1 تسالونيكي 2
| فَإِنَّكُمْ، أَيُّهَا الإِخْوَةُ، تَعْلَمُونَ أَنَّ قُدُومَنَا إِلَيْكُمْ لَمْ يَكُنْ بَاطِلاً. | ١ 1 |
ഹേ ഭ്രാതരഃ, യുഷ്മന്മധ്യേ ഽസ്മാകം പ്രവേശോ നിഷ്ഫലോ ന ജാത ഇതി യൂയം സ്വയം ജാനീഥ|
| فَمَعَ أَنَّنَا كُنَّا قَدْ قَاسَيْنَا الأَلَمَ وَالإِهَانَةَ فِي مَدِينَةِ فِيلِبِّي، كَمَا تَعْلَمُونَ، فَقَدْ تَجَرَّأْنَا فِي إِلَهِنَا أَنْ نُكَلِّمَكُمْ بِإِنْجِيلِ اللهِ مُجَاهِدِينَ فِي وَجْهِ الْمُعَارَضَةِ الشَّدِيدَةِ. | ٢ 2 |
അപരം യുഷ്മാഭി ര്യഥാശ്രാവി തഥാ പൂർവ്വം ഫിലിപീനഗരേ ക്ലിഷ്ടാ നിന്ദിതാശ്ച സന്തോഽപി വയമ് ഈശ്വരാദ് ഉത്സാഹം ലബ്ധ്വാ ബഹുയത്നേന യുഷ്മാൻ ഈശ്വരസ്യ സുസംവാദമ് അബോധയാമ|
| فَمَا كَانَ وَعْظُنَا صَادِراً عَنْ ضَلالٍ وَلا عَنْ نَجَاسَةٍ، وَلا خَالَطَهُ مَكْرٌ، | ٣ 3 |
യതോഽസ്മാകമ് ആദേശോ ഭ്രാന്തേരശുചിഭാവാദ് വോത്പന്നഃ പ്രവഞ്ചനായുക്തോ വാ ന ഭവതി|
| بَلْ إِنَّنَا نَتَكَلَّمُ كَمَنْ تَبَيَّنَ مِنِ اخْتِبَارِ اللهِ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَهْلٌ لأَنْ يُؤْتَمَنُوا عَلَى الإِنْجِيلِ، لِنُرْضِيَ لَا النَّاسَ بَلِ اللهَ الَّذِي يَخْتَبِرُ قُلُوبَنَا. | ٤ 4 |
കിന്ത്വീശ്വരേണാസ്മാൻ പരീക്ഷ്യ വിശ്വസനീയാൻ മത്ത്വാ ച യദ്വത് സുസംവാദോഽസ്മാസു സമാർപ്യത തദ്വദ് വയം മാനവേഭ്യോ ന രുരോചിഷമാണാഃ കിന്ത്വസ്മദന്തഃകരണാനാം പരീക്ഷകായേശ്വരായ രുരോചിഷമാണാ ഭാഷാമഹേ|
| وَكَمَا تَعْلَمُونَ أَيْضاً، فَإِنَّنَا لَمْ نَسْتَعْمِلْ مَعَكُمْ قَطُّ كَلامَ التَّمَلُّقِ، وَلا اتَّخَذْنَا ذَرِيعَةً لِلطَّمَعِ إِنَّمَا اللهُ شَاهِدٌ | ٥ 5 |
വയം കദാപി സ്തുതിവാദിനോ നാഭവാമേതി യൂയം ജാനീഥ കദാപി ഛലവസ്ത്രേണ ലോഭം നാച്ഛാദയാമേത്യസ്മിൻ ഈശ്വരഃ സാക്ഷീ വിദ്യതേ|
| وَلا سَعَيْنَا لِنَوَالِ مَجْدٍ مِنَ النَّاسِ، لَا مِنْكُمْ وَلا مِنْ غَيْرِكُمْ، | ٦ 6 |
