يوحنَّا 7
| بَعْدَ ذلِكَ بَدَأَ يَسُوعُ يَتَنَقَّلُ فِي مِنْطَقَةِ الْجَلِيلِ، مُتَجَنِّباً التَّجَوُّلَ فِي مِنطَقَةِ الْيَهُودِيَّةِ، لأَنَّ الْيَهُودَ كَانُوا يَسْعَوْنَ إِلَى قَتْلِهِ. | ١ 1 |
തതഃ പരം യിഹൂദീയലോകാസ്തം ഹന്തും സമൈഹന്ത തസ്മാദ് യീശു ര്യിഹൂദാപ്രദേശേ പര്യ്യടിതും നേച്ഛൻ ഗാലീൽ പ്രദേശേ പര്യ്യടിതും പ്രാരഭത|
| وَعِنْدَمَا اقْتَرَبَ عِيدُ المَظَالِّ الْيَهُودِيُّ، | ٢ 2 |
കിന്തു തസ്മിൻ സമയേ യിഹൂദീയാനാം ദൂഷ്യവാസനാമോത്സവ ഉപസ്ഥിതേ
| قَالَ لَهُ إِخْوَتُهُ: «اتْرُكْ هذِهِ الْمِنْطَقَةَ وَاذْهَبْ إِلَى الْيَهُودِيَّةِ لِيَرَى أَتْبَاعُكَ مَا تَعْمَلُهُ مِنْ أَعْمَالٍ، | ٣ 3 |
തസ്യ ഭ്രാതരസ്തമ് അവദൻ യാനി കർമ്മാണി ത്വയാ ക്രിയന്തേ താനി യഥാ തവ ശിഷ്യാഃ പശ്യന്തി തദർഥം ത്വമിതഃ സ്ഥാനാദ് യിഹൂദീയദേശം വ്രജ|
| فَلا أَحَدَ يَعْمَلُ فِي الْخَفَاءِ إِذَا كَانَ يَبْتَغِي الشُّهْرَةَ. وَمَادُمْتَ تَعْمَلُ هذِهِ الأَعْمَالَ، فَأَظْهِرْ نَفْسَكَ لِلْعَالَمِ». | ٤ 4 |
യഃ കശ്ചിത് സ്വയം പ്രചികാശിഷതി സ കദാപി ഗുപ്തം കർമ്മ ന കരോതി യദീദൃശം കർമ്മ കരോഷി തർഹി ജഗതി നിജം പരിചായയ|
| فَإِنَّ إِخْوَتَهُ لَمْ يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ بِهِ. | ٥ 5 |
യതസ്തസ്യ ഭ്രാതരോപി തം ന വിശ്വസന്തി|
| فَأَجَابَهُمْ يَسُوعُ: «مَا حَانَ وَقْتِي بَعْدُ، أَمَّا وَقْتُكُمْ فَهُوَ مُنَاسِبٌ كُلَّ حِينٍ. | ٦ 6 |
തദാ യീശുസ്താൻ അവോചത് മമ സമയ ഇദാനീം നോപതിഷ്ഠതി കിന്തു യുഷ്മാകം സമയഃ സതതമ് ഉപതിഷ്ഠതി|
| لَا يَقْدِرُ الْعَالَمُ أَنْ يُبْغِضَكُمْ، وَلكِنَّهُ يُبْغِضُنِي أَنَا، لأَنِّي أَشْهَدُ عَلَيْهِ أَنَّ أَعْمَالَهُ شِرِّيرَةٌ. | ٧ 7 |
ജഗതോ ലോകാ യുഷ്മാൻ ഋതീയിതും ന ശക്രുവന്തി കിന്തു മാമേവ ഋതീയന്തേ യതസ്തേഷാം കർമാണി ദുഷ്ടാനി തത്ര സാക്ഷ്യമിദമ് അഹം ദദാമി|
