2 كورنثوس 8

١ 1 وَالآنَ، نُعَرِّفُكُمْ، أَيُّهَا الإِخْوَةُ، بِنِعْمَةِ اللهِ الْمَوْهُوبَةِ فِي كَنَائِسِ مُقَاطَعَةِ مَقِدُونِيَّةَ.

ഹേ ഭ്രാതരഃ, മാകിദനിയാദേശസ്ഥാസു സമിതിഷു പ്രകാശിതോ യ ഈശ്വരസ്യാനുഗ്രഹസ്തമഹം യുഷ്മാൻ ജ്ഞാപയാമി|

٢ 2 فَمَعَ أَنَّهُمْ كَانُوا فِي تَجْرِبَةِ ضِيقَةٍ شَدِيدَةٍ، فَإِنَّ فَرَحَهُمُ الْوَافِرَ مَعَ فَقْرِهِمِ الشَّدِيدِ فَاضَا فَأَنْتَجَا مِنْهُمْ سَخَاءً غَنِيًّا.

വസ്തുതോ ബഹുക്ലേശപരീക്ഷാസമയേ തേഷാം മഹാനന്ദോഽതീവദീനതാ ച വദാന്യതായാഃ പ്രചുരഫലമ് അഫലയതാം|

٣ 3 فَإِنِّي أَشْهَدُ أَنَّهُمْ تَبَرَّعُوا مِنْ تِلْقَاءِ أَنْفُسِهِمْ، لَا عَلَى قَدْرِ طَاقَتِهِمْ وَحَسْبُ، بَلْ فَوْقَ طَاقَتِهِمْ.

തേ സ്വേച്ഛയാ യഥാശക്തി കിഞ്ചാതിശക്തി ദാന ഉദ്യുക്താ അഭവൻ ഇതി മയാ പ്രമാണീക്രിയതേ|

٤ 4 وَقَدْ تَوَسَّلُوا إِلَيْنَا بِإِلْحَاحٍ شَدِيدٍ أَنْ نَقْبَلَ عَطَاءَهُمْ وَاشْتِرَاكَهُمْ فِي إِعَانَةِ الْقِدِّيسِينَ.

വയഞ്ച യത് പവിത്രലോകേഭ്യസ്തേഷാം ദാനമ് ഉപകാരാർഥകമ് അംശനഞ്ച ഗൃഹ്ലാമസ്തദ് ബഹുനുനയേനാസ്മാൻ പ്രാർഥിതവന്തഃ|

٥ 5 كَمَا أَنَّهُمْ تَجَاوَزُوا مَا تَوَقَّعْنَاهُ، إِذْ كَرَّسُوا أَنْفُسَهُمْ أَوَّلاً لِلرَّبِّ ثُمَّ لَنَا نَحْنُ بِمَشِيئَةِ اللهِ،

വയം യാദൃക് പ്രത്യൈക്ഷാമഹി താദൃഗ് അകൃത്വാ തേഽഗ്രേ പ്രഭവേ തതഃ പരമ് ഈശ്വരസ്യേച്ഛയാസ്മഭ്യമപി സ്വാൻ ന്യവേദയൻ|

٦ 6 مِمَّا جَعَلَنَا نَلْتَمِسُ مِنْ تِيطُسَ أَنْ يُكْمِلَ عِنْدَكُمْ هَذَا الْعَمَلَ كَمَا سَبَقَ أَنِ ابْتَدَأَ بِهِ.

അതോ ഹേതോസ്ത്വം യഥാരബ്ധവാൻ തഥൈവ കരിന്ഥിനാം മധ്യേഽപി തദ് ദാനഗ്രഹണം സാധയേതി യുഷ്മാൻ അധി വയം തീതം പ്രാർഥയാമഹി|

٧ 7 وَلَكِنْ، كَمَا أَنَّكُمْ فِي وَفْرَةٍ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ: مِنَ الإِيمَانِ، وَالْكَلِمَةِ، وَالْمَعْرِفَةِ، وَالاجْتِهَادِ فِي كُلِّ أَمْرٍ، وَمَحَبَّتِكُمْ لَنَا، لَيْتَكُمْ تَكُونُونَ أَيْضاً فِي وَفْرَةٍ مِنْ نِعْمَةِ الْعَطَاءِ هَذِهِ.

