مَرْقُس 7
| وَاجْتَمَعَ إِلَيْهِ الْفَرِّيسِيُّونَ وَبَعْضُ الْكَتَبَةِ، قَادِمِينَ مِنْ أُورُشَلِيمَ. | ١ 1 |
୧ଚିମିନ୍ ଫାରୁଶୀକ ଆଡଃ ଯୀରୁଶାଲେମ୍ଏତେ ହିଜୁଃଲେନ୍ ଚିମିନ୍ ଆଇନ୍ ଇତୁକ ୟୀଶୁତାଃରେକ ହୁଣ୍ଡିୟାନା ।
| وَرَأَوْا بَعْضَ تَلامِيذِهِ يَتَنَاوَلُونَ الطَّعَامَ بِأَيْدٍ نَجِسَةٍ، أَيْ غَيْرِ مَغْسُولَةٍ. | ٢ 2 |
୨ଆଡଃ ଇନ୍କୁ ୟୀଶୁଆଃ ଚିମିନ୍ ଚେଲାକକେ ଯିହୁଦୀକଆଃ ରିତିରିୱାଜ୍ ଲେକାତେ ସତ୍ରାକେଦ୍ତେ କା ଆବୁଙ୍ଗ୍ ତିଃଇତେ ଜମ୍ତାନ୍କ ନେଲ୍କେଦ୍କଆ ।
| فَقَدْ كَانَ الْفَرِّيسِيُّونَ، وَالْيَهُودُ عَامَّةً، لَا يَأْكُلُونَ مَا لَمْ يَغْسِلُوا أَيْدِيَهُمْ مِرَاراً، مُتَمَسِّكِينَ بِتَقْلِيدِ الشُّيُوخِ. | ٣ 3 |
୩ଚିୟାଃଚି ଫାରୁଶୀକ ଆଡଃ ସବେନ୍ ଯିହୁଦୀକ ପ୍ରାଚିନ୍ ହଡ଼କଆଃ ରିତିରିୱାଜ୍ ଲେକା ତିଃଇ ବୁଗିଲେକାତେ କା ଆବୁଙ୍ଗ୍ ଜାକେଦ୍ କାକ ଜଜମାଃ ।
| وَإذَا عَادُوا مِنَ السُّوقِ، لَا يَأْكُلُونَ مَا لَمْ يَغْتَسِلُوا. وَهُنَاكَ طُقُوسٌ أُخْرَى كَثِيرَةٌ تَسَلَّمُوهَا لِيَتَمَسَّكُوا بِها، كَغَسْلِ الْكُؤُوسِ وَالأَبَارِيقِ وَأَوْعِيَةِ النُّحَاسِ. | ٤ 4 |
୪ଆଡଃ ପିଟ୍ଏତେ ରୁହାଡ଼୍କେଦ୍ତେ ଦାଆଃ'ତେ ଆଉରି ଆବୁଙ୍ଗ୍ ଜାକେଦ୍ କାକ ଜଜମାଃ । ଆଡଃ ନେ'ଲେକାନ୍ ରିତିରିୱାଜ୍ ମାନାତିଙ୍ଗ୍ ତାଇକେନାକ, ତାୱାକ, ଚାଟୁକ, ପାର୍କମ୍କ, ଆଡଃ ତାମ୍ବାତେ ବାଇୟାକାନ୍ ବାର୍ତାନ୍କକେ ଦାଆଃତେ ଆବୁଙ୍ଗ୍ ଗାସାର୍ ତାଇକେନାକ ।
| عِنْدَئِذٍ سَأَلَهُ الْفَرِّيسِيُّونَ وَالْكَتَبَةُ: «لِمَاذَا لَا يَسْلُكُ تَلامِيذُكَ وَفْقاً لِتَقْلِيدِ الشُّيُوخِ، بَلْ يَتَنَاوَلُونَ الطَّعَامَ بِأَيْدٍ نَجِسَةٍ؟» | ٥ 5 |
୫ଏନାମେନ୍ତେ ଫାରୁଶୀକ ଆଡଃ ଆଇନ୍ ଇତୁକ ୟୀଶୁକେ କୁଲିକିୟାକ, “ଚିନାଃମେନ୍ତେ ଆମାଃ ଚେଲାକ ତିଃଇ ବେଗାର୍ ଆବୁଙ୍ଗ୍କେଦ୍ତେ ସତ୍ରାଗି ଜଜମ୍କ ଦୁବାଃ ଆଡଃ ଆବୁଆଃ ପ୍ରାଚିନ୍କଆଃ ରିତିରିୱାଜ୍କ କାକ ମାନାତିଙ୍ଗ୍ତାନା?”