| اصْعَدُوا أَنْتُمْ إِلَى الْعِيدِ، أَمَّا أَنَا فَلَنْ أَصْعَدَ الآنَ إلى هَذَا العِيدِ لأَنَّ وَقْتِي مَا جَاءَ بَعْدُ». | ٨ 8 |
അതഏവ യൂയമ് ഉത്സവേഽസ്മിൻ യാത നാഹമ് ഇദാനീമ് അസ്മിന്നുത്സവേ യാമി യതോ മമ സമയ ഇദാനീം ന സമ്പൂർണഃ|
| قَالَ لَهُمْ هَذَا وَبَقِيَ فِي الْجَلِيلِ. | ٩ 9 |
ഇതി വാക്യമ് ഉക്ത്ത്വാ സ ഗാലീലി സ്ഥിതവാൻ
| وَبَعْدَمَا ذَهَبَ إِخْوَتُهُ إِلَى الْعِيدِ، ذَهَبَ هُوَ أَيْضاً كَمَا لَوْ كَانَ مُتَخَفِّياً، لَا ظَاهِراً. | ١٠ 10 |
കിന്തു തസ്യ ഭ്രാതൃഷു തത്ര പ്രസ്ഥിതേഷു സത്സു സോഽപ്രകട ഉത്സവമ് അഗച്ഛത്|
| فَأَخَذَ الْيَهُودُ يَبْحَثُونَ عَنْهُ فِي الْعِيدِ، وَيَسْأَلُونَ: «أَيْنَ ذَاكَ الرَّجُلُ؟» | ١١ 11 |
അനന്തരമ് ഉത്സവമ് ഉപസ്ഥിതാ യിഹൂദീയാസ്തം മൃഗയിത്വാപൃച്ഛൻ സ കുത്ര?
| وَثَارَتْ بَيْنَ الْجُمُوعِ مُنَاقَشَاتٌ كَثِيرَةٌ حَوْلَهُ، فَقَالَ بَعْضُهُمْ: «إِنَّهُ صَالِحٌ» وَقَالَ آخَرُونَ: «لا! بَلْ إِنَّهُ يُضَلِّلُ الشَّعْبَ» | ١٢ 12 |
തതോ ലോകാനാം മധ്യേ തസ്മിൻ നാനാവിധാ വിവാദാ ഭവിതുമ് ആരബ്ധവന്തഃ| കേചിദ് അവോചൻ സ ഉത്തമഃ പുരുഷഃ കേചിദ് അവോചൻ ന തഥാ വരം ലോകാനാം ഭ്രമം ജനയതി|
| وَلكِنْ لَمْ يَجْرُؤْ أَحَدٌ أَنْ يَتَكَلَّمَ عَنْهُ عَلَناً، خَوْفاً مِنَ الْيَهُودِ. | ١٣ 13 |
കിന്തു യിഹൂദീയാനാം ഭയാത് കോപി തസ്യ പക്ഷേ സ്പഷ്ടം നാകഥയത്|
| وَلَمَّا مَضَى مِنَ الْعِيدِ نِصْفُهُ، صَعِدَ يَسُوعُ إِلَى الْهَيْكَلِ وَبَدَأَ يُعَلِّمُ النَّاسَ. | ١٤ 14 |
തതഃ പരമ് ഉത്സവസ്യ മധ്യസമയേ യീശു ർമന്ദിരം ഗത്വാ സമുപദിശതി സ്മ|
| فَدُهِشَ الْيَهُودُ وَتَسَاءَلُوا: «كَيْفَ يَعْرِفُ هَذَا الْكُتُبَ وَهُوَ لَمْ يَتَعَلَّمْ؟» | ١٥ 15 |
തതോ യിഹൂദീയാ ലോകാ ആശ്ചര്യ്യം ജ്ഞാത്വാകഥയൻ ഏഷാ മാനുഷോ നാധീത്യാ കഥമ് ഏതാദൃശോ വിദ്വാനഭൂത്?
