رُوما 7

١ 1 أَمْ تَجْهَلُونَ أَيُّهَا ٱلْإِخْوَةُ - لِأَنِّي أُكَلِّمُ ٱلْعَارِفِينَ بِٱلنَّامُوسِ - أَنَّ ٱلنَّامُوسَ يَسُودُ عَلَى ٱلْإِنْسَانِ مَا دَامَ حَيًّا؟

ഹേ ഭ്രാതൃഗണ വ്യവസ്ഥാവിദഃ പ്രതി മമേദം നിവേദനം| വിധിഃ കേവലം യാവജ്ജീവം മാനവോപര്യ്യധിപതിത്വം കരോതീതി യൂയം കിം ന ജാനീഥ?

٢ 2 فَإِنَّ ٱلْمَرْأَةَ ٱلَّتِي تَحْتَ رَجُلٍ هِيَ مُرْتَبِطَةٌ بِٱلنَّامُوسِ بِٱلرَّجُلِ ٱلْحَيِّ. وَلَكِنْ إِنْ مَاتَ ٱلرَّجُلُ فَقَدْ تَحَرَّرَتْ مِنْ نَامُوسِ ٱلرَّجُلِ.

യാവത്കാലം പതി ർജീവതി താവത്കാലമ് ഊഢാ ഭാര്യ്യാ വ്യവസ്ഥയാ തസ്മിൻ ബദ്ധാ തിഷ്ഠതി കിന്തു യദി പതി ർമ്രിയതേ തർഹി സാ നാരീ പത്യു ർവ്യവസ്ഥാതോ മുച്യതേ|

٣ 3 فَإِذًا مَا دَامَ ٱلرَّجُلُ حَيًّا تُدْعَى زَانِيَةً إِنْ صَارَتْ لِرَجُلٍ آخَرَ. وَلَكِنْ إِنْ مَاتَ ٱلرَّجُلُ فَهِيَ حُرَّةٌ مِنَ ٱلنَّامُوسِ، حَتَّى إِنَّهَا لَيْسَتْ زَانِيَةً إِنْ صَارَتْ لِرَجُلٍ آخَرَ.

ഏതത്കാരണാത് പത്യുർജീവനകാലേ നാരീ യദ്യന്യം പുരുഷം വിവഹതി തർഹി സാ വ്യഭിചാരിണീ ഭവതി കിന്തു യദി സ പതി ർമ്രിയതേ തർഹി സാ തസ്യാ വ്യവസ്ഥായാ മുക്താ സതീ പുരുഷാന്തരേണ വ്യൂഢാപി വ്യഭിചാരിണീ ന ഭവതി|

٤ 4 إِذًا يَا إِخْوَتِي أَنْتُمْ أَيْضًا قَدْ مُتُّمْ لِلنَّامُوسِ بِجَسَدِ ٱلْمَسِيحِ، لِكَيْ تَصِيرُوا لِآخَرَ، لِلَّذِي قَدْ أُقِيمَ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ لِنُثْمِرَ لِلهِ.

ഹേ മമ ഭ്രാതൃഗണ, ഈശ്വരനിമിത്തം യദസ്മാകം ഫലം ജായതേ തദർഥം ശ്മശാനാദ് ഉത്ഥാപിതേന പുരുഷേണ സഹ യുഷ്മാകം വിവാഹോ യദ് ഭവേത് തദർഥം ഖ്രീഷ്ടസ്യ ശരീരേണ യൂയം വ്യവസ്ഥാം പ്രതി മൃതവന്തഃ|

٥ 5 لِأَنَّهُ لَمَّا كُنَّا فِي ٱلْجَسَدِ كَانَتْ أَهْوَاءُ ٱلْخَطَايَا ٱلَّتِي بِٱلنَّامُوسِ تَعْمَلُ فِي أَعْضَائِنَا، لِكَيْ نُثْمِرَ لِلْمَوْتِ.

