رُوما 9
| أَقُولُ ٱلصِّدْقَ فِي ٱلْمَسِيحِ، لَا أَكْذِبُ، وَضَمِيرِي شَاهِدٌ لِي بِٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ: | ١ 1 |
അഹം കാഞ്ചിദ് കൽപിതാം കഥാം ന കഥയാമി, ഖ്രീഷ്ടസ്യ സാക്ഷാത് സത്യമേവ ബ്രവീമി പവിത്രസ്യാത്മനഃ സാക്ഷാൻ മദീയം മന ഏതത് സാക്ഷ്യം ദദാതി|
| إِنَّ لِي حُزْنًا عَظِيمًا وَوَجَعًا فِي قَلْبِي لَا يَنْقَطِعُ. | ٢ 2 |
മമാന്തരതിശയദുഃഖം നിരന്തരം ഖേദശ്ച
| فَإِنِّي كُنْتُ أَوَدُّ لَوْ أَكُونُ أَنَا نَفْسِي مَحْرُومًا مِنَ ٱلْمَسِيحِ لِأَجْلِ إِخْوَتِي أَنْسِبَائِي حَسَبَ ٱلْجَسَدِ، | ٣ 3 |
തസ്മാദ് അഹം സ്വജാതീയഭ്രാതൃണാം നിമിത്താത് സ്വയം ഖ്രീഷ്ടാച്ഛാപാക്രാന്തോ ഭവിതുമ് ഐച്ഛമ്|
| ٱلَّذِينَ هُمْ إِسْرَائِيلِيُّونَ، وَلَهُمُ ٱلتَّبَنِّي وَٱلْمَجْدُ وَٱلْعُهُودُ وَٱلِٱشْتِرَاعُ وَٱلْعِبَادَةُ وَٱلْمَوَاعِيدُ، | ٤ 4 |
യതസ്ത ഇസ്രായേലസ്യ വംശാ അപി ച ദത്തകപുത്രത്വം തേജോ നിയമോ വ്യവസ്ഥാദാനം മന്ദിരേ ഭജനം പ്രതിജ്ഞാഃ പിതൃപുരുഷഗണശ്ചൈതേഷു സർവ്വേഷു തേഷാമ് അധികാരോഽസ്തി|
| وَلَهُمُ ٱلْآبَاءُ، وَمِنْهُمُ ٱلْمَسِيحُ حَسَبَ ٱلْجَسَدِ، ٱلْكَائِنُ عَلَى ٱلْكُلِّ إِلَهًا مُبَارَكًا إِلَى ٱلْأَبَدِ. آمِينَ. (aiōn g165) | ٥ 5 |
തത് കേവലം നഹി കിന്തു സർവ്വാധ്യക്ഷഃ സർവ്വദാ സച്ചിദാനന്ദ ഈശ്വരോ യഃ ഖ്രീഷ്ടഃ സോഽപി ശാരീരികസമ്ബന്ധേന തേഷാം വംശസമ്ഭവഃ| (aiōn g165)
| وَلَكِنْ لَيْسَ هَكَذَا حَتَّى إِنَّ كَلِمَةَ ٱللهِ قَدْ سَقَطَتْ. لِأَنْ لَيْسَ جَمِيعُ ٱلَّذِينَ مِنْ إِسْرَائِيلَ هُمْ إِسْرَائِيلِيُّونَ، | ٦ 6 |
ഈശ്വരസ്യ വാക്യം വിഫലം ജാതമ് ഇതി നഹി യത്കാരണാദ് ഇസ്രായേലോ വംശേ യേ ജാതാസ്തേ സർവ്വേ വസ്തുത ഇസ്രായേലീയാ ന ഭവന്തി|
| وَلَا لِأَنَّهُمْ مِنْ نَسْلِ إِبْرَاهِيمَ هُمْ جَمِيعًا أَوْلَادٌ. بَلْ «بِإِسْحَاقَ يُدْعَى لَكَ نَسْلٌ». | ٧ 7 |
