أعمال 19
| وَبَيْنَمَا كَانَ أَبُلُّوسُ فِي كُورِنْثُوسَ وَصَلَ بُولُسُ إِلَى أَفَسُسَ، بَعْدَمَا مَرَّ بِالْمَنَاطِقِ الدَّاخِلِيَّةِ مِنَ الْبِلادِ. وَهُنَاكَ وَجَدَ بَعْضَ التَّلامِيذِ، | ١ 1 |
കരിന്ഥനഗര ആപല്ലസഃ സ്ഥിതികാലേ പൗല ഉത്തരപ്രദേശൈരാഗച്ഛൻ ഇഫിഷനഗരമ് ഉപസ്ഥിതവാൻ| തത്ര കതിപയശിഷ്യാൻ സാക്ഷത് പ്രാപ്യ താൻ അപൃച്ഛത്,
| فَسَأَلَهُمْ: «هَلْ نِلْتُمُ الرُّوحَ الْقُدُسَ عِنْدَمَا آمَنْتُمْ؟» أَجَابُوهُ: «لا! حَتَّى إِنَّنَا لَمْ نَسْمَعْ بِوُجُودِ الرُّوحِ الْقُدُسِ!» | ٢ 2 |
യൂയം വിശ്വസ്യ പവിത്രമാത്മാനം പ്രാപ്താ ന വാ? തതസ്തേ പ്രത്യവദൻ പവിത്ര ആത്മാ ദീയതേ ഇത്യസ്മാഭിഃ ശ്രുതമപി നഹി|
| فَسَأَلَ: «إِذَنْ عَلَى أَيِّ أَسَاسٍ قَدْ تَعَمَّدْتُمْ؟» أَجَابُوا: «عَلَى أَسَاسِ مَعْمُودِيَّةِ يُوحَنَّا!» | ٣ 3 |
തദാ സാഽവദത് തർഹി യൂയം കേന മജ്ജിതാ അഭവത? തേഽകഥയൻ യോഹനോ മജ്ജനേന|
| فَقَالَ بُولُسُ: «كَانَ يُوحَنَّا يُعَمِّدُ بِمَعْمُودِيَّةِ التَّوْبَةِ، وَيَدْعُو الشَّعْبَ إِلَى الإِيمَانِ بِالآتِي بَعْدَهُ، أَيْ بِيَسُوعَ». | ٤ 4 |
തദാ പൗല ഉക്തവാൻ ഇതഃ പരം യ ഉപസ്ഥാസ്യതി തസ്മിൻ അർഥത യീശുഖ്രീഷ്ടേ വിശ്വസിതവ്യമിത്യുക്ത്വാ യോഹൻ മനഃപരിവർത്തനസൂചകേന മജ്ജനേന ജലേ ലോകാൻ അമജ്ജയത്|
| فَلَمَّا سَمِعُوا هَذَا تَعَمَّدُوا بِاسْمِ الرَّبِّ يَسُوعَ. | ٥ 5 |
താദൃശീം കഥാം ശ്രുത്വാ തേ പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ നാമ്നാ മജ്ജിതാ അഭവൻ|
| وَمَا إِنْ وَضَعَ بُولُسُ يَدَيْهِ عَلَيْهِمْ حَتَّى حَلَّ عَلَيْهِمِ الرُّوحُ الْقُدُسُ، وَأَخَذُوا يَتَكَلَّمُونَ بِلُغَاتٍ أُخْرَى وَيَتَنَبَّأُونَ. | ٦ 6 |
തതഃ പൗലേന തേഷാം ഗാത്രേഷു കരേഽർപിതേ തേഷാമുപരി പവിത്ര ആത്മാവരൂഢവാൻ, തസ്മാത് തേ നാനാദേശീയാ ഭാഷാ ഭവിഷ്യത്കഥാശ്ച കഥിതവന്തഃ|
| وَكَانَ عَدَدُهُمْ نَحْوَ اثْنَيْ عَشَرَ رَجُلاً. | ٧ 7 |
തേ പ്രായേണ ദ്വാദശജനാ ആസൻ|