വയം ഖ്രീഷ്ടസ്യ പ്രേരിതാ ഇവ ഗൗരവാന്വിതാ ഭവിതുമ് അശക്ഷ്യാമ കിന്തു യുഷ്മത്തഃ പരസ്മാദ് വാ കസ്മാദപി മാനവാദ് ഗൗരവം ന ലിപ്സമാനാ യുഷ്മന്മധ്യേ മൃദുഭാവാ ഭൂത്വാവർത്താമഹി|
| مَعَ أَنَّ لَنَا الْحَقَّ فِي أَنْ نَفْرِضَ أَنْفُسَنَا عَلَيْكُمْ بِاعْتِبَارِنَا رُسُلاً لِلْمَسِيحِ. وَلَكِنَّنَا كُنَّا مُتَرَفِّقِينَ بِكُمْ كَأُمٍّ مُرْضِعٍ تَحْنُو عَلَى أَوْلادِهَا. | ٧ 7 |
യഥാ കാചിന്മാതാ സ്വകീയശിശൂൻ പാലയതി തഥാ വയമപി യുഷ്മാൻ കാങ്ക്ഷമാണാ
| وَإِذْ كَانَ حُنُوُّنَا عَلَيْكُمْ شَدِيداً، ارْتَضَيْنَا أَنْ نُقَدِّمَ إِلَيْكُمْ لَا إِنْجِيلَ اللهِ فَقَطْ بَلْ أَنْفُسَنَا أَيْضاً، لأَنَّكُمْ صِرْتُمْ مَحْبُوبِينَ لَدَيْنَا. | ٨ 8 |
യുഷ്മഭ്യം കേവലമ് ഈശ്വരസ്യ സുസംവാദം തന്നഹി കിന്തു സ്വകീയപ്രാണാൻ അപി ദാതും മനോഭിരഭ്യലഷാമ, യതോ യൂയമ് അസ്മാകം സ്നേഹപാത്രാണ്യഭവത|
| فَأَنْتُمْ تَذْكُرُونَ، أَيُّهَا الإِخْوَةُ، جَهْدَنَا وَكَدَّنَا، إِذْ بَشَّرْنَاكُمْ بِإِنْجِيلِ اللهِ وَنَحْنُ نَشْتَغِلُ لَيْلاً وَنَهَاراً لِكَيْ لَا نَكُونَ عِبْئاً ثَقِيلاً عَلَى أَحَدٍ مِنْكُمْ. | ٩ 9 |
ഹേ ഭ്രാതരഃ, അസ്മാകം ശ്രമഃ ക്ലേശശ്ച യുഷ്മാഭിഃ സ്മര്യ്യതേ യുഷ്മാകം കോഽപി യദ് ഭാരഗ്രസ്തോ ന ഭവേത് തദർഥം വയം ദിവാനിശം പരിശ്രാമ്യന്തോ യുഷ്മന്മധ്യ ഈശ്വരസ്യ സുസംവാദമഘോഷയാമ|
| فَأَنْتُمْ تَشْهَدُونَ، وَيَشْهَدُ اللهُ، كَيْفَ تَصَرَّفْنَا بَيْنَكُمْ، أَنْتُمُ الْمُؤْمِنِينَ، بِطَهَارَةٍ وَاسْتِقَامَةٍ وَبَرَاءَةٍ مِنَ اللَّوْمِ، | ١٠ 10 |
അപരഞ്ച വിശ്വാസിനോ യുഷ്മാൻ പ്രതി വയം കീദൃക് പവിത്രത്വയഥാർഥത്വനിർദോഷത്വാചാരിണോഽഭവാമേത്യസ്മിൻ ഈശ്വരോ യൂയഞ്ച സാക്ഷിണ ആധ്വേ|
| كَمَا أَنَّكُمْ تَعْلَمُونَ كَيْفَ عَامَلْنَاكُمْ مُعَامَلَةَ الأَبِ لأَوْلادِهِ، فَكُنَّا نَعِظُ كُلَّ وَاحِدٍ مِنْكُمْ وَنُشَجِّعُكُمْ | ١١ 11 |
