1 كورنثوس 13

١ 1 لَوْ كُنْتُ أَتَكَلَّمُ بِلُغَاتِ النَّاسِ وَالْمَلائِكَةِ وَلَيْسَ عِنْدِي مَحَبَّةٌ، لَمَا كُنْتُ إِلّا نُحَاساً يَطِنُّ وَصَنْجاً يَرِنُّ!

മർത്യസ്വർഗീയാണാം ഭാഷാ ഭാഷമാണോഽഹം യദി പ്രേമഹീനോ ഭവേയം തർഹി വാദകതാലസ്വരൂപോ നിനാദകാരിഭേരീസ്വരൂപശ്ച ഭവാമി|

٢ 2 وَلَوْ كَانَتْ لِي مَوْهِبَةُ النُّبُوءَةِ، وَكُنْتُ عَالِماً بِجَمِيعِ الأَسْرَارِ وَالْعِلْمِ كُلِّهِ، وَكَانَ عِنْدِي الإِيمَانُ كُلُّهُ حَتَّى أَنْقُلَ الْجِبَالَ، وَلَيْسَ عِنْدِي مَحَبَّةٌ، فَلَسْتُ شَيْئاً!

അപരഞ്ച യദ്യഹമ് ഈശ്വരീയാദേശാഢ്യഃ സ്യാം സർവ്വാണി ഗുപ്തവാക്യാനി സർവ്വവിദ്യാഞ്ച ജാനീയാം പൂർണവിശ്വാസഃ സൻ ശൈലാൻ സ്ഥാനാന്തരീകർത്തും ശക്നുയാഞ്ച കിന്തു യദി പ്രേമഹീനോ ഭവേയം തർഹ്യഗണനീയ ഏവ ഭവാമി|

٣ 3 وَلَوْ قَدَّمْتُ أَمْوَالِي كُلَّهَا لِلإِطْعَامِ، وَسَلَّمْتُ جَسَدِي لأُحْرَقَ، وَلَيْسَ عِنْدِي مَحَبَّةٌ، لَمَا كُنْتُ أَنْتَفِعُ شَيْئاً.

അപരം യദ്യഹമ് അന്നദാനേന സർവ്വസ്വം ത്യജേയം ദാഹനായ സ്വശരീരം സമർപയേയഞ്ച കിന്തു യദി പ്രേമഹീനോ ഭവേയം തർഹി തത്സർവ്വം മദർഥം നിഷ്ഫലം ഭവതി|

٤ 4 الْمَحَبَّةُ تَصْبِرُ طَوِيلاً؛ وَهِيَ لَطِيفَةٌ. الْمَحَبَّةُ لَا تَحْسُدُ. الْمَحَبَّةُ لَا تَتَفَاخَرُ وَلا تَتَكَبَّرُ.

പ്രേമ ചിരസഹിഷ്ണു ഹിതൈഷി ച, പ്രേമ നിർദ്വേഷമ് അശഠം നിർഗർവ്വഞ്ച|

٥ 5 لَا تَتَصَرَّفُ بِغَيْرِ لِيَاقَةٍ، وَلا تَسْعَى إِلَى مَصْلَحَتِهَا الْخَاصَّةِ. لَا تُسْتَفَزُّ سَرِيعاً، وَلا تَنْسِبُ الشَّرَّ لأَحَدٍ.

അപരം തത് കുത്സിതം നാചരതി, ആത്മചേഷ്ടാം ന കുരുതേ സഹസാ ന ക്രുധ്യതി പരാനിഷ്ടം ന ചിന്തയതി,

٦ 6 لَا تَفْرَحُ بِالظُّلْمِ، بَلْ تَفْرَحُ بِالْحَقِّ.

അധർമ്മേ ന തുഷ്യതി സത്യ ഏവ സന്തുഷ്യതി|

٧ 7 إِنَّهَا تَسْتُرُ كُلَّ شَيْءٍ، وَتُصَدِّقُ كُلَّ شَيْءٍ، وَتَرْجُو كُلَّ شَيْءٍ، وَتَتَحَمَّلُ كُلَّ شَيْءٍ.

