يوحنَّا 11

١ 1 وَمَرِضَ إِنْسَانٌ اسْمُهُ لِعَازَرُ، وَهُوَ مِنْ بَيْتَ عَنْيَا قَرْيَةِ مَرْيَمَ وَمَرْثَا أُخْتِهَا.

അനന്തരം മരിയമ് തസ്യാ ഭഗിനീ മർഥാ ച യസ്മിൻ വൈഥനീയാഗ്രാമേ വസതസ്തസ്മിൻ ഗ്രാമേ ഇലിയാസർ നാമാ പീഡിത ഏക ആസീത്|

٢ 2 وَمَرْيَمُ هذِهِ هِيَ الَّتِي دَهَنَتِ الرَّبَّ بِالْعِطْرِ وَمَسَحَتْ قَدَمَيْهِ بِشَعْرِهَا وَكَانَ لِعَازَرُ الْمَرِيضُ أَخَاهَا.

യാ മരിയമ് പ്രഭും സുഗന്ധിതേലൈന മർദ്ദയിത്വാ സ്വകേശൈസ്തസ്യ ചരണൗ സമമാർജത് തസ്യാ ഭ്രാതാ സ ഇലിയാസർ രോഗീ|

٣ 3 فَأَرْسَلَتِ الأُخْتَانِ إِلَى يَسُوعَ تَقُولانِ: «يَا سَيِّدُ، إِنَّ الَّذِي تُحِبُّهُ مَرِيضٌ».

അപരഞ്ച ഹേ പ്രഭോ ഭവാൻ യസ്മിൻ പ്രീയതേ സ ഏവ പീഡിതോസ്തീതി കഥാം കഥയിത്വാ തസ്യ ഭഗിന്യൗ പ്രേഷിതവത്യൗ|

٤ 4 فَلَمَّا سَمِعَ بِذلِكَ قَالَ: «لَنْ يَنْتَهِيَ هَذَا الْمَرَضُ بِالْمَوْتِ، بَلْ سَيُؤَدِّي إِلَى تَمْجِيدِ اللهِ، إِذْ بِهِ سَيَتَمَجَّدُ ابْنُ اللهِ».

തദാ യീശുരിമാം വാർത്താം ശ്രുത്വാകഥയത പീഡേയം മരണാർഥം ന കിന്ത്വീശ്വരസ്യ മഹിമാർഥമ് ഈശ്വരപുത്രസ്യ മഹിമപ്രകാശാർഥഞ്ച ജാതാ|

٥ 5 وَمَعَ أَنَّ يَسُوعَ كَانَ يُحِبُّ مَرْثَا وَأُخْتَهَا وَلِعَازَرَ،

യീശു ര്യദ്യപിമർഥായാം തദ്ഭഗിന്യാമ് ഇലിയാസരി ചാപ്രീയത,

٦ 6 فَقَدْ مَكَثَ حَيْثُ كَانَ مُدَّةَ يَوْمَيْنِ بَعْدَ عِلْمِهِ بِمَرَضِ لِعَازَرَ.

തഥാപി ഇലിയാസരഃ പീഡായാഃ കഥം ശ്രുത്വാ യത്ര ആസീത് തത്രൈവ ദിനദ്വയമതിഷ്ഠത്|

٧ 7 وَبَعْدَ ذلِكَ قَالَ لِتَلامِيذِهِ: «لِنَرْجِعْ إِلَى الْيَهُودِيَّةِ!»

തതഃ പരമ് സ ശിഷ്യാനകഥയദ് വയം പുന ര്യിഹൂദീയപ്രദേശം യാമഃ|

٨ 8 فَقَالَ التَّلامِيذُ: «يَا مُعَلِّمُ، أَتَرْجِعُ إِلَى الْيَهُودِيَّةِ، وَمُنْذُ وَقْتٍ قَرِيبٍ أَرَادَ الْيَهُودُ أَنْ يَرْجُمُوكَ؟»

തതസ്തേ പ്രത്യവദൻ, ഹേ ഗുരോ സ്വൽപദിനാനി ഗതാനി യിഹൂദീയാസ്ത്വാം പാഷാണൈ ർഹന്തുമ് ഉദ്യതാസ്തഥാപി കിം പുനസ്തത്ര യാസ്യസി?