അപരഞ്ച യദ്വത് പിതാ സ്വബാലകാൻ തദ്വദ് വയം യുഷ്മാകമ് ഏകൈകം ജനമ് ഉപദിഷ്ടവന്തഃ സാന്ത്വിതവന്തശ്ച,
| وَنُحَرِّضُكُمْ أَنْ تَسْلُكُوا سُلُوكاً يَلِيقُ بِاللهِ، ذَاكَ الَّذِي يَدْعُوكُمْ إِلَى مَلَكُوتِهِ وَمَجْدِهِ. | ١٢ 12 |
യ ഈശ്വരഃ സ്വീയരാജ്യായ വിഭവായ ച യുഷ്മാൻ ആഹൂതവാൻ തദുപയുക്താചരണായ യുഷ്മാൻ പ്രവർത്തിതവന്തശ്ചേതി യൂയം ജാനീഥ|
| وَلِذَلِكَ نَحْنُ أَيْضاً نَرْفَعُ الشُّكْرَ لِلهِ بِلا تَوَقُّفٍ، لأَنَّكُمْ لَمَّا تَلَقَّيْتُمْ مِنَّا كَلِمَةَ الْبِشَارَةِ مِنَ اللهِ، قَبِلْتُمُوهَا لَا كَأَنَّهَا كَلِمَةُ بَشَرٍ، بَلْ كَمَا هِيَ فِي الْحَقِيقَةِ: بِاعْتِبَارِهَا كَلِمَةَ اللهِ الْعَامِلَةَ أَيْضاً فِيكُمْ أَنْتُمُ الْمُؤْمِنِينَ. | ١٣ 13 |
യസ്മിൻ സമയേ യൂയമ് അസ്മാകം മുഖാദ് ഈശ്വരേണ പ്രതിശ്രുതം വാക്യമ് അലഭധ്വം തസ്മിൻ സമയേ തത് മാനുഷാണാം വാക്യം ന മത്ത്വേശ്വരസ്യ വാക്യം മത്ത്വാ ഗൃഹീതവന്ത ഇതി കാരണാദ് വയം നിരന്തരമ് ഈശ്വരം ധന്യം വദാമഃ, യതസ്തദ് ഈശ്വരസ്യ വാക്യമ് ഇതി സത്യം വിശ്വാസിനാം യുഷ്മാകം മധ്യേ തസ്യ ഗുണഃ പ്രകാശതേ ച|
| فَإِنَّكُمْ، أَيُّهَا الإِخْوَةُ، قَدْ صِرْتُمْ عَلَى مِثَالِ كَنَائِسِ اللهِ الَّتِي فِي مِنْطَقَةِ الْيَهُودِيَّة الَّتِي هِيَ فِي الْمَسِيحِ يَسُوعَ. فَأَنْتُمْ أَيْضاً قَاسَيْتُمْ عَلَى أَيْدِي بَنِي جِنْسِكُمْ مَا قَاسَوْهُ هُمْ عَلَى أَيْدِي الْيَهُودِ | ١٤ 14 |
ഹേ ഭ്രാതരഃ, ഖ്രീഷ്ടാശ്രിതവത്യ ഈശ്വരസ്യ യാഃ സമിത്യോ യിഹൂദാദേശേ സന്തി യൂയം താസാമ് അനുകാരിണോഽഭവത, തദ്ഭുക്താ ലോകാശ്ച യദ്വദ് യിഹൂദിലോകേഭ്യസ്തദ്വദ് യൂയമപി സ്വജാതീയലോകേഭ്യോ ദുഃഖമ് അലഭധ്വം|
| الَّذِينَ قَتَلُوا الرَّبَّ يَسُوعَ وَالأَنْبِيَاءَ وَاضْطَهَدُونَا نَحْنُ أَيْضاً، وَهُمْ لَا يُرْضُونَ اللهَ وَيُعَادُونَ النَّاسَ جَمِيعاً، | ١٥ 15 |
