لُوقا 5
| وَبَيْنَمَا كَانَ الْجَمْعُ مُحْتَشِدِينَ حَوْلَهُ لِيَسْمَعُوا كَلِمَةَ اللهِ، كَانَ هُوَ وَاقِفاً عَلَى شَاطِئِ بُحَيْرَةِ جَنِّيسَارَتَ. | ١ 1 |
एक्की दिहाड़े यीशु गन्नेसरतेरे समुन्देरे बन्ने पुड़ खेड़ोरो थियो, ते बड़े लोक तैस कां करां परमेशरेरू वचन शुन्नेरे लेइ तै उन्ढे बिछ़ड़ी गाते थिये।
| فَرَأَى قَارِبَيْنِ رَاسِيَيْنِ عَلَى جَانِبِ الْبُحَيْرَةِ وَقَدْ غَادَرَهُمَا الصَّيَّادُونَ، وَكَانُوا يَغْسِلُونَ الشِّبَاكَ. | ٢ 2 |
तैनी दूई किश्ती बन्ने लेगोरी लेई, ते मेछ़ली ट्लानेबाले किश्ती ड्लेखी छ़ेडतां अपना ज़ालां धोने लग्गोरो थिये।
| فَرَكِبَ أَحَدَ الْقَارِبَيْنِ، وَكَانَ لِسِمْعَانَ، وَطَلَبَ إِلَيْهِ أَنْ يَبْتَعِدَ قَلِيلاً عَنِ الْبَرِّ، ثُمَّ جَلَسَ يُعَلِّمُ الْجُمُوعَ مِنَ الْقَارِبِ. | ٣ 3 |
यीशु एक्की किश्ती मां च़ढ़ो ते किश्तरे मालिके शमौने सेइं ज़ोने लगो, तुस किश्ती इट्ठां बन्ने पुड़ेरां नेइतां थोड़ी दूर लाथ। फिरी यीशु किश्ती मां बिश्तां तैन लोकन उपदेश देने लगो।
| وَلَمَّا أَنْهَى كَلامَهُ، قَالَ لِسِمْعَانَ: «ابْتَعِدْ إِلَى حَيْثُ الْعُمْقِ، وَاطْرَحُوا شِبَاكَكُمْ لِلصَّيْدِ». | ٤ 4 |
ज़ैखन तैनी लोकन शिक्षा दित्ती त तै शमौने सेइं ज़ोने लगो, “तुस किश्ती डुग्घी ठैरी च़लाथ ते मेछ़ली ट्लानेरे लेइ ज़ाल छ़डा।”
| فَأَجَابَهُ سِمْعَانُ: «يَا سَيِّدُ قَدْ جَاهَدْنَا طَوَالَ اللَّيْلِ وَلَمْ نَصِدْ شَيْئاً. وَلكِنْ لأَجْلِ كَلِمَتِكَ سَأَطْرَحُ الشِّبَاكَ!» | ٥ 5 |
शमौने जुवाब दित्तो, “हे गुरू, असेईं सैरी राती तरले कियोरेन ते अक मछ़ली भी नईं ट्लेइयोरी, पन असां तेरे ज़ोने सेइं ज़ाल छ़डतम।”
| وَلَمَّا فَعَلُوا ذَلِكَ، صَادُوا سَمَكاً كَثِيراً جِدّاً، حَتَّى تَخَرَّقَتْ شِبَاكُهُمْ. | ٦ 6 |
आखर्कार पतरस ते तैसेरे सैथेईं ज़ालां छैडी दित्तां ते एत्री मेछ़ली लेगि, कि ज़ालां छ़िन्दोइतां मेछ़ली बेइरोवं निस्सने लेगि।
| فَأَشَارُوا إِلَى شُرَكَائِهِمِ الَّذِينَ فِي الْقَارِبِ الآخَرِ أَنْ يَأْتُوا وَيُسَاعِدُوهُمْ. فَأَتَوْا، وَمَلأُوا الْقَارِبَيْنِ كِلَيْهِمَا حَتَّى كَادَا يَغْرِقَانِ. | ٧ 7 |
तैखन तैनेईं अपने सैथन जो ज़ैना होरि किश्ती पुड़ थिए, इशारो कियो कि एज्जा इश्शी मद्दत केरा, ते तैना भी आए ते किश्ती मेछ़लेईं सेइं एत्री भेरोई जेई कि किश्ती डुबने लगी।
| وَلكِنْ لَمَّا رَأَى سِمْعَانُ بُطْرُسُ ذلِكَ، سَجَدَ عِنْدَ رُكْبَتَيْ يَسُوعَ وَقَالَ: «اُخْرُجْ مِنْ قَارِبِي يَا رَبُّ، لأَنِّي إِنْسَانٌ خَاطِئٌ». | ٨ 8 |
शमौन पतरस एन हेरतां यीशुएरे पावन पुड़ पेइतां ज़ोने लगे, “हे प्रभु, अवं पापी मैन्हु आईं तू मीं करां दूर भो!”
