لُوقا 4
| أَمَّا يَسُوعُ، فَعَادَ مِنَ الأُرْدُنِّ مُمْتَلِئاً مِنَ الرُّوحِ الْقُدُسِ. فَاقْتَادَهُ الرُّوحُ فِي الْبَرِّيَّةِ | ١ 1 |
തതഃ പരം യീശുഃ പവിത്രേണാത്മനാ പൂർണഃ സൻ യർദ്ദനനദ്യാഃ പരാവൃത്യാത്മനാ പ്രാന്തരം നീതഃ സൻ ചത്വാരിംശദ്ദിനാനി യാവത് ശൈതാനാ പരീക്ഷിതോഽഭൂത്,
| أَرْبَعِينَ يَوْماً، وَإِبْلِيسُ يُجَرِّبُهُ، وَلَمْ يَأْكُلْ شَيْئاً طَوَالَ تِلْكَ الأَيَّامِ. فَلَمَّا تَمَّتْ، جَاعَ. | ٢ 2 |
കിഞ്ച താനി സർവ്വദിനാനി ഭോജനം വിനാ സ്ഥിതത്വാത് കാലേ പൂർണേ സ ക്ഷുധിതവാൻ|
| فَقَالَ لَهُ إِبْلِيسُ: «إِنْ كُنْتَ ابْنَ اللهِ، فَقُلْ لِهَذَا الْحَجَرِ أَنْ يَتَحَوَّلَ إِلَى خُبْزٍ». | ٣ 3 |
തതഃ ശൈതാനാഗത്യ തമവദത് ത്വം ചേദീശ്വരസ്യ പുത്രസ്തർഹി പ്രസ്തരാനേതാൻ ആജ്ഞയാ പൂപാൻ കുരു|
| فَرَدَّ عَلَيْهِ يَسُوعُ قَاِئلاً: «قَدْ كُتِبَ: لَيْسَ بِالْخُبْزِ وَحْدَهُ يَحْيَا الإِنْسَانُ، (بَلْ بِكُلِّ كَلِمَةٍ تَخْرُجُ مِنَ فَمِ اللهِ)!» | ٤ 4 |
തദാ യീശുരുവാച, ലിപിരീദൃശീ വിദ്യതേ മനുജഃ കേവലേന പൂപേന ന ജീവതി കിന്ത്വീശ്വരസ്യ സർവ്വാഭിരാജ്ഞാഭി ർജീവതി|
| ثُمَّ أَصْعَدَهُ إِبْلِيسُ إِلَى جَبَلٍ عَالٍ، وَأَرَاهُ مَمَالِكَ الْعَالَمِ كُلَّهَا فِي لَحْظَةٍ مِنَ الزَّمَنِ، | ٥ 5 |
തദാ ശൈതാൻ തമുച്ചം പർവ്വതം നീത്വാ നിമിഷൈകമധ്യേ ജഗതഃ സർവ്വരാജ്യാനി ദർശിതവാൻ|
| وَقَالَ لَهُ: «أُعْطِيكَ السُّلْطَةَ عَلَى هذِهِ الْمَمَالِكِ كُلِّهَا وَمَا فِيهَا مِنْ عَظَمَةٍ، فَإِنَّهَا قَدْ سُلِّمَتْ إِلَيَّ وَأَنَا أُعْطِيهَا لِمَنْ أَشَاءُ. | ٦ 6 |
പശ്ചാത് തമവാദീത് സർവ്വമ് ഏതദ് വിഭവം പ്രതാപഞ്ച തുഭ്യം ദാസ്യാമി തൻ മയി സമർപിതമാസ്തേ യം പ്രതി മമേച്ഛാ ജായതേ തസ്മൈ ദാതും ശക്നോമി,
| فَإِنْ سَجَدْتَ أَمَامِي، تَصِيرُ كُلُّهَا لَكَ!» | ٧ 7 |
ത്വം ചേന്മാം ഭജസേ തർഹി സർവ്വമേതത് തവൈവ ഭവിഷ്യതി|
| فَرَدَّ عَلَيْهِ يَسُوعُ قَائِلاً: «قَدْ كُتِبَ: لِلرَّبِّ إِلهِكَ تَسْجُدُ، وَإِيَّاهُ وَحْدَهُ تَعْبُدُ!» | ٨ 8 |
