مَرْقُس 13
| وَبَيْنَمَا كَانَ يُغَادِرُ الْهَيْكَلَ، قَالَ لَهُ أَحَدُ تَلامِيذِهِ: «يَا مُعَلِّمُ، انْظُرْ مَا أَجْمَلَ هذِهِ الْحِجَارَةَ وَهذِهِ الْمَبَانِيَ!» | ١ 1 |
അനന്തരം മന്ദിരാദ് ബഹിർഗമനകാലേ തസ്യ ശിഷ്യാണാമേകസ്തം വ്യാഹൃതവാൻ ഹേ ഗുരോ പശ്യതു കീദൃശാഃ പാഷാണാഃ കീദൃക് ച നിചയനം|
| فَأَجَابَهُ يَسُوعُ: «أَتَرَى هذِهِ الْمَبَانِيَ الْعَظِيمَةَ؟ لَنْ يُتْرَكَ مِنْهَا حَجَرٌ فَوْقَ حَجَرٍ إِلّا وَيُهْدَمُ!» | ٢ 2 |
തദാ യീശുസ്തമ് അവദത് ത്വം കിമേതദ് ബൃഹന്നിചയനം പശ്യസി? അസ്യൈകപാഷാണോപി ദ്വിതീയപാഷാണോപരി ന സ്ഥാസ്യതി സർവ്വേ ഽധഃക്ഷേപ്സ്യന്തേ|
| وَفِيمَا هُوَ جَالِسٌ عَلَى جَبَلَ الزَّيْتُونِ مُقَابِلَ الْهَيْكَلِ، سَأَلَهُ بُطْرُسُ وَيَعْقُوبُ وَيُوحَنَّا وَأَنْدَرَاوُسُ عَلَى انْفِرَادٍ: | ٣ 3 |
അഥ യസ്മിൻ കാലേ ജൈതുൻഗിരൗ മന്ദിരസ്യ സമ്മുഖേ സ സമുപവിഷ്ടസ്തസ്മിൻ കാലേ പിതരോ യാകൂബ് യോഹൻ ആന്ദ്രിയശ്ചൈതേ തം രഹസി പപ്രച്ഛുഃ,
| «أَخْبِرْنَا مَتَى يَحْدُثُ هَذَا، وَمَا هِيَ الْعَلامَةُ عِنْدَمَا تُوشِكُ هذِهِ الأُمُورُ أَنْ تَتِمَّ؟» | ٤ 4 |
ഏതാ ഘടനാഃ കദാ ഭവിഷ്യന്തി? തഥൈതത്സർവ്വാസാം സിദ്ധ്യുപക്രമസ്യ വാ കിം ചിഹ്നം? തദസ്മഭ്യം കഥയതു ഭവാൻ|
| فَأَخَذَ يَسُوعُ يُجِيبُهُمْ قَائِلاً: «انْتَبِهُوا! لَا يُضَلِّلْكُمْ أَحَدٌ! | ٥ 5 |
തതോ യാശുസ്താൻ വക്തുമാരേഭേ, കോപി യഥാ യുഷ്മാൻ ന ഭ്രാമയതി തഥാത്ര യൂയം സാവധാനാ ഭവത|
| فَإِنَّ كَثِيرِينَ سَيَأْتُونَ بِاسْمِي قَائِلِينَ، إِنِّي أَنَا هُوَ وَيُضَلِّلُونَ كَثِيرِينَ. | ٦ 6 |
യതഃ ഖ്രീഷ്ടോഹമിതി കഥയിത്വാ മമ നാമ്നാനേകേ സമാഗത്യ ലോകാനാം ഭ്രമം ജനയിഷ്യന്തി;
| وَلكِنْ، عِنْدَمَا تَسْمَعُونَ بِالْحُرُوبِ وَأَخْبَارِ الْحُرُوبِ لَا تَرْتَعِبُوا؛ فَإِنَّ ذلِكَ لابُدَّ أَنْ يَحْدُثَ، وَلكِنْ لَيْسَتِ النِّهَايَةُ بَعْدُ. | ٧ 7 |