| فَرَدَّ عَلَيْهِمْ قَائِلاً: «أَحْسَنَ إِشَعْيَاءُ إِذْ تَنَبَّأَ عَنْكُمْ أَيُّهَا الْمُنَافِقُونَ، كَمَا جَاءَ فِي الْكِتَابِ: هَذَا الشَّعْبُ يُكْرِمُنِي بِشَفَتَيْهِ، وَأَمَّا قَلْبُهُ فَبَعِيدٌ عَنِّي جِدّاً. | ٦ 6 |
୬ୟୀଶୁ କାଜିରୁହାଡ଼୍କେଦ୍କଆଏ, “ଆପେ ବେଦାହଡ଼କ ତାନ୍ପେ, ଯିଶାୟ ଆପେୟାଃ ବିଷାଏରେ ସାର୍ତିଗି ଆୟାର୍କାଜି କାଜିକାଦା, ନେଆଁଦ ଅଲାକାନା, “ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ କାଜିକେଦାଏ, ‘ନେ ହଡ଼କ ମଚାତେକ ମାଇନିଙ୍ଗ୍ତାନା, ମେନ୍ଦ ଆକଆଃ ମନ୍ ଆଇଙ୍ଗ୍ତାଃଏତେ ସାଙ୍ଗିନ୍ରେଆ ।
| إِنَّمَا بَاطِلاً يَعْبُدُونَنِي وَهُمْ يُعَلِّمُونَ تَعَالِيمَ لَيْسَتْ إِلّا وَصَايَا النَّاسِ! | ٧ 7 |
୭ଆଇଙ୍ଗ୍କେ ସାମାଗିକ ସେୱାଇଙ୍ଗ୍ୟାଁ; ଆଡଃ ଇନ୍କୁଦ ନେୟାଁ ଧାରାମ୍ରେୟାଃ କାଜି ତାନାଃ ମେନ୍ତେ ହଡ଼କଆଃ ଆନାଚୁକ ଇତୁକତାନା ।’
| فَقَدْ أَهْمَلْتُمْ وَصِيَّةَ اللهِ وَتَمَسَّكْتُمْ بِتَقْلِيدِ النَّاسِ!» | ٨ 8 |
୮“ଆପେ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ରାଃ ଆନ୍ଚୁକ ଦୟା କୁଣ୍ଡାମ୍କେଦ୍ତେ ହଡ଼କଆଃ ରିତିରିୱାଜ୍ ମାନାତିଙ୍ଗ୍ ତାନାପେ ।”
| وَقَالَ لَهُمْ: «حَقّاً أَنَّكُمْ رَفَضْتُمْ وَصِيَّةَ اللهِ لِتُحَافِظُوا عَلَى تَقْلِيدِكُمْ أَنْتُمْ! | ٩ 9 |
୯ୟୀଶୁ ଆଡଃଗି କାଜିୟାଦ୍କଆଏ, “ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ରାଃ ଆନ୍ଚୁକେ କା ମାନାତିଙ୍ଗ୍କେଦ୍ତେ ଆପେୟାଃ ରିତିରିୱାଜ୍କେ ମାନାତିଙ୍ଗ୍ ନାଗେନ୍ତେ ଆପେ ଆପେୟାଃ ହରାପେ ନାମାକାଦାଃ ।
| فَإِنَّ مُوسَى قَالَ: أَكْرِمْ أَبَاكَ وَأُمَّكَ! وَأَيْضاً: مَنْ أَهَانَ أَبَاهُ أَوْ أُمَّهُ، فَلْيَكُنِ الْمَوْتُ عِقَاباً لَهُ! | ١٠ 10 |
୧୦ମୁଶା ଆନ୍ଚୁରେ କାଜିୟାକାଦାଏ, ‘ଏଙ୍ଗା ଆପୁ କିନ୍କେ ମାନାତିଙ୍ଗ୍କିନ୍ମେ’ ଆଡଃ ‘ଜେତାଏ ଏଙ୍ଗାତେକେ ଚାଏ ଆପୁତେକେ ସାର୍ପାଅ ରେଦ ଇନିଃ ଗଜଃକାଏ ।’
