أعمال 3
| وَذَاتَ يَوْمٍ ذَهَبَ بُطْرُسُ وَيُوحَنَّا إِلَى الْهَيْكَلِ لِصَلاةِ السَّاعَةِ الثَّالِثَةِ بَعْدَ الظُّهْرِ. | ١ 1 |
തൃതീയയാമവേലായാം സത്യാം പ്രാർഥനായാഃ സമയേ പിതരയോഹനൗ സമ്ഭൂയ മന്ദിരം ഗച്ഛതഃ|
| وَعِنْدَ بَابِ الْهَيْكَلِ الَّذِي يُسَمَّى الْبَابَ الْجَمِيلَ، كَانَ يَجْلِسُ رَجُلٌ كَسِيحٌ مُنْذُ وِلادَتِهِ، يَحْمِلُونَهُ كُلَّ يَوْمٍ وَيَضَعُونَهُ هُنَاكَ لِيَطْلُبَ صَدَقَةً مِنَ الَّذِينَ يَدْخُلُونَ الْهَيْكَلَ. | ٢ 2 |
തസ്മിന്നേവ സമയേ മന്ദിരപ്രവേശകാനാം സമീപേ ഭിക്ഷാരണാർഥം യം ജന്മഖഞ്ജമാനുഷം ലോകാ മന്ദിരസ്യ സുന്ദരനാമ്നി ദ്വാരേ പ്രതിദിനമ് അസ്ഥാപയൻ തം വഹന്തസ്തദ്വാരം ആനയൻ|
| فَلَمَّا رَأَى بُطْرُسَ وَيُوحَنَّا دَاخِلَيْنِ، طَلَبَ مِنْهُمَا صَدَقَةً، | ٣ 3 |
തദാ പിതരയോഹനൗ മന്തിരം പ്രവേഷ്ടുമ് ഉദ്യതൗ വിലോക്യ സ ഖഞ്ജസ്തൗ കിഞ്ചിദ് ഭിക്ഷിതവാൻ|
| فَنَظَرَا إِلَيْهِ مَلِيًّا، وَقَالَ لَهُ بُطْرُسُ: «انْظُرْ إِلَيْنَا!» | ٤ 4 |
തസ്മാദ് യോഹനാ സഹിതഃ പിതരസ്തമ് അനന്യദൃഷ്ട്യാ നിരീക്ഷ്യ പ്രോക്തവാൻ ആവാം പ്രതി ദൃഷ്ടിം കുരു|
| فَتَعَلَّقَتْ عَيْنَاهُ بِهِمَا، مُنْتَظِراً أَنْ يَتَصَدَّقَا عَلَيْهِ بِشَيْءٍ. | ٥ 5 |
തതഃ സ കിഞ്ചിത് പ്രാപ്ത്യാശയാ തൗ പ്രതി ദൃഷ്ടിം കൃതവാൻ|
| فَقَالَ بُطْرُسُ: «لا فِضَّةَ عِنْدِي وَلا ذَهَبَ، وَلَكِنِّي أُعْطِيكَ مَا عِنْدِي: بِاسْمِ يَسُوعَ الْمَسِيحِ النَّاصِرِيِّ قُمْ وَامْشِ!» | ٦ 6 |
തദാ പിതരോ ഗദിതവാൻ മമ നികടേ സ്വർണരൂപ്യാദി കിമപി നാസ്തി കിന്തു യദാസ്തേ തദ് ദദാമി നാസരതീയസ്യ യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ നാമ്നാ ത്വമുത്ഥായ ഗമനാഗമനേ കുരു|
| وَأَمْسَكَهُ بِيَدِهِ الْيُمْنَى وَأَقَامَهُ، فَدَبَّتِ الْقُوَّةُ حَالاً فِي رِجْلَيْهِ وَكَعْبَيْهِ، | ٧ 7 |
തതഃ പരം സ തസ്യ ദക്ഷിണകരം ധൃത്വാ തമ് ഉദതോലയത്; തേന തത്ക്ഷണാത് തസ്യ ജനസ്യ പാദഗുൽഫയോഃ സബലത്വാത് സ ഉല്ലമ്ഫ്യ പ്രോത്ഥായ ഗമനാഗമനേ ഽകരോത്|
| فَوَقَفَ قَافِزاً وَبَدَأَ يَمْشِي، وَدَخَلَ مَعَهُمَا إِلَى الْهَيْكَلِ وَهُوَ يَمْشِي وَيَقْفِزُ فَرَحاً وَيُسَبِّحُ اللهَ. | ٨ 8 |
