2 تيموثاوس 3

١ 1 وَاعْلَمْ هَذَا الأَمْرَ: أَنَّ أَزْمِنَةً صَعْبَةً سَتَعُمُّ فِي الأَيَّامِ الأَخِيرَةِ؛

ചരമദിനേഷു ക്ലേശജനകാഃ സമയാ ഉപസ്ഥാസ്യന്തീതി ജാനീഹി|

٢ 2 إِذْ يَكُونُ النَّاسُ مُحِبِّينَ لأَنْفُسِهِمْ، مُحِبِّينَ لِلْمَالِ، مُتَكَبِّرِينَ، مُبَاهِينَ بِأَنْفُسِهِمْ، شَتَّامِينَ، غَيْرَ مُطِيعِينَ لِوَالِدِيهِمْ، نَاكِرِينَ لِلْجَمِيلِ، دَنِسِينَ،

യതസ്താത്കാലികാ ലോകാ ആത്മപ്രേമിണോ ഽർഥപ്രേമിണ ആത്മശ്ലാഘിനോ ഽഭിമാനിനോ നിന്ദകാഃ പിത്രോരനാജ്ഞാഗ്രാഹിണഃ കൃതഘ്നാ അപവിത്രാഃ

٣ 3 مُتَحَجِّرِي الْعَوَاطِفِ، غَيْرَ صَفُوحِينَ، نَمَّامِينَ، جَامِحِي الأَهْوَاءِ، شَرِسِينَ غَيْرَ مُحِبِّينَ لِلصَّلاحِ،

പ്രീതിവർജിതാ അസന്ധേയാ മൃഷാപവാദിനോ ഽജിതേന്ദ്രിയാഃ പ്രചണ്ഡാ ഭദ്രദ്വേഷിണോ

٤ 4 خَائِنِينَ، وَقِحِينَ، مُدَّعِينَ، مُحِبِّينَ لِلَّذَّاتِ أَكْثَرَ مِنْ مَحَبَّتِهِمْ لِلهِ،

വിശ്വാസഘാതകാ ദുഃസാഹസിനോ ദർപധ്മാതാ ഈശ്വരാപ്രേമിണഃ കിന്തു സുഖപ്രേമിണോ

٥ 5 لَهُمْ مِنَ التَّقْوَى مَظْهَرُهَا وَلكِنَّهُمْ لا يَحْيَوْنَ بِقُوَّتِهَا، فَعَنْ هؤُلاءِ النَّاسِ ابْتَعِدْ!

ഭക്തവേശാഃ കിന്ത്വസ്വീകൃതഭക്തിഗുണാ ഭവിഷ്യന്തി; ഏതാദൃശാനാം ലോകാനാം സംമർഗം പരിത്യജ|

٦ 6 فَمِنْ هؤُلاءِ مَنْ يَدْخُلُونَ الْبُيُوتَ خُلْسَةً، وَيُوْقِعُونَ فِي حَبَائِلِهِمْ بَعْضَ النِّسَاءِ الضَّعِيفَاتِ الْمُثْقَلاتِ بِالْخَطَايَا، اللَّوَاتِي تَجْرُفُهُنَّ شَهْوَاتٌ مُخْتَلِفَةٌ،

യതോ യേ ജനാഃ പ്രച്ഛന്നം ഗേഹാൻ പ്രവിശന്തി പാപൈ ർഭാരഗ്രസ്താ നാനാവിധാഭിലാഷൈശ്ചാലിതാ യാഃ കാമിന്യോ

٧ 7 يُصْغِينَ لِلتَّعْلِيمِ دَائِماً، وَلا يَسْتَطِعْنَ أَبَداً أَنْ يَبْلُغْنَ مَعْرِفَةَ الْحَقِّ بِالتَّمَامِ!

നിത്യം ശിക്ഷന്തേ കിന്തു സത്യമതസ്യ തത്ത്വജ്ഞാനം പ്രാപ്തും കദാചിത് ന ശക്നുവന്തി താ ദാസീവദ് വശീകുർവ്വതേ ച തേ താദൃശാ ലോകാഃ|

٨ 8 وَمِثْلَمَا قَاوَمَ (السَّاحِرَانِ) يَنِّيسُ وَيَمْبِرِيسُ مُوسَى، كَذَلِكَ أَيْضاً يُقَاوِمُ هَؤُلاءِ الْحَقَّ؛ أُنَاسٌ عُقُولُهُمْ فَاسِدَةٌ، وَقَدْ تَبَيَّنَ أَنَّهُمْ غَيْرُ أَهْلٍ لِلإِيمَانِ.

യാന്നി ര്യാമ്ബ്രിശ്ച യഥാ മൂസമം പ്രതി വിപക്ഷത്വമ് അകുരുതാം തഥൈവ ഭ്രഷ്ടമനസോ വിശ്വാസവിഷയേ ഽഗ്രാഹ്യാശ്ചൈതേ ലോകാ അപി സത്യമതം പ്രതി വിപക്ഷതാം കുർവ്വന്തി|

٩ 9 وَلكِنَّهُمْ لَنْ يَزْدَادُوا تَقَدُّماً، لأَنَّ حَمَاقَتَهُمْ سَتَنْكَشِفُ لِلْجَمِيعِ، مِثْلَمَا انْكَشَفَتْ حَمَاقَةُ الرَّجُلَيْنِ الْمَذْكُورَيْنِ.

