1 كورنثوس 14

١ 1 اسْعَوْا وَرَاءَ الْمَحَبَّةِ، وَتَشَوَّقُوا إِلَى الْمَوَاهِبِ الرُّوحِيَّةِ، بَلْ بِالأَحْرَى مَوْهِبَةِ التَّنَبُّؤِ.

യൂയം പ്രേമാചരണേ പ്രയതധ്വമ് ആത്മികാൻ ദായാനപി വിശേഷത ഈശ്വരീയാദേശകഥനസാമർഥ്യം പ്രാപ്തും ചേഷ്ടധ്വം|

٢ 2 ذَلِكَ لأَنَّ الَّذِي يَتَكَلَّمُ بِلُغَةٍ مَجْهُولَةٍ يُخَاطِبُ لَا النَّاسَ بَلِ اللهَ. إِذْ لَا أَحَدَ يَفْهَمُهُ، وَلكِنَّهُ بِالرُّوحِ يَتَكَلَّمُ بِأَلْغَازٍ.

യോ ജനഃ പരഭാഷാം ഭാഷതേ സ മാനുഷാൻ ന സമ്ഭാഷതേ കിന്ത്വീശ്വരമേവ യതഃ കേനാപി കിമപി ന ബുധ്യതേ സ ചാത്മനാ നിഗൂഢവാക്യാനി കഥയതി;

٣ 3 أَمَّا الَّذِي يَتَنَبَّأُ، فَهُوَ يُخَاطِبُ النَّاسَ بِكَلامِ الْبُنْيَانِ وَالتَّشْجِيعِ وَالتَّعْزِيَةِ.

കിന്തു യോ ജന ഈശ്വരീയാദേശം കഥയതി സ പരേഷാം നിഷ്ഠായൈ ഹിതോപദേശായ സാന്ത്വനായൈ ച ഭാഷതേ|

٤ 4 فَالَّذِي يَتَكَلَّمُ بِلُغَةٍ مَجْهُولَةٍ يَبْنِي نَفْسَهُ؛ وَأَمَّا الَّذِي يَتَنَبَّأُ، فَيَبْنِي الْكَنِيسَةَ.

പരഭാഷാവാദ്യാത്മന ഏവ നിഷ്ഠാം ജനയതി കിന്ത്വീശ്വരീയാദേശവാദീ സമിതേ ർനിഷ്ഠാം ജനയതി|

٥ 5 إِنِّي أَرْغَبُ فِي أَنْ تَتَكَلَّمُوا جَمِيعاً بِلُغَاتٍ مَجْهُولَةٍ، وَلَكِنْ بِالأَحْرَى أَنْ تَتَنَبَّأُوا. فَإِنَّ مَنْ يَتَنَبَّأُ أَفْضَلُ مِمَّنْ يَتَكَلَّمُ بِاللُّغَاتِ إِلّا إِذَا تَرْجَمَ (مَا يَقُولُهُ) لِتَنَالَ الْكَنِيسَةُ بُنْيَاناً.

യുഷ്മാകം സർവ്വേഷാം പരഭാഷാഭാഷണമ് ഇച്ഛാമ്യഹം കിന്ത്വീശ്വരീയാദേശകഥനമ് അധികമപീച്ഛാമി| യതഃ സമിതേ ർനിഷ്ഠായൈ യേന സ്വവാക്യാനാമ് അർഥോ ന ക്രിയതേ തസ്മാത് പരഭാഷാവാദിത ഈശ്വരീയാദേശവാദീ ശ്രേയാൻ|

٦ 6 وَالآنَ، أَيُّهَا الإِخْوَةُ، افْرِضُوا أَنِّي جِئْتُكُمْ مُتَكَلِّماً بِلُغَاتٍ مَجْهُولَةٍ، فَأَيَّةَ مَنْفَعَةٍ تَنَالُونَ مِنِّي، إِلّا إِذَا كَلَّمْتُكُمْ بِإِعْلانٍ أَوْ عِلْمٍ أَوْ نُبُوءَةٍ أَوْ تَعْلِيمٍ؟

ഹേ ഭ്രാതരഃ, ഇദാനീം മയാ യദി യുഷ്മത്സമീപം ഗമ്യതേ തർഹീശ്വരീയദർശനസ്യ ജ്ഞാനസ്യ വേശ്വരീയാദേശസ്യ വാ ശിക്ഷായാ വാ വാക്യാനി ന ഭാഷിത്വാ പരഭാഷാം ഭാഷമാണേന മയാ യൂയം കിമുപകാരിഷ്യധ്വേ?

