لُوقا 19
| ثُمَّ دَخَلَ أَرِيحَا وَاجْتَازَ فِيهَا. | ١ 1 |
ହଃଚେ ଜିସୁ ଜିରିହ ଜାୟ୍ ସେବାଟ୍ୟା ଅୟ୍ ଜାତିରିଲା,
| وَإِذَا هُنَاكَ رَجُلٌ اسْمُهُ زَكَّا، رَئِيسٌ لِجُبَاةِ الضَّرَائِبِ، وَكَانَ غَنِيّاً. | ٢ 2 |
ଆର୍ ଦଃକା, ଜକିୟ ନାଉଁଆର୍ ଗଟ୍ ମାନାୟ୍ ରିଲା, ସେ ଗଟ୍ ମୁଳିକା ରିବ୍ନି ଆର୍ ମାଜନ୍ ଲକ୍ ରିଲା ।
| وَقَدْ سَعَى أَنْ يَرَى مَنْ هُوَ يَسُوعُ، فَلَمْ يَقْدِرْ بِسَبَبِ الزَّحَامِ، لأَنَّهُ كَانَ قَصيِرَ الْقَامَةِ. | ٣ 3 |
ଜିସୁ କେ ବଃଲି ସେରି ଦଃକୁକ୍ ସେ ଉପାୟ୍ କଃର୍ତିରିଲା, ମଃତର୍ ଲକ୍ମଃନ୍ଦା ବିତ୍ରେ ଦଃକୁ ନଃହାର୍ତିରିଲା, ବଃଲେକ୍ ସେ ବୁଟ୍କା ରିଲା ।
| فَتَقَدَّمَ رَاكِضاً وَتَسَلَّقَ شَجَرَةَ جُمَّيْزٍ لَعَلَّهُ يَرَى يَسُوعَ، فَقَدْ كَانَ سَيَمُرُّ مِنْ هُنَاكَ. | ٤ 4 |
ସେତାକ୍ ସେ ଲକ୍ମଃନାର୍ ଆଗେ ଦଃବ୍ଳି ଜାୟ୍ ଜିସୁକେ ଦଃକୁକ୍ ଗଟ୍ ଡୁମ୍ବୁର୍ ଗଃଚେ ଚଃଗ୍ଲା, କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ସେ ବାଟ ଅୟ୍ ଜିସୁ ଜାତାର୍ ରିଲି ।
| فَلَمَّا وَصَلَ يَسُوعَ إِلَى ذَلِكَ الْمَكَانِ، رَفَعَ نَظَرَهُ وَرَآهُ، فَقَالَ لَهُ: «يَا زَكَّا، أَسْرِعْ وَانْزِلْ، لأَنَّهُ لاَبُدَّ أَنْ أُقِيمَ الْيَوْمَ فِي بَيْتِكَ!» | ٥ 5 |
ଜିସୁ ସେତି ଆସି ଉହ୍ରେ ଦଃକି ତାକେ କୟ୍ଲା, “ଜକିୟ, ବେଗି ଉତ୍ରି ଆଉ ଆଜି ମକ୍ ବାୟ୍ଦ୍ରେ ତର୍ ଗଃରେ ରେଉଁକ୍ ହଃଳେଦ୍ ।”
| فَأَسْرَعَ وَنَزَلَ وَاسْتَقْبَلَهُ بِفَرَحٍ. | ٦ 6 |
ସେତାକ୍ ସେ ସେଦାହ୍ରେ ଉତ୍ରି ଆସି ସଃର୍ଦାୟ୍ ତାକ୍ ଗଃରେ କୁଦ୍ଲା ।
| فَلَمَّا رَأى الْجَمِيعُ ذَلِكَ، تَذَمَّرُوا قَائِلِينَ: «قَدْ دَخَلَ لِيَبيتَ عِنْدَ رَجُلٍ خَاطِئٍ!» | ٧ 7 |
ସେରି ଦଃକି ସଃବୁଲକ୍ ଲିନ୍ଦା କଃରି କଃଉଁକେ ଦଃର୍ଲାୟ୍, “ସେ ଗଟ୍ ହାହି ଗଃରେ ରେଉଁକ୍ ଜଃଉଁଲା ।”