തതോ ഗമനാഗമനേ കുർവ്വൻ ഉല്ലമ്ഫൻ ഈശ്വരം ധന്യം വദൻ താഭ്യാം സാർദ്ധം മന്ദിരം പ്രാവിശത്|
| وَرَآهُ جَمِيعُ الْحَاضِرِينَ مَاشِياً يُسَبِّحُ اللهَ، | ٩ 9 |
തതഃ സർവ്വേ ലോകാസ്തം ഗമനാഗമനേ കുർവ്വന്തമ് ഈശ്വരം ധന്യം വദന്തഞ്ച വിലോക്യ
| وَعَرَفُوا أَنَّهُ الْمُسْتَعْطِي الْكَسِيحُ الَّذِي تَعَوَّدَ أَنْ يَقْعُدَ أَمَامَ الْبَابِ الْجَمِيلِ، فَأَخَذَتْهُمُ الدَّهْشَةُ وَالْحَيْرَةُ مِمَّا حَدَثَ لَهُ! | ١٠ 10 |
മന്ദിരസ്യ സുന്ദരേ ദ്വാരേ യ ഉപവിശ്യ ഭിക്ഷിതവാൻ സഏവായമ് ഇതി ജ്ഞാത്വാ തം പ്രതി തയാ ഘടനയാ ചമത്കൃതാ വിസ്മയാപന്നാശ്ചാഭവൻ|
| وَبَيْنَمَا كَانَ فِي قَاعَةِ الْهَيْكَلِ الْمَعْرُوفَةِ بِقَاعَةِ سُلَيْمَانَ مُلازِماً بُطْرُسَ وَيُوحَنَّا، أَسْرَعَ كَثِيرُونَ مِنَ الشَّعْبِ وَاجْتَمَعُوا حَوْلَهُمْ مَدْهُوشِينَ، | ١١ 11 |
യഃ ഖഞ്ജഃ സ്വസ്ഥോഭവത് തേന പിതരയോഹനോഃ കരയോർധ്ടതയോഃ സതോഃ സർവ്വേ ലോകാ സന്നിധിമ് ആഗച്ഛൻ|
| فَقَالَ لَهُمْ بُطْرُسُ إِذْ رَأَى ذلِكَ: «يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ، لِمَاذَا تَتَعَجَّبُونَ مِمَّا حَدَثَ، وَلِمَاذَا تُحَدِّقُونَ إِلَيْنَا كَأَنَّنَا بِقُدْرَتِنَا أَوْ بِتَقْوَانَا جَعَلْنَا هَذَا الرَّجُلَ يَمْشِي؟ | ١٢ 12 |
തദ് ദൃഷ്ട്വാ പിതരസ്തേഭ്യോഽകഥയത്, ഹേ ഇസ്രായേലീയലോകാ യൂയം കുതോ ഽനേനാശ്ചര്യ്യം മന്യധ്വേ? ആവാം നിജശക്ത്യാ യദ്വാ നിജപുണ്യേന ഖഞ്ജമനുഷ്യമേനം ഗമിതവന്താവിതി ചിന്തയിത്വാ ആവാം പ്രതി കുതോഽനന്യദൃഷ്ടിം കുരുഥ?
| إِنَّ إِلهَ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ، إِلهَ آبَائِنَا، قَدْ مَجَّدَ فَتَاهُ يَسُوعَ، الَّذِي أَسْلَمْتُمُوهُ أَنْتُمْ لِلْمَوْتِ وَأَنْكَرْتُمُوهُ أَمَامَ بِيلاطُسَ، فِي حِينِ كَانَ يُرِيدُ أَنْ يُطْلِقَهُ. | ١٣ 13 |
യം യീശും യൂയം പരകരേഷു സമാർപയത തതോ യം പീലാതോ മോചയിതുമ് ഏച്ഛത് തഥാപി യൂയം തസ്യ സാക്ഷാൻ നാങ്ഗീകൃതവന്ത ഇബ്രാഹീമ ഇസ്ഹാകോ യാകൂബശ്ചേശ്വരോഽർഥാദ് അസ്മാകം പൂർവ്വപുരുഷാണാമ് ഈശ്വരഃ സ്വപുത്രസ്യ തസ്യ യീശോ ർമഹിമാനം പ്രാകാശയത്|