٧ 7 فَحَتَّى الآلاتُ الْمُصَوِّتَةُ الَّتِي لَا حَيَاةَ فِيهَا، كَالْمِزْمَارِ وَالْقِيثَارَةِ، إِنْ كَانَتْ لَا تُعْطِي أَنْغَاماً مُمَيَّزَةً، فَكَيْفَ يَعْرِفُ السَّامِعُ أَيَّ لَحْنٍ يُؤَدِّيهِ الْمِزْمَارُ أَوِ الْقِيثَارَةُ؟

അപരം വംശീവല്ലക്യാദിഷു നിഷ്പ്രാണിഷു വാദ്യയന്ത്രേഷു വാദിതേഷു യദി ക്കണാ ന വിശിഷ്യന്തേ തർഹി കിം വാദ്യം കിം വാ ഗാനം ഭവതി തത് കേന ബോദ്ധും ശക്യതേ?

٨ 8 وَإِنْ كَانَ بُوقُ الْحَرْبِ أَيْضاً يُطْلِقُ صَوْتاً غَيْرَ وَاضِحٍ، فَمَنْ يَسْتَعِدُّ لِلْقِتَالِ؟

അപരം രണതൂര്യ്യാ നിസ്വണോ യദ്യവ്യക്തോ ഭവേത് തർഹി യുദ്ധായ കഃ സജ്ജിഷ്യതേ?

٩ 9 فَهَذِهِ حَالُكُمْ أَيْضاً فِي التَّكَلُّمِ بِلُغَةٍ مَجْهُولَةٍ، فَإِنْ كُنْتُمْ لَا تَنْطِقُونَ بِكَلامٍ مُمَيَّزٍ، فَكَيْفَ يَفْهَمُ السَّامِعُونَ مَا تَقُولُونَ؟ فَإِنَّكُمْ تَكُونُونَ كَمَنْ يُخَاطِبُ الْهَوَاءَ!

തദ്വത് ജിഹ്വാഭി ര്യദി സുഗമ്യാ വാക് യുഷ്മാഭി ർന ഗദ്യേത തർഹി യദ് ഗദ്യതേ തത് കേന ഭോത്സ്യതേ? വസ്തുതോ യൂയം ദിഗാലാപിന ഇവ ഭവിഷ്യഥ|

١٠ 10 قَدْ يَكُونُ فِي الْعَالَمِ عَدَدٌ كَبِيرٌ مِنَ اللُّغَاتِ، وَلا تَقْتَصِرُ وَاحِدَةٌ مِنْهَا عَلَى أَصْوَاتٍ بِلا مَعْنىً.

ജഗതി കതിപ്രകാരാ ഉക്തയോ വിദ്യന്തേ? താസാമേകാപി നിരർഥികാ നഹി;

١١ 11 فَإِنْ كُنْتُ لَا أَفْهَمُ مَعْنَى الأَصْوَاتِ فِي لُغَةٍ مَا، أَكُونُ أَجْنَبِيًّا عِنْدَ النَّاطِقِ بِها، وَيَكُونُ هُوَ أَجْنَبِيًّا عِنْدِي!

കിന്തൂക്തേരർഥോ യദി മയാ ന ബുധ്യതേ തർഹ്യഹം വക്ത്രാ മ്ലേച്ഛ ഇവ മംസ്യേ വക്താപി മയാ മ്ലേച്ഛ ഇവ മംസ്യതേ|

١٢ 12 وَهكَذَا أَنْتُمْ أَيْضاً، إِذْ إِنَّكُمْ مُتَشَوِّقُونَ إِلَى الْمَوَاهِبِ الرُّوحِيَّةِ، اسْعَوْا فِي طَلَبِ الْمَزِيدِ مِنْهَا لأَجْلِ بُنْيَانِ الْكَنِيسَةِ.

തസ്മാദ് ആത്മികദായലിപ്സവോ യൂയം സമിതേ ർനിഷ്ഠാർഥം പ്രാപ്തബഹുവരാ ഭവിതും യതധ്വം,

١٣ 13 لِذلِكَ يَجِبُ عَلَى الْمُتَكَلِّمِ بِلُغَةٍ مَجْهُولَةٍ أَنْ يَطْلُبَ مِنَ اللهِ مَوْهِبَةَ التَّرْجَمَةِ.