| وَلكِنَّكُمْ أَنْتُمْ تَقُولُونَ: إِذَا قَالَ أَحَدٌ لأَبِيهِ أَوْ أُمِّهِ: إِنَّ مَا كُنْتُ أَعُولُكَ بِهِ قَدْ جَعَلْتُهُ قُرْبَاناً، أَيْ تَقْدِمَةً لِلْهَيْكَلِ، | ١١ 11 |
୧୧ମେନ୍ଦ ଆପେ କାଜିତାନାପେ, ଜେତାଏ ଆୟାଃ ଆପୁ ଚାଏ ଏଙ୍ଗାକେ କାଜିୟାକିନାଏ, ଆୟାଃତାଃଏତେ ଅକ୍ନାଃ ନାଗେନ୍ତେ ଆମାଃ ବୁଗିନାଃ ନାମେତେୟାଃ ‘କୁର୍ବାନା’ କାନା, ନେଆଁଁରାଃ ମୁଣ୍ଡିଦ ନେୟାଁ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ ନାଗେନ୍ତେ ଦାନ୍ ଏମାକାନା,
| فَهُوَ فِي حِلٍّ مِنْ إِعَانَةِ أَبِيهِ أَوْ أُمِّهِ! | ١٢ 12 |
୧୨ଏନ୍ତେଦ ଆପେ ତାୟମ୍ତେ ଇନିଃକେ ଆୟାଃ ଏଙ୍ଗା ଚାହେ ଆୟାଃ ଆପୁଆଃ ନାଙ୍ଗ୍ ବୁଗିନାଃ ରିକା ନାଗେନ୍ତେ ଆଡଃ ଜେତ୍ନାଃ କାପେ ରିକାଚିକାଇତାନା ।
| وَهكَذَا تُبْطِلُونَ كَلِمَةَ اللهِ بِتَعْلِيمِكُمُ التَّقْلِيدِيِّ الَّذِي تَتَنَاقَلُونَهُ. وَهُنَاكَ أُمُورٌ كَثِيرَةٌ مِثْلُ هذِهِ تَفْعَلُونَهَا!» | ١٣ 13 |
୧୩ଆଡଃ ନେ ଲେକାତେ ଆପେୟାଃ ରିତିରିୱାଜ୍ତେ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ରାଃ କାଜିପେ ଫାଦାଆତମେତାନା । ଆଡଃ ନେ ଲେକାନ୍ କାମିକ ପୁରାଃପେ କାମିତାନା ।”
| وَإِذْ دَعَا الْجَمْعَ إِلَيْهِ ثَانِيَةً، قَالَ لَهُمْ: «اسْمَعُوا لِي كُلُّكُمْ وَافْهَمُوا! | ١٤ 14 |
୧୪ଏନ୍ତେ ୟୀଶୁ ଗାଦେଲ୍ ହଡ଼କକେ କେଡ଼ାକେଦ୍କଆଏ ଆଡଃ ମେତାଦ୍କଆଏ, “ଆୟୁମେପେ ଆଡଃ ଆଟ୍କାର୍ ଉରୁମେପେ ।
| لَا شَيْءَ مِنْ خَارِجِ الإِنْسَانِ إِذَا دَخَلَهُ يُمْكِنُ أَنْ يُنَجِّسَهُ. أَمَّا الأَشْيَاءُ الْخَارِجَةُ مِنَ الإِنْسَانِ، فَهِيَ الَّتِي تُنَجِّسُهُ. | ١٥ 15 |
୧୫ହଡ଼ରେ ବାହାରିଏତେ ବଲଃତେୟାଃ ଜେତ୍ନାଃ ଇନିଃକେ କାଏ ସତ୍ରା ଦାଡ଼ିୟାଇଆ, ମେନ୍ଦ ଇନିଃତେ ଅକ୍ନାଃ ଅଡଙ୍ଗ୍ଅଃଆ ଏନା ଆଇଃକ୍କେ ସତ୍ରାଇଆଏ ।”
