2 كورنثوس 11

١ 1 لَيْتَكُمْ تَحْتَمِلُونَ مِنِّي بَعْضَ الْغَبَاوَةِ، بَلْ إِنَّكُمْ فِي الْوَاقِعِ تَحْتَمِلُونَنِي.

യൂയം മമാജ്ഞാനതാം ക്ഷണം യാവത് സോഢുമ് അർഹഥ, അതഃ സാ യുഷ്മാഭിഃ സഹ്യതാം|

٢ 2 فَإِنِّي أَغَارُ عَلَيْكُمْ غَيْرَةً مِنْ عِندِ اللهِ لأَنِّي خَطَبْتُكُمْ لِرَجُلٍ وَاحِدٍ هُوَ الْمَسِيحُ، لأُقَدِّمَكُمْ إِلَيْهِ عَذْرَاءَ عَفِيفَةً.

ഈശ്വരേ മമാസക്തത്വാദ് അഹം യുഷ്മാനധി തപേ യസ്മാത് സതീം കന്യാമിവ യുഷ്മാൻ ഏകസ്മിൻ വരേഽർഥതഃ ഖ്രീഷ്ടേ സമർപയിതുമ് അഹം വാഗ്ദാനമ് അകാർഷം|

٣ 3 غَيْرَ أَنِّي أَخْشَى أَنْ تُضَلَّلَ عُقُولُكُمْ عَنِ الإِخْلاصِ وَالطَّهَارَةِ تُجَاهَ الْمَسِيحِ مِثْلَمَا أَغْوَتِ الْحَيَّةُ بِمَكْرِهَا حَوَّاءَ.

കിന്തു സർപേണ സ്വഖലതയാ യദ്വദ് ഹവാ വഞ്ചയാഞ്ചകേ തദ്വത് ഖ്രീഷ്ടം പ്രതി സതീത്വാദ് യുഷ്മാകം ഭ്രംശഃ സമ്ഭവിഷ്യതീതി ബിഭേമി|

٤ 4 فَإِذَا كَانَ مَنْ يَأْتِيكُمْ يُبَشِّرُ بِيَسُوعَ آخَرَ لَمْ نُبَشِّرْ بِهِ نَحْنُ أَوْ كُنْتُمْ تَنَالُونَ رُوحاً آخَرَ لَمْ تَنَالُوهُ، أَوْ تَقْبَلُونَ إِنْجِيلاً لَمْ تَقْبَلُوهُ، فَإِنَّكُمْ تَحْتَمِلُونَ ذَلِكَ بِكُلِّ سُرُورٍ.

അസ്മാഭിരനാഖ്യാപിതോഽപരഃ കശ്ചിദ് യീശു ര്യദി കേനചിദ് ആഗന്തുകേനാഖ്യാപ്യതേ യുഷ്മാഭിഃ പ്രാഗലബ്ധ ആത്മാ വാ യദി ലഭ്യതേ പ്രാഗഗൃഹീതഃ സുസംവാദോ വാ യദി ഗൃഹ്യതേ തർഹി മന്യേ യൂയം സമ്യക് സഹിഷ്യധ്വേ|

٥ 5 فَإِنِّي أَعْتَبِرُ نَفْسِي غَيْرَ مُتَخَلِّفٍ فِي شَيْءٍ عَنْ أُولئِكَ الرُّسُلِ الْمُتَفَوِّقِينَ.

കിന്തു മുഖ്യേഭ്യഃ പ്രേരിതേഭ്യോഽഹം കേനചിത് പ്രകാരേണ ന്യൂനോ നാസ്മീതി ബുധ്യേ|

٦ 6 فَمَعَ أَنِّي أَتَكَلَّمُ كَلامَ الْعَامَّةِ غَيْرَ الْفَصِيحِ، فَلا تَنْقُصُنِي الْمَعْرِفَةُ. وَإِنَّمَا أَظْهَرْنَا لَكُمْ ذَلِكَ فِي كُلِّ شَيْءٍ أَمَامَ الْجَمِيعِ.