| فَقَدِ اسْتَوْلَتِ الدَّهْشَةُ عَلَيْهِ وَعَلَى جَمِيعِ الَّذِينَ كَانُوا مَعَهُ، لِكَثْرَةِ الصَّيْدِ الَّذِي صَادُوهُ، | ٩ 9 |
गल ए थी कि तै त तैसेरे साथी एत्री मेछ़ली लेइतां हैरान भोइ जोरे थिये।
| وَكَذلِكَ عَلَى يَعْقُوبَ وَيُوحَنَّا ابْنَيْ زَبَدِي اللَّذَيْنِ كَانَا شَرِيكَيْنِ لِسِمْعَانَ. وَقَالَ يَسُوعُ لِسِمْعَانَ: «لا تَخَفْ! مُنْذُ الآنَ تَكُونُ صَائِداً لِلنَّاسِ». | ١٠ 10 |
तेरहो हाल जेब्देरे मट्ठां केरो यानी याकूब त कने यूहन्नारो भी थियो, ज़ैना शमौने सेइं साथी थिये, यीशुए शमौने सेइं ज़ोवं, “डर नन्ना अज़्ज़ेरे बाद तू मेछ़ली ट्लाने बालो नईं, बल्के मैनन् अकोट्ठे केरतां मेरे चेले बनानेबालो भोलो।”
| وَبَعْدَمَا رَجَعُوا بِالْقَارِبَيْنِ إِلَى الْبَرِّ، تَرَكُوا كُلَّ شَيْءٍ وَتَبِعُوا يَسُوعَ. | ١١ 11 |
तैनेईं किश्ती ड्लेखी एन्तां लेई, ते अपनू सब किछ छ़ेडतां यीशु पत्ती च़ले जे।
| وَإِذْ كَانَ يَسُوعُ فِي إِحْدَى الْمُدُنِ، إِذَا إِنْسَانٌ يُغَطِّي الْبَرَصُ جِسْمَهُ، مَا إِنْ رَأَى يَسُوعَ حَتى ارْتَمَى عَلَى وَجْهِهِ وَتَوَسَّلَ إِلَيْهِ قَائِلاً: «يَا سَيِّدُ، إِنْ شِئْتَ فَأَنْتَ تَقْدِرُ أَنْ تُطَهِّرَنِي!» | ١٢ 12 |
ज़ैखन यीशु एक्की नगर मां थियो, ते एरू भोवं कि तैड़ी अक मैन्हु थियो, ज़ेसेरे सैरी जानी कोढ़ थियूं, तैनी यीशु लाव, ते तै ज़ैन्धु केरे भारे बिश्तां तैस कां मिन्नत केरतां ज़ोने लगो, “हे प्रभु तू चास त मेरू कोढ़ बज़्झ़ेई सकतस।”
| فَمَدَّ يَسُوعُ يَدَهُ وَلَمَسَهُ قَائِلاً: «إِنِّي أُرِيدُ، فَاطْهُرْ!» وَفِي الْحَالِ زَالَ عَنْهُ الْبَرَصُ. | ١٣ 13 |
यीशुए अपनो हथ तैस पुड़ रख्खो ते ज़ोवं, “अवं चाताईं, तू बज़्झ़ोस।” ते तैखने तैसेरू कोढ़ साफ भोइ जेवं।
