1 تيموثاوس 5

١ 1 لَا تُوَبِّخْ شَيْخاً تَوْبِيخاً قَاسِياً، بَلْ عِظْهُ كَأَنَّهُ أَبٌ لَكَ. وَعَامِلِ الشُّبَّانَ كَأَنَّهُمْ إِخْوَةٌ لَكَ؛

ത്വം പ്രാചീനം ന ഭർത്സയ കിന്തു തം പിതരമിവ യൂനശ്ച ഭ്രാതൃനിവ

٢ 2 وَالعَجَائِزَ كَأَنَّهُنَّ أُمَّهَاتٌ؛ وَالشَّابَّاتِ كَأَنَّهُنَّ أَخَوَاتٌ، بِكُلِّ طَهَارَةٍ.

വൃദ്ധാഃ സ്ത്രിയശ്ച മാതൃനിവ യുവതീശ്ച പൂർണശുചിത്വേന ഭഗിനീരിവ വിനയസ്വ|

٣ 3 أَكْرِمِ الأَرَامِلَ اللَّوَاتِي لَا مُعِيلَ لَهُنَّ.

അപരം സത്യവിധവാഃ സമ്മന്യസ്വ|

٤ 4 فَإِنْ كَانَ لِلأَرْمَلَةِ أَوْلادٌ أَوْ أَحْفَادٌ، فَمِنْ أَوَّلِ وَاجِبَاتِ هَؤُلاءِ أَنْ يَتَعَلَّمُوا تَوْقِيرَ أَهْلِهِمْ وَأَنْ يَفُوا حَقَّ وَالِدِيهِمْ. فَإِنَّ هَذَا الْعَمَلَ مَقْبُولٌ فِي نَظَرِ اللهِ.

കസ്യാശ്ചിദ് വിധവായാ യദി പുത്രാഃ പൗത്രാ വാ വിദ്യന്തേ തർഹി തേ പ്രഥമതഃ സ്വീയപരിജനാൻ സേവിതും പിത്രോഃ പ്രത്യുപകർത്തുഞ്ച ശിക്ഷന്താം യതസ്തദേവേശ്വരസ്യ സാക്ഷാദ് ഉത്തമം ഗ്രാഹ്യഞ്ച കർമ്മ|

٥ 5 وَلَكِنَّ الأَرْمَلَةَ الَّتِي تَعِيشُ وَحِيدَةً وَلا مُعِيلَ لَهَا، فَقَدْ وَضَعَتْ رَجَاءَهَا فِي اللهِ وَهِيَ تُدَاوِمُ عَلَى الأَدْعِيَةِ وَالصَّلَوَاتِ لَيْلاً وَنَهَاراً.

അപരം യാ നാരീ സത്യവിധവാ നാഥഹീനാ ചാസ്തി സാ ഈശ്വരസ്യാശ്രയേ തിഷ്ഠന്തീ ദിവാനിശം നിവേദനപ്രാർഥനാഭ്യാം കാലം യാപയതി|

٦ 6 أَمَّا تِلْكَ الَّتِي تَعِيشُ مُنْغَمِسَةً فِي اللَّذَّاتِ، فَقَدْ مَاتَتْ، وَإِنْ كَانَتْ حَيَّةً.

കിന്തു യാ വിധവാ സുഖഭോഗാസക്താ സാ ജീവത്യപി മൃതാ ഭവതി|

٧ 7 وَعَلَيْكَ أَنْ تُوصِيَ بِهذِهِ الأُمُورِ، لِكَيْ يَكُونَ الْجَمِيعُ بِلا لَوْمٍ.

അതഏവ താ യദ് അനിന്ദിതാ ഭവേയൂസ്തദർഥമ് ഏതാനി ത്വയാ നിദിശ്യന്താം|

٨ 8 فَإِذَا كَانَ أَحَدٌ لَا يَهْتَمُّ بِذَوِيهِ، وَبِخَاصَّةٍ بِأَهْلِ بَيْتِهِ، فَقَدْ أَنْكَرَ الإِيمَانَ، وَهُوَ أَسْوَأُ مِنْ غَيْرِ الْمُؤْمِنِ.