മമ വാക്പടുതായാ ന്യൂനത്വേ സത്യപി ജ്ഞാനസ്യ ന്യൂനത്വം നാസ്തി കിന്തു സർവ്വവിഷയേ വയം യുഷ്മദ്ഗോചരേ പ്രകാശാമഹേ|

٧ 7 أَيَكُونُ ذَنْبِي إِذَنْ، أَنِّي بَشَّرْتُكُمْ بِالإِنْجِيلِ دُونَ أُجْرَةٍ مِنْكُمْ، فَأَنْقَصْتُ قَدْرِي لِيَزْدَادَ قَدْرُكُمْ؟

യുഷ്മാകമ് ഉന്നത്യൈ മയാ നമ്രതാം സ്വീകൃത്യേശ്വരസ്യ സുസംവാദോ വിനാ വേതനം യുഷ്മാകം മധ്യേ യദ് അഘോഷ്യത തേന മയാ കിം പാപമ് അകാരി?

٨ 8 ظَلَمْتُ كَنَائِسَ أُخْرَى بِتَحْمِيلِهَا نَفَقَةَ خِدْمَتِكُمْ.

യുഷ്മാകം സേവനായാഹമ് അന്യസമിതിഭ്യോ ഭൃതി ഗൃഹ്ലൻ ധനമപഹൃതവാൻ,

٩ 9 وَحِينَ كُنْتُ عِنْدَكُمْ وَاحْتَجْتُ، لَمْ أُثَقِّلْ عَلَى أَحَدٍ مِنْكُمْ. إِذْ سَدَّ حَاجَتِي الإِخْوَةُ الَّذِينَ جَاءُوا مِنْ مُقَاطَعَةِ مَقِدُونِيَّةَ. وَقَدْ حَفِظْتُ نَفْسِي، وَسَأَحْفَظُهَا أَيْضاً، مِنْ أَنْ أَكُونَ ثَقِيلاً عَلَيْكُمْ فِي أَيِّ شَيْءٍ.

യദാ ച യുഷ്മന്മധ്യേഽവഽർത്തേ തദാ മമാർഥാഭാവേ ജാതേ യുഷ്മാകം കോഽപി മയാ ന പീഡിതഃ; യതോ മമ സോഽർഥാഭാവോ മാകിദനിയാദേശാദ് ആഗതൈ ഭ്രാതൃഭി ന്യവാര്യ്യത, ഇത്ഥമഹം ക്കാപി വിഷയേ യഥാ യുഷ്മാസു ഭാരോ ന ഭവാമി തഥാ മയാത്മരക്ഷാ കൃതാ കർത്തവ്യാ ച|

١٠ 10 وَمَادَامَ حَقُّ الْمَسِيحِ فِيَّ، لَنْ يُوقِفَ أَحَدٌ افْتِخَارِي هَذَا فِي بِلادِ أَخَائِيَةَ كُلِّهَا!

ഖ്രീഷ്ടസ്യ സത്യതാ യദി മയി തിഷ്ഠതി തർഹി മമൈഷാ ശ്ലാഘാ നിഖിലാഖായാദേശേ കേനാപി ന രോത്സ്യതേ|

١١ 11 لِمَاذَا؟ أَلأَنِّي لَا أُحِبُّكُمْ؟ اللهُ يَعْلَمُ!

ഏതസ്യ കാരണം കിം? യുഷ്മാസു മമ പ്രേമ നാസ്ത്യേതത് കിം തത്കാരണം? തദ് ഈശ്വരോ വേത്തി|

١٢ 12 وَلَكِنْ، سَأَفْعَلُ مَا أَنَا فَاعِلُهُ الآنَ لأُسْقِطَ حُجَّةَ الَّذِينَ يَلْتَمِسُونَ حُجَّةً تُبَيِّنُ أَنَّهُمْ مِثْلُنَا فِي مَا يَفْتَخِرُونَ بِهِ.

യേ ഛിദ്രമന്വിഷ്യന്തി തേ യത് കിമപി ഛിദ്രം ന ലഭന്തേ തദർഥമേവ തത് കർമ്മ മയാ ക്രിയതേ കാരിഷ്യതേ ച തസ്മാത് തേ യേന ശ്ലാഘന്തേ തേനാസ്മാകം സമാനാ ഭവിഷ്യന്തി|

١٣ 13 فَإِنَّ أَمْثَالَ هَؤُلاءِ هُمْ رُسُلٌ دَجَّالُونَ، عُمَّالٌ مَاكِرُونَ، يُظْهِرُونَ أَنْفُسَهُمْ بِمَظْهَرِ رُسُلِ الْمَسِيحِ.

