رُؤيا 3

١ 1 وَٱكْتُبْ إِلَى مَلَاكِ ٱلْكَنِيسَةِ ٱلَّتِي فِي سَارْدِسَ: «هَذَا يَقُولُهُ ٱلَّذِي لَهُ سَبْعَةُ أَرْوَاحِ ٱللهِ وَٱلسَّبْعَةُ ٱلْكَوَاكِبُ: أَنَا عَارِفٌ أَعْمَالَكَ، أَنَّ لَكَ ٱسْمًا أَنَّكَ حَيٌّ وَأَنْتَ مَيْتٌ.

ਅਪਰੰ ਸਾਰ੍ੱਦਿਸ੍ਥਸਮਿਤੇ ਰ੍ਦੂਤੰ ਪ੍ਰਤੀਦੰ ਲਿਖ, ਯੋ ਜਨ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਪ੍ਤਾਤ੍ਮਨਃ ਸਪ੍ਤ ਤਾਰਾਸ਼੍ਚ ਧਾਰਯਤਿ ਸ ਏਵ ਭਾਸ਼਼ਤੇ, ਤਵ ਕ੍ਰਿਯਾ ਮਮ ਗੋਚਰਾਃ, ਤ੍ਵੰ ਜੀਵਦਾਖ੍ਯੋ (ਅ)ਸਿ ਤਥਾਪਿ ਮ੍ਰੁʼਤੋ (ਅ)ਸਿ ਤਦਪਿ ਜਾਨਾਮਿ|

٢ 2 كُنْ سَاهِرًا وَشَدِّدْ مَا بَقِيَ، ٱلَّذِي هُوَ عَتِيدٌ أَنْ يَمُوتَ، لِأَنِّي لَمْ أَجِدْ أَعْمَالَكَ كَامِلَةً أَمَامَ ٱللهِ.

ਪ੍ਰਬੁੱਧੋ ਭਵ, ਅਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟੰ ਯਦ੍ਯਤ੍ ਮ੍ਰੁʼਤਕਲ੍ਪੰ ਤਦਪਿ ਸਬਲੀਕੁਰੁ ਯਤ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਤਵ ਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਨ ਸਿੱਧਾਨੀਤਿ ਪ੍ਰਮਾਣੰ ਮਯਾ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੰ|

٣ 3 فَٱذْكُرْ كَيْفَ أَخَذْتَ وَسَمِعْتَ، وَٱحْفَظْ وَتُبْ، فَإِنِّي إِنْ لَمْ تَسْهَرْ، أُقْدِمْ عَلَيْكَ كَلِصٍّ، وَلَا تَعْلَمُ أَيَّةَ سَاعَةٍ أُقْدِمُ عَلَيْكَ.

ਅਤਃ ਕੀਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀਂ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਾਂ ਲਬ੍ਧਵਾਨ੍ ਸ਼੍ਰੁਤਵਾਸ਼੍ਚਾਸਿ ਤਤ੍ ਸ੍ਮਰਨ੍ ਤਾਂ ਪਾਲਯ ਸ੍ਵਮਨਃ ਪਰਿਵਰ੍ੱਤਯ ਚ| ਚੇਤ੍ ਪ੍ਰਬੁੱਧੋ ਨ ਭਵੇਸ੍ਤਰ੍ਹ੍ਯਹੰ ਸ੍ਤੇਨ ਇਵ ਤਵ ਸਮੀਪਮ੍ ਉਪਸ੍ਥਾਸ੍ਯਾਮਿ ਕਿਞ੍ਚ ਕਸ੍ਮਿਨ੍ ਦਣ੍ਡੇ ਉਪਸ੍ਥਾਸ੍ਯਾਮਿ ਤੰਨ ਜ੍ਞਾਸ੍ਯਸਿ|

٤ 4 عِنْدَكَ أَسْمَاءٌ قَلِيلَةٌ فِي سَارْدِسَ لَمْ يُنَجِّسُوا ثِيَابَهُمْ، فَسَيَمْشُونَ مَعِي فِي ثِيَابٍ بِيضٍ لِأَنَّهُمْ مُسْتَحِقُّونَ.