٩ 9 فَأَجَابَ يَسُوعُ: «أَلَيْسَتْ سَاعَاتُ النَّهَارِ اثْنَتَيْ عَشْرَةَ؟ فَالَّذِي يَمْشِي فِي النَّهَارِ لَا يَتَعَثَّرُ لأَنَّهُ يَرَى نُورَ هَذَا الْعَالَمِ.

യീശുഃ പ്രത്യവദത്, ഏകസ്മിൻ ദിനേ കിം ദ്വാദശഘടികാ ന ഭവന്തി? കോപി ദിവാ ഗച്ഛൻ ന സ്ഖലതി യതഃ സ ഏതജ്ജഗതോ ദീപ്തിം പ്രാപ്നോതി|

١٠ 10 أَمَّا الَّذِي يَمْشِي فِي اللَّيْلِ فَإِنَّهُ يَتَعَثَّرُ، لأَنَّ النُّورَ لَيْسَ فِيهِ».

കിന്തു രാത്രൗ ഗച്ഛൻ സ്ഖലതി യതോ ഹേതോസ്തത്ര ദീപ്തി ർനാസ്തി|

١١ 11 ثُمَّ قَالَ يَسُوعُ: «لِعَازَرُ حَبِيبُنَا قَدْ رَقَدَ، وَلكِنِّي سَأَذْهَبُ لأُنْهِضَهُ».

ഇമാം കഥാം കഥയിത്വാ സ താനവദദ്, അസ്മാകം ബന്ധുഃ ഇലിയാസർ നിദ്രിതോഭൂദ് ഇദാനീം തം നിദ്രാതോ ജാഗരയിതും ഗച്ഛാമി|

١٢ 12 فَقَالَ التَّلَامِيذُ: «يَا سَيِّدُ، إِنْ كَانَ قَدْ رَقَدَ، فَإِنَّهُ سَيَنْهَضُ مُعَافىً».

യീശു ർമൃതൗ കഥാമിമാം കഥിതവാൻ കിന്തു വിശ്രാമാർഥം നിദ്രായാം കഥിതവാൻ ഇതി ജ്ഞാത്വാ ശിഷ്യാ അകഥയൻ,

١٣ 13 وَكَانَ يَسُوعُ يَعْنِي مَوْتَ لِعَازَرَ؛ أَمَّا التَّلامِيذُ فَظَنُّوهُ يَعْنِي رُقَادَ النَّوْمِ.

ഹേ ഗുരോ സ യദി നിദ്രാതി തർഹി ഭദ്രമേവ|

١٤ 14 عِنْدَئِذٍ قَالَ لَهُمْ صَرَاحَةً: «لِعَازَرُ قَدْ مَاتَ.

തദാ യീശുഃ സ്പഷ്ടം താൻ വ്യാഹരത്, ഇലിയാസർ അമ്രിയത;

١٥ 15 وَلأَجْلِكُمْ أَنَا أَفْرَحُ بِأَنِّي لَمْ أَكُنْ هُنَاكَ، حَتَّى تُؤْمِنُوا. فَلْنَذْهَبْ إِلَيْهِ!»

കിന്തു യൂയം യഥാ പ്രതീഥ തദർഥമഹം തത്ര ന സ്ഥിതവാൻ ഇത്യസ്മാദ് യുഷ്മന്നിമിത്തമ് ആഹ്ലാദിതോഹം, തഥാപി തസ്യ സമീപേ യാമ|

١٦ 16 فَقَالَ تُومَا، الْمَعْرُوفُ بِالتَّوْأَمِ، لِلتَّلامِيذِ الآخَرِينَ: «لِنَذْهَبْ نَحْنُ أَيْضاً فَنُقْتَلَ مَعَهُ.» (أَيْ مَعَ يَسُوعَ).