| فَأَوْصَاهُ: «لا تُخْبِرْ أَحَداً، بَلِ اذْهَبْ وَاعْرِضْ نَفْسَكَ عَلَى الْكَاهِنِ، وَقَدِّمْ لِقَاءَ تَطْهِيرِكَ مَا أَمَرَ بِهِ مُوسَى، فَيَكُونَ ذلِكَ شَهَادَةً لَهُمْ». | ١٤ 14 |
तैखन यीशुए तैस मैन्हु हुक्म दित्तो, “हेर, एसेरे बारे मां केन्ची सेइं किछ न ज़ोइयां। बल्के अपनो आपे याजके हिरा। तैल्ला पत्ती, तू अपने बेज़्झ़ोनेरे वजाई सेइं च़ढ़तल च़ाढ़, ज़ेसेरे बारे मां मूसा नेबे कानूने मां हुक्म दित्तोरोए। ताके लोकन पतो च़ले कि तू बेज्झ़ोरोस।”
| عَلَى أَنَّ خَبَرَ يَسُوعَ زَادَ انْتِشَاراً، حَتَّى تَوَافَدَتْ إِلَيْهِ جُمُوعٌ كَثِيرَةٌ لِيَسْتَمِعُوا إِلَيْهِ وَيَنَالُوا الشِّفَاءَ مِنْ أَمْرَاضِهِمْ. | ١٥ 15 |
पन यीशुएरे बारे मां सेब्भन पतो लगो ते लोक दूरेरां देंते एजने लगे ताके यीशुएरी गल्लां शुन्न कने अपनि बिमैरन करां बेझ़ोन।
| أَمَّا هُوَ، فَكَانَ يَنْسَحِبُ إِلَى الأَمَاكِنِ الْخَالِيَةِ حَيْثُ يُصَلِّي. | ١٦ 16 |
पन यीशु जादे केरतां सुनसान ठैरी च़लो गातो थियो, ते प्रार्थना केरतो रातो थियो।
| وَفِي ذَاتِ يَوْمٍ، كَانَ يُعَلِّمُ، وَكَانَ بَيْنَ الْجَالِسِينَ بَعْضُ الْفَرِّيسِيِّينَ وَمُعَلِّمِي الشَّرِيعَةِ، وَقَدْ أَتَوْا مِنْ كُلِّ قَرْيَةٍ فِي الْجَلِيلِ وَالْيَهُودِيَّةِ، وَمِنْ أُورُشَلِيمَ. وَظَهَرَتْ قُدْرَةُ الرَّبِّ لِتَشْفِيَهُمْ. | ١٧ 17 |
एक्की दिहैड़ी एरू भोवं कि यीशु शिक्षा देने लग्गोरो थियो, ते तैखन किछ फरीसी ते शास्त्री लोक ज़ोते थिये, तैना गलील इलाके ते यहूदियारे सैरी इलाकन मरां यरूशलेम नगरे मां ओरे थिये; ते परमेशरेरी शक्ति यीशु सेइं साथी थी, ते बिमार बेज़्झ़ोइतां गाते थिये।