| وَأَخَذَ بُولُسُ يُدَاوِمُ عَلَى الذَّهَابِ إِلَى الْمَجْمَعِ مُدَّةَ ثَلاثَةِ أَشْهُرٍ، يَتَكَلَّمُ بِجُرْأَةٍ فَيُنَاقِشُ الْحَاضِرِينَ وَيُحَاوِلُ إِقْنَاعَهُمْ بِالْحَقَائِقِ الْمُخْتَصَّةِ بِمَلَكُوتِ اللهِ. | ٨ 8 |
പൗലോ ഭജനഭവനം ഗത്വാ പ്രായേണ മാസത്രയമ് ഈശ്വരസ്യ രാജ്യസ്യ വിചാരം കൃത്വാ ലോകാൻ പ്രവർത്യ സാഹസേന കഥാമകഥയത്|
| وَلَكِنَّ بَعْضَهُمْ عَانَدُوا وَلَمْ يَقْتَنِعُوا، وَأَخَذُوا يَشْتِمُونَ هَذَا الطَّرِيقَ أَمَامَ الْمُجْتَمِعِينَ. فَانْفَصَلَ بُولُسُ عَنْهُمْ، وَانْفَرَدَ بِالتَّلامِيذِ، وَبَدَأَ يَعْقِدُ مُنَاقَشَاتٍ كُلَّ يَوْمٍ فِي مَدْرَسَةِ رَجُلٍ اسْمُهُ تِيرَانُّوسُ، | ٩ 9 |
കിന്തു കഠിനാന്തഃകരണത്വാത് കിയന്തോ ജനാ ന വിശ്വസ്യ സർവ്വേഷാം സമക്ഷമ് ഏതത്പഥസ്യ നിന്ദാം കർത്തും പ്രവൃത്താഃ, അതഃ പൗലസ്തേഷാം സമീപാത് പ്രസ്ഥായ ശിഷ്യഗണം പൃഥക്കൃത്വാ പ്രത്യഹം തുരാന്നനാമ്നഃ കസ്യചിത് ജനസ്യ പാഠശാലായാം വിചാരം കൃതവാൻ|
| وَدَاوَمَ عَلَى ذَلِكَ مُدَّةَ سَنَتَيْنِ. وَهَكَذَا وَصَلَتْ كَلِمَةُ الرَّبِّ إِلَى جَمِيعِ سُكَّانِ مُقَاطَعَةِ آسِيَّا مِنَ الْيَهُودِ وَالْيُونَانِيِّينَ. | ١٠ 10 |
ഇത്ഥം വത്സരദ്വയം ഗതം തസ്മാദ് ആശിയാദേശനിവാസിനഃ സർവ്വേ യിഹൂദീയാ അന്യദേശീയലോകാശ്ച പ്രഭോ ര്യീശോഃ കഥാമ് അശ്രൗഷൻ|
| وَكَانَ اللهُ يُجْرِي مُعْجِزَاتٍ خَارِقَةً عَلَى يَدِ بُولُسَ، | ١١ 11 |
പൗലേന ച ഈശ്വര ഏതാദൃശാന്യദ്ഭുതാനി കർമ്മാണി കൃതവാൻ
| حَتَّى صَارَ النَّاسُ يَأْخُذُونَ الْمَنَادِيلَ أَوِ الْمَآزِرَ الَّتِي مَسَّتْ جَسَدَهُ، وَيَضَعُونَهَا عَلَى الْمَرْضَى، فَتَزُولُ أَمْرَاضُهُمْ وَتَخْرُجُ الأَرْوَاحُ الشِّرِّيرَةُ مِنْهُمْ. | ١٢ 12 |
യത് പരിധേയേ ഗാത്രമാർജനവസ്ത്രേ വാ തസ്യ ദേഹാത് പീഡിതലോകാനാമ് സമീപമ് ആനീതേ തേ നിരാമയാ ജാതാ അപവിത്രാ ഭൂതാശ്ച തേഭ്യോ ബഹിർഗതവന്തഃ|
| وَحَاوَلَ بَعْضُ الْيَهُودِ الْجَوَّالِينَ الَّذِينَ يَحْتَرِفُونَ طَرْدَ الأَرْوَاحِ الشِّرِّيرَةِ، أَنْ يَسْتَغِلُّوا اسْمَ الرَّبِّ يَسُوعَ، قَائِلِينَ: «نَطْرُدُكَ بِاسْمِ يَسُوعَ الَّذِي يُبَشِّرُ بِهِ بُولُسُ!» | ١٣ 13 |