യദി കശ്ചിത് സ്വജാതീയാൻ ലോകാൻ വിശേഷതഃ സ്വീയപരിജനാൻ ന പാലയതി തർഹി സ വിശ്വാസാദ് ഭ്രഷ്ടോ ഽപ്യധമശ്ച ഭവതി|

٩ 9 لِتُقَيَّدْ فِي سِجِلِّ الأَرَامِلِ مَنْ بَلَغَتْ سِنَّ السِّتِّينَ عَلَى الأَقَلِّ، عَلَى أَنْ تَكُونَ قَدْ تَزَوَّجَتْ مِنْ رَجُلٍ وَاحِدٍ،

വിധവാവർഗേ യസ്യാ ഗണനാ ഭവതി തയാ ഷഷ്ടിവത്സരേഭ്യോ ന്യൂനവയസ്കയാ ന ഭവിതവ്യം; അപരം പൂർവ്വമ് ഏകസ്വാമികാ ഭൂത്വാ

١٠ 10 وَيَكُونَ مَشْهُوداً لَهَا بِالأَعْمَالِ الصَّالِحَةِ، كَأَنْ تَكُونَ قَدْ رَبَّتِ الأَوْلادَ، وَأَضَافَتِ الْغُرَبَاءَ، وَغَسَّلَتْ أَقْدَامَ الْقِدِّيسِينَ، وَأَسْعَفَتِ الْمُتَضَايِقِينَ، وَمَارَسَتْ كُلَّ عَمَلٍ صَالِحٍ!

സാ യത് ശിശുപോഷണേനാതിഥിസേവനേന പവിത്രലോകാനാം ചരണപ്രക്ഷാലനേന ക്ലിഷ്ടാനാമ് ഉപകാരേണ സർവ്വവിധസത്കർമ്മാചരണേന ച സത്കർമ്മകരണാത് സുഖ്യാതിപ്രാപ്താ ഭവേത് തദപ്യാവശ്യകം|

١١ 11 أَمَّا الأَرَامِلُ الشَّابَّاتُ، فَلا تُقَيِّدْهُنَّ. إِذْ عِنْدَمَا يَنْشَغِلْنَ عَنْ الْمَسِيحِ، يَرْغَبْنَ فِي الزَّوَاجِ،

കിന്തു യുവതീ ർവിധവാ ന ഗൃഹാണ യതഃ ഖ്രീഷ്ടസ്യ വൈപരീത്യേന താസാം ദർപേ ജാതേ താ വിവാഹമ് ഇച്ഛന്തി|

١٢ 12 فَيَصِرْنَ أَهْلاً لِلْقَصَاصِ، لأَنَّهُنَّ قَدْ نَكَثْنَ عَهْدَهُنَّ الأَوَّلَ.

തസ്മാച്ച പൂർവ്വധർമ്മം പരിത്യജ്യ ദണ്ഡനീയാ ഭവന്തി|

١٣ 13 وَفِي الْوَقْتِ نَفْسِهِ يَتَعَوَّدْنَ الْبَطَالَةَ وَالتَّنَقُّلَ مِنْ بَيْتٍ إِلَى بَيْتٍ. وَلا تَكْفِيهِنَّ الْبَطَالَةُ، بَلْ يَنْصَرِفْنَ أَيْضاً إِلَى الثَّرْثَرَةِ وَالتَّشَاغُلِ بِمَا لَا يَعْنِيهِنَّ وَالتَّحَدُّثِ بِأُمُورٍ غَيْرِ لائِقَةٍ.