അപരമ് ഇബ്രാഹീമോ വംശേ ജാതാ അപി സർവ്വേ തസ്യൈവ സന്താനാ ന ഭവന്തി കിന്തു ഇസ്ഹാകോ നാമ്നാ തവ വംശോ വിഖ്യാതോ ഭവിഷ്യതി|
| أَيْ لَيْسَ أَوْلَادُ ٱلْجَسَدِ هُمْ أَوْلَادَ ٱللهِ، بَلْ أَوْلَادُ ٱلْمَوْعِدِ يُحْسَبُونَ نَسْلًا. | ٨ 8 |
അർഥാത് ശാരീരികസംസർഗാത് ജാതാഃ സന്താനാ യാവന്തസ്താവന്ത ഏവേശ്വരസ്യ സന്താനാ ന ഭവന്തി കിന്തു പ്രതിശ്രവണാദ് യേ ജായന്തേ തഏവേശ്വരവംശോ ഗണ്യതേ|
| لِأَنَّ كَلِمَةَ ٱلْمَوْعِدِ هِيَ هَذِهِ: «أَنَا آتِي نَحْوَ هَذَا ٱلْوَقْتِ وَيَكُونُ لِسَارَةَ ٱبْنٌ». | ٩ 9 |
യതസ്തത്പ്രതിശ്രുതേ ർവാക്യമേതത്, ഏതാദൃശേ സമയേ ഽഹം പുനരാഗമിഷ്യാമി തത്പൂർവ്വം സാരായാഃ പുത്ര ഏകോ ജനിഷ്യതേ|
| وَلَيْسَ ذَلِكَ فَقَطْ، بَلْ رِفْقَةُ أَيْضًا، وَهِيَ حُبْلَى مِنْ وَاحِدٍ وَهُوَ إِسْحَاقُ أَبُونَا. | ١٠ 10 |
അപരമപി വദാമി സ്വമനോഽഭിലാഷത ഈശ്വരേണ യന്നിരൂപിതം തത് കർമ്മതോ നഹി കിന്ത്വാഹ്വയിതു ർജാതമേതദ് യഥാ സിദ്ധ്യതി
| لِأَنَّهُ وَهُمَا لَمْ يُولَدَا بَعْدُ، وَلَا فَعَلَا خَيْرًا أَوْ شَرًّا، لِكَيْ يَثْبُتَ قَصْدُ ٱللهِ حَسَبَ ٱلِٱخْتِيَارِ، لَيْسَ مِنَ ٱلْأَعْمَالِ بَلْ مِنَ ٱلَّذِي يَدْعُو، | ١١ 11 |
തദർഥം രിബ്കാനാമികയാ യോഷിതാ ജനൈകസ്മാദ് അർഥാദ് അസ്മാകമ് ഇസ്ഹാകഃ പൂർവ്വപുരുഷാദ് ഗർഭേ ധൃതേ തസ്യാഃ സന്താനയോഃ പ്രസവാത് പൂർവ്വം കിഞ്ച തയോഃ ശുഭാശുഭകർമ്മണഃ കരണാത് പൂർവ്വം
| قِيلَ لَهَا: «إِنَّ ٱلْكَبِيرَ يُسْتَعْبَدُ لِلصَّغِيرِ». | ١٢ 12 |
താം പ്രതീദം വാക്യമ് ഉക്തം, ജ്യേഷ്ഠഃ കനിഷ്ഠം സേവിഷ്യതേ,
| كَمَا هُوَ مَكْتُوبٌ: «أَحْبَبْتُ يَعْقُوبَ وَأَبْغَضْتُ عِيسُوَ». | ١٣ 13 |
യഥാ ലിഖിതമ് ആസ്തേ, തഥാപ്യേഷാവി ന പ്രീത്വാ യാകൂബി പ്രീതവാൻ അഹം|
| فَمَاذَا نَقُولُ؟ أَلَعَلَّ عِنْدَ ٱللهِ ظُلْمًا؟ حَاشَا! | ١٤ 14 |
തർഹി വയം കിം ബ്രൂമഃ? ഈശ്വരഃ കിമ് അന്യായകാരീ? തഥാ ന ഭവതു|