| مَنْ لَهُ أُذُنَانِ لِلسَّمْعِ، فَلْيَسْمَعْ». | ١٦ 16 |
୧୬ଆୟୁମ୍ ନାଗେନ୍ତେ ଲୁତୁର୍ ମେନାଃନିଃ ଆୟୁମ୍ଜମେକାଏ ।
| وَلَمَّا غَادَرَ الْجَمْعَ وَدَخَلَ الْبَيْتَ، اسْتَفْسَرَهُ التَّلامِيذُ مَغْزَى الْمَثَلِ، | ١٧ 17 |
୧୭ଆଡଃ ଇନିଃ ଗାଦେଲ୍ ହଡ଼କସାଃଏତେ ଫାର୍କାକେଦ୍ତେ ଅଡ଼ାଃରେ ବଲୟାନ୍ଚି, ଚେଲାତାୟାଃକ ଏନ୍ ଜନ୍କା କାଜିରାଃ ମୁଣ୍ଡିକ କୁଲିକିୟାଃ ।
| فَقَالَ لَهُمْ: «أَهكَذَا أَنْتُمْ أَيْضاً لَا تَفْهَمُونَ؟ أَلا تُدْرِكُونَ أَنَّ كُلَّ مَا يَدْخُلُ الإِنْسَانَ مِنَ الْخَارِجِ لَا يُمْكِنُ أَنْ يُنَجِّسَهُ، | ١٨ 18 |
୧୮ଇନିଃ କାଜିରୁହାଡ଼ାଦ୍କଆଏ, “ଚିୟାଃ ଆପେୟଗି ଡଣ୍ଡଗିୟାପେ? ବାହାରିଏତେ ହଡ଼ରେ ବଲଃତେୟାଃ ଇନିଃକେ କାଏ ସତ୍ରା ଦାଡ଼ିୟାଇଆ ।
| لأَنَّهُ لَا يَدْخُلُ إِلَى قَلْبِهِ بَلْ إِلَى الْبَطْنِ، ثُمَّ يَخْرُجُ إِلَى الْخَلاءِ؟» مِمَّا يَجْعَلُ الأَطْعِمَةَ كُلَّهَا طَاهِرَةً. | ١٩ 19 |
୧୯ଚିୟାଃଚି ଏନା ମନ୍ରେ କାହାଗି, ମେନ୍ଦ ଲାହିଦ୍ରେ ବଲଃଆ, ଆଡଃ ହଡ଼୍ମଏତେ ଅଡଙ୍ଗ୍ ଏଣ୍ଡାଗଆଃ, ନେୟାଁ ଚିୟାଃ କାପେ ଆଟ୍କାରେତାନା ।” ନେ କାଜିରେ, ସବେନ୍ ଜଜମାଃ ଫାର୍ଚିଗିୟା ମେନ୍ତେ ୟୀଶୁ ଉଦୁବ୍କେଦାଏ ।
| ثُمَّ قَالَ: «إِنَّ الَّذِي يَخْرُجُ مِنَ الإِنْسَانِ، هُوَ يُنَجِّسُ الإِنْسَانَ. | ٢٠ 20 |
୨୦ଆଡଃଗି ଇନିଃ ମେତାଦ୍କଆଏ, “ଅକ୍ନାଃ ହଡ଼ରାଃ ବିଚାର୍ଏତେ ଅଡଙ୍ଗ୍ଅଃଆ, ଏନା ହଡ଼କେ ସତ୍ରାଇୟାଏ ।
| فَإِنَّهُ مِنَ الدَّاخِلِ، مِنْ قُلُوبِ النَّاسِ، تَنْبُعُ الأَفْكَارُ الشِّرِّيرَةُ، الْفِسْقُ، السَّرِقَةُ، الْقَتْلُ، | ٢١ 21 |
୨୧ଚିୟାଃଚି ଭିତାର୍ଏତେଗି, ହଡ଼କଆଃ ମନ୍ଏତେ ଏତ୍କାନ୍ ଉଡ଼ୁଃ ଅଡଙ୍ଗ୍ଅଃତାନା, ଆପାଙ୍ଗିର୍ କାମି, କୁମ୍ବୁଡ଼ୁ, ହଡ଼ଗଏଃ,