കിന്തു യൂയം രണസ്യ വാർത്താം രണാഡമ്ബരഞ്ച ശ്രുത്വാ മാ വ്യാകുലാ ഭവത, ഘടനാ ഏതാ അവശ്യമ്മാവിന്യഃ; കിന്ത്വാപാതതോ ന യുഗാന്തോ ഭവിഷ്യതി|
| فَسَوْفَ تَنْقَلِبُ أُمَّةٌ عَلَى أُمَّةٍ، وَمَمْلَكَةٌ عَلَى مَمْلَكَةٍ، وَتَحْدُثُ زَلازِلُ فِي عِدَّةِ أَمَاكِنَ، كَمَا تَحْدُثُ مَجَاعَاتٌ وَلكِنَّ هَذَا أَوَّلُ الْمَخَاضِ. | ٨ 8 |
ദേശസ്യ വിപക്ഷതയാ ദേശോ രാജ്യസ്യ വിപക്ഷതയാ ച രാജ്യമുത്ഥാസ്യതി, തഥാ സ്ഥാനേ സ്ഥാനേ ഭൂമികമ്പോ ദുർഭിക്ഷം മഹാക്ലേശാശ്ച സമുപസ്ഥാസ്യന്തി, സർവ്വ ഏതേ ദുഃഖസ്യാരമ്ഭാഃ|
| فَانْتَبِهُوا لأَنْفُسِكُمْ، لأَنَّهُمْ سَوْفَ يُسَلِّمُونَكُمْ إِلَى الْمَحَاكِمِ وَالْمَجَامِعِ، فَتُضْرَبُونَ وَتَمْثُلُونَ أَمَامَ حُكَّامٍ وَمُلُوكٍ مِنْ أَجْلِي، شَهَادَةً عِنْدَهُمْ. | ٩ 9 |
കിന്തു യൂയമ് ആത്മാർഥേ സാവധാനാസ്തിഷ്ഠത, യതോ ലോകാ രാജസഭായാം യുഷ്മാൻ സമർപയിഷ്യന്തി, തഥാ ഭജനഗൃഹേ പ്രഹരിഷ്യന്തി; യൂയം മദർഥേ ദേശാധിപാൻ ഭൂപാംശ്ച പ്രതി സാക്ഷ്യദാനായ തേഷാം സമ്മുഖേ ഉപസ്ഥാപയിഷ്യധ്വേ|
| وَيَجِبُ أَنْ يُبَشَّرَ أَوَّلاً بِالإِنْجِيلِ فِي جَمِيعِ الأُمَمِ. | ١٠ 10 |
ശേഷീഭവനാത് പൂർവ്വം സർവ്വാൻ ദേശീയാൻ പ്രതി സുസംവാദഃ പ്രചാരയിഷ്യതേ|
| فَإِذَا سَاقُوكُمْ لِيُسَلِّمُوكُمْ، لَا تَنْشَغِلُوا مُسْبَقاً بِمَا تَقُولُونَ: وَإِنَّمَا كُلُّ مَا تُلْهَمُونَ فِي تِلْكَ السَّاعَةِ، فَبِهِ تَكَلَّمُوا، لأَنَّكُمْ لَسْتُمْ أَنْتُمُ الْمُتَكَلِّمِينَ بَلِ الرُّوحُ الْقُدُسُ. | ١١ 11 |
കിന്തു യദാ തേ യുഷ്മാൻ ധൃത്വാ സമർപയിഷ്യന്തി തദാ യൂയം യദ്യദ് ഉത്തരം ദാസ്യഥ, തദഗ്ര തസ്യ വിവേചനം മാ കുരുത തദർഥം കിഞ്ചിദപി മാ ചിന്തയത ച, തദാനീം യുഷ്മാകം മനഃസു യദ്യദ് വാക്യമ് ഉപസ്ഥാപയിഷ്യതേ തദേവ വദിഷ്യഥ, യതോ യൂയം ന തദ്വക്താരഃ കിന്തു പവിത്ര ആത്മാ തസ്യ വക്താ|
