لُوقا 13
| وَفِي ذلِكَ الْوَقْتِ عَيْنِهِ، حَضَرَ بَعْضُهُمْ وَأَخْبَرُوهُ عَنْ أَهْلِ الْجَليلِ الَّذِينَ قَتَلَهُمْ بِيلاطُسُ فَخَلَطَ دِمَاءَهُمْ بِدِمَاءِ ذَبَائِحِهِمْ. | ١ 1 |
అపరఞ్చ పీలాతో యేషాం గాలీలీయానాం రక్తాని బలీనాం రక్తైః సహామిశ్రయత్ తేషాం గాలీలీయానాం వృత్తాన్తం కతిపయజనా ఉపస్థాప్య యీశవే కథయామాసుః|
| فَرَدَّ عَلَيْهِمْ قَائِلاً: «أَتَظُنُّونَ أَنَّ هَؤُلاءِ الْجَلِيلِيِّينَ كَانُوا خَاطِئِينَ أَكْثَرَ مِنْ أَهْلِ الْجَلِيلِ الْبَاقِينَ حَتَّى لاقَوْا هَذَا الْمَصِيرَ؟ | ٢ 2 |
తతః స ప్రత్యువాచ తేషాం లోకానామ్ ఏతాదృశీ దుర్గతి ర్ఘటితా తత్కారణాద్ యూయం కిమన్యేభ్యో గాలీలీయేభ్యోప్యధికపాపినస్తాన్ బోధధ్వే?
| أَقُولُ لَكُمْ: لا، وَلكِنْ إِنْ لَمْ تَتُوبُوا أَنْتُمْ فَجَمِيعُكُمْ كَذَلِكَ تَهْلِكُونَ! | ٣ 3 |
యుష్మానహం వదామి తథా న కిన్తు మనఃసు న పరావర్త్తితేషు యూయమపి తథా నంక్ష్యథ|
| أَمْ تَظُنُّونَ أَنَّ الثَّمَانِيَةَ عَشَرَ الَّذِينَ سَقَطَ عَلَيْهِمِ الْبُرْجُ فِي سِلْوَامَ فَقَتَلَهُمْ، كَانُوا مُذْنِبِينَ أَكْثَرَ مِنْ جَمِيعِ السَّاكِنِينَ فِي أُورُشَلِيمَ؟ | ٤ 4 |
అపరఞ్చ శీలోహనామ్న ఉచ్చగృహస్య పతనాద్ యేఽష్టాదశజనా మృతాస్తే యిరూశాలమి నివాసిసర్వ్వలోకేభ్యోఽధికాపరాధినః కిం యూయమిత్యం బోధధ్వే?
| أَقُولُ لَكُمْ: لا، وَلكِنْ إِنْ لَمْ تَتُوبُوا أَنْتُمْ فَجَمِيعُكُمْ كَذلِكَ تَهْلِكُونَ!» | ٥ 5 |
యుష్మానహం వదామి తథా న కిన్తు మనఃసు న పరివర్త్తితేషు యూయమపి తథా నంక్ష్యథ|
| ثُمَّ ضَرَبَ هَذَا الْمَثَلَ: «كَانَ عِنْدَ أَحَدِهِمْ شَجَرَةُ تِينٍ مَغْرُوسَةٌ فِي كَرْمِهِ. فَجَاءَهَا طَلَباً لِلثَّمَرِ، فَمَا وَجَدَ شَيْئاً. | ٦ 6 |
అనన్తరం స ఇమాం దృష్టాన్తకథామకథయద్ ఏకో జనో ద్రాక్షాక్షేత్రమధ్య ఏకముడుమ్బరవృక్షం రోపితవాన్| పశ్చాత్ స ఆగత్య తస్మిన్ ఫలాని గవేషయామాస,
| فَقَالَ لِلْمُزَارِعِ: هذِهِ ثَلاثُ سِنِينَ وَأَنَا أَقْصِدُ هذِهِ التِّيِنَةَ طَلَباً لِلثَّمَرِ فَلا أَجِدُ شَيْئاً: اقْطَعْهَا، لِمَاذَا نَتْرُكُهَا تُعَطِّلُ الأَرْضَ؟ | ٧ 7 |
కిన్తు ఫలాప్రాప్తేః కారణాద్ ఉద్యానకారం భృత్యం జగాద, పశ్య వత్సరత్రయం యావదాగత్య ఏతస్మిన్నుడుమ్బరతరౌ క్షలాన్యన్విచ్ఛామి, కిన్తు నైకమపి ప్రప్నోమి తరురయం కుతో వృథా స్థానం వ్యాప్య తిష్ఠతి? ఏనం ఛిన్ధి|
