أعمال 23

١ 1 فَحَدَّقَ بُولُسُ إِلَى الْمَجْلِسِ، وَقَالَ: «أَيُّهَا الإِخْوَةُ، إِنِّي عِشْتُ لِلهِ بِضَمِيرٍ صَالِحٍ حَتَّى هَذَا الْيَوْمِ».

സഭാസദ്ലോകാൻ പ്രതി പൗലോഽനന്യദൃഷ്ട്യാ പശ്യൻ അകഥയത്, ഹേ ഭ്രാതൃഗണാ അദ്യ യാവത് സരലേന സർവ്വാന്തഃകരണേനേശ്വരസ്യ സാക്ഷാദ് ആചരാമി|

٢ 2 فَأَمَرَ حَنَانِيَّا، رَئِيسُ الْكَهَنَةِ، وَاحِداً مِنَ الْوَاقِفِينَ لَدَيْهِ أَنْ يَضْرِبَ بُولُسَ عَلَى فَمِهِ،

അനേന ഹനാനീയനാമാ മഹായാജകസ്തം കപോലേ ചപേടേനാഹന്തും സമീപസ്ഥലോകാൻ ആദിഷ്ടവാൻ|

٣ 3 فَقَالَ لَهُ بُولُسُ: «ضَرَبَكَ اللهُ، يَا حَائِطَ الْمَقْبَرَةِ الْمُبَيَّضَ! كَيْفَ تَجْلِسُ لِتُحَاكِمَنِي وَفْقاً لِلشَّرِيعَةِ، ثُمَّ تُخَالِفُ الشَّرِيعَةَ فَتَأْمُرُ بِضَرْبِي؟»

തദാ പൗലസ്തമവദത്, ഹേ ബഹിഷ്പരിഷ്കൃത, ഈശ്വരസ്ത്വാം പ്രഹർത്തുമ് ഉദ്യതോസ്തി, യതോ വ്യവസ്ഥാനുസാരേണ വിചാരയിതുമ് ഉപവിശ്യ വ്യവസ്ഥാം ലങ്ഘിത്വാ മാം പ്രഹർത്തുമ് ആജ്ഞാപയസി|

٤ 4 فَقَالَ لَهُ الْوَاقِفُونَ هُنَاكَ: «أَتَشْتِمُ رَئِيسَ كَهَنَةِ اللهِ؟»

തതോ നികടസ്ഥാ ലോകാ അകഥയൻ, ത്വം കിമ് ഈശ്വരസ്യ മഹായാജകം നിന്ദസി?

٥ 5 فَأَجَابَ بُولُسُ: «لَمْ أَكُنْ أَعْرِفُ أَيُّهَا الإِخْوَةُ أَنَّهُ رَئِيسُ كَهَنَةٍ فَقَدْ جَاءَ فِي الْكِتَابِ: لَا تَشْتِمْ رَئِيسَ شَعْبِكَ!»

തതഃ പൗലഃ പ്രതിഭാഷിതവാൻ ഹേ ഭ്രാതൃഗണ മഹായാജക ഏഷ ഇതി ന ബുദ്ധം മയാ തദന്യച്ച സ്വലോകാനാമ് അധിപതിം പ്രതി ദുർവ്വാക്യം മാ കഥയ, ഏതാദൃശീ ലിപിരസ്തി|

٦ 6 وَإِذْ كَانَ بُولُسُ يَعْلَمُ أَنَّ بَعْضَ أَعْضَاءِ الْمَجْلِسِ مِنْ مَذْهَبِ الصَّدُّوقِيِّينَ، وَبَعْضُهُمْ مِنْ مَذْهَبِ الْفَرِّيسِيِّينَ، نَادَى فِي الْمَجْلِسِ: «أَيُّهَا الإِخْوَةُ، أَنَا فَرِّيسِيٌّ ابْنُ فَرِّيسِيٍّ، وإِنِّي أُحَاكَمُ الآنَ لأَنَّنِي أَعْتَقِدُ أَنَّ لِلْمَوْتَى رَجَاءً بِالْقِيَامَةِ!»