| لِأَنَّهُ يَقُولُ لِمُوسَى: «إِنِّي أَرْحَمُ مَنْ أَرْحَمُ، وَأَتَرَاءَفُ عَلَى مَنْ أَتَرَاءَفُ». | ١٥ 15 |
യതഃ സ സ്വയം മൂസാമ് അവദത്; അഹം യസ്മിൻ അനുഗ്രഹം ചികീർഷാമി തമേവാനുഗൃഹ്ലാമി, യഞ്ച ദയിതുമ് ഇച്ഛാമി തമേവ ദയേ|
| فَإِذًا لَيْسَ لِمَنْ يَشَاءُ وَلَا لِمَنْ يَسْعَى، بَلْ لِلهِ ٱلَّذِي يَرْحَمُ. | ١٦ 16 |
അതഏവേച്ഛതാ യതമാനേന വാ മാനവേന തന്ന സാധ്യതേ ദയാകാരിണേശ്വരേണൈവ സാധ്യതേ|
| لِأَنَّهُ يَقُولُ ٱلْكِتَابُ لِفِرْعَوْنَ: «إِنِّي لِهَذَا بِعَيْنِهِ أَقَمْتُكَ، لِكَيْ أُظْهِرَ فِيكَ قُوَّتِي، وَلِكَيْ يُنَادَى بِٱسْمِي فِي كُلِّ ٱلْأَرْضِ». | ١٧ 17 |
ഫിരൗണി ശാസ്ത്രേ ലിഖതി, അഹം ത്വദ്ദ്വാരാ മത്പരാക്രമം ദർശയിതും സർവ്വപൃഥിവ്യാം നിജനാമ പ്രകാശയിതുഞ്ച ത്വാം സ്ഥാപിതവാൻ|
| فَإِذًا هُوَ يَرْحَمُ مَنْ يَشَاءُ، وَيُقَسِّي مَنْ يَشَاءُ. | ١٨ 18 |
അതഃ സ യമ് അനുഗ്രഹീതുമ് ഇച്ഛതി തമേവാനുഗൃഹ്ലാതി, യഞ്ച നിഗ്രഹീതുമ് ഇച്ഛതി തം നിഗൃഹ്ലാതി|
| فَسَتَقُولُ لِي: «لِمَاذَا يَلُومُ بَعْدُ؟ لِأَنْ مَنْ يُقَاوِمُ مَشِيئَتَهُ؟» | ١٩ 19 |
യദി വദസി തർഹി സ ദോഷം കുതോ ഗൃഹ്ലാതി? തദീയേച്ഛായാഃ പ്രതിബന്ധകത്വം കർത്തം കസ്യ സാമർഥ്യം വിദ്യതേ?
| بَلْ مَنْ أَنْتَ أَيُّهَا ٱلْإِنْسَانُ ٱلَّذِي تُجَاوِبُ ٱللهَ؟ أَلَعَلَّ ٱلْجِبْلَةَ تَقُولُ لِجَابِلِهَا: «لِمَاذَا صَنَعْتَنِي هَكَذَا؟». | ٢٠ 20 |
ഹേ ഈശ്വരസ്യ പ്രതിപക്ഷ മർത്യ ത്വം കഃ? ഏതാദൃശം മാം കുതഃ സൃഷ്ടവാൻ? ഇതി കഥാം സൃഷ്ടവസ്തു സ്രഷ്ട്രേ കിം കഥയിഷ്യതി?
| أَمْ لَيْسَ لِلْخَزَّافِ سُلْطَانٌ عَلَى ٱلطِّينِ، أَنْ يَصْنَعَ مِنْ كُتْلَةٍ وَاحِدَةٍ إِنَاءً لِلْكَرَامَةِ وَآخَرَ لِلْهَوَانِ؟ | ٢١ 21 |
ഏകസ്മാൻ മൃത്പിണ്ഡാദ് ഉത്കൃഷ്ടാപകൃഷ്ടൗ ദ്വിവിധൗ കലശൗ കർത്തും കിം കുലാലസ്യ സാമർഥ്യം നാസ്തി?