തദാ യീശുസ്തം പ്രത്യുക്തവാൻ ദൂരീ ഭവ ശൈതാൻ ലിപിരാസ്തേ, നിജം പ്രഭും പരമേശ്വരം ഭജസ്വ കേവലം തമേവ സേവസ്വ ച|
| ثُمَّ اقْتَادَهُ إِبْلِيسُ إِلَى أُورُشَلِيمَ، وَأَوْقَفَهُ عَلَى حَافَةِ سَطْحِ الْهَيْكَلِ، وَقَالَ لَهُ: «إِنْ كُنْتَ ابْنَ اللهِ، فَاطْرَحْ نَفْسَكَ مِنْ هُنَا إِلَى الأَسْفَلِ | ٩ 9 |
അഥ ശൈതാൻ തം യിരൂശാലമം നീത്വാ മന്ദിരസ്യ ചൂഡായാ ഉപരി സമുപവേശ്യ ജഗാദ ത്വം ചേദീശ്വരസ്യ പുത്രസ്തർഹി സ്ഥാനാദിതോ ലമ്ഫിത്വാധഃ
| فَإِنَّهُ قَدْ كُتِبَ: يُوصِي مَلائِكَتَهُ بِكَ لِكَيْ يَحْفَظُوكَ، | ١٠ 10 |
പത യതോ ലിപിരാസ്തേ, ആജ്ഞാപയിഷ്യതി സ്വീയാൻ ദൂതാൻ സ പരമേശ്വരഃ|
| فَعَلَى أَيْدِيهِمْ يَحْمِلُونَكَ، لِئَلّا تَصْدِمَ قَدَمَكَ بِحَجَرٍ». | ١١ 11 |
രക്ഷിതും സർവ്വമാർഗേ ത്വാം തേന ത്വച്ചരണേ യഥാ| ന ലഗേത് പ്രസ്തരാഘാതസ്ത്വാം ധരിഷ്യന്തി തേ തഥാ|
| فَرَدَّ عَلَيْهِ يَسُوعُ قَائِلاً: «قَدْ قِيلَ: لَا تُجَرِّبِ الرَّبَّ إِلهَكَ!» | ١٢ 12 |
തദാ യീശുനാ പ്രത്യുക്തമ് ഇദമപ്യുക്തമസ്തി ത്വം സ്വപ്രഭും പരേശം മാ പരീക്ഷസ്വ|
| وَبَعْدَمَا أَكْمَلَ إِبْلِيسُ كُلَّ تَجْرِبَةٍ، انْصَرَفَ عَنْ يَسُوعَ إِلَى حِينٍ. | ١٣ 13 |
പശ്ചാത് ശൈതാൻ സർവ്വപരീക്ഷാം സമാപ്യ ക്ഷണാത്തം ത്യക്ത്വാ യയൗ|
| وَعَادَ يَسُوعُ إِلَى مِنْطَقَةِ الْجَلِيلِ بِقُدْرَةِ الرُّوحِ؛ وَذَاعَ صِيتُهُ فِي الْقُرَى الْمُجَاوِرَةِ كُلِّهَا. | ١٤ 14 |
തദാ യീശുരാത്മപ്രഭാവാത് പുനർഗാലീൽപ്രദേശം ഗതസ്തദാ തത്സുഖ്യാതിശ്ചതുർദിശം വ്യാനശേ|
| وَكَانَ يُعَلِّمُ فِي مَجَامِعِ الْيَهُودِ، وَالْجَمِيعُ يُمَجِّدُونَهُ. | ١٥ 15 |
സ തേഷാം ഭജനഗൃഹേഷു ഉപദിശ്യ സർവ്വൈഃ പ്രശംസിതോ ബഭൂവ|
| وَجَاءَ إِلَى النَّاصِرَةِ حَيْثُ كَانَ قَدْ نَشَأَ، وَدَخَلَ الْمَجْمَعَ، كَعَادَتِهِ، يَوْمَ السَّبْتِ، وَوَقَفَ لِيَقْرَأَ. | ١٦ 16 |
