لُوقا 16
| وَقَالَ أَيْضاً لِتَلامِيذِهِ: «كَانَ لإِنْسَانٍ غَنِيٍّ وَكِيلٌ. فَاتُّهِمَ لَدَيْهِ بِأَنَّهُ يُبَذِّرُ أَمْوَالَهُ. | ١ 1 |
അപരഞ്ച യീശുഃ ശിഷ്യേഭ്യോന്യാമേകാം കഥാം കഥയാമാസ കസ്യചിദ് ധനവതോ മനുഷ്യസ്യ ഗൃഹകാര്യ്യാധീശേ സമ്പത്തേരപവ്യയേഽപവാദിതേ സതി
| فَاسْتَدْعَاهُ وَسَأَلَهُ: مَا هَذَا الَّذِي أَسْمَعُ عَنْكَ؟ قَدِّمْ حِسَابَ وِكَالَتِكَ، فَإِنَّكَ لَا يُمْكِنُ أَنْ تَكُونَ وَكِيلاً لِي بَعْدُ! | ٢ 2 |
തസ്യ പ്രഭുസ്തമ് ആഹൂയ ജഗാദ, ത്വയി യാമിമാം കഥാം ശൃണോമി സാ കീദൃശീ? ത്വം ഗൃഹകാര്യ്യാധീശകർമ്മണോ ഗണനാം ദർശയ ഗൃഹകാര്യ്യാധീശപദേ ത്വം ന സ്ഥാസ്യസി|
| فَقَالَ الْوَكِيلُ فِي نَفْسِهِ: مَا عَسَى أَنْ أَعْمَلَ، مَادَامَ سَيِّدِي سَيَنْزِعُ عَنِّي الْوِكَالَةَ؟ لَا أَقْوَى عَلَى نَقْبِ الأَرْضِ؛ وَأَسْتَحِي أَنْ أَسْتَعْطِيَ! | ٣ 3 |
തദാ സ ഗൃഹകാര്യ്യാധീശോ മനസാ ചിന്തയാമാസ, പ്രഭു ര്യദി മാം ഗൃഹകാര്യ്യാധീശപദാദ് ഭ്രംശയതി തർഹി കിം കരിഷ്യേഽഹം? മൃദം ഖനിതും മമ ശക്തി ർനാസ്തി ഭിക്ഷിതുഞ്ച ലജ്ജിഷ്യേഽഹം|
| قَدْ عَلِمْتُ مَاذَا أَعْمَلُ، حَتَّى إِذَا عُزِلْتُ عَنِ الْوِكَالَةِ، يَسْتَقْبِلُنِي الأَصْدِقَاءُ فِي بُيُوتِهِمْ. | ٤ 4 |
അതഏവ മയി ഗൃഹകാര്യ്യാധീശപദാത് ച്യുതേ സതി യഥാ ലോകാ മഹ്യമ് ആശ്രയം ദാസ്യന്തി തദർഥം യത്കർമ്മ മയാ കരണീയം തൻ നിർണീയതേ|
| فَاسْتَدْعَى مَدْيُونِي سَيِّدِهِ وَاحِداً فَوَاحِداً. وَسَأَلَ أَوَّلَهُمْ: كَمْ عَلَيْكَ لِسَيِّدِي؟ | ٥ 5 |
പശ്ചാത് സ സ്വപ്രഭോരേകൈകമ് അധമർണമ് ആഹൂയ പ്രഥമം പപ്രച്ഛ, ത്വത്തോ മേ പ്രഭുണാ കതി പ്രാപ്യമ്?