അനന്തരം പൗലസ്തേഷാമ് അർദ്ധം സിദൂകിലോകാ അർദ്ധം ഫിരൂശിലോകാ ഇതി ദൃഷ്ട്വാ പ്രോച്ചൈഃ സഭാസ്ഥലോകാൻ അവദത് ഹേ ഭ്രാതൃഗണ അഹം ഫിരൂശിമതാവലമ്ബീ ഫിരൂശിനഃ സത്നാനശ്ച, മൃതലോകാനാമ് ഉത്ഥാനേ പ്രത്യാശാകരണാദ് അഹമപവാദിതോസ്മി|

٧ 7 وَهُنَا دَبَّ الْخِلافُ بَيْنَ الْفَرِّيسِيِّينَ وَالصَّدُّوقِيِّينَ مِنْ أَعْضَاءِ الْمَجْلِسِ، فَانْقَسَمَ الْحَاضِرُونَ.

ഇതി കഥായാം കഥിതായാം ഫിരൂശിസിദൂകിനോഃ പരസ്പരം ഭിന്നവാക്യത്വാത് സഭായാ മധ്യേ ദ്വൗ സംഘൗ ജാതൗ|

٨ 8 فَإِنَّ الصَّدُّوقِيِّينَ يُنْكِرُونَ الْقِيَامَةَ وَالْمَلائِكَةَ وَالأَرْوَاحَ، أَمَّا الفَرِّيسِيُّونَ فَيُقِرُّونَ بِها كُلِّهَا.

യതഃ സിദൂകിലോകാ ഉത്ഥാനം സ്വർഗീയദൂതാ ആത്മാനശ്ച സർവ്വേഷാമ് ഏതേഷാം കമപി ന മന്യന്തേ, കിന്തു ഫിരൂശിനഃ സർവ്വമ് അങ്ഗീകുർവ്വന്തി|

٩ 9 وَعَلا الصِّيَاحُ، فَوَقَفَ بَعْضُ عُلَمَاءِ الشَّرِيعَةِ الْمُوَالِينَ لِلْفَرِّيسِيِّينَ، يَحْتَجُّونَ بِحَمَاسَةٍ، فَقَالُوا: «لا نَجِدُ عَلَى هَذَا الرَّجُلِ ذَنْباً، فَلَرُبَّمَا كَلَّمَهُ رُوحٌ أَوْ مَلاكٌ!»

തതഃ പരസ്പരമ് അതിശയകോലാഹലേ സമുപസ്ഥിതേ ഫിരൂശിനാം പക്ഷീയാഃ സഭാസ്ഥാ അധ്യാപകാഃ പ്രതിപക്ഷാ ഉത്തിഷ്ഠന്തോ ഽകഥയൻ, ഏതസ്യ മാനവസ്യ കമപി ദോഷം ന പശ്യാമഃ; യദി കശ്ചിദ് ആത്മാ വാ കശ്ചിദ് ദൂത ഏനം പ്രത്യാദിശത് തർഹി വയമ് ഈശ്വരസ്യ പ്രാതികൂല്യേന ന യോത്സ്യാമഃ|

١٠ 10 وَتَفَاقَمَ الْخِلافُ حَتَّى خَافَ الْقَائِدُ أَنْ يَشُقُّوا بُولُسَ شِقَّيْنِ، فَأَمَرَ الْجُنُودَ أَنْ يَنْزِلُوا وَيَخْطَفُوهُ مِنْ بَيْنِهِمْ وَيُعِيدُوهُ إِلَى الْمُعَسْكَرِ.

തസ്മാദ് അതീവ ഭിന്നവാക്യത്വേ സതി തേ പൗലം ഖണ്ഡം ഖണ്ഡം കരിഷ്യന്തീത്യാശങ്കയാ സഹസ്രസേനാപതിഃ സേനാഗണം തത്സ്ഥാനം യാതും സഭാതോ ബലാത് പൗലം ധൃത്വാ ദുർഗം നേതഞ്ചാജ്ഞാപയത്|

١١ 11 وَفِي اللَّيْلَةِ التَّالِيَةِ ظَهَرَ الرَّبُّ لِبُولُسَ وَقَالَ لَهُ: «تَشَجَّعْ، فَكَمَا أَدَّيْتَ لِيَ الشَّهَادَةَ فِي أُورُشَلِيمَ، لابُدَّ أَنْ تُؤَدِّيَهَا لِي فِي رُومَا أَيْضاً».