ਤਥਾਪਿ ਯੈਃ ਸ੍ਵਵਾਸਾਂਸਿ ਨ ਕਲਙ੍ਕਿਤਾਨਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾਃ ਕਤਿਪਯਲੋਕਾਃ ਸਾਰ੍ੱਦਿਨਗਰੇ (ਅ)ਪਿ ਤਵ ਵਿਦ੍ਯਨ੍ਤੇ ਤੇ ਸ਼ੁਭ੍ਰਪਰਿੱਛਦੈ ਰ੍ਮਮ ਸਙ੍ਗੇ ਗਮਨਾਗਮਨੇ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਯਤਸ੍ਤੇ ਯੋਗ੍ਯਾਃ|

٥ 5 مَنْ يَغْلِبُ فَذَلِكَ سَيَلْبَسُ ثِيَابًا بِيضًا، وَلَنْ أَمْحُوَ ٱسْمَهُ مِنْ سِفْرِ ٱلْحَيَاةِ، وَسَأَعْتَرِفُ بِٱسْمِهِ أَمَامَ أَبِي وَأَمَامَ مَلَائِكَتِهِ.

ਯੋ ਜਨੋ ਜਯਤਿ ਸ ਸ਼ੁਭ੍ਰਪਰਿੱਛਦੰ ਪਰਿਧਾਪਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ, ਅਹਞ੍ਚ ਜੀਵਨਗ੍ਰਨ੍ਥਾਤ੍ ਤਸ੍ਯ ਨਾਮ ਨਾਨ੍ਤਰ੍ਧਾਪਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਤ੍ਪਿਤੁਃ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਤਸ੍ਯ ਦੂਤਾਨਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾੱਚ ਤਸ੍ਯ ਨਾਮ ਸ੍ਵੀਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|

٦ 6 مَنْ لَهُ أُذُنٌ فَلْيَسْمَعْ مَا يَقُولُهُ ٱلرُّوحُ لِلْكَنَائِسِ».

ਯਸ੍ਯ ਸ਼੍ਰੋਤ੍ਰੰ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਸ ਸਮਿਤੀਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਚ੍ਯਮਾਨਾਮ੍ ਆਤ੍ਮਨਃ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁʼਣੋਤੁ|

٧ 7 وَٱكْتُبْ إِلَى مَلَاكِ ٱلْكَنِيسَةِ ٱلَّتِي فِي فِيلَادَلْفِيَا: «هَذَا يَقُولُهُ ٱلْقُدُّوسُ ٱلْحَقُّ، ٱلَّذِي لَهُ مِفْتَاحُ دَاوُدَ، ٱلَّذِي يَفْتَحُ وَلَا أَحَدٌ يُغْلِقُ، وَيُغْلِقُ وَلَا أَحَدٌ يَفْتَحُ:

ਅਪਰਞ੍ਚ ਫਿਲਾਦਿਲ੍ਫਿਯਾਸ੍ਥਸਮਿਤੇ ਰ੍ਦੂਤੰ ਪ੍ਰਤੀਦੰ ਲਿਖ, ਯਃ ਪਵਿਤ੍ਰਃ ਸਤ੍ਯਮਯਸ਼੍ਚਾਸ੍ਤਿ ਦਾਯੂਦਃ ਕੁਞ੍ਜਿਕਾਂ ਧਾਰਯਤਿ ਚ ਯੇਨ ਮੋਚਿਤੇ (ਅ)ਪਰਃ ਕੋ(ਅ)ਪਿ ਨ ਰੁਣੱਧਿ ਰੁੱਧੇ ਚਾਪਰਃ ਕੋ(ਅ)ਪਿ ਨ ਮੋਚਯਤਿ ਸ ਏਵ ਭਾਸ਼਼ਤੇ|

٨ 8 أَنَا عَارِفٌ أَعْمَالَكَ. هَأَنَذَا قَدْ جَعَلْتُ أَمَامَكَ بَابًا مَفْتُوحًا وَلَا يَسْتَطِيعُ أَحَدٌ أَنْ يُغْلِقَهُ، لِأَنَّ لَكَ قُوَّةً يَسِيرَةً، وَقَدْ حَفِظْتَ كَلِمَتِي وَلَمْ تُنْكِرِ ٱسْمِي.