| وَسَوْفَ يُسَلِّمُ الأَخُ أَخَاهُ إِلَى الْمَوْتِ، وَالأَبُ وَلَدَهُ، وَيَنْقَلِبُ الأَوْلادُ عَلَى وَالِدِيهِمْ وَيَقْتُلُونَهُمْ. | ١٢ 12 |
തദാ ഭ്രാതാ ഭ്രാതരം പിതാ പുത്രം ഘാതനാർഥം പരഹസ്തേഷു സമർപയിഷ്യതേ, തഥാ പത്യാനി മാതാപിത്രോ ർവിപക്ഷതയാ തൗ ഘാതയിഷ്യന്തി|
| وَتَكُونُونَ مَكْرُوهِينَ لَدَى الْجَمِيعِ مِنْ أَجْلِ اسْمِي. وَلكِنَّ الَّذِي يَثْبُتُ حَتَّى النِّهَايَةِ، فَهُوَ يَخْلُصُ. | ١٣ 13 |
മമ നാമഹേതോഃ സർവ്വേഷാം സവിധേ യൂയം ജുഗുപ്സിതാ ഭവിഷ്യഥ, കിന്തു യഃ കശ്ചിത് ശേഷപര്യ്യന്തം ധൈര്യ്യമ് ആലമ്ബിഷ്യതേ സഏവ പരിത്രാസ്യതേ|
| فَعِنْدَمَا تَرَوْنَ رَجَاسَةَ الْخَرَابِ قَائِمَةً حَيْثُ لَا يَنْبَغِي، لِيَفْهَمْ الْقَارِئُ! عِنْدَئِذٍ لِيَهْرُبْ الَّذِينَ فِي مِنْطَقَةِ الْيَهُودِيَّةِ إِلَى الْجِبَالِ؛ | ١٤ 14 |
ദാനിയേൽഭവിഷ്യദ്വാദിനാ പ്രോക്തം സർവ്വനാശി ജുഗുപ്സിതഞ്ച വസ്തു യദാ ത്വയോഗ്യസ്ഥാനേ വിദ്യമാനം ദ്രക്ഷഥ (യോ ജനഃ പഠതി സ ബുധ്യതാം) തദാ യേ യിഹൂദീയദേശേ തിഷ്ഠന്തി തേ മഹീധ്രം പ്രതി പലായന്താം;
| وَمَنْ كَانَ عَلَى السَّطْحِ، فَلا يَنْزِلْ إِلَى الْبَيْتِ وَلا يَدْخُلْ لِيَأْخُذَ مَا فِي بَيْتِهِ؛ | ١٥ 15 |
തഥാ യോ നരോ ഗൃഹോപരി തിഷ്ഠതി സ ഗൃഹമധ്യം നാവരോഹതു, തഥാ കിമപി വസ്തു ഗ്രഹീതും മധ്യേഗൃഹം ന പ്രവിശതു;
| وَمَنْ كَانَ فِي الْحَقْلِ، فَلا يَرْجِعْ لِيَأْخُذَ ثَوْبَهُ. | ١٦ 16 |
തഥാ ച യോ നരഃ ക്ഷേത്രേ തിഷ്ഠതി സോപി സ്വവസ്ത്രം ഗ്രഹീതും പരാവൃത്യ ന വ്രജതു|
| وَالْوَيْلُ لِلْحَبَالَى وَالْمُرْضِعَاتِ فِي تِلْكَ الأَيَّامِ! | ١٧ 17 |
തദാനീം ഗർബ്ഭവതീനാം സ്തന്യദാത്രീണാഞ്ച യോഷിതാം ദുർഗതി ർഭവിഷ്യതി|
| فَصَلُّوا لِكَي لَا يَقَعَ ذلِكَ فِي شِتَاءٍ: | ١٨ 18 |