തദാ ഥോമാ യം ദിദുമം വദന്തി സ സങ്ഗിനഃ ശിഷ്യാൻ അവദദ് വയമപി ഗത്വാ തേന സാർദ്ധം മ്രിയാമഹൈ|

١٧ 17 وَعِنْدَمَا وَصَلَ يَسُوعُ إِلَى بَيْتَ عَنْيَا كَانَ لِعَازَرُ قَدْ دُفِنَ مُنْذُ أَرْبَعَةِ أَيَّامٍ.

യീശുസ്തത്രോപസ്ഥായ ഇലിയാസരഃ ശ്മശാനേ സ്ഥാപനാത് ചത്വാരി ദിനാനി ഗതാനീതി വാർത്താം ശ്രുതവാൻ|

١٨ 18 وَكَانَتْ بَيْتُ عَنْيَا لَا تَبْعُدُ عَنْ أُورُشَلِيمَ إِلّا حَوَالَيْ خَمْسَ عَشْرَةَ غَلْوَةً (ثَلاثَةَ كِيلُومِتْرَاتٍ).

വൈഥനീയാ യിരൂശാലമഃ സമീപസ്ഥാ ക്രോശൈകമാത്രാന്തരിതാ;

١٩ 19 وَكَانَ كَثِيرُونَ مِنَ الْيَهُودِ قَدْ تَوَافَدُوا إِلَى مَرْثَا وَمَرْيَمَ يُعَزُّونَهُمَا عَنْ أَخِيهِمَا.

തസ്മാദ് ബഹവോ യിഹൂദീയാ മർഥാം മരിയമഞ്ച ഭ്യാതൃശോകാപന്നാം സാന്ത്വയിതും തയോഃ സമീപമ് ആഗച്ഛൻ|

٢٠ 20 فَلَمَّا عَرَفَتْ مَرْثَا أَنَّ يَسُوعَ قَادِمٌ خَرَجَتْ لِلِقَائِهِ، وَبَقِيَتْ مَرْيَمُ جَالِسَةً فِي الْبَيْتِ.

മർഥാ യീശോരാഗമനവാർതാം ശ്രുത്വൈവ തം സാക്ഷാദ് അകരോത് കിന്തു മരിയമ് ഗേഹ ഉപവിശ്യ സ്ഥിതാ|

٢١ 21 وَقَالَتْ مَرْثَا لِيَسُوعَ: «يَا سَيِّدُ، لَوْ كُنْتَ هُنَا، لَمَا مَاتَ أَخِي.

തദാ മർഥാ യീശുമവാദത്, ഹേ പ്രഭോ യദി ഭവാൻ അത്രാസ്ഥാസ്യത് തർഹി മമ ഭ്രാതാ നാമരിഷ്യത്|

٢٢ 22 فَأَنَا وَاثِقَةٌ تَمَاماً بِأَنَّ اللهَ يُعْطِيكَ كُلَّ مَا تَطْلُبُ مِنْهُ».

കിന്ത്വിദാനീമപി യദ് ഈശ്വരേ പ്രാർഥയിഷ്യതേ ഈശ്വരസ്തദ് ദാസ്യതീതി ജാനേഽഹം|

٢٣ 23 فَأَجَابَ يَسُوعُ: «سَيَقُومُ أَخُوكِ».

യീശുരവാദീത് തവ ഭ്രാതാ സമുത്ഥാസ്യതി|

٢٤ 24 قَالَتْ مَرْثَا: «أَعْرِفُ أَنَّهُ سَيَقُومُ فِي الْقِيَامَةِ، فِي الْيَوْمِ الأَخِيرِ!»