| الزِّنَى، الطَّمَعُ، الْخُبْثُ، الْخِدَاعُ، الْعَهَارَةُ، الْعَيْنُ الشِّرِّيرَةُ، التَّجْدِيفُ، الْكِبْرِيَاءُ، الْحَمَاقَةُ | ٢٢ 22 |
୨୨ଆପାଙ୍ଗିର୍, ଲାଲାଚ୍, ଏତ୍କାନାଃ, ବେଦା, ନିଲାଜ୍, ହିସ୍ଙ୍ଗା, ନିନ୍ଦା, ଫୁଟାନି ଆଡଃ ବାଲୁସେଣାଁଁ ।
| هذِهِ الأُمُورُ الشِّرِّيرَةُ كُلُّهَا تَنْبُعُ مِنْ دَاخِلِ الإِنْسَانِ وَتُنَجِّسُهُ». | ٢٣ 23 |
୨୩ନେ ସବେନ୍ ଏତ୍କାନ୍ କାଜି ମନ୍ଏତେ ଅଡଙ୍ଗ୍ଅଃତାନା ଆଡଃ ହଡ଼କେ ସତ୍ରାଇଆଏ ।”
| ثُمَّ تَرَكَ يَسُوعُ تِلْكَ الْمِنْطَقَةَ وَذَهَبَ إِلَى نَوَاحِي صُورَ. فَدَخَلَ بَيْتاً وَهُوَ لَا يُرِيدُ أَنْ يَعْلَمَ بِهِ أَحَدٌ. وَمَعَ ذَلِكَ، لَمْ يَسْتَطِعْ أَنْ يَظَلَّ مُخْتَفِياً. | ٢٤ 24 |
୨୪ଏନ୍ତେ ୟୀଶୁ ଏନ୍ତାଃକେ ବାଗିକେଦ୍ତେ ସୋର୍ ଦିଶୁମ୍ରାଃ ଜାପାଃ ହାତୁତେ ସେନଃୟାନାଏ । ଇନିଃ ମିଆଁଦ୍ ଅଡ଼ାଃରେ ବଲୟାନାଏ ଆଡଃ ଜେତାଏ ଏନ୍ ଅଡ଼ାଃରେ ମେନାଇୟା ଏନା ଆଲକାକ ସାରିକା ମେନ୍ତେ ଇନିଃ ସାନାଙ୍ଗ୍କେଦାଏ, ମେନ୍ଦ ଇନିଃ କାଏ ଉକୁ ଦାଡ଼ିୟାନା ।
| فَإِنَّ امْرَأَةً كَانَ بِابْنَتِهَا رُوحٌ نَجِسٌ، مَا إِنْ سَمِعَتْ بِخَبَرِهِ حَتَّى جَاءَتْ وَارْتَمَتْ عَلَى قَدَمَيْهِ، | ٢٥ 25 |
୨୫ମେନ୍ଦ ଇମ୍ତାଗି ମିଆଁଦ୍ କୁଡ଼ି, ୟୀଶୁ ହିଜୁଃକାନାଏ ମେନ୍ତେ ଆୟୁମ୍କେଦ୍ତେ ହିଜୁଃୟାନାଏ ଆଡଃ ୟୀଶୁଆଃ କାଟାସୁବାରେ ଉୟୁଃୟାନାଏ, ଚିୟାଃଚି ସତ୍ରା ଆତ୍ମାଦ ଇନିୟାଃ ହନ୍ତେକୁଡ଼ିକେ ଏସେରାକାଇ ତାଇକେନାଏ ।
| وَكَانَتِ الْمَرْأَةُ كَنْعَانِيَّةً، مِنْ أَصْلٍ سُورِيٍّ فِينِيقِيٍّ، وَتَوَسَّلَتْ إِلَيْهِ أَنْ يَطْرُدَ الشَّيْطَانَ مِنِ ابْنَتِهَا. | ٢٦ 26 |
୨୬ଇନିଃ ସିରିୟା ଦିଶୁମ୍ରାଃ ଫୋନେସିୟାରେନ୍ ମିଆଁଦ୍ ସାଅଁସାର୍ କୁଡ଼ି ତାଇକେନାଏ, ଇନିଃ ହନ୍ତେକୁଡ଼ିଏତେ ବଙ୍ଗାକେ ହାର୍ଅଡଙ୍ଗ୍ତାଇମେ ମେନ୍ତେ ୟୀଶୁକେ ବିନ୍ତିକିୟାଏ ।