| وَإذَا بَعْضُهُمْ يَحْمِلُونَ عَلَى فِرَاشٍ إِنْسَاناً مَشْلُولاً، حَاوَلُوا أَنْ يَدْخُلُوا بِهِ وَيَضَعُوهُ أَمَامَهُ. | ١٨ 18 |
किछ मैनेईं अक अधरंगी मैन्हु खट्टी पुड़ छ़ुइतां आनोरोए थियो, ते तैना कोशिश लगे केरने कि एस अन्तर नेइतां यीशु कां पुज़ाम।
| وَلَمَّا لَمْ يَجِدُوا طَرِيقاً لإِدْخَالِهِ بِسَبَبِ الزِّحَامِ، صَعِدُوا بِهِ إِلَى السَّطْحِ وَدَلَّوْهُ مِنْ فَتْحَةٍ فِي السَّقْفِ عَلَى فِرَاشِهِ إِلَى الوَسَطِ قُدَّامَ يَسُوعَ. | ١٩ 19 |
पन अन्तर एत्री तंगी थी कि तैना अन्तर न गेइ सके फिरी तैनेईं तैस घरेरी छत पुट्टी ज़ैस घरे मां यीशु थियो, ते खट्टां सने तै अधरंगी मैन्हु अन्तर यीशुएरे तुतरे अगर ओसालो।
| فَلَمَّا رَأَى إِيمَانَهُمْ، قَالَ: «أَيُّهَا الإِنْسَانُ، قَدْ غُفِرَتْ لَكَ خَطَايَاكَ!» | ٢٠ 20 |
यीशु तैन केरो विश्वास हेरतां ज़ोवं, “हे दोस्त तेरे पाप माफ़ भोए।”
| فَأَخَذَ الْكَتَبَةُ وَالْفَرِّيسِيُّونَ يُفَكِّرُونَ قَائِلِينَ: «مَنْ هَذَا الَّذِي يَنْطِقُ بِكَلامِ الْكُفْرِ؟ مَنْ يَقْدِرُ أَنْ يَغْفِرَ الْخَطَايَا إِلّا اللهَ وَحْدَهُ؟» | ٢١ 21 |
शास्त्री ते फरीसी लोक सोचने लगे, “ए कौन मैन्हु आए, ज़ै परमेशरेरी तुहीन केरते, परमेशरेरे अलावा कौन पाप माफ़ केरि सकते?”
| وَلكِنَّ يَسُوعَ أَدْرَكَ مَا يُفَكِّرُونَ فِيهِ، فَأَجَابَهُمْ قَائِلاً: «فِيمَ تُفَكِّرُونَ فِي قُلُوبِكُمْ؟ | ٢٢ 22 |
यीशुए तैन केरि गल्लां बुझ़ी ते तैन जुवाब दित्तो, “तुस अपने-अपने मने मां एन्च़रां किजो सोचने लग्गोरेथ?
| أَيُّ الأَمْرَيْنِ أَسْهَلُ: أَنْ أَقُولَ: قَدْ غُفِرَتْ لَكَ خَطَايَاكَ! أَمْ أَنْ أَقُولَ: قُمْ وَامْشِ؟ | ٢٣ 23 |
कुन ज़ोनू सुखतुए, ‘तेरे पाप माफ़ भोए,’ या एन ज़ोनू ‘उठ, ते च़ल फिर?’