അനന്തരം താ ഗൃഹാദ് ഗൃഹം പര്യ്യടന്ത്യ ആലസ്യം ശിക്ഷന്തേ കേവലമാലസ്യം നഹി കിന്ത്വനർഥകാലാപം പരാധികാരചർച്ചാഞ്ചാപി ശിക്ഷമാണാ അനുചിതാനി വാക്യാനി ഭാഷന്തേ|

١٤ 14 فَأُرِيدُ إِذَنْ أَنْ تَتَزَوَّجَ الأَرَامِلُ الشَّابَّاتُ، فَيَلِدْنَ الأَوْلادَ، وَيُدَبِّرْنَ بُيُوتَهُنَّ، وَلا يُفْسِحْنَ لِلْمُقَاوِمِ الْمَجَالَ لِلطَّعْنِ فِي سُلُوكِهِنَّ.

അതോ മമേച്ഛേയം യുവത്യോ വിധവാ വിവാഹം കുർവ്വതാമ് അപത്യവത്യോ ഭവന്തു ഗൃഹകർമ്മ കുർവ്വതാഞ്ചേത്ഥം വിപക്ഷായ കിമപി നിന്ദാദ്വാരം ന ദദതു|

١٥ 15 ذَلِكَ لأَنَّ بَعْضاً مِنْهُنَّ قَدِ انْحَرَفْنَ وَرَاءَ الشَّيْطَانِ فِعْلاً.

യത ഇതഃ പൂർവ്വമ് അപി കാശ്ചിത് ശയതാനസ്യ പശ്ചാദ്ഗാമിന്യോ ജാതാഃ|

١٦ 16 وَإِنْ كَانَ لأَحَدِ الْمُؤْمِنِينَ أَوِ الْمُؤْمِنَاتِ أَرَامِلُ مِنْ ذَوِيهِ، فَعَلَيْهِ أَنْ يُعِينَهُنَّ حَتَّى لَا تَتَحَمَّلَ الْكَنِيسَةُ الأَعْبَاءَ، فَتَتَفَرَّغَ لإِعَانَةِ الأَرَامِلِ الْمُحْتَاجَاتِ حَقّاً.

അപരം വിശ്വാസിന്യാ വിശ്വാസിനോ വാ കസ്യാപി പരിവാരാണാം മധ്യേ യദി വിധവാ വിദ്യന്തേ തർഹി സ താഃ പ്രതിപാലയതു തസ്മാത് സമിതൗ ഭാരേ ഽനാരോപിതേ സത്യവിധവാനാം പ്രതിപാലനം കർത്തും തയാ ശക്യതേ|

١٧ 17 أَمَّا الشُّيُوخُ الَّذِينَ يُحْسِنُونَ الْقِيَادَةَ، فَلْيُعْتَبَرُوا أَهْلاً لِلإِكْرَامِ الْمُضَاعَفِ، وَبِخَاصَّةٍ الَّذِينَ يَبْذِلُونَ الْجَهْدَ فِي نَشْرِ الْكَلِمَةِ وَفِي التَّعْلِيمِ.

യേ പ്രാഞ്ചഃ സമിതിം സമ്യഗ് അധിതിഷ്ഠന്തി വിശേഷത ഈശ്വരവാക്യേനോപദേശേന ച യേ യത്നം വിദധതേ തേ ദ്വിഗുണസ്യാദരസ്യ യോഗ്യാ മാന്യന്താം|

١٨ 18 لأَنَّ الْكِتَابَ يَقُول: «لا تَضَعْ كِمَامَةً عَلَى فَمِ الثَّوْرِ وَهُوَ يَدْرُسُ الْحُبُوبَ»، وَأَيْضاً: «الْعَامِلُ يَسْتَحِقُّ أُجْرَتَهُ».

യസ്മാത് ശാസ്ത്രേ ലിഖിതമിദമാസ്തേ, ത്വം ശസ്യമർദ്ദകവൃഷസ്യാസ്യം മാ ബധാനേതി, അപരമപി കാര്യ്യകൃദ് വേതനസ്യ യോഗ്യോ ഭവതീതി|

١٩ 19 وَلا تَقْبَلْ تُهْمَةً مُوَجَّهَةً إِلَى أَحَدِ الشُّيُوخِ، إِلَّا إِذَا أَيَّدَهَا شَاهِدَانِ أَوْ ثَلاثَةٌ.