| وَلكِنَّ الْمُزَارِعَ أَجَابَهُ قَائِلاً: يَا سَيِّدُ اتْرُكْهَا هذِهِ السَّنَةَ أَيْضاً، حَتَّى أَنْقُبَ التُّرْبَةَ مِنْ حَوْلِهَا وَأَضَعَ سَمَاداً. | ٨ 8 |
తతో భృత్యః ప్రత్యువాచ, హే ప్రభో పునర్వర్షమేకం స్థాతుమ్ ఆదిశ; ఏతస్య మూలస్య చతుర్దిక్షు ఖనిత్వాహమ్ ఆలవాలం స్థాపయామి|
| فَلَعَلَّهَا تُنْتِجُ ثَمَراً! وَإلَّا، فَبَعْدَ ذَلِكَ تَقْطَعُهَا!» | ٩ 9 |
తతః ఫలితుం శక్నోతి యది న ఫలతి తర్హి పశ్చాత్ ఛేత్స్యసి|
| وَكَانَ يُعَلِّمُ فِي أَحَدِ الْمَجَامِعِ ذَاتَ سَبْتٍ. | ١٠ 10 |
అథ విశ్రామవారే భజనగేహే యీశురుపదిశతి
| وَإذَا هُنَاكَ امْرَأَةٌ كَانَ قَدْ سَكَنَهَا رُوحٌ فَأَمْرَضَهَا طِيلَةَ ثَمَانِي عَشْرَةَ سَنَةً. وَكَانَتْ حَدْبَاءَ لَا تَقْدِرُ أَنْ تَنْتَصِبَ أَبَداً. | ١١ 11 |
తస్మిత్ సమయే భూతగ్రస్తత్వాత్ కుబ్జీభూయాష్టాదశవర్షాణి యావత్ కేనాప్యుపాయేన ఋజు ర్భవితుం న శక్నోతి యా దుర్బ్బలా స్త్రీ,
| فَلَمَّا رَآهَا يَسُوعُ، دَعَاهَا، وَقَالَ لَهَا: «يَا امْرَأَةُ، أَنْتِ فِي حِلٍّ مِنْ دَائِكِ!» | ١٢ 12 |
తాం తత్రోపస్థితాం విలోక్య యీశుస్తామాహూయ కథితవాన్ హే నారి తవ దౌర్బ్బల్యాత్ త్వం ముక్తా భవ|
| وَوَضَعَ يَدَيْهِ عَلَيْهَا، فَعَادَتْ مُسْتَقِيمَةً فِي الْحَالِ، وَمَجَّدَتِ اللهَ! | ١٣ 13 |
తతః పరం తస్యా గాత్రే హస్తార్పణమాత్రాత్ సా ఋజుర్భూత్వేశ్వరస్య ధన్యవాదం కర్త్తుమారేభే|
| إِلّا أَنَّ رَئِيسَ الْمَجْمَعِ، وَقَدْ ثَارَ غَضَبُهُ لأَنَّ يَسُوعَ شَفَى فِي السَّبْتِ، قَالَ لِلْجَمْعِ: «فِي الأُسْبُوعِ سِتَّةُ أَيَّامٍ يُسْمَحُ فِيهَا بِالْعَمَلِ. فَفِي هذِهِ الأَيَّامِ تَعَالَوْا وَاسْتَشْفُوا، لَا فِي يَوْمِ السَّبْتِ!» | ١٤ 14 |
కిన్తు విశ్రామవారే యీశునా తస్యాః స్వాస్థ్యకరణాద్ భజనగేహస్యాధిపతిః ప్రకుప్య లోకాన్ ఉవాచ, షట్సు దినేషు లోకైః కర్మ్మ కర్త్తవ్యం తస్మాద్ధేతోః స్వాస్థ్యార్థం తేషు దినేషు ఆగచ్ఛత, విశ్రామవారే మాగచ్ఛత|
| فَرَدَّ عَلَيْهِ الرَّبُّ قَائِلاً: «يَا مُنَافِقُونَ! أَلّا يَحُلُّ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْكُمْ يَوْمَ السَّبْتِ رِبَاطَ ثَوْرِهِ أَوْ حِمَارِهِ مِنَ الْمِذْوَدِ وَيَذْهَبُ بِهِ فَيَسْقِيهِ! | ١٥ 15 |
తదా పభుః ప్రత్యువాచ రే కపటినో యుష్మాకమ్ ఏకైకో జనో విశ్రామవారే స్వీయం స్వీయం వృషభం గర్దభం వా బన్ధనాన్మోచయిత్వా జలం పాయయితుం కిం న నయతి?