| فَأَجَابَهُمْ يَسُوعُ: «لَيْسَ تَعْلِيمِي مِنْ عِنْدِي، بَلْ مِنْ عِنْدِ الَّذِي أَرْسَلَنِي | ١٦ 16 |
തദാ യീശുഃ പ്രത്യവോചദ് ഉപദേശോയം ന മമ കിന്തു യോ മാം പ്രേഷിതവാൻ തസ്യ|
| وَمَنْ أَرَادَ أَنْ يَعْمَلَ مَشِيئَةَ اللهِ يَعْرِفُ مَا إِذَا كَانَ تَعْلِيمِي مِنْ عِنْدِ اللهِ، أَوْ أَنَّنِي أَتَكَلَّمُ مِنْ عِنْدِي. | ١٧ 17 |
യോ ജനോ നിദേശം തസ്യ ഗ്രഹീഷ്യതി മമോപദേശോ മത്തോ ഭവതി കിമ് ഈശ്വരാദ് ഭവതി സ ഗനസ്തജ്ജ്ഞാതും ശക്ഷ്യതി|
| مَنْ يَتَكَلَّمُ مِنْ عِنْدِهِ يَطْلُبُ الْمَجْدَ لِنَفْسِهِ؛ أَمَّا الَّذِي يَطْلُبُ الْمَجْدَ لِمَنْ أَرْسَلَهُ فَهُوَ صَادِقٌ لَا إِثْمَ فِيهِ. | ١٨ 18 |
യോ ജനഃ സ്വതഃ കഥയതി സ സ്വീയം ഗൗരവമ് ഈഹതേ കിന്തു യഃ പ്രേരയിതു ർഗൗരവമ് ഈഹതേ സ സത്യവാദീ തസ്മിൻ കോപ്യധർമ്മോ നാസ്തി|
| أَمَا أَعْطَاكُمْ مُوسَى الشَّرِيعَةَ؟ وَلكِنْ مَا مِنْ أَحَدٍ مِنْكُمْ يَعْمَلُ بِالشَّرِيعَةِ! لِمَاذَا تَسْعَوْنَ إِلَى قَتْلِي؟» | ١٩ 19 |
മൂസാ യുഷ്മഭ്യം വ്യവസ്ഥാഗ്രന്ഥം കിം നാദദാത്? കിന്തു യുഷ്മാകം കോപി താം വ്യവസ്ഥാം ന സമാചരതി| മാം ഹന്തും കുതോ യതധ്വേ?
| أَجَابَهُ الْجَمْعُ: «بِكَ شَيْطَانٌ! مَنْ يُرِيدُ أَنْ يَقْتُلَكَ؟» | ٢٠ 20 |
തദാ ലോകാ അവദൻ ത്വം ഭൂതഗ്രസ്തസ്ത്വാം ഹന്തും കോ യതതേ?
| فَقَالَ يَسُوعُ: «عَمِلْتُ يَوْمَ السَّبْتِ عَمَلاً وَاحِداً فَاسْتَغْرَبْتُمْ جَمِيعاً. | ٢١ 21 |
തതോ യീശുരവോചദ് ഏകം കർമ്മ മയാകാരി തസ്മാദ് യൂയം സർവ്വ മഹാശ്ചര്യ്യം മന്യധ്വേ|
| إِنَّ مُوسَى أَوْصَاكُمْ بِالْخِتَانِ وَهَذَا لَا يَعْنِي أَنَّ الْخِتَانَ يَرْجِعُ إِلَى مُوسَى بَلْ إِلَى الآبَاءِ وَلِذلِكَ تَخْتِنُونَ الإِنْسَانَ وَلَوْ يَوْمَ السَّبْتِ. | ٢٢ 22 |
മൂസാ യുഷ്മഭ്യം ത്വക്ഛേദവിധിം പ്രദദൗ സ മൂസാതോ ന ജാതഃ കിന്തു പിതൃപുരുഷേഭ്യോ ജാതഃ തേന വിശ്രാമവാരേഽപി മാനുഷാണാം ത്വക്ഛേദം കുരുഥ|
| فَإِنْ كُنْتُمْ تُجْرُونَ الْخِتَانَ لِلإِنْسَانِ يَوْمَ السَّبْتِ لِكَيْ لَا تُخَالِفُوا شَرِيعَةَ مُوسَى، فَهَلْ تَغْضَبُونَ عَلَيَّ لأَنِّي شَفَيْتُ إِنْسَاناً بِكَامِلِهِ فِي السَّبْتِ؟ | ٢٣ 23 |
അതഏവ വിശ്രാമവാരേ മനുഷ്യാണാം ത്വക്ഛേദേ കൃതേ യദി മൂസാവ്യവസ്ഥാമങ്ഗനം ന ഭവതി തർഹി മയാ വിശ്രാമവാരേ മാനുഷഃ സമ്പൂർണരൂപേണ സ്വസ്ഥോഽകാരി തത്കാരണാദ് യൂയം കിം മഹ്യം കുപ്യഥ?