മർഥാ വ്യാഹരത് ശേഷദിവസേ സ ഉത്ഥാനസമയേ പ്രോത്ഥാസ്യതീതി ജാനേഽഹം|

٢٥ 25 فَرَدَّ يَسُوعُ: «أَنَا هُوَ الْقِيَامَةُ وَالْحَيَاةُ. مَنْ آمَنَ بِي، وَإِنْ مَاتَ فَسَيَحْيَا.

തദാ യീശുഃ കഥിതവാൻ അഹമേവ ഉത്ഥാപയിതാ ജീവയിതാ ച യഃ കശ്ചന മയി വിശ്വസിതി സ മൃത്വാപി ജീവിഷ്യതി;

٢٦ 26 وَمَنْ كَانَ حَيًّا وَآمَنَ بِي فَلَنْ يَمُوتَ إِلَى الأَبَدِ. أَتُؤُمِنِينَ بِهَذَا؟» (aiōn g165)

യഃ കശ്ചന ച ജീവൻ മയി വിശ്വസിതി സ കദാപി ന മരിഷ്യതി, അസ്യാം കഥായാം കിം വിശ്വസിഷി? (aiōn g165)

٢٧ 27 أَجَابَتْهُ: «نَعَمْ يَا سَيِّدُ. أَنَا قَدْ آمَنْتُ أَنَّكَ أَنْتَ الْمَسِيحُ ابْنُ اللهِ الَّذِي جَاءَ إِلَى الْعَالَمِ!»

സാവദത് പ്രഭോ യസ്യാവതരണാപേക്ഷാസ്തി ഭവാൻ സഏവാഭിഷിക്ത്ത ഈശ്വരപുത്ര ഇതി വിശ്വസിമി|

٢٨ 28 قَالَتْ هَذَا، وَذَهَبَتْ تَدْعُو أُخْتَهَا مَرْيَمَ، فَقَالَتْ لَهَا سِرّاً: «الْمُعَلِّمُ هُنَا، وَهُوَ يَطْلُبُكِ!»

ഇതി കഥാം കഥയിത്വാ സാ ഗത്വാ സ്വാം ഭഗിനീം മരിയമം ഗുപ്തമാഹൂയ വ്യാഹരത് ഗുരുരുപതിഷ്ഠതി ത്വാമാഹൂയതി ച|

٢٩ 29 فَلَمَّا سَمِعَتْ مَرْيَمُ هَبَّتْ وَاقِفَةً، وَأَسْرَعَتْ إِلَى يَسُوعَ.

കഥാമിമാം ശ്രുത്വാ സാ തൂർണമ് ഉത്ഥായ തസ്യ സമീപമ് അഗച്ഛത്|

٣٠ 30 وَلَمْ يَكُنْ قَدْ وَصَلَ بَعْدُ إِلَى الْقَرْيَةِ، بَلْ مَازَالَ فِي الْمَكَانِ الَّذِي لاقَتْهُ فِيهِ مَرْثَا.

യീശു ർഗ്രാമമധ്യം ന പ്രവിശ്യ യത്ര മർഥാ തം സാക്ഷാദ് അകരോത് തത്ര സ്ഥിതവാൻ|

٣١ 31 فَلَمَّا رَآهَا الْيَهُودُ، الَّذِينَ كَانُوا مَعَهَا فِي الْبَيْتِ يُعَزُّونَهَا، تَهِبُّ وَاقِفَةً وَتُسْرِعُ بِالْخُرُوجِ، لَحِقُوا بِها، لأَنَّهُمْ ظَنُّوا أَنَّهَا ذَاهِبَةٌ لِتَبْكِيَ عِنْدَ الْقَبْرِ.

യേ യിഹൂദീയാ മരിയമാ സാകം ഗൃഹേ തിഷ്ഠന്തസ്താമ് അസാന്ത്വയന തേ താം ക്ഷിപ്രമ് ഉത്ഥായ ഗച്ഛന്തിം വിലോക്യ വ്യാഹരൻ, സ ശ്മശാനേ രോദിതും യാതി, ഇത്യുക്ത്വാ തേ തസ്യാഃ പശ്ചാദ് അഗച്ഛൻ|

٣٢ 32 وَمَا إِنْ وَصَلَتْ مَرْيَمُ إِلَى حَيْثُ كَانَ يَسُوعُ وَرَأَتْهُ، حَتَّى ارْتَمَتْ عَلَى قَدَمَيْهِ تَقُولُ: «يَا سَيِّدُ، لَوْ كُنْتَ هُنَا، لَمَا مَاتَ أَخِي!»