| وَأَمَّا هذِهِ الْمَرْأَةُ، وَهِيَ ابْنَةٌ لإِبْرَاهِيمَ قَدْ رَبَطَهَا الشَّيْطَانُ طِيلَةَ ثَمَانِي عَشْرَةَ سَنَةً، أَفَمَا كَانَ يَجِبُ أَنْ تُحَلَّ مِنْ هَذَا الرِّبَاطِ فِي يَوْمِ السَّبْتِ؟» | ١٦ 16 |
తర్హ్యాష్టాదశవత్సరాన్ యావత్ శైతానా బద్ధా ఇబ్రాహీమః సన్తతిరియం నారీ కిం విశ్రామవారే న మోచయితవ్యా?
| وَإِذْ قَالَ هَذَا، خَجِلَ جَمِيعُ مُعَارِضِيهِ، وَفَرِحَ الْجَمْعُ كُلُّهُ بِجَمِيعِ الأَعْمَالِ الْمَجِيدَةِ الَّتِي كَانَ يُجْرِيهَا. | ١٧ 17 |
ఏషు వాక్యేషు కథితేషు తస్య విపక్షాః సలజ్జా జాతాః కిన్తు తేన కృతసర్వ్వమహాకర్మ్మకారణాత్ లోకనివహః సానన్దోఽభవత్|
| وَقَالَ الرَّبُّ: «مَاذَا يُشْبِهُ مَلَكُوتُ اللهِ؟ وَبِمَاذَا أُشَبِّهُهُ؟ | ١٨ 18 |
అనన్తరం సోవదద్ ఈశ్వరస్య రాజ్యం కస్య సదృశం? కేన తదుపమాస్యామి?
| إِنَّهُ يُشْبِهُ بِزْرَةَ خَرْدَلٍ أَخَذَهَا إِنْسَانٌ وَأَلْقَاهَا فِي بُسْتَانِهِ، فَنَبَتَتْ وَصَارَتْ شَجَرَةً عَظِيمَةً، وَتَآوَتْ طُيُورُ السَّمَاءِ فِي أَغْصَانِهَا». | ١٩ 19 |
యత్ సర్షపబీజం గృహీత్వా కశ్చిజ్జన ఉద్యాన ఉప్తవాన్ తద్ బీజమఙ్కురితం సత్ మహావృక్షోఽజాయత, తతస్తస్య శాఖాసు విహాయసీయవిహగా ఆగత్య న్యూషుః, తద్రాజ్యం తాదృశేన సర్షపబీజేన తుల్యం|
| وَقَالَ أَيْضاً: «بِمَاذَا أُشَبِّهُ مَلَكُوتَ اللهِ؟ | ٢٠ 20 |
పునః కథయామాస, ఈశ్వరస్య రాజ్యం కస్య సదృశం వదిష్యామి? యత్ కిణ్వం కాచిత్ స్త్రీ గృహీత్వా ద్రోణత్రయపరిమితగోధూమచూర్ణేషు స్థాపయామాస,
| إِنَّهُ يُشْبِهُ خَمِيرَةً أَخَذَتْهَا امْرَأَةٌ وَأَخْفَتْهَا فِي ثَلاثَةِ مَقَادِيرَ مِنَ الدَّقِيقِ حَتَّى اخْتَمَرَ الْعَجِينُ كُلُّهُ!» | ٢١ 21 |
తతః క్రమేణ తత్ సర్వ్వగోధూమచూర్ణం వ్యాప్నోతి, తస్య కిణ్వస్య తుల్యమ్ ఈశ్వరస్య రాజ్యం|
| وَاجْتَازَ فِي الْمُدُنِ وَالْقُرَى وَاحِدَةً بَعْدَ الأُخْرَى، يُعَلِّمُ فِيهَا وَهُوَ مُسَافِرٌ إِلَى أُورُشَلِيمَ. | ٢٢ 22 |
తతః స యిరూశాలమ్నగరం ప్రతి యాత్రాం కృత్వా నగరే నగరే గ్రామే గ్రామే సముపదిశన్ జగామ|
| وَسَأَلَهُ أَحَدُهُمْ: «يَا سَيِّدُ، أَقَلِيلٌ عَدَدُ الَّذِينَ سَيَخْلُصُونَ؟» وَلكِنَّهُ قَالَ لِلْجَمِيعِ: | ٢٣ 23 |
తదా కశ్చిజ్జనస్తం పప్రచ్ఛ, హే ప్రభో కిం కేవలమ్ అల్పే లోకాః పరిత్రాస్యన్తే?