തദാ ദേശാടനകാരിണഃ കിയന്തോ യിഹൂദീയാ ഭൂതാപസാരിണോ ഭൂതഗ്രസ്തനോകാനാം സന്നിധൗ പ്രഭേ ര്യീശോ ർനാമ ജപ്ത്വാ വാക്യമിദമ് അവദൻ, യസ്യ കഥാം പൗലഃ പ്രചാരയതി തസ്യ യീശോ ർനാമ്നാ യുഷ്മാൻ ആജ്ഞാപയാമഃ|
| وَكَانَ بَيْنَ هَؤُلاءِ سَبْعَةُ أَبْنَاءٍ لِوَاحِدٍ مِنَ الْكَهَنَةِ اسْمُهُ سَكَاوَا، | ١٤ 14 |
സ്കിവനാമ്നോ യിഹൂദീയാനാം പ്രധാനയാജകസ്യ സപ്തഭിഃ പുത്തൈസ്തഥാ കൃതേ സതി
| فَأَجَابَهُمُ الرُّوحُ الشِّرِّيرُ: «يَسُوعُ أَنَا أَعْرِفُهُ، وَبُولُسُ أَفْهَمُهُ. وَلكِنْ، مَنْ أَنْتُمْ؟» | ١٥ 15 |
കശ്ചിദ് അപവിത്രോ ഭൂതഃ പ്രത്യുദിതവാൻ, യീശും ജാനാമി പൗലഞ്ച പരിചിനോമി കിന്തു കേ യൂയം?
| ثُمَّ هَجَمَ عَلَيْهِمِ الرَّجُلُ الَّذِي بِهِ الرُّوحُ الشِّرِّيرُ، فَتَمَكَّنَ مِنْهُمْ وَغَلَبَهُمْ، فَهَرَبُوا مِنَ الْبَيْتِ الَّذِي كَانُوا فِيهِ، عُرَاةً مُجَرَّحِينَ. | ١٦ 16 |
ഇത്യുക്ത്വാ സോപവിത്രഭൂതഗ്രസ്തോ മനുഷ്യോ ലമ്ഫം കൃത്വാ തേഷാമുപരി പതിത്വാ ബലേന താൻ ജിതവാൻ, തസ്മാത്തേ നഗ്നാഃ ക്ഷതാങ്ഗാശ്ച സന്തസ്തസ്മാദ് ഗേഹാത് പലായന്ത|
| فَانْتَشَرَ خَبَرُ ذَلِكَ بَيْنَ الْيَهُودِ وَالْيُونَانِيِّينَ السَّاكِنِينَ فِي أَفَسُسَ، فَاسْتَوْلَتِ الرَّهْبَةُ عَلَى الْجَمِيعِ. وَتَمَجَّدَ اسْمُ الرَّبِّ يَسُوعَ. | ١٧ 17 |
സാ വാഗ് ഇഫിഷനഗരനിവാസിനസം സർവ്വേഷാം യിഹൂദീയാനാം ഭിന്നദേശീയാനാം ലോകാനാഞ്ച ശ്രവോഗോചരീഭൂതാ; തതഃ സർവ്വേ ഭയം ഗതാഃ പ്രഭോ ര്യീശോ ർനാമ്നോ യശോ ഽവർദ്ധത|
| فَجَاءَ كَثِيرُونَ مِنَ الَّذِينَ كَانُوا قَدْ آمَنُوا يَعْتَرِفُونَ وَيُخْبِرُونَ بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ. | ١٨ 18 |
യേഷാമനേകേഷാം ലോകാനാം പ്രതീതിരജായത ത ആഗത്യ സ്വൈഃ കൃതാഃ ക്രിയാഃ പ്രകാശരൂപേണാങ്ഗീകൃതവന്തഃ|
| وَأَخَذَ كَثِيرُونَ مِنَ الْمُشْتَغِلِينَ بِالسِّحْرِ يَجْمَعُونَ كُتُبَهُمْ وَيُحْرِقُونَهَا أَمَامَ الْجَمِيعِ. وَقَدْ حُسِبَ ثَمَنُهَا، فَتَبَيَّنَ أَنَّهُ خَمْسُونَ أَلْفَ قِطْعَةٍ مِنَ الْفِضَّةِ. | ١٩ 19 |