| أَنْتُمْ أَنْكَرْتُمُ الْقُدُّوسَ الْبَارَّ وَطَلَبْتُمُ الْعَفْوَ عَنْ رَجُلٍ قَاتِلٍ، | ١٤ 14 |
കിന്തു യൂയം തം പവിത്രം ധാർമ്മികം പുമാംസം നാങ്ഗീകൃത്യ ഹത്യാകാരിണമേകം സ്വേഭ്യോ ദാതുമ് അയാചധ്വം|
| وَقَتَلْتُمْ وَاهِبَ الْحَيَاةِ. وَلَكِنَّ اللهَ أَقَامَهُ مِنْ بَيْنِ الأَمْوَاتِ وَنَحْنُ شُهُودٌ لِذَلِكَ. | ١٥ 15 |
പശ്ചാത് തം ജീവനസ്യാധിപതിമ് അഹത കിന്ത്വീശ്വരഃ ശ്മശാനാത് തമ് ഉദസ്ഥാപയത തത്ര വയം സാക്ഷിണ ആസ്മഹേ|
| وَبِفَضْلِ الإِيمَانِ بِاسْمِهِ، أَعَادَ اسْمُهُ الْقُوَّةَ إِلَى هَذَا الرَّجُلِ الَّذِي تَرَوْنَهُ وَتَعْرِفُونَهُ. فَالإِيمَانُ بِيَسُوعَ هُوَ الَّذِي أَعْطَاهُ هذِهِ الصِّحَّةَ الْكَامِلَةَ بِمَشْهَدٍ مِنْكُمْ جَمِيعاً. | ١٦ 16 |
ഇമം യം മാനുഷം യൂയം പശ്യഥ പരിചിനുഥ ച സ തസ്യ നാമ്നി വിശ്വാസകരണാത് ചലനശക്തിം ലബ്ധവാൻ തസ്മിൻ തസ്യ യോ വിശ്വാസഃ സ തം യുഷ്മാകം സർവ്വേഷാം സാക്ഷാത് സമ്പൂർണരൂപേണ സ്വസ്ഥമ് അകാർഷീത്|
| إِنِّي أَعْلَمُ أَيُّهَا الإِخْوَةُ أَنَّكُمْ وَرُؤَسَاءَكُمْ عَامَلْتُمُ الْمَسِيحَ بِجَهْلٍ، | ١٧ 17 |
ഹേ ഭ്രാതരോ യൂയം യുഷ്മാകമ് അധിപതയശ്ച അജ്ഞാത്വാ കർമ്മാണ്യേതാനി കൃതവന്ത ഇദാനീം മമൈഷ ബോധോ ജായതേ|
| وَلَكِنَّ اللهَ أَتَمَّ بِذَلِكَ مَا كَانَ قَدْ أَوْحَى بِهِ إِلَى جَمِيعِ أَنْبِيَائِهِ مِنْ أَنَّ الْمَسِيحَ سَيُلاقِي الآلامَ. | ١٨ 18 |
കിന്ത്വീശ്വരഃ ഖ്രീഷ്ടസ്യ ദുഃഖഭോഗേ ഭവിഷ്യദ്വാദിനാം മുഖേഭ്യോ യാം യാം കഥാം പൂർവ്വമകഥയത് താഃ കഥാ ഇത്ഥം സിദ്ധാ അകരോത്|
| فَتُوبُوا وَارْجِعُوا لِيَمْحُوَ اللهُ خَطَايَاكُمْ، | ١٩ 19 |
അതഃ സ്വേഷാം പാപമോചനാർഥം ഖേദം കൃത്വാ മനാംസി പരിവർത്തയധ്വം, തസ്മാദ് ഈശ്വരാത് സാന്ത്വനാപ്രാപ്തേഃ സമയ ഉപസ്ഥാസ്യതി;
| وَتَأْتِيَكُمْ أَيَّامُ الْفَرَجِ مِنْ قِبَلِ الرَّبِّ، إِذْ يُرْسِلُ إِلَيْكُمْ يَسُوعَ الْمَسِيحَ ثَانِيَةً، الَّذِي سَبَقَ أَنْ عَيَّنَهُ لَكُمْ، | ٢٠ 20 |
പുനശ്ച പൂർവ്വകാലമ് ആരഭ്യ പ്രചാരിതോ യോ യീശുഖ്രീഷ്ടസ്തമ് ഈശ്വരോ യുഷ്മാൻ പ്രതി പ്രേഷയിഷ്യതി|