രാത്രോ പ്രഭുസ്തസ്യ സമീപേ തിഷ്ഠൻ കഥിതവാൻ ഹേ പൗല നിർഭയോ ഭവ യഥാ യിരൂശാലമ്നഗരേ മയി സാക്ഷ്യം ദത്തവാൻ തഥാ രോമാനഗരേപി ത്വയാ ദാതവ്യമ്|

١٢ 12 وَلَمَّا طَلَعَ الصَّبَاحُ حَاكَ بَعْضُ الْيَهُودِ مُؤَامَرَةً لِقَتْلِ بُولُسَ، وحَرَّمُوا عَلَى أَنْفُسِهِمِ الطَّعَامَ وَالشَّرَابَ إِلَى أَنْ يَقْتُلُوهُ.

ദിനേ സമുപസ്ഥിതേ സതി കിയന്തോ യിഹൂദീയലോകാ ഏകമന്ത്രണാഃ സന്തഃ പൗലം ന ഹത്വാ ഭോജനപാനേ കരിഷ്യാമ ഇതി ശപഥേന സ്വാൻ അബധ്നൻ|

١٣ 13 وَكَانَ عَدَدُ الَّذِينَ حَاكُوا هذِهِ الْمُؤَامَرَةَ نَحْوَ أَرْبَعِينَ رَجُلاً.

ചത്വാരിംശജ്ജനേഭ്യോഽധികാ ലോകാ ഇതി പണമ് അകുർവ്വൻ|

١٤ 14 وَذَهَبُوا إِلَى رُؤَسَاءِ الْكَهَنَةِ وَالشُّيُوخِ وَقَالُوا: «حَرَامٌ عَلَيْنَا الطَّعَامُ وَالشَّرَابُ حَتَّى نَقْتُلَ بُولُسَ.

തേ മഹായാജകാനാം പ്രാചീനലോകാനാഞ്ച സമീപം ഗത്വാ കഥയൻ, വയം പൗലം ന ഹത്വാ കിമപി ന ഭോക്ഷ്യാമഹേ ദൃഢേനാനേന ശപഥേന ബദ്ധ്വാ അഭവാമ|

١٥ 15 فَاطْلُبُوا مِنَ الْقَائِدِ بِصِفَتِكُمْ أَعْضَاءَ الْمَجْلِسِ، أَنْ يُحْضِرَ بُولُسَ بِحُجَّةِ إِعَادَةِ النَّظَرِ فِي قَضِيَّتِهِ، وَنَحْنُ مُسْتَعِدُّونَ لاغْتِيَالِهِ قَبْلَ وُصُولِهِ إِلَى الْمَجْلِسِ!»

അതഏവ സാമ്പ്രതം സഭാസദ്ലോകൈഃ സഹ വയം തസ്മിൻ കഞ്ചിദ് വിശേഷവിചാരം കരിഷ്യാമസ്തദർഥം ഭവാൻ ശ്വോ ഽസ്മാകം സമീപം തമ് ആനയത്വിതി സഹസ്രസേനാപതയേ നിവേദനം കുരുത തേന യുഷ്മാകം സമീപം ഉപസ്ഥിതേഃ പൂർവ്വം വയം തം ഹന്തു സജ്ജിഷ്യാമ|

١٦ 16 وَلَكِنَّ خَبَرَ هذِهِ الْمُؤَامَرَةِ تَسَرَّبَ إِلَى ابْنِ أُخْتِ بُولُسَ، فَتَوَجَّهَ إِلَى الْمُعَسْكَرِ وَأَخْبَرَهُ بِذلِكَ.

തദാ പൗലസ്യ ഭാഗിനേയസ്തേഷാമിതി മന്ത്രണാം വിജ്ഞായ ദുർഗം ഗത്വാ താം വാർത്താം പൗലമ് ഉക്തവാൻ|

١٧ 17 فَاسْتَدْعَى بُولُسُ أَحَدَ قُوَّادِ الْمِئَاتِ وَطَلَبَ إِلَيْهِ أَنْ يَأْخُذَ ابْنَ أُخْتِهِ إِلَى الْقَائِدِ لِيُخْبِرَهُ بِأَمْرٍ هَامٍّ.