ਤਵ ਕ੍ਰਿਯਾ ਮਮ ਗੋਚਰਾਃ ਪਸ਼੍ਯ ਤਵ ਸਮੀਪੇ (ਅ)ਹੰ ਮੁਕ੍ਤੰ ਦ੍ਵਾਰੰ ਸ੍ਥਾਪਿਤਵਾਨ੍ ਤਤ੍ ਕੇਨਾਪਿ ਰੋੱਧੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਯਤੇ ਯਤਸ੍ਤਵਾਲ੍ਪੰ ਬਲਮਾਸ੍ਤੇ ਤਥਾਪਿ ਤ੍ਵੰ ਮਮ ਵਾਕ੍ਯੰ ਪਾਲਿਤਵਾਨ੍ ਮਮ ਨਾਮ੍ਨੋ (ਅ)ਸ੍ਵੀਕਾਰੰ ਨ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਂਸ਼੍ਚ|

٩ 9 هَأَنَذَا أَجْعَلُ ٱلَّذِينَ مِنْ مَجْمَعِ ٱلشَّيْطَانِ، مِنَ ٱلْقَائِلِينَ إِنَّهُمْ يَهُودٌ وَلَيْسُوا يَهُودًا، بَلْ يَكْذِبُونَ، هَأَنَذَا أُصَيِّرُهُمْ يَأْتُونَ وَيَسْجُدُونَ أَمَامَ رِجْلَيْكَ، وَيَعْرِفُونَ أَنِّي أَنَا أَحْبَبْتُكَ.

ਪਸ਼੍ਯ ਯਿਹੂਦੀਯਾ ਨ ਸਨ੍ਤੋ ਯੇ ਮ੍ਰੁʼਸ਼਼ਾਵਾਦਿਨਃ ਸ੍ਵਾਨ੍ ਯਿਹੂਦੀਯਾਨ੍ ਵਦਨ੍ਤਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸ਼ਯਤਾਨਸਮਾਜੀਯਾਨਾਂ ਕਾਂਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਅਹਮ੍ ਆਨੇਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਪਸ਼੍ਯ ਤੇ ਮਦਾਜ੍ਞਾਤ ਆਗਤ੍ਯ ਤਵ ਚਰਣਯੋਃ ਪ੍ਰਣੰਸ੍ਯਨ੍ਤਿ ਤ੍ਵਞ੍ਚ ਮਮ ਪ੍ਰਿਯੋ (ਅ)ਸੀਤਿ ਜ੍ਞਾਸ੍ਯਨ੍ਤਿ|

١٠ 10 لِأَنَّكَ حَفِظْتَ كَلِمَةَ صَبْرِي، أَنَا أَيْضًا سَأَحْفَظُكَ مِنْ سَاعَةِ ٱلتَّجْرِبَةِ ٱلْعَتِيدَةِ أَنْ تَأْتِيَ عَلَى ٱلْعَالَمِ كُلِّهِ لِتُجَرِّبَ ٱلسَّاكِنِينَ عَلَى ٱلْأَرْضِ.