യത്ര യീശുരതിഷ്ഠത് തത്ര മരിയമ് ഉപസ്ഥായ തം ദൃഷ്ട്വാ തസ്യ ചരണയോഃ പതിത്വാ വ്യാഹരത് ഹേ പ്രഭോ യദി ഭവാൻ അത്രാസ്ഥാസ്യത് തർഹി മമ ഭ്രാതാ നാമരിഷ്യത്|

٣٣ 33 فَلَمَّا رَآهَا يَسُوعُ تَبْكِي وَيَبْكِي مَعَهَا الْيَهُودُ الَّذِينَ رَافَقُوهَا، فَاضَ قَلْبُهُ بِالأَسَى الشَّدِيدِ،

യീശുസ്താം തസ്യാഃ സങ്ഗിനോ യിഹൂദീയാംശ്ച രുദതോ വിലോക്യ ശോകാർത്തഃ സൻ ദീർഘം നിശ്വസ്യ കഥിതവാൻ തം കുത്രാസ്ഥാപയത?

٣٤ 34 وَسَأَلَ: «أَيْنَ دَفَنْتُمُوهُ؟» فَأَجَابُوا: «تَعَالَ، يَا سَيِّدُ، وَانْظُرْ!»

തേ വ്യാഹരൻ, ഹേ പ്രഭോ ഭവാൻ ആഗത്യ പശ്യതു|

٣٥ 35 عِنْدَئِذٍ بَكَى يَسُوعُ.

യീശുനാ ക്രന്ദിതം|

٣٦ 36 فَقَالَ الْيَهُودُ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ: «انْظُرُوا كَمْ كَانَ يُحِبُّهُ!»

അതഏവ യിഹൂദീയാ അവദൻ, പശ്യതായം തസ്മിൻ കിദൃഗ് അപ്രിയത|

٣٧ 37 وَتَسَاءَلَ بَعْضُهُمْ: «أَلَمْ يَقْدِرْ هَذَا الَّذِي فَتَحَ عَيْنَيِ الأَعْمَى أَنْ يَرُدَّ الْمَوْتَ عَنْ لِعَازَرَ؟»

തേഷാം കേചിദ് അവദൻ യോന്ധായ ചക്ഷുഷീ ദത്തവാൻ സ കിമ് അസ്യ മൃത്യും നിവാരയിതും നാശക്നോത്?

٣٨ 38 فَفَاضَ قَلْبُ يَسُوعَ بِالأَسَى الشَّدِيدِ مَرَّةً ثَانِيَةً. ثُمَّ اقْتَرَبَ إِلَى الْقَبْرِ، وَكَانَ كَهْفاً عَلَى بَابِهِ حَجَرٌ كَبِيرٌ.

തതോ യീശുഃ പുനരന്തർദീർഘം നിശ്വസ്യ ശ്മശാനാന്തികമ് അഗച്ഛത്| തത് ശ്മശാനമ് ഏകം ഗഹ്വരം തന്മുഖേ പാഷാണ ഏക ആസീത്|

٣٩ 39 وَقَالَ: «ارْفَعُوا الْحَجَرَ!» فَقَالَتْ مَرْثَا: «يَا سَيِّدُ، هَذَا يَوْمُهُ الرَّابِعُ، وَقَدْ أَنْتَنَ».