| فَأَجَابَ: مِئَةُ بَثٍّ مِنَ الزَّيْتِ. فَقَالَ لَهُ: خُذْ صَكَّكَ، وَاجْلِسْ سَرِيعاً، وَاكْتُبْ خَمْسِينَ! | ٦ 6 |
തതഃ സ ഉവാച, ഏകശതാഢകതൈലാനി; തദാ ഗൃഹകാര്യ്യാധീശഃ പ്രോവാച, തവ പത്രമാനീയ ശീഘ്രമുപവിശ്യ തത്ര പഞ്ചാശതം ലിഖ|
| ثُمَّ قَالَ لِلآخَرِ: وَأَنْتَ، كَمْ عَلَيْكَ؟ فَأَجَابَ: مِئَةَ كُرٍّ مِنَ الْقَمْحِ. فَقَالَ لَهُ: خُذْ صَكَّكَ، وَاكْتُبْ ثَمَانِينَ! | ٧ 7 |
പശ്ചാദന്യമേകം പപ്രച്ഛ, ത്വത്തോ മേ പ്രഭുണാ കതി പ്രാപ്യമ്? തതഃ സോവാദീദ് ഏകശതാഢകഗോധൂമാഃ; തദാ സ കഥയാമാസ, തവ പത്രമാനീയ അശീതിം ലിഖ|
| فَامْتَدَحَ السَّيِّدُ وَكِيلَهُ الْخَائِنَ لأَنَّهُ تَصَرَّفَ بِحِكْمَةٍ. فَإِنَّ أَبْنَاءَ هَذَا الْعَالَمِ أَحْكَمُ مَعَ أَهْلِ جِيلِهِمْ مِنْ أَبْنَاءِ النُّورِ. (aiōn g165) | ٨ 8 |
തേനൈവ പ്രഭുസ്തമയഥാർഥകൃതമ് അധീശം തദ്ബുദ്ധിനൈപുണ്യാത് പ്രശശംസ; ഇത്ഥം ദീപ്തിരൂപസന്താനേഭ്യ ഏതത്സംസാരസ്യ സന്താനാ വർത്തമാനകാലേഽധികബുദ്ധിമന്തോ ഭവന്തി| (aiōn g165)
| وَأَقُولُ لَكُمْ: اكْسَبُوا لَكُمْ أَصْدِقَاءَ بِمَالِ الظُّلْمِ، حَتَّى إِذَا فَنِيَ مَالُكُمْ، تُقْبَلُونَ فِي الْمَنَازِلِ الأَبَدِيَّةِ! (aiōnios g166) | ٩ 9 |
അതോ വദാമി യൂയമപ്യയഥാർഥേന ധനേന മിത്രാണി ലഭധ്വം തതോ യുഷ്മാസു പദഭ്രഷ്ടേഷ്വപി താനി ചിരകാലമ് ആശ്രയം ദാസ്യന്തി| (aiōnios g166)
| إِنَّ الأَمِينَ فِي الْقَلِيلِ أَمِينٌ أَيْضاً فِي الْكَثِيرِ، وَالْخَائِنَ فِي الْقَلِيلِ خَائِنٌ أَيْضاً فِي الْكَثِيرِ. | ١٠ 10 |
യഃ കശ്ചിത് ക്ഷുദ്രേ കാര്യ്യേ വിശ്വാസ്യോ ഭവതി സ മഹതി കാര്യ്യേപി വിശ്വാസ്യോ ഭവതി, കിന്തു യഃ കശ്ചിത് ക്ഷുദ്രേ കാര്യ്യേഽവിശ്വാസ്യോ ഭവതി സ മഹതി കാര്യ്യേപ്യവിശ്വാസ്യോ ഭവതി|
| فَإِنْ لَمْ تَكُونُوا أُمَنَاءَ فِي مَالِ الظُّلْمِ، فَمَنْ يَأْتَمِنُكُمْ عَلَى مَالِ الْحَقِّ؟ | ١١ 11 |
അതഏവ അയഥാർഥേന ധനേന യദി യൂയമവിശ്വാസ്യാ ജാതാസ്തർഹി സത്യം ധനം യുഷ്മാകം കരേഷു കഃ സമർപയിഷ്യതി?
| وَإِنْ لَمْ تَكُونُوا أُمَنَاءَ فِي مَا يَخُصُّ غَيْرَكُمْ، فَمَنْ يُعْطِيكُمْ مَا يَخُصُّكُمْ؟ | ١٢ 12 |
യദി ച പരധനേന യൂയമ് അവിശ്വാസ്യാ ഭവഥ തർഹി യുഷ്മാകം സ്വകീയധനം യുഷ്മഭ്യം കോ ദാസ്യതി?
