المَزامِير 123

١ 1 إِلَيْكَ رَفَعْتُ عَيْنَيَّ يَاسَاكِناً فِي السَّمَاوَاتِ.

Ein Stufenlied. - Zu Dir erheb ich meine Augen, der Du im Himmel thronst.

٢ 2 كَمَا تَتَعَلَّقُ عُيُونُ الْعَبِيدِ بِأَيْدِي سَادَتِهِمْ، وَعَيْنَا الْجَارِيَةِ بِيَدِ سَيِّدَتِهَا، هَكَذَا تَتَعَلَّقُ أَنْظَارُنَا بِالرَّبِّ إِلَهِنَا حَتَّى يَتَحَنَّنَ عَلَيْنَا.

Sieh! Wie der Sklaven Blick auf ihrer Herren Hand gerichtet, und wie auf ihrer Herrin Hand der Sklavin Auge ruht, so blicken unsere Augen hin auf unsere Gott und Herrn, bis daß er unser sich erbarmt.

٣ 3 ارْحَمْنَا يَارَبُّ، ارْحَمْنَا، فَقَدْ شَبِعْنَا احْتِقَاراً.

Herr! Sei uns gnädig, gnädig! Denn der Verachtung sind wir übersatt.

٤ 4 شَبِعَتْ نُفُوسُنَا كَثِيراً مِنْ هُزْءِ الْمُطْمَئِنِّينَ وَازْدِرَاءِ الْمُتَكَبِّرِينَ.

Des Spottes der Behäbigen ist unsere Seele übersatt, der Schmach der Übermütigen.