കിന്തു തേ ബഹുദൂരമ് അഗ്രസരാ ന ഭവിഷ്യന്തി യതസ്തയോ ർമൂഢതാ യദ്വത് തദ്വദ് ഏതേഷാമപി മൂഢതാ സർവ്വദൃശ്യാ ഭവിഷ്യതി|

١٠ 10 وَأَمَّا أَنْتَ، فَقَدْ عَرَفْتَ جَيِّداً تَعْلِيمِي، وَسِيرَتِي، وَهَدَفِي، وَإِيمَانِي، وَتَحَمُّلِي لِلْمَشَقَّاتِ، وَمَحَبَّتِي، وَثَبَاتِي،

മമോപദേശഃ ശിഷ്ടതാഭിപ്രായോ വിശ്വാസോ ർധര്യ്യം പ്രേമ സഹിഷ്ണുതോപദ്രവഃ ക്ലേശാ

١١ 11 وَاضْطِهَادَاتِي، وَآلامِي تِلْكَ الَّتِي حَدَثَتْ لِي فِي مُدُنِ أَنْطَاكِيَةَ وَإِيقُونِيَّةَ وَلِسْتِرَةَ وغَيْرِهَا؛ وَكَمِ احْتَمَلْتُ مِنِ اضْطِهَادَاتٍ، وَالرَّبُّ أَنْقَذَنِي مِنْهَا جَمِيعاً!

ആന്തിയഖിയായാമ് ഇകനിയേ ലൂസ്ത്രായാഞ്ച മാം പ്രതി യദ്യദ് അഘടത യാംശ്ചോപദ്രവാൻ അഹമ് അസഹേ സർവ്വമേതത് ത്വമ് അവഗതോഽസി കിന്തു തത്സർവ്വതഃ പ്രഭു ർമാമ് ഉദ്ധൃതവാൻ|

١٢ 12 وَحَقّاً، إِنَّ جَمِيعَ الَّذِينَ يَعْزِمُونَ أَنْ يَعِيشُوا عِيشَةَ التَّقْوَى فِي الْمَسِيحِ يَسُوعَ يُضْطَهَدُونَ.

പരന്തു യാവന്തോ ലോകാഃ ഖ്രീഷ്ടേന യീശുനേശ്വരഭക്തിമ് ആചരിതുമ് ഇച്ഛന്തി തേഷാം സർവ്വേഷാമ് ഉപദ്രവോ ഭവിഷ്യതി|

١٣ 13 أَمَّا النَّاسُ الأَشْرَارُ وَالدَّجَّالُونَ الْمُحْتَالُونَ، فَيَتَقَدَّمُونَ فِي الشَّرِّ، مُضَلِّلِينَ الآخَرِينَ وَهُمْ أَنْفُسُهُمْ مُضَلَّلُونَ!

അപരം പാപിഷ്ഠാഃ ഖലാശ്ച ലോകാ ഭ്രാമ്യന്തോ ഭ്രമയന്തശ്ചോത്തരോത്തരം ദുഷ്ടത്വേന വർദ്ധിഷ്യന്തേ|

١٤ 14 أَمَّا أَنْتَ فَاثْبُتْ عَلَى مَا تَعَلَّمْتَهُ وَتَيَقَّنْتَهُ بِالتَّمَامِ، إِذْ تَعْرِفُ عَلَى يَدِ مَنْ تَعَلَّمْتَ ذَلِكَ.

കിന്തു ത്വം യദ് യദ് അശിക്ഷഥാഃ, യച്ച ത്വയി സമർപിതമ് അഭൂത് തസ്മിൻ അവതിഷ്ഠ, യതഃ കസ്മാത് ശിക്ഷാം പ്രാപ്തോഽസി തദ് വേത്സി;

١٥ 15 وَتَعْلَمُ أَنَّكَ مُنْذُ حَدَاثَةِ سِنِّكَ تَعْرِفُ الْكُتُبَ الْمُقَدَّسَةَ، وَهِيَ الْقَادِرَةُ أَنْ تَجْعَلَكَ حَكِيماً لِبُلُوغِ الْخَلاصِ عَنْ طَرِيقِ الإِيمَانِ فِي الْمَسِيحِ يَسُوعَ.

യാനി ച ധർമ്മശാസ്ത്രാണി ഖ്രീഷ്ടേ യീശൗ വിശ്വാസേന പരിത്രാണപ്രാപ്തയേ ത്വാം ജ്ഞാനിനം കർത്തും ശക്നുവന്തി താനി ത്വം ശൈശവകാലാദ് അവഗതോഽസി|

١٦ 16 إِنَّ الْكِتَابَ بِكُلِّ مَا فِيهِ، قَدْ أَوْحَى بِهِ اللهُ؛ وَهُوَ مُفِيدٌ لِلتَّعْلِيمِ وَالتَّوْبِيخِ وَالتَّقْوِيمِ وَتَهْذِيبِ الإِنْسَانِ فِي الْبِرِّ،

തത് സർവ്വം ശാസ്ത്രമ് ഈശ്വരസ്യാത്മനാ ദത്തം ശിക്ഷായൈ ദോഷബോധായ ശോധനായ ധർമ്മവിനയായ ച ഫലയൂക്തം ഭവതി

١٧ 17 لِكَيْ يَجْعَلَ إِنْسَانَ اللهِ مُؤَهَّلاً تَأَهُّلاً كَامِلاً، وَمُجَهَّزاً لِكُلِّ عَمَلٍ صَالِحٍ.

തേന ചേശ്വരസ്യ ലോകോ നിപുണഃ സർവ്വസ്മൈ സത്കർമ്മണേ സുസജ്ജശ്ച ഭവതി|