താദൃശാ ഭാക്തപ്രേരിതാഃ പ്രവഞ്ചകാഃ കാരവോ ഭൂത്വാ ഖ്രീഷ്ടസ്യ പ്രേരിതാനാം വേശം ധാരയന്തി|

١٤ 14 وَلا عَجَبَ! فَالشَّيْطَانُ نَفْسُهُ يُظْهِرُ نَفْسَهُ بِمَظْهَرِ مَلاكِ نُورٍ.

തച്ചാശ്ചര്യ്യം നഹി; യതഃ സ്വയം ശയതാനപി തേജസ്വിദൂതസ്യ വേശം ധാരയതി,

١٥ 15 فَلَيْسَ كَثِيراً إِذَنْ أَنْ يُظْهِرَ خُدَّامُهُ أَنْفُسَهُمْ بِمَظْهَرِ خُدَّامِ الْبِرِّ. وَإِنَّ عَاقِبَتَهُمْ سَتَكُونُ عَلَى حَسَبِ أَعْمَالِهِمْ.

തതസ്തസ്യ പരിചാരകാ അപി ധർമ്മപരിചാരകാണാം വേശം ധാരയന്തീത്യദ്ഭുതം നഹി; കിന്തു തേഷാം കർമ്മാണി യാദൃശാനി ഫലാന്യപി താദൃശാനി ഭവിഷ്യന്തി|

١٦ 16 أَقُولُ مَرَّةً أُخْرَى: لَا يَظُنَّ أَحَدٌ أَنِّي غَبِيٌّ وَإلَّا، فَاقْبَلُونِي وَلَوْ كَغَبِيٍّ، كَيْ أَفْتَخِرَ أَنَا أَيْضاً قَلِيلاً!

അഹം പുന ർവദാമി കോഽപി മാം നിർബ്ബോധം ന മന്യതാം കിഞ്ച യദ്യപി നിർബ്ബോധോ ഭവേയം തഥാപി യൂയം നിർബ്ബോധമിവ മാമനുഗൃഹ്യ ക്ഷണൈകം യാവത് മമാത്മശ്ലാഘാമ് അനുജാനീത|

١٧ 17 وَمَا أَتَكَلَّمُ بِهِ هُنَا، لَا أَتَكَلَّمُ بِهِ وَفْقاً لِلرَّبِّ، بَلْ كَأَنِّي فِي الْغَبَاوَةِ، وَلِي هذِهِ الثِّقَةُ الَّتِي تَدْفَعُنِي إِلَى الافْتِخَارِ:

ഏതസ്യാഃ ശ്ലാഘായാ നിമിത്തം മയാ യത് കഥിതവ്യം തത് പ്രഭുനാദിഷ്ടേനേവ കഥ്യതേ തന്നഹി കിന്തു നിർബ്ബോധേനേവ|

١٨ 18 بِمَا أَنَّ كَثِيرِينَ يَفْتَخِرُونَ بِمَا يُوَافِقُ الْجَسَدَ، فَأَنَا أَيْضاً سَأَفْتَخِرُ.

അപരേ ബഹവഃ ശാരീരികശ്ലാഘാം കുർവ്വതേ തസ്മാദ് അഹമപി ശ്ലാഘിഷ്യേ|

١٩ 19 فَلأَنَّكُمْ عُقَلاءُ، تَحْتَمِلُونَ الأَغْبِيَاءَ بِسُرُورٍ!

ബുദ്ധിമന്തോ യൂയം സുഖേന നിർബ്ബോധാനാമ് ആചാരം സഹധ്വേ|

٢٠ 20 فَإِنَّكُمْ تَحْتَمِلُونَ كُلَّ مَنْ يَسْتَعْبِدُكُمْ، وَيَفْتَرِسُكُمْ، وَيَسْتَغِلُّكُمْ، وَيَتَكَبَّرُ عَلَيْكُمْ، وَيَلْطِمُكُمْ عَلَى وُجُوهِكُمْ.

കോഽപി യദി യുഷ്മാൻ ദാസാൻ കരോതി യദി വാ യുഷ്മാകം സർവ്വസ്വം ഗ്രസതി യദി വാ യുഷ്മാൻ ഹരതി യദി വാത്മാഭിമാനീ ഭവതി യദി വാ യുഷ്മാകം കപോലമ് ആഹന്തി തർഹി തദപി യൂയം സഹധ്വേ|

٢١ 21 يَالَلْمَهَانَةِ! كَمْ كُنَّا ضُعَفَاءَ فِي مُعَامَلَتِنَا لَكُمْ! وَلَكِنْ، مَادُمْتُ أَتَكَلَّمُ فِي غَبَاوَةٍ، فَكُلُّ مَا يَتَجَرَّأُ عَلَيْهِ هَؤُلاءِ، أَتَجَرَّأُ عَلَيْهِ أَنَا أَيْضاً.