| لَا تَحْكُمُوا بِحَسَبِ الظَّاهِرِ، بَلِ احْكُمُوا حُكْماً عَادِلاً». | ٢٤ 24 |
സപക്ഷപാതം വിചാരമകൃത്വാ ന്യായ്യം വിചാരം കുരുത|
| عِنْدَ ذلِكَ قَالَ بَعْضُ أَهْلِ أُورُشَلِيمَ: «أَلَيْسَ هَذَا هُوَ الَّذِي يُرِيدُونَ أَنْ يَقْتُلُوهُ؟ | ٢٥ 25 |
തദാ യിരൂശാലമ് നിവാസിനഃ കതിപയജനാ അകഥയൻ ഇമേ യം ഹന്തും ചേഷ്ടന്തേ സ ഏവായം കിം ന?
| هَا هُوَ يَتَكَلَّمُ عَلَناً وَلا أَحَدَ يَعْتَرِضُهُ بِشَيْءٍ. تُرَى، هَلْ تَأَكَّدَ رُؤَسَاؤُنَا أَنَّهُ هُوَ الْمَسِيحُ حَقّاً؟ | ٢٦ 26 |
കിന്തു പശ്യത നിർഭയഃ സൻ കഥാം കഥയതി തഥാപി കിമപി അ വദന്ത്യേതേ അയമേവാഭിഷിക്ത്തോ ഭവതീതി നിശ്ചിതം കിമധിപതയോ ജാനന്തി?
| إِنَّ الْمَسِيحَ عِنْدَمَا يَأْتِي لَنْ يَعْرِفَ أَحَدٌ مِنْ أَيْنَ جَاءَ، أَمَّا هَذَا فَإِنَّنَا نَعْرِفُ أَصْلَهُ!» | ٢٧ 27 |
മനുജോയം കസ്മാദാഗമദ് ഇതി വയം ജാനോമഃ കിന്ത്വഭിഷിക്ത്ത ആഗതേ സ കസ്മാദാഗതവാൻ ഇതി കോപി ജ്ഞാതും ന ശക്ഷ്യതി|
| فَرَفَعَ يَسُوعُ صَوْتَهُ، وَهُوَ يُعَلِّمُ فِي الْهَيْكَلِ، قَائِلاً: «أَنْتُمْ تَعْرِفُونَنِي وَتَعْرِفُونَ مِنْ أَيْنَ أَنَا! وَأَنَا لَمْ آتِ مِنْ عِنْدِ ذَاتِي، وَلكِنَّ الَّذِي أَرْسَلَنِي هُوَ حَقٌّ وَأَنْتُمْ لَا تَعْرِفُونَهُ. | ٢٨ 28 |
തദാ യീശു ർമധ്യേമന്ദിരമ് ഉപദിശൻ ഉച്ചൈഃകാരമ് ഉക്ത്തവാൻ യൂയം കിം മാം ജാനീഥ? കസ്മാച്ചാഗതോസ്മി തദപി കിം ജാനീഥ? നാഹം സ്വത ആഗതോസ്മി കിന്തു യഃ സത്യവാദീ സഏവ മാം പ്രേഷിതവാൻ യൂയം തം ന ജാനീഥ|
| أَمَّا أَنَا فَأَعْرِفُهُ، لأَنِّي مِنْهُ وَهُوَ الَّذِي أَرْسَلَنَي». | ٢٩ 29 |
തമഹം ജാനേ തേനാഹം പ്രേരിത അഗതോസ്മി|
| فَسَعَى الْيَهُودُ لِلْقَبْضِ عَلَيْهِ، وَلكِنَّ أَحَداً لَمْ يُلْقِ عَلَيْهِ يَداً، لأَنَّ سَاعَتَهُ لَمْ تَكُنْ قَدْ حَانَتْ. | ٣٠ 30 |
തസ്മാദ് യിഹൂദീയാസ്തം ധർത്തുമ് ഉദ്യതാസ്തഥാപി കോപി തസ്യ ഗാത്രേ ഹസ്തം നാർപയദ് യതോ ഹേതോസ്തദാ തസ്യ സമയോ നോപതിഷ്ഠതി|
| عَلَى أَنَّ كَثِيرِينَ مِنَ الْجَمْعِ آمَنُوا بِهِ، وَقَالُوا: «أَلَعَلَّ الْمَسِيحَ، عِنْدَمَا يَأْتِي، يُجْرِي آيَاتٍ أَكْثَرَ مِنْ هَذِهِ الَّتِي يُجْرِيهَا هَذَا الرَّجُلُ؟» | ٣١ 31 |
കിന്തു ബഹവോ ലോകാസ്തസ്മിൻ വിശ്വസ്യ കഥിതവാന്തോഽഭിഷിക്ത്തപുരുഷ ആഗത്യ മാനുഷസ്യാസ്യ ക്രിയാഭ്യഃ കിമ് അധികാ ആശ്ചര്യ്യാഃ ക്രിയാഃ കരിഷ്യതി?
