2 كورنثوس 6

١ 1 فَبِمَا أَنَّنَا عَامِلُونَ مَعاً عِنْدَ اللهِ، نَطْلُبُ أَلَّا يَكُونَ قُبُولُكُمْ لِنِعْمَةِ اللهِ عَبَثاً.

തസ്യ സഹായാ വയം യുഷ്മാൻ പ്രാർഥയാമഹേ, ഈശ്വരസ്യാനുഗ്രഹോ യുഷ്മാഭി ർവൃഥാ ന ഗൃഹ്യതാം|

٢ 2 فَإِنَّهُ يَقُولُ: «فِي وَقْتِ الْقَبُولِ اسْتَجَبْتُ لَكَ، وَفِي يَوْمِ الْخَلاصِ أَعَنْتُكَ». وَالآنَ هُوَ وَقْتُ الْقَبُولِ. الْيَوْمُ يَوْمُ الْخَلاصِ!

തേനോക്തമേതത്, സംശ്രോഷ്യാമി ശുഭേ കാലേ ത്വദീയാം പ്രാർഥനാമ് അഹം| ഉപകാരം കരിഷ്യാമി പരിത്രാണദിനേ തവ| പശ്യതായം ശുഭകാലഃ പശ്യതേദം ത്രാണദിനം|

٣ 3 وَلَسْنَا نَتَصَرَّفُ أَيَّ تَصَرُّفٍ يَكُونُ عَثْرَةً لأَحَدٍ، حَتَّى لَا يَلْحَقَ الْخِدْمَةَ أَيُّ لَوْمٍ.

അസ്മാകം പരിചര്യ്യാ യന്നിഷ്കലങ്കാ ഭവേത് തദർഥം വയം കുത്രാപി വിഘ്നം ന ജനയാമഃ,

٤ 4 وَإِنَّمَا نَتَصَرَّفُ فِي كُلِّ شَيْءٍ بِمَا يُبَيِّنُ أَنَّنَا فِعْلاً خُدَّامُ اللهِ: فِي تَحَمُّلِ الْكَثِيرِ؛ فِي الشَّدَائِدِ وَالْحَاجَاتِ وَالضِّيقَاتِ وَالْجَلْدَاتِ

കിന്തു പ്രചുരസഹിഷ്ണുതാ ക്ലേശോ ദൈന്യം വിപത് താഡനാ കാരാബന്ധനം നിവാസഹീനത്വം പരിശ്രമോ ജാഗരണമ് ഉപവസനം

٥ 5 وَالسُّجُونِ وَالاضْطِرَابَاتِ وَالأَتْعَابِ وَالسَّهَرِ وَالصَّوْمِ؛

നിർമ്മലത്വം ജ്ഞാനം മൃദുശീലതാ ഹിതൈഷിതാ

٦ 6 فِي الطَّهَارَةِ وَالْمَعْرِفَةِ وَطُولِ الْبَالِ وَاللُّطْفِ؛ فِي الرُّوحِ الْقُدُسِ وَالْمَحَبَّةِ الْخَالِصَةِ مِنَ الرِّيَاءِ؛

പവിത്ര ആത്മാ നിഷ്കപടം പ്രേമ സത്യാലാപ ഈശ്വരീയശക്തി

٧ 7 فِي كَلِمَةِ الْحَقِّ وَقُدْرَةِ اللهِ؛ بِأَسْلِحَةِ الْبِرِّ فِي الْهُجُومِ وَالدِّفَاعِ؛

ർദക്ഷിണവാമാഭ്യാം കരാഭ്യാം ധർമ്മാസ്ത്രധാരണം

٨ 8 بِالْكَرَامَةِ وَالْهَوَانِ؛ بِالصِّيتِ السَّيِّئِ وَالصِّيتِ الْحَسَنِ. نُعَامَلُ كَمُضَلِّلِينَ وَنَحْنُ صَادِقُونَ،

മാനാപമാനയോരഖ്യാതിസുഖ്യാത്യോ ർഭാഗിത്വമ് ഏതൈഃ സർവ്വൈരീശ്വരസ്യ പ്രശംസ്യാൻ പരിചാരകാൻ സ്വാൻ പ്രകാശയാമഃ|

٩ 9 كَمَجْهُولِينَ وَنَحْنُ مَعْرُوفُونَ، كَمَائِتِينَ وَهَا نَحْنُ نَحْيَا، كَمُعَاقَبِينَ وَلا نُقْتَلُ،

ഭ്രമകസമാ വയം സത്യവാദിനോ ഭവാമഃ, അപരിചിതസമാ വയം സുപരിചിതാ ഭവാമഃ, മൃതകൽപാ വയം ജീവാമഃ, ദണ്ഡ്യമാനാ വയം ന ഹന്യാമഹേ,

١٠ 10 كَمَحْزُونِينَ وَنَحْنُ دَائِماً فَرِحُونَ، كَفُقَرَاءَ وَنَحْنُ نُغْنِي كَثِيرِينَ، كَمَنْ لَا شَيْءَ عِنْدَهُمْ وَنَحْنُ نَمْلِكُ كُلَّ شَيْءٍ.