ദ്വൗ ത്രീൻ വാ സാക്ഷിണോ വിനാ കസ്യാചിത് പ്രാചീനസ്യ വിരുദ്ധമ് അഭിയോഗസ്ത്വയാ ന ഗൃഹ്യതാം|

٢٠ 20 فَإِذَا ثَبَتَ أَنَّ الْمُتَّهَمَ مُخْطِئٌ، وَبِّخْهُ أَمَامَ الْجَمِيعِ، لِيَكُونَ عِنْدَ الْبَاقِينَ خَوْفٌ!

അപരം യേ പാപമാചരന്തി താൻ സർവ്വേഷാം സമക്ഷം ഭർത്സയസ്വ തേനാപരേഷാമപി ഭീതി ർജനിഷ്യതേ|

٢١ 21 أَطْلُبُ مِنْكَ أَمَامَ اللهِ وَالْمَسِيحِ وَالْمَلائِكَةِ الْمُخْتَارِينَ أَنْ تَعْمَلَ بِهذِهِ التَّوْصِيَاتِ دُونَ مُحَابَاةِ أَشْخَاصٍ، فَلا تَعْمَلَ شَيْئاً بِتَحَيُّزٍ.

അഹമ് ഈശ്വരസ്യ പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ മനോനീതദിവ്യദൂതാനാഞ്ച ഗോചരേ ത്വാമ് ഇദമ് ആജ്ഞാപയാമി ത്വം കസ്യാപ്യനുരോധേന കിമപി ന കുർവ്വന വിനാപക്ഷപാതമ് ഏതാന വിധീൻ പാലയ|

٢٢ 22 لَا تَتَسَرَّعْ فِي وَضْعِ يَدِكَ عَلَى أَحَدٍ. وَلا تَشْتَرِكْ فِي خَطَايَا الآخَرِينَ. وَاحْفَظْ نَفْسَكَ طَاهِراً.

കസ്യാപി മൂർദ്ധി ഹസ്താപർണം ത്വരയാ മാകാർഷീഃ| പരപാപാനാഞ്ചാംശീ മാ ഭവ| സ്വം ശുചിം രക്ഷ|

٢٣ 23 لَا تَشْرَبِ الْمَاءَ فَقَطْ بَعْدَ الآنَ. وَإِنَّمَا خُذْ قَلِيلاً مِنَ الْخَمْرِ مُدَاوِياً مَعِدَتَكَ وَأَمْرَاضَكَ الَّتِي تُعَاوِدُكَ كَثِيراً.

അപരം തവോദരപീഡായാഃ പുനഃ പുന ദുർബ്ബലതായാശ്ച നിമിത്തം കേവലം തോയം ന പിവൻ കിഞ്ചിൻ മദ്യം പിവ|

٢٤ 24 مِنَ النَّاسِ مَنْ تَكُونُ خَطَايَاهُمْ وَاضِحَةً قَبْلَ الْمُحَاكَمَةِ؛ وَمِنَ النَّاسِ مَنْ لَا تَظْهَرُ خَطَايَاهُمْ إِلَّا بَعْدَ الْمُحَاكَمَةِ.

കേഷാഞ്ചിത് മാനവാനാം പാപാനി വിചാരാത് പൂർവ്വം കേഷാഞ്ചിത് പശ്ചാത് പ്രകാശന്തേ|

٢٥ 25 وَقِيَاساً عَلَى ذلِكَ، فَإِنَّ الأَعْمَالَ الصَّالِحَةَ تَكُونُ وَاضِحَةً مُسْبَقاً؛ وَالأَعْمَالَ الَّتِي لَيْسَتْ بِصَالِحَةٍ، لَا يُمْكِنُ أَنْ تَظَلَّ مَخْفِيَّةً.

തഥൈവ സത്കർമ്മാണ്യപി പ്രകാശന്തേ തദന്യഥാ സതി പ്രച്ഛന്നാനി സ്ഥാതും ന ശക്നുവന്തി|