1 تسالونيكي 5

١ 1 أَمَّا مَسْأَلَةُ الأَزْمِنَةِ وَالأَوْقَاتِ الْمُحَدَّدَةِ، فَلَسْتُمْ فِي حَاجَةٍ لأَنْ يُكْتَبَ إِلَيْكُمْ فِيهَا.

ഹേ ഭ്രാതരഃ, കാലാൻ സമയാംശ്ചാധി യുഷ്മാൻ പ്രതി മമ ലിഖനം നിഷ്പ്രയോജനം,

٢ 2 لأَنَّكُمْ تَعْلَمُونَ يَقِيناً أَنَّ يَوْمَ الرَّبِّ سَيَأْتِي كَمَا يَأْتِي اللِّصُّ فِي اللَّيْلِ.

യതോ രാത്രൗ യാദൃക് തസ്കരസ്താദൃക് പ്രഭോ ർദിനമ് ഉപസ്ഥാസ്യതീതി യൂയം സ്വയമേവ സമ്യഗ് ജാനീഥ|

٣ 3 فَبَيْنَمَا النَّاسُ يَقُولُونَ: حَلَّ السَّلامُ وَالأَمْنُ! يَنْزِلُ بِهِمِ الْهَلاكُ الْمُفَاجِئُ كَالْمَخَاضِ الَّذِي يَدْهَمُ الْحُبْلَى، فَلا يَسْتَطِيعُونَ أَبَداً أَنْ يُفْلِتُوا.

ശാന്തി ർനിർവ്വിൻഘത്വഞ്ച വിദ്യത ഇതി യദാ മാനവാ വദിഷ്യന്തി തദാ പ്രസവവേദനാ യദ്വദ് ഗർബ്ഭിനീമ് ഉപതിഷ്ഠതി തദ്വദ് അകസ്മാദ് വിനാശസ്താൻ ഉപസ്ഥാസ്യതി തൈരുദ്ധാരോ ന ലപ്സ്യതേ|

٤ 4 غَيْرَ أَنَّكُمْ أَنْتُمْ، أَيُّهَا الإِخْوَةُ، لَسْتُمْ فِي الظَّلامِ حَتَّى يُفَاجِئَكُمْ ذَلِكَ الْيَوْمُ كَأَنَّهُ لِصٌّ.

കിന്തു ഹേ ഭ്രാതരഃ, യൂയമ് അന്ധകാരേണാവൃതാ ന ഭവഥ തസ്മാത് തദ്ദിനം തസ്കര ഇവ യുഷ്മാൻ ന പ്രാപ്സ്യതി|

٥ 5 فَأَنْتُمْ جَمِيعاً أَبْنَاءُ النُّورِ وَأَبْنَاءُ النَّهَارِ. إِنَّنَا لَسْنَا أَهْلَ اللَّيْلِ وَلا أَهْلَ الظَّلامِ.

സർവ്വേ യൂയം ദീപ്തേഃ സന്താനാ ദിവായാശ്ച സന്താനാ ഭവഥ വയം നിശാവംശാസ്തിമിരവംശാ വാ ന ഭവാമഃ|

٦ 6 إِذَنْ، لَا نَنَمْ كَمَا يَنَامُ الآخَرُونَ، بَلْ لِنَظَلّ سَاهِرِينَ وَصَاحِينَ،

അതോ ഽപരേ യഥാ നിദ്രാഗതാഃ സന്തി തദ്വദ് അസ്മാഭി ർന ഭവിതവ്യം കിന്തു ജാഗരിതവ്യം സചേതനൈശ്ച ഭവിതവ്യം|

٧ 7 فَإِنَّهُ فِي اللَّيْلِ يَنَامُ الَّذِينَ يَنَامُونَ، وَفِي اللَّيْلِ يَسْكَرُ الَّذِينَ يَسْكَرُونَ

യേ നിദ്രാന്തി തേ നിശായാമേവ നിദ്രാന്തി തേ ച മത്താ ഭവന്തി തേ രജന്യാമേവ മത്താ ഭവന്തി|

٨ 8 وَأَمَّا نَحْنُ، أَهْلَ النَّهَارِ، فَلْنَظَلّ صَاحِينَ، مُتَّخِذِينَ مِنَ الإِيمَانِ وَالْمَحَبَّةِ دِرْعاً لِصُدُورِنَا، وَمِنَ الرَّجَاءِ بِالْخَلاصِ خُوذَةً لِرُؤُوسِنَا.