തദാ യീശുരവദദ് ഏനം പാഷാണമ് അപസാരയത, തതഃ പ്രമീതസ്യ ഭഗിനീ മർഥാവദത് പ്രഭോ, അധുനാ തത്ര ദുർഗന്ധോ ജാതഃ, യതോദ്യ ചത്വാരി ദിനാനി ശ്മശാനേ സ തിഷ്ഠതി|

٤٠ 40 فَقَالَ يَسُوعُ: «أَلَمْ أَقُلْ لَكِ: إِنْ آمَنْتِ تَرَيْ مَجْدَ اللهِ؟»

തദാ യീശുരവാദീത്, യദി വിശ്വസിഷി തർഹീശ്വരസ്യ മഹിമപ്രകാശം ദ്രക്ഷ്യസി കഥാമിമാം കിം തുഭ്യം നാകഥയം?

٤١ 41 فَرَفَعُوا الْحَجَرَ، وَرَفَعَ يَسُوعُ عَيْنَيْهِ إِلَى السَّمَاءِ وَقَالَ: «أَيُّهَا الآبُ، أَشْكُرُكَ لأَنَّكَ سَمِعْتَ لِي،

തദാ മൃതസ്യ ശ്മശാനാത് പാഷാണോഽപസാരിതേ യീശുരൂർദ്വ്വം പശ്യൻ അകഥയത്, ഹേ പിത ർമമ നേവേസനമ് അശൃണോഃ കാരണാദസ്മാത് ത്വാം ധന്യം വദാമി|

٤٢ 42 وَقَدْ عَلِمْتُ أَنَّكَ دَوْماً تَسْمَعُ لِي. وَلكِنِّي قُلْتُ هَذَا لأَجْلِ الْجَمْعِ الْوَاقِفِ حَوْلِي لِيُؤْمِنُوا أَنَّكَ أَنْتَ أَرْسَلْتَنِي».

ത്വം സതതം ശൃണോഷി തദപ്യഹം ജാനാമി, കിന്തു ത്വം മാം യത് പ്രൈരയസ്തദ് യഥാസ്മിൻ സ്ഥാനേ സ്ഥിതാ ലോകാ വിശ്വസന്തി തദർഥമ് ഇദം വാക്യം വദാമി|

٤٣ 43 ثُمَّ نَادَى بَصَوْتٍ عَالٍ: «لِعَازَرُ اخْرُجْ!»

ഇമാം കഥാം കഥയിത്വാ സ പ്രോച്ചൈരാഹ്വയത്, ഹേ ഇലിയാസർ ബഹിരാഗച്ഛ|

٤٤ 44 فَخَرَجَ الْمَيْتُ وَالأَكْفَانُ تَشُدُّ يَدَيْهِ وَرِجْلَيْهِ، وَالْمِنْدِيلُ يَلُفُّ رَأْسَهُ. فَقَالَ يَسُوعُ لِمَنْ حَوْلَهُ: «حُلُّوهُ وَدَعُوهُ يَذْهَبْ!»

തതഃ സ പ്രമീതഃ ശ്മശാനവസ്ത്രൈ ർബദ്ധഹസ്തപാദോ ഗാത്രമാർജനവാസസാ ബദ്ധമുഖശ്ച ബഹിരാഗച്ഛത്| യീശുരുദിതവാൻ ബന്ധനാനി മോചയിത്വാ ത്യജതൈനം|

٤٥ 45 وَآمَنَ بِيَسُوعَ كَثِيرُونَ مِنَ الْيَهُودِ الَّذِينَ جَاءُوا لِيُعَزُّوا مَرْيَمَ، عِنْدَمَا رَأَوْهُ يَعْمَلُ ذلِكَ.

മരിയമഃ സമീപമ് ആഗതാ യേ യിഹൂദീയലോകാസ്തദാ യീശോരേതത് കർമ്മാപശ്യൻ തേഷാം ബഹവോ വ്യശ്വസൻ,

٤٦ 46 عَلَى أَنَّ جَمَاعَةً مِنْهُمْ ذَهَبُوا إِلَى الْفَرِّيسِيِّينَ وَأَخْبَرُوهُمْ بِمَا عَمِلَهُ يَسُوعُ.