| وَسَمِعَ الْفَرِّيسِيُّونَ مَا يَتَهَامَسُ بِهِ الْجَمْعُ عَنْهُ، فَأَرْسَلُوا هُمْ وَرُؤَسَاءُ الْكَهَنَةِ بَعْضَ الْحُرَّاسِ لِيُلْقُوا الْقَبْضَ عَلَيْهِ. | ٣٢ 32 |
തതഃ പരം ലോകാസ്തസ്മിൻ ഇത്ഥം വിവദന്തേ ഫിരൂശിനഃ പ്രധാനയാജകാഞ്ചേതി ശ്രുതവന്തസ്തം ധൃത്വാ നേതും പദാതിഗണം പ്രേഷയാമാസുഃ|
| فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «أَنَا بَاقٍ مَعَكُمْ وَقْتاً قَلِيلاً، ثُمَّ أَعُودُ إِلَى الَّذِي أَرْسَلَنِي. | ٣٣ 33 |
തതോ യീശുരവദദ് അഹമ് അൽപദിനാനി യുഷ്മാഭിഃ സാർദ്ധം സ്ഥിത്വാ മത്പ്രേരയിതുഃ സമീപം യാസ്യാമി|
| عِنْدَئِذٍ تَسْعَوْنَ فِي طَلَبِي وَلا تَجِدُونَنِي، وَلا تَقْدِرُونَ أَنْ تَذْهَبُوا إِلَى حَيْثُ أَكُونُ». | ٣٤ 34 |
മാം മൃഗയിഷ്യധ്വേ കിന്തൂദ്ദേശം ന ലപ്സ്യധ്വേ രത്ര സ്ഥാസ്യാമി തത്ര യൂയം ഗന്തും ന ശക്ഷ്യഥ|
| فَتَسَاءَلَ الْيَهُودُ فِيمَا بَيْنَهُمْ: «إِلَى أَيْنَ يَنْوِي أَنْ يَذْهَبَ فَلا نَجِدَهُ؟ أَيَذْهَبُ إِلَى الْمُدُنِ الْيُونَانِيَّةِ الَّتِي تَشَتَّتَ فِيهَا الْيَهُودُ، وَيُعَلِّمُ الْيُونَانِيِّينَ؟ | ٣٥ 35 |
തദാ യിഹൂദീയാഃ പരസ്പരം വക്ത്തുമാരേഭിരേ അസ്യോദ്ദേശം ന പ്രാപ്സ്യാമ ഏതാദൃശം കിം സ്ഥാനം യാസ്യതി? ഭിന്നദേശേ വികീർണാനാം യിഹൂദീയാനാം സന്നിധിമ് ഏഷ ഗത്വാ താൻ ഉപദേക്ഷ്യതി കിം?
| وَمَاذَا يَعْنِي بِقَوْلِهِ: تَسْعَوْنَ فِي طَلَبِي فَلا تَجِدُونَنِي، وَلا تَقْدِرُونَ أَنْ تَذْهَبُوا إِلَى حَيْثُ أَكُونُ؟» | ٣٦ 36 |
നോ ചേത് മാം ഗവേഷയിഷ്യഥ കിന്തൂദ്ദേശം ന പ്രാപ്സ്യഥ ഏഷ കോദൃശം വാക്യമിദം വദതി?