| وَلكِنِّي (قُلْتُ ذلِكَ) لِكَيْ تَعْلَمُوا أَنَّ لابْنِ الإِنْسَانِ عَلَى الأَرْضِ سُلْطَةَ غُفْرَانِ الْخَطَايَا». وَقَالَ لِلْمَشْلُولِ: «لَكَ أَقُولُ قُمِ احْمِلْ فِرَاشَكَ، وَاذْهَبْ إِلَى بَيْتِكَ». | ٢٤ 24 |
पन तुसन पतो लग्गे, मैनेरे मट्ठे ज़मीनी पुड़ पाप माफ़ केरनेरो अधिकारे,” फिरी यीशुए तैस बिमारे जो ज़ोवं, “अपनि खट सल्ल ते घरजो च़लो गा।”
| وَفِي الْحَالِ قَامَ أَمَامَهُمْ وَذَهَبَ إِلَى بَيْتِهِ مُمَجِّداً اللهَ، وَقَدْ حَمَلَ مَا كَانَ رَاقِداً عَلَيْهِ. | ٢٥ 25 |
तै अधरंगी बिमार मैन्हु सेब्भी केरे सामने ते खड़े उठो ते ज़ैस खट्टी पुड़ तै झ़ुलतो थियो, अपने दोग्गे पुड़ छ़ुइतां परमेशरेरी बड़याई केरतो-केरतो घरजो च़लो जेव।
| فَأَخَذَتِ الْحَيْرَةُ الْجَمِيعَ، وَمَجَّدُوا اللهَ؛ وَقَدْ تَمَلَّكَهُمُ الْخَوْفُ، وَقَالُوا: «رَأَيْنَا الْيَوْمَ عَجَائِبَ!» | ٢٦ 26 |
तैना सारे लोक हैरान राए ते परमेशरेरी तारीफ़ केरने लगे ते कने ज़ोने लगे, “ए त असेईं अज़ नव्वीं गल लाई।”
| وَخَرَجَ بَعْدَ ذلِكَ فَرَأَى جَابِي ضَرَائِبَ، اسْمُهُ لاوِي، جَالِساً فِي مَكْتَبِ الْجِبَايَةِ، فَقَالَ لَهُ: «اتْبَعْنِي!» | ٢٧ 27 |
एना गल्लां बीतनेरां बाद यीशु तैट्ठां निस्सो, ते एक्की चुंगी घिन्ने बाले कां च़ले जेव, तैसेरू नवं लेवी थियूं। ते तै चुंगी नेनेबाले दफ़तरे मां बिश्शोरो लाव, ते यीशुए तैस जो ज़ोवं, “तू मीं पत्ती च़ल ते मेरो चेलो बन।”
| فَقَامَ لاوِي وَتَبِعَهُ تَارِكاً كُلَّ شَيْءٍ. | ٢٨ 28 |
तै तैखने यीशु पत्ती च़लो जेव।
| وَأَقَامَ لَهُ وَلِيمَةً عَظِيمَةً فِي بَيْتِهِ، وَكَانَ مُتَّكِئاً مَعَهُمْ جَمْعٌ كَبِيرٌ مِنَ الْجُبَاةِ وَغَيْرِهِمْ. | ٢٩ 29 |
ते फिरी लेवी यीशुएरे लेइ अपने घरे अक बड़ी धाम दित्ती। ते तैड़ी चुंगी नेनेबाले ते होरे भी बड़े लोक थिये ज़ैना तैस सेइं साथी रोट्टी खाने बिश्शे।
| فَتَذَمَّرَ كَتَبَةُ الْيَهُودِ وَالْفَرِّيسِيُّونَ عَلَى تَلامِيذِهِ، قَائِلِينَ: «لِمَاذَا تَأْكُلُونَ وَتَشْرَبُونَ مَعَ جُبَاةِ ضَرَائِبَ وَخَاطِئِينَ؟» | ٣٠ 30 |
फरीसी लोक ते शास्त्री यीशुएरे चेलन सेइं ज़ोने लग्गे, “तुस चुंगी नेनेबालन ते पापी लोकन सेइं साथी किजो खातथ पीतथ?”
| فَرَدَّ عَلَيْهِمْ يَسُوعُ قَائِلاً: «لا يَحْتَاجُ الأَصِحَّاءُ إِلَى الطَّبِيبِ، بَلِ الْمَرْضَى! | ٣١ 31 |
यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “बिमारन डाक्टरेरी ज़रूरत भोचे, न कि सझ़र लोकन।
| مَا جِئْتُ لأَدْعُوَ إِلَى التَّوْبَةِ أَبْرَاراً بَلْ خَاطِئِينَ!» | ٣٢ 32 |
अवं धर्मी लोकन नईं, पन पापी लोकन कुजाने ओरोईं कि, तैना अपने पापन करां मन फिरान।”
| وَقَالُوا لَهُ: «إِنَّ تَلامِيذَ يُوحَنَّا يَصُومُونَ كَثِيراً وَيَرْفَعُونَ الطِّلْبَاتِ، وَكَذلِكَ يَفْعَلُ أَيْضاً تَلامِيذُ الْفَرِّيسِيِّينَ؛ وَأَمَّا تَلامِيذُكَ فَيَأْكُلُونَ وَيَشْرَبُونَ!» | ٣٣ 33 |
तैना लोक यीशु सेइं ज़ोने लगे, “यूहन्नारे चेले त बरत रखतन ते प्रार्थना भी केरतन ते एन्च़रे फरीसी लोक भी केरतन, पन तेरे चेले त खातन पीतन?”