| فَمَاذَا؟ إِنْ كَانَ ٱللهُ، وَهُوَ يُرِيدُ أَنْ يُظْهِرَ غَضَبَهُ وَيُبَيِّنَ قُوَّتَهُ، ٱحْتَمَلَ بِأَنَاةٍ كَثِيرَةٍ آنِيَةَ غَضَبٍ مُهَيَّأَةً لِلْهَلَاكِ. | ٢٢ 22 |
ഈശ്വരഃ കോപം പ്രകാശയിതും നിജശക്തിം ജ്ഞാപയിതുഞ്ചേച്ഛൻ യദി വിനാശസ്യ യോഗ്യാനി ക്രോധഭാജനാനി പ്രതി ബഹുകാലം ദീർഘസഹിഷ്ണുതാമ് ആശ്രയതി;
| وَلِكَيْ يُبَيِّنَ غِنَى مَجْدِهِ عَلَى آنِيَةِ رَحْمَةٍ قَدْ سَبَقَ فَأَعَدَّهَا لِلْمَجْدِ، | ٢٣ 23 |
അപരഞ്ച വിഭവപ്രാപ്ത്യർഥം പൂർവ്വം നിയുക്താന്യനുഗ്രഹപാത്രാണി പ്രതി നിജവിഭവസ്യ ബാഹുല്യം പ്രകാശയിതും കേവലയിഹൂദിനാം നഹി ഭിന്നദേശിനാമപി മധ്യാദ്
| ٱلَّتِي أَيْضًا دَعَانَا نَحْنُ إِيَّاهَا، لَيْسَ مِنَ ٱلْيَهُودِ فَقَطْ بَلْ مِنَ ٱلْأُمَمِ أَيْضًا. | ٢٤ 24 |
അസ്മാനിവ താന്യാഹ്വയതി തത്ര തവ കിം?
| كَمَا يَقُولُ فِي هُوشَعَ أَيْضًا: «سَأَدْعُو ٱلَّذِي لَيْسَ شَعْبِي شَعْبِي، وَٱلَّتِي لَيْسَتْ مَحْبُوبَةً مَحْبُوبَةً. | ٢٥ 25 |
ഹോശേയഗ്രന്ഥേ യഥാ ലിഖിതമ് ആസ്തേ, യോ ലോകോ മമ നാസീത് തം വദിഷ്യാമി മദീയകം| യാ ജാതി ർമേഽപ്രിയാ ചാസീത് താം വദിഷ്യാമ്യഹം പ്രിയാം|
| وَيَكُونُ فِي ٱلْمَوْضِعِ ٱلَّذِي قِيلَ لَهُمْ فِيهِ: لَسْتُمْ شَعْبِي، أَنَّهُ هُنَاكَ يُدْعَوْنَ أَبْنَاءَ ٱللهِ ٱلْحَيِّ». | ٢٦ 26 |
യൂയം മദീയലോകാ ന യത്രേതി വാക്യമൗച്യത| അമരേശസ്യ സന്താനാ ഇതി ഖ്യാസ്യന്തി തത്ര തേ|
| وَإِشَعْيَاءُ يَصْرُخُ مِنْ جِهَةِ إِسْرَائِيلَ: «وَإِنْ كَانَ عَدَدُ بَنِي إِسْرَائِيلَ كَرَمْلِ ٱلْبَحْرِ، فَٱلْبَقِيَّةُ سَتَخْلُصُ. | ٢٧ 27 |
ഇസ്രായേലീയലോകേഷു യിശായിയോഽപി വാചമേതാം പ്രാചാരയത്, ഇസ്രായേലീയവംശാനാം യാ സംഖ്യാ സാ തു നിശ്ചിതം| സമുദ്രസികതാസംഖ്യാസമാനാ യദി ജായതേ| തഥാപി കേവലം ലോകൈരൽപൈസ്ത്രാണം വ്രജിഷ്യതേ|