| مَا مِنْ خَادِمٍ يَقْدِرُ أَنْ يَكُونَ عَبْداً لِسَيِّدَيْنِ: فَإِنَّهُ إِمَّا أَنْ يُبْغِضَ أَحَدَهُمَا، فَيُحِبَّ الآخَرَ؛ وَإِمَّا أَنْ يَلْتَحِقَ بِأَحَدِهِمَا، فَيَهْجُرَ الآخَرَ. لَا تَسْتَطِيعُونَ أَنْ تَكُونُوا عَبِيداً لِلهِ وَالْمَالِ مَعاً». | ١٣ 13 |
കോപി ദാസ ഉഭൗ പ്രഭൂ സേവിതും ന ശക്നോതി, യത ഏകസ്മിൻ പ്രീയമാണോഽന്യസ്മിന്നപ്രീയതേ യദ്വാ ഏകം ജനം സമാദൃത്യ തദന്യം തുച്ഛീകരോതി തദ്വദ് യൂയമപി ധനേശ്വരൗ സേവിതും ന ശക്നുഥ|
| وَكَانَ الْفَرِّيسِيُّونَ أَيْضاً، وَهُمْ مُحِبُّونَ لِلْمَالِ، يَسْمَعُونَ ذلِكَ كُلَّهُ، فَاسْتَهْزَأُوا بِهِ. | ١٤ 14 |
തദൈതാഃ സർവ്വാഃ കഥാഃ ശ്രുത്വാ ലോഭിഫിരൂശിനസ്തമുപജഹസുഃ|
| فَقَالَ لَهُمْ: «إِنَّكُمْ تُبَرِّرُونَ أَنْفُسَكُمْ أَمَامَ النَّاسِ، وَلكِنَّ اللهَ يَعْرِفُ قُلُوبَكُمْ. فَمَا يَعْتَبِرُهُ النَّاسُ رَفِيعَ الْقَدْرِ، هُوَ رِجْسٌ عِنْدَ اللهِ. | ١٥ 15 |
തതഃ സ ഉവാച, യൂയം മനുഷ്യാണാം നികടേ സ്വാൻ നിർദോഷാൻ ദർശയഥ കിന്തു യുഷ്മാകമ് അന്തഃകരണാനീശ്വരോ ജാനാതി, യത് മനുഷ്യാണാമ് അതി പ്രശംസ്യം തദ് ഈശ്വരസ്യ ഘൃണ്യം|
| ظَلَّتِ الشَّرِيعَةُ وَالأَنْبِيَاءُ حَتَّى زَمَنِ يُوحَنَّا: وَمُنْذُ ذلِكَ الْوَقْتِ يُبَشَّرُ بِمَلَكُوتِ اللهِ، وَكُلُّ وَاحِدٍ يَشُقُّ طَرِيقَهُ بِاجْتِهَادٍ لِلدُّخُولِ إِلَيْهِ. | ١٦ 16 |
യോഹന ആഗമനപര്യ്യനതം യുഷ്മാകം സമീപേ വ്യവസ്ഥാഭവിഷ്യദ്വാദിനാം ലേഖനാനി ചാസൻ തതഃ പ്രഭൃതി ഈശ്വരരാജ്യസ്യ സുസംവാദഃ പ്രചരതി, ഏകൈകോ ലോകസ്തന്മധ്യം യത്നേന പ്രവിശതി ച|
| عَلَى أَنَّ زَوَالَ السَّمَاءِ وَالأَرْضِ أَسْهَلُ مِنْ سُقُوطِ نُقْطَةٍ وَاحِدَةٍ مِنَ الشَّرِيعَةِ: | ١٧ 17 |
വരം നഭസഃ പൃഥിവ്യാശ്ച ലോപോ ഭവിഷ്യതി തഥാപി വ്യവസ്ഥായാ ഏകബിന്ദോരപി ലോപോ ന ഭവിഷ്യതി|
| كُلُّ مَنْ يُطَلِّقُ زَوْجَتَهُ وَيَتَزَوَّجُ بِأُخْرَى، يَرْتَكِبُ الزِّنَى. وَكُلُّ مَنْ يَتَزَوَّجُ بِمُطَلَّقَةٍ مِنْ زَوْجِهَا يَرْتَكِبُ الزِّنَى. | ١٨ 18 |
യഃ കശ്ചിത് സ്വീയാം ഭാര്യ്യാം വിഹായ സ്ത്രിയമന്യാം വിവഹതി സ പരദാരാൻ ഗച്ഛതി, യശ്ച താ ത്യക്താം നാരീം വിവഹതി സോപി പരദാരാന ഗച്ഛതി|
