رُوما 12

١ 1 فَأَطْلُبُ إِلَيْكُمْ أَيُّهَا ٱلْإِخْوَةُ بِرَأْفَةِ ٱللهِ أَنْ تُقَدِّمُوا أَجْسَادَكُمْ ذَبِيحَةً حَيَّةً مُقَدَّسَةً مَرْضِيَّةً عِنْدَ ٱللهِ، عِبَادَتَكُمُ ٱلْعَقْلِيَّةَ.

ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਕ੍ਰੁʼਪਯਾਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਿਨਯੇ ਯੂਯੰ ਸ੍ਵੰ ਸ੍ਵੰ ਸ਼ਰੀਰੰ ਸਜੀਵੰ ਪਵਿਤ੍ਰੰ ਗ੍ਰਾਹ੍ਯੰ ਬਲਿਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਮੁੱਦਿਸ਼੍ਯ ਸਮੁਤ੍ਸ੍ਰੁʼਜਤ, ਏਸ਼਼ਾ ਸੇਵਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਯੋਗ੍ਯਾ|

٢ 2 وَلَا تُشَاكِلُوا هَذَا ٱلدَّهْرَ، بَلْ تَغَيَّرُوا عَنْ شَكْلِكُمْ بِتَجْدِيدِ أَذْهَانِكُمْ، لِتَخْتَبِرُوا مَا هِيَ إِرَادَةُ ٱللهِ: ٱلصَّالِحَةُ ٱلْمَرْضِيَّةُ ٱلْكَامِلَةُ. (aiōn g165)

ਅਪਰੰ ਯੂਯੰ ਸਾਂਸਾਰਿਕਾ ਇਵ ਮਾਚਰਤ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ੍ਵੰ ਸ੍ਵੰ ਸ੍ਵਭਾਵੰ ਪਰਾਵਰ੍ਤ੍ਯ ਨੂਤਨਾਚਾਰਿਣੋ ਭਵਤ, ਤਤ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਨਿਦੇਸ਼ਃ ਕੀਦ੍ਰੁʼਗ੍ ਉੱਤਮੋ ਗ੍ਰਹਣੀਯਃ ਸਮ੍ਪੂਰ੍ਣਸ਼੍ਚੇਤਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰਨੁਭਾਵਿਸ਼਼੍ਯਤੇ| (aiōn g165)

٣ 3 فَإِنِّي أَقُولُ بِٱلنِّعْمَةِ ٱلْمُعْطَاةِ لِي، لِكُلِّ مَنْ هُوَ بَيْنَكُمْ: أَنْ لَا يَرْتَئِيَ فَوْقَ مَا يَنْبَغِي أَنْ يَرْتَئِيَ، بَلْ يَرْتَئِيَ إِلَى ٱلتَّعَقُّلِ، كَمَا قَسَمَ ٱللهُ لِكُلِّ وَاحِدٍ مِقْدَارًا مِنَ ٱلْإِيمَانِ.

ਕਸ਼੍ਚਿਦਪਿ ਜਨੋ ਯੋਗ੍ਯਤ੍ਵਾਦਧਿਕੰ ਸ੍ਵੰ ਨ ਮਨ੍ਯਤਾਂ ਕਿਨ੍ਤੁ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਯਸ੍ਮੈ ਪ੍ਰਤ੍ਯਯਸ੍ਯ ਯਤ੍ਪਰਿਮਾਣਮ੍ ਅਦਦਾਤ੍ ਸ ਤਦਨੁਸਾਰਤੋ ਯੋਗ੍ਯਰੂਪੰ ਸ੍ਵੰ ਮਨੁਤਾਮ੍, ਈਸ਼੍ਵਰਾਦ੍ ਅਨੁਗ੍ਰਹੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਃ ਸਨ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਏਕੈਕੰ ਜਨਮ੍ ਇਤ੍ਯਾਜ੍ਞਾਪਯਾਮਿ|

٤ 4 فَإِنَّهُ كَمَا فِي جَسَدٍ وَاحِدٍ لَنَا أَعْضَاءٌ كَثِيرَةٌ، وَلَكِنْ لَيْسَ جَمِيعُ ٱلْأَعْضَاءِ لَهَا عَمَلٌ وَاحِدٌ،