ബഹവോ മായാകർമ്മകാരിണഃ സ്വസ്വഗ്രന്ഥാൻ ആനീയ രാശീകൃത്യ സർവ്വേഷാം സമക്ഷമ് അദാഹയൻ, തതോ ഗണനാം കൃത്വാബുധ്യന്ത പഞ്ചായുതരൂപ്യമുദ്രാമൂല്യപുസ്തകാനി ദഗ്ധാനി|
| بِهذِهِ الصُّورَةِ كَانَتْ كَلِمَةُ الرَّبِّ تَنْتَشِرُ وَتَقْوَى بِاقْتِدَارٍ. | ٢٠ 20 |
ഇത്ഥം പ്രഭോഃ കഥാ സർവ്വദേശം വ്യാപ്യ പ്രബലാ ജാതാ|
| وَبَعْدَ حُدُوثِ هذِهِ الأُمُورِ، عَزَمَ بُولُسُ عَلَى السَّفَرِ إِلَى أُورُشَلِيمَ مُرُوراً بِمُقَاطَعَتَيْ مَقِدُونِيَّةَ وَأَخَائِيَةَ، قَائِلاً: «لابُدَّ لِي بَعْدَ إِقَامَتِي فِيهَا مِنْ زِيَارَةِ رُومَا أَيْضاً!» | ٢١ 21 |
സർവ്വേഷ്വേതേഷു കർമ്മസു സമ്പന്നേഷു സത്സു പൗലോ മാകിദനിയാഖായാദേശാഭ്യാം യിരൂശാലമം ഗന്തും മതിം കൃത്വാ കഥിതവാൻ തത്സ്ഥാനം യാത്രായാം കൃതായാം സത്യാം മയാ രോമാനഗരം ദ്രഷ്ടവ്യം|
| فَأَرْسَلَ إِلَى مَقِدُونِيَّةَ اثْنَيْنِ مِنْ مُعَاوِنِيهِ، هُمَا تِيمُوثَاوُسُ وَأَرَسْطُوسُ، وَبَقِيَ مُدَّةً مِنَ الزَّمَنِ فِي مُقَاطَعَةِ آسِيَّا. | ٢٢ 22 |
സ്വാനുഗതലോകാനാം തീമഥിയേരാസ്തൗ ദ്വൗ ജനൗ മാകിദനിയാദേശം പ്രതി പ്രഹിത്യ സ്വയമ് ആശിയാദേശേ കതിപയദിനാനി സ്ഥിതവാൻ|
| فِي تِلْكَ الْمُدَّةِ وَقَعَ اضْطِرَابٌ خَطِيرٌ فِي أَفَسُسَ بِسَبَبِ هَذَا الطَّرِيقِ. | ٢٣ 23 |
കിന്തു തസ്മിൻ സമയേ മതേഽസ്മിൻ കലഹോ ജാതഃ|
| فَإِنَّ صَائِغاً اسْمُهُ دِيمِتْرِيُوسُ كَانَ يَصْنَعُ نَمَاذِجَ فِضِّيَّةً صَغِيرَةً لِمَعَابِدِ الإِلَهَةِ أَرْطَامِيسَ، فَيَعُودُ ذَلِكَ عَلَيْهِ وَعَلَى عُمَّالِهِ بِرِبْحٍ وَفِيرٍ، | ٢٤ 24 |
തത്കാരണമിദം, അർത്തിമീദേവ്യാ രൂപ്യമന്ദിരനിർമ്മാണേന സർവ്വേഷാം ശിൽപിനാം യഥേഷ്ടലാഭമ് അജനയത് യോ ദീമീത്രിയനാമാ നാഡീന്ധമഃ
| دَعَا عُمَّالَهُ وَأَهْلَ مِهْنَتِهِ، وَقَالَ لَهُمْ: «تَعْلَمُونَ أَيُّهَا الرِّجَالُ أَنَّ عَيْشَنَا الرَّغِيدَ يَعْتَمِدُ عَلَى صِنَاعَتِنَا هذِهِ، | ٢٥ 25 |
സ താൻ തത്കർമ്മജീവിനഃ സർവ്വലോകാംശ്ച സമാഹൂയ ഭാഷിതവാൻ ഹേ മഹേച്ഛാ ഏതേന മന്ദിരനിർമ്മാണേനാസ്മാകം ജീവികാ ഭവതി, ഏതദ് യൂയം വിത്ഥ;