കിന്തു വയം ദിവസസ്യ വംശാ ഭവാമഃ; അതോ ഽസ്മാഭി ർവക്ഷസി പ്രത്യയപ്രേമരൂപം കവചം ശിരസി ച പരിത്രാണാശാരൂപം ശിരസ്ത്രം പരിധായ സചേതനൈ ർഭവിതവ്യം|

٩ 9 فَإِنَّ اللهَ عَيَّنَنَا لَا لِيَنْزِلَ عَلَيْنَا الْغَضَبُ بَلْ لِنَنَالَ الْخَلاصَ بِرَبِّنَا يَسُوعَ الْمَسِيحِ،

യത ഈശ്വരോഽസ്മാൻ ക്രോധേ ന നിയുജ്യാസ്മാകം പ്രഭുനാ യീശുഖ്രീഷ്ടേന പരിത്രാണസ്യാധികാരേ നിയുക്തവാൻ,

١٠ 10 الَّذِي مَاتَ عَنَّا لِكَيْ نَحْيَا جَمِيعاً مَعَهُ، سَوَاءٌ كُنَّا فِي سَهَرِ الْحَيَاةِ أَمْ فِي رُقَادِ الْمَوْتِ!

ജാഗ്രതോ നിദ്രാഗതാ വാ വയം യത് തേന പ്രഭുനാ സഹ ജീവാമസ്തദർഥം സോഽസ്മാകം കൃതേ പ്രാണാൻ ത്യക്തവാൻ|

١١ 11 لِذَلِكَ عَزُّوا بَعْضُكُمْ بَعْضاً وَشَدِّدُوا أَحَدُكُمُ الآخَرَ، كَمَا أَنْتُمْ فَاعِلُونَ.

അതഏവ യൂയം യദ്വത് കുരുഥ തദ്വത് പരസ്പരം സാന്ത്വയത സുസ്ഥിരീകുരുധ്വഞ്ച|

١٢ 12 عَلَى أَنَّنَا نَرْجُو مِنْكُمْ، أَيُّهَا الإِخْوَةُ، أَنْ تُمَيِّزُوا أُولئِكَ الَّذِينَ يَجْتَهِدُونَ بَيْنَكُمْ، وَيَرْعُونَكُمْ كَمَا يُرِيدُ الرَّبُّ، وَيَعِظُونَكُمْ،

ഹേ ഭ്രാതരഃ, യുഷ്മാകം മധ്യേ യേ ജനാഃ പരിശ്രമം കുർവ്വന്തി പ്രഭോ ർനാമ്നാ യുഷ്മാൻ അധിതിഷ്ഠന്ത്യുപദിശന്തി ച താൻ യൂയം സമ്മന്യധ്വം|

١٣ 13 وَأَنْ تُقَدِّرُوهُمْ تَقْدِيراً فَائِقاً فِي الْمَحَبَّةِ، مِنْ أَجْلِ عَمَلِهِمْ. عِيشُوا بِسَلامٍ بَعْضُكُمْ مَعَ بَعْضٍ.

സ്വകർമ്മഹേതുനാ ച പ്രേമ്നാ താൻ അതീവാദൃയധ്വമിതി മമ പ്രാർഥനാ, യൂയം പരസ്പരം നിർവ്വിരോധാ ഭവത|

١٤ 14 إِلَّا أَنَّنَا نُنَاشِدُكُمْ، أَيُّهَا الإِخْوَةُ، أَنْ تَعِظُوا الْفَوْضَوِيِّينَ، وَتُشَدِّدُوا فَاقِدِي الْعَزْمِ، وَتُسَانِدُوا الضُّعَفَاءَ، وَتُعَامِلُوا الْجَمِيعَ بِطُولِ الْبَالِ.

ഹേ ഭ്രാതരഃ, യുഷ്മാൻ വിനയാമഹേ യൂയമ് അവിഹിതാചാരിണോ ലോകാൻ ഭർത്സയധ്വം, ക്ഷുദ്രമനസഃ സാന്ത്വയത, ദുർബ്ബലാൻ ഉപകുരുത, സർവ്വാൻ പ്രതി സഹിഷ്ണവോ ഭവത ച|

١٥ 15 حَذَارِ أَنْ يُبَادِلَ أَحَدُكُمْ شَرَّ غَيْرِهِ بِشَرٍّ مِثْلِهِ. بَلِ اسْعَوْا دَائِماً إِلَى الْخَيْرِ فِي مُعَامَلَتِكُمْ بَعْضِكُمْ لِبَعْضٍ وَلِلآخَرِينَ جَمِيعاً.