അതഏവ പരഭാഷാവാദീ യദ് അർഥകരോഽപി ഭവേത് തത് പ്രാർഥയതാം|

١٤ 14 فَإِنِّي إِنْ صَلَّيْتُ بِلُغَةٍ مَجْهُولَةٍ، فَرُوحِي تُصَلِّي، وَلَكِنَّ عَقْلِي عَدِيمُ الثَّمَرِ.

യദ്യഹം പരഭാഷയാ പ്രർഥനാം കുര്യ്യാം തർഹി മദീയ ആത്മാ പ്രാർഥയതേ, കിന്തു മമ ബുദ്ധി ർനിഷ്ഫലാ തിഷ്ഠതി|

١٥ 15 فَمَا الْعَمَلُ إِذَنْ؟ سَأُصَلِّي بِالرُّوحِ، وَلكِنْ سَأُصَلِّي بِالْعَقْلِ أَيْضاً. سَأُرَنِّمُ بِالرُّوحِ، وَلكِنْ سَأُرَنِّمُ بِالْعَقْلِ أَيْضاً.

ഇത്യനേന കിം കരണീയം? അഹമ് ആത്മനാ പ്രാർഥയിഷ്യേ ബുദ്ധ്യാപി പ്രാർഥയിഷ്യേ; അപരം ആത്മനാ ഗാസ്യാമി ബുദ്ധ്യാപി ഗാസ്യാമി|

١٦ 16 وَإلَّا، فَإِنْ كُنْتَ تَحْمَدُ اللهَ بِالرُّوحِ فَقَطْ، فَكَيْفَ يَسْتَطِيعُ قَلِيلُ الْخِبْرَةِ أَنْ يَقُولَ: «آمِينَ» لَدَى تَقْدِيمِكَ الشُّكْرَ مَادَامَ لَا يَفْهَمُ مَا تَقُولُ؟

ത്വം യദാത്മനാ ധന്യവാദം കരോഷി തദാ യദ് വദസി തദ് യദി ശിഷ്യേനേവോപസ്ഥിതേന ജനേന ന ബുദ്ധ്യതേ തർഹി തവ ധന്യവാദസ്യാന്തേ തഥാസ്ത്വിതി തേന വക്തം കഥം ശക്യതേ?

١٧ 17 طَبْعاً، أَنْتَ تُقَدِّمُ الشُّكْرَ بِطَرِيقَةٍ حَسَنَةٍ، وَلَكِنَّ غَيْرَكَ لَا يُبْنَى.

ത്വം സമ്യഗ് ഈശ്വരം ധന്യം വദസീതി സത്യം തഥാപി തത്ര പരസ്യ നിഷ്ഠാ ന ഭവതി|

١٨ 18 أَشْكُرُ اللهَ لأَنِّي أَتَكَلَّمُ بِلُغَاتٍ مَجْهُولَةٍ أَكْثَرَ مِنْكُمْ جَمِيعاً.

യുഷ്മാകം സർവ്വേഭ്യോഽഹം പരഭാഷാഭാഷണേ സമർഥോഽസ്മീതി കാരണാദ് ഈശ്വരം ധന്യം വദാമി;

١٩ 19 وَلكِنْ، حَيْثُ أَكُونُ فِي الْكَنِيسَةِ، أُفَضِّلُ أَنْ أَقُولَ خَمْسَ كَلِمَاتٍ مَفْهُومَةٍ، لِكَيْ أُعَلِّمَ بِها الآخَرِينَ أَيْضاً، عَلَى أَنْ أَقُولَ عَشَرَةَ آلافِ كَلِمَةٍ بِلُغَةٍ مَجْهُولَةٍ.

തഥാപി സമിതൗ പരോപദേശാർഥം മയാ കഥിതാനി പഞ്ച വാക്യാനി വരം ന ച ലക്ഷം പരഭാഷീയാനി വാക്യാനി|

٢٠ 20 أَيُّهَا الإِخْوَةُ، لَا تَكُونُوا أَوْلاداً فِي التَّفْكِيرِ، بَلْ كُونُوا أَطْفَالاً فِي الشَّرِّ. وَأَمَّا فِي التَّفْكِيرِ، فَكُونُوا رَاشِدِينَ.