| وَلكِنَّ زَكَّا وَقَفَ وَقَالَ لِلرَّبِّ: «يَارَبُّ، هَا أَنَا أُعْطِي نِصْفَ أَمْوَالِي لِلْفُقَرَاءِ. وَإِنْ كُنْتُ قَدِ اغْتَصَبْتُ شَيْئاً مِنْ أَحَدٍ، أَرُدُّ لَهُ أَرْبَعَةَ أَضْعَافٍ!» | ٨ 8 |
ମଃତର୍ ଜକିୟ ଉଟିକଃରି ଜିସୁକେ କୟ୍ଲା, “ଏ ମାପ୍ରୁ, ଦଃକ୍, ମର୍ ଆଦ୍ବାଗ୍ ଦଃନ୍ ମୁଁୟ୍ ନୟ୍ଲା ଲକ୍କେ ଦେଉଁଲେ, ଆର୍ ଜଦି ବଃଳ୍ମାଡେ କାର୍ ତଃୟ୍ହୁଣି କାୟ୍ରି ଆଣି ରଃୟ୍ନ୍ଦ୍, ତଃବେ ଚାରି ଗୁଣ୍ ବାଉଳାୟ୍ ଦେଉଁଲେ ।”
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «الْيَوْمَ تَمَّ الْخَلاَصُ لِهَذَا الْبَيْتِ، إِذْ هُوَ أَيْضاً ابْنُ إِبْرَاهِيمَ. | ٩ 9 |
ସେତାକ୍ ଜିସୁ ତାର୍ କଃତା କୟ୍ଲା, “ଆଜି ଇ ଗଃରେ ମୁକ୍ତି ହଚିଆଚେ, ସେତାକ୍ ଏ ହେଁ ଗଟେକ୍ ଅବ୍ରାହାମାର୍ ହିଲା ।
| فَإِنَّ ابْنَ الإِنْسَانِ قَدْ جَاءَ لِيَبْحَثَ عَنِ الْهَالِكِينَ وَيُخَلِّصَهُمْ». | ١٠ 10 |
କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ଜୁୟ୍ରି ଆଜି ଆଚେ, ସେରି ଲଳି ବଚାଉଁକେ ନଃରାର୍ ହୟ୍ସି ଆସିଆଚେ ।”
| وَبَيْنَمَا هُمْ يَسْتَمِعُونَ إِلَى هَذَا الْكَلاَمِ، عَادَ فَضَرَبَ مَثلاً، لأَنَّهُ كَانَ قَدِ اقْتَرَبَ مِنْ أُورُشَلِيمَ وَكَانُوا يَظُنُّونَ أَنَّ مَلَكُوتَ اللهِ عَلَى وَشْكِ أَنْ يُعْلَنَ حَالاً، | ١١ 11 |
ଲକ୍ମଃନ୍ ଇ କଃତାମଃନ୍ ସୁଣ୍ତା ବଃଳ୍ ସେ ଆରେକ୍ ଗଟ୍ କଃତା କୟ୍ଲା, “କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ସେ ଜିରୁସାଲମ୍ ଚଃମେ ଅୟ୍ରିଲା ଆର୍ ମାପ୍ରୁର୍ ରାଇଜ୍ ବେଗି ଆସେଦ୍ ବଃଲି ସେମଃନ୍ ବାବ୍ତିରିଲାୟ୍ ।”
| فَقَالَ: «ذَهَبَ إِنْسَانٌ نَبِيلٌ إِلَى بَلَدٍ بَعِيدٍ لِيَتَسَلَّمَ لَهُ مُلْكاً ثُمَّ يَعُودُ. | ١٢ 12 |
ସେତାକ୍ ଜିସୁ କୟ୍ଲା, “ଗଟେକ୍ ବଃଡ୍ ଲକ୍ ଅଃହ୍ଣାର୍ ଗିନେ ରଃଜାହଃଦ୍ ହାୟ୍ କଃରି ବାଉଳି ଆସୁକ୍ ଦୁରି ଦେସ୍କେ ଗଃଲା ।
| فَاسْتَدْعَى عَبِيدَهُ الْعَشَرَةَ، وَأَوْدَعَهُمْ عَشْرَ وَزَنَاتٍ، وَقَالَ لَهُمْ: تَاجِرُوا إِلَى أَنْ أَعُودَ. | ١٣ 13 |