തത് സർവ്വം തിതിക്ഷതേ സർവ്വത്ര വിശ്വസിതി സർവ്വത്ര ഭദ്രം പ്രതീക്ഷതേ സർവ്വം സഹതേ ച|

٨ 8 الْمَحَبَّةُ لَا تَزُولُ أَبَداً. أَمَّا مَوَاهِبُ النُّبُوآتِ فَسَتُزَالُ، وَمَوَاهِبُ اللُّغَاتِ سَتَنْقَطِعُ، وَالْمَعْرِفَةُ سَتُزَالُ.

പ്രേമ്നോ ലോപഃ കദാപി ന ഭവിഷ്യതി, ഈശ്വരീയാദേശകഥനം ലോപ്സ്യതേ പരഭാഷാഭാഷണം നിവർത്തിഷ്യതേ ജ്ഞാനമപി ലോപം യാസ്യതി|

٩ 9 فَإِنَّ مَعْرِفَتَنَا جُزْئِيَّةٌ وَنُبُوءَتَنَا جُزْئِيَّةٌ.

യതോഽസ്മാകം ജ്ഞാനം ഖണ്ഡമാത്രമ് ഈശ്വരീയാദേശകഥനമപി ഖണ്ഡമാത്രം|

١٠ 10 وَلَكِنْ، عِنْدَمَا يَأْتِي مَا هُوَ كَامِلٌ، يُزَالُ مَا هُوَ جُزْئِيٌّ.

കിന്ത്വസ്മാസു സിദ്ധതാം ഗതേഷു താനി ഖണ്ഡമാത്രാണി ലോപം യാസ്യന്തേ|

١١ 11 فَلَمَّا كُنْتُ طِفْلاً، كُنْتُ أَتَكَلَّمُ كَالطِّفْلِ، وَأَشْعُرُ كَالطِّفْلِ، وَأُفَكِّرُ كَالطِّفْلِ. وَلَكِنْ، لَمَّا صِرْتُ رَجُلاً، أَبْطَلْتُ مَا يَخُصُّ الطِّفْلَ.

ബാല്യകാലേഽഹം ബാല ഇവാഭാഷേ ബാല ഇവാചിന്തയഞ്ച കിന്തു യൗവനേ ജാതേ തത്സർവ്വം ബാല്യാചരണം പരിത്യക്തവാൻ|

١٢ 12 وَنَحْنُ الآنَ نَنْظُرُ إِلَى الأُمُورِ كَمَا فِي مِرْآةٍ فَلا نَرَاهَا وَاضِحَةً. إِلّا أَنَّنَا سَنَرَاهَا أَخِيراً مُوَاجَهَةً. الآنَ، أَعْرِفُ مَعْرِفَةً جُزْئِيَّةً. وَلَكِنِّي، عِنْدَئِذٍ، سَأَعْرِفُ مِثْلَمَا عُرِفْتُ.

ഇദാനീമ് അഭ്രമധ്യേനാസ്പഷ്ടം ദർശനമ് അസ്മാഭി ർലഭ്യതേ കിന്തു തദാ സാക്ഷാത് ദർശനം ലപ്സ്യതേ| അധുനാ മമ ജ്ഞാനമ് അൽപിഷ്ഠം കിന്തു തദാഹം യഥാവഗമ്യസ്തഥൈവാവഗതോ ഭവിഷ്യാമി|

١٣ 13 أَمَّا الآنَ، فَهذِهِ الثَّلاثَةُ بَاقِيَةٌ: الإِيمَانُ، وَالرَّجَاءُ، وَالْمَحَبَّةُ. وَلَكِنَّ أَعْظَمَهَا الْمَحَبَّةُ!

ഇദാനീം പ്രത്യയഃ പ്രത്യാശാ പ്രേമ ച ത്രീണ്യേതാനി തിഷ്ഠന്തി തേഷാം മധ്യേ ച പ്രേമ ശ്രേഷ്ഠം|