| وَقَدْ رَأَيْتُمْ وَسَمِعْتُمْ أَنَّ بُولُسَ هَذَا أَضَلَّ عَدَداً كَبِيراً مِنَ النَّاسِ، لَا فِي أَفَسُسَ وَحْدَهَا، بَلْ فِي مُقَاطَعَةِ آسِيَّا كُلِّهَا تَقْرِيباً، وَأَقْنَعَهُمْ بِأَنَّ الآلِهَةَ الَّتِي تَصْنَعُهَا الأَيْدِي لَيْسَتْ بِآلِهَةٍ. | ٢٦ 26 |
കിന്തു ഹസ്തനിർമ്മിതേശ്വരാ ഈശ്വരാ നഹി പൗലനാമ്നാ കേനചിജ്ജനേന കഥാമിമാം വ്യാഹൃത്യ കേവലേഫിഷനഗരേ നഹി പ്രായേണ സർവ്വസ്മിൻ ആശിയാദേശേ പ്രവൃത്തിം ഗ്രാഹയിത്വാ ബഹുലോകാനാം ശേമുഷീ പരാവർത്തിതാ, ഏതദ് യുഷ്മാഭി ർദൃശ്യതേ ശ്രൂയതേ ച|
| وَهَذَا لَا يُهَدِّدُ صِنَاعَتَنَا بِالْكَسَادِ وَحَسْبُ، بَلْ يُعَرِّضُ مَعْبَدَ أَرْطَامِيسَ إِلهَتِنَا الْعُظْمَى لِفُقْدَانِ هَيْبَتِهِ. فَنَخْشَى أَن تَتَلاشَى كَرَامَتُهَا وَتَنْهَارَ عَظَمَتُهَا، وَهِيَ الَّتِي يَتَعَبَّدُ لَهَا سُكَّانُ أَسِيَّا جَمِيعاً، بَلِ الْعَالَمُ كُلُّهُ!» | ٢٧ 27 |
തേനാസ്മാകം വാണിജ്യസ്യ സർവ്വഥാ ഹാനേഃ സമ്ഭവനം കേവലമിതി നഹി, ആശിയാദേശസ്ഥൈ ർവാ സർവ്വജഗത്സ്ഥൈ ർലോകൈഃ പൂജ്യാ യാർതിമീ മഹാദേവീ തസ്യാ മന്ദിരസ്യാവജ്ഞാനസ്യ തസ്യാ ഐശ്വര്യ്യസ്യ നാശസ്യ ച സമ്ഭാവനാ വിദ്യതേ|
| فَلَمَّا سَمِعَ الْعُمَّالُ هَذَا الْكَلامَ تَمَلَّكَهُمُ الْغَضَبُ وَبَدَأُوا يَصْرُخُونَ: «عَظِيمَةٌ أَرْطَامِيسُ إِلهَةُ أَهْلِ أَفَسُسَ!» | ٢٨ 28 |
ഏതാദൃശീം കഥാം ശ്രുത്വാ തേ മഹാക്രോധാന്വിതാഃ സന്ത ഉച്ചൈഃകാരം കഥിതവന്ത ഇഫിഷീയാനാമ് അർത്തിമീ ദേവീ മഹതീ ഭവതി|
| وَعَمَّ الاِضْطِرَابُ الْمَدِينَةَ كُلَّهَا. وَهَجَمَ حَشْدٌ كَبِيرٌ مِنَ النَّاسِ عَلَى غَايُوسَ وَأَرِسْتَرْخُسَ الْمَقِدُونِيَّيْنِ رَفِيقَيْ بُولُسَ فِي السَّفَرِ، وَجَرُّوهُمَا إِلَى سَاحَةِ الْمَلْعَبِ. | ٢٩ 29 |
തതഃ സർവ്വനഗരം കലഹേന പരിപൂർണമഭവത്, തതഃ പരം തേ മാകിദനീയഗായാരിസ്താർഖനാമാനൗ പൗലസ്യ ദ്വൗ സഹചരൗ ധൃത്വൈകചിത്താ രങ്ഗഭൂമിം ജവേന ധാവിതവന്തഃ|
| وَأَرَادَ بُولُسُ أَنْ يُوَاجِهَ الْجُمْهُورَ، وَلَكِنَّ التَّلامِيذَ مَنَعُوهُ مِنْ ذَلِكَ، | ٣٠ 30 |
തതഃ പൗലോ ലോകാനാം സന്നിധിം യാതുമ് ഉദ്യതവാൻ കിന്തു ശിഷ്യഗണസ്തം വാരിതവാൻ|