| وَلكِنَّهُ قَالَ لَهَا: «دَعِي الْبَنِينَ أَوَّلاً يَشْبَعُونَ! فَلَيْسَ مِنَ الصَّوَابِ أَنْ يُؤْخَذَ خُبْزُ الْبَنِينَ وَيُطْرَحَ لِلْكِلابِ». | ٢٧ 27 |
୨୭ମେନ୍ଦ ୟୀଶୁ ମେତାଇୟାଏ, “ସିଦାତେ ହନ୍କକେ ଜମ୍ ରିକାକମେ, ଚିୟାଃଚି ହନ୍କଆଃ ଜମେୟାଃଁ ରେଃକ୍କେଦ୍ତେ ସେତାକଆଃ ଆୟାର୍ରେ ହୁଦ୍ମାତେୟାଃ କା ବୁଗିନାଃ ।”
| فَأَجَابَتْ قَائِلَةً لَهُ: «صَحِيحٌ يَا سَيِّدُ! وَلكِنَّ الْكِلابَ تَحْتَ الْمَائِدَةِ تَأْكُلُ مِنْ فُتَاتِ الْبَنِينَ!» | ٢٨ 28 |
୨୮ଏନ୍ତେ ଏନ୍ କୁଡ଼ି କାଜିକିୟାଏ, “ହେଗି ପ୍ରାଭୁ, ମେନ୍ଦ ମେଜ୍ ଲାତାର୍ରେ ସେତାକହଗି ହନ୍କଆଃ ହଲଙ୍ଗ୍କେଚାଃକ ଜଜମାଃ ।”
| فَقَالَ لَهَا: «لأَجْلِ هذِهِ الْكَلِمَةِ اذْهَبِي، فَقَدْ خَرَجَ الشَّيْطَانُ مِنِ ابْنَتِكِ!» | ٢٩ 29 |
୨୯ଏନ୍ତେ ୟୀଶୁ ଇନିଃକେ କାଜିକିୟାଏ, “ନେ କାଜିରେୟାଃ ନାଗେନ୍ତେ ଜୁ, ଅଡ଼ାଃତେ ରୁହାଡ଼୍ମେଁ, ହନ୍ମେଁ କୁଡ଼ିତାଃଏତେ ବଙ୍ଗା ଅଡଙ୍ଗ୍ୟାନା ।”
| فَلَمَّا رَجَعَتْ إِلَى بَيْتِهَا، وَجَدَتِ ابْنَتَهَا عَلَى السَّرِيرِ وَقَدْ خَرَجَ مِنْهَا الشَّيْطَانُ. | ٣٠ 30 |
୩୦ଏନ୍ କୁଡ଼ି ଅଡ଼ାଃତେ ରୁହାଡ଼୍ୟାନ୍ତେ ହନ୍ତେକୁଡ଼ିତାୟାଃକେ ପାର୍କମ୍ରେ ଗିତିଜାକାନ୍ ନେଲ୍କିୟାଏ, ଆଡଃ ବଙ୍ଗା ଇନିଃତାଃଏତେ ଅଡଙ୍ଗ୍ଆଁକାନ୍ ନାମ୍କିୟାଃ ।
| ثُمَّ غَادَرَ يَسُوعُ نَوَاحِي صُورَ وَعَادَ إِلَى بُحَيْرَةِ الْجَلِيلِ، مُرُوراً بِصَيْدَا وَعَبْرَ حُدُودِ الْمُدُنِ الْعَشْرِ. | ٣١ 31 |
୩୧ଆଡଃଗି ୟୀଶୁ ସୋର୍ ଦିଶୁମ୍ଏତେ ଅଡଙ୍ଗ୍ୟାନ୍ଚି, ସିଦୋନ୍ ଦିଶୁମ୍ରାଃ ଥାଲା ହରା, ଗାଲିଲ୍ ଦରେୟା, ଆଡଃ ଦେକାପଲ୍ଲୀ ସିମ୍ନାସାଃତେ ସେନଃୟାନାଏ ।
| فَأَحْضَرُوا إِلَيْهِ أَصَمَّ مَعْقُودَ اللِّسَانِ، وَتَوَسَّلُوا إِلَيْهِ أَنْ يَضَعَ يَدَهُ عَلَيْهِ. | ٣٢ 32 |
୩୨ଚିମିନ୍ ହଡ଼କ ମିଆଁଦ୍ କା ଆୟୁମ୍ ଦାଡ଼ିତାନ୍ ହଡ଼ ଆଡଃ କା ବାଖାଁଣ୍ ଦାଡ଼ିତାନ୍ ହଡ଼କେ ୟୀଶୁତାଃତେ ଆଉକିୟାଃକ, ଆଡଃ ଆମାଃ ତିଃଇ ଇନିଃରେ ଦହେମେ ମେନ୍ତେକ ବିନ୍ତିକିୟା ।