ସେ ଅଃହ୍ଣାର୍ ଦଃସ୍ଗଟ୍ ଗତିଦଃଙ୍ଗ୍ଳାମଃନ୍କ୍ କୁଦିକଃରି ସେମଃନ୍କେ ହଃତି ଲକ୍କେ ଗଟେକ୍ ଲେକା ସନାଅଦ୍ଲି ଦଃୟ୍ କୟ୍ଲା, ‘ମୁଁୟ୍ ଆସ୍ତା ହଃତେକ୍ ବେବାର୍ କଃରା ।’
| وَلكِنَّ أَهْلَ بَلَدِهِ كَانُوا يُبْغِضُونَهُ، فَأَرْسَلُوا وَرَاءَهُ وَفْداً، قَائِلِينَ: لاَ نُرِيدُ أَنْ يَمْلِكَ هَذَا عَلَيْنَا! | ١٤ 14 |
ମଃତର୍ ତାର୍ ଦେସାର୍ ଲକ୍ମଃନ୍ ତାକେ ଗିଣ୍ କଃର୍ତି ରିଲାୟ୍, ଆର୍ ସେମଃନ୍ ତାର୍ ହଃଚେ କବୁର୍କାରିଆକେ ହଃଟାୟ୍ କୟ୍ଲାୟ୍, ‘ଇ ମାନାୟ୍ ଅଃମାର୍ ଉହ୍ରେ ରାଜ୍ କଃରେଦ୍, ଇରି ଅଃମାର୍ ମଃନ୍ ନାୟ୍ ।’”
| وَلَدَى عَوْدَتِهِ بَعْدَمَا تَسَلَّمَ الْمُلْكَ، أَمَرَ أَنْ يُدْعَى إِلَيْهِ هؤُلاَءِ الْعَبِيدُ الَّذِينَ أَوْدَعَهُمُ الْمَالَ، لِيَعْرِفَ مَا رَبِحَهُ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ بِتِجَارَتِهِ. | ١٥ 15 |
“ହଃଚେ ସେ ରାଇଜ୍ କଃର୍ତା ରଃଜାହଃଦ୍ ହାୟ୍ ବାଉଳି ଆସି ଜୁୟ୍ ଗତିଦଃଙ୍ଗ୍ଳାମଃନ୍କ୍ ଦଃନ୍ ଦଃୟ୍ରିଲା ସେମଃନାର୍ ବିତ୍ରେ ବେବାର୍ କଃରି କେ କଃତେକ୍ ଲାବ୍ କଃଲା ଆଚେ, ସେରି ଜାଣୁକେ ସେମଃନ୍କେ ତାର୍ ଚଃମେ କୁଦି ଆଣୁକେ କୟ୍ଲା ।
| فَتَقَدَّمَ الأَوَّلُ قَائِلاً: يَاسَيِّدُ، إِنَّ وَزْنَتَكَ رَبِحَتْ عَشْرَ وَزْنَاتٍ! | ١٦ 16 |
ସେତାକ୍ ହଃର୍ତୁର୍ ମାନାୟ୍ ଆସି କୟ୍ଲା, ‘ମାପ୍ରୁ, ତୁଇ ଦିଲା ସନାଅଦ୍ଲି ନଃୟ୍ ଆରେକ୍ ଦଃସ୍ଗଟ୍ ସନା ଅଦ୍ଲି ଲାବ୍ କଃଲେ ଆଚି ।’
| فَقَالَ لَهُ: حَسَناً فَعَلْتَ أَيُّهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ. فَلأَنَّكَ كُنْتَ أَمِيناً فِي مَا هُوَ قَلِيلٌ، فَكُنْ وَالِياً عَلَى عَشْرِ مُدُنٍ! | ١٧ 17 |
ସେ ତାକେ କୟ୍ଲା, ‘ନିକ କଃତା, ତୁୟ୍ ସଃତ୍ ଗତିଦଃଙ୍ଗ୍ଳା, ତୁୟ୍ କଃଡେକ୍ ସାନ୍ କଃତାୟ୍ ବିସ୍ୱାସ୍ ସଃଙ୍ଗ୍ କାମ୍ କଃରି ଆଚ୍ସି ବଃଲି ଦଃସ୍ ଗଟ୍ ଗଃଳ୍ ଉହ୍ରେ ଅଃଦିକାରି ଅଃଉ ।’
| وَتَقَدَّمَ الثَّانِي قَائِلاً: يَاسَيِّدُ، إِنَّ وَزْنَتَكَ رَبِحَتْ خَمْسَ وَزْنَاتٍ! | ١٨ 18 |