| كَمَا أَرْسَلَ إِلَيْهِ أَصْدِقَاؤُهُ مِنْ وُجَهَاءِ آسِيَّا يَرْجُونَ مِنْهُ أَلّا يُعَرِّضَ نَفْسَهُ لِخَطَرِ الذَّهَابِ إِلَى الْمَلْعَبِ، | ٣١ 31 |
പൗലസ്യത്മീയാ ആശിയാദേശസ്ഥാഃ കതിപയാഃ പ്രധാനലോകാസ്തസ്യ സമീപം നരമേകം പ്രേഷ്യ ത്വം രങ്ഗഭൂമിം മാഗാ ഇതി ന്യവേദയൻ|
| فَقَدْ كَانَ الأَمْرُ مُخْتَلِطاً عَلَى الْجُمْهُورِ، بَعْضُهُمْ يَصْرُخُ بِشَيْءٍ، وَبَعْضُهُمْ يَصْرُخُ بِشَيْءٍ آخَرَ، حَتَّى إِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَمْ يَكُونُوا يَعْرِفُونَ سَبَبَ تَجَمُّعِهِمْ. | ٣٢ 32 |
തതോ നാനാലോകാനാം നാനാകഥാകഥനാത് സഭാ വ്യാകുലാ ജാതാ കിം കാരണാദ് ഏതാവതീ ജനതാഭവത് ഏതദ് അധികൈ ർലോകൈ ർനാജ്ഞായി|
| وَكَانَ بَيْنَ الْجُمْهُورِ يَهُودِيٌّ اسْمُهُ إِسْكَنْدَرُ، دَفَعَهُ الْيَهُودُ إِلَى الأَمَامِ، وَدَعَاهُ بَعْضُهُمْ إِلَى الْكَلامِ. فَأَشَارَ بِيَدِهِ يُرِيدُ أَنْ يُلْقِيَ عَلَى الشَّعْبِ كَلِمَةَ دِفَاعٍ. | ٣٣ 33 |
തതഃ പരം ജനതാമധ്യാദ് യിഹൂദീയൈർബഹിഷ്കൃതഃ സികന്ദരോ ഹസ്തേന സങ്കേതം കൃത്വാ ലോകേഭ്യ ഉത്തരം ദാതുമുദ്യതവാൻ,
| لَكِنَّ الْمُحْتَشِدِينَ عَرَفُوا أَنَّهُ يَهُودِيٌّ، فَأَخَذُوا يَهْتِفُونَ مَعاً هُتَافاً وَاحِداً ظَلُّوا يُرَدِّدُونَهُ نَحْوَ سَاعَتَيْنِ: «عَظِيمَةٌ أَرْطَامِيسُ إِلهَةُ أَهْلِ أَفَسُسَ!» | ٣٤ 34 |
കിന്തു സ യിഹൂദീയലോക ഇതി നിശ്ചിതേ സതി ഇഫിഷീയാനാമ് അർത്തിമീ ദേവീ മഹതീതി വാക്യം പ്രായേണ പഞ്ച ദണ്ഡാൻ യാവദ് ഏകസ്വരേണ ലോകനിവഹൈഃ പ്രോക്തം|
| أَخِيراً تَمَكَّنَ كَاتِبُ الْمَدِينَةِ مِنْ تَهْدِئَةِ الْحُشُودِ، وَقَالَ: «يَا أَهْلَ أَفَسُسَ، مَنْ يُنْكِرُ أَنَّ أَفَسُسَ هِيَ الْمَدِينَةُ الْحَارِسَةُ لِهَيْكَلِ أَرْطَامِيسَ الإِلهَةِ الْعَظِيمَةِ، وَلِصَنَمِهَا الَّذِي هَبَطَ مِنَ السَّمَاءِ؟ | ٣٥ 35 |
തതോ നഗരാധിപതിസ്താൻ സ്ഥിരാൻ കൃത്വാ കഥിതവാൻ ഹേ ഇഫിഷായാഃ സർവ്വേ ലോകാ ആകർണയത, അർതിമീമഹാദേവ്യാ മഹാദേവാത് പതിതായാസ്തത്പ്രതിമായാശ്ച പൂജനമ ഇഫിഷനഗരസ്ഥാഃ സർവ്വേ ലോകാഃ കുർവ്വന്തി, ഏതത് കേ ന ജാനന്തി?