| لِأَنَّهُ مُتَمِّمُ أَمْرٍ وَقَاضٍ بِٱلْبِرِّ. لِأَنَّ ٱلرَّبَّ يَصْنَعُ أَمْرًا مَقْضِيًّا بِهِ عَلَى ٱلْأَرْضِ». | ٢٨ 28 |
യതോ ന്യായേന സ്വം കർമ്മ പരേശഃ സാധയിഷ്യതി| ദേശേ സഏവ സംക്ഷേപാന്നിജം കർമ്മ കരിഷ്യതി|
| وَكَمَا سَبَقَ إِشَعْيَاءُ فَقَالَ: «لَوْلَا أَنَّ رَبَّ ٱلْجُنُودِ أَبْقَى لَنَا نَسْلًا، لَصِرْنَا مِثْلَ سَدُومَ وَشَابَهْنَا عَمُورَةَ». | ٢٩ 29 |
യിശായിയോഽപരമപി കഥയാമാസ, സൈന്യാധ്യക്ഷപരേശേന ചേത് കിഞ്ചിന്നോദശിഷ്യത| തദാ വയം സിദോമേവാഭവിഷ്യാമ വിനിശ്ചിതം| യദ്വാ വയമ് അമോരായാ അഗമിഷ്യാമ തുല്യതാം|
| فَمَاذَا نَقُولُ؟ إِنَّ ٱلْأُمَمَ ٱلَّذِينَ لَمْ يَسْعَوْا فِي أَثَرِ ٱلْبِرِّ أَدْرَكُوا ٱلْبِرَّ، ٱلْبِرَّ ٱلَّذِي بِٱلْإِيمَانِ. | ٣٠ 30 |
തർഹി വയം കിം വക്ഷ്യാമഃ? ഇതരദേശീയാ ലോകാ അപി പുണ്യാർഥമ് അയതമാനാ വിശ്വാസേന പുണ്യമ് അലഭന്ത;
| وَلَكِنَّ إِسْرَائِيلَ، وَهُوَ يَسْعَى فِي أَثَرِ نَامُوسِ ٱلْبِرِّ، لَمْ يُدْرِكْ نَامُوسَ ٱلْبِرِّ! | ٣١ 31 |
കിന്ത്വിസ്രായേല്ലോകാ വ്യവസ്ഥാപാലനേന പുണ്യാർഥം യതമാനാസ്തൻ നാലഭന്ത|
| لِمَاذَا؟ لِأَنَّهُ فَعَلَ ذَلِكَ لَيْسَ بِٱلْإِيمَانِ، بَلْ كَأَنَّهُ بِأَعْمَالِ ٱلنَّامُوسِ. فَإِنَّهُمُ ٱصْطَدَمُوا بِحَجَرِ ٱلصَّدْمَةِ، | ٣٢ 32 |
തസ്യ കിം കാരണം? തേ വിശ്വാസേന നഹി കിന്തു വ്യവസ്ഥായാഃ ക്രിയയാ ചേഷ്ടിത്വാ തസ്മിൻ സ്ഖലനജനകേ പാഷാണേ പാദസ്ഖലനം പ്രാപ്താഃ|
| كَمَا هُوَ مَكْتُوبٌ: «هَا أَنَا أَضَعُ فِي صِهْيَوْنَ حَجَرَ صَدْمَةٍ وَصَخْرَةَ عَثْرَةٍ، وَكُلُّ مَنْ يُؤْمِنُ بِهِ لَا يُخْزَى». | ٣٣ 33 |
ലിഖിതം യാദൃശമ് ആസ്തേ, പശ്യ പാദസ്ഖലാർഥം ഹി സീയോനി പ്രസ്തരന്തഥാ| ബാധാകാരഞ്ച പാഷാണം പരിസ്ഥാപിതവാനഹമ്| വിശ്വസിഷ്യതി യസ്തത്ര സ ജനോ ന ത്രപിഷ്യതേ|