അഥ സ സ്വപാലനസ്ഥാനം നാസരത്പുരമേത്യ വിശ്രാമവാരേ സ്വാചാരാദ് ഭജനഗേഹം പ്രവിശ്യ പഠിതുമുത്തസ്ഥൗ|
| فَقُدِّمَ إِلَيْهِ كِتَابُ النَّبِيِّ إِشَعْيَاءَ، فَلَمَّا فَتَحَهُ وَجَدَ الْمَكَانَ الَّذِي كُتِبَ فِيهِ: | ١٧ 17 |
തതോ യിശയിയഭവിഷ്യദ്വാദിനഃ പുസ്തകേ തസ്യ കരദത്തേ സതി സ തത് പുസ്തകം വിസ്താര്യ്യ യത്ര വക്ഷ്യമാണാനി വചനാനി സന്തി തത് സ്ഥാനം പ്രാപ്യ പപാഠ|
| «رُوحُ الرَّبِّ عَلَيَّ، لأَنَّهُ مَسَحَنِي لأُبَشِّرَ الْفُقَرَاءَ؛ أَرْسَلَنِي لأُنَادِيَ لِلْمَأْسُورِينَ بِالإِطْلاقِ وَلِلْعُمْيَانِ بِالْبَصَرِ، لأُطْلِقَ الْمَسْحُوقِينَ أَحْرَاراً، | ١٨ 18 |
ആത്മാ തു പരമേശസ്യ മദീയോപരി വിദ്യതേ| ദരിദ്രേഷു സുസംവാദം വക്തും മാം സോഭിഷിക്തവാൻ| ഭഗ്നാന്തഃ കരണാല്ലോകാൻ സുസ്വസ്ഥാൻ കർത്തുമേവ ച| ബന്ദീകൃതേഷു ലോകേഷു മുക്തേ ർഘോഷയിതും വചഃ| നേത്രാണി ദാതുമന്ധേഭ്യസ്ത്രാതും ബദ്ധജനാനപി|
| وَأُبَشِّرَ بِسَنَةِ الْقَبُولِ عِنْدَ الرَّبِّ». | ١٩ 19 |
പരേശാനുഗ്രഹേ കാലം പ്രചാരയിതുമേവ ച| സർവ്വൈതത്കരണാർഥായ മാമേവ പ്രഹിണോതി സഃ||
| ثُمَّ طَوَى الْكِتَابَ وَسَلَّمَهُ إِلَى الْخَادِمِ، وَجَلَسَ. وَكَانَتْ عُيُونُ جَمِيعِ الْحَاضِرِينَ فِي الْمَجْمَعِ شَاخِصَةً إِلَيْهِ. | ٢٠ 20 |
തതഃ പുസ്തകം ബദ്വ്വാ പരിചാരകസ്യ ഹസ്തേ സമർപ്യ ചാസനേ സമുപവിഷ്ടഃ, തതോ ഭജനഗൃഹേ യാവന്തോ ലോകാ ആസൻ തേ സർവ്വേഽനന്യദൃഷ്ട്യാ തം വിലുലോകിരേ|
| فَأَخَذَ يُخَاطِبُهُمْ قَائِلاً: «الْيَوْمَ تَمَّ مَا قَدْ سَمِعْتُمْ مِنْ آيَاتٍ.» | ٢١ 21 |
അനന്തരമ് അദ്യൈതാനി സർവ്വാണി ലിഖിതവചനാനി യുഷ്മാകം മധ്യേ സിദ്ധാനി സ ഇമാം കഥാം തേഭ്യഃ കഥയിതുമാരേഭേ|
| وَشَهِدَ لَهُ جَمِيعُ الْحَاضِرِينَ، مُتَعَجِّبِينَ مِنْ كَلامِ النِّعْمَةِ الْخَارِجِ مِنْ فَمِهِ، وَتَسَاءَلُوا: «أَلَيْسَ هَذَا ابْنَ يُوسُفَ؟» | ٢٢ 22 |
തതഃ സർവ്വേ തസ്മിൻ അന്വരജ്യന്ത, കിഞ്ച തസ്യ മുഖാന്നിർഗതാഭിരനുഗ്രഹസ്യ കഥാഭിശ്ചമത്കൃത്യ കഥയാമാസുഃ കിമയം യൂഷഫഃ പുത്രോ ന?