യതോഽസ്മാകം ശാരീരികാചരണസമയേ മരണനിമിത്തം ഫലമ് ഉത്പാദയിതും വ്യവസ്ഥയാ ദൂഷിതഃ പാപാഭിലാഷോഽസ്മാകമ് അങ്ഗേഷു ജീവൻ ആസീത്|

٦ 6 وَأَمَّا ٱلْآنَ فَقَدْ تَحَرَّرْنَا مِنَ ٱلنَّامُوسِ، إِذْ مَاتَ ٱلَّذِي كُنَّا مُمْسَكِينَ فِيهِ، حَتَّى نَعْبُدَ بِجِدَّةِ ٱلرُّوحِ لَا بِعِتْقِ ٱلْحَرْفِ.

കിന്തു തദാ യസ്യാ വ്യവസ്ഥായാ വശേ ആസ്മഹി സാമ്പ്രതം താം പ്രതി മൃതത്വാദ് വയം തസ്യാ അധീനത്വാത് മുക്താ ഇതി ഹേതോരീശ്വരോഽസ്മാഭിഃ പുരാതനലിഖിതാനുസാരാത് ന സേവിതവ്യഃ കിന്തു നവീനസ്വഭാവേനൈവ സേവിതവ്യഃ

٧ 7 فَمَاذَا نَقُولُ؟ هَلِ ٱلنَّامُوسُ خَطِيَّةٌ؟ حَاشَا! بَلْ لَمْ أَعْرِفِ ٱلْخَطِيَّةَ إِلَّا بِٱلنَّامُوسِ. فَإِنَّنِي لَمْ أَعْرِفِ ٱلشَّهْوَةَ لَوْ لَمْ يَقُلِ ٱلنَّامُوسُ: «لَا تَشْتَهِ».

തർഹി വയം കിം ബ്രൂമഃ? വ്യവസ്ഥാ കിം പാപജനികാ ഭവതി? നേത്ഥം ഭവതു| വ്യവസ്ഥാമ് അവിദ്യമാനായാം പാപം കിമ് ഇത്യഹം നാവേദം; കിഞ്ച ലോഭം മാ കാർഷീരിതി ചേദ് വ്യവസ്ഥാഗ്രന്ഥേ ലിഖിതം നാഭവിഷ്യത് തർഹി ലോഭഃ കിമ്ഭൂതസ്തദഹം നാജ്ഞാസ്യം|

٨ 8 وَلَكِنَّ ٱلْخَطِيَّةَ وَهِيَ مُتَّخِذَةٌ فُرْصَةً بِٱلْوَصِيَّةِ أَنْشَأَتْ فِيَّ كُلَّ شَهْوَةٍ. لِأَنْ بِدُونِ ٱلنَّامُوسِ ٱلْخَطِيَّةُ مَيِّتَةٌ.

കിന്തു വ്യവസ്ഥയാ പാപം ഛിദ്രം പ്രാപ്യാസ്മാകമ് അന്തഃ സർവ്വവിധം കുത്സിതാഭിലാഷമ് അജനയത്; യതോ വ്യവസ്ഥായാമ് അവിദ്യമാനായാം പാപം മൃതം|

٩ 9 أَمَّا أَنَا فَكُنْتُ بِدُونِ ٱلنَّامُوسِ عَائِشًا قَبْلًا. وَلَكِنْ لَمَّا جَاءَتِ ٱلْوَصِيَّةُ عَاشَتِ ٱلْخَطِيَّةُ، فَمُتُّ أَنَا،

അപരം പൂർവ്വം വ്യവസ്ഥായാമ് അവിദ്യമാനായാമ് അഹമ് അജീവം തതഃ പരമ് ആജ്ഞായാമ് ഉപസ്ഥിതായാമ് പാപമ് അജീവത് തദാഹമ് അമ്രിയേ|

١٠ 10 فَوُجِدَتِ ٱلْوَصِيَّةُ ٱلَّتِي لِلْحَيَاةِ هِيَ نَفْسُهَا لِي لِلْمَوْتِ.

ഇത്ഥം സതി ജീവനനിമിത്താ യാജ്ഞാ സാ മമ മൃത്യുജനികാഭവത്|

١١ 11 لِأَنَّ ٱلْخَطِيَّةَ، وَهِيَ مُتَّخِذَةٌ فُرْصَةً بِٱلْوَصِيَّةِ، خَدَعَتْنِي بِهَا وَقَتَلَتْنِي.