യുഷ്മാകം പലായനം ശീതകാലേ യഥാ ന ഭവതി തദർഥം പ്രാർഥയധ്വം|
| فَسَوْفَ تَحْدُثُ فِي تِلْكَ الأَيَّامِ ضِيقَةٌ لَمْ يَحْدُثْ مِثْلُهَا مُنْذُ بَدْءِ الْخَلِيقَةِ الَّتِي خَلَقَهَا اللهُ إِلَى الآنَ وَلَنْ يَحْدُثَ. | ١٩ 19 |
യതസ്തദാ യാദൃശീ ദുർഘടനാ ഘടിഷ്യതേ താദൃശീ ദുർഘടനാ ഈശ്വരസൃഷ്ടേഃ പ്രഥമമാരഭ്യാദ്യ യാവത് കദാപി ന ജാതാ ന ജനിഷ്യതേ ച|
| وَلَوْلا أَنَّ الرَّبَّ قَدِ اخْتَصَرَ تِلْكَ الأَيَّامَ، لَمَا كَانَ أَحَدٌ مِنَ الْبَشَرِ يَنْجُو. وَلكِنَّهُ لأَجْلِ الْمُخْتَارِينَ الَّذِينَ اخْتَارَهُمْ، قَدِ اخْتَصَرَ تِلْكَ الأَيَّامَ. | ٢٠ 20 |
അപരഞ്ച പരമേശ്വരോ യദി തസ്യ സമയസ്യ സംക്ഷേപം ന കരോതി തർഹി കസ്യാപി പ്രാണഭൃതോ രക്ഷാ ഭവിതും ന ശക്ഷ്യതി, കിന്തു യാൻ ജനാൻ മനോനീതാൻ അകരോത് തേഷാം സ്വമനോനീതാനാം ഹേതോഃ സ തദനേഹസം സംക്ഷേപ്സ്യതി|
| فَإِنْ قَالَ لَكُمْ أَحَدٌ عِنْدَئِذٍ: هَا إِنَّ الْمَسِيحَ هُنَا! أَوْ: هَا هُوَ هُنَاكَ! فَلا تُصَدِّقُوا. | ٢١ 21 |
അന്യച്ച പശ്യത ഖ്രീഷ്ടോത്ര സ്ഥാനേ വാ തത്ര സ്ഥാനേ വിദ്യതേ, തസ്മിൻകാലേ യദി കശ്ചിദ് യുഷ്മാൻ ഏതാദൃശം വാക്യം വ്യാഹരതി, തർഹി തസ്മിൻ വാക്യേ ഭൈവ വിശ്വസിത|
| فَسَوْفَ يَبْرُزُ أَكْثَرُ مِنْ مَسِيحٍ دَجَّالٍ وَنَبِيٍّ دَجَّالٍ، وَيُقَدِّمُونَ آيَاتٍ وَأَعَاجِيبَ، لِيُضَلِّلُوا حَتَّى الْمُخْتَارِينَ، لَوِ اسْتَطَاعُوا. | ٢٢ 22 |
യതോനേകേ മിഥ്യാഖ്രീഷ്ടാ മിഥ്യാഭവിഷ്യദ്വാദിനശ്ച സമുപസ്ഥായ ബഹൂനി ചിഹ്നാന്യദ്ഭുതാനി കർമ്മാണി ച ദർശയിഷ്യന്തി; തഥാ യദി സമ്ഭവതി തർഹി മനോനീതലോകാനാമപി മിഥ്യാമതിം ജനയിഷ്യന്തി|
| فَانْتَبِهُوا إِذَنْ! هَا أَنَا قَدْ أَخْبَرْتُكُمْ بِالأُمُورِ كُلِّهَا قَبْلَ حُدُوثِهَا. | ٢٣ 23 |
പശ്യത ഘടനാതഃ പൂർവ്വം സർവ്വകാര്യ്യസ്യ വാർത്താം യുഷ്മഭ്യമദാമ്, യൂയം സാവധാനാസ്തിഷ്ഠത|