തസ്മാത് പൗല ഏകം ശതസേനാപതിമ് ആഹൂയ വാക്യമിദമ് ഭാഷിതവാൻ സഹസ്രസേനാപതേഃ സമീപേഽസ്യ യുവമനുഷ്യസ്യ കിഞ്ചിന്നിവേദനമ് ആസ്തേ, തസ്മാത് തത്സവിധമ് ഏനം നയ|

١٨ 18 فَأَخَذَهُ إِلَى الْقَائِدِ وَقَالَ: «اسْتَدْعَانِي السَّجِينُ بُولُسُ وَطَلَبَ أَنْ أُحْضِرَ هَذَا الشَّابَّ إِلَيْكَ، لأَنَّ عِنْدَهُ أَمْراً هَامّاً يُرِيدُ أَنْ يُخْبِرَكَ بِهِ».

തതഃ സ തമാദായ സഹസ്രസേനാപതേഃ സമീപമ് ഉപസ്ഥായ കഥിതവാൻ, ഭവതഃ സമീപേഽസ്യ കിമപി നിവേദനമാസ്തേ തസ്മാത് ബന്ദിഃ പൗലോ മാമാഹൂയ ഭവതഃ സമീപമ് ഏനമ് ആനേതും പ്രാർഥിതവാൻ|

١٩ 19 فَأَمْسَكَ الْقَائِدُ الشَّابَّ بِيَدِهِ، وَانْفَرَدَ بِهِ، وَسَأَلَهُ: «مَا الأَمْرُ الَّذِي تُرِيدُ أَنْ تُخْبِرَنِي بِهِ؟»

തദാ സഹസ്രസേനാപതിസ്തസ്യ ഹസ്തം ധൃത്വാ നിർജനസ്ഥാനം നീത്വാ പൃഷ്ഠവാൻ തവ കിം നിവേദനം? തത് കഥയ|

٢٠ 20 فَقَالَ: «حَاكَ الْيَهُودُ مُؤَامَرَةً عَلَى بُولُسَ، وَسَيَطْلُبُونَ مِنْكَ أَنْ تُحْضِرَهُ إِلَى مَجْلِسِهِمْ، بِحُجَّةِ إِعَادَةِ النَّظَرِ فِي قَضِيَّتِهِ،

തതഃ സോകഥയത്, യിഹൂദീയലാകാഃ പൗലേ കമപി വിശേഷവിചാരം ഛലം കൃത്വാ തം സഭാം നേതും ഭവതഃ സമീപേ നിവേദയിതും അമന്ത്രയൻ|

٢١ 21 فَلا تَقْبَلْ طَلَبَهُمْ، لأَنَّ أَكْثَرَ مِنْ أَرْبَعِينَ رَجُلاً مِنْهُمْ حَرَّمُوا عَلَى أَنْفُسِهِمِ الطَّعَامَ وَالشَّرَابَ وَنَصَبُوا كَمِيناً لاِغْتِيَالِهِ، وَهُمُ الآنَ مُسْتَعِدُّونَ لِذَلِكَ، وَيَنْتَظِرُونَ تَلْبِيَةَ طَلَبِهِمْ!»

കിന്തു മവതാ തന്ന സ്വീകർത്തവ്യം യതസ്തേഷാം മധ്യേവർത്തിനശ്ചത്വാരിംശജ്ജനേഭ്യോ ഽധികലോകാ ഏകമന്ത്രണാ ഭൂത്വാ പൗലം ന ഹത്വാ ഭോജനം പാനഞ്ച ന കരിഷ്യാമ ഇതി ശപഥേന ബദ്ധാഃ സന്തോ ഘാതകാ ഇവ സജ്ജിതാ ഇദാനീം കേവലം ഭവതോ ഽനുമതിമ് അപേക്ഷന്തേ|

٢٢ 22 فَصَرَفَ الْقَائِدُ الشَّابَّ بَعْدَمَا قَالَ لَهُ: «لا تُخْبِرْ أَحَداً بِمَا أَعْلَمْتَنِي بِهِ!»