| فَلأَنَّهُ لَا خِلافَ فِي هَذَا الأَمْرِ، يَجِبُ أَنْ تَهْدَأُوا وَلا تَفْعَلُوا شَيْئاً بِتَسَرُّعٍ. | ٣٦ 36 |
തസ്മാദ് ഏതത്പ്രതികൂലം കേപി കഥയിതും ന ശക്നുവന്തി, ഇതി ജ്ഞാത്വാ യുഷ്മാഭിഃ സുസ്ഥിരത്വേന സ്ഥാതവ്യമ് അവിവിച്യ കിമപി കർമ്മ ന കർത്തവ്യഞ്ച|
| فَقَدْ أَحْضَرْتُمْ هَذَيْنِ الرَّجُلَيْنِ، مَعَ أَنَّهُمَا لَمْ يَسْرِقَا الْمَعْبَدَ وَلَمْ يَشْتُمَا إِلهَتَكُمْ. | ٣٧ 37 |
യാൻ ഏതാൻ മനുഷ്യാൻ യൂയമത്ര സമാനയത തേ മന്ദിരദ്രവ്യാപഹാരകാ യുഷ്മാകം ദേവ്യാ നിന്ദകാശ്ച ന ഭവന്തി|
| أَمَّا إِذَا كَانَ لِدِيمِتْرِيُوسَ وَزُمَلاءِ مِهْنَتِهِ شَكْوَى، فَإِنَّ عِنْدَنَا مَحَاكِمَ وَقُضَاةً. فَلْيَتَقَدَّمُوا بِشَكْوَاهُمْ إِلَى الْقُضَاةِ. | ٣٨ 38 |
യദി കഞ്ചന പ്രതി ദീമീത്രിയസ്യ തസ്യ സഹായാനാഞ്ച കാചിദ് ആപത്തി ർവിദ്യതേ തർഹി പ്രതിനിധിലോകാ വിചാരസ്ഥാനഞ്ച സന്തി, തേ തത് സ്ഥാനം ഗത്വാ ഉത്തരപ്രത്യുത്തരേ കുർവ്വന്തു|
| وَإذَا كَانَ لَكُمْ شَكْوَى أُخْرَى، فَإِنَّ النَّظَرَ فِيهَا يَتِمُّ فِي جَلْسَةٍ قَانُونِيَّةٍ. | ٣٩ 39 |
കിന്തു യുഷ്മാകം കാചിദപരാ കഥാ യദി തിഷ്ഠതി തർഹി നിയമിതായാം സഭായാം തസ്യാ നിഷ്പത്തി ർഭവിഷ്യതി|
| أَمَّا الآنَ فَكُلُّنَا مُعَرَّضُونَ لِلْمُحَاكَمَةِ بِتُهْمَةِ افْتِعَالِ الاضْطِرَابِ، بِسَبَبِ مَا حَدَثَ الْيَوْمَ، وَنَحْنُ لَا نَمْلِكَ حُجَّةً نُبَرِّرُ بِها التَّجَمُّعَ!» | ٤٠ 40 |
കിന്ത്വേതസ്യ വിരോധസ്യോത്തരം യേന ദാതും ശക്നുമ് ഏതാദൃശസ്യ കസ്യചിത് കാരണസ്യാഭാവാദ് അദ്യതനഘടനാഹേതോ രാജദ്രോഹിണാമിവാസ്മാകമ് അഭിയോഗോ ഭവിഷ്യതീതി ശങ്കാ വിദ്യതേ|
| وَبِقَوْلِهِ هَذَا صَرَفَ الْمُحْتَشِدِينَ. | ٤١ 41 |
ഇതി കഥയിത്വാ സ സഭാസ്ഥലോകാൻ വിസൃഷ്ടവാൻ|