| فَقَالَ لَهُمْ: «لا شَكَّ أَنَّكُمْ تَقُولُونَ لِي هَذَا الْمَثَلَ: أَيُّهَا الطَّبِيبُ اشْفِ نَفْسَكَ! فَاصْنَعْ هُنَا فِي بَلْدَتِكَ مَا سَمِعْنَا أَنَّهُ جَرَى فِي كَفْرَنَاحُومَ.» | ٢٣ 23 |
തദാ സോഽവാദീദ് ഹേ ചികിത്സക സ്വമേവ സ്വസ്ഥം കുരു കഫർനാഹൂമി യദ്യത് കൃതവാൻ തദശ്രൗഷ്മ താഃ സർവാഃ ക്രിയാ അത്ര സ്വദേശേ കുരു കഥാമേതാം യൂയമേവാവശ്യം മാം വദിഷ്യഥ|
| ثُمَّ أَضَافَ: «الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: مَا مِنْ نَبِيٍّ يُقْبَلُ فِي بَلْدَتِهِ. | ٢٤ 24 |
പുനഃ സോവാദീദ് യുഷ്മാനഹം യഥാർഥം വദാമി, കോപി ഭവിഷ്യദ്വാദീ സ്വദേശേ സത്കാരം ന പ്രാപ്നോതി|
| وَبِالْحَقِيقَةِ أَقُولُ لَكُمْ: كَانَ فِي إِسْرَائِيلَ أَرَامِلُ كَثِيرَاتٌ فِي زَمَانِ إِيلِيَّا، حِينَ أُغْلِقَتِ السَّمَاءُ ثَلاثَ سِنِينَ وَسِتَّةَ أَشْهُرٍ، حَتَّى حَدَثَتْ مَجَاعَةٌ عَظِيمَةٌ فِي الأَرْضِ كُلِّهَا؛ | ٢٥ 25 |
അപരഞ്ച യഥാർഥം വച്മി, ഏലിയസ്യ ജീവനകാലേ യദാ സാർദ്ധത്രിതയവർഷാണി യാവത് ജലദപ്രതിബന്ധാത് സർവ്വസ്മിൻ ദേശേ മഹാദുർഭിക്ഷമ് അജനിഷ്ട തദാനീമ് ഇസ്രായേലോ ദേശസ്യ മധ്യേ ബഹ്വ്യോ വിധവാ ആസൻ,
| وَلَكِنَّ إِيلِيَّا لَمْ يُرْسَلْ إِلَى أَيَّةِ وَاحِدَةٍ مِنْهُنَّ بَلْ إِلَى امْرَأَةٍ أَرْمَلَةٍ فِي صِرْفَةِ صَيْدَا. | ٢٦ 26 |
കിന്തു സീദോൻപ്രദേശീയസാരിഫത്പുരനിവാസിനീമ് ഏകാം വിധവാം വിനാ കസ്യാശ്ചിദപി സമീപേ ഏലിയഃ പ്രേരിതോ നാഭൂത്|
| وَكَانَ فِي إِسْرَائِيلَ، فِي زَمَانِ النَّبِيِّ أَلِيشَعَ، كَثِيرُونَ مُصَابُونَ بِالْبَرَصِ؛ وَلكِنْ لَمْ يُطَهَّرْ أَيُّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ، سِوَى نُعْمَانَ السُّورِيِّ!» | ٢٧ 27 |
അപരഞ്ച ഇലീശായഭവിഷ്യദ്വാദിവിദ്യമാനതാകാലേ ഇസ്രായേൽദേശേ ബഹവഃ കുഷ്ഠിന ആസൻ കിന്തു സുരീയദേശീയം നാമാൻകുഷ്ഠിനം വിനാ കോപ്യന്യഃ പരിഷ്കൃതോ നാഭൂത്|
| فَامْتَلأَ جَمِيعُ مَنْ فِي الْمَجْمَعِ غَضَباً لَمَّا سَمِعُوا هذِهِ الأُمُورَ، | ٢٨ 28 |
ഇമാം കഥാം ശ്രുത്വാ ഭജനഗേഹസ്ഥിതാ ലോകാഃ സക്രോധമ് ഉത്ഥായ
| وَقَامُوا يَدْفَعُونَهُ إِلَى خَارِجِ الْمَدِينَةِ وَسَاقُوهُ إِلَى حَافَةِ الْجَبَلِ الَّذِي بُنِيَتْ علَيْهِ مَدِينَتُهُمْ لِيَطْرَحُوهُ إِلَى الأَسْفَلِ. | ٢٩ 29 |