അതോ വിശ്വാസോ വാക്പടുതാ ജ്ഞാനം സർവ്വോത്സാഹോ ഽസ്മാസു പ്രേമ ചൈതൈ ർഗുണൈ ര്യൂയം യഥാപരാൻ അതിശേധ്വേ തഥൈവൈതേന ഗുണേനാപ്യതിശേധ്വം|

٨ 8 لَا أَقُولُ هَذَا عَلَى سَبِيلِ الأَمْرِ، بَلِ اخْتِبَاراً لِصِدْقِ مَحَبَّتِكُمْ بِحَمَاسَةِ الآخَرِينَ.

ഏതദ് അഹമ് ആജ്ഞയാ കഥയാമീതി നഹി കിന്ത്വന്യേഷാമ് ഉത്സാഹകാരണാദ് യുഷ്മാകമപി പ്രേമ്നഃ സാരല്യം പരീക്ഷിതുമിച്ഛതാ മയൈതത് കഥ്യതേ|

٩ 9 فَأَنْتُمْ تَعْرِفُونَ نِعْمَةَ رَبِّنَا يَسُوعَ الْمَسِيحِ: فَمِنْ أَجْلِكُمُ افْتَقَرَ، وَهُوَ الْغَنِيُّ لِكَيْ تَغْتَنُوا أَنْتُمْ بِفَقْرِهِ.

യൂയഞ്ചാസ്മത്പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യാനുഗ്രഹം ജാനീഥ യതസ്തസ്യ നിർധനത്വേന യൂയം യദ് ധനിനോ ഭവഥ തദർഥം സ ധനീ സന്നപി യുഷ്മത്കൃതേ നിർധനോഽഭവത്|

١٠ 10 وَأَنَا أُبْدِي لَكُمْ رَأْيِي فِي الْمَوْضُوعِ. فَإِنَّ هَذَا نَافِعٌ لَكُمْ أَنْتُمُ الَّذِينَ سَبَقَ أَنْ بَدَأْتُمْ مُنْذُ السَّنَةِ الْمَاضِيَةِ لَا أَنْ تَفْعَلُوا فَقَطْ بَلْ أَنْ تَرْغَبُوا أَيْضاً:

ഏതസ്മിൻ അഹം യുഷ്മാൻ സ്വവിചാരം ജ്ഞാപയാമി| ഗതം സംവത്സരമ് ആരഭ്യ യൂയം കേവലം കർമ്മ കർത്തം തന്നഹി കിന്ത്വിച്ഛുകതാം പ്രകാശയിതുമപ്യുപാക്രാഭ്യധ്വം തതോ ഹേതോ ര്യുഷ്മത്കൃതേ മമ മന്ത്രണാ ഭദ്രാ|

١١ 11 إِنَّمَا الآنَ أَكْمِلُوا الْقِيَامَ بِذلِكَ الْعَمَلِ، حَتَّى كَمَا كَانَ لَكُمُ الاِسْتِعْدَادُ لأَنْ تَرْغَبُوا، يَكُونُ لَكُمْ أَيْضاً الاسْتِعْدَادُ لأَنْ تُكْمِلُوا الْعَمَلَ مِمَّا تَمْلِكُونَ.

അതോ ഽധുനാ തത്കർമ്മസാധനം യുഷ്മാഭിഃ ക്രിയതാം തേന യദ്വദ് ഇച്ഛുകതായാമ് ഉത്സാഹസ്തദ്വദ് ഏകൈകസ്യ സമ്പദനുസാരേണ കർമ്മസാധനമ് അപി ജനിഷ്യതേ|

١٢ 12 فَمَتَى وُجِدَ الاِسْتِعْدَادُ، يُقْبَلُ الْعَطَاءُ عَلَى قَدْرِ مَا يَمْلِكُ الإِنْسَانُ، لَا عَلَى قَدْرِ مَا لَا يَمْلِكُ.

