2 كورنثوس 2

١ 1 وَلَكِنِّي قَرَّرْتُ أَنْ لَا يَكُونَ مَجِيئِي إِلَيْكُمْ سَبَباً لإِحْزَانِكُمْ.

അപരഞ്ചാഹം പുനഃ ശോകായ യുഷ്മത്സന്നിധിം ന ഗമിഷ്യാമീതി മനസി നിരചൈഷം|

٢ 2 فَإِنْ أَحْزَنْتُكُمْ فَمَنْ ذَا يُفَرِّحُنِي إِلّا الَّذِي أَحْزَنْتُهُ؟

യസ്മാദ് അഹം യദി യുഷ്മാൻ ശോകയുക്താൻ കരോമി തർഹി മയാ യഃ ശോകയുക്തീകൃതസ്തം വിനാ കേനാപരേണാഹം ഹർഷയിഷ്യേ?

٣ 3 لِهَذَا أَكْتُبُ إِلَيْكُمْ مَا أَكْتُبُهُ هُنَا، حَتَّى عِنْدَمَا أَجِيءُ لَا يَأْتِينِي الْحُزْنُ مِنَ الَّذِي كَانَ يَجِبُ أَنْ يَأْتِيَنِي مِنْهُ الْفَرَحُ. وَلِي ثِقَةٌ بِجَمِيعِكُمْ أَنَّ فَرَحِي هُوَ فَرَحُكُمْ جَمِيعاً.

മമ യോ ഹർഷഃ സ യുഷ്മാകം സർവ്വേഷാം ഹർഷ ഏവേതി നിശ്ചിതം മയാബോധി; അതഏവ യൈരഹം ഹർഷയിതവ്യസ്തൈ ർമദുപസ്ഥിതിസമയേ യന്മമ ശോകോ ന ജായേത തദർഥമേവ യുഷ്മഭ്യമ് ഏതാദൃശം പത്രം മയാ ലിഖിതം|

٤ 4 فَإِنَّ مَا كَتَبْتُهُ إِلَيْكُمْ سَابِقاً كَانَ نَابِعاً مِنْ ضِيقٍ شَدِيدٍ وَاكْتِئَابٍ فِي الْقَلْبِ، وَمَصْحُوباً بِدُمُوعٍ كَثِيرَةٍ. وَمَا كَانَ قَصْدِي أَنْ أُحْزِنَكُمْ، بَلْ أَنْ تَعْرِفُوا الْمَحَبَّةَ الْفَيَّاضَةَ الَّتِي عِنْدِي مِنْ نَحْوِكُمْ.

വസ്തുതസ്തു ബഹുക്ലേശസ്യ മനഃപീഡായാശ്ച സമയേഽഹം ബഹ്വശ്രുപാതേന പത്രമേകം ലിഖിതവാൻ യുഷ്മാകം ശോകാർഥം തന്നഹി കിന്തു യുഷ്മാസു മദീയപ്രേമബാഹുല്യസ്യ ജ്ഞാപനാർഥം|

٥ 5 وَإذَا كَانَ أَحَدٌ قَدْ سَبَّبَ الْحُزْنَ، فَإِنَّهُ لَمْ يُسَبِّبِ الْحُزْنَ لِي شَخْصِيًّا، بَلْ لِجَمِيعِكُمْ إِلَى حَدٍّ مَا، هَذَا لِكَيْ لَا أُبَالِغَ!

യേനാഹം ശോകയുക്തീകൃതസ്തേന കേവലമഹം ശോകയുക്തീകൃതസ്തന്നഹി കിന്ത്വംശതോ യൂയം സർവ്വേഽപി യതോഽഹമത്ര കസ്മിംശ്ചിദ് ദോഷമാരോപയിതും നേച്ഛാമി|

٦ 6 وَالآنَ، يَكْفِي ذَلِكَ الرَّجُلَ الْمُذْنِبَ الْقِصَاصُ الَّذِي أَنْزَلَهُ بِهِ أَكْثَرُكُمْ.

ബഹൂനാം യത് തർജ്ജനം തേന ജനേനാലമ്ഭി തത് തദർഥം പ്രചുരം|

٧ 7 وَعَلَى نَقِيضِ ذَلِكَ، فَأَحْرَى بِكُمُ الآنَ أَنْ تُسَامِحُوهُ وَتُشَجِّعُوهُ، وَإلَّا فَإِنَّهُ قَدْ يُبْتَلَعُ فِي غَمْرَةِ الْحُزْنِ الشَّدِيدِ.

അതഃ സ ദുഃഖസാഗരേ യന്ന നിമജ്ജതി തദർഥം യുഷ്മാഭിഃ സ ക്ഷന്തവ്യഃ സാന്ത്വയിതവ്യശ്ച|

٨ 8 لِذَلِكَ أُنَاشِدُكُمْ أَنْ تُؤَكِّدُوا لَهُ مَحَبَّتَكُمْ.

ഇതി ഹേതോഃ പ്രർഥയേഽഹം യുഷ്മാഭിസ്തസ്മിൻ ദയാ ക്രിയതാം|

٩ 9 وَقَدْ كَانَ مَا كَتَبْتُهُ إِلَيْكُمْ بِهَدَفِ اخْتِبَارِكُمْ أَيْضاً، لأَعْرِفَ مَدَى طَاعَتِكُمْ فِي كُلِّ شَيْءٍ.

