1 يوحنَّا 2

١ 1 يَا أَوْلادِي الصِّغَارَ، أَكْتُبُ إِلَيْكُمْ هَذِهِ الأُمُورَ لِكَيْ لَا تُخْطِئُوا. وَلكِنْ، إِنْ أَخْطَأَ أَحَدُكُمْ، فَلَنَا عِنْدَ الآبِ شَفِيعٌ هُوَ يَسُوعُ الْمَسِيحُ الْبَارُّ.

ഹേ പ്രിയബാലകാഃ, യുഷ്മാഭി ര്യത് പാപം ന ക്രിയേത തദർഥം യുഷ്മാൻ പ്രത്യേതാനി മയാ ലിഖ്യന്തേ| യദി തു കേനാപി പാപം ക്രിയതേ തർഹി പിതുഃ സമീപേ ഽസ്മാകം ഏകഃ സഹായോ ഽർഥതോ ധാർമ്മികോ യീശുഃ ഖ്രീഷ്ടോ വിദ്യതേ|

٢ 2 فَهُوَ كَفَّارَةٌ لِخَطَايَانَا، لَا لِخَطَايَانَا فَقَطْ، بَلْ لِخَطَايَا الْعَالَمِ كُلِّهِ.

സ ചാസ്മാകം പാപാനാം പ്രായശ്ചിത്തം കേവലമസ്മാകം നഹി കിന്തു ലിഖിലസംസാരസ്യ പാപാനാം പ്രായശ്ചിത്തം|

٣ 3 وَمَا يُؤَكِّدُ لَنَا أَنَّنَا قَدْ عَرَفْنَاهُ حَقّاً هُوَ أَنْ نَعْمَلَ بِوَصَايَاهُ.

വയം തം ജാനീമ ഇതി തദീയാജ്ഞാപാലനേനാവഗച്ഛാമഃ|

٤ 4 فَالَّذِي يَدَّعِي أَنَّهُ قَدْ عَرَفَهُ، وَلكِنَّهُ لَا يَعْمَلُ بِوَصَايَاهُ، يَكُونُ كَاذِباً وَلا يَكُونُ الْحَقُّ فِي دَاخِلِهِ.

അഹം തം ജാനാമീതി വദിത്വാ യസ്തസ്യാജ്ഞാ ന പാലയതി സോ ഽനൃതവാദീ സത്യമതഞ്ച തസ്യാന്തരേ ന വിദ്യതേ|

٥ 5 أَمَّا الَّذِي يَعْمَلُ بِحَسَبِ كَلِمَتِهِ، فَإِنَّ مَحَبَّةَ اللهِ تَكُونُ قَدِ اكْتَمَلَتْ فِي دَاخِلِهِ. بِهَذَا نَعْرِفُ أَنَّنَا نَنْتَمِي إِلَيْهِ.

യഃ കശ്ചിത് തസ്യ വാക്യം പാലയതി തസ്മിൻ ഈശ്വരസ്യ പ്രേമ സത്യരൂപേണ സിധ്യതി വയം തസ്മിൻ വർത്താമഹേ തദ് ഏതേനാവഗച്ഛാമഃ|

٦ 6 كُلُّ مَنْ يَعْتَرِفْ أَنَّهُ ثَابِتٌ فِيهِ، يَلْتَزِمْ أَنْ يَسْلُكَ كَمَا سَلَكَ الْمَسِيحُ.

അഹം തസ്മിൻ തിഷ്ഠാമീതി യോ ഗദതി തസ്യേദമ് ഉചിതം യത് ഖ്രീഷ്ടോ യാദൃഗ് ആചരിതവാൻ സോ ഽപി താദൃഗ് ആചരേത്|

٧ 7 أَيُّهَا الأَحِبَّاءُ، أَنَا لَا أَكْتُبُ إِلَيْكُمْ هُنَا وَصِيَّةً جَدِيدَةً، بَلْ وَصِيَّةً قَدِيمَةً كَانَتْ عِنْدَكُمْ مُنْذُ الْبِدَايَةِ، وَهِيَ الْكَلِمَةُ الَّتِي سَمِعْتُمُوهَا قَبْلاً.