ତାର୍ ହଃଚାର୍ ଆରେକ୍ ଗଟ୍ ମାନାୟ୍ ଆସି କୟ୍ଲା, ‘ସାଉକାର୍ ତର୍ ଗଟେକ୍ ଟଃକାୟ୍ ଆରେକ୍ ହାଁଚ୍ଗଟ୍ ସନାଅଦ୍ଲି ଲାବ୍ କଃଲେ ଆଚି ।’
| فَقَالَ لِهَذَا أَيْضاً: وَكُنْ أَنْتَ وَالِياً عَلَى خَمْسِ مُدُنٍ! | ١٩ 19 |
ସେ ତାକେ ହେଁ କୟ୍ଲା, ‘ତୁୟ୍ ହେଁ ହାଁଚ୍ ଗଟ୍ ଗଃଳ୍ ଉହ୍ରେ ଅଃଦିକାର୍ ଅଃଉ ।’”
| ثُمَّ تَقَدَّمَ عَبْدٌ آخَرُ قَائِلاً: يَاسَيِّدُ، هَا هِيَ وَزْنَتُكَ الَّتِي حَفِظْتُهَا مَطْوِيَّةً فِي مِنْدِيلٍ. | ٢٠ 20 |
“ସଃରାସଃରି ମାନାୟ୍ ଆସି କୟ୍ଲା, ସାଉକାର୍, ଦଃକ୍ ଇରି ତର୍ ସନାଅଦ୍ଲି, ମୁଁୟ୍ ଇରି ତୁଆଲ୍ ଗଃଟାୟ୍ ବାନ୍ଦି ସଃଙ୍ଗାୟ୍ରିଲେ;
| فَقَدْ كُنْتُ أَخَافُ مِنْكَ لأَنَّكَ إِنْسَانٌ قَاسٍ، تَسْتَوْفِي مَا لَمْ تَسْتَوْدِعْهُ، وَتَحْصُدُ مَا لَمْ تَزْرَعْهُ! | ٢١ 21 |
ବଃଲେକ୍ ମୁଁୟ୍ ତକେ ଡିର୍ଲେ କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ତୁୟ୍ ଗଟେକ୍ କଃଟି ମାନାୟ୍, ଜୁୟ୍ରି ସଃଙ୍ଗାୟ୍ ନଃରେସି ସେରି ଟେକି ନେସି, ଆରେକ୍ ଜାୟ୍ରି ବୁଣି ନଃରେସି ସେରି କାଟି ନେସି ।
| فَقَالَ لَهُ: مِنْ فَمِكَ سَأَحْكُمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْعَبْدُ الشِّرِّيرُ: عَرَفْتَ أَنِّي إِنْسَانٌ قَاسٍ، أَسْتَوْفِي مَا لَمْ أَسْتَوْدِعْهُ، وَأَحْصُدُ مَا لَمْ أَزْرَعْهُ. | ٢٢ 22 |
ସେ ତାକେ କୟ୍ଲା, ‘ଏରେ ଦୁସ୍ଟ୍ ଗତିଦଃଙ୍ଗ୍ଳା, ତର୍ କୟ୍ଲା କଃତାୟ୍ ତର୍ ବିଚାର୍ କଃରିନ୍ଦ୍, ମୁୟ୍ଁ ଗଟେକ୍ କଃଟି ମାନାୟ୍, ଜୁୟ୍ରି ସଃଙ୍ଗାୟ୍ ନଃରେୟ୍ଁ, ସେରି ଟେକି ନଃୟ୍ନ୍ଦ୍, ଆର୍ ଜୁୟ୍ରି ବୁଣି ନଃରେୟ୍ଁ ସେରି କାଟିନ୍ଦ୍, ଇରି ଜାଣିରିଲିସ୍ ।
| فَلِمَاذَا لَمْ تُودِعْ مَالِي فِي الْمَصْرِفِ، فَكُنْتُ أَسْتَوْفِيهِ مَعَ الْفَائِدَةِ عِنْدَ عَوْدَتِي؟ | ٢٣ 23 |
ତଃନ୍ଅଲେ ବେଙ୍କେ ମର୍ ଟଃକା କାୟ୍କଃରୁକ୍ ସଃଙ୍ଗାୟ୍ ନଃରିଲିସ୍? ତଃବେ ମୁଁୟ୍ ଆସି କଃଣ୍ତର୍ ସଃଙ୍ଗ୍ ହାୟ୍ଲେହୁଣି ।’”