ഹേ ഭ്രാതരഃ, യൂയം ബുദ്ധ്യാ ബാലകാഇവ മാ ഭൂത പരന്തു ദുഷ്ടതയാ ശിശവഇവ ഭൂത്വാ ബുദ്ധ്യാ സിദ്ധാ ഭവത|

٢١ 21 فَإِنَّهُ قَدْ كُتِبَ فِي الشَّرِيعَةِ: «بِأُنَاسٍ ذَوِي لُغَاتٍ أُخْرَى، وَبِشِفَاهٍ غَرِيبَةٍ، سَأُكَلِّمُ هَذَا الشَّعْبَ؛ وَلكِنْ، حَتَّى هكَذَا، لَنْ يَسْمَعُوا لِي، يَقُولُ الرَّبُّ».

ശാസ്ത്ര ഇദം ലിഖിതമാസ്തേ, യഥാ, ഇത്യവോചത് പരേശോഽഹമ് ആഭാഷിഷ്യ ഇമാൻ ജനാൻ| ഭാഷാഭിഃ പരകീയാഭി ർവക്ത്രൈശ്ച പരദേശിഭിഃ| തഥാ മയാ കൃതേഽപീമേ ന ഗ്രഹീഷ്യന്തി മദ്വചഃ||

٢٢ 22 إِذَنِ التَّكَلُّمُ بِلُغَاتٍ مَجْهُولَةٍ هُوَ عَلامَةٌ لَا لأَجْلِ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ، بَلْ لأَجْلِ غَيْرِ الْمُؤْمِنِينَ. وَأَمَّا التَّنَبُّؤُ، فَلَيْسَ لِغَيْرِ الْمُؤْمِنِينَ، بَلْ لِلَّذِينَ يُؤْمِنُونَ.

അതഏവ തത് പരഭാഷാഭാഷണം അവിശ്ചാസിനഃ പ്രതി ചിഹ്നരൂപം ഭവതി ന ച വിശ്വാസിനഃ പ്രതി; കിന്ത്വീശ്വരീയാദേശകഥനം നാവിശ്വാസിനഃ പ്രതി തദ് വിശ്വാസിനഃ പ്രത്യേവ|

٢٣ 23 فَإِنِ اجْتَمَعَتِ الْكَنِيسَةُ كُلُّهَا مَعاً، وَأَخَذَ الْجَمِيعُ يَتَكَلَّمُونَ بِلُغَاتٍ مَجْهُولَةٍ، ثُمَّ دَخَلَ بَعْضُ قَلِيلِي الْخِبْرَةِ أَوْ غَيْرِ الْمُؤْمِنِينَ، أَفَلا يَقُولُونَ إِنَّكُمْ مَجَانِينَ؟

സമിതിഭുക്തേഷു സർവ്വേഷു ഏകസ്മിൻ സ്ഥാനേ മിലിത്വാ പരഭാഷാം ഭാഷമാണേഷു യദി ജ്ഞാനാകാങ്ക്ഷിണോഽവിശ്വാസിനോ വാ തത്രാഗച്ഛേയുസ്തർഹി യുഷ്മാൻ ഉന്മത്താൻ കിം ന വദിഷ്യന്തി?

٢٤ 24 وَلكِنْ، إِنْ كَانَ الْجَمِيعُ يَتَنَبَّأُونَ، ثُمَّ دَخَلَ وَاحِدٌ مِنْ غَيْرِ الْمُؤْمِنِينَ أَوْ قَلِيلِي الْخِبْرَةِ، فَإِنَّهُ يَقْتَنِعُ مِنَ الْجَمِيعِ، وَيُحْكَمُ عَلَيْهِ مِنْ قِبَلِ الْجَمِيعِ،

കിന്തു സർവ്വേഷ്വീശ്വരീയാദേശം പ്രകാശയത്സു യദ്യവിശ്വാസീ ജ്ഞാനാകാങ്ക്ഷീ വാ കശ്ചിത് തത്രാഗച്ഛതി തർഹി സർവ്വൈരേവ തസ്യ പാപജ്ഞാനം പരീക്ഷാ ച ജായതേ,

٢٥ 25 وَإِذْ تَنْكَشِفُ خَبَايَا قَلْبِهِ، يَخِرُّ عَلَى وَجْهِهِ سَاجِداً لِلهِ، مُعْتَرِفاً بِأَنَّ اللهَ فِيكُمْ حَقّاً.