നഗരാത്തം ബഹിഷ്കൃത്യ യസ്യ ശിഖരിണ ഉപരി തേഷാം നഗരം സ്ഥാപിതമാസ്തേ തസ്മാന്നിക്ഷേപ്തും തസ്യ ശിഖരം തം നിന്യുഃ
| إِلّا أَنَّهُ اجْتَازَ مِنْ وَسْطِهِمْ، وَانْصَرَفَ. | ٣٠ 30 |
കിന്തു സ തേഷാം മധ്യാദപസൃത്യ സ്ഥാനാന്തരം ജഗാമ|
| وَنَزَلَ إِلَى كَفْرَنَاحُومَ، وَهِيَ مَدِينَةٌ بِمِنْطَقَةِ الْجَلِيلِ، وَأَخَذَ يُعَلِّمُ الشَّعْبَ أَيَّامَ السَّبْتِ. | ٣١ 31 |
തതഃ പരം യീശുർഗാലീൽപ്രദേശീയകഫർനാഹൂമ്നഗര ഉപസ്ഥായ വിശ്രാമവാരേ ലോകാനുപദേഷ്ടുമ് ആരബ്ധവാൻ|
| فَذُهِلُوا مِنْ تَعْلِيمِهِ، لأَنَّ كَلِمَتَهُ كَانَتْ ذَاتَ سُلْطَةٍ. | ٣٢ 32 |
തദുപദേശാത് സർവ്വേ ചമച്ചക്രു ര്യതസ്തസ്യ കഥാ ഗുരുതരാ ആസൻ|
| وَكَانَ فِي الْمَجْمَعِ رَجُلٌ يَسْكُنُهُ رُوحُ شَيْطَانٍ نَجِسٍ. فَصَرَخَ بِصَوْتٍ عَالٍ: | ٣٣ 33 |
തദാനീം തദ്ഭജനഗേഹസ്ഥിതോഽമേധ്യഭൂതഗ്രസ്ത ഏകോ ജന ഉച്ചൈഃ കഥയാമാസ,
| «آهِ! مَا شَأْنُكَ بِنَا يَا يَسُوعُ النَّاصِرِيُّ؟ أَجِئْتَ لِتُهْلِكَنَا؟ أَنَا أَعْرِفُ مَنْ أَنْتَ: أَنْتَ قُدُّوسُ اللهِ». | ٣٤ 34 |
ഹേ നാസരതീയയീശോഽസ്മാൻ ത്യജ, ത്വയാ സഹാസ്മാകം കഃ സമ്ബന്ധഃ? കിമസ്മാൻ വിനാശയിതുമായാസി? ത്വമീശ്വരസ്യ പവിത്രോ ജന ഏതദഹം ജാനാമി|
| فَزَجَرَهُ يَسُوعُ قَائِلاً: «اخْرَسْ، وَاخْرُجْ مِنْهُ». وَإِذْ طَرَحَهُ الشَّيْطَانُ فِي الْوَسَطِ، خَرَجَ مِنْهُ وَلَمْ يُصِبْهُ بِأَذىً. | ٣٥ 35 |
തദാ യീശുസ്തം തർജയിത്വാവദത് മൗനീ ഭവ ഇതോ ബഹിർഭവ; തതഃ സോമേധ്യഭൂതസ്തം മധ്യസ്ഥാനേ പാതയിത്വാ കിഞ്ചിദപ്യഹിംസിത്വാ തസ്മാദ് ബഹിർഗതവാൻ|
| فَاسْتَوْلَتِ الدَّهْشَةُ عَلَى الْجَمِيعِ، وَأَخَذُوا يَتَسَاءَلُونَ فِي مَا بَيْنَهُمْ: «أَيُّ كَلِمَةٍ هِيَ هذِهِ؟ فَإِنَّهُ بِسُلْطَانٍ وَقُدْرَةٍ يَأْمُرُ الأَرْوَاحَ النَّجِسَةَ فَتَخْرُجُ!» | ٣٦ 36 |
തതഃ സർവ്വേ ലോകാശ്ചമത്കൃത്യ പരസ്പരം വക്തുമാരേഭിരേ കോയം ചമത്കാരഃ| ഏഷ പ്രഭാവേണ പരാക്രമേണ ചാമേധ്യഭൂതാൻ ആജ്ഞാപയതി തേനൈവ തേ ബഹിർഗച്ഛന്തി|
| وَذَاعَ صِيتُهُ فِي كُلِّ مَكَانٍ مِنَ الْمِنْطَقَةِ الْمُجَاوِرَةِ. | ٣٧ 37 |
അനന്തരം ചതുർദിക്സ്ഥദേശാൻ തസ്യ സുഖ്യാതിർവ്യാപ്നോത്|
