2 تسالونيكي 2
| وَلَكِنْ بِالنِّسْبَةِ إِلَى رُجُوعِ رَبِّنَا يَسُوعَ الْمَسِيحِ وَاجْتِمَاعِنَا إِلَيْهِ مَعاً، نَرْجُو مِنْكُمْ أَيُّهَا الإِخْوَةُ | ١ 1 |
ഹേ ഭ്രാതരഃ, അസ്മാകം പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യാഗമനം തസ്യ സമീപേ ഽസ്മാകം സംസ്ഥിതിഞ്ചാധി വയം യുഷ്മാൻ ഇദം പ്രാർഥയാമഹേ,
| أَلَّا تَضْطَرِبَ أَفْكَارُكُمْ سَرِيعاً وَلا تَقْلَقُوا، لَا مِنْ إِيحَاءٍ وَلا مِنْ خَبَرٍ وَلا مِنْ رِسَالَةٍ مَنْسُوبَةٍ إِلَيْنَا زُوراً، يُزْعَمُ فِيهَا أَنَّ يَوْمَ الرَّبِّ قَدْ حَلَّ فِعْلاً. | ٢ 2 |
പ്രഭേസ്തദ് ദിനം പ്രായേണോപസ്ഥിതമ് ഇതി യദി കശ്ചിദ് ആത്മനാ വാചാ വാ പത്രേണ വാസ്മാകമ് ആദേശം കൽപയൻ യുഷ്മാൻ ഗദതി തർഹി യൂയം തേന ചഞ്ചലമനസ ഉദ്വിഗ്നാശ്ച ന ഭവത|
| لَا تَدَعُوا أَحَداً يَخْدَعُكُمْ بِأَيَّةِ وَسِيلَةٍ! فَإِنَّ ذَلِكَ الْيَوْمَ لَا يَأْتِي دُونَ أَنْ يَسْبِقَهُ انْتِشَارُ الارْتِدَادِ وَظُهُورُ إِنْسَانِ الْعِصْيَانِ، ابْنِ الْهَلاكِ، | ٣ 3 |
കേനാപി പ്രകാരേണ കോഽപി യുഷ്മാൻ ന വഞ്ചയതു യതസ്തസ്മാദ് ദിനാത് പൂർവ്വം ധർമ്മലോപേനോപസ്യാതവ്യം,
| الَّذِي يَتَحَدَّى كُلَّ مَا يُدْعَى إِلَهاً أَوْ مَعْبُوداً، وَيُعَادِيهِ مُتَرَفِّعاً عَلَيْهِ. بَلْ إِنَّهُ أَيْضاً يَتَّخِذُ مِنْ هَيْكَلِ اللهِ مَقَرّاً لَهُ، مُحَاوِلاً أَنْ يُبَرْهِنَ أَنَّهُ إِلَهٌ. | ٤ 4 |
യശ്ച ജനോ വിപക്ഷതാം കുർവ്വൻ സർവ്വസ്മാദ് ദേവാത് പൂജനീയവസ്തുശ്ചോന്നംസ്യതേ സ്വമ് ഈശ്വരമിവ ദർശയൻ ഈശ്വരവദ് ഈശ്വരസ്യ മന്ദിര ഉപവേക്ഷ്യതി ച തേന വിനാശപാത്രേണ പാപപുരുഷേണോദേതവ്യം|
| أَلا تَذْكُرُونَ أَنِّي كَثِيراً مَا قُلْتُ لَكُمْ هَذَا عِنْدَمَا كُنْتُ عِنْدَكُمْ؟ | ٥ 5 |
യദാഹം യുഷ്മാകം സന്നിധാവാസം തദാനീമ് ഏതദ് അകഥയമിതി യൂയം കിം ന സ്മരഥ?