കിന്തു കേചിദന്യേ ഫിരൂശിനാം സമീപം ഗത്വാ യീശോരേതസ്യ കർമ്മണോ വാർത്താമ് അവദൻ|

٤٧ 47 فَعَقَدَ رُؤَسَاءُ الْكَهَنَةِ وَالْفَرِّيسِيُّونَ مَجْلِساً، وَقَالُوا: «مَاذَا نَفْعَلُ؟ هَذَا الرَّجُلُ يَعْمَلُ آيَاتٍ كَثِيرَةً.

തതഃ പരം പ്രധാനയാജകാഃ ഫിരൂശിനാശ്ച സഭാം കൃത്വാ വ്യാഹരൻ വയം കിം കുർമ്മഃ? ഏഷ മാനവോ ബഹൂന്യാശ്ചര്യ്യകർമ്മാണി കരോതി|

٤٨ 48 فَإِذَا تَرَكْنَاهُ وَشَأْنَهُ يُؤْمِنُ بِهِ الْجَمِيعُ، فَيَأْتِي الرُّومَانِيُّونَ وَيُدَمِّرُونَ هَيْكَلَنَا الْمُقَدَّسَ وَأُمَّتَنَا!»

യദീദൃശം കർമ്മ കർത്തും ന വാരയാമസ്തർഹി സർവ്വേ ലോകാസ്തസ്മിൻ വിശ്വസിഷ്യന്തി രോമിലോകാശ്ചാഗത്യാസ്മാകമ് അനയാ രാജധാന്യാ സാർദ്ധം രാജ്യമ് ആഛേത്സ്യന്തി|

٤٩ 49 فَقَالَ وَاحِدٌ مِنْهُمْ، وَهُوَ قَيَافَا الَّذِي كَانَ رَئِيساً لِلْكَهَنَةِ فِي تِلْكَ السَّنَةِ: «إِنَّكُمْ لَا تَعْرِفُونَ شَيْئاً!

തദാ തേഷാം കിയഫാനാമാ യസ്തസ്മിൻ വത്സരേ മഹായാജകപദേ ന്യയുജ്യത സ പ്രത്യവദദ് യൂയം കിമപി ന ജാനീഥ;

٥٠ 50 أَلا تَفْهَمُونَ أَنَّهُ مِنَ الأَفْضَلِ أَنْ يَمُوتَ رَجُلٌ وَاحِدٌ فِدَى الأُمَّةِ، بَدَلاً مِنْ أَنْ تَهْلِكَ الأُمَّةُ كُلُّهَا».

സമഗ്രദേശസ്യ വിനാശതോപി സർവ്വലോകാർഥമ് ഏകസ്യ ജനസ്യ മരണമ് അസ്മാകം മങ്ഗലഹേതുകമ് ഏതസ്യ വിവേചനാമപി ന കുരുഥ|

٥١ 51 وَلَمْ يَقُلْ قَيَافَا هَذَا الْكَلامَ مِنْ عِنْدِهِ، وَلكِنْ إِذْ كَانَ رَئِيساً لِلْكَهَنَةِ فِي تِلْكَ السَّنَةِ تَنَبَّأَ أَنَّ يَسُوعَ سَيَمُوتُ فِدَى الأُمَّةِ،

ഏതാം കഥാം സ നിജബുദ്ധ്യാ വ്യാഹരദ് ഇതി ന,

٥٢ 52 وَلَيْسَ فِدَى الأُمَّةِ وَحَسْبُ، بَلْ أَيْضاً لِيَجْمَعَ أَبْنَاءَ اللهِ الْمُشَتَّتِينَ وَيَجْعَلَهُمْ وَاحِداً.