യതഃ പാപം ഛിദ്രം പ്രാപ്യ വ്യവസ്ഥിതാദേശേന മാം വഞ്ചയിത്വാ തേന മാമ് അഹൻ|

١٢ 12 إِذًا ٱلنَّامُوسُ مُقَدَّسٌ، وَٱلْوَصِيَّةُ مُقَدَّسَةٌ وَعَادِلَةٌ وَصَالِحَةٌ.

അതഏവ വ്യവസ്ഥാ പവിത്രാ, ആദേശശ്ച പവിത്രോ ന്യായ്യോ ഹിതകാരീ ച ഭവതി|

١٣ 13 فَهَلْ صَارَ لِي ٱلصَّالِحُ مَوْتًا؟ حَاشَا! بَلِ ٱلْخَطِيَّةُ. لِكَيْ تَظْهَرَ خَطِيَّةً مُنْشِئَةً لِي بِٱلصَّالِحِ مَوْتًا، لِكَيْ تَصِيرَ ٱلْخَطِيَّةُ خَاطِئَةً جِدًّا بِٱلْوَصِيَّةِ.

തർഹി യത് സ്വയം ഹിതകൃത് തത് കിം മമ മൃത്യുജനകമ് അഭവത്? നേത്ഥം ഭവതു; കിന്തു പാപം യത് പാതകമിവ പ്രകാശതേ തഥാ നിദേശേന പാപം യദതീവ പാതകമിവ പ്രകാശതേ തദർഥം ഹിതോപായേന മമ മരണമ് അജനയത്|

١٤ 14 فَإِنَّنَا نَعْلَمُ أَنَّ ٱلنَّامُوسَ رُوحِيٌّ، وَأَمَّا أَنَا فَجَسَدِيٌّ مَبِيعٌ تَحْتَ ٱلْخَطِيَّةِ.

വ്യവസ്ഥാത്മബോധികേതി വയം ജാനീമഃ കിന്ത്വഹം ശാരീരതാചാരീ പാപസ്യ ക്രീതകിങ്കരോ വിദ്യേ|

١٥ 15 لِأَنِّي لَسْتُ أَعْرِفُ مَا أَنَا أَفْعَلُهُ، إِذْ لَسْتُ أَفْعَلُ مَا أُرِيدُهُ، بَلْ مَا أُبْغِضُهُ فَإِيَّاهُ أَفْعَلُ.

യതോ യത് കർമ്മ കരോമി തത് മമ മനോഽഭിമതം നഹി; അപരം യൻ മമ മനോഽഭിമതം തന്ന കരോമി കിന്തു യദ് ഋതീയേ തത് കരോമി|

١٦ 16 فَإِنْ كُنْتُ أَفْعَلُ مَا لَسْتُ أُرِيدُهُ، فَإِنِّي أُصَادِقُ ٱلنَّامُوسَ أَنَّهُ حَسَنٌ.

തഥാത്വേ യൻ മമാനഭിമതം തദ് യദി കരോമി തർഹി വ്യവസ്ഥാ സൂത്തമേതി സ്വീകരോമി|

١٧ 17 فَٱلْآنَ لَسْتُ بَعْدُ أَفْعَلُ ذَلِكَ أَنَا، بَلِ ٱلْخَطِيَّةُ ٱلسَّاكِنَةُ فِيَّ.

അതഏവ സമ്പ്രതി തത് കർമ്മ മയാ ക്രിയത ഇതി നഹി കിന്തു മമ ശരീരസ്ഥേന പാപേനൈവ ക്രിയതേ|

١٨ 18 فَإِنِّي أَعْلَمُ أَنَّهُ لَيْسَ سَاكِنٌ فِيَّ، أَيْ فِي جَسَدِي، شَيْءٌ صَالِحٌ. لِأَنَّ ٱلْإِرَادَةَ حَاضِرَةٌ عِنْدِي، وَأَمَّا أَنْ أَفْعَلَ ٱلْحُسْنَى فَلَسْتُ أَجِدُ.