| فَقَالَ لَهُمْ: «هَلْ تَقْدِرُونَ أَنْ تَجْعَلُوا أَهْلَ الْعُرْسِ يَصُومُونَ مَادَامَ الْعَرِيسُ بَيْنَهُمْ؟ | ٣٤ 34 |
यीशुए तैनन् जुवाब दित्तो, “ड्लाएरे दिहाड़े, कुन लाड़ो साथी भोंते सांते जन बरत रेखी सकतथ?
| وَلكِنَّ أَيَّاماً سَتَأْتِي يَكُونُ الْعَرِيسُ فِيهَا قَدْ رُفِعَ مِنْ بَيْنِهِمْ، فِي تِلْكَ الأَيَّامِ، يَصُومُونَ». | ٣٥ 35 |
पन तैना दिहाड़े एज्जले, ज़ैखन लाड़ो तैन केरां अलग कियो गालो (यानी मारो गालो)। तैन दिहैड़न मां तैना (अपने दुख्खेरे वजाई सेइं) बरत रख्खेले।”
| وَضَرَبَ لَهُمْ أَيْضاً مَثَلاً: «لا أَحَدَ يَنْتَزِعُ قِطْعَةً مِنْ ثَوْبٍ جَدِيدٍ لِيَرْقَعَ بِها ثَوْباً عَتِيقاً، وَإلَّا فَإِنَّهُ يُمَزِّقُ الْجَدِيدَ، وَالرُّقْعَةُ الْمَأْخُوذَةُ مِنَ الْجَدِيدِ لَا تُوَافِقُ الْعَتِيقَ. | ٣٦ 36 |
फिरी यीशु तैन अक होरि मसाल दित्ती, “पुराने लिगड़े पुड़ नंव्वे लिगड़ेरी टलोई कोई न लाए, नता तै टलोई तैस मरां होरू भी छ़िंदेली, ते कने पुराने सेइं तै मिले भी नन्ना।
| وَلا أَحَدَ يَضَعُ خَمْراً جَدِيدَةً فِي قِرَبٍ عَتِيقَةٍ، وَإلَّا، فَإِنَّ الْخَمْرَ الْجَدِيدَةَ تُفَجِّرُ الْقِرَبَ، فَتَنْسَكِبُ الْخَمْرُ وَتَتْلَفُ الْقِرَبُ. | ٣٧ 37 |
नंव्वो दाछ़ारो रस पुरैनी मसकी मां कोई न छ़ड्डे, नन्ना त नंव्वे दाछ़ारो रस सेइं मसक भी फैट्टी गाचे, ते दाछ़ारो रस भी डुल्ली गाते, ते तै मसक भी बरबाद भोचे।
| وَإِنَّمَا يَجِبُ أَنْ تُوضَعَ الْخَمْرُ الْجَدِيدَةُ فِي قِرَبٍ جَدِيدَةٍ. | ٣٨ 38 |
किजोकि नंव्वो दाछ़ारो रस नव्वीं मसकन मां भरोरो लोड़ते।
| وَمَا مِنْ أَحَدٍ إِذَا شَرِبَ الْخَمْرَ الْعَتِيقَةَ، يَرْغَبُ فِي الْجَدِيدَةِ، لأَنَّهُ يَقُولُ: الْعَتِيقَةُ أَطْيَبُ!» | ٣٩ 39 |
कोई मैन्हु पुरानो दाछ़ारो रस पीतां नव्वों न पीनो चाए, किजोकि तै ज़ोते कि पुरानो दाछ़ारो रस जादे रोड़ोए।”