ഹേ പ്രിയതമാഃ, യുഷ്മാൻ പ്രത്യഹം നൂതനാമാജ്ഞാം ലിഖാമീതി നഹി കിന്ത്വാദിതോ യുഷ്മാഭി ർലബ്ധാം പുരാതനാമാജ്ഞാം ലിഖാമി| ആദിതോ യുഷ്മാഭി ര്യദ് വാക്യം ശ്രുതം സാ പുരാതനാജ്ഞാ|

٨ 8 وَمَعَ ذَلِكَ فَالْوَصِيَّةُ الَّتِي أَكْتُبُهَا إِلَيْكُمْ، هِيَ جَدِيدَةٌ دَائِماً، وَتَتَّضِحُ حَقِيقَتُهَا فِي الْمَسِيحِ كَمَا تَتَّضِحُ فِيكُمْ أَنْتُمْ. ذَلِكَ لأَنَّ الظَّلامَ قَدْ بَدَأَ يَزُولُ مُنْذُ أَنْ أَشْرَقَ النُّورُ الْحَقِيقِيُّ الَّذِي مَازَالَ الآنَ مُشْرِقاً.

പുനരപി യുഷ്മാൻ പ്രതി നൂതനാജ്ഞാ മയാ ലിഖ്യത ഏതദപി തസ്മിൻ യുഷ്മാസു ച സത്യം, യതോ ഽന്ധകാരോ വ്യത്യേതി സത്യാ ജ്യോതിശ്ചേദാനീം പ്രകാശതേ;

٩ 9 مَنِ ادَّعَى أَنَّهُ يَحْيَا فِي النُّورِ، وَلكِنَّهُ يُبْغِضُ أَحَدَ إِخْوَتِهِ، فَهُوَ مَازَالَ حَتَّى الآنَ فِي الظَّلامِ.

അഹം ജ്യോതിഷി വർത്ത ഇതി ഗദിത്വാ യഃ സ്വഭ്രാതരം ദ്വേഷ്ടി സോ ഽദ്യാപി തമിസ്രേ വർത്തതേ|

١٠ 10 فَالَّذِي يُحِبُّ إِخْوَتَهُ، هُوَ الَّذِي يَحْيَا فِي النُّورِ فِعْلاً وَلا شَيْءَ يُسْقِطُهُ.

സ്വഭ്രാതരി യഃ പ്രീയതേ സ ഏവ ജ്യോതിഷി വർത്തതേ വിഘ്നജനകം കിമപി തസ്മിൻ ന വിദ്യതേ|

١١ 11 أَمَّا الَّذِي يُبْغِضُ أَحَدَ إِخْوَتِهِ، فَهُوَ تَائِهٌ فِي الظَّلامِ، يَتَلَمَّسُ طَرِيقَهُ وَلا يَعْرِفُ أَيْنَ يَتَّجِهُ، لأَنَّ الظَّلامَ قَدْ أَعْمَى عَيْنَيْهِ!

കിന്തു സ്വഭ്രാതരം യോ ദ്വേഷ്ടി സ തിമിരേ വർത്തതേ തിമിരേ ചരതി ച തിമിരേണ ച തസ്യ നയനേ ഽന്ധീക്രിയേതേ തസ്മാത് ക്ക യാമീതി സ ജ്ഞാതും ന ശക്നോതി|

١٢ 12 أَكْتُبُ إِلَيْكُمْ، أَيُّهَا الأَوْلادُ، لأَنَّ اللهَ قَدْ غَفَرَ لَكُمْ خَطَايَاكُمْ إِكْرَاماً لاسْمِ الْمَسِيحِ.

ഹേ ശിശവഃ, യൂയം തസ്യ നാമ്നാ പാപക്ഷമാം പ്രാപ്തവന്തസ്തസ്മാദ് അഹം യുഷ്മാൻ പ്രതി ലിഖാമി|

١٣ 13 أَكْتُبُ إِلَيْكُمْ أَيُّهَا الآبَاءُ، لأَنَّكُمْ قَدْ عَرَفْتُمُ الْمَسِيحَ الْكَائِنَ مُنْذُ الْبِدَايَةِ. أَكْتُبُ إِلَيْكُمْ أَيُّهَا الشَّبَابُ، لأَنَّكُمْ قَدْ غَلَبْتُمْ إِبْلِيسَ الشِّرِّيرَ. كَتَبْتُ إِلَيْكُمْ أَيُّهَا الأَوْلادُ الصِّغَارُ، لأَنَّكُمْ قَدْ عَرَفْتُمُ الآبَ.

ഹേ പിതരഃ, യ ആദിതോ വർത്തമാനസ്തം യൂയം ജാനീഥ തസ്മാദ് യുഷ്മാൻ പ്രതി ലിഖാമി| ഹേ യുവാനഃ യൂയം പാപത്മാനം ജിതവന്തസ്തസ്മാദ് യുഷ്മാൻ പ്രതി ലിഖാമി| ഹേ ബാലകാഃ, യൂയം പിതരം ജാനീഥ തസ്മാദഹം യുഷ്മാൻ പ്രതി ലിഖിതവാൻ|

١٤ 14 كَتَبْتُ إِلَيْكُمْ، أَيُّهَا الآبَاءُ، لأَنَّكُمْ قَدْ عَرَفْتُمُ الْمَسِيحَ الْكَائِنَ مُنْذُ الْبِدَايَةِ. كَتَبْتُ إِلَيْكُمْ، أَيُّهَا الشَّبَابُ، لأَنَّكُمْ أَقْوِيَاءُ، وَقَدْ تَرَسَّخَتْ كَلِمَةُ اللهِ فِي قُلُوبِكُمْ، وَغَلَبْتُمْ إِبْلِيسَ الشِّرِّيرَ.

ഹേ പിതരഃ, ആദിതോ യോ വർത്തമാനസ്തം യൂയം ജാനീഥ തസ്മാദ് യുഷ്മാൻ പ്രതി ലിഖിതവാൻ| ഹേ യുവാനഃ, യൂയം ബലവന്ത ആധ്വേ, ഈശ്വരസ്യ വാക്യഞ്ച യുഷ്മദന്തരേ വർതതേ പാപാത്മാ ച യുഷ്മാഭിഃ പരാജിഗ്യേ തസ്മാദ് യുഷ്മാൻ പ്രതി ലിഖിതവാൻ|

١٥ 15 لَا تُحِبُّوا الْعَالَمَ، وَلا الأَشْيَاءَ الَّتِي فِي الْعَالَمِ. فَالَّذِي يُحِبُّ الْعَالَمَ، لَا تَكُونُ مَحَبَّةُ الآبِ فِي قَلْبِهِ.

യൂയം സംസാരേ സംസാരസ്ഥവിഷയേഷു ച മാ പ്രീയധ്വം യഃ സംസാരേ പ്രീയതേ തസ്യാന്തരേ പിതുഃ പ്രേമ ന തിഷ്ഠതി|

١٦ 16 لأَنَّ كُلَّ مَا فِي الْعَالَمِ، مِنْ شَهْوَاتِ الْجَسَدِ وَشَهَوَاتِ الْعَيْنِ وَتَرَفِ الْمَعِيشَةِ، لَيْسَ مِنَ الآبِ، بَلْ مِنَ الْعَالَمِ.

യതഃ സംസാരേ യദ്യത് സ്ഥിതമ് അർഥതഃ ശാരീരികഭാവസ്യാഭിലാഷോ ദർശനേന്ദ്രിയസ്യാഭിലാഷോ ജീവനസ്യ ഗർവ്വശ്ച സർവ്വമേതത് പിതൃതോ ന ജായതേ കിന്തു സംസാരദേവ|

١٧ 17 وَسَوْفَ يَزُولُ الْعَالَمُ، وَمَا فِيهِ مِنْ شَهْوَاتٍ أَمَّا الَّذِي يَعْمَلُ بِإِرَادَةِ اللهِ، فَيَبْقَى إِلَى الأَبَدِ! (aiōn g165)

സംസാരസ്തദീയാഭിലാഷശ്ച വ്യത്യേതി കിന്തു യ ഈശ്വരസ്യേഷ്ടം കരോതി സോ ഽനന്തകാലം യാവത് തിഷ്ഠതി| (aiōn g165)

١٨ 18 أَيُّهَا الأَوْلادُ، اعْلَمُوا أَنَّنَا نَعِيشُ الآنَ فِي الزَّمَنِ الأَخِيرِ. وَكَمَا سَمِعْتُمْ أَنَّهُ سَوْفَ يَأْتِي أَخِيراً «مَسِيحٌ دَجَّالٌ»، فَقَدْ ظَهَرَ حَتَّى الآنَ كَثِيرُونَ مِنَ الدَّجَّالِينَ الْمُقَاوِمِينَ لِلْمَسِيحِ. مِنْ هُنَا نَتَأَكَّدُ أَنَّنَا نَعِيشُ فِي الزَّمَنِ الأَخِيرِ.

ഹേ ബാലകാഃ, ശേഷകാലോഽയം, അപരം ഖ്രീഷ്ടാരിണോപസ്ഥാവ്യമിതി യുഷ്മാഭി ര്യഥാ ശ്രുതം തഥാ ബഹവഃ ഖ്രീഷ്ടാരയ ഉപസ്ഥിതാസ്തസ്മാദയം ശേഷകാലോഽസ്തീതി വയം ജാനീമഃ|

١٩ 19 هؤُلاءِ الدَّجَّالُونَ انْفَصَلُوا عَنَّا، لكِنَّهُمْ فِي الْوَاقِعِ لَمْ يَكُونُوا مِنَّا. وَلَوْ كَانُوا مِنَّا لَظَلُّوا مَعَنَا. فَانْفِصَالُهُمْ عَنَّا إِذَنْ بُرْهَانٌ عَلَى أَنَّهُمْ جَمِيعاً لَيْسُوا مِنَّا.

തേ ഽസ്മന്മധ്യാൻ നിർഗതവന്തഃ കിന്ത്വസ്മദീയാ നാസൻ യദ്യസ്മദീയാ അഭവിഷ്യൻ തർഹ്യസ്മത്സങ്ഗേ ഽസ്ഥാസ്യൻ, കിന്തു സർവ്വേ ഽസ്മദീയാ ന സന്ത്യേതസ്യ പ്രകാശ ആവശ്യക ആസീത്|

٢٠ 20 أَمَّا أَنْتُمْ فَلَكُمْ مَسْحَةٌ مِنَ الْقُدُّوسِ، وَجَمِيعُكُمْ تَعْرِفُونَ الْحَقَّ.

യഃ പവിത്രസ്തസ്മാദ് യൂയമ് അഭിഷേകം പ്രാപ്തവന്തസ്തേന സർവ്വാണി ജാനീഥ|

٢١ 21 فَأَنَا أَكْتُبُ إِلَيْكُمْ لَيْسَ لأَنَّكُمْ لَا تَعْرِفُونَ الْحَقَّ، بَلْ لأَنَّكُمْ تَعْرِفُونَهُ وَتُدْرِكُونَ أَنَّ كُلَّ مَا هُوَ كَذِبٌ لَا يَأْتِي مِنَ الْحَقِّ.

യൂയം സത്യമതം ന ജാനീഥ തത്കാരണാദ് അഹം യുഷ്മാൻ പ്രതി ലിഖിതവാൻ തന്നഹി കിന്തു യൂയം തത് ജാനീഥ സത്യമതാച്ച കിമപ്യനൃതവാക്യം നോത്പദ്യതേ തത്കാരണാദേവ|

٢٢ 22 وَمَنْ هُوَ الْكَذَّابُ؟ إِنَّهُ الَّذِي يُنْكِرُ أَنَّ يَسُوعَ هُوَ الْمَسِيحُ حَقّاً. إِنَّهُ ضِدٌّ لِلْمَسِيحِ يُنْكِرُ الآبَ وَالابْنَ مَعاً.

യീശുരഭിഷിക്തസ്ത്രാതേതി യോ നാങ്ഗീകരോതി തം വിനാ കോ ഽപരോ ഽനൃതവാദീ ഭവേത്? സ ഏവ ഖ്രീഷ്ടാരി ര്യഃ പിതരം പുത്രഞ്ച നാങ്ഗീകരോതി|

٢٣ 23 وَكُلُّ مَنْ يُنْكِرُ الابْنَ، لَا يَكُونُ الآبُ أَيْضاً مِنْ نَصِيبِهِ. وَمَنْ يَعْتَرِفُ بِالابْنِ، فَلَهُ الآبُ أَيْضاً.

യഃ കശ്ചിത് പുത്രം നാങ്ഗീകരോതി സ പിതരമപി ന ധാരയതി യശ്ച പുത്രമങ്ഗീകരോതി സ പിതരമപി ധാരയതി|

٢٤ 24 أَمَّا أَنْتُمْ، فَالْكَلامُ الَّذِي سَمِعْتُمُوهُ مُنْذُ الْبَدَايَةِ، فَلْيَكُنْ رَاسِخاً فِيكُمْ. فَحِينَ يَتَرَسَّخُ ذَلِكَ الْكَلامُ فِي دَاخِلِكُمْ، تَتَوَطَّدُ صِلَتُكُمْ بِالابْنِ، وَبِالآبِ.

ആദിതോ യുഷ്മാഭി ര്യത് ശ്രുതം തദ് യുഷ്മാസു തിഷ്ഠതു, ആദിതഃ ശ്രുതം വാക്യം യദി യുഷ്മാസു തിഷ്ഠതി, തർഹി യൂയമപി പുത്രേ പിതരി ച സ്ഥാസ്യഥ|

٢٥ 25 فَإِنَّ اللهَ نَفْسَهُ قَدْ وَعَدَنَا بِالْحَيَاةِ الأَبَدِيَّةِ. (aiōnios g166)

സ ച പ്രതിജ്ഞയാസ്മഭ്യം യത് പ്രതിജ്ഞാതവാൻ തദ് അനന്തജീവനം| (aiōnios g166)

٢٦ 26 كَتَبْتُ إِلَيْكُمْ هَذَا مُشِيراً إِلَى الَّذِينَ يُحَاوِلُونَ أَنْ يُضَلِّلُوكُمْ.

യേ ജനാ യുഷ്മാൻ ഭ്രാമയന്തി താനധ്യഹമ് ഇദം ലിഖിതവാൻ|

٢٧ 27 أَمَّا أَنْتُمْ فَقَدْ نِلْتُمْ مِنَ اللهِ مَسْحَةً تَبْقَى فِيكُمْ دَائِماً. وَلِذلِكَ، لَسْتُمْ بِحَاجَةٍ إِلَى مَنْ يُعَلِّمُكُمُ الْحَقَّ. فَتِلْكَ الْمَسْحَةُ عَيْنُهَا هِيَ الَّتِي تُعَلِّمُكُمْ كُلَّ شَيْءٍ. وَهِيَ حَقٌّ وَلَيْسَتْ كَذِباً. فَكَمَا عَلَّمَتْكُمُ اثْبُتُوا فِي الْمَسِيحِ.

അപരം യൂയം തസ്മാദ് യമ് അഭിഷേകം പ്രാപ്തവന്തഃ സ യുഷ്മാസു തിഷ്ഠതി തതഃ കോഽപി യദ് യുഷ്മാൻ ശിക്ഷയേത് തദ് അനാവശ്യകം, സ ചാഭിഷേകോ യുഷ്മാൻ സർവ്വാണി ശിക്ഷയതി സത്യശ്ച ഭവതി ന ചാതഥ്യഃ, അതഃ സ യുഷ്മാൻ യദ്വദ് അശിക്ഷയത് തദ്വത് തത്ര സ്ഥാസ്യഥ|

٢٨ 28 وَالآنَ، أَيُّهَا الأَوْلادُ، كُونُوا ثَابِتِينَ فِي الْمَسِيحِ، حَتَّى تَكُونَ لَنَا نَحْنُ ثِقَةٌ أَمَامَهُ، وَلا نَخْجَلَ مِنْهُ، عِنْدَمَا يَعُودُ.

അതഏവ ഹേ പ്രിയബാലകാ യൂയം തത്ര തിഷ്ഠത, തഥാ സതി സ യദാ പ്രകാശിഷ്യതേ തദാ വയം പ്രതിഭാന്വിതാ ഭവിഷ്യാമഃ, തസ്യാഗമനസമയേ ച തസ്യ സാക്ഷാന്ന ത്രപിഷ്യാമഹേ|

٢٩ 29 وَمَا دُمْتُمْ تَعْلَمُونَ أَنَّ اللهَ بَارٌّ، فَاعْلَمُوا أَنَّ كُلَّ مَنْ يَفْعَلُ الصَّلاحَ، يُظْهِرُ أَنَّهُ مَوْلُودٌ مِنَ اللهِ حَقّاً.

സ ധാർമ്മികോ ഽസ്തീതി യദി യൂയം ജാനീഥ തർഹി യഃ കശ്ചിദ് ധർമ്മാചാരം കരോതി സ തസ്മാത് ജാത ഇത്യപി ജാനീത|