ശോകയുക്താശ്ച വയം സദാനന്ദാമഃ, ദരിദ്രാ വയം ബഹൂൻ ധനിനഃ കുർമ്മഃ, അകിഞ്ചനാശ്ച വയം സർവ്വം ധാരയാമഃ|

١١ 11 إِنَّنَا كَلَّمْنَاكُمْ، يَا أَهْلَ كُورِنْثُوسَ، بِصَرَاحَةِ فَمٍ وَرَحَابَةِ قَلْبٍ.

ഹേ കരിന്ഥിനഃ, യുഷ്മാകം പ്രതി മമാസ്യം മുക്തം മമാന്തഃകരണാഞ്ച വികസിതം|

١٢ 12 إِنَّكُمْ مُتَضَايِقُونَ، لَا بِسَبَبِنَا بَلْ بِسَبَبِ ضِيقِ عَوَاطِفِكُمْ

യൂയം മമാന്തരേ ന സങ്കോചിതാഃ കിഞ്ച യൂയമേവ സങ്കോചിതചിത്താഃ|

١٣ 13 وَلَكِنْ، عَلَى سَبِيلِ الْمُعَامَلَةِ بِالْمِثْلِ، وَأُخَاطِبُكُمْ كَأَوْلادٍ، لِتَكُنْ قُلُوبُكُمْ أَيْضاً رَحْبَةً!

കിന്തു മഹ്യം ന്യായ്യഫലദാനാർഥം യുഷ്മാഭിരപി വികസിതൈ ർഭവിതവ്യമ് ഇത്യഹം നിജബാലകാനിവ യുഷ്മാൻ വദാമി|

١٤ 14 لَا تَدْخُلُوا مَعَ غَيْرِ الْمُؤْمِنِينَ تَحْتَ نِيرٍ وَاحِدٍ. فَأَيُّ ارْتِبَاطٍ بَيْنَ الْبِرِّ وَالإِثْمِ؟ وَأَيَّةُ شَرِكَةٍ بَيْنَ النُّورِ وَالظَّلامِ؟

അപരമ് അപ്രത്യയിഭിഃ സാർദ്ധം യൂയമ് ഏകയുഗേ ബദ്ധാ മാ ഭൂത, യസ്മാദ് ധർമ്മാധർമ്മയോഃ കഃ സമ്ബന്ധോഽസ്തി? തിമിരേണ സർദ്ധം പ്രഭായാ വാ കാ തുലനാസ്തി?

١٥ 15 وَأَيُّ تَحَالُفٍ لِلْمَسِيحِ مَعَ إِبْلِيسَ؟ وَأَيُّ نَصِيبٍ لِلْمُؤْمِنِ مَعَ غَيْرِ الْمُؤْمِنِ؟

ബിലീയാലദേവേന സാകം ഖ്രീഷ്ടസ്യ വാ കാ സന്ധിഃ? അവിശ്വാസിനാ സാർദ്ധം വാ വിശ്വാസിലോകസ്യാംശഃ കഃ?

١٦ 16 وَأَيُّ وِفَاقٍ لِهَيْكَلِ اللهِ مَعَ الأَصْنَامِ؟ فَإِنَّنَا نَحْنُ هَيْكَلُ اللهِ الْحَيِّ، وَفْقاً لِمَا قَالَهُ اللهُ: «سَأَسْكُنُ فِي وَسَطِهِمْ، وَأَسِيرُ بَيْنَهُمْ، وَأَكُونُ إِلهَهُمْ وَهُمْ يَكُونُونَ شَعْباً لِي».

ഈശ്വരസ്യ മന്ദിരേണ സഹ വാ ദേവപ്രതിമാനാം കാ തുലനാ? അമരസ്യേശ്വരസ്യ മന്ദിരം യൂയമേവ| ഈശ്വരേണ തദുക്തം യഥാ, തേഷാം മധ്യേഽഹം സ്വാവാസം നിധാസ്യാമി തേഷാം മധ്യേ ച യാതായാതം കുർവ്വൻ തേഷാമ് ഈശ്വരോ ഭവിഷ്യാമി തേ ച മല്ലോകാ ഭവിഷ്യന്തി|

١٧ 17 لِذلِكَ «اخْرُجُوا مِنْ وَسْطِهِمْ، وَكُونُوا مُنْفَصِلِينَ»، يَقُولُ الرَّبُّ، «وَلا تَلْمَسُوا مَا هُوَ نَجِسٌ،

അതോ ഹേതോഃ പരമേശ്വരഃ കഥയതി യൂയം തേഷാം മധ്യാദ് ബഹിർഭൂയ പൃഥഗ് ഭവത, കിമപ്യമേധ്യം ന സ്പൃശത; തേനാഹം യുഷ്മാൻ ഗ്രഹീഷ്യാമി,

١٨ 18 فَأَقْبَلَكُمْ»، وَ«أَكُونَ لَكُمْ أَباً، وَتَكُونُوا لِي بَنِينَ وَبَنَاتٍ»، هَذَا يَقُولُهُ الرَّبُّ الْقَادِرُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ.

യുഷ്മാകം പിതാ ഭവിഷ്യാമി ച, യൂയഞ്ച മമ കന്യാപുത്രാ ഭവിഷ്യഥേതി സർവ്വശക്തിമതാ പരമേശ്വരേണോക്തം|