| وَأَنْتُمُ الآنَ تَعْرِفُونَ مَا الَّذِي يَحْتَجِزُهُ حَتَّى لَا يَظْهَرَ إِلَّا فِي الْوَقْتِ الْمُعَيَّنِ لَهُ. | ٦ 6 |
സാമ്പ്രതം സ യേന നിവാര്യ്യതേ തദ് യൂയം ജാനീഥ, കിന്തു സ്വസമയേ തേനോദേതവ്യം|
| فَإِنَّ الْعِصْيَانَ الآنَ يَعْمَلُ خُفْيَةً كَأَنَّهُ سِرٌّ. وَلَكِنْ فَقَطْ إِلَى أَنْ يُرْفَعَ مِنَ الْوَسَطِ ذَاكَ الَّذِي يَحْتَجِزُ الْمُتَمَرِّدَ. | ٧ 7 |
വിധർമ്മസ്യ നിഗൂഢോ ഗുണ ഇദാനീമപി ഫലതി കിന്തു യസ്തം നിവാരയതി സോഽദ്യാപി ദൂരീകൃതോ നാഭവത്|
| عِنْدَئِذٍ سَيَظْهَرُ الإِنْسَانُ الْمُتَمَرِّدُ ظُهُوراً جَلِيًّا فَيُبِيدُهُ الرَّبُّ يَسُوعُ بِنَفْخَةِ فَمِهِ وَيُلاشِيهِ بِبَهَاءِ ظُهُورِهِ عِنْدَ عَوْدَتِهِ. | ٨ 8 |
തസ്മിൻ ദൂരീകൃതേ സ വിധർമ്മ്യുദേഷ്യതി കിന്തു പ്രഭു ര്യീശുഃ സ്വമുഖപവനേന തം വിധ്വംസയിഷ്യതി നിജോപസ്ഥിതേസ്തേജസാ വിനാശയിഷ്യതി ച|
| أَمَّا بُرُوزُ الْمُتَمَرِّدِ، فَسَوْفَ يَكُونُ بِقَدْرِ طَاقَةِ الشَّيْطَانِ عَلَى الْمُعْجِزَاتِ وَالْعَلامَاتِ وَالْعَجَائِبِ الْمُزَيَّفَةِ كُلِّهَا، | ٩ 9 |
ശയതാനസ്യ ശക്തിപ്രകാശനാദ് വിനാശ്യമാനാനാം മധ്യേ സർവ്വവിധാഃ പരാക്രമാ ഭ്രമികാ ആശ്ചര്യ്യക്രിയാ ലക്ഷണാന്യധർമ്മജാതാ സർവ്വവിധപ്രതാരണാ ച തസ്യോപസ്ഥിതേഃ ഫലം ഭവിഷ്യതി;
| وَعَلَى جَمِيعِ أَنْوَاعِ التَّضْلِيلِ الَّذِي يَجْرُفُ الْهَالِكِينَ إِلَى الْعِصْيَانِ، لأَنَّهُمْ لَمْ يَقْبَلُوا مَحَبَّةَ الْحَقِّ حَتَّى يَخْلُصُوا. | ١٠ 10 |
യതോ ഹേതോസ്തേ പരിത്രാണപ്രാപ്തയേ സത്യധർമ്മസ്യാനുരാഗം ന ഗൃഹീതവന്തസ്തസ്മാത് കാരണാദ്
| وَلِهَذَا السَّبَبِ، سَيُرْسِلُ اللهُ إِلَيْهِمْ طَاقَةَ الضَّلالِ حَتَّى يُصَدِّقُوا مَا هُوَ دَجْلٌ، | ١١ 11 |
ഈശ്വരേണ താൻ പ്രതി ഭ്രാന്തികരമായായാം പ്രേഷിതായാം തേ മൃഷാവാക്യേ വിശ്വസിഷ്യന്തി|
| فَتَقَعَ الدَّيْنُونَةُ عَلَى جَمِيعِ الَّذِينَ لَمْ يُؤْمِنُوا بِالْحَقِّ بَلْ سَرَّهُمُ الإِثْمُ. | ١٢ 12 |