ਤ੍ਵੰ ਮਮ ਸਹਿਸ਼਼੍ਣੁਤਾਸੂਚਕੰ ਵਾਕ੍ਯੰ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਤਵਾਨਸਿ ਤਤ੍ਕਾਰਣਾਤ੍ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵੀਨਿਵਾਸਿਨਾਂ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਰ੍ਥੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਸ੍ਨੰ ਜਗਦ੍ ਯੇਨਾਗਾਮਿਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਦਿਨੇਨਾਕ੍ਰਮਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਅਹਮਪਿ ਤ੍ਵਾਂ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|

١١ 11 هَا أَنَا آتِي سَرِيعًا. تَمَسَّكْ بِمَا عِنْدَكَ لِئَلَّا يَأْخُذَ أَحَدٌ إِكْلِيلَكَ.

ਪਸ਼੍ਯ ਮਯਾ ਸ਼ੀਘ੍ਰਮ੍ ਆਗਨ੍ਤਵ੍ਯੰ ਤਵ ਯਦਸ੍ਤਿ ਤਤ੍ ਧਾਰਯ ਕੋ (ਅ)ਪਿ ਤਵ ਕਿਰੀਟੰ ਨਾਪਹਰਤੁ|

١٢ 12 مَنْ يَغْلِبُ فَسَأَجْعَلُهُ عَمُودًا فِي هَيْكَلِ إِلَهِي، وَلَا يَعُودُ يَخْرُجُ إِلَى خَارِجٍ، وَأَكْتُبُ عَلَيْهِ ٱسْمَ إِلَهِي، وَٱسْمَ مَدِينَةِ إِلَهِي، أُورُشَلِيمَ ٱلْجَدِيدَةِ ٱلنَّازِلَةِ مِنَ ٱلسَّمَاءِ مِنْ عِنْدِ إِلَهِي، وَٱسْمِي ٱلْجَدِيدَ.

ਯੋ ਜਨੋ ਜਯਤਿ ਤਮਹੰ ਮਦੀਯੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਮਨ੍ਦਿਰੇ ਸ੍ਤਮ੍ਭੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਸ੍ਥਾਪਯਿਸ੍ਯਾਮਿ ਸ ਪੁਨ ਰ੍ਨ ਨਿਰ੍ਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ| ਅਪਰਞ੍ਚ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਮਦੀਯੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਨਾਮ ਮਦੀਯੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪੁਰ੍ੱਯਾ ਅਪਿ ਨਾਮ ਅਰ੍ਥਤੋ ਯਾ ਨਵੀਨਾ ਯਿਰੂਸ਼ਾਨਮ੍ ਪੁਰੀ ਸ੍ਵਰ੍ਗਾਤ੍ ਮਦੀਯੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਮੀਪਾਦ੍ ਅਵਰੋਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਸ੍ਯਾ ਨਾਮ ਮਮਾਪਿ ਨੂਤਨੰ ਨਾਮ ਲੇਖਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|

١٣ 13 مَنْ لَهُ أُذُنٌ فَلْيَسْمَعْ مَا يَقُولُهُ ٱلرُّوحُ لِلْكَنَائِسِ».

ਯਸ੍ਯ ਸ਼੍ਰੋਤ੍ਰੰ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਸ ਸਮਿਤੀਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਚ੍ਯਮਾਨਾਮ੍ ਆਤ੍ਮਨਃ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁʼਣੋਤੁ|

١٤ 14 وَٱكْتُبْ إِلَى مَلَاكِ كَنِيسَةِ ٱللَّاوُدِكِيِّينَ: «هَذَا يَقُولُهُ ٱلْآمِينُ، ٱلشَّاهِدُ ٱلْأَمِينُ ٱلصَّادِقُ، بَدَاءَةُ خَلِيقَةِ ٱللهِ:

ਅਪਰਞ੍ਚ ਲਾਯਦਿਕੇਯਾਸ੍ਥਸਮਿਤੇ ਰ੍ਦੂਤੰ ਪ੍ਰਤੀਦੰ ਲਿਖ, ਯ ਆਮੇਨ੍ ਅਰ੍ਥਤੋ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯਃ ਸਤ੍ਯਮਯਸ਼੍ਚ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ੀ, ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੇਰਾਦਿਸ਼੍ਚਾਸ੍ਤਿ ਸ ਏਵ ਭਾਸ਼਼ਤੇ|

١٥ 15 أَنَا عَارِفٌ أَعْمَالَكَ، أَنَّكَ لَسْتَ بَارِدًا وَلَا حَارًّا. لَيْتَكَ كُنْتَ بَارِدًا أَوْ حَارًّا!