ਯਤੋ ਯਦ੍ਵਦਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਏਕਸ੍ਮਿਨ੍ ਸ਼ਰੀਰੇ ਬਹੂਨ੍ਯਙ੍ਗਾਨਿ ਸਨ੍ਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਮਙ੍ਗਾਨਾਂ ਕਾਰ੍ੱਯੰ ਸਮਾਨੰ ਨਹਿ;

٥ 5 هَكَذَا نَحْنُ ٱلْكَثِيرِينَ: جَسَدٌ وَاحِدٌ فِي ٱلْمَسِيحِ، وَأَعْضَاءٌ بَعْضًا لِبَعْضٍ، كُلُّ وَاحِدٍ لِلْآخَرِ.

ਤਦ੍ਵਦਸ੍ਮਾਕੰ ਬਹੁਤ੍ਵੇ(ਅ)ਪਿ ਸਰ੍ੱਵੇ ਵਯੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇ ਏਕਸ਼ਰੀਰਾਃ ਪਰਸ੍ਪਰਮ੍ ਅਙ੍ਗਪ੍ਰਤ੍ਯਙ੍ਗਤ੍ਵੇਨ ਭਵਾਮਃ|

٦ 6 وَلَكِنْ لَنَا مَوَاهِبُ مُخْتَلِفَةٌ بِحَسَبِ ٱلنِّعْمَةِ ٱلْمُعْطَاةِ لَنَا: أَنُبُوَّةٌ فَبِٱلنِّسْبَةِ إِلَى ٱلْإِيمَانِ،

ਅਸ੍ਮਾਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਾਨੁਗ੍ਰਹੇਣ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ੰ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ੰ ਦਾਨਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਸੁ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੇਸ਼਼ੁ ਸਤ੍ਸੁ ਕੋਪਿ ਯਦਿ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਕ੍ਯੰ ਵਦਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਪ੍ਰਤ੍ਯਯਸ੍ਯ ਪਰਿਮਾਣਾਨੁਸਾਰਤਃ ਸ ਤਦ੍ ਵਦਤੁ;

٧ 7 أَمْ خِدْمَةٌ فَفِي ٱلْخِدْمَةِ، أَمِ ٱلْمُعَلِّمُ فَفِي ٱلتَّعْلِيمِ،

ਯਦ੍ਵਾ ਯਦਿ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਸੇਵਨਕਾਰੀ ਭਵਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਸ ਤਤ੍ਸੇਵਨੰ ਕਰੋਤੁ; ਅਥਵਾ ਯਦਿ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਅਧ੍ਯਾਪਯਿਤਾ ਭਵਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਸੋ(ਅ)ਧ੍ਯਾਪਯਤੁ;

٨ 8 أَمِ ٱلْوَاعِظُ فَفِي ٱلْوَعْظِ، ٱلْمُعْطِي فَبِسَخَاءٍ، ٱلْمُدَبِّرُ فَبِٱجْتِهَادٍ، ٱلرَّاحِمُ فَبِسُرُورٍ.

ਤਥਾ ਯ ਉਪਦੇਸ਼਼੍ਟਾ ਭਵਤਿ ਸ ਉਪਦਿਸ਼ਤੁ ਯਸ਼੍ਚ ਦਾਤਾ ਸ ਸਰਲਤਯਾ ਦਦਾਤੁ ਯਸ੍ਤ੍ਵਧਿਪਤਿਃ ਸ ਯਤ੍ਨੇਨਾਧਿਪਤਿਤ੍ਵੰ ਕਰੋਤੁ ਯਸ਼੍ਚ ਦਯਾਲੁਃ ਸ ਹ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਮਨਸਾ ਦਯਤਾਮ੍|

٩ 9 اَلْمَحَبَّةُ فَلْتَكُنْ بِلَا رِيَاءٍ. كُونُوا كَارِهِينَ ٱلشَّرَّ، مُلْتَصِقِينَ بِٱلْخَيْرِ.

ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰੇਮ ਕਾਪਟ੍ਯਵਰ੍ਜਿਤੰ ਭਵਤੁ ਯਦ੍ ਅਭਦ੍ਰੰ ਤਦ੍ ਰੁʼਤੀਯਧ੍ਵੰ ਯੱਚ ਭਦ੍ਰੰ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਅਨੁਰਜ੍ਯਧ੍ਵਮ੍|

١٠ 10 وَادِّينَ بَعْضُكُمْ بَعْضًا بِٱلْمَحَبَّةِ ٱلْأَخَوِيَّةِ، مُقَدِّمِينَ بَعْضُكُمْ بَعْضًا فِي ٱلْكَرَامَةِ.