യസ്മിൻ ഇച്ഛുകതാ വിദ്യതേ തേന യന്ന ധാര്യ്യതേ തസ്മാത് സോഽനുഗൃഹ്യത ഇതി നഹി കിന്തു യദ് ധാര്യ്യതേ തസ്മാദേവ|

١٣ 13 وَلَيْسَ ذَلِكَ بِهَدَفِ أَنْ يَكُونَ الآخَرُونَ فِي وَفْرَةٍ وَتَكُونُوا أَنْتُمْ فِي ضِيقٍ، بَلْ عَلَى مَبْدَأِ الْمُسَاوَاةِ:

യത ഇതരേഷാം വിരാമേണ യുഷ്മാകഞ്ച ക്ലേശേന ഭവിതവ്യം തന്നഹി കിന്തു സമതയൈവ|

١٤ 14 فَفِي الْحَالَةِ الْحَاضِرَةِ، تَسُدُّ وَفْرَتُكُمْ حَاجَتَهُمْ، لِكَيْ تَسُدَّ وَفْرَتُهُمْ حَاجَتَكُمْ، فَتَتِمَّ الْمُسَاوَاةُ،

വർത്തമാനസമയേ യുഷ്മാകം ധനാധിക്യേന തേഷാം ധനന്യൂനതാ പൂരയിതവ്യാ തസ്മാത് തേഷാമപ്യാധിക്യേന യുഷ്മാകം ന്യൂനതാ പൂരയിഷ്യതേ തേന സമതാ ജനിഷ്യതേ|

١٥ 15 وَفْقاً لِمَا قَدْ كُتِبَ: «الْمُكَثِّرُ لَمْ يَفْضُلْ عَنْهُ شَيْءٌ، وَالْمُقَلِّلُ لَمْ يَنْقُصْهُ شَيْءٌ».

തദേവ ശാസ്ത്രേഽപി ലിഖിതമ് ആസ്തേ യഥാ, യേനാധികം സംഗൃഹീതം തസ്യാധികം നാഭവത് യേന ചാൽപം സംഗൃഹീതം തസ്യാൽപം നാഭവത്|

١٦ 16 وَلَكِنْ، شُكْراً لِلهِ الَّذِي وَضَعَ فِي قَلْبِ تِيطُسَ مِثْلَ هذِهِ الْحَمَاسَةِ لأَجْلِكُمْ.

യുഷ്മാകം ഹിതായ തീതസ്യ മനസി യ ഈശ്വര ഇമമ് ഉദ്യോഗം ജനിതവാൻ സ ധന്യോ ഭവതു|

١٧ 17 فَقَدْ لَبَّى الْتِمَاسَنَا فِعْلاً، بَلِ انْطَلَقَ إِلَيْكُمْ مِنْ تِلْقَاءِ نَفْسِهِ لِكَوْنِهِ أَشَدَّ حَمَاسَةً.

തീതോഽസ്മാകം പ്രാർഥനാം ഗൃഹീതവാൻ കിഞ്ച സ്വയമ് ഉദ്യുക്തഃ സൻ സ്വേച്ഛയാ യുഷ്മത്സമീപം ഗതവാൻ|

١٨ 18 وَقَدْ أَرْسَلْنَا مَعَهُ الأَخَ الَّذِي ذَاعَ مَدْحُهُ بَيْنَ الْكَنَائِسِ كُلِّهَا فِي خِدْمَةِ الإِنْجِيلِ.

തേന സഹ യോഽപര ഏകോ ഭ്രാതാസ്മാഭിഃ പ്രേഷിതഃ സുസംവാദാത് തസ്യ സുഖ്യാത്യാ സർവ്വാഃ സമിതയോ വ്യാപ്താഃ|

١٩ 19 لَيْسَ هَذَا وَحَسْبُ، بَلْ هُوَ أَيْضاً مُنْتَخَبُ مِنَ الْكَنَائِسِ رَفِيقاً لَنَا فِي السَّفَرِ لإِيصَالِ هَذَا الْعَطَاءِ الَّذِي نُقَدِّمُهُ تَمْجِيداً لِلرَّبِّ نَفْسِهِ وَإِظْهَاراً لاهْتِمَامِنَا بَعْضِنَا بِبَعْضٍ.