ਤਵ ਕ੍ਰਿਯਾ ਮਮ ਗੋਚਰਾਃ ਤ੍ਵੰ ਸ਼ੀਤੋ ਨਾਸਿ ਤਪ੍ਤੋ (ਅ)ਪਿ ਨਾਸੀਤਿ ਜਾਨਾਮਿ|

١٦ 16 هَكَذَا لِأَنَّكَ فَاتِرٌ، وَلَسْتَ بَارِدًا وَلَا حَارًّا، أَنَا مُزْمِعٌ أَنْ أَتَقَيَّأَكَ مِنْ فَمِي.

ਤਵ ਸ਼ੀਤਤ੍ਵੰ ਤਪ੍ਤਤ੍ਵੰ ਵਾ ਵਰੰ ਭਵੇਤ੍, ਸ਼ੀਤੋ ਨ ਭੂਤ੍ਵਾ ਤਪ੍ਤੋ (ਅ)ਪਿ ਨ ਭੂਤ੍ਵਾ ਤ੍ਵਮੇਵਮ੍ਭੂਤਃ ਕਦੂਸ਼਼੍ਣੋ (ਅ)ਸਿ ਤਤ੍ਕਾਰਣਾਦ੍ ਅਹੰ ਸ੍ਵਮੁਖਾਤ੍ ਤ੍ਵਾਮ੍ ਉਦ੍ਵਮਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|

١٧ 17 لِأَنَّكَ تَقُولُ: إِنِّي أَنَا غَنِيٌّ وَقَدِ ٱسْتَغْنَيْتُ، وَلَا حَاجَةَ لِي إِلَى شَيْءٍ، وَلَسْتَ تَعْلَمُ أَنَّكَ أَنْتَ ٱلشَّقِيُّ وَٱلْبَئِسُ وَفَقِيرٌ وَأَعْمَى وَعُرْيَانٌ.

ਅਹੰ ਧਨੀ ਸਮ੍ਰੁʼੱਧਸ਼੍ਚਾਸ੍ਮਿ ਮਮ ਕਸ੍ਯਾਪ੍ਯਭਾਵੋ ਨ ਭਵਤੀਤਿ ਤ੍ਵੰ ਵਦਸਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤ੍ਵਮੇਵ ਦੁਃਖਾਰ੍ੱਤੋ ਦੁਰ੍ਗਤੋ ਦਰਿਦ੍ਰੋ (ਅ)ਨ੍ਧੋ ਨਗ੍ਨਸ਼੍ਚਾਸਿ ਤਤ੍ ਤ੍ਵਯਾ ਨਾਵਗਮ੍ਯਤੇ|

١٨ 18 أُشِيرُ عَلَيْكَ أَنْ تَشْتَرِيَ مِنِّي ذَهَبًا مُصَفًّى بِٱلنَّارِ لِكَيْ تَسْتَغْنِيَ، وَثِيَابًا بِيضًا لِكَيْ تَلْبَسَ، فَلَا يَظْهَرُ خِزْيُ عُرْيَتِكَ. وَكَحِّلْ عَيْنَيْكَ بِكُحْلٍ لِكَيْ تُبْصِرَ.