കിന്തു യീശൂസ്തദ്ദേശീയാനാം കാരണാത് പ്രാണാൻ ത്യക്ഷ്യതി, ദിശി ദിശി വികീർണാൻ ഈശ്വരസ്യ സന്താനാൻ സംഗൃഹ്യൈകജാതിം കരിഷ്യതി ച, തസ്മിൻ വത്സരേ കിയഫാ മഹായാജകത്വപദേ നിയുക്തഃ സൻ ഇദം ഭവിഷ്യദ്വാക്യം കഥിതവാൻ|

٥٣ 53 مِنْ ذلِكَ الْيَوْمِ قَرَّرَ الْيَهُودُ أَنْ يَقْتُلُوا يَسُوعَ.

തദ്ദിനമാരഭ്യ തേ കഥം തം ഹന്തും ശക്നുവന്തീതി മന്ത്രണാം കർത്തും പ്രാരേഭിരേ|

٥٤ 54 فَلَمْ يَعُدْ يَتَجَوَّلُ بَيْنَهُمْ جَهَاراً، بَلْ ذَهَبَ إِلَى مَدِينَةٍ اسْمُهَا أَفْرَايِمُ، تَقَعُ فِي بُقْعَةٍ قَرِيبَةٍ مِنَ الْبَرِّيَّةِ، حَيْثُ أَقَامَ مَعَ تَلامِيذِهِ.

അതഏവ യിഹൂദീയാനാം മധ്യേ യീശുഃ സപ്രകാശം ഗമനാഗമനേ അകൃത്വാ തസ്മാദ് ഗത്വാ പ്രാന്തരസ്യ സമീപസ്ഥായിപ്രദേശസ്യേഫ്രായിമ് നാമ്നി നഗരേ ശിഷ്യൈഃ സാകം കാലം യാപയിതും പ്രാരേഭേ|

٥٥ 55 وَكَانَ عِيدُ الْفِصْحِ الْيَهُودِيُّ قَدِ اقْتَرَبَ، فَتَوَافَدَ كَثِيرُونَ مِنَ الْقُرَى إِلَى أُورُشَلِيمَ لِيَقُومُوا بِطُقُوسِ التَّطَهُّرِ السَّابِقَةِ لِلْعِيدِ.

അനന്തരം യിഹൂദീയാനാം നിസ്താരോത്സവേ നികടവർത്തിനി സതി തദുത്സവാത് പൂർവ്വം സ്വാൻ ശുചീൻ കർത്തും ബഹവോ ജനാ ഗ്രാമേഭ്യോ യിരൂശാലമ് നഗരമ് ആഗച്ഛൻ,

٥٦ 56 وَكَانُوا يَبْحَثُونَ عَنْ يَسُوعَ، وَيَتَسَاءَلُونَ وَهُمْ مُجْتَمِعُونَ فِي الْهَيْكَلِ: «مَا رَأْيُكُمْ؟ أَلَعَلَّهُ لَا يَأْتِي إِلَى الْعِيدِ؟»

യീശോരന്വേഷണം കൃത്വാ മന്ദിരേ ദണ്ഡായമാനാഃ സന്തഃ പരസ്പരം വ്യാഹരൻ, യുഷ്മാകം കീദൃശോ ബോധോ ജായതേ? സ കിമ് ഉത്സവേഽസ്മിൻ അത്രാഗമിഷ്യതി?

٥٧ 57 وَكَانَ رُؤَسَاءُ الْكَهَنَةِ وَالْفَرِّيسِيُّونَ قَدْ أَصْدَرُوا أَمْراً بِأَنَّ كُلِّ مَنْ يَجِدُ يَسُوعَ عَلَيْهِ أَنْ يُبَلِّغَ عَنْهُ لِيُلْقُوا الْقَبْضَ عَلَيْهِ.

സ ച കുത്രാസ്തി യദ്യേതത് കശ്ചിദ് വേത്തി തർഹി ദർശയതു പ്രധാനയാജകാഃ ഫിരൂശിനശ്ച തം ധർത്തും പൂർവ്വമ് ഇമാമ് ആജ്ഞാം പ്രാചാരയൻ|

Jesus at the House of Martha and Mary