തതസ്തസ്യാന്തഃകരണസ്യ ഗുപ്തകൽപനാസു വ്യക്തീഭൂതാസു സോഽധോമുഖഃ പതൻ ഈശ്വരമാരാധ്യ യുഷ്മന്മധ്യ ഈശ്വരോ വിദ്യതേ ഇതി സത്യം കഥാമേതാം കഥയിഷ്യതി|

٢٦ 26 فَمَا الْعَمَلُ إِذَنْ أَيُّهَا الإِخْوَةُ؟ كُلَّمَا تَجْتَمِعُونَ مَعاً، سَيَكُونُ لِكُلٍّ مِنْكُمْ مَزْمُورٌ، أَوْ تَعْلِيمٌ، أَوْ كَلامٌ بِلُغَةٍ مَجْهُولَةٍ، أَوْ إِعْلانٌ، أَوْ تَرْجَمَةٌ. فَلْيَتِمْ كُلُّ شَيْءٍ بِهَدَفِ الْبُنْيَانِ.

ഹേ ഭ്രാതരഃ, സമ്മിലിതാനാം യുഷ്മാകമ് ഏകേന ഗീതമ് അന്യേനോപദേശോഽന്യേന പരഭാഷാന്യേന ഐശ്വരികദർശനമ് അന്യേനാർഥബോധകം വാക്യം ലഭ്യതേ കിമേതത്? സർവ്വമേവ പരനിഷ്ഠാർഥം യുഷ്മാഭിഃ ക്രിയതാം|

٢٧ 27 فَإِذَا صَارَ تَكَلُّمٌ بِلُغَةٍ، فَلْيَتَكَلَّمِ اثْنَانِ، أَوْ ثَلاثَةٌ عَلَى الأَكْثَرِ، كُلٌّ فِي دَوْرِهِ،

യദി കശ്ചിദ് ഭാഷാന്തരം വിവക്ഷതി തർഹ്യേകസ്മിൻ ദിനേ ദ്വിജനേന ത്രിജനേന വാ പരഭാഷാ കഥ്യതാം തദധികൈർന കഥ്യതാം തൈരപി പര്യ്യായാനുസാരാത് കഥ്യതാം, ഏകേന ച തദർഥോ ബോധ്യതാം|

٢٨ 28 وَلْيُتَرْجِمْ أَحَدُكُمْ. فَإِنْ لَمْ يَكُنْ بَيْنَكُمْ مُتَرْجِمٌ، فَعَلَى الْمُتَكَلِّمِ أَلّا يَقُولَ شَيْئاً أَمَامَ الْجَمَاعَةِ، بَلْ أَنْ يَتَحَدَّثَ سِرّاً مَعَ نَفْسِهِ وَمَعَ اللهِ.

കിന്ത്വർഥാഭിധായകഃ കോഽപി യദി ന വിദ്യതേ തർഹി സ സമിതൗ വാചംയമഃ സ്ഥിത്വേശ്വരായാത്മനേ ച കഥാം കഥയതു|

٢٩ 29 وَلْيَتَكَلَّمْ أَيْضاً اثْنَانِ أَوْ ثَلاثَةٌ مِنَ الْمُتَنَبِّئِينَ وَلْيَحْكُمِ الآخَرُونَ.

അപരം ദ്വൗ ത്രയോ വേശ്വരീയാദേശവക്താരഃ സ്വം സ്വമാദേശം കഥയന്തു തദന്യേ ച തം വിചാരയന്തു|

٣٠ 30 وَإِنْ أُوحِيَ إِلَى أَحَدٍ مِنَ الْجَالِسِينَ، فَلْيَسْكُتِ الْمُتَكَلِّمُ الأَوَّلُ.

കിന്തു തത്രാപരേണ കേനചിത് ജനേനേശ്വരീയാദേശേ ലബ്ധേ പ്രഥമേന കഥനാത് നിവർത്തിതവ്യം|

٣١ 31 فَإِنَّكُمْ جَمِيعاً تَقْدِرُونَ أَنْ تَتَنَبَّأُوا وَاحِداً فَوَاحِداً، حَتَّى يَتَعَلَّمَ الْجَمِيعُ وَيَتَشَجَّعَ الْجَمِيعُ.

സർവ്വേ യത് ശിക്ഷാം സാന്ത്വനാഞ്ച ലഭന്തേ തദർഥം യൂയം സർവ്വേ പര്യ്യായേണേശ്വരീയാദേശം കഥയിതും ശക്നുഥ|

٣٢ 32 وَلَكِنَّ مَوَاهِبَ النُّبُوءَةِ هِيَ خَاضِعَةٌ لأَصْحَابِهَا.