ਅਪਰੰ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਤ੍ਵਪ੍ਰੇਮ੍ਨਾ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਪ੍ਰੀਯਧ੍ਵੰ ਸਮਾਦਰਾਦ੍ ਏਕੋ(ਅ)ਪਰਜਨੰ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠੰ ਜਾਨੀਧ੍ਵਮ੍|

١١ 11 غَيْرَ مُتَكَاسِلِينَ فِي ٱلِٱجْتِهَادِ، حَارِّينَ فِي ٱلرُّوحِ، عَابِدِينَ ٱلرَّبَّ،

ਤਥਾ ਕਾਰ੍ੱਯੇ ਨਿਰਾਲਸ੍ਯਾ ਮਨਸਿ ਚ ਸੋਦ੍ਯੋਗਾਃ ਸਨ੍ਤਃ ਪ੍ਰਭੁੰ ਸੇਵਧ੍ਵਮ੍|

١٢ 12 فَرِحِينَ فِي ٱلرَّجَاءِ، صَابِرِينَ فِي ٱلضِّيْقِ، مُواظِبِينَ عَلَى ٱلصَّلَاةِ،

ਅਪਰੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਾਯਾਮ੍ ਆਨਨ੍ਦਿਤਾ ਦੁਃਖਸਮਯੇ ਚ ਧੈਰ੍ੱਯਯੁਕ੍ਤਾ ਭਵਤ; ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਯਾਂ ਸਤਤੰ ਪ੍ਰਵਰ੍ੱਤਧ੍ਵੰ|

١٣ 13 مُشْتَرِكِينَ فِي ٱحْتِيَاجَاتِ ٱلْقِدِّيسِينَ، عَاكِفِينَ عَلَى إِضَافَةِ ٱلْغُرَبَاءِ.

ਪਵਿਤ੍ਰਾਣਾਂ ਦੀਨਤਾਂ ਦੂਰੀਕੁਰੁਧ੍ਵਮ੍ ਅਤਿਥਿਸੇਵਾਯਾਮ੍ ਅਨੁਰਜ੍ਯਧ੍ਵਮ੍|

١٤ 14 بَارِكُوا عَلَى ٱلَّذِينَ يَضْطَهِدُونَكُمْ. بَارِكُوا وَلَا تَلْعَنُوا.

ਯੇ ਜਨਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਤਾਡਯਨ੍ਤਿ ਤਾਨ੍ ਆਸ਼ਿਸ਼਼ੰ ਵਦਤ ਸ਼ਾਪਮ੍ ਅਦੱਤ੍ਵਾ ਦੱਧ੍ਵਮਾਸ਼ਿਸ਼਼ਮ੍|

١٥ 15 فَرَحًا مَعَ ٱلْفَرِحِينَ وَبُكَاءً مَعَ ٱلْبَاكِينَ.

ਯੇ ਜਨਾ ਆਨਨ੍ਦਨ੍ਤਿ ਤੈਃ ਸਾਰ੍ੱਧਮ੍ ਆਨਨ੍ਦਤ ਯੇ ਚ ਰੁਦਨ੍ਤਿ ਤੈਃ ਸਹ ਰੁਦਿਤ|

١٦ 16 مُهْتَمِّينَ بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ ٱهْتِمَامًا وَاحِدًا، غَيْرَ مُهْتَمِّينَ بِٱلْأُمُورِ ٱلْعَالِيَةِ بَلْ مُنْقَادِينَ إِلَى ٱلْمُتَّضِعِينَ. لَا تَكُونُوا حُكَمَاءَ عِنْدَ أَنْفُسِكُمْ.

ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਨਸਾਂ ਪਰਸ੍ਪਰਮ੍ ਏਕੋਭਾਵੋ ਭਵਤੁ; ਅਪਰਮ੍ ਉੱਚਪਦਮ੍ ਅਨਾਕਾਙ੍ਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਨੀਚਲੋਕੈਃ ਸਹਾਪਿ ਮਾਰ੍ਦਵਮ੍ ਆਚਰਤ; ਸ੍ਵਾਨ੍ ਜ੍ਞਾਨਿਨੋ ਨ ਮਨ੍ਯਧ੍ਵੰ|

١٧ 17 لَا تُجَازُوا أَحَدًا عَنْ شَرٍّ بِشَرٍّ. مُعْتَنِينَ بِأُمُورٍ حَسَنَةٍ قُدَّامَ جَمِيعِ ٱلنَّاسِ.

ਪਰਸ੍ਮਾਦ੍ ਅਪਕਾਰੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯਾਪਿ ਪਰੰ ਨਾਪਕੁਰੁਤ| ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿਤੋ ਯਤ੍ ਕਰ੍ੰਮੋੱਤਮੰ ਤਦੇਵ ਕੁਰੁਤ|

١٨ 18 إِنْ كَانَ مُمْكِنًا فَحَسَبَ طَاقَتِكُمْ سَالِمُوا جَمِيعَ ٱلنَّاسِ.

ਯਦਿ ਭਵਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਯਤੇ ਤਰ੍ਹਿ ਯਥਾਸ਼ਕ੍ਤਿ ਸਰ੍ੱਵਲੋਕੈਃ ਸਹ ਨਿਰ੍ੱਵਿਰੋਧੇਨ ਕਾਲੰ ਯਾਪਯਤ|

١٩ 19 لَا تَنْتَقِمُوا لِأَنْفُسِكُمْ أَيُّهَا ٱلْأَحِبَّاءُ، بَلْ أَعْطُوا مَكَانًا لِلْغَضَبِ، لِأَنَّهُ مَكْتُوبٌ: «لِيَ ٱلنَّقْمَةُ أَنَا أُجَازِي، يَقُولُ ٱلرَّبُّ».

ਹੇ ਪ੍ਰਿਯਬਨ੍ਧਵਃ, ਕਸ੍ਮੈਚਿਦ੍ ਅਪਕਾਰਸ੍ਯ ਸਮੁਚਿਤੰ ਦਣ੍ਡੰ ਸ੍ਵਯੰ ਨ ਦੱਧ੍ਵੰ, ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰੀਯਕ੍ਰੋਧਾਯ ਸ੍ਥਾਨੰ ਦੱਤ ਯਤੋ ਲਿਖਿਤਮਾਸ੍ਤੇ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਃ ਕਥਯਤਿ, ਦਾਨੰ ਫਲਸ੍ਯ ਮਤ੍ਕਰ੍ੰਮ ਸੂਚਿਤੰ ਪ੍ਰਦਦਾਮ੍ਯਹੰ|

٢٠ 20 «فَإِنْ جَاعَ عَدُوُّكَ فَأَطْعِمْهُ. وَإِنْ عَطِشَ فَٱسْقِهِ. لِأَنَّكَ إِنْ فَعَلْتَ هَذَا تَجْمَعْ جَمْرَ نَارٍ عَلَى رَأْسِهِ».

ਇਤਿਕਾਰਣਾਦ੍ ਰਿਪੁ ਰ੍ਯਦਿ ਕ੍ਸ਼਼ੁਧਾਰ੍ੱਤਸ੍ਤੇ ਤਰ੍ਹਿ ਤੰ ਤ੍ਵੰ ਪ੍ਰਭੋਜਯ| ਤਥਾ ਯਦਿ ਤ੍ਰੁʼਸ਼਼ਾਰ੍ੱਤਃ ਸ੍ਯਾਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਤੰ ਪਰਿਪਾਯਯ| ਤੇਨ ਤ੍ਵੰ ਮਸ੍ਤਕੇ ਤਸ੍ਯ ਜ੍ਵਲਦਗ੍ਨਿੰ ਨਿਧਾਸ੍ਯਸਿ|

٢١ 21 لَا يَغْلِبَنَّكَ ٱلشَّرُّ بَلِ ٱغْلِبِ ٱلشَّرَّ بِٱلْخَيْرِ.

ਕੁਕ੍ਰਿਯਯਾ ਪਰਾਜਿਤਾ ਨ ਸਨ੍ਤ ਉੱਤਮਕ੍ਰਿਯਯਾ ਕੁਕ੍ਰਿਯਾਂ ਪਰਾਜਯਤ|