| كَانَ هُنَالِكَ إِنْسَانٌ غَنِيٌّ، يَلْبَسُ الأُرْجُوَانَ وَنَاعِمَ الثِّيَابِ، وَيُقِيمُ الْوَلائِمَ، مُتَنَعِّماً كُلَّ يَوْمٍ. | ١٩ 19 |
ഏകോ ധനീ മനുഷ്യഃ ശുക്ലാനി സൂക്ഷ്മാണി വസ്ത്രാണി പര്യ്യദധാത് പ്രതിദിനം പരിതോഷരൂപേണാഭുംക്താപിവച്ച|
| وَكَانَ إِنْسَانٌ مِسْكِينٌ اسْمُهُ لِعَازَرُ، مَطْرُوحاً عِنْدَ بَابِهِ وَهُوَ مُصَابٌ بِالْقُرُوحِ، | ٢٠ 20 |
സർവ്വാങ്ഗേ ക്ഷതയുക്ത ഇലിയാസരനാമാ കശ്ചിദ് ദരിദ്രസ്തസ്യ ധനവതോ ഭോജനപാത്രാത് പതിതമ് ഉച്ഛിഷ്ടം ഭോക്തും വാഞ്ഛൻ തസ്യ ദ്വാരേ പതിത്വാതിഷ്ഠത്;
| يَشْتَهِي أَنْ يَشْبَعَ مِنَ الْفُتَاتِ الْمُتَسَاقِطِ مِنْ مَائِدَةِ الْغَنِيِّ. حَتَّى الْكِلابُ كَانَتْ تَأْتِي وَتَلْحَسُ قُرُوحَهُ. | ٢١ 21 |
അഥ ശ്വാന ആഗത്യ തസ്യ ക്ഷതാന്യലിഹൻ|
| وَمَاتَ الْمِسْكِينُ، وَحَمَلَتْهُ الْمَلائِكَةُ إِلَى حِضْنِ إِبْرَاهِيمَ. ثُمَّ مَاتَ الْغَنِيُّ أَيْضاً وَدُفِنَ. | ٢٢ 22 |
കിയത്കാലാത്പരം സ ദരിദ്രഃ പ്രാണാൻ ജഹൗ; തതഃ സ്വർഗീയദൂതാസ്തം നീത്വാ ഇബ്രാഹീമഃ ക്രോഡ ഉപവേശയാമാസുഃ|
| وَإِذْ رَفَعَ عَيْنَيْهِ وَهُوَ فِي الْهَاوِيَةِ يَتَعَذَّبُ، رَأَى إِبْرَاهِيمَ مِنْ بَعِيدٍ وَلِعَازَرَ فِي حِضْنِهِ. (Hadēs g86) | ٢٣ 23 |
പശ്ചാത് സ ധനവാനപി മമാര, തം ശ്മശാനേ സ്ഥാപയാമാസുശ്ച; കിന്തു പരലോകേ സ വേദനാകുലഃ സൻ ഊർദ്ധ്വാം നിരീക്ഷ്യ ബഹുദൂരാദ് ഇബ്രാഹീമം തത്ക്രോഡ ഇലിയാസരഞ്ച വിലോക്യ രുവന്നുവാച; (Hadēs g86)
| فَنَادَى قَائِلاً: يَا أَبِي إِبْرَاهِيمَ! ارْحَمْنِي، وَأَرْسِلْ لِعَازَرَ لِيَغْمِسَ طَرَفَ إِصْبَعِهِ فِي الْمَاءِ وَيُبَرِّدَ لِسَانِي: فَإِنِّي مُعَذَّبٌ فِي هَذَا اللَّهِيبِ. | ٢٤ 24 |
ഹേ പിതർ ഇബ്രാഹീമ് അനുഗൃഹ്യ അങ്ഗുല്യഗ്രഭാഗം ജലേ മജ്ജയിത്വാ മമ ജിഹ്വാം ശീതലാം കർത്തുമ് ഇലിയാസരം പ്രേരയ, യതോ വഹ്നിശിഖാതോഹം വ്യഥിതോസ്മി|
| وَلكِنَّ إِبْرَاهِيمَ قَالَ: يَا بُنَيَّ، تَذَكَّرْ أَنَّكَ نِلْتَ خَيْرَاتِكَ كَامِلَةً فِي أَثْنَاءِ حَيَاتِكَ، وَلِعَازَرُ نَالَ الْبَلايَا. وَلكِنَّهُ الآنَ يَتَعَزَّى هُنَا، وَأَنْتَ هُنَاكَ تَتَعَذَّبُ. | ٢٥ 25 |