ഈശ്വരീയാദേശവക്തൃണാം മനാംസി തേഷാമ് അധീനാനി ഭവന്തി|

٣٣ 33 فَلَيْسَ اللهُ إِلهَ فَوْضَى بَلْ إِلهُ سَلامٍ، كَمَا هِيَ الْحَالُ فِي كَنَائِسِ الْقِدِّيسِينَ كُلِّهَا،

യത ഈശ്വരഃ കുശാസനജനകോ നഹി സുശാസനജനക ഏവേതി പവിത്രലോകാനാം സർവ്വസമിതിഷു പ്രകാശതേ|

٣٤ 34 لِتَصْمُتْ النِّسَاءُ فِي الْكَنَائِسِ، فَلَيْسَ مَسْمُوحاً لَهُنَّ أَنْ يَتَكَلَّمْنَ، بَلْ عَلَيْهِنَّ أَنْ يَكُنَّ خَاضِعَاتٍ، عَلَى حَدِّ ما تُوصِي بِهِ الشَّرِيعَةُ أَيْضاً.

അപരഞ്ച യുഷ്മാകം വനിതാഃ സമിതിഷു തൂഷ്ണീമ്ഭൂതാസ്തിഷ്ഠന്തു യതഃ ശാസ്ത്രലിഖിതേന വിധിനാ താഃ കഥാപ്രചാരണാത് നിവാരിതാസ്താഭി ർനിഘ്രാഭി ർഭവിതവ്യം|

٣٥ 35 وَلَكِنْ، إِذَا رَغِبْنَ فِي تَعَلُّمِ شَيْءٍ مَا، فَلْيَسْأَلْنَ أَزْوَاجَهُنَّ فِي الْبَيْتِ، لأَنَّهُ عَارٌ عَلَى الْمَرْأَةِ أَنْ تَتَكَلَّمَ فِي الْجَمَاعَةِ.

അതസ്താ യദി കിമപി ജിജ്ഞാസന്തേ തർഹി ഗേഹേഷു പതീൻ പൃച്ഛന്തു യതഃ സമിതിമധ്യേ യോഷിതാം കഥാകഥനം നിന്ദനീയം|

٣٦ 36 أَمِنْ عِنْدِكُمُ انْطَلَقَتْ كَلِمَةُ اللهِ، أَمْ إِلَيْكُمْ وَحْدَكُمْ وَصَلَتْ؟

ഐശ്വരം വചഃ കിം യുഷ്മത്തോ നിരഗമത? കേവലം യുഷ്മാൻ വാ തത് കിമ് ഉപാഗതം?

٣٧ 37 فَإِنِ اعْتَبَرَ أَحَدٌ نَفْسَهُ نَبِيًّا أَوْ صَاحِبَ مَوْهِبَةٍ رُوحِيَّةٍ، فَلْيُدْرِكْ أَنَّ مَا أَكْتُبُهُ إِلَيْكُمْ إِنَّمَا هُوَ وَصِيَّةُ الرَّبِّ.

യഃ കശ്ചിദ് ആത്മാനമ് ഈശ്വരീയാദേശവക്താരമ് ആത്മനാവിഷ്ടം വാ മന്യതേ സ യുഷ്മാൻ പ്രതി മയാ യദ് യത് ലിഖ്യതേ തത്പ്രഭുനാജ്ഞാപിതമ് ഈത്യുരരീ കരോതു|

٣٨ 38 وَإِنْ جَهِلَ أَحَدٌ هَذَا، فَسَيَبْقَى جَاهِلاً!

കിന്തു യഃ കശ്ചിത് അജ്ഞോ ഭവതി സോഽജ്ഞ ഏവ തിഷ്ഠതു|

٣٩ 39 إِذَنْ، أَيُّهَا الإِخْوَةُ، تَشَوَّقُوا إِلَى التَّنَبُّوءِ، وَلا تَمْنَعُوا التَّكَلُّمَ بِلُغَاتٍ مَجْهُولَةٍ.

അതഏവ ഹേ ഭ്രാതരഃ, യൂയമ് ഈശ്വരീയാദേശകഥനസാമർഥ്യം ലബ്ധും യതധ്വം പരഭാഷാഭാഷണമപി യുഷ്മാഭി ർന നിവാര്യ്യതാം|

٤٠ 40 وَإِنَّمَا، لِيَتِمَّ كُلُّ شَيْءٍ بِلِيَاقَةٍ وَتَرْتِيبٍ.

സർവ്വകർമ്മാണി ച വിധ്യനുസാരതഃ സുപരിപാട്യാ ക്രിയന്താം|