ദൗർബ്ബല്യാദ് യുഷ്മാഭിരവമാനിതാ ഇവ വയം ഭാഷാമഹേ, കിന്ത്വപരസ്യ കസ്യചിദ് യേന പ്രഗൽഭതാ ജായതേ തേന മമാപി പ്രഗൽഭതാ ജായത ഇതി നിർബ്ബോധേനേവ മയാ വക്തവ്യം|

٢٢ 22 فَإِنْ كَانُوا عِبْرَانِيِّينَ، فَأَنَا كَذَلِكَ؛ أَوْ إِسْرَائِيلِيِّينَ، فَأَنَا كَذَلِكَ؛ أَوْ مِنْ نَسْلِ إِبْرَاهِيمَ؛ فَأَنَا كَذَلِكَ!

തേ കിമ് ഇബ്രിലോകാഃ? അഹമപീബ്രീ| തേ കിമ് ഇസ്രായേലീയാഃ? അഹമപീസ്രായേലീയഃ| തേ കിമ് ഇബ്രാഹീമോ വംശാഃ? അഹമപീബ്രാഹീമോ വംശഃ|

٢٣ 23 وَإِنْ كَانُوا خُدَّامَ الْمَسِيحِ، أَتَكَلَّمُ كَأَنِّي فَقَدْتُ صَوَابِي، فَأَنَا مُتَفَوِّقٌ عَلَيْهِمْ: فِي الأَتْعَابِ أَوْفَرُ مِنْهُمْ جِدّاً، فِي الْجَلْدَاتِ فَوْقَ الْحَدِّ، فِي السُّجُونِ أَوْفَرُ جِدّاً، فِي التَّعَرُّضِ لِلْمَوْتِ أَكْثَرُ مِرَاراً.

തേ കിം ഖ്രീഷ്ടസ്യ പരിചാരകാഃ? അഹം തേഭ്യോഽപി തസ്യ മഹാപരിചാരകഃ; കിന്തു നിർബ്ബോധ ഇവ ഭാഷേ, തേഭ്യോഽപ്യഹം ബഹുപരിശ്രമേ ബഹുപ്രഹാരേ ബഹുവാരം കാരായാം ബഹുവാരം പ്രാണനാശസംശയേ ച പതിതവാൻ|

٢٤ 24 مِنَ الْيَهُودِ تَلَقَّيْتُ الْجَلْدَ خَمْسَ مَرَّاتٍ، كُلَّ مَرَّةٍ أَرْبَعِينَ جَلْدَةً إِلّا وَاحِدَةً.

യിഹൂദീയൈരഹം പഞ്ചകൃത്വ ഊനചത്വാരിംശത്പ്രഹാരൈരാഹതസ്ത്രിർവേത്രാഘാതമ് ഏകകൃത്വഃ പ്രസ്തരാഘാതഞ്ച പ്രപ്തവാൻ|

٢٥ 25 ضُرِبْتُ بِالْعِصِيِّ ثَلاثَ مَرَّاتٍ. رُجِمْتُ بِالْحِجَارَةِ مَرَّةً. تَحَطَّمَتْ بِيَ السَّفِينَةُ ثَلاثَ مَرَّاتٍ. قَضَّيْتُ فِي عَرْضِ الْبَحْرِ يَوْماً بِنَهَارِهِ وَلَيْلِهِ.

വാരത്രയം പോതഭഞ്ജനേന ക്ലിഷ്ടോഽഹമ് അഗാധസലിലേ ദിനമേകം രാത്രിമേകാഞ്ച യാപിതവാൻ|

٢٦ 26 سَافَرْتُ أَسْفَاراً عَدِيدَةً؛ وَوَاجَهَتْنِي أَخْطَارُ السُّيُولِ الْجَارِفَةِ، وَأَخْطَارُ قُطَّاعِ الطُّرُقِ، وَأَخْطَارٌ مِنْ بَنِي جِنْسِي، وَأَخْطَارٌ مِنَ الْوَثَنَيِّينَ، وَأَخْطَارٌ فِي الْمُدُنِ، وَأَخْطَارٌ فِي الْبَرَارِي، وَأَخْطَارٌ فِي الْبَحْرِ، وَأَخْطَارٌ بَيْنَ إِخْوَةٍ دَجَّالِينَ.