| «ابْذِلُوا الْجَهْدَ لِلدُّخُولِ مِنَ الْبَابِ الضَّيِّقِ، فَإِنِّي أَقُولُ لَكُمْ إِنَّ كَثِيرِينَ سَيَسْعَوْنَ إِلَى الدُّخُولِ، وَلا يَقْدِرُونَ. | ٢٤ 24 |
తతః స లోకాన్ ఉవాచ, సంకీర్ణద్వారేణ ప్రవేష్టుం యతఘ్వం, యతోహం యుష్మాన్ వదామి, బహవః ప్రవేష్టుం చేష్టిష్యన్తే కిన్తు న శక్ష్యన్తి|
| فَمِنْ بَعْدِ مَا يَكُونُ رَبُّ الْبَيْتِ قَدْ قَامَ وَأَغْلَقَ الْبَابَ، وَتَبْدَأُونَ بِالْوُقُوفِ خَارِجاً تَقْرَعُونَ الْبَابَ قَائِلِينَ: يَا رَبُّ افْتَحْ لَنَا! فَيُجِيبُكُمْ قَائِلاً: لَا أَعْرِفُ مِنْ أَيْنَ أَنْتُمْ! | ٢٥ 25 |
గృహపతినోత్థాయ ద్వారే రుద్ధే సతి యది యూయం బహిః స్థిత్వా ద్వారమాహత్య వదథ, హే ప్రభో హే ప్రభో అస్మత్కారణాద్ ద్వారం మోచయతు, తతః స ఇతి ప్రతివక్ష్యతి, యూయం కుత్రత్యా లోకా ఇత్యహం న జానామి|
| عِنْدَئِذٍ تَبْدَأُونَ تَقُولُونَ: أَكَلْنَا وَشَرِبْنَا بِحُضُورِكَ، وَعَلَّمْتَ فِي شَوَارِعِنَا! | ٢٦ 26 |
తదా యూయం వదిష్యథ, తవ సాక్షాద్ వయం భేజనం పానఞ్చ కృతవన్తః, త్వఞ్చాస్మాకం నగరస్య పథి సముపదిష్టవాన్|
| وَسَوْفَ يَقُولُ: أَقُولُ لَكُمْ، لَا أَعْرِفُ مِنْ أَيْنَ أَنْتُمْ؛ اغْرُبُوا مِنْ أَمَامِي يَا جَمِيعَ فَاعِلِي الإِثْمِ! | ٢٧ 27 |
కిన్తు స వక్ష్యతి, యుష్మానహం వదామి, యూయం కుత్రత్యా లోకా ఇత్యహం న జానామి; హే దురాచారిణో యూయం మత్తో దూరీభవత|
| هُنَاكَ سَيَكُونُ الْبُكَاءُ وَصَرِيرُ الأَسْنَانِ، عِنْدَمَا تَرَوْنَ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَجَمِيعَ الأَنْبِيَاءِ فِي مَلَكُوتِ اللهِ وَأَنْتُمْ مَطْرُوحُونَ خَارِجاً. | ٢٨ 28 |
తదా ఇబ్రాహీమం ఇస్హాకం యాకూబఞ్చ సర్వ్వభవిష్యద్వాదినశ్చ ఈశ్వరస్య రాజ్యం ప్రాప్తాన్ స్వాంశ్చ బహిష్కృతాన్ దృష్ట్వా యూయం రోదనం దన్తైర్దన్తఘర్షణఞ్చ కరిష్యథ|
| وَسَيَأْتِي أُنَاسٌ مِنَ الشَّرْقِ وَالْغَرْبِ، وَمِنَ الشِّمَالِ وَالْجَنُوبِ، وَيَتَّكِئُونَ فِي مَلَكُوتِ اللهِ. | ٢٩ 29 |
అపరఞ్చ పూర్వ్వపశ్చిమదక్షిణోత్తరదిగ్భ్యో లోకా ఆగత్య ఈశ్వరస్య రాజ్యే నివత్స్యన్తి|
| فَإِذاً آخِرُونَ يَصِيرُونَ أَوَّلِينَ، وَأَوَّلُونَ يَصِيرُونَ آخِرِينَ». | ٣٠ 30 |