| ثُمَّ قَالَ لِلْوَاقِفِينَ هُنَاكَ: خُذُوا مِنْهُ الْوَزْنَةَ وَأَعْطُوهَا لِصَاحِبِ الْوَزْنَاتِ الْعَشْرِ. | ٢٤ 24 |
“ଆରେକ୍ ସେ ଲଃଗେ ଟିଅୟ୍ ରିଲା ଲକ୍ମଃନ୍କେ ରଃଜା କୟ୍ଲା, ଆର୍ ତଃୟ୍ହୁଣି ଇ ଦଃନ୍ ନଃୟ୍ ଜାୟ୍ ଜାର୍ ତଃୟ୍ ଦଃସ୍ଗଟ୍ ସନାଅଦ୍ଲି ଆଚେ ତାକେ ଦିଆସ୍ ।
| فَقَالُوا لَهُ: يَاسَيِّدُ، إِنَّ عِنْدَهُ عَشْرَ وَزْنَاتٍ! فَقَالَ: | ٢٥ 25 |
ସେତାକ୍ ସେମଃନ୍ ତାକେ କୟ୍ଲାୟ୍, ମାପ୍ରୁ, ତାର୍ ତ ଦଃସ୍ ଗଟ୍ ସନାଅଦ୍ଲି ।
| إِنِّي أَقُولُ لَكُمْ إِنَّ كُلَّ مَنْ عِنْدَهُ يُعْطَى الْمَزِيدَ؛ وَأَمَّا مَنْ لَيْسَ عِنْدَهُ، فَحَتَّى الَّذِي عِنْدَهُ يُنْتَزَعُ مِنْهُ. | ٢٦ 26 |
ମୁଁୟ୍ ତୁମିମଃନ୍କେ କଃଉଁଲେ, ଜୁୟ୍ ଲକାର୍ ଆଚେ ତାକେ ଦିଆଅୟ୍ଦ୍, ମଃତର୍ ଜାର୍ ନାୟ୍ ତାର୍ ତଃୟ୍ ଜାୟ୍ରି ଆଚେ, ସେରି ହେଁ ତାର୍ ତଃୟ୍ହୁଣି ନିଆ ଅୟ୍ଦ୍ ।
| وَأَمَّا أَعْدَائِي أُولئِكَ الَّذِينَ لَمْ يُرِيدُوا أَنْ أَمْلِكَ عَلَيْهِمْ، فَأَحْضِرُوهُمْ إِلَى هُنَا وَاذْبَحُوهُمْ قُدَّامِي!» | ٢٧ 27 |
ମଃତର୍ ମର୍ ଇ ଜୁୟ୍ ସଃତ୍ରୁମଃନ୍ ମୁଁୟ୍ ସେମଃନାର୍ ଉହ୍ରେ ରାଜ୍ କଃର ବଃଲି ମଃନ୍ ନଃକେର୍ତି ରିଲାୟ୍, ସେମଃନ୍କେ ଇତି ଆଣି ମର୍ ମୁଏଁ ଅଃତ୍ୟା କଃରା ।”
| وَبَعْدَمَا قَالَ هَذَا الْكَلاَمَ، تَقَدَّمَ صَاعِداً إِلَى أُورُشَلِيمَ. | ٢٨ 28 |
ଇ ସଃବୁ କଃତା କୟ୍ ସଃର୍ଲା ହଃଚେ, ଜିସୁ ଚେଲାମଃନାର୍ ଆଗେ ଆଗେ ବାରାୟ୍ ଜିରୁସାଲମ୍ ବାଟ ଜଃଉଁକେ ଦଃର୍ଲା ।
| وَلَمَّا اقْتَرَبَ مِنْ بَيْتِ فَاجِي وَبَيْتِ عَنْيَا، عِنْدَ الْجَبَلِ الْمَعْرُوفِ بِجَبَلِ الزَّيْتُونِ، أَرْسَلَ اثْنَيْنِ مِنْ تَلاَمِيذِهِ، قَائِلاً: | ٢٩ 29 |
ଆର୍ ଜଃଡେବଃଳ୍ ସେ ଜିତ୍ହଃର୍ବାତ୍ ଲଃଗାର୍ ବେତ୍ପାଗି ଆର୍ ବେତାନିଆ ଲଃଗେ ହଚ୍ଲାକେ, ସଃଡେବଃଳ୍ ସେ ଅଃହ୍ଣାର୍ ଚେଲାମଃନାର୍ ବିତ୍ରେ ଦୁୟ୍ ଲକ୍କେ ଇ କଃତା କୟ୍ ହଃଟାୟ୍ଲା,