യതോ യാവന്തോ മാനവാഃ സത്യധർമ്മേ ന വിശ്വസ്യാധർമ്മേണ തുഷ്യന്തി തൈഃ സർവ്വൈ ർദണ്ഡഭാജനൈ ർഭവിതവ്യം|
| أَمَّا نَحْنُ، فَمِنْ وَاجِبِنَا أَنْ نَشْكُرَ اللهَ عَلَى الدَّوَامِ مِنْ أَجْلِكُمْ، أَيُّهَا الإِخْوَةُ الَّذِينَ يُحِبُّهُمُ الرَّبُّ، لأَنَّ اللهَ اخْتَارَكُمْ مِنَ الْبَدْءِ لِلْخَلاصِ، بِتَقْدِيسِ الرُّوحِ لَكُمْ وَإِيمَانِكُمْ بِالْحَقِّ. | ١٣ 13 |
ഹേ പ്രഭോഃ പ്രിയാ ഭ്രാതരഃ, യുഷ്മാകം കൃത ഈശ്വരസ്യ ധന്യവാദോഽസ്മാഭിഃ സർവ്വദാ കർത്തവ്യോ യത ഈശ്വര ആ പ്രഥമാദ് ആത്മനഃ പാവനേന സത്യധർമ്മേ വിശ്വാസേന ച പരിത്രാണാർഥം യുഷ്മാൻ വരീതവാൻ
| فَإِلَى هَذَا الأَمْرِ قَدْ دَعَاكُمْ بِبِشَارَتِنَا لَكُمْ، لِنَوَالِ مَجْدِ رَبِّنَا يَسُوعَ الْمَسِيحِ. | ١٤ 14 |
തദർഥഞ്ചാസ്മാഭി ർഘോഷിതേന സുസംവാദേന യുഷ്മാൻ ആഹൂയാസ്മാകം പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ തേജസോഽധികാരിണഃ കരിഷ്യതി|
| فَاثْبُتُوا إِذَنْ، أَيُّهَا الإِخْوَةُ، وَتَمَسَّكُوا بِالتَّعَالِيمِ الَّتِي تَلَقَّيْتُمُوهَا مِنَّا، سَوَاءٌ كَانَ بِالْكَلامِ أَمْ بِرِسَالَتِنَا. | ١٥ 15 |
അതോ ഹേ ഭ്രാതരഃ യൂയമ് അസ്മാകം വാക്യൈഃ പത്രൈശ്ച യാം ശിക്ഷാം ലബ്ധവന്തസ്താം കൃത്സ്നാം ശിക്ഷാം ധാരയന്തഃ സുസ്ഥിരാ ഭവത|
| وَلَيْتَ رَبَّنَا يَسُوعَ الْمَسِيحَ نَفْسَهُ، وَاللهَ أَبَانَا، الَّذِي أَحَبَّنَا وَوَهَبَنَا بِنِعْمَتِهِ رَاحَةً أَبَدِيَّةً وَرَجَاءً صَالِحاً، (aiōnios g166) | ١٦ 16 |
അസ്മാകം പ്രഭു ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്താത ഈശ്വരശ്ചാർഥതോ യോ യുഷ്മാസു പ്രേമ കൃതവാൻ നിത്യാഞ്ച സാന്ത്വനാമ് അനുഗ്രഹേണോത്തമപ്രത്യാശാഞ്ച യുഷ്മഭ്യം ദത്തവാൻ (aiōnios g166)
| يُشَجِّعُ قُلُوبَكُمْ وَيُرَسِّخُكُمْ في كُلِّ عَمَلٍ صَالِحٍ وَقَوْلٍ حَسَنٍ! | ١٧ 17 |
സ സ്വയം യുഷ്മാകമ് അന്തഃകരണാനി സാന്ത്വയതു സർവ്വസ്മിൻ സദ്വാക്യേ സത്കർമ്മണി ച സുസ്ഥിരീകരോതു ച|