పశ్యతేత్థం శేషీయా లోకా అగ్రా భవిష్యన్తి, అగ్రీయా లోకాశ్చ శేషా భవిష్యన్తి|
| فِي تِلْكَ السَّاعَةِ نَفْسِهَا، تَقَدَّمَ إِلَيْهِ بَعْضُ الْفَرِّيسِيِّينَ، قَائِلِينَ لَهُ: «انْجُ بِنَفْسِكَ! اهْرُبْ مِنْ هُنَا، فَإِنَّ هِيرُودُسَ عَازِمٌ عَلَى قَتْلِكَ». | ٣١ 31 |
అపరఞ్చ తస్మిన్ దినే కియన్తః ఫిరూశిన ఆగత్య యీశుం ప్రోచుః, బహిర్గచ్ఛ, స్థానాదస్మాత్ ప్రస్థానం కురు, హేరోద్ త్వాం జిఘాంసతి|
| فَقَالَ لَهُمْ: «اذْهَبُوا، قُولُوا لِهَذَا الثَّعْلَبِ: هَا أَنَا أَطْرُدُ الشَّيَاطِينَ وَأَشْفِي الْمَرْضَى الْيَوْمَ وَغَداً. وَفِي الْيَوْمِ الثَّالِثِ يَتِمُّ بِي كُلُّ شَيْءٍ. | ٣٢ 32 |
తతః స ప్రత్యవోచత్ పశ్యతాద్య శ్వశ్చ భూతాన్ విహాప్య రోగిణోఽరోగిణః కృత్వా తృతీయేహ్ని సేత్స్యామి, కథామేతాం యూయమిత్వా తం భూరిమాయం వదత|
| وَلكِنْ لابُدَّ أَنْ أُكَمِّلَ مَسِيرَتِي الْيَوْمَ وَغَداً وَمَا بَعْدَهُمَا، لأَنَّهُ لَا يُمْكِنُ أَنْ يَهْلِكَ نَبِيٌّ إِلّا فِي أُورُشَلِيمَ! | ٣٣ 33 |
తత్రాప్యద్య శ్వః పరశ్వశ్చ మయా గమనాగమనే కర్త్తవ్యే, యతో హేతో ర్యిరూశాలమో బహిః కుత్రాపి కోపి భవిష్యద్వాదీ న ఘానిష్యతే|
| يَا أُورُشَلِيمُ، يَا أُورُشَلِيمُ، يَا قَاتِلَةَ الأَنْبِيَاءِ وَرَاجِمَةَ الْمُرْسَلِينَ إِلَيْهَا؛ كَمْ مَرَّةٍ أَرَدْتُ أَنْ أَجْمَعَ أَوْلادَكِ مَعاً كَمَا تَجْمَعُ الدَّجَاجَةُ فِرَاخَهَا تَحْتَ جَنَاحَيْهَا، وَلكِنَّكُمْ لَمْ تُرِيدُوا! | ٣٤ 34 |
హే యిరూశాలమ్ హే యిరూశాలమ్ త్వం భవిష్యద్వాదినో హంసి తవాన్తికే ప్రేరితాన్ ప్రస్తరైర్మారయసి చ, యథా కుక్కుటీ నిజపక్షాధః స్వశావకాన్ సంగృహ్లాతి, తథాహమపి తవ శిశూన్ సంగ్రహీతుం కతివారాన్ ఐచ్ఛం కిన్తు త్వం నైచ్ఛః|
| هَا إِنَّ بَيْتَكُمْ يُتْرَكُ لَكُمْ خَرَاباً! وَأَقُولُ لَكُمْ: إِنَّكُمْ لَنْ تَرَوْنِي أَبَداً، حَتَّى يَأْتِيَ وَقْتٌ تَقُولُونَ فِيهِ: مُبَارَكٌ الآتِي بِاسْمِ الرَّبِّ!» | ٣٥ 35 |
పశ్యత యుష్మాకం వాసస్థానాని ప్రోచ్ఛిద్యమానాని పరిత్యక్తాని చ భవిష్యన్తి; యుష్మానహం యథార్థం వదామి, యః ప్రభో ర్నామ్నాగచ్ఛతి స ధన్య ఇతి వాచం యావత్కాలం న వదిష్యథ, తావత్కాలం యూయం మాం న ద్రక్ష్యథ|