| «اذْهَبَا إِلَى الْقَرْيَةِ الْمُقَابِلَةِ لَكُمَا، وَعِنْدَمَا تَدْخُلاَنِهَا تَجِدَانِ جَحْشاً مَرْبُوطاً لَمْ يَرْكَبْ عَلَيْهِ أَحَدٌ مِنَ النَّاسِ قَطُّ، فَحُلاَّ رِبَاطَهُ، وَأَحْضِرَاهُ إِلَى هُنَا. | ٣٠ 30 |
“ତୁମାର୍ ମୁଉଁ ସାମ୍ନାୟ୍ ରିଲା ହୟ୍ ଗାଉଁଏ ଜାହା; ସେତି ହୁର୍ତାବଃଳ୍ ଜାର୍ ଉହ୍ରେ କେ ହେଁ କଃବେ ବଃସି ନଃରେୟ୍, ଅଃନ୍କାର୍ ଗଟ୍ ହିଲାଗଃଦକେ ବାନ୍ଦା ଅୟ୍ରିଲାର୍ ଦଃକାସ୍; ତାକେ ମେଲି ଆଣା ।
| وَإِنْ سَأَلَكُمَا أَحَدٌ: لِمَاذَا تَحُلاَّنِ رِبَاطَهُ؟ فَقُولاَ لَهُ هكَذَا: لأَنَّ الرَّبَّ بِحَاجَةٍ إِلَيْهِ!» | ٣١ 31 |
ଆର୍ ଜଃବେ କେ ତୁମିମଃନ୍କେ କାୟ୍କଃରୁକ୍ ମେଲୁଲାସ୍ ବଃଲି ହଃଚାର୍ଲା, ଆକ୍ ମାପ୍ରୁର୍ ଲଳା ଆଚେ ସେତାର୍ ଗିନେ ବଃଲି କଃଉଆ ।”
| فَذَهَبَ التِّلْمِيذَانِ اللَّذَانِ أُرْسِلاَ فِي طَرِيقِهِمَا وَوَجَدَا كَمَا قَالَ الرَّبُّ لَهُمَا. | ٣٢ 32 |
ସେତାକ୍, ହଃଟାୟ୍ଲା ଚେଲାମଃନ୍ ଜାୟ୍କଃରି, ସେ ସେମଃନ୍କେ ଜଃନ୍କଃରି କୟ୍ରିଲା ସେରଃକମ୍ ଦଃକ୍ଲାୟ୍ ।
| وَفِيمَا كَانَا يَحُلاَّنِ رِبَاطَ الْجَحْشِ، سَأَلَهُمَا أَصْحَابُهُ: «لِمَاذَا تَحُلاَّنِ رِبَاطَ الْجَحْشِ؟» | ٣٣ 33 |
ଆର୍, ସେମଃନ୍ ଗଃଦହିଲାକେ ମେଲ୍ତା ବଃଳ୍ ତାର୍ ସାଉକାର୍ମଃନ୍ ସେମଃନ୍କେ ହଃଚାର୍ଲାୟ୍, “କାୟ୍କଃରୁକ୍ ହିଲାଗଃଦକେ ମେଲୁଲାସ୍?”
| فَقَالاَ: «لأَنَّ الرَّبَّ بِحَاجَةٍ إِلَيْهِ!» | ٣٤ 34 |
ସେମଃନ୍ କୟ୍ଲାୟ୍, “କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ଆକ୍ ମାପ୍ରୁର୍ ଲଳା ଆଚେ ।”
| ثُمَّ أَحْضَرَاهُ إِلَى يَسُوعَ؛ وَوَضَعَا ثِيَابَهُمَا عَلَى الْجَحْشِ وَأَرْكَبَا يَسُوعَ. | ٣٥ 35 |
ଆର୍ ସେମଃନ୍ ହିଲାଗଃଦକେ ଜିସୁର୍ ହାକ୍ ଆଣି ତାର୍ ଉହ୍ରେ ଅଃହ୍ଣା ଅଃହ୍ଣାର୍ ବଃସ୍ତର୍ ଅଚାୟ୍ ଜିସୁକେ ବଃସାୟ୍ଲାୟ୍ ।
| وَبَيْنَمَا هُوَ سَائِرٌ، أَخَذُوا يَفْرُشُونَ الطَّرِيقَ بِثِيَابِهِمْ. | ٣٦ 36 |
ଆର୍ ସେ ଜାତାବଃଳ୍ ଲକ୍ମଃନ୍ ବାଟେ ଅଃହ୍ଣା ଅଃହ୍ଣାର୍ ବଃସ୍ତର୍ ଅଚାୟ୍ ଦେଉଁକେ ଦଃର୍ଲାୟ୍ ।