അപരം കമപി പ്രത്യനിഷ്ടസ്യ ഫലമ് അനിഷ്ടം കേനാപി യന്ന ക്രിയേത തദർഥം സാവധാനാ ഭവത, കിന്തു പരസ്പരം സർവ്വാൻ മാനവാംശ്ച പ്രതി നിത്യം ഹിതാചാരിണോ ഭവത|

١٦ 16 افْرَحُوا عَلَى الدَّوَامِ؛

സർവ്വദാനന്ദത|

١٧ 17 صَلُّوا دُونَ انْقِطَاعٍ؛

നിരന്തരം പ്രാർഥനാം കുരുധ്വം|

١٨ 18 ارْفَعُوا الشُّكْرَ فِي كُلِّ حَالٍ: فَهذِهِ هِيَ مَشِيئَةُ اللهِ لَكُمْ فِي الْمَسِيحِ يَسُوعَ.

സർവ്വവിഷയേ കൃതജ്ഞതാം സ്വീകുരുധ്വം യത ഏതദേവ ഖ്രീഷ്ടയീശുനാ യുഷ്മാൻ പ്രതി പ്രകാശിതമ് ഈശ്വരാഭിമതം|

١٩ 19 لَا تُخْمِدُوا الرُّوحَ،

പവിത്രമ് ആത്മാനം ന നിർവ്വാപയത|

٢٠ 20 لَا تَحْتَقِرُوا النُّبُوءَاتِ؛

ഈശ്വരീയാദേശം നാവജാനീത|

٢١ 21 امْتَحِنُوا كُلَّ شَيْءٍ وَتَمَسَّكُوا بِالْحَسَنِ.

സർവ്വാണി പരീക്ഷ്യ യദ് ഭദ്രം തദേവ ധാരയത|

٢٢ 22 تَرَفَّعُوا عَنْ كُلِّ مَا فِيهِ شُبْهَةُ شَرٍّ.

യത് കിമപി പാപരൂപം ഭവതി തസ്മാദ് ദൂരം തിഷ്ഠത|

٢٣ 23 وَإِلَهُ السَّلامِ نَفْسُهُ يُقَدِّسُكُمْ إِلَى التَّمَامِ وَيَحْفَظُكُمْ سَالِمِينَ، رُوحاً وَنَفْساً وَجَسَداً، لِتَكُونُوا بِلا لَوْمٍ عِنْدَ عَوْدَةِ رَبِّنَا يَسُوعَ الْمَسِيحِ.

ശാന്തിദായക ഈശ്വരഃ സ്വയം യുഷ്മാൻ സമ്പൂർണത്വേന പവിത്രാൻ കരോതു, അപരമ് അസ്മത്പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യാഗമനം യാവദ് യുഷ്മാകമ് ആത്മാനഃ പ്രാണാഃ ശരീരാണി ച നിഖിലാനി നിർദ്ദോഷത്വേന രക്ഷ്യന്താം|

٢٤ 24 فَإِنَّ اللهَ الَّذِي يَدْعُوكُمْ صَادِقٌ، وَسَوْفَ يُتِمُّ ذَلِكَ.

യോ യുഷ്മാൻ ആഹ്വയതി സ വിശ്വസനീയോഽതഃ സ തത് സാധയിഷ്യതി|

٢٥ 25 أَيُّهَا الإِخْوَةُ، صَلُّوا لأَجْلِنَا.

ഹേ ഭ്രാതരഃ, അസ്മാകം കൃതേ പ്രാർഥനാം കുരുധ്വം|

٢٦ 26 سَلِّمُوا عَلَى جَمِيعِ الإِخْوَةِ بِقُبْلَةٍ طَاهِرَةٍ!

പവിത്രചുമ്ബനേന സർവ്വാൻ ഭ്രാതൃൻ പ്രതി സത്കുരുധ്വം|

٢٧ 27 أُنَاشِدُكُمْ بِالرَّبِّ أَنْ تُقْرَأَ هذِهِ الرِّسَالَةُ عَلَى جَمِيعِ الإِخْوَةِ.

പത്രമിദം സർവ്വേഷാം പവിത്രാണാം ഭ്രാതൃണാം ശ്രുതിഗോചരേ യുഷ്മാഭിഃ പഠ്യതാമിതി പ്രഭോ ർനാമ്നാ യുഷ്മാൻ ശപയാമി|

٢٨ 28 وَلْتَكُنْ مَعَكُمْ نِعْمَةُ رَبِّنَا يَسُوعَ الْمَسِيحِ.

അസ്മാകം പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യാനുഗ്രതേ യുഷ്മാസു ഭൂയാത്| ആമേൻ|