യതോ മയി, അർഥതോ മമ ശരീരേ, കിമപ്യുത്തമം ന വസതി, ഏതദ് അഹം ജാനാമി; മമേച്ഛുകതായാം തിഷ്ഠന്ത്യാമപ്യഹമ് ഉത്തമകർമ്മസാധനേ സമർഥോ ന ഭവാമി|

١٩ 19 لِأَنِّي لَسْتُ أَفْعَلُ ٱلصَّالِحَ ٱلَّذِي أُرِيدُهُ، بَلِ ٱلشَّرَّ ٱلَّذِي لَسْتُ أُرِيدُهُ فَإِيَّاهُ أَفْعَلُ.

യതോ യാമുത്തമാം ക്രിയാം കർത്തുമഹം വാഞ്ഛാമി താം ന കരോമി കിന്തു യത് കുത്സിതം കർമ്മ കർത്തുമ് അനിച്ഛുകോഽസ്മി തദേവ കരോമി|

٢٠ 20 فَإِنْ كُنْتُ مَا لَسْتُ أُرِيدُهُ إِيَّاهُ أَفْعَلُ، فَلَسْتُ بَعْدُ أَفْعَلُهُ أَنَا، بَلِ ٱلْخَطِيَّةُ ٱلسَّاكِنَةُ فِيَّ.

അതഏവ യദ്യത് കർമ്മ കർത്തും മമേച്ഛാ ന ഭവതി തദ് യദി കരോമി തർഹി തത് മയാ ന ക്രിയതേ, മമാന്തർവർത്തിനാ പാപേനൈവ ക്രിയതേ|

٢١ 21 إِذًا أَجِدُ ٱلنَّامُوسَ لِي حِينَمَا أُرِيدُ أَنْ أَفْعَلَ ٱلْحُسْنَى أَنَّ ٱلشَّرَّ حَاضِرٌ عِنْدِي.

ഭദ്രം കർത്തുമ് ഇച്ഛുകം മാം യോ ഽഭദ്രം കർത്തും പ്രവർത്തയതി താദൃശം സ്വഭാവമേകം മയി പശ്യാമി|

٢٢ 22 فَإِنِّي أُسَرُّ بِنَامُوسِ ٱللهِ بِحَسَبِ ٱلْإِنْسَانِ ٱلْبَاطِنِ.

അഹമ് ആന്തരികപുരുഷേണേശ്വരവ്യവസ്ഥായാം സന്തുഷ്ട ആസേ;

٢٣ 23 وَلَكِنِّي أَرَى نَامُوسًا آخَرَ فِي أَعْضَائِي يُحَارِبُ نَامُوسَ ذِهْنِي، وَيَسْبِينِي إِلَى نَامُوسِ ٱلْخَطِيَّةِ ٱلْكَائِنِ فِي أَعْضَائِي.

കിന്തു തദ്വിപരീതം യുധ്യന്തം തദന്യമേകം സ്വഭാവം മദീയാങ്ഗസ്ഥിതം പ്രപശ്യാമി, സ മദീയാങ്ഗസ്ഥിതപാപസ്വഭാവസ്യായത്തം മാം കർത്തും ചേഷ്ടതേ|

٢٤ 24 وَيْحِي أَنَا ٱلْإِنْسَانُ ٱلشَّقِيُّ! مَنْ يُنْقِذُنِي مِنْ جَسَدِ هَذَا ٱلْمَوْتِ؟

ഹാ ഹാ യോഽഹം ദുർഭാഗ്യോ മനുജസ്തം മാമ് ഏതസ്മാൻ മൃതാച്ഛരീരാത് കോ നിസ്താരയിഷ്യതി?

٢٥ 25 أَشْكُرُ ٱللهَ بِيَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ رَبِّنَا! إِذًا أَنَا نَفْسِي بِذِهْنِي أَخْدِمُ نَامُوسَ ٱللهِ، وَلَكِنْ بِٱلْجَسَدِ نَامُوسَ ٱلْخَطِيَّةِ.

അസ്മാകം പ്രഭുണാ യീശുഖ്രീഷ്ടേന നിസ്താരയിതാരമ് ഈശ്വരം ധന്യം വദാമി| അതഏവ ശരീരേണ പാപവ്യവസ്ഥായാ മനസാ തു ഈശ്വരവ്യവസ്ഥായാഃ സേവനം കരോമി|