| وَلَمَّا اقْتَرَبَ (مِنْ أُورُشَلِيمَ) إِذْ وَصَلَ إِلَى مُنْحَدَرِ جَبَلِ الزَّيْتُونِ، أَخَذَ جَمَاعَةُ التَّلاَمِيذِ يَهْتِفُونَ جَمِيعاً بِفَرَحٍ مُسَبِّحِينَ اللهَ بِصَوْتٍ عَالٍ عَلَى جَمِيعِ الْمُعْجِزَاتِ الَّتِي شَاهَدُوهَا، | ٣٧ 37 |
ଆରେକ୍, ଜିସୁ ଜଃଡେବଃଳ୍ ଜିତ୍ ଡଙ୍ଗ୍ରାର୍ କଃଳ୍କି ଲଃଗେ ଅୟ୍ଲା, ସଃଡେବଃଳ୍ ସଃର୍ନେ ଚେଲାମଃନ୍ଦା ଦଃକିରିଲା ସଃବୁ ସଃକ୍ତିର୍ କାମାର୍ ଗିନେ ସଃର୍ଦା ଅୟ୍ ଆଉଲି ଅୟ୍କଃରି ଇସ୍ୱରାର୍ ଗୁଣ୍ କଃଉ କଃଉ କୟ୍ଲାୟ୍,
| فَيَقُولُونَ: «مُبَارَكٌ الْمَلِكُ الآتِي بِاسْمِ الرَّبِّ! سَلاَمٌ فِي السَّمَاءِ وَمَجْدٌ فِي الأَعَالِي!» | ٣٨ 38 |
“ମାପ୍ରୁର୍ ନାଉଁଏ ଜୁୟ୍ ରଃଜା ଆସୁଲା, ତାର୍ ବଃଡ୍ ବାୟ୍ଗ୍, ସଃର୍ଗାର୍ ସୁସ୍ତା ଆର୍ ଇସ୍ୱରାର୍ ଜଃଜ୍ମାନ୍ ଅଃଉଅ ।”
| وَلكِنَّ بَعْضَ الْفَرِّيسِيِّينَ مِنَ الْجَمْعِ قَالُوا لَهُ: «يَامُعَلِّمُ، ازْجُرْ تَلاَمِيذَكَ!» | ٣٩ 39 |
ସେତାକ୍ ଲକ୍ମଃନାର୍ ବିତ୍ରେ କଃତିଗଟ୍ ପାରୁସି ତାକେ ଦଃକା ଦିଲାୟ୍, “ଏ ଗୁରୁ, ତର୍ ଚେଲାମଃନ୍କେ ଚିମ୍ରା ଅଃଉଁକେ କଃଉ ।”
| فَأَجَابَهُمْ قَائِلاً: «أَقُولُ لَكُمْ: إِنْ سَكَتَ هؤُلاَءِ، هَتَفَتِ الْحِجَارَةُ!» | ٤٠ 40 |
ଜିସୁ କୟ୍ଲା, “ମୁଁୟ୍ ତୁମିକେ କଃଉଁଲେ, ଏମଃନ୍ ଚିମ୍ରା ଅୟ୍ଲେକ୍ ଟେଳାମଃନ୍ ଆଉଲି ଅଃଉତି ।”
| وَلَمَّا اقْتَرَبَ، وَرَأَى الْمَدِينَةَ، بَكَى عَلَيْهَا، | ٤١ 41 |
ଆର୍ ଜଃଡେବଃଳ୍ ଜିସୁ ଜିରୁସାଲମେ ଆୟ୍ଲା, ସଃଡେବଃଳ୍ ଗଃଳ୍କେ ଦଃକି ତାର୍ ଗିନେ କାନ୍ଦି କଃରି କୟ୍ଲା,
| قَائِلاً: «لَيْتَكِ أَنْتِ أَيْضاً، فِي يَوْمِكِ هَذَا، عَرَفْتِ مَا فِيهِ سَلاَمُكِ! وَلكِنَّ ذلِكَ مَحْجُوبٌ الآنَ عَنْ عَيْنَيْكِ. | ٤٢ 42 |
“ତୁୟ୍, ହିଁ, ତୁୟ୍ ଜଦି ଆଜି ସୁସ୍ତାର୍ କଃତାମଃନ୍ ଜାଣ୍ଲିସ୍ହୁଣି! ମଃତର୍ ଅଃବେ ତର୍ ଆକାୟ୍ ଲୁକ୍ଣେ ଆଚେ ।
| فَسَتَأْتِي عَلَيْكِ أَيَّامٌ يُحَاصِرُكِ فِيهَا أَعْدَاؤُكِ بِالْمَتَارِيسِ، وَيُطْبِقُونَ عَلَيْكِ، وَيُشَدِّدُونَ عَلَيْكِ الْحِصَارَ مِنْ كُلِّ جِهَةٍ، | ٤٣ 43 |