ബഹുവാരം യാത്രാഭി ർനദീനാം സങ്കടൈ ർദസ്യൂനാം സങ്കടൈഃ സ്വജാതീയാനാം സങ്കടൈ ർഭിന്നജാതീയാനാം സങ്കടൈ ർനഗരസ്യ സങ്കടൈ ർമരുഭൂമേഃ സങ്കടൈ സാഗരസ്യ സങ്കടൈ ർഭാക്തഭ്രാതൃണാം സങ്കടൈശ്ച

٢٧ 27 وَكَمْ عَانَيْتُ مِنَ التَّعَبِ وَالْكَدِّ وَالسَّهَرِ الطَّوِيلِ، وَالْجُوعِ وَالْعَطَشِ وَالصَّوْمِ الْكَثِيرِ، وَالْبَرْدِ وَالْعُرْيِ.

പരിശ്രമക്ലേശാഭ്യാം വാരം വാരം ജാഗരണേന ക്ഷുധാതൃഷ്ണാഭ്യാം ബഹുവാരം നിരാഹാരേണ ശീതനഗ്നതാഭ്യാഞ്ചാഹം കാലം യാപിതവാൻ|

٢٨ 28 وَفَضْلاً عَنْ هَذِهِ الْمَخَاطِرِ الْخَارِجِيَّةِ، يَزْدَادُ عَلَيَّ الضَّغْطُ يَوْماً بَعْدَ يَوْمٍ، إِذْ أَحْمِلُ هَمَّ جَمِيعِ الْكَنَائِسِ.

താദൃശം നൈമിത്തികം ദുഃഖം വിനാഹം പ്രതിദിനമ് ആകുലോ ഭവാമി സർവ്വാസാം സമിതീനാം ചിന്താ ച മയി വർത്തതേ|

٢٩ 29 أَهُنَالِكَ مَنْ يَضْعُفُ وَلا أَضْعُفُ أَنَا، وَمَنْ يَتَعَثَّرُ وَلا أَحْتَرِقُ أَنَا؟

യേനാഹം ന ദുർബ്ബലീഭവാമി താദൃശം ദൗർബ്ബല്യം കഃ പാപ്നോതി?

٣٠ 30 إِنْ كَانَ لابُدَّ مِنَ الافْتِخَارِ، فَإِنِّي سَأَفْتَخِرُ بِأُمُورِ ضَعْفِي.

യദി മയാ ശ്ലാഘിതവ്യം തർഹി സ്വദുർബ്ബലതാമധി ശ്ലാഘിഷ്യേ|

٣١ 31 وَيَعْلَمُ اللهُ، أَبُو رَبِّنَا يَسُوعَ، الْمُبَارَكُ إِلَى الأَبَدِ، أَنِّي لَسْتُ أَكْذِبُ: (aiōn g165)

മയാ മൃഷാവാക്യം ന കഥ്യത ഇതി നിത്യം പ്രശംസനീയോഽസ്മാകം പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ താത ഈശ്വരോ ജാനാതി| (aiōn g165)

٣٢ 32 فَإِنَّ الْحَاكِمَ الَّذِي أَقَامَهُ الْمَلِكُ الْحَارِثُ عَلَى وِلايَةِ دِمَشْقَ، شَدَّدَ الْحِرَاسَةَ عَلَى مَدِينَةِ دِمَشْقَ، رَغْبَةً فِي الْقَبْضِ عَلَيَّ،

ദമ്മേഷകനഗരേഽരിതാരാജസ്യ കാര്യ്യാധ്യക്ഷോ മാം ധർത്തുമ് ഇച്ഛൻ യദാ സൈന്യൈസ്തദ് ദമ്മേഷകനഗരമ് അരക്ഷയത്

٣٣ 33 وَلَكِنِّي تَدَلَّيْتُ فِي سَلَّةٍ مِنْ نَافِذَةٍ فِي السُّورِ، فَنَجَوْتُ مِنْ يَدِهِ.

തദാഹം ലോകൈഃ പിടകമധ്യേ പ്രാചീരഗവാക്ഷേണാവരോഹിതസ്തസ്യ കരാത് ത്രാണം പ്രാപം|