യാമിമാം കഥാം ത്വം നിവേദിതവാൻ താം കസ്മൈചിദപി മാ കഥയേത്യുക്ത്വാ സഹസ്രസേനാപതിസ്തം യുവാനം വിസൃഷ്ടവാൻ|

٢٣ 23 وَدَعَا اثْنَيْنِ مِنْ قُوَّادِ الْمِئَاتِ لَدَيْهِ، وَأَمَرَهُمَا قَائِلاً: «جَهِّزَا مِئَتَيْ جُنْدِيٍّ لِيَذْهَبُوا إِلَى قَيْصَرِيَّةَ السَّاعَةَ التَّاسِعَةَ مَسَاءَ اللَّيْلَةِ وَمَعَهُمْ سَبْعُونَ فَارِساً وَمِئَتَا حَامِلِ رُمْحٍ،

അനന്തരം സഹസ്രസേനാപതി ർദ്വൗ ശതസേനാപതീ ആഹൂയേദമ് ആദിശത്, യുവാം രാത്രൗ പ്രഹരൈകാവശിഷ്ടായാം സത്യാം കൈസരിയാനഗരം യാതും പദാതിസൈന്യാനാം ദ്വേ ശതേ ഘോടകാരോഹിസൈന്യാനാം സപ്തതിം ശക്തിധാരിസൈന്യാനാം ദ്വേ ശതേ ച ജനാൻ സജ്ജിതാൻ കുരുതം|

٢٤ 24 وَبَعْضُ الدَّوَابِّ لِتَحْمِلَ بُولُسَ وَتُوَصِّلَهُ سَالِماً إِلَى الْحَاكِمِ فِيلِكْسَ».

പൗലമ് ആരോഹയിതും ഫീലിക്ഷാധിപതേഃ സമീപം നിർവ്വിഘ്നം നേതുഞ്ച വാഹനാനി സമുപസ്ഥാപയതം|

٢٥ 25 وَكَتَبَ إِلَى الْحَاكِمِ رِسَالَةً يَقُولُ فِيهَا:

അപരം സ പത്രം ലിഖിത്വാ ദത്തവാൻ തല്ലിഖിതമേതത്,

٢٦ 26 «مِنْ كُلُودِيُوسَ لِيسِيَاسَ إِلَى سُمُوِّ الْحَاكِمِ فِيلِكْسَ: سَلامٌ!

മഹാമഹിമശ്രീയുക്തഫീലിക്ഷാധിപതയേ ക്ലൗദിയലുഷിയസ്യ നമസ്കാരഃ|

٢٧ 27 هَذَا الرَّجُلُ قَبَضَ عَلَيْهِ الْيَهُودُ وَحَاوَلُوا أَنْ يَقْتُلُوهُ. وَقَدْ عَلِمْتُ أَنَّهُ مُوَاطِنٌ رُومَانِيٌّ فَأَسْرَعْتُ إِلَيْهِ مَعَ بَعْضِ الْجُنُودِ وَأَنْقَذْتُهُ.

യിഹൂദീയലോകാഃ പൂർവ്വമ് ഏനം മാനവം ധൃത്വാ സ്വഹസ്തൈ ർഹന്തുമ് ഉദ്യതാ ഏതസ്മിന്നന്തരേ സസൈന്യോഹം തത്രോപസ്ഥായ ഏഷ ജനോ രോമീയ ഇതി വിജ്ഞായ തം രക്ഷിതവാൻ|

٢٨ 28 وَأَرَدْتُ أَنْ أَعْرِفَ التُّهْمَةَ الَّتِي يَتَّهِمُونَهُ بِها، فَقَدَّمْتُهُ إِلَى مَجْلِسِهِمْ،

കിന്നിമിത്തം തേ തമപവദന്തേ തജ്ജ്ഞാതും തേഷാ സഭാം തമാനായിതവാൻ|

٢٩ 29 فَتَبَيَّنَ لِي أَنَّ تُهْمَتَهُ تَخْتَصُّ بِقَضَايَا تَتَعَلَّقُ بِشَرِيعَتِهِمْ. وَوَجَدْتُ أَنَّهُ لَمْ يَرْتَكِبْ ذَنْباً يَسْتَحِقُّ عُقُوبَةَ الْمَوْتِ أَوِ السَّجْنِ.