ବେଳା ଆସୁଲି, ଜଃଡେବଃଳ୍ ତର୍ ସଃତ୍ରୁମଃନ୍ ତର୍ ଚାରି ବେଳ୍ତ୍ ରୁଣ୍ଡିକଃରି ତକେ ବେଳ୍ତି, ଆରେକ୍ ତର୍ ସଃବୁ ଦୁଆର୍ ବଃନ୍ଦ୍ କଃର୍ତି ।
| وَيَهْدِمُونَكِ عَلَى أَبْنَائِكِ الَّذِينَ فِيكِ، فَلاَ يَتْرُكُونَ فِيكِ حَجَراً فَوْقَ حَجَرٍ: لأَنَّكِ لَمْ تَعْرِفِي وَقْتَ افْتِقَادِ اللهِ لَكِ». | ٤٤ 44 |
ଆରେକ୍ ତକେ ଆର୍ ତର୍ ବିତ୍ରେ ରିଲା ସଃବୁ ତର୍ ହିଲାମଃନ୍କେ ମାଟାୟ୍ ମିସାଉତି, ଆର୍ ତର୍ ବିତ୍ରେ ଗଟେକ୍ ଟେଳା ଆରେକ୍ ଗଟେକ୍ ଟେଳା ଉହ୍ରେ ରେଉଁକ୍ ନଃଦେତି, ଇବାନ୍ୟା ବେଳ୍ ତର୍ ଉହ୍ରେ ଆସେଦ୍ ।”
| وَلَدَى دُخُولِهِ الْهَيْكَلَ، أَخَذَ يَطْرُدُ الَّذِينَ كَانُوا يَبِيعُونَ فِيهِ وَيَشْتَرُونَ، | ٤٥ 45 |
ଆର୍ ସେ ମନ୍ଦିର୍ ବିତ୍ରେ ହୁରି ବିକାବାଞ୍ଜା କଃର୍ତା ଲକ୍ମଃନ୍କେ ଇରି କୟ୍ ବାର୍ କଃରୁକେ ଦଃର୍ଲା,
| قَائِلاً لَهُمْ: «قَدْ كُتِبَ: إِنَّ بَيْتِي هُوَ بَيْتٌ لِلصَّلاَةِ. أَمَّا أَنْتُمْ، فَقَدْ جَعَلْتُمُوهُ مَغَارَةَ لُصُوصٍ!» | ٤٦ 46 |
“ସାସ୍ତରେ ଲେକା ଆଚେ, ଇସ୍ୱର୍ କଃଉଁଲା, ‘ଅଃମାର୍ ଗଃର୍ ଇସ୍ୱରାର୍ ପାର୍ତ୍ନାଗଃର୍ ଅୟ୍ଦ୍, ମଃତର୍ ତୁମିମଃନ୍ ତାକେ କଃଙ୍ଗାର୍ମଃନାର୍ ଲୁକ୍ତା ହାର୍ କଃରିଆଚାସ୍ ।’”
| وَكَانَ يُعَلِّمُ يَوْماً فَيَوْماً فِي الْهَيْكَلِ. وَسَعَى رُؤَسَاءُ الْكَهَنَةِ وَالْكَتَبَةُ وَوُجَهَاءُ الشَّعْبِ إِلَى قَتْلِهِ. | ٤٧ 47 |
ଆର୍ ଜିସୁ ଦିନେକେ ମନ୍ଦିରେ ସିକ୍ୟା ଦେତିରିଲା, ମଃତର୍ ବଃଡ୍ ଜାଜକ୍ ଆର୍ ଦଃର୍ମ୍ ଗୁରୁମଃନ୍ ଲକ୍ମଃନାର୍ ନେତାମଃନ୍ ତାକ୍ ନାସ୍ କଃରୁକେ ଉପାୟ୍ କଃର୍ତି ରିଲାୟ୍ ।
| وَلكِنَّهُمْ لَمْ يَهْتَدُوا إِلَى مَا يَفْعَلُونَ، لأَنَّ الشَّعْبَ كُلَّهُ كَانَ مُلْتَصِقاً بِهِ لِلاِسْتِمَاعِ إِلَيْهِ. | ٤٨ 48 |
ମଃତର୍ ଲକ୍ମଃନ୍ ଏକ୍ ମଃନେ ତାର୍ ସିକ୍ୟା ସୁଣ୍ତିରିଲାୟ୍, ସେତାକ୍ ସେମଃନ୍ କାୟ୍ରି କଃରୁନ୍ଦ୍ ବଃଲି ତିର୍ କଃରୁ ନଃହାର୍ତିରିଲାୟ୍ ।
