ الْمُطْمَئِنِّينَ وَازْدِرَاءِ الْمُتَكَبِّرِينَ.

Ovleg metta er vår sjæl med spott ifrå dei kaute, med vanvyrdnad frå valdsmenner.