| فَانْفَرَدَ بِهِ بَعِيداً عَنِ الْجَمْعِ. وَوَضَعَ إِصْبَعَيْهِ فِي أُذُنَيِ الرَّجُلِ، ثُمَّ تَفَلَ وَلَمَسَ لِسَانَهُ، | ٣٣ 33 |
୩୩ଆଡଃ ୟୀଶୁ ଇନିଃକେ ଗାଦେଲ୍ ହଡ଼କ ଥାଲାଏତେ ଗେନାତେ ଏସ୍କାର୍ଗି ଇଦିକିୟାଏ, ଆଡଃ ଆୟାଃ ସାର୍ସାର୍ ଇନିୟାଃ ଲୁତୁର୍ରେ ଦହକେଦାଏ, ଆଡଃ ବେଏକ୍କେଦ୍ତେ ଇନିୟାଃ ଆଲାଙ୍ଗ୍କେ ଜୁଟିଦ୍କେଦାଏ ।
| وَرَفَعَ نَظَرَهُ إِلَى السَّمَاءِ، وَتَنَهَّدَ وَقَالَ لَهُ: «افَّاتَا!» أَيِ انْفَتِحْ. | ٣٤ 34 |
୩୪ଆଡଃ ସିର୍ମାସାଃତେ ସାଙ୍ଗିଲ୍କେଦ୍ତେ, ମାରାଙ୍ଗ୍ସାହେଁଦ୍ଲଃ ମେନ୍କେଦାଏ “ଏଫ୍ଫାଥାଃ” ନେଆଁଁରାଃ ମୁଣ୍ଡିଦ “ନିଜଃମେଁ” ।
| وَفِي الْحَالِ انْفَتَحَتْ أُذُنَاهُ وَانْحَلَّتْ عُقْدَةُ لِسَانِهِ، وَتَكَلَّمَ بِطَلاقَةٍ. | ٣٥ 35 |
୩୫ଇମ୍ତାଗି ଇନିୟାଃ ଲୁତୁର୍ଦ ନିଜ୍ୟାନା ଆଡଃ ଆଲାଙ୍ଗ୍ରେୟାଃ ତନଲ୍ ରାଡ଼ାୟାନା, ଆଡଃ ଇନିଃ ବୁଗିଲେକାତେ ବାଖାଁଣ୍ ଦାଡ଼ିକେଦାଏ ।
| وَأَوْصَاهُمْ أَنْ لَا يُخْبِرُوا أَحَداً بِذلِكَ. وَلَكِنْ كُلَّمَا أَوْصَاهُمْ أَكْثَرَ، كَانُوا يُكْثِرُونَ مِنْ إِعْلانِ الْخَبَرِ. | ٣٦ 36 |
୩୬ଏନ୍ତେ ୟୀଶୁ ଜେତାଏକକେ ନେ କାଜି କା ଉଦୁବ୍ ନାଗେନ୍ତେ ଇନ୍କୁକେ କାଜିକେଦ୍କଆଏ, ମେନ୍ଦ ଇନିଃ ହଡ଼କକେ ପୁରାଃଗି କାଜିକେଦ୍କରେହ ଇନ୍କୁ ଆଡଃଗି ପୁରାଃତେକ ଉଦୁବ୍ବାଡ଼ାକେଦା ।
| وَذُهِلُوا جِدّاً، قَائِلِينَ: «مَا أَرْوَعَ كُلَّ مَا يَفْعَلُ. فَهُوَ يَجْعَلُ الصُّمَّ يَسْمَعُونَ وَالْخُرْسَ يَتَكَلَّمُونَ». | ٣٧ 37 |
୩୭ଆଡଃ ଏନା ଆୟୁମ୍କେଦ୍ ହଡ଼କ ପୁରାଃଗିକ ଆକ୍ଦାନ୍ଦାଅୟାନା, ଆଡଃ କାଜିକେଦାଃକ, “ଇନିଃଦ ସବେନାଃ ବୁଗିଲେକାତେ କାମିୟାକାଦାଏ, କା ଆୟୁମ୍ଦାଡ଼ିତାନ୍କକେ ଇନିଃ ଆୟୁମ୍ ରିକାକେଦ୍କଆଏ, ଆଡଃ କା ବାଖାଁଣ୍ଦାଡ଼ିତାନ୍କକେ ବାଖାଁଣ୍ ନାଗେନ୍ତେ ପେଡ଼େଃ ଏମାକୁତାନାଏ ।”