| وَفِي آخِرِ يَوْمٍ مِنَ الْعِيدِ، وَهُوَ أَعْظَمُ أَيَّامِهِ، وَقَفَ يَسُوعُ وَقَالَ بِأَعْلَى صَوْتِهِ: «إِنْ عَطِشَ أَحَدٌ فَلْيَأْتِ إِلَيَّ وَيَشْرَبْ. | ٣٧ 37 |
അനന്തരമ് ഉത്സവസ്യ ചരമേഽഹനി അർഥാത് പ്രധാനദിനേ യീശുരുത്തിഷ്ഠൻ ഉച്ചൈഃകാരമ് ആഹ്വയൻ ഉദിതവാൻ യദി കശ്ചിത് തൃഷാർത്തോ ഭവതി തർഹി മമാന്തികമ് ആഗത്യ പിവതു|
| وَكَمَا قَالَ الْكِتَابُ، مَنْ آمَنَ بِي تَجْرِ مِنْ دَاخِلِهِ أَنْهَارُ مَاءٍ حَيٍّ». | ٣٨ 38 |
യഃ കശ്ചിന്മയി വിശ്വസിതി ധർമ്മഗ്രന്ഥസ്യ വചനാനുസാരേണ തസ്യാഭ്യന്തരതോഽമൃതതോയസ്യ സ്രോതാംസി നിർഗമിഷ്യന്തി|
| قَالَ يَسُوعُ هَذَا عَنِ الرُّوحِ الْقُدُسِ الَّذِي كَانَ الْمُؤْمِنُونَ بِهِ سَيَقْبَلُونَهُ. وَلَمْ يَكُنِ الرُّوحُ قَدْ أُعْطِيَ بَعْدُ لأَنَّ يَسُوعَ لَمْ يَكُنْ قَدْ تَمَجَّدَ بَعْدُ. | ٣٩ 39 |
യേ തസ്മിൻ വിശ്വസന്തി ത ആത്മാനം പ്രാപ്സ്യന്തീത്യർഥേ സ ഇദം വാക്യം വ്യാഹൃതവാൻ ഏതത്കാലം യാവദ് യീശു ർവിഭവം ന പ്രാപ്തസ്തസ്മാത് പവിത്ര ആത്മാ നാദീയത|
| وَلَمَّا سَمِعَ الْحَاضِرُونَ هَذَا الْكَلامَ قَالَ بَعْضُهُمْ: «هَذَا هُوَ النَّبِيُّ حَقّاً». | ٤٠ 40 |
ഏതാം വാണീം ശ്രുത്വാ ബഹവോ ലോകാ അവദൻ അയമേവ നിശ്ചിതം സ ഭവിഷ്യദ്വാദീ|
| وَقَالَ آخَرُونَ: «هَذَا هُوَ الْمَسِيحُ». وَلَكِنَّ بَعْضَهُمْ قَالُوا: «وَهَلْ يَطْلُعُ الْمَسِيحُ مِنَ الْجَلِيلِ؟ | ٤١ 41 |
കേചിദ് അകഥയൻ ഏഷഏവ സോഭിഷിക്ത്തഃ കിന്തു കേചിദ് അവദൻ സോഭിഷിക്ത്തഃ കിം ഗാലീൽ പ്രദേശേ ജനിഷ്യതേ?
| أَمَا قَالَ الْكِتَابُ إِنَّ الْمَسِيحَ سَيَأْتِي مِنْ نَسْلِ دَاوُدَ، وَمِنْ قَرْيَةِ بَيْتِ لَحْمٍ حَيْثُ كَانَ دَاوُدُ؟» | ٤٢ 42 |
സോഭിഷിക്ത്തോ ദായൂദോ വംശേ ദായൂദോ ജന്മസ്ഥാനേ ബൈത്ലേഹമി പത്തനേ ജനിഷ്യതേ ധർമ്മഗ്രന്ഥേ കിമിത്ഥം ലിഖിതം നാസ്തി?