| وَلكِنْ فِي تِلْكَ الأَيَّامِ، بَعْدَ تِلْكَ الضِّيقَةِ، تُظْلِمُ الشَّمْسُ وَيَحْجُبُ الْقَمَرُ ضَوْءَهُ، | ٢٤ 24 |
അപരഞ്ച തസ്യ ക്ലേശകാലസ്യാവ്യവഹിതേ പരകാലേ ഭാസ്കരഃ സാന്ധകാരോ ഭവിഷ്യതി തഥൈവ ചന്ദ്രശ്ചന്ദ്രികാം ന ദാസ്യതി|
| وَتَتَهَاوَى نُجُومُ السَّمَاءِ، وَتَتَزَعْزَعُ الْقُوَّاتُ الَّتِي فِي السَّمَاوَاتِ. | ٢٥ 25 |
നഭഃസ്ഥാനി നക്ഷത്രാണി പതിഷ്യന്തി, വ്യോമമണ്ഡലസ്ഥാ ഗ്രഹാശ്ച വിചലിഷ്യന്തി|
| وَعِنْدَئِذٍ سَوْفَ يُبْصِرُونَ ابْنَ الإِنْسَانِ آتِياً فِي السُّحُبِ بِقُدْرَةٍ عَظِيمَةٍ وَمَجْدٍ. | ٢٦ 26 |
തദാനീം മഹാപരാക്രമേണ മഹൈശ്വര്യ്യേണ ച മേഘമാരുഹ്യ സമായാന്തം മാനവസുതം മാനവാഃ സമീക്ഷിഷ്യന്തേ|
| فَيُرْسِلُ عِنْدَئِذٍ مَلائِكَتَهُ وَيَجْمَعُ مُخْتَارِيهِ مِنَ الْجِهَاتِ الأَرْبَعِ، مِنْ أَقْصَى الأَرْضِ إِلَى أَقْصَى السَّمَاءِ. | ٢٧ 27 |
അന്യച്ച സ നിജദൂതാൻ പ്രഹിത്യ നഭോഭൂമ്യോഃ സീമാം യാവദ് ജഗതശ്ചതുർദിഗ്ഭ്യഃ സ്വമനോനീതലോകാൻ സംഗ്രഹീഷ്യതി|
| فَمِنْ شَجَرَةِ التِّينِ تَعَلَّمُوا هَذَا الْمَثَلَ: عِنْدَمَا تَلِينُ أَغْصَانُهَا وَتُطْلِعُ أَوْرَاقَهَا، تَعْلَمُونَ أَنَّ الصَّيْفَ قَرِيبٌ. | ٢٨ 28 |
ഉഡുമ്ബരതരോ ർദൃഷ്ടാന്തം ശിക്ഷധ്വം യദോഡുമ്ബരസ്യ തരോ ർനവീനാഃ ശാഖാ ജായന്തേ പല്ലവാദീനി ച ർനിഗച്ഛന്തി, തദാ നിദാഘകാലഃ സവിധോ ഭവതീതി യൂയം ജ്ഞാതും ശക്നുഥ|
| فَكَذَلِكَ أَنْتُمْ أَيْضاً، حِينَمَا تَرَوْنَ هذِهِ الأُمُورَ تَحْدُثُ، فَاعْلَمُوا أَنَّهُ قَرِيبٌ، بَلْ عَلَى الأَبْوَابِ. | ٢٩ 29 |
തദ്വദ് ഏതാ ഘടനാ ദൃഷ്ട്വാ സ കാലോ ദ്വാര്യ്യുപസ്ഥിത ഇതി ജാനീത|
| الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: لَا يَزُولُ هَذَا الْجِيلُ أَبَداً حَتَّى تَحْدُثَ هذِهِ الأُمُورُ كُلُّهَا. | ٣٠ 30 |