തതസ്തേഷാം വ്യവസ്ഥായാ വിരുദ്ധയാ കയാചന കഥയാ സോഽപവാദിതോഽഭവത്, കിന്തു സ ശൃങ്ഖലബന്ധനാർഹോ വാ പ്രാണനാശാർഹോ ഭവതീദൃശഃ കോപ്യപരാധോ മയാസ്യ ന ദൃഷ്ടഃ|

٣٠ 30 ثُمَّ تَبَيَّنَ لِي أَنَّ جَمَاعَةً مِنَ الْيَهُودِ حَاكُوا مُؤَامَرَةً لِقَتْلِهِ، فَأَرْسَلْتُهُ إِلَيْكَ بِسُرْعَةٍ، وَأَمَرْتُ الْمُدَّعِينَ عَلَيْهِ أَنْ يُقَدِّمُوا شَكْوَاهُمْ لَدَيْكَ».

തഥാപി മനുഷ്യസ്യാസ്യ വധാർഥം യിഹൂദീയാ ഘാതകാഇവ സജ്ജിതാ ഏതാം വാർത്താം ശ്രുത്വാ തത്ക്ഷണാത് തവ സമീപമേനം പ്രേഷിതവാൻ അസ്യാപവാദകാംശ്ച തവ സമീപം ഗത്വാപവദിതുമ് ആജ്ഞാപയമ്| ഭവതഃ കുശലം ഭൂയാത്|

٣١ 31 وَهَكَذَا نَقَلَ الْجُنُودُ بُولُسَ لَيْلاً إِلَى أَنْتِيبَاتْرِيسَ، تَنْفِيذاً لِلأَوَامِرِ الصَّادِرَةِ إِلَيْهِمْ.

സൈന്യഗണ ആജ്ഞാനുസാരേണ പൗലം ഗൃഹീത്വാ തസ്യാം രജന്യാമ് ആന്തിപാത്രിനഗരമ് ആനയത്|

٣٢ 32 وَفِي الصَّبَاحِ عَادُوا إِلَى الْمُعَسْكَرِ، وَتَرَكُوا الفُرْسَانَ يُرَافِقُونَ بُولُسَ إِلَى قَيْصَرِيَّةَ.

പരേഽഹനി തേന സഹ യാതും ഘോടകാരൂഢസൈന്യഗണം സ്ഥാപയിത്വാ പരാവൃത്യ ദുർഗം ഗതവാൻ|

٣٣ 33 وَهُنَاكَ سَلَّمُوهُ إِلَى الْحَاكِمِ مَعَ الرِّسَالَةِ.

തതഃ പരേ ഘോടകാരോഹിസൈന്യഗണഃ കൈസരിയാനഗരമ് ഉപസ്ഥായ തത്പത്രമ് അധിപതേഃ കരേ സമർപ്യ തസ്യ സമീപേ പൗലമ് ഉപസ്ഥാപിതവാൻ|

٣٤ 34 فَقَرَأَ الْحَاكِمُ الرِّسَالَةَ، وَسَأَلَ عَنِ الْمُقَاطَعَةِ الَّتِي يَنْتَمِي بُولُسُ إِلَيْهَا. وَلَمَّا عَلِمَ أَنَّهُ مِنْ كِيلِيكِيَّةَ

തദാധിപതിസ്തത്പത്രം പഠിത്വാ പൃഷ്ഠവാൻ ഏഷ കിമ്പ്രദേശീയോ ജനഃ? സ കിലികിയാപ്രദേശീയ ഏകോ ജന ഇതി ജ്ഞാത്വാ കഥിതവാൻ,

٣٥ 35 قَالَ لَهُ: «سَأَنْظُرُ فِي قَضِيَّتِكَ عِنْدَمَا يَحْضُرُ الْمُدَّعُونَ عَلَيْكَ». وَأَمَرَ بِوَضْعِ بُولُسَ فِي قَصْرِ هِيرُودُسَ، تَحْتَ الْحِرَاسَةِ.

തവാപവാദകഗണ ആഗതേ തവ കഥാം ശ്രോഷ്യാമി| ഹേരോദ്രാജഗൃഹേ തം സ്ഥാപയിതുമ് ആദിഷ്ടവാൻ|