| وَهكَذَا حَصَلَ بِسَبَبِهِ بَيْنَ الْجَمْعِ انْقِسَامٌ فِي الرَّأْيِ. | ٤٣ 43 |
ഇത്ഥം തസ്മിൻ ലോകാനാം ഭിന്നവാക്യതാ ജാതാ|
| وَأَرَادَ بَعْضُهُمْ أَنْ يُلْقُوا الْقَبْضَ عَلَيْهِ؛ وَلكِنَّ أَحَداً لَمْ يُلْقِ عَلَيْهِ يَداً. | ٤٤ 44 |
കതിപയലോകാസ്തം ധർത്തുമ് ഐച്ഛൻ തഥാപി തദ്വപുഷി കോപി ഹസ്തം നാർപയത്|
| وَرَجَعَ حُرَّاسُ الْهَيْكَلِ إِلَى الْفَرِّيسِيِّينَ وَرُؤَسَاءِ الْكَهَنَةِ، فَسَأَلُوهُمْ: «لِمَاذَا لَمْ تُحْضِرُوهُ؟» | ٤٥ 45 |
അനന്തരം പാദാതിഗണേ പ്രധാനയാജകാനാം ഫിരൂശിനാഞ്ച സമീപമാഗതവതി തേ താൻ അപൃച്ഛൻ കുതോ ഹേതോസ്തം നാനയത?
| فَأَجَابُوا: «لَمْ نَسْمَعْ قَطُّ إِنْسَاناً يَتَكَلَّمُ بِمِثْلِ كَلامِهِ!» | ٤٦ 46 |
തദാ പദാതയഃ പ്രത്യവദൻ സ മാനവ ഇവ കോപി കദാപി നോപാദിശത്|
| فَرَدُّوا غَاضِبِينَ: «وَهَلْ ضَلَلْتُمْ أَنْتُمْ أَيْضاً؟ | ٤٧ 47 |
തതഃ ഫിരൂശിനഃ പ്രാവോചൻ യൂയമപി കിമഭ്രാമിഷ്ട?
| أَرَأَيْتُمْ أَحَداً مِنَ الرُّؤَسَاءِ أَوْ مِنَ الْفَرِّيسِيِّينَ آمَنَ بِهِ؟ | ٤٨ 48 |
അധിപതീനാം ഫിരൂശിനാഞ്ച കോപി കിം തസ്മിൻ വ്യശ്വസീത്?
| أَمَّا عَامَّةُ الشَّعْبِ الَّذِينَ يَجْهَلُونَ الشَّرِيعَةَ، فَاللَّعْنَةُ عَلَيْهِمْ!» | ٤٩ 49 |
യേ ശാസ്ത്രം ന ജാനന്തി ത ഇമേഽധമലോകാഏവ ശാപഗ്രസ്താഃ|
| وَلَكِنَّ وَاحِداً مِنْهُمْ، وَهُوَ نِيقُودِيمُوسُ الَّذِي كَانَ قَدْ جَاءَ إِلَى يَسُوعَ لَيْلاً، | ٥٠ 50 |
തദാ നികദീമനാമാ തേഷാമേകോ യഃ ക്ഷണദായാം യീശോഃ സന്നിധിമ് അഗാത് സ ഉക്ത്തവാൻ
| قَالَ لَهُمْ: «أَتَسْمَحُ شَرِيعَتُنَا بِأَنْ يُحْكَمَ عَلَى أَحَدٍ دُونَ سَمَاعِ دِفَاعِهِ أَوَّلاً لِمَعْرِفَةِ ذَنْبِهِ؟» | ٥١ 51 |
തസ്യ വാക്യേ ന ശ്രുതേ കർമ്മണി ച ന വിദിതേ ഽസ്മാകം വ്യവസ്ഥാ കിം കഞ്ചന മനുജം ദോഷീകരോതി?
| فَأَجَابُوهُ: «أَلَعَلَّكَ أَنْتَ أَيْضاً مِنَ الْجَلِيلِ؟ ادْرُسِ الْكِتَابَ تَعْلَمْ أَنَّه لَمْ يَطْلُعْ قَطُّ نَبِيٌّ مِنَ الْجَلِيلِ!» | ٥٢ 52 |
തതസ്തേ വ്യാഹരൻ ത്വമപി കിം ഗാലീലീയലോകഃ? വിവിച്യ പശ്യ ഗലീലി കോപി ഭവിഷ്യദ്വാദീ നോത്പദ്യതേ|
| ثُمَّ انْصَرَفَ كُلُّ وَاحِدٍ إِلَى بَيْتِهِ. | ٥٣ 53 |
തതഃ പരം സർവ്വേ സ്വം സ്വം ഗൃഹം ഗതാഃ കിന്തു യീശു ർജൈതുനനാമാനം ശിലോച്ചയം ഗതവാൻ|