| ثُمَّ غَادَرَ الْمَجْمَعَ، وَدَخَلَ بَيْتَ سِمْعَانَ. وَكَانَتْ حَمَاةُ سِمْعَانَ تُعَانِي حُمَّى شَدِيدَةً، فَطَلَبُوا إِلَيْهِ إِعَانَتَهَا. | ٣٨ 38 |
തദനന്തരം സ ഭജനഗേഹാദ് ബഹിരാഗത്യ ശിമോനോ നിവേശനം പ്രവിവേശ തദാ തസ്യ ശ്വശ്രൂർജ്വരേണാത്യന്തം പീഡിതാസീത് ശിഷ്യാസ്തദർഥം തസ്മിൻ വിനയം ചക്രുഃ|
| فَوَقَفَ بِجَانِبِ فِرَاشِهَا، وَزَجَرَ الْحُمَّى، فَذَهَبَتْ عَنْهَا. فَوَقَفَتْ فِي الْحَالِ وَأَخَذَتْ تَخْدِمُهُمْ. | ٣٩ 39 |
തതഃ സ തസ്യാഃ സമീപേ സ്ഥിത്വാ ജ്വരം തർജയാമാസ തേനൈവ താം ജ്വരോഽത്യാക്ഷീത് തതഃ സാ തത്ക്ഷണമ് ഉത്ഥായ താൻ സിഷേവേ|
| وَلَمَّا غَرَبَتِ الشَّمْسُ، أَخَذَ جَمِيعُ الَّذِينَ كَانَ عِنْدَهُمْ مَرْضَى مُصَابُونَ بِعِلَلٍ مُخْتَلِفَةٍ يُحْضِرُونَهُمْ إِلَيْهِ، فَوَضَعَ يَدَيْهِ عَلَى كُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ، وَشَفَاهُمْ. | ٤٠ 40 |
അഥ സൂര്യ്യാസ്തകാലേ സ്വേഷാം യേ യേ ജനാ നാനാരോഗൈഃ പീഡിതാ ആസൻ ലോകാസ്താൻ യീശോഃ സമീപമ് ആനിന്യുഃ, തദാ സ ഏകൈകസ്യ ഗാത്രേ കരമർപയിത്വാ താനരോഗാൻ ചകാര|
| وَخَرَجَتْ أَيْضاً شَيَاطِينُ مِنْ كَثِيرِينَ، وَهِيَ تَصْرُخُ قَائِلَةً: «أَنْتَ ابْنُ اللهِ!» فَكَانَ يَزْجُرُهُمْ وَلا يَدَعُهُمْ يَتَكَلَّمُونَ، إِذْ عَرَفُوا أَنَّهُ الْمَسِيحُ. | ٤١ 41 |
തതോ ഭൂതാ ബഹുഭ്യോ നിർഗത്യ ചീത്ശബ്ദം കൃത്വാ ച ബഭാഷിരേ ത്വമീശ്വരസ്യ പുത്രോഽഭിഷിക്തത്രാതാ; കിന്തു സോഭിഷിക്തത്രാതേതി തേ വിവിദുരേതസ്മാത് കാരണാത് താൻ തർജയിത്വാ തദ്വക്തും നിഷിഷേധ|
| وَلَمَّا طَلَعَ النَّهَارُ، خَرَجَ وَذَهَبَ إِلَى مَكَانٍ مُقْفِرٍ. فَبَحَثَتِ الْجُمُوعُ عَنْهُ حَتَّى وَجَدُوهُ، وَتَمَسَّكُوا بِهِ لِئَلّا يَرْحَلَ عَنْهُمْ. | ٤٢ 42 |
അപരഞ്ച പ്രഭാതേ സതി സ വിജനസ്ഥാനം പ്രതസ്ഥേ പശ്ചാത് ജനാസ്തമന്വിച്ഛന്തസ്തന്നികടം ഗത്വാ സ്ഥാനാന്തരഗമനാർഥം തമന്വരുന്ധൻ|
| وَلكِنَّهُ قَالَ لَهُمْ: «لابُدَّ لِي مِنْ أَنْ أُبَشِّرَ الْمُدُنَ الأُخْرَى أَيْضاً بِمَلَكُوتِ اللهِ، لأَنِّي لِهَذَا قَدْ أُرْسِلْتُ». | ٤٣ 43 |
കിന്തു സ താൻ ജഗാദ, ഈശ്വരീയരാജ്യസ്യ സുസംവാദം പ്രചാരയിതുമ് അന്യാനി പുരാണ്യപി മയാ യാതവ്യാനി യതസ്തദർഥമേവ പ്രേരിതോഹം|
| وَمَضَى يُبَشِّرُ فِي مَجَامِعِ الْيَهُودِيَّةِ. | ٤٤ 44 |
അഥ ഗാലീലോ ഭജനഗേഹേഷു സ ഉപദിദേശ|