തദാ ഇബ്രാഹീമ് ബഭാഷേ, ഹേ പുത്ര ത്വം ജീവൻ സമ്പദം പ്രാപ്തവാൻ ഇലിയാസരസ്തു വിപദം പ്രാപ്തവാൻ ഏതത് സ്മര, കിന്തു സമ്പ്രതി തസ്യ സുഖം തവ ച ദുഃഖം ഭവതി|
| وَفَضْلاً عَنْ هَذَا كُلِّهِ، فَإِنَّ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ هُوَّةً عَظِيمَةً قَدْ أُثْبِتَتْ، حَتَّى إِنَّ الَّذِينَ يُرِيدُونَ الْعُبُورَ مِنْ هُنَا لَا يَقْدِرُونَ، وَلا الَّذِينَ مِنْ هُنَاكَ يَسْتَطِيعُونَ الْعُبُورَ إِلَيْنَا! | ٢٦ 26 |
അപരമപി യുഷ്മാകമ് അസ്മാകഞ്ച സ്ഥാനയോ ർമധ്യേ മഹദ്വിച്ഛേദോഽസ്തി തത ഏതത്സ്ഥാനസ്യ ലോകാസ്തത് സ്ഥാനം യാതും യദ്വാ തത്സ്ഥാനസ്യ ലോകാ ഏതത് സ്ഥാനമായാതും ന ശക്നുവന്തി|
| فَقَالَ: أَلْتَمِسُ مِنْكَ إِذَنْ، يَا أَبِي، أَنْ تُرْسِلَهُ إِلَى بَيْتِ أَبِي، | ٢٧ 27 |
തദാ സ ഉക്തവാൻ, ഹേ പിതസ്തർഹി ത്വാം നിവേദയാമി മമ പിതു ർഗേഹേ യേ മമ പഞ്ച ഭ്രാതരഃ സന്തി
| فَإِنَّ عِنْدِي خَمْسَةَ إِخْوَةٍ، حَتَّى يَشْهَدَ لَهُمْ مُنْذِراً، لِئَلّا يَأْتُوا هُمْ أَيْضاً إِلَى مَكَانِ الْعَذَابِ هَذَا. | ٢٨ 28 |
തേ യഥൈതദ് യാതനാസ്ഥാനം നായാസ്യന്തി തഥാ മന്ത്രണാം ദാതും തേഷാം സമീപമ് ഇലിയാസരം പ്രേരയ|
| وَلكِنَّ إِبْرَاهِيمَ قَالَ لَهُ: عِنْدَهُمْ مُوسَى وَالأَنْبِيَاءُ: فَلْيَسْمَعُوا لَهُمْ! | ٢٩ 29 |
തത ഇബ്രാഹീമ് ഉവാച, മൂസാഭവിഷ്യദ്വാദിനാഞ്ച പുസ്തകാനി തേഷാം നികടേ സന്തി തേ തദ്വചനാനി മന്യന്താം|
| فَقَالَ لَهُ: لَا يَا أَبِي إِبْرَاهِيمَ، بَلْ إِذَا ذَهَبَ إِلَيْهِمْ وَاحِدٌ مِنْ بَيْنِ الأَمْوَاتِ يَتُوبُونَ! | ٣٠ 30 |
തദാ സ നിവേദയാമാസ, ഹേ പിതർ ഇബ്രാഹീമ് ന തഥാ, കിന്തു യദി മൃതലോകാനാം കശ്ചിത് തേഷാം സമീപം യാതി തർഹി തേ മനാംസി വ്യാഘോടയിഷ്യന്തി|
| فَقَالَ لَهُ: إِنْ كَانُوا لَا يَسْمَعُونَ لِمُوسَى وَالأَنْبِيَاءِ، فَلا يَقْتَنِعُونَ حَتَّى لَوْ قَامَ وَاحِدٌ مِنْ بَيْنِ الأَمْوَاتِ!» | ٣١ 31 |
തത ഇബ്രാഹീമ് ജഗാദ, തേ യദി മൂസാഭവിഷ്യദ്വാദിനാഞ്ച വചനാനി ന മന്യന്തേ തർഹി മൃതലോകാനാം കസ്മിംശ്ചിദ് ഉത്ഥിതേപി തേ തസ്യ മന്ത്രണാം ന മംസ്യന്തേ|