യൂയം സർവ്വകർമ്മണി മമാദേശം ഗൃഹ്ലീഥ ന വേതി പരീക്ഷിതുമ് അഹം യുഷ്മാൻ പ്രതി ലിഖിതവാൻ|

١٠ 10 فَمَنْ تُسَامِحُونَهُ بِشَيْءٍ، أُسَامِحُهُ أَنَا أَيْضاً. وَإذَا كُنْتُ أَنَا أَيْضاً قَدْ سَامَحْتُ ذَلِكَ الرَّجُلَ بِشَيْءٍ، فَقَدْ سَامَحْتُهُ مِنْ أَجْلِكُمْ فِي حَضْرَةِ الْمَسِيحِ،

യസ്യ യോ ദോഷോ യുഷ്മാഭിഃ ക്ഷമ്യതേ തസ്യ സ ദോഷോ മയാപി ക്ഷമ്യതേ യശ്ച ദോഷോ മയാ ക്ഷമ്യതേ സ യുഷ്മാകം കൃതേ ഖ്രീഷ്ടസ്യ സാക്ഷാത് ക്ഷമ്യതേ|

١١ 11 مَخَافَةَ أَنْ يَسْتَغِلَّنَا الشَّيْطَانُ لأَنَنَا لَا نَجْهَلُ نِيَّاتِهِ.

ശയതാനഃ കൽപനാസ്മാഭിരജ്ഞാതാ നഹി, അതോ വയം യത് തേന ന വഞ്ച്യാമഹേ തദർഥമ് അസ്മാഭിഃ സാവധാനൈ ർഭവിതവ്യം|

١٢ 12 وَلَمَّا وَصَلْتُ إِلَى مَدِينَةِ تَرُوَاسَ لأَجْلِ إِنْجِيلِ الْمَسِيحِ، وَفَتَحَ لِيَ الرَّبُّ بَاباً لِلْخِدْمَةِ

അപരഞ്ച ഖ്രീഷ്ടസ്യ സുസംവാദഘോഷണാർഥം മയി ത്രോയാനഗരമാഗതേ പ്രഭോഃ കർമ്മണേ ച മദർഥം ദ്വാരേ മുക്തേ

١٣ 13 لَمْ تَسْتَرِحْ رُوحِي لأَنِّي لَمْ أَجِدْ تِيطُسَ أَخِي. فَوَدَّعْتُ الْمُؤْمِنِينَ هُنَاكَ وَتَوَجَّهْتُ إِلَى مُقَاطَعَةِ مَقِدُونِيَّةَ.

സത്യപി സ്വഭ്രാതുസ്തീതസ്യാവിദ്യമാനത്വാത് മദീയാത്മനഃ കാപി ശാന്തി ർന ബഭൂവ, തസ്മാദ് അഹം താൻ വിസർജ്ജനം യാചിത്വാ മാകിദനിയാദേശം ഗന്തും പ്രസ്ഥാനമ് അകരവം|

١٤ 14 وَلكِنْ، شُكْراً لِلهِ الَّذِي يَقُودُنَا دَائِماً فِي مَوْكِبِ النَّصْرِ فِي الْمَسِيحِ، وَيَنْشُرُ بِنَا رَائِحَةَ مَعْرِفَتِهِ فِي كُلِّ مَكَانٍ.

യ ഈശ്വരഃ സർവ്വദാ ഖ്രീഷ്ടേനാസ്മാൻ ജയിനഃ കരോതി സർവ്വത്ര ചാസ്മാഭിസ്തദീയജ്ഞാനസ്യ ഗന്ധം പ്രകാശയതി സ ധന്യഃ|

١٥ 15 فَإِنَّنَا رَائِحَةُ الْمَسِيحِ الطَّيِّبَةُ الْمُرْتَفِعَةُ إِلَى اللهِ، الْمُنْتَشِرَةُ عَلَى السَّوَاءِ عِنْدَ الَّذِينَ يَخْلُصُونَ وَعِنْدَ الَّذِينَ يَهْلِكُونَ:

യസ്മാദ് യേ ത്രാണം ലപ്സ്യന്തേ യേ ച വിനാശം ഗമിഷ്യന്തി താൻ പ്രതി വയമ് ഈശ്വരേണ ഖ്രീഷ്ടസ്യ സൗഗന്ധ്യം ഭവാമഃ|

١٦ 16 هَؤُلاءِ يَشُمُّونَ فِيهَا رَائِحَةً مِنَ الْمَوْتِ وَإِلَى الْمَوْتِ، وَأُولئِكَ رَائِحَةً مِنَ الْحَيَاةِ وَإِلَى الْحَيَاةِ. وَمَنْ هُوَ صَاحِبُ الْكَفَاءَةِ لِتَأْدِيَةِ هذِهِ الأُمُورِ؟

വയമ് ഏകേഷാം മൃത്യവേ മൃത്യുഗന്ധാ അപരേഷാഞ്ച ജീവനായ ജീവനഗന്ധാ ഭവാമഃ, കിന്ത്വേതാദൃശകർമ്മസാധനേ കഃ സമർഥോഽസ്തി?

١٧ 17 فَإِنَّنَا لَا نُتَاجِرُ بِكَلِمَةِ اللهِ كَمَا يَفْعَلُ الْكَثِيرُونَ، وَإِنَّمَا بِإِخْلاصٍ وَمِنْ قِبَلِ اللهِ، وَأَمَامَ اللهِ، نَتَكَلَّمُ فِي الْمَسِيحِ.

അന്യേ ബഹവോ ലോകാ യദ്വദ് ഈശ്വരസ്യ വാക്യം മൃഷാശിക്ഷയാ മിശ്രയന്തി വയം തദ്വത് തന്ന മിശ്രയന്തഃ സരലഭാവേനേശ്വരസ്യ സാക്ഷാദ് ഈശ്വരസ്യാദേശാത് ഖ്രീഷ്ടേന കഥാം ഭാഷാമഹേ|