യുഷ്മാനഹം യഥാർഥം വദാമി, ആധുനികലോകാനാം ഗമനാത് പൂർവ്വം താനി സർവ്വാണി ഘടിഷ്യന്തേ|
| إِنَّ السَّمَاءَ وَالأَرْضَ تَزُولانِ، وَلكِنَّ كَلامِي لَا يَزُولُ أَبَداً. | ٣١ 31 |
ദ്യാവാപൃഥിവ്യോ ർവിചലിതയോഃ സത്യോ ർമദീയാ വാണീ ന വിചലിഷ്യതി|
| وَأَمَّا ذَلِكَ الْيَوْمُ وَتِلْكَ السَّاعَةُ فَلا يَعْرِفُهُمَا أَحَدٌ، لَا الْمَلائِكَةُ الَّذِينَ فِي السَّمَاءِ وَلا الاِبْنُ، إِلّا الآبُ. | ٣٢ 32 |
അപരഞ്ച സ്വർഗസ്ഥദൂതഗണോ വാ പുത്രോ വാ താതാദന്യഃ കോപി തം ദിവസം തം ദണ്ഡം വാ ന ജ്ഞാപയതി|
| فَانْتَبِهُوا وَاسْهَرُوا لأَنَّكُمْ لَا تَعْرِفُونَ مَتَى يَحِينُ الْوَقْتُ! | ٣٣ 33 |
അതഃ സ സമയഃ കദാ ഭവിഷ്യതി, ഏതജ്ജ്ഞാനാഭാവാദ് യൂയം സാവധാനാസ്തിഷ്ഠത, സതർകാശ്ച ഭൂത്വാ പ്രാർഥയധ്വം;
| فَالأَمْرُ أَشْبَهُ بِإِنْسَانٍ مُسَافِرٍ، تَرَكَ بَيْتَهُ، وَأَعْطَى عَبِيدَهُ السُّلْطَةَ مُعَيِّناً لِكُلِّ وَاحِدٍ عَمَلَهُ، وَأَوْصَى حَارِسَ الْبَابِ أَنْ يَسْهَرَ. | ٣٤ 34 |
യദ്വത് കശ്ചിത് പുമാൻ സ്വനിവേശനാദ് ദൂരദേശം പ്രതി യാത്രാകരണകാലേ ദാസേഷു സ്വകാര്യ്യസ്യ ഭാരമർപയിത്വാ സർവ്വാൻ സ്വേ സ്വേ കർമ്മണി നിയോജയതി; അപരം ദൗവാരികം ജാഗരിതും സമാദിശ്യ യാതി, തദ്വൻ നരപുത്രഃ|
| إِذَنِ اسْهَرُوا، لأَنَّكُمْ لَا تَعْرِفُونَ مَتَى يَعُودُ رَبُّ الْبَيْتِ: أَمَسَاءً، أَمْ فِي مُنْتَصَفِ اللَّيْلِ، أَمْ عِنْدَ صِيَاحِ الدِّيكِ، أَمْ صَبَاحاً، | ٣٥ 35 |
ഗൃഹപതിഃ സായംകാലേ നിശീഥേ വാ തൃതീയയാമേ വാ പ്രാതഃകാലേ വാ കദാഗമിഷ്യതി തദ് യൂയം ന ജാനീഥ;
| لِئَلّا يَعُودَ فَجْأَةً وَيَجِدَكُمْ نَائِمِينَ. | ٣٦ 36 |
സ ഹഠാദാഗത്യ യഥാ യുഷ്മാൻ നിദ്രിതാൻ ന പശ്യതി, തദർഥം ജാഗരിതാസ്തിഷ്ഠത|
| وَمَا أَقُولُهُ لَكُمْ، أَقُولُهُ لِلْجَمِيعِ: اسْهَرُوا!» | ٣٧ 37 |
യുഷ്മാനഹം യദ് വദാമി തദേവ സർവ്വാൻ വദാമി, ജാഗരിതാസ്തിഷ്ഠതേതി|