പ്രഭോ ർഗൗരവായ യുഷ്മാകമ് ഇച്ഛുകതായൈ ച സ സമിതിഭിരേതസ്യൈ ദാനസേവായൈ അസ്മാകം സങ്ഗിത്വേ ന്യയോജ്യത|

٢٠ 20 وَنَحْنُ حَرِيصُونَ عَلَى أَلّا يَلُومَنَا أَحَدٌ فِي أَمْرِ هذِهِ التَّقْدِمَةِ الْكَبِيرَةِ الَّتِي نَتَوَلَّى الْقِيَامَ بِها.

യതോ യാ മഹോപായനസേവാസ്മാഭി ർവിധീയതേ താമധി വയം യത് കേനാപി ന നിന്ദ്യാമഹേ തദർഥം യതാമഹേ|

٢١ 21 فَإِنَّنَا نَحْرِصُ عَلَى النَّزَاهَةِ لَا أَمَامَ الرَّبِّ فَقَطْ، بَلْ أَمَامَ النَّاسِ أَيْضاً.

യതഃ കേവലം പ്രഭോഃ സാക്ഷാത് തന്നഹി കിന്തു മാനവാനാമപി സാക്ഷാത് സദാചാരം കർത്തുമ് ആലോചാമഹേ|

٢٢ 22 وَأَرْسَلْنَا مَعَهُمَا أَخَانَا الَّذِي تَبَيَّنَ لَنَا بِالاِخْتِبَارِ مَرَّةً بَعْدَ مَرَّةٍ، أَنَّ لَهُ حَمَاسَةً شَدِيدَةً فِي أُمُورٍ كَثِيرَةٍ، وَهُوَ الآنَ أَوْفَرُ جِدّاً فِي الْحَمَاسَةِ بِسَبَبِ ثِقَتِهِ الْعَظِيمَةِ بِكُمْ.

താഭ്യാം സഹാപര ഏകോ യോ ഭ്രാതാസ്മാഭിഃ പ്രേഷിതഃ സോഽസ്മാഭി ർബഹുവിഷയേഷു ബഹവാരാൻ പരീക്ഷിത ഉദ്യോഗീവ പ്രകാശിതശ്ച കിന്ത്വധുനാ യുഷ്മാസു ദൃഢവിശ്വാസാത് തസ്യോത്സാഹോ ബഹു വവൃധേ|

٢٣ 23 أَمَّا تِيطُسُ، فَهُوَ زَمِيلِي وَمُعَاوِنِي مِنْ أَجْلِ مَصْلَحَتِكُمْ. وَأَمَّا أَخَوَانَا الآخَرَانِ، فَهُمَا رَسُولا الْكَنَائِسِ وَمَجْدُ الْمَسِيحِ.

യദി കശ്ചിത് തീതസ്യ തത്ത്വം ജിജ്ഞാസതേ തർഹി സ മമ സഹഭാഗീ യുഷ്മന്മധ്യേ സഹകാരീ ച, അപരയോ ർഭ്രാത്രോസ്തത്ത്വം വാ യദി ജിജ്ഞാസതേ തർഹി തൗ സമിതീനാം ദൂതൗ ഖ്രീഷ്ടസ്യ പ്രതിബിമ്ബൗ ചേതി തേന ജ്ഞായതാം|

٢٤ 24 فَأَثْبِتُوا لَهُمْ إِذَنْ أَمَامَ الْكَنَائِسِ بُرْهَانَ مَحَبَّتِكُمْ وَصَوَابِ افْتِخَارِنَا بِكُمْ.

അതോ ഹേതോഃ സമിതീനാം സമക്ഷം യുഷ്മത്പ്രേമ്നോഽസ്മാകം ശ്ലാഘായാശ്ച പ്രാമാണ്യം താൻ പ്രതി യുഷ്മാഭിഃ പ്രകാശയിതവ്യം|