ਤ੍ਵੰ ਯਦ੍ ਧਨੀ ਭਵੇਸ੍ਤਦਰ੍ਥੰ ਮੱਤੋ ਵਹ੍ਨੌ ਤਾਪਿਤੰ ਸੁਵਰ੍ਣੰ ਕ੍ਰੀਣੀਹਿ ਨਗ੍ਨਤ੍ਵਾਤ੍ ਤਵ ਲੱਜਾ ਯੰਨ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ੇਤ ਤਦਰ੍ਥੰ ਪਰਿਧਾਨਾਯ ਮੱਤਃ ਸ਼ੁਭ੍ਰਵਾਸਾਂਸਿ ਕ੍ਰੀਣੀਹਿ ਯੱਚ ਤਵ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿਃ ਪ੍ਰਸੰਨਾ ਭਵੇਤ੍ ਤਦਰ੍ਥੰ ਚਕ੍ਸ਼਼ੁਰ੍ਲੇਪਨਾਯਾਞ੍ਜਨੰ ਮੱਤਃ ਕ੍ਰੀਣੀਹੀਤਿ ਮਮ ਮਨ੍ਤ੍ਰਣਾ|

١٩ 19 إِنِّي كُلُّ مَنْ أُحِبُّهُ أُوَبِّخُهُ وَأُؤَدِّبُهُ. فَكُنْ غَيُورًا وَتُبْ.

ਯੇਸ਼਼੍ਵਹੰ ਪ੍ਰੀਯੇ ਤਾਨ੍ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਭਰ੍ਤ੍ਸਯਾਮਿ ਸ਼ਾਸ੍ਮਿ ਚ, ਅਤਸ੍ਤ੍ਵਮ੍ ਉਦ੍ਯਮੰ ਵਿਧਾਯ ਮਨਃ ਪਰਿਵਰ੍ੱਤਯ|

٢٠ 20 هَأَنَذَا وَاقِفٌ عَلَى ٱلْبَابِ وَأَقْرَعُ. إِنْ سَمِعَ أَحَدٌ صَوْتِي وَفَتَحَ ٱلْبَابَ، أَدْخُلُ إِلَيْهِ وَأَتَعَشَّى مَعَهُ وَهُوَ مَعِي.

ਪਸ਼੍ਯਾਹੰ ਦ੍ਵਾਰਿ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ ਤਦ੍ ਆਹਨ੍ਮਿ ਯਦਿ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਮਮ ਰਵੰ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਦ੍ਵਾਰੰ ਮੋਚਯਤਿ ਤਰ੍ਹ੍ਯਹੰ ਤਸ੍ਯ ਸੰਨਿਧਿੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ ਤੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਭੋਕ੍ਸ਼਼੍ਯੇ ਸੋ (ਅ)ਪਿ ਮਯਾ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਭੋਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤੇ|

٢١ 21 مَنْ يَغْلِبُ فَسَأُعْطِيهِ أَنْ يَجْلِسَ مَعِي فِي عَرْشِي، كَمَا غَلَبْتُ أَنَا أَيْضًا وَجَلَسْتُ مَعَ أَبِي فِي عَرْشِهِ.

ਅਪਰਮਹੰ ਯਥਾ ਜਿਤਵਾਨ੍ ਮਮ ਪਿਤ੍ਰਾ ਚ ਸਹ ਤਸ੍ਯ ਸਿੰਹਾਸਨ ਉਪਵਿਸ਼਼੍ਟਸ਼੍ਚਾਸ੍ਮਿ, ਤਥਾ ਯੋ ਜਨੋ ਜਯਤਿ ਤਮਹੰ ਮਯਾ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਮਤ੍ਸਿੰਹਾਸਨ ਉਪਵੇਸ਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|

٢٢ 22 مَنْ لَهُ أُذُنٌ فَلْيَسْمَعْ مَا يَقُولُهُ ٱلرُّوحُ لِلْكَنَائِسِ».

ਯਸ੍ਯ ਸ਼੍ਰੋਤ੍ਰੰ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਸ ਸਮਿਤੀਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਚ੍ਯਮਾਨਮ੍ ਆਤ੍ਮਨਃ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁʼਣੋਤੁ|