1 كورنثوس 7

١ 1 وَأَمَّا بِخُصُوصِ الْمَسَائِلِ الَّتِي كَتَبْتُمْ لِي عَنْهَا، فَإِنَّهُ يَحْسُنُ بِالرَّجُلِ أَلّا يَمَسَّ امْرَأَةً.

അപരഞ്ച യുഷ്മാഭി ർമാം പ്രതി യത് പത്രമലേഖി തസ്യോത്തരമേതത്, യോഷിതോഽസ്പർശനം മനുജസ്യ വരം;

٢ 2 وَلكِنْ، تَجَنُّباً لِلزِّنَا، لِيَكُنْ لِكُلِّ رَجُلٍ زَوْجَتُهُ، وَلِكُلِّ امْرَأَةٍ زَوْجُهَا.

കിന്തു വ്യഭിചാരഭയാദ് ഏകൈകസ്യ പുംസഃ സ്വകീയഭാര്യ്യാ ഭവതു തദ്വദ് ഏകൈകസ്യാ യോഷിതോ ഽപി സ്വകീയഭർത്താ ഭവതു|

٣ 3 وَلْيُوفِ الزَّوْجُ زَوْجَتَهُ حَقَّهَا الْوَاجِبَ، وَكَذَلِكَ الزَّوْجَةُ حَقَّ زَوْجِهَا.

ഭാര്യ്യായൈ ഭർത്രാ യദ്യദ് വിതരണീയം തദ് വിതീര്യ്യതാം തദ്വദ് ഭർത്രേഽപി ഭാര്യ്യയാ വിതരണീയം വിതീര്യ്യതാം|

٤ 4 فَلا سُلْطَةَ لِلْمَرْأَةِ عَلَى جَسَدِهَا، بَلْ لِزَوْجِهَا. وَكَذَلِكَ أَيْضاً لَا سُلْطَةَ لِلزَّوْجِ عَلَى جَسَدِهِ، بَلْ لِزَوْجَتِهِ.

ഭാര്യ്യായാഃ സ്വദേഹേ സ്വത്വം നാസ്തി ഭർത്തുരേവ, തദ്വദ് ഭർത്തുരപി സ്വദേഹേ സ്വത്വം നാസ്തി ഭാര്യ്യായാ ഏവ|

٥ 5 فَلا يَمْنَعْ أَحَدُكُمَا الآخَرَ عَنْ نَفْسِهِ إِلّا حِينَ تَتَّفِقَانِ مَعاً عَلَى ذَلِكَ، وَلِفَتْرَةٍ مُعَيَّنَةٍ، بِقَصْدِ التَّفَرُّغِ لِلصَّلاةِ. وَبَعْدَ ذَلِكَ عُودَا إِلَى عَلاقَتِكُمَا السَّابِقَةِ، لِكَيْ لَا يُجَرِّبَكُمَا الشَّيْطَانُ لِعَدَمِ ضَبْطِ النَّفْسِ.

ഉപോഷണപ്രാർഥനയോഃ സേവനാർഥമ് ഏകമന്ത്രണാനാം യുഷ്മാകം കിയത്കാലം യാവദ് യാ പൃഥക്സ്ഥിതി ർഭവതി തദന്യോ വിച്ഛേദോ യുഷ്മന്മധ്യേ ന ഭവതു, തതഃ പരമ് ഇന്ദ്രിയാണാമ് അധൈര്യ്യാത് ശയതാൻ യദ് യുഷ്മാൻ പരീക്ഷാം ന നയേത് തദർഥം പുനരേകത്ര മിലത|

٦ 6 وَإِنَّمَا الآنَ أَقُولُ هَذَا عَلَى سَبِيلِ النُّصْحِ لَا الأَمْرِ؛

ഏതദ് ആദേശതോ നഹി കിന്ത്വനുജ്ഞാത ഏവ മയാ കഥ്യതേ,

٧ 7 فَأَنَا أَتَمَنَّى أَنْ يَكُونَ جَمِيعُ النَّاسِ مِثْلِي. غَيْرَ أَنَّ لِكُلِّ إِنْسَانٍ هِبَةً خَاصَّةً بِهِ مِنْ عِنْدِ اللهِ: فَبَعْضُهُمْ عَلَى الْحَالِ وَبَعْضُهُمْ عَلَى تِلْكَ.

യതോ മമാവസ്ഥേവ സർവ്വമാനവാനാമവസ്ഥാ ഭവത്വിതി മമ വാഞ്ഛാ കിന്ത്വീശ്വരാദ് ഏകേനൈകോ വരോഽന്യേന ചാന്യോ വര ഇത്ഥമേകൈകേന സ്വകീയവരോ ലബ്ധഃ|

٨ 8 عَلَى أَنِّي أَقُولُ لِغَيْرِ الْمُتَزَوِّجِينَ وَلِلأَرَامِلِ إِنَّهُ يَحْسُنُ بِهِمْ أَنْ يَبْقَوْا مِثْلِي.

അപരമ് അകൃതവിവാഹാൻ വിധവാശ്ച പ്രതി മമൈതന്നിവേദനം മമേവ തേഷാമവസ്ഥിതി ർഭദ്രാ;

٩ 9 وَلَكِنْ إِذَا لَمْ يُمْكِنْهُمْ ضَبْطُ أَنْفُسِهِمْ، فَلْيَتَزَوَّجُوا. لأَنَّ الزَّوَاجَ أَفْضَلُ مِنَ التَّحَرُّقِ بِالشَّهْوَةِ.

കിഞ്ച യദി തൈരിന്ദ്രിയാണി നിയന്തും ന ശക്യന്തേ തർഹി വിവാഹഃ ക്രിയതാം യതഃ കാമദഹനാദ് വ്യൂഢത്വം ഭദ്രം|

١٠ 10 أَمَّا الْمُتَزَوِّجُونَ، فَأُوصِيهِمْ لَا مِنْ عِنْدِي بَلْ مِنْ عِنْدِ الرَّبِّ، أَلّا تَنْفَصِلَ الزَّوْجَةُ عَنْ زَوْجِهَا،

യേ ച കൃതവിവാഹാസ്തേ മയാ നഹി പ്രഭുനൈവൈതദ് ആജ്ഞാപ്യന്തേ|

١١ 11 وَإِنْ كَانَتْ قَدِ انْفَصَلَتْ عَنْهُ، فَلْتَبْقَ غَيْرَ مُتَزَوِّجَةٍ، أَوْ فَلْتُصَالِحْ زَوْجَهَا وَعَلَى الزَّوْجِ أَلّا يَتْرُكَ زَوْجَتَهُ.

ഭാര്യ്യാ ഭർത്തൃതഃ പൃഥക് ന ഭവതു| യദി വാ പൃഥഗ്ഭൂതാ സ്യാത് തർഹി നിർവിവാഹാ തിഷ്ഠതു സ്വീയപതിനാ വാ സന്ദധാതു ഭർത്താപി ഭാര്യ്യാം ന ത്യജതു|

١٢ 12 وَأَمَّا الآخَرُونَ، فَأَقُولُ لَهُمْ أَنَا، لَا الرَّبُّ: إِنْ كَانَ لأَخٍ زَوْجَةٌ غَيْرُ مُؤْمِنَةٍ، وَتَرْتَضِي أَنْ تُسَاكِنَهُ، فَلا يَتْرُكْهَا.

ഇതരാൻ ജനാൻ പ്രതി പ്രഭു ർന ബ്രവീതി കിന്ത്വഹം ബ്രവീമി; കസ്യചിദ് ഭ്രാതുര്യോഷിദ് അവിശ്വാസിനീ സത്യപി യദി തേന സഹവാസേ തുഷ്യതി തർഹി സാ തേന ന ത്യജ്യതാം|

١٣ 13 وَإِنْ كَانَ لامْرَأَةٍ زَوْجٌ غَيْرُ مُؤْمِنٍ، وَيَرْتَضِي أَنْ يُسَاكِنَهَا، فَلا تَتْرُكْهُ.

തദ്വത് കസ്യാശ്ചിദ് യോഷിതഃ പതിരവിശ്വാസീ സന്നപി യദി തയാ സഹവാസേ തുഷ്യതി തർഹി സ തയാ ന ത്യജ്യതാം|

١٤ 14 ذَلِكَ لأَنَّ الزَّوْجَ غَيْرَ الْمُؤْمِنِ قَدْ تَقَدَّسَ فِي زَوْجَتِهِ، وَالزَّوْجَةُ غَيْرُ الْمُؤْمِنَةِ قَدْ تَقَدَّسَتْ فِي زَوْجِهَا. وَإلَّا كَانَ الأَوْلادُ فِي مِثْلِ هَذَا الزَّوَاجِ نَجِسِينَ، وَالْحَالُ أَنَّهُمْ مُقَدَّسُونَ.

യതോഽവിശ്വാസീ ഭർത്താ ഭാര്യ്യയാ പവിത്രീഭൂതഃ, തദ്വദവിശ്വാസിനീ ഭാര്യ്യാ ഭർത്രാ പവിത്രീഭൂതാ; നോചേദ് യുഷ്മാകമപത്യാന്യശുചീന്യഭവിഷ്യൻ കിന്ത്വധുനാ താനി പവിത്രാണി സന്തി|

١٥ 15 وَلَكِنْ إِنِ انْفَصَلَ الطَّرَفُ غَيْرُ الْمُؤْمِنِ، فَلْيَنْفَصِلْ؛ فَلَيْسَ الأَخُ أَوِ الأُخْتُ تَحْتَ ارْتِبَاطٍ فِي مِثْلِ هَذِهِ الْحَالاتِ، وَإِنَّمَا اللهُ دَعَاكُمْ إِلَى الْعَيْشِ بِسَلامٍ.

അവിശ്വാസീ ജനോ യദി വാ പൃഥഗ് ഭവതി തർഹി പൃഥഗ് ഭവതു; ഏതേന ഭ്രാതാ ഭഗിനീ വാ ന നിബധ്യതേ തഥാപി വയമീശ്വരേണ ശാന്തയേ സമാഹൂതാഃ|

١٦ 16 فَكَيْفَ تَعْلَمِينَ، أَيَّتُهَا الزَّوْجَةُ، مَا إِذَا كَانَ زَوْجُكِ سَيَخْلُصُ عَلَى يَدِكِ؟ أَوْ كَيْفَ تَعْلَمُ، أَيُّهَا الزَّوْجُ، مَا إِذَا كَانَتْ زَوْجَتُكَ سَتَخْلُصُ عَلَى يَدِكَ؟

ഹേ നാരി തവ ഭർത്തുഃ പരിത്രാണം ത്വത്തോ ഭവിഷ്യതി ന വേതി ത്വയാ കിം ജ്ഞായതേ? ഹേ നര തവ ജായായാഃ പരിത്രാണം ത്വത്തേ ഭവിഷ്യതി ന വേതി ത്വയാ കിം ജ്ഞായതേ?

١٧ 17 وَفِي كُلِّ حَالٍ، لِيَسْلُكْ كُلُّ وَاحِدٍ فِي حَيَاتِهِ كَمَا قَسَمَ لَهُ الرَّبُّ وَكَمَا دَعَاهُ اللهُ هَذَا هُوَ الْمَبْدَأُ الَّذِي آمُرُ بِهِ فِي الْكَنَائِسِ كُلِّهَا.

ഏകൈകോ ജനഃ പരമേശ്വരാല്ലബ്ധം യദ് ഭജതേ യസ്യാഞ്ചാവസ്ഥായാമ് ഈശ്വരേണാഹ്വായി തദനുസാരേണൈവാചരതു തദഹം സർവ്വസമാജസ്ഥാൻ ആദിശാമി|

١٨ 18 فَمَنْ دُعِيَ وَهُوَ مَخْتُونٌ، فَلا يَصِرْ كَغَيْرِ الْمَخْتُونِ، وَمَنْ دُعِيَ وَهُوَ غَيْرُ مَخْتُونٍ، فَلا يَصِرْ كَالْمَخْتُونِ.

ഛിന്നത്വഗ് ഭൃത്വാ യ ആഹൂതഃ സ പ്രകൃഷ്ടത്വക് ന ഭവതു, തദ്വദ് അഛിന്നത്വഗ് ഭൂത്വാ യ ആഹൂതഃ സ ഛിന്നത്വക് ന ഭവതു|

١٩ 19 إِنَّ الْخِتَانَ لَيْسَ شَيْئاً، وَعَدَمَ الْخِتَانِ لَيْسَ شَيْئاً، بَلِ الْمُهِمُّ هُوَ الْعَمَلُ بِوَصَايَا اللهِ.

ത്വക്ഛേദഃ സാരോ നഹി തദ്വദത്വക്ഛേദോഽപി സാരോ നഹി കിന്ത്വീശ്വരസ്യാജ്ഞാനാം പാലനമേവ|

٢٠ 20 فَلْيَبْقَ كُلُّ وَاحِدٍ عَلَى الْحَالِ الَّتِي كَانَ عَلَيْهَا حِينَ دَعَاهُ اللهُ.

യോ ജനോ യസ്യാമവസ്ഥായാമാഹ്വായി സ തസ്യാമേവാവതിഷ്ഠതാം|

٢١ 21 أَكُنْتَ عَبْداً حِينَ دُعِيتَ؟ فَلا يَهُمَّكَ ذَلِكَ، بَلْ إِنْ سَنَحَتْ لَكَ الْفُرْصَةُ لِتَصِيرَ حُرّاً، فَأَحْرَى بِكَ أَنْ تَغْتَنِمَهَا.

ദാസഃ സൻ ത്വം കിമാഹൂതോഽസി? തന്മാ ചിന്തയ, തഥാച യദി സ്വതന്ത്രോ ഭവിതും ശക്നുയാസ്തർഹി തദേവ വൃണു|

٢٢ 22 فَإِنَّ مَنْ دُعِيَ فِي الرَّبِّ وَهُوَ عَبْدٌ، صَارَ مُعْتَقاً لِلرَّبِّ. وَكَذَلِكَ أَيْضاً مَنْ دُعِيَ وَهُوَ حُرٌّ، صَارَ عَبْداً لِلْمَسِيحِ.

യതഃ പ്രഭുനാഹൂതോ യോ ദാസഃ സ പ്രഭോ ർമോചിതജനഃ| തദ്വദ് തേനാഹൂതഃ സ്വതന്ത്രോ ജനോഽപി ഖ്രീഷ്ടസ്യ ദാസ ഏവ|

٢٣ 23 قَدِ اشْتُرِيتُمْ بِفِدْيَةٍ، فَلا تَصِيرُوا عَبِيداً لِلْبَشَرِ.

യൂയം മൂല്യേന ക്രീതാ അതോ ഹേതോ ർമാനവാനാം ദാസാ മാ ഭവത|

٢٤ 24 فَلْيَبْقَ كُلُّ وَاحِدٍ، أَيُّهَا الإِخْوَةُ، مَعَ اللهِ عَلَى الْحَالِ الَّتِي كَانَ عَلَيْهَا حِينَ دُعِيَ.

ഹേ ഭ്രാതരോ യസ്യാമവസ്ഥായാം യസ്യാഹ്വാനമഭവത് തയാ സ ഈശ്വരസ്യ സാക്ഷാത് തിഷ്ഠതു|

٢٥ 25 وَأَمَّا الْعُزَّابُ، فَلَيْسَ عِنْدِي لَهُمْ وَصِيَّةٌ خَاصَّةٌ مِنَ الرَّبِّ، وَلَكِنِّي أُعْطِي رَأْياً بِاعْتِبَارِي نِلْتُ رَحْمَةً مِنَ الرَّبِّ لأَكُونَ جَدِيراً بِالثِّقَةِ.

അപരമ് അകൃതവിവാഹാൻ ജനാൻ പ്രതി പ്രഭോഃ കോഽപ്യാദേശോ മയാ ന ലബ്ധഃ കിന്തു പ്രഭോരനുകമ്പയാ വിശ്വാസ്യോ ഭൂതോഽഹം യദ് ഭദ്രം മന്യേ തദ് വദാമി|

٢٦ 26 فَلِسَبَبِ الشِّدَّةِ الْحَالِيَّةِ، أَظُنُّ أَنَّهُ يَحْسُنُ بِالإِنْسَانِ أَنْ يَبْقَى عَلَى حَالِهِ.

വർത്തമാനാത് ക്ലേശസമയാത് മനുഷ്യസ്യാനൂഢത്വം ഭദ്രമിതി മയാ ബുധ്യതേ|

٢٧ 27 فَإِنْ كُنْتَ مُرْتَبِطاً بِزَوْجَةٍ، فَلا تَطْلُبِ الْفِرَاقَ، وَإِنْ كُنْتَ غَيْرَ مُرْتَبِطٍ بِزَوْجَةٍ، فَلا تَطْلُبْ زَوْجَةً.

ത്വം കിം യോഷിതി നിബദ്ധോഽസി തർഹി മോചനം പ്രാപ്തും മാ യതസ്വ| കിം വാ യോഷിതോ മുക്തോഽസി? തർഹി ജായാം മാ ഗവേഷയ|

٢٨ 28 وَلكِنْ، إِنْ تَزَوَّجْتَ، فَأَنْتَ لَا تُخْطِئُ. وَإِنْ تَزَوَّجَتِ الْعَذْرَاءُ، فَهِيَ لَا تُخْطِئُ. وَلَكِنَّ أَمْثَالَ هَؤُلاءِ يُلاقُونَ مَشَقَّاتٍ مَعِيشِيَّةً، وَأَنَا إِنَّمَا أُرِيدُ حِمَايَتَكُمْ مِنْهَا.

വിവാഹം കുർവ്വതാ ത്വയാ കിമപി നാപാരാധ്യതേ തദ്വദ് വ്യൂഹ്യമാനയാ യുവത്യാപി കിമപി നാപരാധ്യതേ തഥാച താദൃശൗ ദ്വൗ ജനൗ ശാരീരികം ക്ലേശം ലപ്സ്യേതേ കിന്തു യുഷ്മാൻ പ്രതി മമ കരുണാ വിദ്യതേ|

٢٩ 29 فَإِنِّي، أَيُّهَا الإِخْوَةُ، أَقُولُ لَكُمْ إِنَّ الْوَقْتَ يَتَقَاصَرُ. فَفِيمَا يَخُصُّ الْمَسَائِلَ الأُخْرَى، لِيَكُنِ الَّذِينَ لَهُمْ زَوْجَاتٌ كَأَنَّهُمْ بِلا زَوْجَاتٍ،

ഹേ ഭ്രാതരോഽഹമിദം ബ്രവീമി, ഇതഃ പരം സമയോഽതീവ സംക്ഷിപ്തഃ,

٣٠ 30 وَالَّذِينَ يَبْكُونَ كَأَنَّهُمْ لَا يَبْكُونَ، وَالَّذِينَ يَفْرَحُونَ كَأَنَّهُمْ لَا يَفْرَحُونَ، وَالَّذِينَ يَشْتَرُونَ كَأَنَّهُمْ لَا يَمْلِكُونَ،

അതഃ കൃതദാരൈരകൃതദാരൈരിവ രുദദ്ഭിശ്ചാരുദദ്ഭിരിവ സാനന്ദൈശ്ച നിരാനന്ദൈരിവ ക്രേതൃഭിശ്ചാഭാഗിഭിരിവാചരിതവ്യം

٣١ 31 وَالَّذِينَ يَسْتَغِلُّونَ هَذَا الْعَالَمَ كَأَنَّهُمْ لَا يَسْتَغِلُّونَهُ. ذَلِكَ لأَنَّ هَذَا الْعَالَمَ زَائِلٌ.

യേ ച സംസാരേ ചരന്തി തൈ ർനാതിചരിതവ്യം യത ഇഹലേകസ്യ കൗതുകോ വിചലതി|

٣٢ 32 فَأُرِيدُ لَكُمْ أَنْ تَكُونُوا بِلا هَمٍّ. إِنَّ غَيْرَ الْمُتَزَوِّجِ يَهْتَمُّ بِأُمُورِ الرَّبِّ

കിന്തു യൂയം യന്നിശ്ചിന്താ ഭവേതേതി മമ വാഞ്ഛാ| അകൃതവിവാഹോ ജനോ യഥാ പ്രഭും പരിതോഷയേത് തഥാ പ്രഭും ചിന്തയതി,

٣٣ 33 وَهَدَفُهُ أَنْ يُرْضِيَ الرَّبَّ. أَمَّا الْمُتَزَوِّجُ فَيَهْتَمُّ بِأُمُورِ الْعَالَمِ وَهَدَفُهُ أَنْ يُرْضِيَ زَوْجَتَهُ،

കിന്തു കൃതവിവാഹോ ജനോ യഥാ ഭാര്യ്യാം പരിതോഷയേത് തഥാ സംസാരം ചിന്തയതി|

٣٤ 34 فَاهْتِمَامُهُ مُنْقَسِمٌ. كَذَلِكَ غَيْرُ الْمُتَزَوِّجَةِ وَالْعَزْبَاءُ تَهْتَمَّانِ بِأُمُورِ الرَّبِّ وَهَدَفُهُمَا أَنْ تَكُونَا مُكَرَّسَتَيْنِ جَسَداً وَرُوحاً. أَمَّا الْمُتَزَوِّجَةُ فَتَهْتَمُّ بِأُمُورِ الْعَالَمِ وَهَدَفُهَا أَنْ تُرْضِيَ زَوْجَهَا.

തദ്വദ് ഊഢയോഷിതോ ഽനൂഢാ വിശിഷ്യതേ| യാനൂഢാ സാ യഥാ കായമനസോഃ പവിത്രാ ഭവേത് തഥാ പ്രഭും ചിന്തയതി യാ ചോഢാ സാ യഥാ ഭർത്താരം പരിതോഷയേത് തഥാ സംസാരം ചിന്തയതി|

٣٥ 35 أَقُولُ هَذَا مِنْ أَجْلِ مَصْلَحَتِكُمْ، لَا لأَنْصِبَ فَخّاً أَمَامَكُمْ، بَلْ فِي سَبِيلِ مَا يَلِيقُ وَيَجْعَلُ اهْتِمَامَكُمْ مُنْصَرِفاً إِلَى الرَّبِّ دُونَ ارْتِبَاكٍ.

അഹം യദ് യുഷ്മാൻ മൃഗബന്ധിന്യാ പരിക്ഷിപേയം തദർഥം നഹി കിന്തു യൂയം യദനിന്ദിതാ ഭൂത്വാ പ്രഭോഃ സേവനേഽബാധമ് ആസക്താ ഭവേത തദർഥമേതാനി സർവ്വാണി യുഷ്മാകം ഹിതായ മയാ കഥ്യന്തേ|

٣٦ 36 وَلَكِنْ، إِنْ ظَنَّ أَحَدٌ أَنَّهُ يَتَصَرَّفُ تَصَرُّفاً غَيْرَ لائِقٍ نَحْوَ عَذْرَائِهِ لِتَجَاوُزِ السِّنِّ، وَأَنَّهُ لابُدَّ مِنَ الزَّوَاجِ، فَلْيَفْعَلْ مَا يَشَاءُ. إِنَّهُ لَا يُخْطِئُ. فَلْيَتَزَوَّجِ الْعُزَّابُ فِي هَذِهِ الْحَالِ.

കസ്യചിത് കന്യായാം യൗവനപ്രാപ്തായാം യദി സ തസ്യാ അനൂഢത്വം നിന്ദനീയം വിവാഹശ്ച സാധയിതവ്യ ഇതി മന്യതേ തർഹി യഥാഭിലാഷം കരോതു, ഏതേന കിമപി നാപരാത്സ്യതി വിവാഹഃ ക്രിയതാം|

٣٧ 37 وَأَمَّا مَنْ عَقَدَ الْعَزْمَ فِي قَلْبِهِ، وَلَمْ يَكُنْ مُضْطَرّاً، بَلْ كَانَ كَامِلَ السَّيْطَرَةِ عَلَى إِرَادَتِهِ، وَاخْتَارَ مِنْ تِلْقَاءِ نَفْسِهِ أَنْ يُحَافِظَ عَلَى عُزُوبِيَّتِهِ، فَحَسَناً يَفْعَلُ.

കിന്തു ദുഃഖേനാക്ലിഷ്ടഃ കശ്ചിത് പിതാ യദി സ്ഥിരമനോഗതഃ സ്വമനോഽഭിലാഷസാധനേ സമർഥശ്ച സ്യാത് മമ കന്യാ മയാ രക്ഷിതവ്യേതി മനസി നിശ്ചിനോതി ച തർഹി സ ഭദ്രം കർമ്മ കരോതി|

٣٨ 38 إِذَنْ، مَنْ تَزَوَّجَ فَعَلَ حَسَناً، وَمَنْ لَا يَتَزَوَّجُ يَفْعَلُ أَحْسَنَ.

അതോ യോ വിവാഹം കരോതി സ ഭദ്രം കർമ്മ കരോതി യശ്ച വിവാഹം ന കരോതി സ ഭദ്രതരം കർമ്മ കരോതി|

٣٩ 39 إِنَّ الزَّوْجَةَ تَظَلُّ تَحْتَ ارْتِبَاطٍ مَادَامَ زَوْجُهَا حَيًّا. فَإِذَا رَقَدَ زَوْجُهَا، تَصِيرُ حُرَّةً يَحِقُّ لَهَا أَنْ تَتَزَوَّجَ مِنْ أَيِّ رَجُلٍ تُرِيدُهُ، إِنَّمَا فِي الرَّبِّ فَقَطْ.

യാവത്കാലം പതി ർജീവതി താവദ് ഭാര്യ്യാ വ്യവസ്ഥയാ നിബദ്ധാ തിഷ്ഠതി കിന്തു പത്യൗ മഹാനിദ്രാം ഗതേ സാ മുക്തീഭൂയ യമഭിലഷതി തേന സഹ തസ്യാ വിവാഹോ ഭവിതും ശക്നോതി, കിന്ത്വേതത് കേവലം പ്രഭുഭക്താനാം മധ്യേ|

٤٠ 40 وَلَكِنَّهَا، بِرَأْيِي، تَكُونُ أَسْعَدَ إِذَا بَقِيَتْ عَلَى حَالِهَا، وَأَظُنُّ أَنَّ عِنْدِي، أَنَا أَيْضاً، رُوحَ اللهِ!

തഥാച സാ യദി നിഷ്പതികാ തിഷ്ഠതി തർഹി തസ്യാഃ ക്ഷേമം ഭവിഷ്യതീതി മമ ഭാവഃ| അപരമ് ഈശ്വരസ്യാത്മാ മമാപ്യന്ത ർവിദ്യത ഇതി മയാ ബുധ്യതേ|