തേ യിഹൂദീയാഃ പ്രഭും യീശും ഭവിഷ്യദ്വാദിനശ്ച ഹതവന്തോ ഽസ്മാൻ ദൂരീകൃതവന്തശ്ച, ത ഈശ്വരായ ന രോചന്തേ സർവ്വേഷാം മാനവാനാം വിപക്ഷാ ഭവന്തി ച;
| إِذْ يَمْنَعُونَنَا مِنْ تَبْشِيرِ الأُمَمِ لِيَخْلُصُوا، وَبِذَلِكَ يَسْتَكْمِلُونَ خَطَايَاهُمْ كُلَّ حِينٍ، وَلَكِنَّ الْغَضَبَ قَدْ حَلَّ عَلَيْهِمْ إِلَى الْغَايَةِ. | ١٦ 16 |
അപരം ഭിന്നജാതീയലോകാനാം പരിത്രാണാർഥം തേഷാം മധ്യേ സുസംവാദഘോഷണാദ് അസ്മാൻ പ്രതിഷേധന്തി ചേത്ഥം സ്വീയപാപാനാം പരിമാണമ് ഉത്തരോത്തരം പൂരയന്തി, കിന്തു തേഷാമ് അന്തകാരീ ക്രോധസ്താൻ ഉപക്രമതേ|
| أَمَّا نَحْنُ، أَيُّهَا الإِخْوَةُ، فَإِذْ قَدْ افْتَرَقْنَا عَنْكُمْ لِمُدَّةٍ قَصِيرَةٍ، بِالْوَجْهِ لَا بِالْقَلْبِ، بَذَلْنَا جَهْداً أَوْفَرَ جِدّاً لِرُؤْيَةِ وُجُوهِكُمْ وَنَحْنُ فِي غَايَةِ الشَّوْقِ إِلَيْكُمْ. | ١٧ 17 |
ഹേ ഭ്രാതരഃ മനസാ നഹി കിന്തു വദനേന കിയത്കാലം യുഷ്മത്തോ ഽസ്മാകം വിച്ഛേദേ ജാതേ വയം യുഷ്മാകം മുഖാനി ദ്രഷ്ടുമ് അത്യാകാങ്ക്ഷയാ ബഹു യതിതവന്തഃ|
| وَلِهَذَا عَزَمْنَا أَنْ نَأْتِيَ إِلَيْكُمْ، عَلَى الأَخَصِّ أَنَا بُولُسَ مَرَّةً بَعْدَ مَرَّةٍ، فَعَاقَنَا الشَّيْطَانُ. | ١٨ 18 |
ദ്വിരേകകൃത്വോ വാ യുഷ്മത്സമീപഗമനായാസ്മാകം വിശേഷതഃ പൗലസ്യ മമാഭിലാഷോഽഭവത് കിന്തു ശയതാനോ ഽസ്മാൻ നിവാരിതവാൻ|
| فَمَا هُوَ رَجَاؤُنَا أَوْ فَرَحُنَا أَوْ إِكْلِيلُ افْتِخَارِنَا أَمَامَ رَبِّنَا يَسُوعَ عِنْدَ عَوْدَتِهِ؟ أَلَيْسَ أَنْتُمْ؟ بَلَى، | ١٩ 19 |
യതോഽസ്മാകം കാ പ്രത്യാശാ കോ വാനന്ദഃ കിം വാ ശ്ലാഘ്യകിരീടം? അസ്മാകം പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യാഗമനകാലേ തത്സമ്മുഖസ്ഥാ യൂയം കിം തന്ന ഭവിഷ്യഥ?
| لأَنَّكُمْ فَخْرُنَا وَفَرَحُنَا. | ٢٠ 20 |
യൂയമ് ഏവാസ്മാകം ഗൗരവാനന്ദസ്വരൂപാ ഭവഥ|