| إِذْ لابُدَّ أَنْ يَبْقَى الْمَسِيحُ فِي السَّمَاءِ حَتَّى يَأْتِيَ الزَّمَنُ الَّذِي يَتِمُّ فِيهِ الإِصْلاحُ الشَّامِلُ لِكُلِّ شَيْءٍ كَمَا أَوْحَى اللهُ إِلَى أَنْبِيَائِهِ الأَتْقِيَاءِ مُنْذُ الْقِدَمِ. (aiōn g165) | ٢١ 21 |
കിന്തു ജഗതഃ സൃഷ്ടിമാരഭ്യ ഈശ്വരോ നിജപവിത്രഭവിഷ്യദ്വാദിഗണോന യഥാ കഥിതവാൻ തദനുസാരേണ സർവ്വേഷാം കാര്യ്യാണാം സിദ്ധിപര്യ്യന്തം തേന സ്വർഗേ വാസഃ കർത്തവ്യഃ| (aiōn g165)
| وَقَدْ قَالَ مُوسَى: سَيَبْعَثُ اللهُ فِيكُمْ مِنْ بَيْنِ إِخْوَتِكُمْ نَبِيًّا مِثْلِي فَاسْمَعُوا لَهُ فِي كُلِّ مَا يُكَلِّمُكُمْ بِهِ. | ٢٢ 22 |
യുഷ്മാകം പ്രഭുഃ പരമേശ്വരോ യുഷ്മാകം ഭ്രാതൃഗണമധ്യാത് മത്സദൃശം ഭവിഷ്യദ്വക്താരമ് ഉത്പാദയിഷ്യതി, തതഃ സ യത് കിഞ്ചിത് കഥയിഷ്യതി തത്ര യൂയം മനാംസി നിധദ്ധ്വം|
| أَمَّا مَنْ لَا يَسْمَعْ لَهُ فَسَيُبَادُ مِنْ وَسَطِ الشَّعْبِ. | ٢٣ 23 |
കിന്തു യഃ കശ്ചിത് പ്രാണീ തസ്യ ഭവിഷ്യദ്വാദിനഃ കഥാം ന ഗ്രഹീഷ്യതി സ നിജലോകാനാം മധ്യാദ് ഉച്ഛേത്സ്യതേ," ഇമാം കഥാമ് അസ്മാകം പൂർവ്വപുരുഷേഭ്യഃ കേവലോ മൂസാഃ കഥയാമാസ ഇതി നഹി,
| وَكَذَلِكَ تَنَبَّأَ بِهذِهِ الأَزْمِنَةِ جَمِيعُ الأَنْبِيَاءِ، مِنْ صَمُوئِيلَ إِلَى الَّذِينَ جَاءُوا بَعْدَهُ. | ٢٤ 24 |
ശിമൂയേൽഭവിഷ്യദ്വാദിനമ് ആരഭ്യ യാവന്തോ ഭവിഷ്യദ്വാക്യമ് അകഥയൻ തേ സർവ്വഏവ സമയസ്യൈതസ്യ കഥാമ് അകഥയൻ|
| وَأَنْتُمْ أَحْفَادُ هَؤُلاءِ الأَنْبِيَاءِ، وَأَبْنَاءُ الْعَهْدِ الَّذِي أَبْرَمَهُ اللهُ لِآبَائِنَا عِنْدَمَا قَالَ لإِبْرَاهِيمَ: بِنَسْلِكَ تَنَالُ الْبَرَكَةَ شُعُوبُ الأَرْضِ كُلُّهَا. | ٢٥ 25 |
യൂയമപി തേഷാം ഭവിഷ്യദ്വാദിനാം സന്താനാഃ, "തവ വംശോദ്ഭവപുംസാ സർവ്വദേശീയാ ലോകാ ആശിഷം പ്രാപ്താ ഭവിഷ്യന്തി", ഇബ്രാഹീമേ കഥാമേതാം കഥയിത്വാ ഈശ്വരോസ്മാകം പൂർവ്വപുരുഷൈഃ സാർദ്ധം യം നിയമം സ്ഥിരീകൃതവാൻ തസ്യ നിയമസ്യാധികാരിണോപി യൂയം ഭവഥ|
| فَمِنْ أَجْلِكُمْ أَوَّلاً أَقَامَ اللهُ فَتَاهُ يَسُوعَ وَأَرْسَلَهُ لِيُبَارِكَكُمْ بِرَدِّ كُلِّ وَاحِدٍ مِنْكُمْ عَنْ شُرُورِهِ». | ٢٦ 26 |
അത ഈശ്വരോ നിജപുത്രം യീശുമ് ഉത്ഥാപ്യ യുഷ്മാകം സർവ്വേഷാം സ്വസ്വപാപാത് പരാവർത്ത്യ യുഷ്മഭ്യമ് ആശിഷം ദാതും പ്രഥമതസ്തം യുഷ്മാകം നികടം പ്രേഷിതവാൻ|
